تصمیم با شماست | نقد و بررسی بازی The Turing Test

اراده چیست ؟ آیا ما که در حال حاضر می خواهیم این مطلب را بخوانیم از خود اراده داریم؟ به طور قطع پاسخ شما این است که آری، صد البته که من به اراده خود در حال انجام این کار هستم. شاید با خود بگویید که من اگر نخواهم، اینجا نمی مانم ولی سوال اصلی این است که چه سبب شده است هر روز یک و یا چند بار وارد این وبسایت شوید و مطالب آن را بخوانید. اما آیا این که شما هر روز (البته در صورتی که شرایط لازمه، شامل دسترسی به دستگاه رایانه و اینترنت را داشته باشید) یک کار بخصوص را تکرار می کنید نشان گر آن است که شما از خود اراده دارید؟ آیا می توانید از امروز و برای همیشه دیگر به چنین سایت هایی سر نزنید و اخبار را پیگیری نکنید ؟ آیا شما واقعا اراده دارید ؟

خوب البته بخش بالایی کمی بیش از حد ترسناک به نظر می رسد و به طور قطع اینطور نیست. اگر به تجهیزات لازمه دسترسی نداشته باشید شاید در ابتدا کمی از عدم دسترسی به اخبار و نوشتار ها ناراحت باشید ولی به طور قطع با گذشت زمان به آن عادت می کنید ولی بحث امروز ما آن است که اگر بدن شما توسط یک موجود قوی تر به گونه ای کنترل شود که در عین آن که مغز شما به فعالیت به ظاهر طبیعی خود و دریافت ورودی ها و ارسال دستور به بخش های بدن ادامه دهد ولی در باطن امر همه این دستورات توسط یک رایانه به مغز شما ارسال شود، حالا این چطور، آیا باز هم اراده داریم؟ به طور قطع نه و در این حالت شما تنها کاری که می توانید انجام دهید، تکرار اجرای دستورات رسیده به شما، توسط موجودی است که انسان ها خود ان را ساخته اند و بخش بد تر آن است که باز هم شاید متوجه نباشیم که دستورات به ما ارسال می شود و این داستان بازی امروز ما یعنی The Turing Test است.

بله بنده به این جا رسیدم ! البته با کمک راهنمای آنلاین برای بعضی مراحل

بازی از جایی شروع می شود که شما به عنوان یکی از خدمه یک ایستگاه فضایی بزرگ، خود را در شرایطی اضطراری می بینید که به طرز عجیبی در داخل پایگاه، هیچ اثری از سایر همراهان شما وجود ندارد. با بیدار شدن شما اولین چیزی که خود نمایی می کند صدای رایانه مرکزی ایستگاه فضایی شما است که به طرز عجیبی یاد آور۹۰۰۰  Hal از فیلم ادیسه فضایی است. این کامپیوتر در جای جای این ایستگاه به دوربین ها و سنسور هایی مجهز است که وظیفه آن پایش و بررسی رفتار تمام پرسنل موجود در ایستگاه فضایی است. پس از اندک زمانی و با به دست آوردن سلاح خود، متوجه می شوید که کار شما کشت و کشتار نیست و در واقع با یک پازل عظیم روبرو هستید. سلاح شما کاری که می تواند انجام دهد این است که گوی های انرژی را به دست بیاورد، نگه داشته و یا آن را به سمت سوییچ های مربوطه پرتاب کند. این اساس و پایه کل بازی است که شما باید با استفاده از این تکنیک، تمام درب های مراحل را باز کنید و یکی یکی سعی کنید راز بزرگ نهفته را کشف کنید.

چندان طولی نمی کشد که متوجه شوید شما و تیمتان در قمر اروپا از سیاره مشتری قرار دارد و شما قرار دارد و تیم شما موفق شده یکی از بزرگترین آرزو های نسل بشر یعنی کشف حیات فرا زمینی را، محقق سازد. البته در دیگر عناوین، بازی یک شات گان و راکت لانچر در اختیار شما قرار می دهند و از شما می خواهند این همسایه های بی آزار را سلاخی کنید. ولی Turing Test با دیگر عناوین فرق دارد و بازی همچنان شما را در پازل های بازی رها می کند و پس از عبور از چند عدد آن ها به تدریج، کامپیوتر ایستگاه برای شما تعریف می کند که واقعا چه اتفاقی رخ داده است.

بدون دانش کامیپوتری و برنامه نویسی نمی توانید از این مرحله عبور کنید! البته در اینترنت باز هم می توانید راه حل آخر یا مفهوم علایم را جستجو کنید

ادامه نوشتار دارای اسپویل داستان بازی است!

در همان نیمه اول متوجه می شوید که شما به عنوان یک انسان هیچ اراده ای از از خود ندارید و تصمیمات و فعالیت های شما ترکیبی از ایده های شما و دستورات کامپیوتر است. البته با توجه به زمان گمراه کننده و منطقی تام (رایانه ایستگاه) مجبوریم به این برسیم که راه نجات همکاری با تام است. البته از این جای کار کم کم مشخص می شود که در واقع خدمه پس از کشف این که توسط تام در حال کنترل بودند، از دست او فرار کرده اند ولی سورپرایز اصلی جای دیگری است و کشف اصلی این جا است که حیات کشف شده در سطح اروپا قابلیت ترمیم DNA را دارد. این یعنی حیات کشف شده اگر با DNA انسان ترکیب شود، معنی حیات ابدی برای انسان ها دارد. ولی این امر در ظاهر زیبا است ولی در باطن تام به سرعت به شما گوشزد می کند که این حیات ابدی یعنی این که دیگر انسانی نمی میرد، این یعنی اگر شما دچار سرطان شوید دیگر هیچ راهی برای رهایی از آن وجود ندارد و شما تا آخر عمر در رنج و درد خواهید ماند. این یعنی دیگر راه حل طبیعت برای ایجاد تعادل از میان خواهد رفت و راه طبیعت مرگ است. بدون مردن موجودات زنده دیگر جایی برای حیات جدید وجود نخواهد داشت و این یعنی خارج شدن کنترل جمعیت از همین قید و بند های ساده اش و نتیجه نهایی آن نایابی مواد غذایی در ده سال آینده خواهد بود. به همین دلیل مجموعه سازنده پایگاه فضایی شما، پس از ان که متوجه می شوند همه پرسنل پایگاه به این بیماری یا دوا (یا هر چه که اسمش را می خواهید بگذارید) دچار شده اند، دستور قرنطیه پایگاه را صادر می کند و این وظیفه تام است که شرایط قرنطینه را بر قرار نگاه دارد. اما پس از برقراری تماس بین اوا ( شخصیت شما) و سارا (دیگر شخصیت زنده موجود در داخل پایگاه) حالا شما تصمیم می گیرید که دیگر کنترل تام بر شما کافی است و نسبت به خارج کردن چیپی که سبب ایجاد کنترل تام بر شما می شود، اقدام کنید و این جا است که سورپزایز اصلی بازی نشان داده می شود و بعد از خارج کردن چیپ، تصویر بازی به کل قطع می شود و متوجه می شوید در تمام طول بازی شما کنترل تام را بر عهده داشته اید و نه اوا. در این میان اوا و سارا اعتقاد دارند که این میکرو ارگانیزم باید به زمین منتقل شود و این مایه خوشبختی نهایی انسان ها خواهد بود ولی تام و سازنده اش معتقدند که آلوده شدن تیم اکتشافی  دلیلی است که نشان می دهد نباید آن ها به هیچ وجه به زمین بازگردند و حالا اوا و سارا برای خاموش کردن تام به سمت اتاق کنترل حرکت می کنند و شما باید تصمیم بگیرید که به آن ها اجازه این کار را بدهید یا این که به دستورات عمل کنید و در ان جا شما هستید و یک ریلگان در برابر سارا و اوا و تصمیم نهایی با شما است.

پایان اسپویلر!

به نظر من سخت ترین مرحله بازی اینجاست که کوچک ترین اشتباهی به معنی بازگشت به ابتدای این اتاق می باشد

بازی دارای دقیقا ۷۰ مرحله است که حل کردن معمای هر کدام چیزی ما بین ۳۰ ثانیه تا ۳۰ دقیقه زمان می برد که به طور واضحی، مراحل ابتدایی بسیار راحت خواهند بود و از میانه بازی بعد مراحل به تدریج سخت و سخت تر می شوند تا جایی که شاید در برخی مراحل مجبور شوید، ساعت ها به بخش هایی فقط نگاه کنید تا بتوانید منطقی قابل درک برای عبور از آن ها کشف کنید. کل منطق بازی بر اساس باز کردن درب هایی خواهد بود که راه خروج شما به مرحله بعدی می باشد. در این راه شما به گوی های انرژی، سوییچ ها، جعبه های انرژی، پل ها و ربات ها و سایر عناصر موجود نیاز دارید.

گوی های انرژی که می توانند یک سوییچ را فعال کنند، پایه کلی گیم پلی بازی محسوب می شود که شما گرفتن آن ها به وسیله سلاح خود را دارید و در هر زمان حداکثر ۳ عدد از آن ها را می توانید با خود نگه دارید و در پایان هر مرحله و با عبور از در، تمام گوی های جمع شده توسط شما از بین خواهد رفت و بنابراین راهی برای ذخیره آن ها برای مراحل بالاتر وجود ندارد. این گوی ها در ۴ رنگ آبی، بنفش، سبز و قرمز قرار دارند که رنگ آبی، توانایی فعال کردن یک سوییچ به صورت کامل و دایم را دارد. بعد از آن گوی های سبز و بنفش هستند که به صورت متناوب روشن می شوند و این دو رنگ کاملا متفاوت همدیگر روشن می شوند و در زمانی که سبز ها روشن می شوند، بنفش ها خاموش می شوند و بر عکس. در نهایت گوی های قرمز نیز برای مدت زمان کوتاهی فعال می مانند و سپس به طور کامل (تا زمان پرتاب بعدی) خاموش می شوند. معما های بازی، خصوصا معما های اتاق های پنهان (تعدادی از اتاق ها که در مراحل قبل از شش مانند قبل از ۲۶ و یا قبل از ۴۶ وجود دارند و معما های بسیار بسیار سختی با خود به همراه دارند) و خصوصا معما های اواخر بازی، به شدت از این ترکیب ها استفاده می کنند. همچنین به سبک سری پرتال، در بازی با استفاده از جعبه ها و یا سایر اجسام دارای وزن می توانید، محل های حساس به وزن را فعال کنید. از جایی به بعد که متوجه می شوید تام در واقع کنترل شما را در دست دارد هم با اتحادی نا نوشته با او، حالا شما دسترسی به روبات ها و دوربین های تام را نیز به دست می آورید. روبات ها توانایی گرفتن گوی های انرژی را دارند و دوربین ها نیز توانایی شناسایی محیط ( به دست گرفتن کنترل بعضی روبات ها ) یا تغییر وضعیت کلید ها را دارند که باز هم برخی مراحل بازی بر مبنای استفاده از این قابلیت طراحی شده اند. البته باید گفت افزوده شدن قابلیت ها و امکانات بیشتر باعث راحت شدن بازی نمی شود وبه طور قطع پیش نیازی برای سخت تر کردن مراحل بالاتر می باشد که باید گفت مراحل انتهایی به جز یکی دو مرحله انتهای بازی به شدت سخت می شوند و اگر نخواهید از راهنما های آنلاین برای عبور از مراحل استفاده کنید، قطعا کار سختی پیش رو خواهید داشت.

این بازی باگ نداشت ولی این یک مورد واقعا عالی بود. محض اطلاع من بازی را بر روی Xbox One به پایان رساندم و به نشانگر موس در میانه صفحه دقت کنید! آیا پشتیبانی از ماوس کیبورد در راه است ؟!

در خصوص طراحی محیط و فضا سازی باید گفت سازندگان به طور قطع از عنوانی مانند پرتال الهام گرفته اند. محیط ها، شامل اتاق هایی با تم رنگی سفید و طوسی هستند که کار آن ها شبیه سازی یک محیط استریلیزه و پاک برای انجام آزمایشات فضایی می باشد که البته حالا شما تبدیل به سوژه آزمایشی شده اید. جدای از آن تقریبا در هر اتاقی می توانید اثری از دوربین های تام پیدا کنید که در واقع برای القای حس تحت نظر بودن شما در بازی قرار داده شده است. جدای از آن پل های اتوماتیک و طبقه های متحرک نیز حسی کاملا اتوماتیک گونه به محیط های بازی می دهند. در طول مراحل بازی نیز اکثرا شاهد یک موسیقی ملایم هستیم که به حفظ تمرکز شما برای عبور از معما ها به شدت کمک می کند ولی در صورتی که به معما های انتهایی بازی برسید، به طور قطع هیچ چیزی جلوی پرتاب کنترلر یا شکستن صفحه کلید را نمی گیرد! جدای از آن صدا گذاری شخصیت ها نیز به زیبایی صورت گرفته است، خصوصا شخصیت تام که با صدای دلنشین و زیبایش من را به شدت به یاد مایکل فسبندر می انداخت!

در کل باید گفت که این عنوان به طور قطع از یکی از بزرگترین عناوین سبک پازل، یعنی پرتال ایده گرفته است و البته که این امر به هیچ عنوان به بازی اصلی آسیب نرسانده است و بیشتر سبب بهبود آن شده است. البته جدای از فضا سازی و شخصیت ها (یک خانم و یک هوش مصنوعی شیطانی) و اسلحه کاراکتر بازی (در هر دو بازی سلاح برای باز کردن یا ایجاد درب به کار می رود) شباهت دیگری وجود ندارد. پرتال در باره بشریت از دست رفته است و تورینگ تست درباره نجات آن. در سوی دیگر شکل و ظاهری مراحل و طریقه عبور از آن ها به همراه تجهیزات موجود برای گذر از آن ها، این عنوان را متمایز کرده است.

بدون شرح !

ولی باید اذعان داشت که از حداقل از نظر معما ها، به نظر می رسد که معما های پرتال کمی آسان تر هستند. اما از نظر داستانی و جو آن باید گفت که تورینگ تست داستانی جدی تر و جالب تر برای ارائه دارد و نکته زیبا تر در باره آن این است که بازی دارای چندین پایان متفاوت است (البته در طول داستان هیچ تصمیمی برای انتخاب وجود ندارد و فقط یک تصمیم پایانی خواهید داشت). ولی باید گفت با تمام این تفاسیر به دلیل بازار یابی ضعیف تر، این عنوان به هیچ وجه موفق به کسب ذره ای از موفقیت های فروش و منتقدین، نسبت به سری پرتال را کسب نکرد که واقعا برای عنوانی به این خوبی، ناراحت کننده است ولی اگر از سبک پازل و سوزاندن فسفر لذت می برید باید گفت تهیه این عنوان یک وظیفه بر دوش شما است.