نبرد Co-op با هیولاهای افسانه ای | نقد و بررسی بازی strange brigade

خوب برای شروع اجازه دهید چند عدد از کلیشه های این روز های دنیای بازی های رایانه ای را با هم مرور کنیم. اولین آن ها می تواند هیولاها و مخصوصا زامبی هایی باشد که دیگر دل و رمقی هم برای کشتنشان باقی نمانده است و معلوم هم نیست که آن ها حالا چرا برای خوردن ماها این قدر تلاش می کنند. البته در گذشته های دور تر که هنوز مجموعه های زامبی محور پا به عرصه وجودی نگذاشته بودند، به لطف شاید یکی دو فیلم بسیار معروف و موفق اول از سری مومیایی (بلی آن روز ها هنوز سری مومیایی به گند کشیده نشده بود!) اوج ترس و وحشت مردم از این موجودات خسته باند پیچی شده بود و در واقع باید گفت زامبی و مومیایی های بازی های آن روزی و امروزی در اساس یکی هستند. هر دو کند هستند، هر دو برای کشتن شما با دستان خالی به شما حمله می کنند و هر دو نیز هیچ امیدی به زندگی ندارند! پس بنابراین حداقل و در این بازی به خصوص ما این موجودات را همان زامبی ها و یا شاید بهتر است بگوییم زامبی های باستانی می نامیم. البته در هر صورت تلاش آن ها برای خوردن یا کشتن و یا کلا هر هدف دیگری که دارند قابل ستایش است ولی از عزم آن ها راسخ تر، شات گان ها و مسلسل های سبک و سنگین ما برای تکه تکه کردن آن ها است. از جمله بازی هایی که به معنای واقعی کلمه سبب زده شدن همه از این سبک بازی شده اند شاید بتوان به نسخه های ضعیف سری رزیدنت اویل و یا سری ندای وظیفه اشاره کرد که با قرار دادن یک مود در این بخش، هم طرفدارانی برای خود پیدا کرده است و هم از سویی بسیاری را نیز از این سبک دور کرده اند!

میان پرده های بازی با سبک خود هنوز هم بسیار زیبا هستند و از دیدن آن ها در کنار گوینده بازی لذت خواهید برد!

البته مفهوم هیولا ها و یا زامبی ها به این شکل واقعا چیز بدی نیست. دنیایی را تصور کنید که شما با یک اسلحه و تعدادی دوست و رفیق باید تمام عقده های زندگی خود را بر سر موجوداتی خالی کنید که نه احساس دارند و نه شما نسبت به آن ها و از سمتی هم این کار به شدت لذت بخش است. در واقع دلیلی که باعث شد که برای مدتی همه از خیر این مسئله بگدرند و بازی های این سبک به عناوینی منفور بدل شوند فقط و فقط زیاده روی بسیار در امر نمایش این موجودات بود و گرنه که نسخه های اولیه رزیدنت اویل و یا بسیاری عناوین دیگر نه هیچ کم داشتند و نه اندکی خسته کننده بودند و دقیقا بر عکس و با ترکیب درست المان های خود و ایجاد یک تجربه ترسناک و در عین حال جذاب و گیرا پایه های این سبک را ایجاد کنند.

البته بازی امروز ما نیز یکی دیگر از این دست عناوینی است که سازندگانش علاقه خاصی به این سبک دارند و با یکی دو عنوان قبل ترشان نیز ثابت کرده اند که در این سبک حرف هایی هم برای گفتن دارند و می توانند موفق هم باشند. سازنده بازی یعنی استدیو rebellion عناوینی مانند سری Sniper Elite و نسخه زامبی را آن را هم در کارنامه خود دارد که به علاقه آن ها به زامبی و سوم شخص اشاره دارد و بازی امروز آن ها هم ترکیبی از همان ها است. یک بازی هیولا محور سوم شخص که به طور قطع آن ها نیز ار تمام تجارب بازی های قبلی خود برای این شماره نیز درس گرفته اند و حالا قصد دارند به سبک بازی nazi army trilogy بار دیگر به جای یک بازی تماما تک نفره ما را در میان موج زامبی ها رها کنند که حداقل برای تنوع این بار قرعه به نام مومیایی ها افتاده است.

دشمنان به معنای واقعی از همه جا بر سر شما خراب می شوند

عنوان Strange Brigade بازی جالبی است که خود از همان لحظه اول به شما ندا می دهد که من جدی نیستم و فقط برای لذت و سرگرمی اینجا هستم. نکته جالب بازی از همان لحظات اولیه وجود بخش داستانی در بازی است که البته آن قدر ها هم باز جدی نیست و صرفا باز هم یک شبیه ساز برای مراحل سخت تر و محیطی برای نمایش یکی یکی دشمنان بازی است. البته تفاوت اصلی در بخش داستانی و چند نفره بازی وجود تعداد زیادی معما در هر مرحله است که البته هیچ کدامشان هم چندان سخت نیست و تنها به شلیک به در و دیوار و باز کردن صندوق ها محدود می شود ولی از سوی دیگر بازی پر شده است از اتاق ها و دالان های مخفی که برای باز کردنشان باید از همین منطق استفاده کنید تا به هدایای آن ها که یا شامل سلاح های ویژه با قدرت ها خاص برای کشتن مومیایی ها است و یا طلا برای خرید همه این ها، برسید. ترکیب چیدمان زیبای رنگی بازی و حال هوایی که به گونه ای ما را به دنیای قدیم بازی ها و آن ادونچر های جذاب کودکی می برد بسیار جذاب است که البته به جای آن که سازنده فقط به یک گرافیک دو بعدی و هشت بیتی قناعت کند، در عوض بازی به طور کامل برای نسل هشت است که واقعا شاید بهترین نکته و مهمترین نقطه قوت آن باشد. در کل اگر چه بازی، داستانی به نظر منسجم و کامل ندارد ولی باز هم معما ها و نبرد های این بخش هنوز هم به شدت جذاب است و ارزش حداقل یک بار تجربه کردن را دارد.

البته یکی دیگر از نمود های زیبایی بازی در گیم پلی و گان پلی آن است که سبب می شود بتوانید با وجود سبک بازی و اندکی مشکلات آن به راحتی و تا ماه ها به آن وفادار باقی بمانید و از آن لدت ببرید. بازی دارای ۴ کاراکتر اصلی است که البته چندان تفاوت معنا داری هم میان آن ها وجود ندارد و شما فقط بسته به علاقه یکی از آن ها را انتخاب خواهید کرد. هر کاراکتر بازی توانایی استفاده  همزمان از تمام سلاح های بازی را دارد که طبق معمول باید شامل یکی دو مدل شاتگان قوی ولی با گلوله محدود و تعدادی مسلسل دستی باشد ولی در عین حال فقط توانایی حمل یک سلاح دستی، یک اسلحه اصلی و یک سلاح ویژه را دارد که باز هم منطقی و قابل قبول است. سلاح های بازی تماما مرتبط با دوران قدیم و دوره ۱۹۳۰ و جنگ های جهانی خصوصا اولین آن است و نرخ آتش فوق العاده پایینی دارند که بعضا استفاده از بسیاری از آن ها را بسیار سخت می کند. همچنین تمام کاراکتر ها به یک سلاح کمری ۷ یا ۸ تیره نیز مجهز شده اند که حتی برای راحتی بیشتر به تعداد نا محدود گلوله نیز مجهز شده است. سلاح های ویژه هم یا به مهمات زیادی در یک خشاب دسترسی دارند و یا حالت ویژه خاصی برای گلوله های خود دارند و نه قابل پر کردن مجدد هستند و تا زمان پایانشان به شما چسبیده اند و بعد از آن هم رها می شوند. البته شما به یک نارنجک هم دسترسی دارید که البته قابل ارتقا هم می باشد و برای عبور از سیل مومیایی های پر تعداد بازی بسیار بدرد بخور است.

بازی واقعا زیبا به نظر می رسد که بخشی به دلیل زنگ بندی و بخش دیگر انتخاب موقیت است

دیگر ویژگی بسیار زیبا و قابل تقدیر بازی هم روان بودن بسیار عالی آن است که در نتیجه هیچ وقت شما پشت هیچ مانع یا دیوار و حتی جمعیتی از زامبی های مومیایی گونه یا مومیایی های زامبی شکل گیر نخواهید افتاد. سرعت بالای بازی و عملکرد های سریع کاراکتر در کنار روان بودن آن سبب می شود همیشه حس گشت و گذارتان در بازی فعال باشد و از این کار ها نیز به هیچ وجه خسته نشوید. با توجه به فیزیک حرکتی خوب کاراکتر های بازی و و همچنین چیدمان خوب اجسام درون هر مرحله، حتی بدون آن که کاراکتر های بازی توانایی یک سانتی متر پریدن هم داشته باشند، باز هم بازی روان است. در سمت دیگر یک ویژگی بسیار خوب و به درد بخور بازی هم توانایی جا خالی دادن در عین حال جهش به یک سمت است که در مواجه با زامبی ها و یا تله هایی که در سرتاسر دنیای بازی وجود دارد بسیار کاربردی است. حرف از دنیای بازی شد، باید اشاره کرد که بازی در مصر جریان دارد و دشمنان شما هم حالا مومیایی های زنده شده و دوستان آن ها هستند که ذره ای آرامش برای شما باقی نخواهند گذاشت! فضا سازی کاملا عالی و بر اساس مناطق سرسبز و حاصل خیز اطراف نیل است و  اکثرا بازی در فضایی نیمه باستانی جریان دارد.

برای عبور از درب ها در حالت همکاری تیمی به همکاری تیمی هم نیاز دارید!

البته بالا تر هم اشاره شد که با وجود این که بازی دارای مود داستانی است و با تمام ویژگی هایی که با خود به همراه دارد باز هم برای یک عنوان امروزی به هیچ وجه کافی نیست و البته سازندگان نیز متوجه آن شده اند و بازی دارای یک بخش دفاع در برابر موج های پیاپی مومیایی ها نیز می باشد. این مود البته به دو صورت تک نفره و چند نفره تا ۴ کاراکتر نیز قابل بازی است و اگر هم که شما شخصیت جدیدی را برای این بخش انتخاب نکنید بازی همان کاراکتر بخش داستانی را برای شما انتخاب خواهد کرد. در این جا باید به صورت پشت سر هم در برابر موج های زامبی های خستگی نا پذیر دفاع کنید و تا آخرین نفرشان را نیز به هلاکت برسانید. البته همین ابتدا باید گفت که بازی با تمام تازگی و خلاقیتی که دارد باز هم تا حدی به سری ندای وظیفه شبیه است و البته می تواند خبر بسیار خوبی نیز برای طرفداران آن باشد. در بازی و در هر دو حالت شما در برابر موج های پیاپی دشمنان مرده خود قرار خواهید گرفت تا با قتل عام موج به موج آن ها به دشمنان سخت تر برسید. البته در بازی شما ویژگی هایی مانند باز کردن محیط ها و مناطق جدید را دارید که از دو جهت بسیار مهم است. اولا که شما فضای بیشتری برای فرار کردن از دست دشمنان خواهید داشت که با توجه به افزایش عددی آن ها و قوی تر شدن دشمنان با پیشرفتشان امری حیاتی به نظر به نظر می رسد. از سمت دیگر باز کردن محیط های جدید هم نه تنها به ما دسترسی به منابع بیشتری برای کشف کردن می دهد سلاح های ویژه بهتر  و جدیدی نیز برای کشتن دشمنان در این جاها پیدا خواهد شد که از داشتن دوستان خوب برای بازی کردن نیز مهم تر است!

 با این که بازی هم به صورت تک نفره و هم گروهی در این بخش جریان دارد باز هم تجربه گروهی بازی چیزی نیست که بتوان به راحتی از خیر آن گذشت. البته باید دقت داشت که دوستانی که توانایی عبور از سیل دشمنان را نداشته باشند نبودشان بسیار بهتر از وجود ننگینشان است و گرفتن جلوی دست و پای شما بسیار زجر دهنده تر از دشمنان بعضا سریع و مرگبار بازی است که با توجه به ساختار گان پلی بازی و بازگشت نوار سلامتی به بازی بسیار باید احتیاط کنید. البته در کل با وجود تمام این ها بازی هنوز هم از یک کمبود نسبی محتوا رنج می برد که سبب می شود بازی برای مدت بسیار طولانی محتوا برای جذب شما نداشته نباشد. در واقع دلیلی که ندای وظیفه بخش زامبی را به عناوین خود افزوده است، فقط و فقط بهبود در کبیفیت و افزودن تنوع به بازی است و گرنه خود بازی اصلی آن هنوز هم ویژگی های عالی خود را دارد و فقط یک بخش زامبی کشی به تنهایی نمی تواند به اندازه کافی جذاب باشد. از سوی دیگر کمبود شدید مود های بخش چند نفره بازی هم مزید بر علت خواهد بود که بعد چند ماه دیگر به سراغ بازی نرویم.

یکی از ویژگی های بسیار جذاب بازی، گوینده آن است که وظیفه تعریف داستان و احساسات کاراکتر ها را در حالی که نه آن ها صحبت می کنند و نه این که روشی برای بیان احساس و یا بهتر بگوییم تزریق آن وجود دارد، به کار می رود. البته خبر بسیار بهتر آن است که این گوینده یا راوی نه تنها بسیار خوش صدا است بلکه شوخی های فوق العاده ای نیز در آستین دارد که گاه و بی گاه می تواند خنده را بر لبان شما جاری کند. از سوی دیگر به طرز عجیبی و در یکی دو جا از بازی شاهد عدم هماهنگی درست بین صدا و میان پرده بازی بودیم که البته نکته خاصی نیست و به راحتی قابل بر طرف سازی است و به غیر از آن نه تنها راوی بازی مشکلی نداشت بلکه به شدت نیز به بازی و لذت ادامه آن کمک می کرد. در سمت دیگر بازی شاید هر از چند گاهی برای شما یک موسیقی پخش کند که قابل تقدیر است! ولی در سمت دیگر کاراکتر های بازی همه صامت اند و صدا های محیطی هم نه ضعیف هستند و نه بسیار قابل ستایش و به یک شرایط میانه بسنده کرده اند. اسلحه ها نیز وضعیت مشابهی دارند و مثلا تفاوت صوتی چندانی را بین شات گان های مختلف را احساس نمی کنید.

اسلحه های بازی محدود هستند و از این سو می تواند سبب تکراری شدن بازی شوند

در این جا باید اشاره کرد که بازی هم از نظر فنی و هم از نظر هنری باثبات و زیبا به نظر می رسد. در خصوص بخش اول باید گفت که بازی در کنار بافت های با کیفیتش، از مجموعه نسبتا خوبی از افکت های گرافیکی حتی بر روی کنسول ها نیز بهره می برد که جای شکر دارد. البته بازی آن قدر ها هم گرافیکی نیست و هنوز هم در کنار تمام زیبایی های بصری بازی باز هم شاهد کم کاری هایی خواهیم بود، ولی بگذارید دوباره اشاره کنم که شاید بعضی بازی ها سطح توقع ما را به شدت بالا برده باشند ولی باز هم Strange Brigade زیبا به نظر می رسد. یکی از کم کاری هایی که مانند بسیاری عناوین دیگر در این جا هم باز شاهدش هستیم که سطح Draw Distance بسیار پایین هم برای تکسچر های خوب و هم برای افکت ها می باشد که در نتیجه تنها ۵ یا ۶ متر آن طرف تر از کاراکتر اصلی همه چیز شروع به افت خواهد کرد ولی در این میان فریم ریت به شدت روان بازی که به نظر هم نمی رسد که هیچ گاه قرار باشد از عدد ۳۰ پایین بیاید، شاید مرهمی باشد بر درد این مشکل.

در هر صورت باید گفت که به طرز عجیبی خودم هم از گفتن این مسئله که من حالا بار دیگر از یک بازی “زامبی یا زامبی باستانی! محور” خوشم آمده است، شگفت زده هستم. باید حقیقت را گفت و آن هم این است که Strange Brigade موفق شده است که با اندکی رسیدگی به یک سبک تقریبا در حال نابودی و اندکی دقت و توجه به جزییات و ویژگی های جانبی، عنوانی واقعا لذت بخش ایجاد کند که بتوانید با خیال راحت و با دوستان به تجربه آن بپردازید. بازی مجموعه خوبی از ویژگی های مثبت فراوان است که در کنار هم سبب شده اند که حتی بتوان از خیر اندک مشکلات بازی مانند محیط های همیشه یکنواخت و یا عدم وجود یک داستان کامل و جامع نیر به راحتی گذشت و در دنیای سراسر CO-OP بازی به تکه تکه کردن هیولاها و مومیایی ها و زامبی های باستانی پرداخت. در هر صورت اگر شما هم دلتان برای یک عنوان سوم شخص خوب و روان یا یک تجربه همکاری چند نفره سراسر هیجان تنگ شده است می توان این بازی را برای خرید به شما پیشنهاد کرد.