تحلیل فنی | آیا ارتقای سخت افزار نینتندو سوییچ باعث افزایش طول عمر آن می‌شود؟

در این قسمت از سری تحلیل فنی، قصد داریم تا با هم در مورد سخت افزار کنسول نینتندو سوییچ و احتمال ارتقا یا تغییر سخت افزار این کنسول ترکیبی بحث کنیم. با قسمت جدید تحلیل فنی همراه ما باشید!

کنسول نینتندو سوییچ در اوایل سال ۲۰۱۷ میلادی عرضه شد و خیلی زود توانست بازار مناطق و کشورهای مختلف را در دست بگیرد. این کنسول با ظاهر خواستنی و قابلیت های منحصر به فرد خود آن قدر در میان عموم مردم و بازی‌بازان حرفه ای محبوب شد که شرکت نینتندو در همین چند وقت پیش، ایده «هر نفر، یک نینتندو سوییچ» را مطرح کرد. کاملا مشخص است که شرکت نینتندو قصد ندارد با سوییچ، خاطرات بد و ناامید کننده‌ی Wii U را تکرار کند و می‌خواهد با تمام قوا و توان خود برای این کنسول ترکیبی، پشتیبانی و بازی های انحصاری و ترد پارتی تهیه نماید.

همه ما می‌دانیم که نینتندو هیچگاه به دنبال یک بمب سخت افزاری نبوده است؛ این شرکت هیچگاه نخواسته تا سیبیل های ماریو به صورت داینامیک و رشته رشته پردازش شوند یا دانکی کانگ شبیه یک گوریل «پشمالوی براق» به نظر برسد. نینتندو همیشه سعی داشته تا بازی‌هایش صرفا سرگرم کننده باشند و برای این کار، به سخت افزار پردازشی پیشرفته ای نیاز نداشته است. اما با ورود کنسول ترکیبی نینتندو سوییچ، بعضی از این قواعد قدیمی تغییر کرده‌اند؛ به عنوان مثال، نینتندو دیگر بر عدم عرضه بازی های خشونت بار و سیاه روی کنسول خود تاکید ندارد. یکی دیگر از مسائلی که در این مورد مطرح می‌شود، عرضه بازی های ترد پارتی بزرگ و پر طرفدار برروی سوییچ است که نمونه آن را خیلی در گذشته روی کنسول های نینتندو ندیده بودیم.

یک سال از عرضه کنسول نینتندو سوییچ گذشته و در این مدت، عناوین ترد پارتی بزرگ بسیاری برای این کنسول ترکیبی منتشر شده‌اند؛ از Doom بگیرید تا L.A.Noire و Skyrim، عناوین بزرگی هستند که اتفاقا خیلی هم خوب روی سوییچ اجرا می‌شوند و طرفداران زیادی دارند. این موضوع در قدم اول، آمادگی سخت افزار کنسول مورد نظر را می‌رساند که بتواند بازی های بزرگ و پرتقاضایی که در بالا به آن ها اشاره شد را به درستی اجرا نماید که نینتندو نشان داده این قابلیت را به خوبی به سوییچ داده است اما تا به حال توجه کرده‌اید که این روال تا کجا می‌توند ادامه پیدا کند؟

به تازگی Wall Street Journal یک گزارشی را آماده کرده که در آن به همین قضیه می‌پردازد. از آن جایی که نینتندو سوییچ یک سخت افزار بسیار ارزشمند و طلایی برای این دورانِ نینتندو به شمار می‌آید، قطعا این شرکت دوست ندارد به همین راحتی ها از آن گذشته و پتانسیل های آن را نادیده بگیرد (کاری که به نظر با Wii U انجام شد)؛ از همین رو، شناختن سخت افزار کنسول نینتندو سوییچ و پیش بینی برای آینده آن بسیار مهم تلقی می‌شود.

نینتندو تا به حال یک جنبه از برنامه های خود را برای سوییچ نشان داده و آن Nintendo Lobo نامیده می‌شود. این فناوری و ایده، پر از پتانسیل و خلاقیت است و واقعا ذهن باز و خلاق تیم سازنده این کنسول را نشان می‌دهد اما واقعا این ایده تا چه حد می‌تواند بازی‌بازان حرفه ای یا به اصطلاح، Core Gamer ها را راضی نماید؟ در گزارش جالب Wall Street Journal نیز اشاره خوبی به طول عمر سوییچ می‌شود و در آن مشاهده می‌کنیم که طبق مصاحبه ای که در ماه فوریه با مدیر عامل شرکت نینتندو، آقای تاتسو میکیماشیما انجام شده، ایشان توضیح داده‌اند که قصد دارند طول عمر نینتندو سوییچ را حتی بیش از مدت زمان عادی ۵ یا ۶ ساله (عمر عادی کنسول ها) بسازند که یعنی امید های بسیار زیادی به این کنسول و این نام دارند. با این تفاسیر، می‌توانیم مطمئن باشیم که قطعا در آینده نمونه ارتقا یافته‌ای از نینتندو سوییچ را مشاهده خواهیم کرد. بیایید کمی دقیق تر صحبت کنیم!

پردازنده NVIDIA TEGRA X2 SOC

پردازنده APU کنسول نینتندو سویچ بر اساس یک NVIDIA TEGRA X1 TSMC بیست نانومتری طراحی شده است. این پردازنده ای است که طراحی شده تا کار دستگاه های موبایلی و قابل حمل را راه بیندازد. پردازش اطلاعات گرافیکی با استفاده از پردازنده های ۲۰ نانومتری شاید در چند سال گذشته کاربرد بسیاری داشتند و حتی اپل هم برای گوشی iPhone 6 از آن ها استفاده کرده بود اما قطعا توسعه دهندگان بزرگ بازی‌ های ویدیویی، علاقه چندانی برای سر و کله زدن با آن ها ندارند.

بیایید ببینیم برای جایگزینی این پردازنده، چه گزینه قابل قبوی وجود دارد. NVIDIA X2 SOC اولین گزینه ای است که به ذهن تحلیلگیر دیجیتال فاندری می‌آید. شرکت انویدیا در ابتدا قصد داشت تا با این چیپ های پردازنده، هوش مصنوعی خودروها را طراحی کند که البته به درستی جواب نداد. این چیپ پردازنده شاید CPU قدرتمند و سریعی داشته باشد اما تا زمانی که GPU به طور ثابت به کار گرفته شود، نمی‌توان امید خیلی زیادی به آن داشت. البته Memory Bandwidth دو برابری X2 را نیز نباید فراموش کرد.

همان طور که مشاهده می‌کنید، تفاوت NVIDIA TEGRA X1 و X2 به GPU ربطی ندارد و واحد محاسبات گرافیکی ثابت مانده است اما پیشرفت قابل توجه CPU و همچنین Memory Bandwidth دو برابر قطعا به نینتندو سوییچ کمک زیادی می‌کند.

بازی Doom یکی از عناوین موفق این نسل بود که برای کنسول نینتندو سوییچ نیز عرضه شد. این بازی با این که پورت مناسب و قابل قبولی برای سوییچ داشت، اما سازندگان قطعا نمی‌توانستند شوتر سریع خود را به صورت ۶۰ فریم بر ثانیه یا با رزولوشن ثابت روی آن اجرا کنند. سازندگان اخیرا یک به‌روزرسانی جدید برای این نسخه از بازی منتشر کرده اند که سعی می‌کند میزان استفاده از CPU را بهینه ساخته و در نتیجه، عملکرد و نرخ فریم بیشتری را برای بازی‌بازان فراهم کند. قطعا با چیپ پردازشی Tegra X2 جدید، قدرت مانور سازندگان بیشتر می‌شود و می‌توانیم این بازی را با نرخ فریم ۶۰ بر ثانیه و بسیار سریع تجربه نماییم. یا می‌توان عنوانی فوق‌العاده مانند Skyrim را مثال زد که با این که با جلوه های بصری زیبا، بسیار عالی روی سوییچ اجرا می‌شوند، اما ثابت نگه داشتن نرخ فریم برای پردازنده APU این کنسول غیر ممکن است. می‌توان به راحتی بازی های انحصاری سوییچ را نیز مثال زد و به Super Mario Odyssey یا The Legend of Zelda: Breath of the Wild اشاره کرد که عالی و بی نقص روی نینتندو سوییچ اجرا می‌شوند اما جا برای پیشرفت بسیار است. پیشرفت خالص سخت افزاری را مایکروسافت به زیبایی تمام به ما نشان داد! این شرکت برای ساخت کنسول ایکس‌باکس وان ایکس، هسته اصلی کنسول را دست نخورده باقی گذاشت و تنها آن را تا حد زیادی پیشرفت داد؛ همین موضوع باعث شد تا بسیاری از عناوین بدون حتی کوچک ترین حرکتی از طرف سازندگان، خیلی بهتر و روان تر روی این کنسول اجرا شوند و این موضوع می‌تواند برای نینتندو سوییچ نیز رخ دهد. بدون کار سازندگان، با پردازنده ای مانند X2، دیگر مشکلات نرخ فریم را در بازی ها مشاهده نمی‌کنیم.

اما فراموش نکنیم که نینتندو سوییچ یک کنسول ترکیبی است و طراحان نینتندو قطعا کار سختی برای برقرار تعادل بین دو حالت متصل (خانگی) یا دستی (همراه) داشته و خواهند داشت. همان طور که پیش از این اشاره کردیم، پردازنده ۲۰ نانومتری سوییچ مخصوص پردازش بازی‌های ویدیویی و تصاویر گرافیکی برروی اسکرین های کوچک است و مشاهده عناوین بزرگ و پر تقاضا روی نمایشگر های ۱۰۸۰p یا ۲۱۶۰p کار را برای این پردازنده سخت تر نیز می‌کند. تا این جای کار مشاهده کردیم که بازی های نینتندو سوییچ به سختی به رزولوشن اجرایی ۱۰۸۰p دست پیدا می‌کنند و بسیاری از بازی های انحصاری و ترد پارتی این کنسول، رزولوشن کمتر و پویایی دارند که از بین آن ها می‌توان به The Legend of Zelda: Breath of the Wild و Bayonetta اشاره کرد. تجربه عنوان شاهکاری مانند The Legend of Zelda: Breath of the Wild شاید در صورت آپ اسکیل شدن تصویر به رزولوشن ۴K، زمانی که رزولوشن اجرایی بازی روی حالت متصل تنها ۹۰۰p یا ۷۲۰p است، خیلی خوب به نظر نیاید یا در مورد Bayonetta، اگر یادتان باشد بررسی کردیم که با وجود رزولوشن اجرایی ۷۲۰p و بالا رفتن نه چندان زیاد سطح کیفی، بازی همچنان با مشکل عملکرد در مکان های مختلف رو به رو است و دلیل آن نیز عدم توانایی چیپ پردازنده سوییچ در پردازش حرکات و انیمیشن های سریع بازی بود. با این حال، نمی‌توان از این نکته گذشت که طراحان نینتندو خیلی خوب توانسته‌اند کیفیت تصویر حالت دستی را به کیفیت تصویر حالت متصل نزدیک سازند.

نینتندو سوییچ در حالت دستی تقریبا تنها از نیمی از توان پردازشی کلی کنسول استفاده می‌کند اما تجربه ای بسیار خوب به بازی‌بازان ارایه می‌دهد. در آن طرف، حالت متصل یا خانگی روی نمایشگر های ۴K و بزرگ، جای بسیاری برای پیشرفت و بهتر شدن دارد.

طبق پیش بینی‌های انجام شده، تلویزیون های ۴K تا سال ۲۰۲۲ در همه جا یافت خواهند شد و به یک سخت افزار عادی تبدیل می‌شوند؛ این موضوع باعث می‌شود تا نه تنها نینتندو، بلکه دیگر شرکت های صاحب کنسول نیز به فکر ارتقای سخت افزاری بیفتند. شرکت نینتندو می‌تواند با استفاده از پردازنده های کوچک سریع تر، طول عمر کنسول خود را بیشتر کند و نکته این جا است که این شرکت به مانند دیگر شرکت ها مانند سونی و مایکروسافت، مجبور به استفاده از چیپ های آماده و از پیش تعریف شده نیست و می‌تواند از چیپ شخصی سازی شده و دلخواهی استفاده کند. نینتندو سوییچ تا این جای کار هم یک موفقیت تمام عیار است و به مانند Wii U یک قمار برای نینتندو تلقی نمی‌شود بنابراین می‌تواند (یا بهتر است بگویم «باید») با انویدیا به صورت خیلی گسترده تر همکاری کرده و کنسول خود را به بهترین نحو ارتقا دهد؛ البته اگر فکر و اندیشه طول عمر بالای ۶ سال را برای سوییچ در سر دارد.

Doom یکی از بهترین بازی های ترد پارتی نینتندو سوییچ، هم از نظر فنی و هم از نظر گیم‌پلی است. با این حال، چه کسی دوست ندارد این شوتر سریع را با نرخ فریم ۶۰ بر ثانیه و رزولوشن بالاتر تجربه کند؟

نینتندو سوییچ یک تکه سخت افزار ارزشمند و عالی است که در این یک سالی که از عرضه‌اش می‌گذرد، خیلی قدرتمند تر از وزن‌ خود نشان داده است. طول عمر بالا برای این کنسول با وجود پشتیبانی همه جانبه نینتندو و همچنین ارتقای سخت افزاری قطعا دور از ذهن نیست و دست یافتنی به شمار می‌رود.

امیدوارم از این تحلیل فنی لذت و نهایت استفاده را از آن برده باشید. پیشنهاد می‌کنم ویدیوی زیر را که در همین زمینه و به وسیله منبع تحلیلی دیجیتال فاندری تهیه شده تماشا یا دانلود نمایید تا به خوبی با صحبت‌ های ارایه شده در این مطلب ارتباط پیدا کنید: