تضاد قیمت و محتوا، اسیر در چرخه تکرار l نقد و بررسی بازی Extinction

در مراسم E3 2017 بود که یک بازی اکشن سوم شخص بر پایه مبارزات هک اند اسلش سریع به نام Extinction معرفی گردید و مشخص شد که توسط استودیو Iron Galaxy که سابقه ساخت سری مبارزه ای Killer Instinct را در کارنامه دارند، در حال ساخت است. همان گونه که قبلا نیز خدمت شما عزیران عرض کرده بودم “نکته ای که از همان ابتدا بسیار توسط مخاطبین شنیده می شد، شباهت های این بازی با سری مانگا و انیمه فوق محبوب و همینطور بازی Attack on Titan بود و البته سازندگان بازی نیز مشکلی با این موضوع و این که الهاماتی از این سری گرفته اند نداشتند. از نمایش های بازی این طور به نظر می رسید کهIron Galaxy  برای ساخت این بازی از عناوین اکشنی با شخصیت های اصلی بسیار سریع و پر تحرک الهام گرفته است. همچنین در گیم پلی بازی المان هایی از ژانر مبارزه ای که استودیو Iron Galaxy در این سبک با ساخت بازی  Killer Instinct پیشینه خوبی دارد و با آن کاملا اشناست، نیز در نمایش های بازی به چشم می خورد.”

 به هر شکل زمان گذشت و همان طور که می دانید بازی Extinction روز گذشته یعنی در تاریخ ۱۰ آپریل ۲۰۱۸ برای پلتفرم های پلی استیشن ۴ و ایکس باکس وان و رایانه های شخصی منتشر گردید و محدودیت انتشار نقدهای آن نیز از ساعت ۸ شب دهم اپریل برداشته شد تا ما بتوانیم با توجه به این که از چند روز قبل مشغول تجربه بازی بوده ایم، امروز و همزمان با انتشار نمرات جهانی، نقد و بررسی آن را برای شما عزیزان قرار دهیم. در این مطلب قصد دارم تا بر اساس تجربه چند روزه ای که از بازی Extinction داشته ام در مورد این عنوان با شما عزیزان صحبت کرده و در مورد بخش های مختلف آن اطلاعات کاملی را در اختیار شما قرار دهیم تا راحت تر بتوانید تصمیم بگیرید که آیا این بازی از نوع و سبک عناوین مورد علاقه شما هست و ارزش دارد که آن را به سبد خرید خود اضافه نمایید یا خیر. پس اگر به هر شکل به داشتن اطلاعات بیشتر در مورد بازی Extinction علاقه مند هستید پیشنهاد می کنم که در ادامه مطلب “نقد و بررسی بازی Extinction” با بنده و وبسایت تحلیلی خیری گیمفا همراه شوید.

داستان بازی در قالب صحبت های بین پروتاگونیست بازی که شخصیتی به نام Avil است و راهنمای وی که در طول بازی با او در ارتباط است و همینطور از طریق سکانس هایی انیمه شکل در بین مراحل برای شما بازگو می گردد. باید به این نکته اشاره کرد که کلیت فضا و تم داستانی بازی بر خلاف ظاهر کارتونی و خوش آب و رنگش بسیار تاریک است و شاهد فضایی سنگین و تاریک در بازی هستیم. پروتاگونیست بازی و در واقع بازیباز، وظیفه حفظ کردن یکی از معدود سرزمین های باقیمانده انسان ها را از سلطه Ravenii ها بر عهده دارد و به نوعی تقریبا آخرین امید انسان ها محسوب می شود. Avil یک مبارز تعلیم یافته و آموزش دیده با متدهای باستانی و سنتی مبارزات است و تنها کسی است که می تواند در مقابل حمله Ravenii ها مقاومت کرده و آنها را شکست دهد.  Ravenii ها موجوداتی غول پیکر و عظیم و بسیار شبیه به ارک ها البته در سایزهای مختلف از اندازه یک انسان گرفته تا اندازه یک آسمان خراش چندین طبقه هستند که قصد دارند تا سرزمین و تجهیزات و به طور کلی نسل انسان ها را از بین ببرند.

راستش را بخواهید در یک کلام باید بگویم داستان را کلا ولش کنید زیرا چیز خاصی تحت نام داستان نداریم و تنها برای ربط دادن مراحل به هم است که یک داستان آبکی را در بازی شاهد هستیم و اصلا سراغ مواردی مثل شخصیت پردازی و … در Extinction نروید که بازی بدجور می کوبد توی صورتتان! دیالوگ های بازی نیز بسیار سطحی و افتضاح بوده و در واقع در طول بازی حس می کنید که در حال یک تجربه آنلاین چند نفره فاقد داستان هستید در حالی که دارید یک کمپین داستانی و بازی تک نفره را تجربه می کنید که این اصلا قابل قبول نیست و جا داشت تا سازندگان مقدار بیشتری روی داستان و اتفاقات بازی و شخصیت ها و دیالوگ ها و.. کار می کردند، هر چند که از قبل انتشار بازی نیز حدس می زدیم که بازی داستان جذاب و عمیقی نداشته باشد و دقیقا نیزدر Extinction چنین اتفاقی رخ داده است و بازی در زمینه داستان و شخصیت پردازی قبول که نمی شود هیچ، بلکه نمره ردی نیز می گیرد!

 از لحاظ بصری باید از بازی Extinction به عنوان یک بازی خوش آب و رنگ با کیفیت بالاتر از متوسط یاد کرد که در زمینه توجه به جزییات و پر کردن محیط و دنیای بازی، ضعف دارد و در خیلی از بخش های بازی حس می کنید که در محیط هایی لخت و بیش از حد خالی با چندین ساختمان دقیقا تکراری قرار دارید که ممکن اسیت باعث دلزدگی شما شود. اما همان طور که گفته شد به طور کلی همین محیط هایی که در بازی شاهد هستیم کیفیت طراحی ساده ولی مناسبی دارند و مخصوصا رنگ آمیزی جذابی برای آنها به کار رفته است تا شاهد یک دنیای کارتونی و انیمه مانند خوش آب و رنگ باشیم که این توانایی را دارد که به طور کلی بازیباز را از لحاظ بصری راضی نگاه دارد. جالب است بدانید که این موضوع مقداری لخت و خالی به نظر رسیدن دنیا و مناطق مختلف بازی انگار در این نوع بازی ها یک عرف است!

در بازی Attack on Titan که Extinction بیشترین الهام را از آن گرفته و بیشترین شباهت را به ان دارد نیز شاهد همین موضوع یعنی ساختمان ها  شهرهایی تکراری و دنیای خشک و خالی و عاری از جزییات هستیم که گویا Extinction نیز در راستای الهام گیری از آن بسیار دقیق عمل کرده است! بازی افکت های کارتونی جالبی از خون و یا حرکت سریع شخصیت اصلی بازی دارد و همینطور در طول تجربه چند روزه آن شاهد ثبات خوبی از بازی بودم و با مواردی مثل افت فریم و باگ و .. روبرو نشدم. طراحی غول های عظیم بازی خوب انجام شده است و تنوع خوبی نیز دارند و هر کدام با ظاهری خاص خود و رنگ های مختلف و زره های گوناگون و .. حال و هوای خاصی به بازی بخشیده اند. به طور کلی باید گفت بازی Extinction از نظر گرافیکی عنوانی قابل قبول است که می تواند گلیم خود را از آب بیرون بکشد ولی نکته مثبت بارز و خیلی چشم گیری نیز در بحث بصری ندارد.

گیم پلی بخش داستانی بازی شامل چند مرحله یا Chapter مختلف است که هر مرحله خودش به چند زیر شاخه و قسمت های مختلف تقسیم می شود و البته دنیا و شکل آن مرحله به صورت رندوم و اتفاقی ساخته و خلق می شود. در هر یک از این بخش ها شما یک هدف اصلی و چند هدف انتخابی و در واقع Bonus دارید. متاسفانه باید گفت ماموریت های بازی به طور عجیی تکراری هستند و نمی دانم سازندگان چطور انتظار دارند که ماموریت هایی که خودشان تکراری هستند را دوباره تکرار نیز بکنیم! انجام ماموریت های بازی باعث می شود در آخر مراحل امتیاز بیشتری بگیرید و همین طور قرار بوده است که ارزش تکرار مراحل را بالا ببرند تا بازیباز برای به اتمام رساندن تمام این اهداف، مجددا مراحل را بازی کند. به عنوان مثال در یکی از مراحل اولیه بازی هدف اصلی شما شامل نجات دادن ۱۵ انسان از دست دشمنان است و ۳ هدف انتخابی نیز دارید که شامل مواردی مثل کشتن ۱۵ دشمن در طول مرحله و به اتمام رساندن این بخش در زمان زیر ۵ دقیقه است که هر چه در مراحل جلو می روید این اهداف سخت تر هم می شوند و کار خیلی آسانی برای انجام آنها ندارید و احتمالا باید دو سه بار مراحل را بازی کنید تا همه آنها را انجام دهید که هدف سازندگان نیز همین بالا بردن ارزش تکرار بوده است زیرا که این اهداف انتخابی بعضا در نقطه مقابل هم قرار می گیرند یعنی مثلا وقتی شما می خواهید مرحله را زیر  دقیقه تمام کنید باید سریعا بروید و ۱۵ انسان را نجات دهید تا این بخش تمام شود و از طرفی دیگر وقتی بخواهید هدف کشتن ۱۵ دشمن در مرحله را انجام دهید، احتمالا دیگر نمی توانید که مرحله را زیر ۵ دقیقه تمام کنید و مشخص است که سازندگان به همین دلیل است که چنین اهدافی را قرار داده اند اما باید دید که آیا اصلا بازیباز این انگیزه را می یابد که دوباره یک مرحله را بازی کند؟ چون به شخصه فکر می کنم که خیلی از بازیبازان شاید اصلا کلا بازی را رها کنند زیرا تگر خیلی رک و خلاصه بخواهیم بگویم، در طول بازی حس می کنید که بازی کمبود محتوا دارد و زود تکراری می شود و در واقع آن انگیزه و شور و شوق لازم را در خیلی از مواقع به بازیباز به طور کامل منتقل نمی کند.

البته منظور من اصلا این نیست که کلا گیم پلی Extinction فاقد جذابیت است زیرا که انصافا سرعت بسیار زیاد گیم پلی و مبارزه با غول هایی بسیار عظیم الجثه و سلاخی کردن آن ها مخصوصا در اوایل بازی خیلی لذتبخش است و بالا رفتن از در و دیوار و کشف آیتم های مخفی و کشتن دشمنان کوچکتر برای جمع کردن قابلیت فوکوس برای مبارزه با غول ها انصافا جذابیت خود را دارد. از لحاظ کلیت گیم پلی بازی و تجربه آن باید گفت عنوانی که که در زمینه گیم پلی و مبارزات و… بیشترین شباهت را از خیلی جنبه ها با عنوان Extinction دارد سری بازی Attack on Titan است و درواقع در بازی  Extinction شاهد بیشترین شباهت و الهام گیری از عناوین Attack on Titan هستیم. به طور کلی روند بازی به این شکل است که شما باید در محیط های بزرگ  بازی دشمنان را پاکسازی کرده و مردم بیچاره را نیز از دست minion ها و Ravenii های خونخوار و گرسنه، نجات بدهید و شهر خود را نیز از آسیب جدی حفظ نمایید. بازی از نظر درجه سختی سطح نسبتا بالایی دارد و مبارزه با دشمنان بازی مخصوصا Ravenii های عظیم الجثه اصلا کار آسانی نیست زیرا که وقتی در حال نبرد با آنها و روی زمین و به نوعی زیر دست و پای آنها هستید، با یک ضربه یا نهایتا اگر شانس بیاورید دو ضربه پای آنها یا کوبیدن دستشان به زمین کشته می شوید که البته به نوعی واقعی هم هست زیرا با آن سایزی که دارند باید هم بتوانند سریع ما را له کنند اما کمی عجیب است که ما هیچ قابلیت دفاعی خاصی برای فرار از این موضوع نداریم و فقط باید فاصله را از اینها حفظ کنیم که واقعا کار سختیست!

در واقع باید گفت Extinction از لحاظ درجه سختی در رده بازی های تقریبا دشوار و چالش برانگیز قرار می گیرد که این نکته برای گیمرهای حرفه ای و هاردکور یک نکته مثبت قلمداد می گردد. شما در بازی با استفاده از شمشیر و شلاق جادویی پروتاگونیست بازی در کنار برخی قابلیت های پارکور مانند شامل پرش های بسیار بلند و … باید در ابتدا سیلی از Ravenii های کوچکتر و اصطلاحا minion ها را بکشید تا نهایتا به هدف های مهم تر و بزرگتر و باس های عطیم الجثه و رهبران Ravenii ها رسیده و کارشان را بسازید. از نکات منفی گیم پلی بازی که حتی تا حد زیادی قبل از انتشار بازی نیز مشخص بود و از این بابت نگرانی داشتیم، روند دکمه زنی بیهوده و کورکورانه و مبارزات سطحی شمشیرزنی در نبرد با سیل دشمنان است که در واقع به نظر می رسد که نبرد با دسته های این دشمنان هیچ جذابیت و عمقی ندارد و شاهد شمشیر زنی های سطحی و بی هدف در این بخش هستیم. اما بر عکس این بخش، تمرکز عالی سازندگان بر روی روان بودن حرکت در محیط و به هوا پریدن و حمله های عمودی در عنوان  Extinction  و همینطور نبرد با دشمنان غول پیکر، سبب خلق مبارزاتی آکرویات گونه در بازی شده است که جذابیت خیلی بالایی دارد. در خصوص روند مبارزه با دشمنان غول پیکر بازی باید به این نکته اشاره کرد که در فاصله ای که شما در مبارزه با Ravenii ها کشته می شوید و دوباره شخصیتتان برمی گردد و می خواهید یک مسیر طولانی را بدوید تا دوباره به غول برسید و مبارزه را ادامه دهید، غول در این مدت ممکن است کلی پیشروی کرده باشد و به شهر نزدیک تر شده و بخش هایی از شهر را تخریب نموده باشد و همین طوراگر دست و پاهایش را قطع کرده بودید در این فاصله مجددا دست و پاهایش در می آید و دوباره همه چیز از اول!

 روند بازی به این شکل است که زمانی که غول از دور پدیدار می شود و شما باید به سراغش بروید، عدد سالم بودن شهر ۱۰۰ درصد است و باید سعی کنید وقتی هنوز از شهر دور است هر چه زودتر به استقبالش رفته و را شکست دهید و نگذارید به شهر  برسد. زیرا وقتی به شهر برسد می تواند ساختمان ها را خراب کند و مردم را بکشد و عدد سلامتی شهر و امتیاز شما را پایین بیاورد و یا حتی کلا شهر را به نابودی کشیده و کارتان را بسازد و شکست بخورید. به همین خاطر هم هست که نباید با فواصل کم کشته شوید زیرا تا وقتی برگردید و بروید و به غول برسید او کلی جلو آمده است و در راهشان هم هر چه ساختمان و مانع است را خرد می کنند تا به شما برسند که این خراب شدن ساختمان ها و .. با سیستم عالی تحریب پذیری بازی همراه می شود تا هیجان بیشتری به بازی ببخشد. شما در مبارزه با Ravenii های غول پیکر باید قابلیت فوکوس یا تمرکز شخصیت اصلی را پر کرده و همچنین بایستی بخش های مختلف زره های هیولاها را ابتدا از بدن آنها جدا نمایید تا بعد از آن بتوانید به قطع کردن اعضای مختلف بدن این هیولاها و زمین گیر کردن آن ها بپردازید. بعد از بی حرکت کردن و از کار انداختن یک Ravenii به وسیله قطع پاها یا دست ها، می توانید از بدن آن ها بالا بروید و در قسمت سر و گردن آنها با یک حمله شارژ شده سرشان را قطع و کارشان را یکسره نمایید. البته این را هم بدانید که پنجره زمانی شما برای انجام این کارها محدود است و اگر کمی دیر بجنبید و اشتباه کنید، فرصت کشتن هیولا از دست می رود. زیرا که این Ravenii های لعنتی، قابلیت regeneration یا دوباره رشد کردن اعضای بدن را در اختیار دارند و مجددا دست و پاهایشان در می آید! هر چقدر که در بازی جلوتر می روید، این Ravenii ها قوی تر می شوند و مثلا می بینید که بسیار بیشتر از انواع اوایل بازی، زره دارند و شما فقط باید کلی زمان بگذارید تا ابتدا زره هایشان را بشکنید تا بعد به بدن آنها برسید که این کار سختی است. Ravenii ها در بازی اشکال مختلفی دارند و هر چه که در داستان بازی پیشروی می کنید دسته های دشمنان، سخت تر و تنوع هیولاهای غول پیکر و دشمنان اصطلاحا elite در بازی بیشتر می شود تا گیم پلی حالتی خسته کننده به خود نگیرد. مثلا یک سری غول های قدرتمند زره طلایی هستند که می توانند دشمنان پرنده را احضار نمایند تا وقتی می خواهید بخش های مختلف زره آن ها را از بین ببرید و به بدنشان برسید، مزاحم کار شما شوند.

 دشمنان در بازی در فرم های گوناگون و با تنوع خوبی رو در روی شما قرار می گیرند و وقتی در بازی جلو می روید شاهد  Ravenii هایی تمام زره پوش و وحشی با انواع و اقسام ظاهر و رنگ های مختلف هستید که باید آن را قلع و قمع نمایید و البته آنها هم در چشم به هم زدنی می توانند شما را له کنند. با استفاده از بالا رفتن از روی ساختمان های مختلف شما می توانید به بخش های بالایی بدن این هیولاها برسید و به زره ها و سپس اندام حرکتی آنها ضربه بزنید تا سرانجام نوبت به ضربه نهایی و اصطلاحا تمام کننده برسد که با روش هایی بسیار زیبا و خشن این غول های چند ده متری را از پای در خواهید آورد. با توجه به این که طی پیشروی در بازی، دشمنان مدام مدام زیادتر و البته قوی ترمی شوند، شما نیز باید توانایی ها و قابلیت های Avil را دائما بهبود بخشید و تغییر دهید تا بتوانید از پس تهدیدها بر آیید. به همین منظور در بازی با انجام مراحل و تکمیل اهداف، امتیاز SP کسب می کنید که با آن می توانید قابلیت ها و مهارت های خود را ارتقا بخشید و مثلا قابلیت هایی نظیر افزایش میزان خط سلامتی شخصیت اصلی و یا بالا بردن سرعت دویدن وی در بازی که خیلی هم مهم است، را خریداری نمایید تا بتوانید در مبارزات دشوار بازی کارایی بهتری داشته باشید.

از منظر کلی در خصوص گیم پلی بازی باید گفت Extinction با وجود این که شاید به صورت جزء به جزء و از لحاظ تنوع دشمنان، کمبوها، سرعت مبارزات و المان های مختلف گیم پلی نظیرارتقاهای قابلیت ها و… بازی جذابی محسوب می شود و ایده جالبی را در پس خود می بیند، ولی متاسفانه به نوعی می توان گفت از دیدگاه کلی عمق کافی را در گیم پلی خود دارا نیست و بیشتر یک بازی سطحی به نظر می رسد تا عنوانی عمیق که بازیباز را در خود غرق می کند و در واقع Extinction آن قدرت خیلی زیاد و کافی را ندارد که بتواند بازیباز را به خود جذب کرده و پای خود نگاه دارد. تازه اگر بخواهیم خیلی هم شدید گیر بدهیم باید بگوییم آقا چطور می شود شمشیری که یک دست یا پای یک غول عظیم را با یک ضربه قطع می کند باید به یک دشمن ۱۰۰ برابر کوچکتر از آن غول ۱۰ بار ضربه بزند تا کشته شود!

Extinction عنوانی است که واقعا در زمینه مبارزات حماسی و عظیم با غول هایی به اندازه آسمان خراش ها عالی و جذاب عمل می کند ولی متاسفانه تا حد زیادی هم در یک چرخه تکرار و تکرار و تکرار گیر افتاده است و حیف است که می بینیم بسیاری از ایده های جذاب و خوب بازی مثل هیجانی که مبارزه با دشمنان غول پیکر بازی دارد و بدون شک بهتربن بخش بازی است، دقیقا به دلیل همین تکرار هدر رفته اند. از آن مهم تر اینجاست که در دوره زمانه ای که بازی هل بلید قیمت ۳۰ دلاری می گیرد، بسیار وقیحانه است که Extinction را به عنوان یک بازی AAA با قیمت ۶۰ دلاری قبول کنیم وقتی که بازی در همان نیم ساعت اول هر چه دارد و ندارد را به شما نشان می دهد و تازه همان هم زیاد عمیق و گیرا نیست. Extinction عنوانی نیست که آن را زیاد به کسی توصیه کنیم که این موضوع در درجه اول به خاطر تضاد شدید قیمت با محتواست و شاید اگر این بازی زمانی به ۱۵ تا ۲۰ دلار برسد تجربه ان را بشود به کسی توصیه کرد زیرا به هر حال نمی شود نکات مثبتی هم که دارد را کتمان کرد و می توان گفت مبارزه با غول های عظیم بازی خالی از لطف نیست.

در واقع اگر قیمت این بازی ۱۵ تا ۲۰ دلار بود و اکنون آن را نقد می کردم خیلی با الان فرق داشت و می توانستم تجربه آن را با توجه به قیمتش به علاقمندان این سبک توصیه کنم. پیشنهاد می کنم که اگر به طور کلی به این بازی علاقه دارید و سبک و سیاقش را با توجه به توضیحاتی که دادیم می پسندید، صبر کنید تا بازی قیمتش خیلی خیلی پایین بیاید و بعد آن را بخرید. در واقع این طور بگویم که “هر بازی ۶۰ دلاری دیگری که بخرید بیشتر از Extinction محتوا دارد و کمتر در چرخه تکرار اسیر است.” اصلا نمی گویم که بازی Extinction ارزش تجربه کردن ندارد زیرا اتفاقا در خیلی از بخش ها بازی جالب و جذابی هم هست و ارزس یک بار بازی کردن را هم دارد، ولی اصلا و ابدا نه با قیمت ۶۰ دلاری یک عنوان AAA بزرگ و کامل و پر از محتوا، بلکه به عنوان یک بازی ۲۰ دلاری.

Review Copy Provided By Publisher