[سینماگیمفا]: سینمای کلاسیک: نقد و بررسی La Strada – جاده فلینی، جادهای رو به احساسات!
شاید یکی از بزرگترین و تاثیرگذارترین موجهای تاریخ سینما به عقیده اکثر کارشناسان موج نئورئالیسم در دهه ۴۰ سینمای ایتالیا بود. در این سالها که جنگ جهانی دوم نیز در حال وقوع بود این جنبش سینمایی با کارگردانانی مثل ویتوریو دسیکا، لوکینو ویسکونتی و روبرتو روسلینی به بار نشست و سینمای ایتالیا از سبک کلاسیک خود کاملا خارج گشته و به سمت سینمایی با تکیه بر واقعیت، ساده انگاری و نگرشی انتقادی قدم برداشت. در اواخر این دهه بود که سینمای نئورئالیسم رو به افول گذاشت و کارگردانان تازه نفسی پا به میدان گذاشتند. شاید سردمدار این نسل از کارگردانان را بتوان فدریکو فلینی دانست.
لینک مطلب: نقد و بررسی La Strada – جاده فلینی، جادهای رو به احساسات!
پر بحثترینها
- فوری: سونی در حال مذاکره برای خرید کمپانی مادر FromSoftware است
- نامزدهای بهترین بازیهای سال مراسم The Game Awards 2024 مشخص شدند
- نقدها و نمرات بازی STALKER 2 منتشر شدند
- ۱۰ بازی سینماتیک که میتوانند با بهترین فیلمهای سینمایی رقابت کنند
- پلی استیشن برای ۱۰ سال متوالی نمایندهای برای بهترین بازی سال داشته است
- شایعه: حالت پرفورمنس بازی STALKER 2 روی Xbox Series X به خوبی اجرا نمیشود
- بازی GTA V با این هدف ساخته شد که از هر نظر بهتر از GTA IV باشد
- بازی Death Stranding Director’s Cut دومین بازی پرفروش ایکس باکس شد
- بدون اشتراک پلاس، امکان انتقال فایل سیو بازیها از پلی استیشن ۵ استاندارد به پرو وجود ندارد
- رسمی: شرکت مادر FromSoftware پیشنهاد خرید از سوی سونی را تایید کرد
نظرات
هنوز موفق به دیدن این اثر جادویی نشدم پس از خوندن مطلب معذورم
اما به دلیل ناتوان بودن از درک اثار استاد کمی از تجربیاتم درموردشون حرف میزنم که امیدوارم جسارت نباشه در محضر بزرگان
½۸ از اثار بسیار سنگین استاد بود که با دوبار دیدن نه تنها هم متوجهش نشدم اما بسیار ازدیدنش لذت بردم و دوست دارم دوباره بهش نگاهی بندازم بگونه ای که بعد از این همه مدت احساسی که از فیلم دارم به مراتب بیشتر شده و بی شباهت به احساس خودم به شغل وزندگی و انسان های دور و برم و گذشته ام نیست
شبهای کابیریا از اثار شیرین و جذاب استاده که طنزی که در اون داره ادم رو به وجد میاره تنها چیزی که در فیلم ندیدم نقش شخصیت اول و همکاراش بود که از نکته های ظریف شخصیت سازی استاد هستش که ذهن مخاطب رو درگیر فضاسازی میکنه و کاری میکنه از یادت بره یهو این شخصیت چیه چی بود کجا بود و نماد چیه
ولگردها اولین اثر فیلنی بود که دیدم بعد از دیدن این اثر ساعتها راه رفتم و لبخند میزدم لذتی بود وصف ناپذیر هرچند که درمیان سایر استاد شاید به چشم نیاد وقصه ای سادتر باشه اما از نظر من زیباتر و دلرباتر بود
دوست دارم توتفرنگیهای وحشی استاد اینگمار برگمان و همچنین استالکر از مولانا تارکوفسکی رو هم برشته تحلیل وبررسی دربیارید
با تشکر
خیلی متشکرم از پیشنهادتون. فعلاً یکی دیگر از آثار برگمان در حال تحلیل و بررسی هستند ولی قطعاً فیلمهایی رو که گفتید رو برای مطالب بعدی در نظر میگیریم.
تنها فیلمی که پاش زار زار گریه کردم -_-