نقش آفرینی، از جنس کپکام | نقد و بررسی بازی Dragon’s Dogma: Dark Arisen (نسخه نسل هشتم)

کپکام در دنیای تجارت و اقتصاد خشک ویدیوگیم ظواهر یک تابع معروف است که مدام بین صفر و یک جابه‌جا می‌شود و در واقع هم این جابه‌جایی دربارۀ کپکام نشان دهندۀ وضعیت عجیب اوست. زمانی وقتی او یک بازی منتشر می‌کرد، هر شماره‌اش بازتعریف یک ژانر بود ولی حالا هر شماره‌اش، مثل این‌که پورت یک شمارۀ قبلی است. هرچند اوضاع هنوز آن‌قدر برای کپکام وخیم نشده که فرضاً صاحبین شرکت بروند و حراجی راه بیندازند ولی هرچه که نباشد، اوضاع گره خورده به‌نظر می‌رسد. Dragon’s Dogma: Dark Arisen هم یکی از این پورت‌های جدید است که امید دارد یک اثر شناخته شده بین بازیکنان نقش‌آفرینی‌دوست را به سمع و نظر مخاطبین بیش‌تر و جدیدتر برساند.

سال ۲۰۱۲ بود که کپکام با انتشار یک بازی نقش آفرینی جدید، نشان داد که ترکیب چند عنصرِ –در ابتدا از یکدیگر جدا ولی بعدها در کنار هم– و قرار دادن آن‌ها در قالب یک بازی مناسب، می‌توان محصولی دوست داشتنی تولید کرد. محصولی که با وجود شرقی بودنش به دل بسیاری از بازیکنان با ذائقه‌های مختلف نشست و به سبد خریدشان اضافه شد. مهم‌ترین دلیل این اتفاق شاید این بود که کپکام اگر در هر چیز استعداد نداشته باشد، در بی‌هوا ترکیب کردن ایده‌ها استعداد دارد. نتیجۀ خوبی که کپکام از این بازی گرفت، در نهایت منجر به پورت نسخۀ جدیدی از Dragon’s Dogma شد و یک نقش آفرینی دیگر، البته از جنس کپکام را وارد تاریخ بازی های ویدیویی کرد. نسخۀ PC بازی هم که در زمان عرضه اولیه، منتشر نشده بود، مدت‌ها بعد اضافه شد تا بار دیگر ما را به سرزمین های اسطوره‌ای کپکام ببرد اما انگار این هم پایان ماجرا نبود.

نقش آفرینی، از جنس کپکام.

بازگشت بازی برای نسل هشتم، شاید یک حرکت موفق و فوق‌العاده برای کپکام نباشد، اما به هر حال، شاید کپکام که دست به عرضه نسخه PC زده بود می خواست تا کار را یکسره کرده و در این میان هر چه شد و نشد را به زخم های زندگی بزند. معمولاً آن‌چه که در یک بازی بازسازی شده بیشتر به چشم می‌آید تغییرات مهم در بازی است؛ تغییراتی از قبیل بهبود فریم ریت و رزولوشن و از این قبیل کارهایی که معمولاً سازندگان در پورت‌ها انجام می‌دهند. متاسفانه اما یکی از دردناک‌ترین مشکلات این نسخه برای نسل هشتم فریم ریت بازی است که رسماً هیچ تغییری نکرده و گویی کپکام هیچ تلاشی برای فریم ریت بازی نداشته. فریم ریت Dragon’s Dogma: Dark Arisen به شکل آزاردهنده‌ای همانند نسخۀ نسل هفتم روی ۳۰ فریم اصرار زیادی دارد. با صراحت می‌توان گفت که اگر فریم‌ریت بازی به صورت کامل و عالی به ۶۰ می رسید، آن هم در کنار گیم پلی خوب و مبارزات سرگرم‌کننده مقابل باس فایت‌هایی که مشخصاً با علاقه ساخته شدند، تجربۀ این بازی به‌شکلی جدی‌تر یک تجربۀ نسل هشتمی کامل به‌نظر می‌رسید ولی این اتفاق نیفتاد و بازیکنان مجبور هستند تا قهرمان‌شان را کماکان به شکل ۳۰ فریم تماشا کنند.

داستان از این قرار بود که طی حمله وحشیانه یک اژدهای سنگدل به دهکده آرام و زیبای بازی، قهرمان قصه قلبش را از دست می دهد و بدون قلب خیلی شیک و مجلسی به یک ماجراجویی بزرگ می رود و همه چیز را درست می کند!

Dragon’s Dogma احتمالاً از شانس خوبش باشد که کمی از ژن‌های باقی فرانچایزهای کپکام هم در وجودش پیدا می‌شود. داستان از این قرار بود که طی حمله وحشیانه یک اژدهای سنگدل به دهکده آرام و زیبای بازی، قهرمان قصه قلبش را از دست می دهد و بدون قلب (!) خیلی شیک و مجلسی به یک ماجراجویی بزرگ می رود و همه چیز را درست می کند. طراحی شخصیت هنوز هم به قوت خود وجود دارد و مورد جالبی در بازی است و علاوه بر اسم و وجود پری‌ست‌ها، می‌توانید شخصیت خودتان را همانند گذشته بر اساس سلیقه خودتان با انواع و اقسام جزئیات شخصی‌سازی کنید و از حق انتخابی که بازی به شما می دهد، خرسند باشید. البته که این اژدهایان غول پیکر و بی رحم و دشمنان تشنه به خون شما، حتی ذره‌ای فکر نخواهند کرد که شما که هستید و چه‌کار می‌کنید. پس شما این شانس را دارید که از کمک همراهان‌تان بهره‌مند شوید. هم‌چنین، همانطور که می‌دانستیم، سیستم ارتقا و کرفتینگ بازی هم نقش بسیاری در موفقت شما برای مبارزات پیش رو ایفا می‌کند و با توجه به نوع شخصیتی که انتخاب می‌کنید، می‌توانید از مزایای خاصی بهره‌مند باشید.

گیم پلی Dark Arisen، آنچنان ترکیب موفقی بوده که با وجود گذشت سال‌ها از زمان عرضه، هنوز هم امروزی بنظر می رسد.

پیشرفت‌هایی که در بازی دیده می‌شوند، واقعاً به اندازه‌ای نیستند که به احترام کپکام بلند شویم و تشویقش کنیم ( یا اینکه بگویم حتماً این بازی را دوباره به خانه هایتان بیاورید). درست است که شمایل ظاهری بازی نسبتاً تغییر مناسبی داشته و رزولوشن هم به خودش آمده، اما اگر راستش را بخواهید، دلیل خیلی خوبی برای خرید دوباره این عنوان نمی‌بینم؛ منظور این‌که اگر قبلاً بازی را تجربه کرده باشید و بخواهید نسخه‌های پلی استیشن ۴ و ایکس باکس وان را خریداری کنید، شاید این پورت با انتظارات فاصلۀ زیادی داشته باشد. این بازی ایرادهایی هم دارد که می‌توانند شما را کمی کلافه کنند. برای مثال، نقاط جا‌به‌جایی سریع یا Fast Travel خیلی خیلی محدود و کم هستم و انگار عمداً دوست دارند اعصابتان را خراب کنند. مخصوصاً وقتی با یک بازی جهان باز طرف هستیم که وسایل حمل و نقل مناسب در اختیار بازیکن نگذاشته باشد، آن وقت برای همین بازیکنان جا‌به‌جایی‌های سریع تبدیل به یک مسئله می‌شوند. این مشکل، شما را وادار به طی کردن مسیرها با پای خودتان می کند.

گیم پلی DA، طوری طراحی شده که پای‌بند به ریشه‌های قدیمی‌تر تولید بازی باشد.

گیم پلی این نسخه از بازی، همانند گذشته در کلاس جهانی تولید بازی ویدیویی طراحی شده و هنوز هم تا حد زیادی امروزی به‌نظر می‌رسد. حتی با وجود اینکه نسخه اصلی بازی مربوط به سال‌ها قبل است، اما هنوز هم گیم پلی برای بازیکنان جدید تازگی دارد. درآخر، باید گفت که با وجود بازی های بسیار بزرگی که در سال ۲۰۱۷ عرضه شده اند، Dragon’s Dogma: Dark Arisen هنوز هم می تواند یک بازی نقش آفرینی خوب باشد، اما نمی توان از برخی ایرادات بازی گذشت. برگشت این بازی به نسل هشتم، یک برگشت ناقص بود؛ اما اگر واقعاً دوست دارید دوباره به جان اژدهایان درون بازی بیفتید، توصیه می کنیم به سمت نسخه PC بروید. کپکام، با حرکتی که از خودش نشان داد، این حدس را ایجاد کرد که شاید در آینده ای نه چندان دور، شاهد ریمستر ها و بازسازی های مختلف از بازی های عالی، زنده کردن بازی های نسل قبل و یا ادامه دادن عناوین فوق العاده قدیمی از کپکام باشیم. اتفاقی که باعث می شود مسیر منتهی به عددِ یک از صفر را کپکام سریع تر طی کرده باشد. در هر صورت، ما امیدواریم که کپکام، مسیر درست خودش را دوباره پیدا کند.