کهکشان بدون مرز، آخر خط برای تل‌تیل | نقد و بررسی اپیزود اول بازی Marvel’s Guardians of the Galaxy: The Telltale Series

کمپانی تل تیل، پس از عرضه ی بازی یکتا و معروفش The Walking Dead و کسب موفقیت هایی که فکرش را هم نمی کرد، شهرت و محبوبیت بسیاری بدست آورده اما یک عادت بد هم پیدا کرده. تل تیل دیگر داستان هایش را برای ارائه ی یک دنیای منحصر به فرد و جالب نمی نویسد. تل تیل نام های مشهور را تطمیع می کند و با بازی ساختن در دنیا های آنان جیب خود را پر می کند. شاید این رویه تا زمان Borderlands جواب می داد و در باره ی بتمن نیز فکر خوبی به نظر می رسید اما اکنون دیگر واقعا غیر قابل تحمل شده. تل تیل از هیچ فرصتی نمی گذرد. از کمپانی ای که در دنیای ماینکرفت بازی ادونچر می سازد چه انتظاری باید داشت؟! آن ها در تازه ترین پروژه ی خود به سراغ نام Guardians of the Galaxy از مارول رفته اند. نگهبانان کهکشان جزو فیلم های موفقی است که در انتقال از کامیک بوک ها به پرده ی نقره ای کم نیاورد و جا نزد و توانست به فیلمی موفق و پر فروش تبدیل شود. حال سوال اینجا است که چرا آن ها در میان همه ی ابرقهرمانان معروف مارول GOTG را انتخاب کرده اند؟ مگر اسپایدر من و ددپول و… مرده اند که «نگهبانان کهکشان» صاحب یک بازی ویدئویی دیگر بشود؟ این سوال پاسخ های زیادی دارد. نظر ما هم این است که احتمالا مارول از دادن امتیاز آن ها به تل تیل سر باز زده. و تل تیل هم پرسیده:
– تو بساطت دیگه چی داری؟
– شرمنده داش معروف تر هاشو نمی تونم بدم بهت!
– حالا مهم نیست اونش. یه کوفتی بده بسازیم فقط.
– یه Guardians of the Galaxy هست اگه بخای.
– طوری نی. همون خوبه بفرستش بیاد.
– اوکی معامله… ولی فقط یه موردی. تو مطمئنی می تونی از این یه گیم ادونچر بسازی؟!
– آره باو! من از ماینکرفتم ادونچر ساختم! این که دیگه بچه بازیه.
و خلاصه این گونه بود که بازی Guardians of the Galaxy به دستان تل تیل خلق شد. بد نیست نگاهی بیندازیم و ببینیم برایمان چه کرده.

وفاداری به منبع سینمایی قابل تقدیر است اما عدم شباهت مدل چهره ها با فیلم اصلی کمی توی ذوق می زند.

قصه هم قصه های قدیم

داستان بازی از آنجا آغاز می شود که قهرمانان ما به مقر بزرگترین دشمن خود یعنی Thanos ملقب به Mad Titan حمله می کنند. آن ها او را یافته و پس از نبردی سخت موفق می شوند به کمک سلاح عجیب و قدرتمندی که Rocket به تازگی اختراع کرده او را از پای در آورده و بر او غلبه کنند. پس از این اتفاق آن ها که باورشان نمی شد بر دشمن خود غلبه کرده باشند با ترس و لرز جنازه ی او را بازرسی کرده و از مرده بودنش اطمینان حاصل می کنند. در همین هنگام «پیتر» (یا همان Star Lord) متوجه می شود شیء عجیبی در درست جسد Thanos قرار دارد. او پس از برداشتن این شیء آن را به عنوان قنیمت نزد خود نگه می دارد اما از خواص و ویژگی های واقعی آن خبر ندارد. بنظر می رسد داستان بازی وابستگی زیادی به این شیء جادویی دارد و قرار است تا انتها شاهد دست به دست شدن آن باشیم. حد اقل تا پایان اپیزود اول که کل ماجرا همین است. پیتر کم کم طی اتفاقاتی که در طول بازی رخ می دهد با توانایی های عجیب این شیء آشنا می شود و مواردی را نیز از گذشته به یاد می آورد.

شخصیت های دوست داشتنی باز گشته اند. با همه ی ویژگی ها و خصلت های مخصوص خودشان.

شخصیت های اصلی فیلم ها و کمیک های Guardians of the Galaxy با موفقیت به بازی راه پیدا کرده اند. اگر چه بازی در داستان عملکرد متوسطی دارد اما جذابیت های شخصیت ها تا حد زیادی آن را نجات می دهند. پیتر معروف به استار لرد، راکت پستاندار دوست داشتنی، Drax، Gamora و صد البته جناب “آی ام گروت”! همگی در بازی حاضر اند و ویژگی های آن ها به خوبی به بازی تزریق شده. شخصیت شوخ و خوشگذران پیتر، نفهمی های Drax و مشکلاتش با اصطلاحات دنیای آدم ها، شیطنت های Rocket و جدیت و خشونت Gamora به خوبی در بازی قابل لمس است و خوشحالیم که حد اقل می شود بار دیگر آ« ها را ملاقات کرد. البته نکته ی نا امید کننده آنجاست که مدل های صورت این شخصیت ها با چهره هایی که در فیلم اصلی داشتند اندکی متفاوت است و این موضوع ممکن است آزارتان دهد.

نزول یا … سقوط؟!

بازی های تل تیل با این که از زمان فصل اول Walking Dead و The Wolf Among Us که بی شک بهترین آثار این کمپانی محسوب می شوند، روندی نزولی داشته اند اما همیشه یک ویژگی مهم را در خود حفظ کرده اند. هر چقدر هم که در گیم پلی کم کاری کرده اند و انتخاب ها را پوچ و بی تاثیر طراحی کرده اند لااقل همین یک ویژگی همیشه ترغیبمان می کرد تا همه ی آثار تل تیل را بازی کنیم. بازی های این کمپانی همیشه قصه گو های خوبی بوده اند. داستان های تل تیل هیچ گاه از استاندارد های مشخصی پایین تر نمی آمدند و هم از لحاظ داستان خام جذابیت داشتند و هم روایت آن ها بسیار عالی بود. اما متاسفانه باید بگویم که این کمپانی در جدید ترین اثرشان یک رکورد تازه زده اند و عملا یک داستان متوسط را روایت می کنند. داستانی که خالی از جذابیت نیست ولی بهیچ وجه آن کشش قبل را ندارد. بازی از همان دقایق ابتدایی نا امیدتان می کند و تا پایان کار هم هیچ خبری از اوج گرفتن های تل تیلی نیست که نیست. کمپانی ای که در قصه گفتن تا آن اندازه تبحر داشت اکنون معلوم نیست چه بلایی به سرش آمده.

اسکرین شاتی که پیشتر از بازی لو رفته بود!

از طرفی در گیم پلی هم نا امید کننده ترین اثر تل تیل را شاهدیم. پس از این که این کمپانی با اپیزود اول و دوم از فصل سوم The Walking Dead معما ها را به کلی از بازی هایش ریشه کن کرد، تنها چیزی که برای Guardians of the Galaxy باقی مانده فصل های دکمه زنی (QTE) و انتخاب ها هستند. تکلیف Quick Time Event ها که به وضوح معلوم است. می ماند انتخاب هایی که در اختیار بازیباز قرار می گیرند. تل تیل هیچ وقت ازادی عمل آنچنانی در اختیار مخاطبینش قرار نداده و این را به وضوح می دانیم. اما آن ها همیشه انتخاب ها را طوری طراحی کرده اند که بازیباز حس کند شخصا خودش برای کاری که انجام داده مسئول است و احساس می کرد این انتخاب ها واقعا در جریان بازی لحاظ می شوند و تاثیر دارند. در زمان The Walking Dead شاید این کلک ها بسیار شگفت انگیز بودند و تاثیرات بسیار عالی ای بر روی گیم پلی می گذاشتند اما اکنون دیگر دست این کمپانی کاملا برایمان رو شده است. حالا می دانیم که اگر تل تیل یک “چپ و راست” یا “آری یا نه” جلویمان می گذارد منظور از همه ی این موارد همان جهتی است که نویسنده می خواهد. دست و پا زدن ما در انتخاب ها هم بهیچ وجه تاثیر چندانی در بازی ندارد. دیگر همگی اخلاق تل تیل را شناخته ایم و می دانیم آثارش روی چه نظمی استوار اند. در مورد این بازی نیز باید گفت انتخاب ها باز هم تاثیر چندانی ندارند و داستان همانطور که دلش می خواهد جلو می رود.

فصل های دکمه زنی هنوز هم در بازی دیده می شوند. حالا که نسل معما ها به کلی منقرض شده این دکمه زنی ها نیمی از گیم پلی را شامل می شوند.

مسئله ای که اوضاع را بسیار وخیم تر می کند ماهیت این انتخاب ها هستند که همگی شان فوق العاده تکراری و اعصاب خرد کن اند. در این بازی باز هم باید انتخاب هایتان را از میان منافع یک شخص یا شخص دیگر انتخاب کنید. بدین شکل که دو نفر با هم درگیر می شوند و هر یک نظری می دهد. بعد شما می مانید و انتخاب راه درست. هر کدام را برگزینید رابطه تان با دیگری خراب خواهد شد. فرمولی بیش از حد آشنا که بار ها و بار ها در آثار تل تیل مشابهش را دیده ایم. باورم نمی شود آن ها این همه سال است که هنوز همین روش ها و فرمول ها را پیاده می کنند و انتظار دارند مخاطب را هم پای اثرشان بنشانند. انتخاب های بازی به شدت تکراری، بی معنی و پوچ اند و دیدنشان با همین سر و شکل تکراری یکی از ناامید کننده ترین نکات بازی است.
شکی نیست که تل تیل باید تغییراتی اساسی در آثارش بدهد. تغییراتی که بتواند با انجامشان در بازار زنده بماند. اگر آن ها با همین رویه ادامه دهند شکی ندارم زیر پای رقیبان خرد خواهند شد.

ممکن است در ابتدا از تغییر کردن سبک هنری گرافیک بازی نا امید شوید اما با دیدن نتیجه ی کار احتمالا نظرتان عوض می شود. برای تنوع هم که شده بد نیست تل تیل به دیگر سبک ها هم سری بزند.

گویندگان همیشه به داد می رسند

بازی از حیث گرافیکی پیشرفت های فراوانی داشته و این مهمترین مزیت این بازی نسبت به بازی های قبلی تل تیل است. در این اثر دیگر از سبک گرافیک سل شید گونه که همچون امضای تل تیل بود خبری نیست و سازندگان سبک هنری بازی را تغییر داده اند. این حرکت ممکن است ابتدا به مذاقتان خوش نیاید اما با دیدن نتیجه ی نهایی خواهید دید که چندان هم بد نیست و برای تنوع هم که شده می تواند مزیت هایی داشته باشد. از حیث موسیقی و صدا گذاری اما بازی عملکرد درخشانی ندارد. تل تیل مدت زیادی است که به موسیقی بی توجه است و این اولین بار نیست که بازی های این کمپانی عملکرد موسیقیایی خوبی ندارند. البته هر چه ناکامی موسیقیایی در این عنوان به چشم می خورد را می توان با گویندگی عالی و با کیفیتش خط زد و ساده کرد. گویندگان بازی از بازیگران و گویندگان با تجربه ی صنعت سینما و ویدئو گیم انتخاب شده اند و عملکردشان بدون شک دیدنی و جالب است. اندک جذابیت های بازی نیز به لطف همین گویندگان فراهم شده وگرنه سطح بازی بسیار از آنچه اکنون هست نیز پایین تر می آمد.

آخر خط برای تل تیل

در آخر باید گفت که از این مجموعه صرفا اپیزود اول را تجربه کرده ایم. نمی توان به طور قطعی رای صادر کرد اما تل تیل در جدید ترین پروژه اش شروعی کاملا متوسط داشت. باید دید این کمپانی می تواند با اپیزود های بعدی نظر ها را عوض کند یا خیر. اما یک چیز را می توانیم با اطمینان بگوییم. این که تل تیل “باید” تغییری اساسی در فرمول بازی ساختنش بدهد. در غیر این صورت به زودی از رده ی کمپانی های خوب و خوش نام به گودال سیاهی سقوط می کند که انتهایش جولانگه الکترونیک آرتز و یوبی سافت است.