روزی روزگاری در جنگ جهانی دوم… | نقد و بررسی بازی Call of Duty: World at War
از آنجا که در طی نخستین جنگ جهانی اول، میلیون ها نفر از نظامیان و غیر نظامیان جان باختند و کوچه پس کوچه های شهر ها که زمانی جولانگاه انسان های بی گناه بودند و پارک های زیبایی که کودکان اوقات و فراغت خود را در آن می گذراند، دریای خون جریان داشت و اجساد مردم در هر قسمت از این شهرها یافت می شد، می توانست درک کرد که ردپای آن جنگ تا قرن ها باقی خواهد ماند و هیچگاه از ذهن ها پاک نمی شود. آن دریای زیبا که سرخی خون را به خود گرفته بود، آن سواحل رویایی که به مقدار هر دانه شن آن یک جسد وجود داشت و آن شهرهای به یاد ماندنی که چیزی جز ویرانی در آن وجود نداشت، و این خوراک آن سربازان بی رحم بود… گذشت و آن جنگ خاتمه یافت و به مرور زمان رنگ سرخ دریا ناپدید شد، شهرها دوباره جان گرفتند و نسل جدیدی از مردم دوباره به زندگی خود ادامه دادند. اما، افسوس که چه بد است جنگی میان بزرگان جهان رخ دهد و باز هم شاهد آن صحنه های دلخراش گذشته باشیم. اما خب سرنوشت رقم خورده بود… باری دیگر در سال ۱۹۳۹ میلادی جنگ جهانی دیگری رخ داد و روز به روز نیروهای کشور آلمان که به نازی ها معروف بودند بر نقاط مختلف قاره ی اروپا دست یافتند. در آن جنگ نیز باز هم شاهد آن صحنه های ناخوشایند قبل بودیم، بدون هیچ تفاوتی. وقتی که نازی ها کشورهای اروپا را یکی پس از دیگری به میدان خون تبدیل می کردند و به قدرتی شکست ناپذیر تبدیل شده بودند، این مردم بودند که در کنار نظامیان جلوی آن ها ایستادگی می کردند و زادگاه خود را از چنگ دشمنان بی رحم در می آردند. مسلماً وقتی که لحظه ای به جنگ فکر می کنیم، بدون شک تصویری از یک میدان نبرد را تصور می کنیم که به طور دائم سربازانی در آن میدان جان خود را از دست می دهند، سربازانی که شاید در گوشه ای از این دنیا، پدر یا مادری منتظر بازگشت عزیز دل خود هستند. شهر هایی را تصور می کنیم که جرئی از خاک شده اند. از سوی دیگر سربازانی را تجسم می کنیم که در حال رژه هستند. در واقع تصویری که ذهن ما تجسم کرده است، به ما می گوید که سربازان تنها عامل تعیین کننده ی نبرد ها و جنگ ها می باشند. جنگ را هر گونه که تصور کنیم سرباز نقش اصلی آن است. جنگ است و ندای آزادی در همه جا به گوش می رسد، در میدان نبرد، سربازی است که آروز دارد به نام وطنش بمیرد و در نقطه ی مقابل سرباز دیگری سخت از درد زخم هایش به خود می پیچد تا زنده بماند. اما خب به هر حال جنگ است و طنین بی رحمش! در آخر چه سربازی که آرزوی مرگ را داشت و چه دیگری که در تقلا برای زنده ماندن بود، چشم از جهان فرو خواهند بست. یا تسلیم سرمای کشنده ی زمستان می شود. یا عفونت به سراغش می یاید. در نهایت عاقبت چیزی جز مرگ نیست و اینجا، در این میدان جنگ، ندای آزادی در همه جا به گوش می رسد و این ندای آزادی است که ندای جنگ را فرا می خواند…
سری عناوین «Call Of Duty» همیشه جزء آن دسته از عناوینی بوده است که سلیقه ی عموم بازی بازان را همراه داشته است و اکنون نیز بازی بازان زیادی از سرتاسر جهان، همواره جزء طرفداران پرو پاقرص این سری هستند. به عبارتی سری «Call Of Duty» گل سر سبد شرکت «اکتیویژن» (Activision)، خالق و ناشر سری است و نسبت به باقی عناوین این شرکت، محبوب تر و سودآور تر است. این سری از همان ابتدا یک سرگرمی ناب در سبک اکشن اول شخص بود که در میدان نبرد آن، سربازان چندین کشور مشغول کشتن یکدیگر بودند و کل گیم پلی آن به همین کشت و کشتار خلاصه می شود. این سری کار خود را از سال ۲۰۰۲ با نسخه ای زیبا و محبوب آغاز کرد و پس از آن هر ساله ما شاهد عرضه ی یک نسخه ی جدید از این سری هستیم و کماکاًن نیز این روند ادامه دارد. از آن زمان تا کنون ما شاهد چیزی حدود ۱۴ نسخه از این سری بودیم که سه استودیوی «اینفینیتی وارد» (Infinity Ward)، «تری آرک» (Treyarch) و «اسلج همر گیمز» (Sledgehammer Games) هر یک توسعه دهندگان اصلی این سری هستند که هر ساله یکی از این استودیوها وظیفه ی ساخت نسخه ی جدید را برعهده می گیرد. این سری از همان ابتدا به دلیل تجربه ی بی نقصی که ارائه می داد نزد بازیکنان بسیار محبوب بوده است و این فرانچایز به گونه ای نماد سبک خود تلقی می شود. اکنون جدا از این موارد پیشنهاد می کنم در ادامه با ما همراه باشید که بهانه ی معرفی شدن نسخه ی جدید این سری با نام Call of Duty: World War 2، به بررسی نسخه Call of Duty: World at War که در سال ۲۰۰۸ روانه ی بازار جهانی شد، بپردازیم.
جنگ جهانی دوم به سبک «تری آرک»
بازی «Call of Duty: World at War» که پنجمین نسخه ی این سری به شمار می آید، از لحاظ داستان سرایی در سطح قابل قبولی قرار دارد و در آن شاهد داستان زیبا و گیرایی هستیم. در واقع کل روایت بازی درباره ی جنگ آمریکایی ها با ژاپنی ها و روس ها با نیروهای آلمان نازی است که شاید نسبت به نسخه ی قبلی خود به آن اندازه حماسی نباشد، اما دست کمی هم از آن ندارد و بسیار خوب روایت می شود. در واقع بازی شما را در دو جبهه ی مختلف جنگ قرار می دهد که هر یک جذابیت خاص خود را دارد و انصافاً باید سازندگان را به این خاطر تحسین کرد. بازی ابتدا به صورت هوشمندانه داستان نبرد چشم بادامی ها و آمریکایی ها را به تصویر می کشد. جایی که ابتدا کنترل یکی از تکاوران نیروی دریایی آمریکا را به دست می گیریم که همراه با چندین نفر دیگر توسط نیروهای ژاپنی اسیر شده اند که پس از تماشای صحنه ی ناخوشایند شکنجه و مرگ همراهانتان بالاخره وارد فاز اصلی داستان می شویم. جایی که «میلر» همان تکاور نیروی دریایی آمریکا که در چند قدمی مرگ بود توسط نیروهای آمریکایی نجات پیدا می کند. چندین ساعت ابتدایی، داستان بازی در رابطه با جدال میان آمریکایی ها و چشم بادامی ها به تصویر کشیده می شود و پس از آن بازی به صورت حرفه ای فاز بعدی داستان را به نمایش می گذارد. در ادامه کار خود را در سرمای شدید زمستان ادامه خواهید داد. این دفعه دیگر خبری از چشم بادامی ها نیست و طرف مقابل ما نیروهای نازی می باشند. بازی از همان ابتدا نهایت نفرت نسبت به نیروهای ژاپنی و نازی ها را در شما به وجود می آورد. روایت پیچیده ای ندارد و بسیار ساده و روان بیان می شود. مشکلی خاصی نیز ندارد و روایت بازی شخصیت های دوست داشتنی ای را نیز خلق می کند. اگر چه باید اعتراف کرد که در بازی شاهد شخصیتی مانند کاپیتان پرایس افسانه ای و دیگر شخصیت های نسخه ی چهارم نیستیم و کم تر پیش می آید که شخصیت های نسخه ی پنجم به چشم شما به مانند کاپیتان پرایس به نظر برسند. داستان این نسخه در واقع بر اساس واقعیت است و جنایات آلمانی ها و ژاپنی ها را به خوبی به تصویر کشیده است. داستان بازی مخاطب را به کشورهایی می برد که اکثر وقایع جنگ جهانی دوم در آن رخ داده بود. البته باید گفت که علاوه بر دو شخصیت اصلی بازی، در طی مأموریتی کوتاه اما پر هیجان کنترل شخصیت دیگری را نیز به دست می گیرید که روایت کوتاه آن شخصیت نیز به مانند دو شخصیت دیگر جذاب است. داستان بازی بد نیست، اما می توانست بهتر هم باشد و جنگ جهانی دوم را عمیق تر به تصویر بکشد. سازندگان می توانستند علاوه بر خلق روایت نبرد میان بزرگان جنگ جهانی دوم، نگاهی هم به گوشه و کناره ها و حواشی آن جنگ می انداختند که مسلماً ایده هایی وجود داشت که تاکنون هیچ شرکتی از آنان استفاده نکرده بود.
اما مهم ترین شاخصی که باعث محبوبیت بیش از حد تمامی عناوین سری «Call of Duty» گیم پلی و گان پلی بی نظیر و هیجان انگیز آن است که با همه اشکالات و تکراری بودنش، بازهم عامل اصلی محبوبیت سری است. به عبارتی عاملی که این سری را با دیگر ساخته های شرکت سازنده و البته دیگر عناوین هم سبک، متمایز می سازد، همین جذاب بودن گیم پلی است که مثال زدنی نیست. «Call Of Duty Modern Warfare» که نخسیتن عنوان این سری برای کنسول های نسل هفتم بود، به گونه ای انقلابی در این سری محسوب می شد، چرا که گیم پلی بازی در عین آنکه بسیار ساده بود، اما واقعاً زیبا و روان خلق شده بود. «Call of Duty: World at War» نیز به مانند نسخه ی قبلی خود از گیم پلی زیبایی بهره مند بود. این دفعه به مانند سه نسخه ی نخست، به دوران جنگ جهانی باز می گردیم و همانطور که مشخص است مسلماً دیگر در بازی شاهد انواع و اقسام سلاح ها و تجهیزات پیشرفته نیستیم و این دفعه، این سربازان دوران جنگ جهانی دوم هستند که در سرزمین چکمه پوشان رژه می روند و یک به یک وارد میدان نبرد می شوند. نخست پیش از هر چیز باید به ضعیف بودن هوش مصنوعی بازی اشاره کنیم و کاملاً مشخص است که سازندگان در خلق هوش مصنوعی عالی باز مانده بودند. البته این مسئله چندان نیز قابل تعجب نیست! پیش تر نیز این مسئله در نسخه های قبلی به عنوان یک ایراد تلقی می شد. در درجه ی آسان بازی به راحتی می توانیم شاهد یکی از بدترین هوش مصنوعی باشیم. سربازانی که ما را نمی بینند و اگر هم شلیک کنند تیرهایشان به هدف نمی خورد و خیلی اوقات یادشان هم می رود که باید کاور گیری کنند و حتی نارنجکی در جیبشان دارند. اغلب اوقات تک تیراندازانی هستند که اگر دقیقا در زاویه ی دیدشان هم باشید کم پیش می آید که شما را هدف بگیرند. اما این مسئله در درجات سختی بالاتر اندکی متفاوت است! و این تفاوت آن است که دیگر شاهد این حد از مشکلات نیستیم و هوش مصنوعی دشمنان اندکی بهتر می شود و حداقل می توانند کاری کنند که آنها را به عنوان یک سرباز قبول کنید!. اما خب مورد بسیار عجیب درجات بالاتر این است که هوش مصنوعی همراهانمان تضعیف می شود و این بسیار نا عادلانه است. باید گفت که اگر می خواهید تجربه ای خاص از این بازی برایتان رقم بخورد، بهتر است بازی را از همان درجات سخت آغاز کنید. در ادامه به تنوع مراحل می رسیم. خوشبختانه مدت زمان گیم پلی بازی به قدری است که گله مند نشوید و تجربه ای لذت بخش داشته باشید. تنوع مراحل بازی یکی دیگر از نکان مثبت پرتعداد آن است و در طی پیش روی در آن، وارد محیط های زیبا و غیر تکراری ای می شوید که همواره جال و هوای بازی را بری شما تازه نگاه می دارند.
در همان ابتدا که بازی آغاز می شوید بدون هیچ گونه وقفه ای (اشاره ای به نداشتن بخش تمرینی) وارد میدان نبرد خواهید شد، ماشین های جنگی را خواهید راند و در قالب یک مأموریت خسته کننده با تانک وارد میدان نبرد می شوید و تانک های دشمن را منهدم خواهید کرد. وارد سرمای زمستان می شوید و روند گیم پلی متنوع تر از قبل می شود و باید مأموریت های جدیدی را انجام دهید. دکمه زنی های زیاد، مأموریت های مخفی، تانک سواری ها و قطع شدن اعضای بدن دشمنان به هنگام شلیک به آن ها، تا حدودی «Call of Duty: World at War» را به یک بکش برو جلوی پر هیجان و البته خشن نزدیک کرده است. در طول بازی هیچگاه احساس آرامش نخواهید کرد و هر طرف که بروید دشمنان برایتان کمین کرده اند و هر از گاهی نیز قربانی تله های آن ها خواهید شد، اما این را نیز در نظر بگیرید که دشمنان بازی در اکثر اوقات همان دشمنان نه چندان هوشمند هستند و غیر از این غافل گیری ها، کار دیگری از دستشان بر نمی آید. می رسیم به مورد بعدی. تنوع سلاح ها و تجهیزات نظامی در بازی بیداد می کند و به مانند نسخه ی قبل عالی می باشند. انواع و اقسام اسلحه هایی که با نمونه ی واقعی خود مو نمی زنند و آن حس و حال بازی در جنگ جهانی دوم را به خوبی منتقل می کنند در بازی وجود دارند. همینطور انواع و اقسام نارنجک ها و تجهیزات دودزا و دیگر نمونه ها، همه و همه در بازی وجود دارند و این بسیار عالی می باشد و تنوع فوق العاده ای به گیم پلی بازی بخشیده است. از آتش افشان ها گرفته تا کلت های ساده ی آن زمان و اسنایپر ها، همگی عالی طراحی شده اند و لذتبخش هستند. جدا از بخش تک نفره ی بازی که این سری معمولا همیشه در این بخش پیروز و سربلند بوده است، اما متاسفانه بخش چند نفره چنگی به دل نمی زند و از نسخه ی قبلی یک سر و گردن پایین تر است. بر طبق سنت ها، بخش چند نفره را می توان به دو صورت آنلاین و آفلاین اجرا نمود و در بخش آنلاین حدوداً ۶۴ بازیکن می توانند در یک سرور به بازی کردن بپردازند. محدودیت بخش آفلاین نیز همان چهار نفر است و در این صورت به تعداد بازیکنان، صفحه نمایش به چند قسمت تقسیم می شود.
اما می رسیم به یکی از بخش های اصلی و بسیار محبوب بازی! برای اولین بار در سری، این استودیوی «تری آرک» بود که ایده ی بخش زامبی را در این نسخه پیاده کرد و با استقبال خیلی خوب طرفداران نیز روبه رو شد. دیگر کم کم می توانستیم حس کنیم که این سری به یک خلاقیت بزرگ احتیاج دارد. قسمتی از بازی «Call of Duty: World at War» که به شخصه از آن لذت بردم همین بخش زامبی می باشد. این بخش روایت خاصی ندارد و تنها در یک کلبه ی مخروبه و سربسته روایت می شود که از در و پنجره ی آن زامبی ها وارد کلبه می شوند و نقش شما به عنوان یک نظامی این است که خود را از دست آن ها نجات دهید. البته کلمه ی «نجات دادن» به این معنا نیست که از دست آن ها فرار کنید و وارد محیط های دیگری شوید و در نهایت این بخش با رسیدن نیروهای کمکی به پایان برسد! بلکه فقط باید زنده بمانید و مدام، سطح (به قول خودمانی «لول») خود را افزایش دهید که خب هر چه سطح این بخش بالاتر می رود بازی دشوارتر می شود و کار شما سخت تر و البته اگر جان سالم به در برید امتیاز هم بیشتر می گیرید. در موج های بالای زامبی ها تعداد زامبی ها بیشتر و به دست آوردن مهمات سخت تر می شود. این بخش بازی آزادی عمل چندانی ندارد، اما باز هم برای تنوع بسیار عالی می باشد. در بازی می توانید دو یا سه اسلحه داشته باشید که البته اگر اندکی ماهر باشید می توانید این مقدار را تا پنج اسلحه ارتقاء دهید. بازیباز می تواند با یافتن صندوقی در محیط بازی که از اهمیت بالایی برخوردار است به طور شانسی اسلحه ای را انتخاب کنید. تنوع اسلحه های درون جعبه ی مذکور نیز زیاد است و در بین آن ها اسلحه های عجیب و جذاب نیز یافت می شود. جای دارد اضافه کنیم در این بخش خط سلامتی شما خود به خود یهبود نمی یابد و می بایست با یافتن تعداد مشخصی آیتم و ترکیب کردن آن ها با یکدیگر، سطح سلامتی خود را افزایش دهید. این قسمت بدون شک یکی از بهترین نکات مثبت بازی به شمار می آید که می تواند تا هفته ها شما را سرگرم کند.
طراحی طبیعی محیط ها، طراحی پیچیده و پرجزییات لباس ها و تجهیزات شخصیت های موجود در بازی، کیفیت بالای بافت های محیطی، نور پردازی و سایه زنی های دقیق و زیبا، اتمسفری گیرا هم در بخش تک نفره و هم در بخش زامبی، انیمیشنهای روان و کار شده، جزئیات بالای محیط، نمایانگر کیفیت بصری بازی هستند که همه و همه نشان از یک گرافیک زیبا و چشم نواز دارند. باید گفت که گرافیک بازی نیز در مقایسه با عناوینی که در سال ۲۰۰۸ انتشار یافتند در حد بسیار قابل قبولی قرار دارد و مشکل خاصی چه در بخش فنی و چه در بخش هنری در آن دیده نمی شود. طراحی محیط های بازی کاملا بی نقص کار شده است که همراه با نور پردازی عالی بازی، یک تابلوی زیبا از نقاشی جنگ را خلق می کنند. به خصوص آن مراحلی که در شب دنبال می شود و در آن ما شاهد یک محیط زیبا همراه با نور پردازی فوق العاده ای هستیم که انصافاً به این خاطر باید سازندگان را مورد تحسین قرار داد. در کنار گرافیک منحصر به فرد بازی، صداگذاری بدون مشکل این بازی نیز ارزش بیشتری می یابد و هر چه بیشتر شما را در بازی غرق می کند. تم کلی بازی در زمینه ی موسیقی همان تم آشنای این عناوین است و در زمینه ی صداگذاری شخصیت ها نیز بازی بسیار خوب عمل کرده است. همچنین باید گفت در زمینه ی صداگذاری، بازی چند جهش موفق نسبت به نسخه ی پیشین نیز داشته است. صداگذاری با کیفیت تر این بازی نسبت به عنوان قبلی، نبردها را بهتر جلوه می دهد و همچنین بدون شک برای بازی بازان بسیار دلچسب می باشد.
هر چقدر که بخواهیم می توانیم در مورد یکی از زیباترین عناوین سری Call Of Duty حرف بزنیم و حرف بزنیم، اما به هر حال باید به سرانجامی برسیم و نتیجه گیری کنیم. در انتهای این مطلب باید بگوییم اگر تصمیم داشتید در طی روزهای پیش رو نگاهی به گذشته بیندازید و اندکی هوس کردید بازی های گذشته را برای بار دیگر تجربه کنید، پیشنهاد ما به شما می تواند «Call of Duty: World at War» باشد. مخصوصا به این دلیل که نسخه Call Of Duty WWII قرار است در پاییز امسال برای پلتفرم های پلی استیشن ۴، ایکس باکس وان و البته رایانه های شخصی عرضه گردد و باری دیگر جنگ جهانی دوم را به تصویر کشد. پس با تجربه دوباره Call of Duty: World at War هم خاطرات خود را زنده کنید و هم به نوعی به پیشواز عنوان جدید این سری محبوب بروید.
پر بحثترینها
- نقدها و نمرات بازی STALKER 2 منتشر شدند
- از صنعت بازی های ویدیویی در سال ۲۰۲۵ چه انتظاراتی داریم؟
- شایعه: کمپانی مادر FromSoftware احتمالا برای جلوگیری از تصاحب خصمانه از سوی یک شرکت کرهای به سونی مراجعه کرده است
- شایعات مربوط به حضور God of War در TGA 2024 قوت گرفت [تکذیب شد]
- رسمی: شرکت مادر FromSoftware پیشنهاد خرید از سوی سونی را تایید کرد
- گزارش: GTA 6 وضوح فوقالعادهای روی پلی استیشن ۵ پرو خواهد داشت
- سازنده STALKER 2 به دنبال بررسی بازخوردها و رفع سریع مشکلات بازی است
- بازی STALKER 2 در عرض دو روز بیش از ۱ میلیون نسخه فروخت
- آیا بازیهای ویدیویی به ما آسیب میرسانند؟
- پلی استیشن برای ۱۰ سال متوالی نمایندهای برای بهترین بازی سال داشته است
نظرات
یاد ویکتور رزنو به خیر وصت این هیری ویری با ساطور آدم میکشت . 😀 😀 😀 😀 😀 😀
انصافا سربازای ژاپنی خیلی رو اعصاب بودن . یه لحظه حواست برت میشد با سرنیزه میپریدن روت و الفاتههه ………………… 😀
ممنون بابت مقاله.
بعد از سه گانه مدرن وارفر بهترین نسخه کال آف دیوتی بود.
من black ops1 و بیشتر از ۵ و mw3 دوست دارم
بلک اپس یک از قسنگ ترین کد ها و یکی از بهترین fps هاییه که تا حالا بازی کردم :yes:
بهترین نسخه از سری کد به ترتیب
Mw 2
Mw1
Black ops 1
Mw 3
World at war
Black ops2
Ghost
نظر منم روی Black Ops 1 ، واقعا فوق العاده بود
بلک اپس ۱ و اساسین ۲ باعث شدن من x360 بخرم چون سیستمم نمیکشید هیچوقت از یادم نمیرن 😉
با نظرت بشدت موافقن
با احترام به نظر شما ولی بعد از سه گانه mw بهترین نسخه black ops 1 هست بعدشم هم کالاف ۲ که زمان خودش ۵ تا cd بود! و گرافیک و انیمیشن ها زمان خودش بی نظیر بود و صحنه های احساسی جنگ جهانی رو زمان خودش عالی به تصویر کشیده بود و اگه اشتباه نکنم بهترین بازی سال هم شد.
اخر بازی هم یادمه اومدیم پرچم رو وصل کنیم با تیر زدنمون با ساطور داغونش کرد سربازرو
کاملا باهات موافقم
Call of Duty2 به نظرم خیلی بهتر از این بود،هرچند که world at war هم بازی خیلی خوبی بود و و بازیش به این سادگیا از ذهن پاک نمیشه(مخصوصا اون ژاپنیا ی نامرد یا مرحله ای که باید از دست اسنایپر فرار کنیم).اون موقع کاملا یه تفاوت نسبتا بزرگ بین اینفینیتی وارد واقعی و تری آرک حس می شد تا زمانی که تری آرک بلک آپس ۱ رو ساخت و همه رو انگشت به دهن کرد.
آقای جعفر نیا از نقد شما متشکرم.
دقیقا البته تو این سایت کم هستن کسایی که زمان خودش call of duty 2 رو بازی کرده باشن شاهکار بود.
COD 2 فوق العاده بود مخصوصا اوایل بازی که از ساحل شروع میشه و خودمون و قایقامون رو به تیر میبندن… اگه اشتباه نکنم که منو یاد فیلم نجات سرباز رایانم میندازه :inlove: یادش بخیر 😥
کالاف ۲ از شمال آفریقا شروع میشد برادر عزیز .
گفتم اگه اشتباه نکنم گه اشتباه کردم :reallyangry:
کالاف دیوتی ۲ ابتدا از روسیه شروع میشه مرحله آموزشی که باید به جای نارنجک سیب زمینی پرت میکردی :snicker: .واسیلی
اتفاقا تری آرک که کالاف ۳ رو ساخته بود عملکرد بهتری داشت نسبت به اینفینیتی وارد که کالاف ۲ رو ساخته بود
به به. خسته نباشید آقای جعفرنیا. نسبتا با نقدتون موافقم.
قبلا هم از این بازی زیاد گفتم ولی بازم لازمه بگم سخت ترین نسخه و سنگین ترین نسخه از لحاظ نبرد ها هستش.من اتفاقا هوش مصنوعی این نسخه رو خیلی خیلی بالا میدونم.حتی رو درجات معمولی و پایین هم دشمن امان کاورگیری بهتون نمیده.تیر اندازی با سلاح ها لذت بخشه.یادمه یه شاتگان مثل اون شاتگان معروف doom داشت که از نزدیک شلیک میکردی دشمنت تیکه پاره میشد.اسنایپ کردن تو بعضی محیط های تنگ بازی خیلی سخت بود.و در اخر آتش سوزناک بازی :inlove: اونموقع انقدر میمردم که حرصی میشدم و میرفتم حتی روی سربازای کشته شده هم میگرفتم. :struggle: صداگذاری هم عالی بود و صدای فریاد سربازایی که سوخته شدن دلخراش بود.صداگذاری بتل ۱ هم الان همینقدر عالیه.تنها مشکل این بازی هم داستان سادشه که گفتید.زامبی هم که از این نسخه اومد و به نظرم تو bo2 به تکامل رسید.بخش چندنفرش رو هم بازی نکردم.
نمره ی من ۹٫۵/۱۰
خسته نباشید
پ.ن:شکی نیست wwII هم مثل این شاهکار میشه یا حتی با داستان عالی بهتر هم میشه.
وای من عاشق این کالافم.دیروز نسخه ۱ و ug رو باهم پیدا کردم با دوبله فارسی.دوبلهاش معرکس.فکر کنم دارینوسه.به دوستان هم پیشنهاد میشه دانلود کنید.
یاد اون کالاف های جنگ جهانی بخیر
چه لذت نابی داشت اون موقع 😥
البته همین الانشم تجربش برای همه لذتبخشه :inlove:
خیلی دوست دارم دوباره اینو تجربه کنم ولی میرم نسخه کرکشو داخل فروشگاه بگیرم همه یک صدا میگن(این بازی کرک نشده هنوز :-|)
نسخه اصلشم که پولمون نمیرسه
و امیدوارم کالاف جدید هم بترکونه
ممنون بابت نقد
یکی از بهترین نسخه های سری call of duty همین شمارست…واقعا جنگ دوم جهانی رو به بهترین شکل نشون داد به خصوص این که تمرکزش روی جبهه اقیانوس آرام و جبهه شرق اروپا بود که کمتر بهش پرداخته شده.
امیدوارم نسخه جدید بتونه موفق عمل کنه و تغییراتش مثبت باشه :yes:
ممنون
بسیار عالی بود لذت بردم گرچه این بازی برام به اندازه کال آف ۲ خوش نبود
خاطرات زیبای کال آف رو برام زنده کردین
اگه می شه کال آف ۲ رو هم نقد کنید
خیلی ممنون
ولی واقعا یادش بخیر
اون زمان بازی روی دست کال آف نمی تونست بیاد
کال آف سلطانی بود برای خودش
الان هم با این پروژه عظیم اسلج هیمر مطمئنم که باید منفجرمون کنه
چه باحال من دقیقا همین الان به خاطر اینکه داره WWII ساخته میشه World at War رو بازی میکنم واقعا بازی باحالیه 😎 😎 😎
وای کلاف ۵ گرافیکش اون زمان شاهکار بود اینقدر جزیات داشت که تو مراحل بارونی و مرطوب اسلحت زنگ میزد !!!
مقاله عالی بود.خسته نباشید.
یادش بخیر،چقدر خاطرات خوبی دارم از این بازی،مخصوصا بخش زامبی که با دوستان تو گیم نت لذت خاصی داشت.
این بازی که عالی بود امیدوارم نسخه جدید کالاف به زیبایی گذشته ها برسه که میرسه
🙂
با تشکر فراوان
یادش بخیر این بازیو ۵ بار تموم کردم.الان واقعا درک نمیکنم چرا!!!
پیر شدیم دیگه 😀 😀
نقد خوبی بود.
بله با شما در مورد مولتی بازی موافقم. در بعضی مپ های بازی در بخش مولتی میشد سوار تانک بشی و باهاش شلیک کنی که در سری کال اف کمیابه ولی جذابیت مولتی بازی واقعا کم بود و زود خسته کننده میشد به نسبت مولتی بسیار زیبای سری مدرن .
با عرض معذرت فکر کنم مقداری غلط املایی توی نکات منفی دیده میشه یا من اشتباه می کنم؟
داستان و طراحی مراحل به شدت افتضاح بود ،یکی از بدترین بازی های تاریخ بود که تجربه کردم
😀 😀 😐 😐
فارت چیه دوست؟
اتفاقا بازی ضعیفی از نقد معلومه حداقل اطلاعات عمومی و تاریخی در جنگ جهانی نویسنده نداره
به چند مورد اشاره میکنم
۱ :star:
. تانک king tiger یا tiger ll ساخت ارتش آلمان در سال ۱۹۴۴ – ۱۹۴۵
نوع تانک : سنگین ترین و قوی ترین تانک جنگ جهانی دوم
حالا در این بازی :
در مرحله استالینگراد سال ۱۹۴۲ این تانک حضور داشت
و لاشه های این تانک در خیابان های وجود دارد .
در مرحله تانک t_34 ارتش شوروی که تانکی نسبت به این تانک بسیار ضعیف تر می باشد
دید که با یک گلوله ابن تانک رو نابود میکند
:announce: نتیجه گیری : اطلاعات بسیار پایین سازندگان از ادوات نظامی و تاریخی ، یا عقده و کینه های شخصی در بازی پیاده کردن
۲. :computer: هوش مصنوعی بسیار پیش پا افتاده چه یاران چه دشمنان
۳. :film: دروغ، اغراق کردن زشت در روایت تاریخ جنگ جهانی دوم
درست نسخه جدید معرفی شده ولی به این معنی نیست گذشته فراموش شده
البته دانستن به اندازه عقل است.
سنگین ترین و قوی ترین زره تانک در جنگ جهانی ۲ تانک maus هستش به وزن ۱۸۸ تن که سنگین ترین تانک تاریخه در حالی که تایگر ۲ فقط ۶۸ تن وزن داشته
در مرحله استالینگراد من تانک تایگر ۲ ندیدم اون تانک panzer Iv بوده
توپ تانک t-34 85 میلیمتری بوده که زرهای برجک تانک tiger 2 رو سوراخ میکرده
شما اگه نسبت به این چیز ها علاقه مندی بهت War Thunder رو پیشنهاد میکنم
سلام
تانک maus در اواخر جنگ ۱۹۴۵ بصورت ناقص ( با مشکلات فنی) ساخته شد . تعداد تخمین شده ۳ الی ۴ عدد می باشد.
اما کینگ تایگر ۴۵۵ اای ۵۰۰ دستگاه از سال ۱۹۴۴ دو سال سابقه در میدان نبرد ( این نظر من نیست به کتاب ها و سایت های مربوط نگاه بیندازید)
تایگر ۲۰۰۰ دستگاه
بعد در مرحله استالینگراد بعد از اینکه از میدان شهر بلند میشم ، در خیابان قبل از اینکه با صدا بمب افکن ها نگهبان ها اسنایب کنیم تو خیابان نگاه کن مبینی
حالا بماند ، بازی war rhunder آنلاین ؟ استراتژیک ؟
سلام بر شما
از تانک ماوس ۲ عدد کامل ساخته شده بود و ۲ عدد در دست ساخت بوده این دوتانک کامل وارد میدان نبرد شده بود و حدود ۸-۹ ماه خدمت کرده بودند که یکی بدست خود آلمانها نابود میشه و یکی دیگه کاملا سالم به دست روسا میافته که همین الان هم تو موزست، منظور من تعداد تولید شده نیست منظورم عملکرد تانک بوده که در زمان خودش هیچ تانکی بهش نمیرسیده
بازی war thunder بازی آنلاین که تانک های ساخته شده از سال ۱۹۳۶ تا ۱۹۵۵ درش پیدا میشه که سر جمع بیش از ۵۰۰ تا مدل است که فکر کنم از سال دیگه تانک های مدرن هم بهش اضاف بشه
یخورده واسه نقد کردن نسخه یک دیر نیست 😀 😀
به هر حال نقد خوبی بود
هیچ شوتری به پای cod کبیر نمیرسه هر چقدر هم تلاش کنه نمونش بتلفیلد که قابل قیاس با cod نیست :laugh:
داداش ، جان تو این نسخه یک از جدیده نیست هیچ ربطیم ندارن قبلا هم بهت گفتم توجه نمیکنی.
شاهکار تکرار نشدنی بود این بازی تو سبک خودش (نظر شخصی)
چه قدر خاطره داشتم با بخش ارتش سرخش
امیدوارم بازم از این بازیای خاطره ساز ساخته بشه
شاید بیشتر از ۲۰ بار رو درجه سختی های مختلف تمومش کردم :inlove: بسیار بازی زیبایی بود و لول دیزاین خوبی داشت. وقتی WWII معرفی شد این نسخه و نسخه اول و دوم رو دوباره تموم کردم :inlove: :inlove: بهترین COD جنگ جهانی به نظرم نسخه اول بود.بعد این همه مدت هنوز جذابه! :yes:
اکتیویژن ثابت کرده که معمولا توی ساخت بازیها خلاقیت به خرج نمیده؛ دقیقا برخلاف Battlefield. من زمانی که بازی معرفی شد یک چیز رو متوجه شدم؛ به نظرم سری COD دیگه در اون سطحی نیست که بخواد ادامه پیدا کنه. یا به قولی، COD فرانچایزی مثل PES نیست که هر سال منتشر بشه و در حد و حدود نسخههای کلاسیک هم ظاهر بشه. از نظرم اکتیویژن بیشتر از این که به نسخههای جدید COD نیاز داشته باشه به یک IP جدید نیاز داره. بازگشت به تم نسخههای کلاسیک با توجه به تریلری که منتشر شد چیزی جز یک بهانه برای فروش بازی نیست یا حداقل این طور به نظر میرسه چون از نظر ظاهری شباهتهای غیر قابل انکاری با بازی Battlefield 1 دیده میشه
دوست عزیز برای بار n ام دارم میگم اینو توی این سایت که بتل ۱ فقط تو دوران جنگ جهانی بود وگرنه هیچ چیزی از جنگ رو درست نتونست پیاده کنه با اون لول دیزاین مضخرف که فقط دست گرمی بود واسه بخش آنلاین و اینقدر کوتاه بود که انگار دعوا بوده نه جنگ!!البته کالاف جدید هم با این مغزهایی که من تو اکتیویژن میبینم بعیده خیلی حماسی بشه…کلا این سه شرکت رو دیگه دورشون رو خط بکشین که بخش داستانی خوب تحویلتون بدن…ubisoft…ea…activation البته واسه اون دوستانی که wd2 یا jc3 براشون جذاب بوده بازی های اینا هم جذابه قطعا!! 😐
به نظر من هم بعد از کال آف دیوتی هشت ، حتی یه نسخه واقعا خوب هم از این سری ساخته نشده . اگه دقت کرده باشین بعد از کالاف هشت هیچکدوم بهترین اول شخص شوتر برتر سال انتخاب نشدن نه نوآوری سازنده داشتن نه تو زمینه گرافیک سرامد بودن نه داستان فوق العاده و حماسی داشتن . من به شخصه هیچ وقت از شوتر های اول شخص تخیلی خوشم نیومده اما خداوکیلی دوم Doom جدید از نسخه های جدید کالاف دیوتی جذابتره .
روزی روزگاری به جایی بود
همه الان در تب و تاب معرفی ww 2 هستند
الحق که نسخه ی اولش هم عالی بود و خاطرات زیادی رو با تم جنگ جهانی برامون به جا گذاشت
این کالاف جدید یه شوروی کم داره
اتفاقا چند روز پیش دانلودش کردم یه روزه تمومش کردم الانم همش زامبیو میرم.
پیشرفتن به سمت قلب جزایر ژاپن در بین تک تیر اندازاهایی که لابه لای درختا پنهان شده بودن رو هرگز فراموش نمیکنم…مقاومت در خیابونهای استالینگراد هرگز از یادها نخواهند رفت.نبرد های خونین در کوچه های برلین همراه با رزنو در یاد ها ثبت شده و در نهایت خاطرات تلخ جنگ در محیط غم زده جنگی جهانی که پس از سالها کسی نتونسته مثل اونارو به تصویر بکشه به عنوان گل سر سبد،سبد جنگ جهانی هرگز فراموش نخواهند شد.امیدوارم نسخه ۲۰۱۷بتونه به خوبیه این باشه.در تمام کال آو دیوتی ها با کشتن حس خوبی بهمون دست میداد اما در این(و نسخه اول.دو و سه رو بازی نکردم که بگم)حس لذت نمیداد حس کاری رو میداد که مجبوری به انجامش در حالی که دلت نمیخواد
……
راستی مپ های بعدی زامبیش کی باز میشدن؟من ۲۳ wave تحمل کردم مپ جدیدی باز نشد.
سری ندای وظیفه واقعا از بهترین سری بازیهای عمرمه.تا blck ops 2 عالی کار کرد.هرچند خود bo2 هم به پای بقیه نسخه ها نمیرسید ولی نمیشد از داستان و شخصیت عالی بازی به آسونی گذشت.به نظرم از نسخه های جنگ جهانی نسخه ۱ و ۲ بهتر از نسخه ۵ بودن.واقعا هیچوقت روزی رو یادم نمیره که نسخه دو رو نصب کردم و بازی رو بصورت فارسی بازی میکردم.عالی بود.بدون داستان خاص ولی اتمسفر و گیم پلی عالی
من برعکس همه شماکه میگید انلاین بازی جذابیت کالاف۴ رو نداره
میگم بیشتر جذابیت داره
مولتی کالاف چهارو پنج زمین تا اسمون با هم فرق داره
و مولتی کالاف ۵ خیلی سرعتی تر و مهارتی تر از کالاف چهار هست
یعنی تو کالاف پنج اگر نتونی به محض دیدن دشمن بزنیش جنازه ای. اونم به خاطر گان های خاص خودش و سیستم نشانه گیری و نوع مگسک و این چیزاش یکم چالشی تر از کالاف چهاره
و اون قسمت که گفتید انلاین شش نفره واقعا من تعجب کردم
چون توی همه مپها تا ۲۴ نفر رو دیدم. مپهای۳۲ نفره هم داشت و اگر اشتباه نکنم چندتا مپ ۶۴ تایی هم داشت
چطور شد ۶ نفر
این رو هم بگم که تعداد بالا واسه مولتی این بازی اصلا لذت بخش نیست. و تعداد نرمال تا ۱۶ نفر مناسبه و لذت خوبی میده
مخصوصا وقتی کری خونی شات گان باشه و دو لول برداری :)))))))
سلام
مثل اینکه در رابطه با بخش انلاین اشتباهی شده بود. پوزش
درضمن نایف کردن تو این بازی مهارت خیلی بالایی میخواد.
سیستمش با کالاف چهار زمین تا اسمونه. تا با یک ادم حرفه ای بازی نکنی نمیفهمی
اگر کال افو انحصاری سویچ میکردن من ps4 رو میفروختم سویچ میخریدم فقط بخاطر کال اف اصلا هم مهم نیست که تخیلی باشه یا جنگ جهانی و واقع گرایانه . عشق است کال اف :-*
:/
سطح اطلاعات غلط این نقد در حد فاجعس خصوصا برای بخش زامبی. ۵ اسلحه میشه داشت؟ وات؟ ایتم بلید گرفت ترکیب کرد برای HP بیشتر؟ یه جانرنات بود کلا ایتم گرفتن و ترکیب کردن کجا بود؟
۶ نفر تو مولتی؟ وات د فاز نویسنده؟
سلام. یه سری ترفند است که وقتی می خوای تنفگ های بیشتری بگیری، خب مسلما اون تفنگ جایگزین یکی از تنفگ ها میشه، اما با انجام ترفند و انداختن نارنجک، میتونید سلاح رو برداشته و نارنجک رو جای آن گذاشت. در رابطه با بخش انلاین اشتباهی شده بود حل شد.
بیشتر توضیح بدین راجع به این ترفند لطفا.چجوریه دقیقا؟
یادش بخیر اون زمان میگفتیم عجب گرافیکی داره. کلی خاطره با این بازی دارم
ولی در هر حال به mw نمیرسه
یادش بخیر. هیچ وقت مرحله ی اولش رو فراموش نمیکنم ، جنگ کنار ساحل دریا اونم موقع غروب آفتاب.دمت گرم آقای جعفرنیا خاطراتم زنده شد :yes: :yes: :yes: :yes: :yes:
دادا من هم نجات سرباز رایان رو دیدم هم وقتی این نقد رو دیدم Cod 1 رو هم ریحتم.
ماشا… گرافیکش ویچر رو میذاره زیر پا. :blush:
ممنون از نقد
در بحث نمره ی داده شده باید بگم ناعادلانه هست… دروافع این نقد باید تحت عنوان تاریخچه مطرح می شد و اگر در زمان انتشار بازی مورد بررسی قرار داده بشه، این موارد نقطه ضعف بی معنی هست. شما اشاره کردید که هوش مصنوعی بسیار ضعیف؟ میتونم بپرسم در سال ۲۰۰۸ کدام عنوان را از این لحاظ برتر می دانید؟ خسته کننده؟؟؟؟؟؟؟؟
این عنوان یکی از معدود عناوین موفق سری های COD میباشد، و همانطور که شاهدید اکتیویژن دوباره دست به دامن آن برای بازگشت به دوران شکوهش شده.
در یک کلام فقط میتونم بگم این بازی شاهکار بود و با این نسخه از کال آف دیوتی بود که من واقعا به قدرت مخوف ژاپنی ها تو جنگ جهانی دوم پی بردم گرچه خیلی تو خود بازی در قدرت نظامی آمریکایی ها اغراق شده بود بیش از خفن نشونشون میداد ولی کلا این بازی شاهکار بود و دوم یه نقد کوچیک به نویسنده این مطلب آقای جعفر نیا دوست عزیز بخدا به پیر به پیغمبر آلمان جنگ رو شروع نکرد آلمان خواستار جنگ نبود آلمان فقط میخواست اون تیکه از کشورش رو لهستان اشغال کرده بود و پس نمیداد پس بگیره که شوروی و لهستان پس نمیدادند اگر لهستان کوتاه میومد هیچ جنگی به وجود نمیومد و اینکه خود متفقین یعنی انگلیس و آمریکا و فرانسه و روسیه این کشور ها مشتاق جنگ بودن چون از قدرت نظامی آلمان میترسیدن و نمیخواستن آلمان قدرت برتر دنیا بشه همین لطفا یکم بد گویی در باره آلمان رو کم کنید
طلا هست این سری
بعد از این سری WWII سراغ مدرن وارفار میرفت دیگه حرفی برای گفتن نمی موند
بازی بدی نیست ولی جذابیتش به گرد پای کال آف دیوتی ۳ هم نمیرسه . برترین کال آف دیوتی هایی که تا حالا ساخته شدن البته به لحاظ جذابیت و داستان و نه گرافیک کالاف ۳ و کال آف ۷ بلک اوپس هستند
یادش بخیر گیمینگ رو با COD شروع کردم،اونقد بچه بودم که حتی نام نسخه هارو هم یادم نیست
مرحله آموزشیش از سیم خاردار رد میشی و بعد از یه نردبودن میری بالا و بعدش پروتاگونیست رو صدا میکنن…
کسی یادش هست بگه
ممنون بابت مقالتون
روزی روزگاری فوق العادست
یکی از بهترین کالاف ها بود
من که هنوز هم دارمش.واقعا یکی از بهترین cod ها بود…
یادش بخیر،بازی پایان خوبی داشت،اونجایی که باید میرفتی بالای یه ساختمون در برلین پرچم داس و چکش شوروی رو برافراشته میکردی بعدش هم جناب Reznov با اون ساطور روسی میومد یه سخنرانی کوتاه می کرد.