نینتندو، آماده سوییچ به نسل جدید | پیش نمایش کنسول Nintendo Switch

هم اکنون چند ماه از معرفی کنسول جدید نینتندو می گذرد. کنسولی که تصمیم گرفته راهی را برود که شاید خیلی ها از آن انتظار نداشتند. به همین دلیل گمانه زنی ها و پیش بینی ها درباره آینده سویچ به یکی از بحث های بسیار داغ این روز های صنعت گیم تبدیل شده. بد نیست ما نیز مروری داشته باشیم بر این کنسول و ببینیم آیا با چیز هایی که در چنته دارد موفق می شود گوی سبقت را از دو رقیب نسل هشتمی خود برباید یا خیر.

Nintendo Switch

ماجرای شگفت انگیز سویچ

پس از معرفی کنسول Wii U، همگان از آن انتظار یک کنسول افسانه ای دیگر همچون Wii را داشتند. نمایش های پیش از عرضه ی Wii U بسیار امیدوار کننده بودند و یک کنسول خاطره ساز دیگر از نینتندو را نوید می دادند. در هنگام عرضه همه چیز خوب بود. نینتندو وی یو نه تنها از بازی های انحصاری خوبی بهره مند بود بلکه با قابلیت های جدید و البته کنترلر خلاقانه و دلربایش توانسته بود جای خود را در دل خیلی ها باز کند. علاوه بر این موارد کنسول وی یو در معیار های سخت افزاری بر دو رقیب زمان خود یعنی  Play Station 3 و Xbox 360 برتری کامل داشت ومی توانست بازی های روز را با کیفیت و رزولوشنی بهتر و بالاتر به اجرا در بیاورد. اما شاید نینتندو در ساخت این کنسول کمی دمدمی مزاجانه رفتار کرد. این درست بود که آن ها توانسته بودند قدرتمند ترین کنسول خانگی جهان را در انحصار خود داشته باشند اما مسئله ی مهم آنجا بود که نسل هفتم در آن زمان آخرین نفس های خود را می کشید. نینتندو باید پیش بینی می کرد که زمانی که پلی استیشن ۳ و اکس باکس ۳۶۰ جای خود را به کنسول های تازه نفس و قدرتمند نسل هشتمی بدهند، کنسولی که سخت افزار آن برای زمین زدن کنسول های نسل هفتم طراحی و ساخته شده فرصتی برای عرض اندام پیدا نمی کند. با آمدن کنسول های قدرتمند نسل هشتم و غوغای بازی های انحصاری خوش گرافیک و پر زرق و برق شاهد این بودیم که به یکباره سلیقه ی جامعه ی بازیباز به سمت گرافیک پرستی بیشتر رفت و جلوه های بصری و استاندارد های گرافیکی در آن زمان به بالاترین حد از اهمیت رسیدند. همین امر باعث شد هزینه ساخت بازی های بزرگ بسیار بالاتر از چیزی رود که پیش از آن بود و بازی های انحصاری هر کنسول نیز از لحاظ تعداد و تنوع کاهش چشمگیری را تجربه کردند. این مسئله گر چه شاید به نظر برخی به صنعت ویئو گیم ضربه زده باشد ولی شکی در آن نیست که با امدن نسل هشتم و روی کار آمدن بازی های گرافیک محور تعدا بازی بازان جهان و روی هم رفته تعداد کسانی که به صنعت ویدئو گیم علاقه مند شدند افزایش چشمگیری پیدا کرد. حتی در کشور عزیز خودمان ایران پس از عرضه ی کنسول های نسل هشتمی شاهد افزایش چشمگیر گیمر های حرفه ای و نیمه حرفه ای بودیم. با این حال شرایط برای نینتندو و کنسولش روز به روز بد تر و بد تر شد. جامعه ی گیمران از لحاظ جمعیتی افزایش چشمگیری یافته بودند اما گیمر هایی که با گرافیک Ryse و The Order گیم را شناخته بودند در هنگام مواجهه با بازی های کنسول نینتندو که صرفا به خلاقیت در گیم پلی بسنده کرده بودند، واکنش خوبی نداشتند.

تماشای هر دو کنسول جنجالی نینتندو در کنار یکدیگر خالی از لطف نیست.

از طرفی با سخت افزار های قدرتمند کنسول های نسل هشتی، ناشران بزرگ تلاش کردند تا بازی های خود را از لحاظ فنی قوی تر کنند و برای این کار از حد اکثر قدرت کنسول های نسل هشتمی بهره گرفتند اما کنسول نینتندو در این میان مظلوم واقع شد و به سبب عدم برخورداری از سخت افزاری قوی حمایت ناشران ثرد پارتی را از دست داد. به عبارت دیگر نینتندو خودش ماند و خودش. آن ها ناچار شدند کنسول وی یو را صرفا با تولید بازی های انحصاری زنده نگاه دارند. در این میان البته گه گاهی بازی های مستقل نیز بر روی وی یو پورت می شدند اما آن ها نیز نتوانستند تاثیر گذاری خوبی بر فروش این کنسول داشته باشند. وی یو هر از گاهی نیز میزبان بازی های کوچک و هنری مالتی پلتفرم شرکت های بزرگ می شد اما این نیز به هیچ وجه کافی نبود تا بازیبازان حرفه ای را راضی کند. نینتندو ناچار شد خود بازی های کنسول جدیدش را تامین کند و در این زمینه نیز هزینه های زیادی انجام داد. خریدن حق انحصاری بازی های بزرگی همچون Bayonetta 2 و Devil’s Third و ساخت عناوین پر تعداد زلدا و ماریو محور باز هم کمکی به این کنسول ننمود. نینتندو و کنسول وی یو در این میان قربانی تغییرات جامعه ی گیمران شده بودند. رفته رفته کار به جایی کشید که این شرکت ژاپنی تولید کنسولش را متوقف کرد و مدتی بعد به صورتی واضح می شد مرگ این کنسول را دید. در چنین شرایطی همگان از نینتندو انتظار جبران اشتباهات را داشتند.
پس از مدتی شایعاتی مبنی بر ساخته شدن کنسول خانگی بعدی نینتندو بر سر زبان ها افتاد. در ابتدا این کنسول با نام NX شناخته می شد و با گذشت هر چه بیشتر زمان، این شایعات نیز افزایش پیدا می کردند. در نهایت در اکتبر سال ۲۰۱۶ در حالی که تمامی شایعات و شنیده ها درباره کنسول نینتندو به اوج خود رسیده بودند، این شرکت ژاپنی با تیزری از کنسول جدید خود رونمایی نمود.
چنین شد که جامعه ی بازیبازان فهمیدند که کنسولی که تابحال با نام NX می شناختند، Switch نام دارد و صد البته باز هم به جای تمرکز بر بخش فنی، بر روی خلاقیت و قابلیت های نو و سرگرم کننده تمرکز کرده.

سویچ، حامل میراث نینتندو

نینتندو سویچ در کنفرانس اخیر نینتندو به صورت کامل و جامع به جهان معرفی شد و بالاخره همه توانستند در ابتدای سال جدید با این کنسول آشنا شوند و قابلیت های جدید و فوق العاده جالبش را نظاره گر باشند. شاید مهمترین، جالب ترین و زیبا ترین نکته در طراحی قابلیت های نینتندو سویچ آن باشد که طراحان آن صرفا به فکر ساختن یک کنسول با قابلیت های جدید نبوده اند. آن ها در پی این بوده اند تا تجربیات و ماحصل این همه سال سابقه ی نینتندو در طراحی کنسول های بازی را در یک کنسول پیدا کنند. آن ها تصمیم گرفتند از هر یک از کنسول های قبلی نینتندو یک ویژگی مهم را در نظر گرفته و آن را در کنسول جدید به کار گیرند. این گونه کنسول جدید میراث تمامی کنسول های پیشین نینتندو را بر دوش می کشد. پس طراحی این کنسول با همین هدف انجام شد. آن ها از هر یک از کنسول های خاطره انگیر پیشین یک ویژگی مهم و عالی را در سویچ کنجاندند و حالا کنسولی متولد شده که همه ی این ویژگی های خاطره ساز را به صورت یک جا داراست. بد نیست نگاهی داشته باشیم به قابلیت های سویچ که در کنسول های پیشین نینتندو قرض گرفته شده.

NES

NES

Nintendo Entetainment System یا همان کنسول رویایی NES از دو کنترلر متصل به یک کنسول پشتیبانی می کرد. این گونه بازیبازان می توانستند کنترلر دیگر را به دست دوست، برادر، خواهر، همسر و یا حتی پدر و مادر خود داده و تجربه ی ناب انجام ویدئو گیم را با یک نفر دیگر شریک شوند.

Game Boy

Gameboy

دومین کنسول دستی نینتندو که با نام گیم بوی شناخته می شود این امر را ممکن ساخت که بازیبازان بتوانند بازی های ویدئویی خود را در مکانی به جز جلوی تلوزیون تجربه کنند. کنسول گیم بوی دومین کنسول قابل حمل نینتندو بود و امکان انجام بازی را در هر مکانی فراهم می کرد.

Super NES

Super NES

کنسول سوپر NES برای بخشیدن عمق بیشتر به بازی ها و کنترل بهتر و راحت تر و ایجاد حس آزادی عمل بهتر در گیمر کلید های X و Y و همینطور دکمه های L و R را به کناره کنترلر اضافه کرد تا تجربه  انجام بازی ها باز هم ارتقا یابد.

Nintendo 64

Nintendo 64

کنسول فوق العاده خاطره ساز نینتندو ۶۴ برای اولین بار کنترلری را به جهان معرفی کرد که دارای یک آنالوگ بود و برای اولین بار این استاندارد را در طراحی کنترلر های کنسول های بازی بنا نهاد. علاوه بر آن کنترلر این کنسول می توانست با اتصال Rumble Pak لرزش های خاص هنگام بازی را نیز در دستان بازیباز ایجاد کند و هر بیشتر حس قرار گرفتن در دنیای بازی را به گیمر القا نماید.

Game Cube

Nintendo GameCube

کنسول گیم کیوب یک کنسول خانگی بود. اما طراحان آن یک دستگیره را در پشت آن تعبیه نمودند تا دارندگان آن بتوانند به راحتی آن را جابجا کنند. این به آن ها این امکان را می داد که یک کنسول خانگی با بازی های رنگی و با گرافیک (به نسبت آن زمان) را با خود حمل کنند و به راحتی منتقلش کنند.

Nintendo DS

Nintendo DS

کنسول نینتندو دی اس که پس از کنسول های دستی Gameboy Color و Gameboy Advance به بازا آمد برای اولین بار صفحه لمسی و فواید سرگرم کننده ی آن را وارد دنیای ویدئو گیم کرد.

Wii

Wii

با ریموت کنترلر های کنسول Wii کنترل حرکتی به واقعیت تبدیل شد. این ویژگی شاید یکی از برترین تکنولوژی هایی بود که در صنعت ویدئو گیم استفاده شد و بازیبازان را وادار کرد دست از نشستن بر روی صندلی های خو بردارند و کمی هم به فعالیت های بدنی واقعی بپردازند. بازی های Wii نه تنها به بیشتر شدن سایز و وزن بازیباز های حرفه ای کمکی نمی کرد بلکه گاهی عرق آن ها را نیز در می آورد. این مسائل در کنار فروش سرسام آور این کنسول دست به دست هم دادند تا بر همگان ثابت شود کنسول Wii واقعا یکی از بهترین کنسول هایی است که در تاریخ ویدئو گیم ساخته شده.

Wii U

Wii U

این که کنسول وی یو در زمینه فروش نتوانست عملکرد راضی کننده ای را از خود به نمایش بگذارد دلیل بر آن نیست که خلاقیت های به کار رفته در آن را نادیده بگیریم. این کنسول علاوه بر دیگر نوآوری های چشمگیری که داشت برای اولین بار به گیمران این امکان را داد که بازی های کنسول خانگی خود را بر روی صفحه نمایشی دستی تجربه کنند و در واقع توانست یک کنسول دستی اما با برد محدود باشد. در مواقعی که شما امکان بهره گیری از تلوزیون را نداشتید وی یو به راحتی امکان انجام بازی ها را برایتان فراهم می کرد و حتی می شد با آن شب ها هنگام خواب نیز از این سرگرمی دوست داشتنی بهره مند بود.

Nintendo Switch

Nintendo Switch

و هم اکنون می توانیم بگوییم تمامی ویژگی هایی که در بالا برای هر یک از کنسول های نینتندو ذکر کردیم را می توان در جدید ترین عضو این خانواده بزرگ پیدا کرد. نینتندو سویچ می کوشد تا بهترین و لذت بخش ترین فرم سرگرمی را با استفاده و بهره گیری از تمامی تجربیات گذشته برای گیمران فراهم آورد و لبخند های بیشتری را به بازیبازان سرتاسر جهان هدیه کند.

نینتندو سویچ چیست و چگونه باید از آن استفاده کرد؟

کنسول نینتندو سویچ برای اولین بار توانسته کنسول های دستی و قابل حمل را با کنسول های خانگی که از تلوزیون استفاده می کنند ترکیب کند. این کنسول از بخش های مختلفی تشکیل شده و برای بازی با آن سه حالت پیش فرض در نظر گرفته شده. در ابتدا به شما حالات استفاده از این کنسول را معرفی می نماییم.

TV Mode

حالت اول: TV Mode

کنسول نینتندو سویچ به طور کلی از دو بخش تشکیل می شود. بخش اول آن خود کنسول اصلی است که دارای یک صفحه ی نمایش کوچک است. بازیبازان می توانند کنترلر های این کنسول را که جوی کان (Joy-Con)  نام دارند را به آن متصل کنند. بخش دیگر کنسول Dock نام دارد که می توانید کنسول را به صورت افقی درون آن قرار دهید. اتصالات و کابل های مربوطه همگی به بخش Dock متصل می شوند و می توانید خود کنسول را به راحتی و با فراغت کامل از هر گونه کابل و سیم و اتصال درون آن قرار داده و یا از درون آن بیرون آورید. در حالت TV Mode شما کنسول را در داخل بخش Dock قرار می دهید و Dock را نیز به یک تلوزیون متصل می نمایید. سپس می توانید همچون همه ی کنسول های خانگی دیگر با سویچ بازی کنید. در این حالت دو عدد جوی کان کنترلر شما خواهند بود که بصورت بی سیم و بافاصله از کنسول می توان از آن ها استفاه کرد. می توانید جوی کان ها را درون بخش مخصوصی به نام Joy-Con Grip قرار دهید و به صورت یک کنترلر واحد از آن ها استفاده کنید. همچنین این امکان نیز میسر است که جوی کان ها را از درون Grip خارج کرده و هر یک را به صورت مجزا در هر یک از دستان خود بگیرید تا آزادی بیشتر و احساس بهتر و راحت تری داشته باشید. در صورتی که تمایلی به استفاده از هیچ یک از این گزینه ها نداشته باشید می توانید از کنترلر مدل Proی نینتندو سویچ استفاده کنید که طراحی آن مشابه کنترلر های سایر کنسول های خانگی انجام شده است. البته این نکته را نیز نباید از یاد برد که کنترلر Pro به صورت جداگانه به همراه کنسول به فروش می رسد و در بسته اصلی آن موجود نیست.

Handheld Mode

حالت دوم: Handheld Mode

خب. حالا نوبت آن است که معجزه ی اصلی سویچ را نظاره گر باشید. هر زمانی که به هر دلیلی توانایی استفاده از تلوزیون را نداشته باشید و یا این که بخواهید به خارج از خانه رفته و هر جایی غیر از خانه به انجام بازی های ویدئویی بپردازید می توانید به راحتی هر چه تمام تر سویچ را از درون Dock خارج کرده و آن را همراه خود ببرید. کنسول سویچ این توانایی را دارد که با استفاده از باتری برای ساعت ها بدون اتصال به هیچگونه منبع تغذیه بازی های روز را درست مانند یک کنسول دستی برای شما اجرا نماید. به همین منظور شما باید جوی کان ها را به کناره های چپ و راست کنسول متصل نماییید تا سویچ به یک کنسول دستی کامل تبدیل شود. کنسول دستی ای که می تواند دقیقا همان بازی های با کیفیت بخش خانگی را در بیرون از خانه برایتان اجرا کند. واقعا تصور انجام بازی های بزرگی چون Legend of Zelda بر روی یک کنسول دستی بسیار سخت است و اکنون در کمال تعجب می دانیم که این امر به واقعیت تبدیل شده است.
در این حالت همچنین می توانید همانند بسیاری از کنسول های دستی کنسول خود را به وسیله وای فای به کنسول دوستانتان متصل کنید و بازی ها را به صورت چند نفره بازی کنید. جالب است بدانید می توانید تا هشت کنسول نینتندو سویچ را همزمان به هم متصل کرد و به بازی پرداخت.

Tabletop Mode

حالت سوم: Tabletop Mode

حتی زمانی که از گرفتن سویچ در دستان خود خسته شدید می توانید از این حالت استفاده کنید. کنسول نینتندو سویچ در قسمت پشت دارای یک پایه ی پنهان است که می توانید با باز کردن آن کنسول را بر روی هر گونه سطح صافی به صورت ایستاده قرار دهید و خود روبروی آن قرار بگیرید. با این قابلیت می توانید جوی کان ها را از کنسول جدا کرده و در دستان خود بگیرید و در مکان هایی همانند اتومبیل، هواپیما و… به راحتی هر چه تمام تر به بازی بپردازید.

کنسول نینتندو سویچ، نمای جلو

۱- کلید پاور

۲- کلید های تنظیم صدا

۳- صفحه لمسی

۴- اسپیکر ها

۵- گیم کارت

۶- ورودی صدا

۷- اسلات مخصوص گیم کارت

۸- ریل

۹- سنسور روشنایی

کنسول نینتندو سویچ، نمای عقب

۱- پایه

۲- شیار ورودی حافظه های میکرو SD

۳- ریل

۴- کانکتور USB

نینتندو سویچ، بخش Dock، نمای جلو

۱- پورت های USB 2

۲- خروجی تلویزیون LED

نینتندو سویچ، بخش Dock، نمای عقب

۱- پورت آداپتور AC

۲- پورت USB

۳- پورت HDMI

۴- درب محافظ

جوی کان، کنترلر شگفت انگیز

نینتندو همیشه در طراحی و ساخت کنترلر های خلاقانه و بی نظیر پیشتاز بوده و با طراحی و ساخت کنترلر عجیب آخرین کنسولش یعنی سویچ، بار دیگر به همگان ثابت کرد هنوز هم که هنوز است در این زمینه یکه تاز است. در ادامه سفری خواهیم داشت به دنیای این کنترلر شگفت انگیز و با هم خواهیم دید این دو کنترلر کوچک و ظریف چه راز های سرگرم کننده ای را در درون خود مخفی نگه داشته اند.

جوی کان، کنترلر شگفت انگیز

در حالت اصلی جوی کان ها باید درون Grip قرار بگیرند. در این حالت یک کنترلر مکعب شکل و اشتها برانگیز داریم. (که به عقیده برخی بسیار شبیه صورت یک سگ است!) این حالت مخصوص بازی با تلوزیون است. همینطور باید بگوییم در دست گرفتن این کنترلر مربع شکل بر خلاف چیزی که بنظر می رسد بسیار لذت بخش است و طراحی Grip سویچ طوری انجام شده که با جوی کان ها مجموعه ی بسیار خوش دستی را بوجود می آورند.

کنترلر جوی کان نمای جلو

۱- دکمه L

۲- دکمه –

۳- آنالوگ سمت چپ

۴- کلید های جهت دار

۵- دکمه ی ضبط یا Capture

۶- ریل ها

۷- دکمه R

۸- دکمه +

۹- دکمه های A و B و X و Y

۱۰- آنالوگ سمت راست

۱۱- دکمه Home

کنترلر جوی کان، نمای پشت

۱- دکمه ZL

۲- دکمه ZR

۳- دکمه رها کننده قفل ریل

۴- دوربین IR Motion

کنترلر جوی کان، نمای کنار

۱- دکمه SL

۲- دکمه SR

۳- دکمه SR

۴- LED های مخصوص بازیکن

۵- کلید SYNC

۶- دکمه SL

حال اگر از بازی کردن با این کنترلر خسته شدید می توانید جوی کان ها را از درون آن به صورت عمودی در آورده و هر دو را در دست بگیرید. در این حالت یک جوی کان در دست راست و دیگری را در دست چپ خود خواهید داشت. هر یک از جوی کان ها دارای یک آنالوگ است. جوی کان سمت چپ این آنالوگ را در قسمت بالایی خود جای داده و جوی کان سمت راست در نیمه پایینی. هر یک از این آنالوگ ها یک دکمه نیز هستند و قابل فشار دادن نیز می باشند. جوی کان سمت راست همچنین دکمه های آشنای A و B و X و Y را بر روی خود جای داده. جایی بالاتر از آنالوگ سمت راست. در عوض جوی کان سمت چپ نیز حاوی دکمه های بالا، پایین، چپ و راست می شود. در قسمت پایینی جوی کان سمت راست می توانید دکمه Home را نیز بیابید که وجودش بر روی کنترلر یک کنسول خانگی حیاتی است. همچنین یکی دیگر از قابلیت های جوی کان سمت راست توانایی خواندن و نوشتن کد های NFC را دارد. به کمک همین قابلیت می توان به کمک مجسمه ای از لینک او را وارد بازی های مختلف نمود. قابلیتی که در سری Disney Infinity استفاده های بسیار جالبی از آن صورت گرفته بود. به ازای دکمه ی Home که بر روی جوی کان سمت راست قرار گرفته جوی کان سمت چپ نیز از دکمه های کوچک زیرین بی نصیب نمانده و در قسمت پایینی خود حامل دکمه ی Capture است. دکمه ای که بوسیله آن می توان از صحنه ها و موقعیت های جالبی که در بازی ها برایتان رخ می دهد عکس گرفته و با دوستانتان به اشتراک بگذارید. در آینده ای نه چندان دور قابلیت ضبط کردن ویدئو نیز به توانایی های این دکمه اضافه خواهد شد و شما می توانید ویدئو های خود را نیز به سمع و نظر دوستانتان برسانید. حال اگر به کناره هر کنسول نگاهی بیندازید متوجه دو دکمه ی چپ و راست کوچک خواهید شد که با زیرکی آن جا مخفی شده اند. به خاطر وجود این دکمه ها و طراحی خاص و منحصر به فرد جوی کان ها، هر یک از این دو برادر می توانند به تنهایی یک کنترلر کامل باشند. به همین دلیل با وجود هر دوی آن ها دیگر لزومی برای خریدن کنترلر اضافه وجود نخواهد داشت. شما می توانید به راحتی هر چه تمام تر جوی کان ها را از درون گریپ در آورده و یکی از آن ها را به دوستتان بدهید. سپس هر دوی شما می توانید همانند یک کنترلر کامل با تک جوی کانی که در دست دارید به انجام بازی بپردازید. آری. نینتندو به این می گوید تقسیم کردن شادی ها.

گریپ نینتندو سویچ، نمای پشت

گریپ نینتندو سویچ نمای جلو

۱- LED های نشانگر بازیکن

۲- ریل ها

دیگر خبر بسیار عالی درباره جوی کان ها این است که آن ها نیز همانند کنترلر های حرکتی Wii قادر اند حرکات دست های بازیباز در جهات X، Y و Z را تشخیص داده و آن را در محیط سه بعدی بازی پردازش کنند. این گونه کنسول جدید قادر است از این ویژگی بسیار سرگرم کننده نیز در بازی های خود بهره ببرد.

خبر خوب دیگر درباره جوی کان های کوچک این است که یک قطعه ی کمکی برای ان ها در نظر گرفته شده تا بتوان از افتادن آن ها جلو گیری کرد. این قطعه Joy Con Wrist Strap نام دارد و همچون یک مچ بند جوی کان ها را به مچ دستتان متصل می کند. این گونه دیگر لازم نیست نگران سایز کوچک آن ها باشید. اگر جوی کانی با زیر کی از درون دستتان لیز خورد و خودش را نجات داد با بستن این مچ بند ها می توانید تمامی امید هایش برای رسیدن به آزادی را نقش بر آب کنید (!!!)
این مچ بند ها همچنین همانند جوی کان ها در چند رنگ مختلف تولید شده اند تا هر سلیقه ای را به خود جلب کنند. فایده دیگری که این مچ بند ها دارند این است که با افزایش دادن عرض جوی کان ها باعث می شوند بتوانید آن ها را راحت تر در دست بگیرید. همینطور با انتقال دکمه های چپ و راست پشت جوی کان به محلی در یکی دو سنتی متری موقعیت قبلی باعث می شوند دیگر برای پیدا کردن و فشار دادن آن ها دچار مشکل نشوید و براحتی هر چه تمام تر حس کنید یک کنترلر کامل را در دست گرفته اید.

مچ بند جوی کان، نمای کنار

۱- دکمه های SL و SR

۲- ریل

۳- قفل محافظ مچ

مچ بند کنترلر جوی کان، نمای جلو

۱- LED های نشگانگر بازی کن

۲- قفل لغزنده

انگار قابلیت های خوب و عالی جوی کان ها تمامی ندارد. یکی دیگر از قابلیت های این کنترلر های دوست داشتنی قرار گرفتن یک دوربین حرکتی IR در انتهای آن است که می تواند اشیاء را در فاصله ی خاصی تشخیص دهد. برای مثال در کنفرانس معرفی نینتندو سویچ دیدیم که طراح کنسول دست خود را به صورت سنگ، کاغذ و قیچی در جلوی این دوربین قرار می داد و میدیدیم که دوربین قادر به تشخیص این حالت ها بود. دیگر قابلیتی که این دوربین دارد این است که می تواند فاصله ی اجسام را تخمین بزند. این قابلیت ها می توانند در طراحی بازی ها مورد استفاده سازندگان قرار بگیرند و تجربه هایی ناب و شگفت انگیز خلق کنند.

سنگ، کاغذ، قیچی!

همانطور که گفتیم قابلیت های شگفت انگیز جوی کان ها تمامی ندارد. این کنترلر های کوچک از موتور ویبره ی بسیار پیشرفته ای استفاده می کند که می تواند احساس در دست گرفتن لیوانی با یک تکه یخ در درون آن را به شما القا کند. شما می توانید دست خود را تکان دهید و متوجه می شوید که یخ درون لیوان نیز تکان خورده و به دیوراه های آن ضربه می زند. شما حتی می توانید تعداد یخ های درون لیوان را نیز مشخص کنید و حتی به کل این مجموعه آب را نیز اضافه کنید تا مجموعا سه فاز داشته باشد! همه ی این قابلیت ها به لطف تکنولوژی پیشرفته ای است که در سخات جوی کان ها به کار رفته. این کنترلر ها با وجود سایز کوچکشان واقعا شگفت انگیزند و حتی می توانند به یکی از خاطره انگیز ترین گنترلر های تاریخ ویدئو گیم نیز تبدیل شوند.

لیوان آب یخ

جامعه ی هدف کنسول نینتندو سویچ را چه کسانی تشکیل می دهند؟

نینتندو با عرضه و معرفی سویچ یک سخن غیر مستقیم اما بسیار محکم را به زبان آورد. و آناین است که این کمپانی هنوز هم قصد ندارد به بازار بازی های کنسولی حرفه ای وارد شود. نینتندو بار دیگر ثابت کرد که ساختن کنسول و بازی های خانوادگی و به کار گیری ایده های نو  خلاقانه برایش حرف اول را می زنند. هر چند که با امدن نسل جدیدی از کنسول های رقیب ممکن است خطرات زیادی این کمپانی را تهدید کند اما آن ها باز هم این ریسک را پذیرفته اند و به جای تمرکز بر روی قدرت سخت افزاری و گرافیک و رزولوشن بالا، با اغوش باز به سمت دیگر ایده های ناب و بکر طراحان جوان این کمپانی رفته اند. به همین دلیل باید بدانیم به سویچ نباید به چشم یک کنسول حرفه ای نگاه کرد. درست است که این کنسول تعدادی بازی جذاب برای گیمران حرفه ای نیز دارد ولی باز هم می توان گفت بیش از هشتاد درصد تمرکز این کنسول بر روی بوجود آوردن لحظات شاد برای خانواده ها و دوستان است. طراحان این کنسول بازی های نسل هشتمی را رها کرده اند و به جایش بر روی معنای واقعی کلمه ی سرگرمی تمرکز کرده اند. آن ها گیم را وسیله ای میبینند برای سرگرم شدن و خلق کردن لحظات جذاب (و البته سطحی) (البته درباره درست یا غلط بودن این طرز تفکر باید مقاله ای جدا نوشت و در این مجال نمی گنجد.) خلاصه ی کلام آن که به عنوان مخاطب عزیزی که احتمالا گیم را به صورت حرفه ای دنبال می کنید و این مقاله را از سایت گیمفا می خوانید باید بگویم ما جزو جامعه هدف اصلی نینتندو سویچ به حساب نمی آییم. یعنی این کنسول ساخته نشده تا توجه ما را جلب کند. سعی کنیم نینتندو سویچ را به عنوان کنسولی ببینیم که اهداف و رسالتش جای دیگر و با اشخاصی دیگر است. پس اگر بازی های این کنسول را نمی پسندیم و آن را فاقد ارزش خرید می دانیم به این معنا نیست که سویچ یک کنسول شکست خورده و ضعیف است. سویچ تا اینجای کار توانسته توجه قشر حرفه ای به خود جلب کند. در حالی که جامعه ی هدف اصلی این کنسول که از خانوداه ها و افرادی که برای سرگرم شدن و لذت های سطحی به سراغ گیم می روند تشکیل شده. صد البته این کنسول نیز می تواند همچون Wii توجه این افراد را به خود جلب کند. اما مسئله اینجاست که دوران حال تفاوت های بسیار زیادی با زمان Wii دارد. اکنون نمی توان به طور قطع گفت کدام گروه جمعیت بیشتری دارند و یا این که سلیقه بازیباز ها دقیقا چگونه خواهد بود. چیزی که مشخص است آن است که سویچ مراحل اول این بازی را به خوبی انجام داد ولی هم اکنون به برزخی رسیده که هیچ کس نمی داند می تواند از ان خارج شود یا نه. پس تنها راه پی بردن به این سوال ین است که نشینیم و نظاره گر باشیم. کسی چه می داند. شاید این کنسول عجیب توانست به یک پدیده دیگر تبدیل شود!

کنسول نینتندو سویچ کی به بازار ها خواهد آمد؟

در طی کنفرانس نینتندو مشخص شد که کنسول نینتندو سویچ در تاریخ سوم ماه مارس سال جاری مصادف با سیزدهم اسفند ماه سال ۱۳۹۵ در سرتاسر جهان عرضه خواهد شد.

سوم مارچ در سر تا سر جهان شاهد انتشار سویچ هستیم.

کنسول نینتندو سویچ با چه قیمتی در جهان عرضه می شود؟

در طی کنفرانش اعلام شد که کنسول نینتندو سویچ با قیمت ۳۰۰ دلار آمریکا (۲۹۹٫۹۹ دلار) در جهان عرضه خواهد شد. همچنین تایید شده که قیمت این کنسول در ژاپن معادل ۲۹٫۹۸۰ ین است.

جعبه ی کنسول نینتندو سویچ شامل چه مواردی می شود؟

خوشبختانه نینتندو لیستی کامل از وسایل و چیز هایی که در جعبه ی یک عدد کنسول نینتندو سویچ یافت می شود ارائه داده که بد نیست نگاهی به آن داشته باشیم. قطعات موجود در درون جعبه ی نینتندو سویچ عبارت اند از:

• کنسول نینتندو سویچ
• دو عدد کنترلر جوی کان چپ و راست (که خریداران می توانند طرح و رنگ آن ها را به سلیقه خود انتخاب نمایند.)
• مچ بند های محافظ جوی کان ها (چپ و راست)
• Joy-Con Grip
• Nintendo Switch Dock
• یک عدد کابل HDMI
• یک آداپتور AC

گفتنی است که کنترلر Pro ی کنسول سویچ در جعبه ی آن کوجود نیست و در صورت تمایل می توانید آن را با قیمت ۷۰ دلار آمریکا به صورت جداگانه خریداری نمایید.

محتویات جعبه ی نینتندو سویچ

آیا نینتندو سویچ در قابل باندل های مختلف نیز عرضه می شود؟

بر خلاف دو کنسول قبلی نینتندو یعنی Wii و Wii U این بار این کمپانی نمی تواند کنسول جدید را در قابل باندل های بازی های مختلف عرضه نماید. به گزارش وبسایت گیم اسپات رئیست شعبه آمریکای کمپانی نینتندو یعنی Reggie Fils-Aime آن ها تمام سعی خود را بر آن گذاشته بوند تا قیمت کنسول نینتندو سویچ را پایین و پایین تر بیاورند. رجی همینطور اشاره کرد که حتی ممکن بود آن ها قیمت های ۳۵۰ و ۴۰۰ دلاری را نیز برای این کنسول در نظر بگیرند اما با تلاش های بسیار بالاخره موفق شدند قیمت تمام شده سویچ را به حد مطلوب ۳۰۰ دلار برسانند. با این وضعیت رجی تایید کرد که امکان قرار دادن بازی ها و عرضه کنسول به صورت باندل های مختلف با قیمت ۳۰۰ دلار وجود ندارد. و در عوض بازیبازان آزاد اند تا خود هر طور که می خواهند برای کنسول خود بازی تهیه نمایند.

لوازم جانبی نینتندو سویچ چه چیز هایی هستند و چه قیمت هایی دارند؟

نینتندو سویچ لوازم جانبی متنوعی نیز دارد که می توانید علاوه بر خود کنسول و محتویات درون جعبه اش بر حسب نیاز آن ها را نیز تهیه کنید. مهمترین وسایل جانبی نینتندو سویچ که تابحال معرفی شده اند عبارت اند از:

• کنترلر Pro ی نینتندو سویچ، با قیمت ۷۰ دلار

• کنترلر جوی کان (مجموعه دو تایی)، با قیمت ۸۰ دلار

• کنترلر جوی کان (تکی- چپ یا راست)، با قیمت ۵۰ دلار

• گریپ مخصوص شارژ کنترلر جوی کان، با قیمت ۳۰ دلار

• ست داک نینتندو سویچ، با قیمت ۹۰ دلار

• شبیه ساز فرمان برای جوی کان (در بسته دو تایی)، با قیمت ۱۵ دلار

نینتندو سویچ از چه رزولوشنی پشتیبانی می کند؟

کنسول نینتندو سویچ در حالت جدا (در حالی که به Dock متصل نیست) امکانات کافی برای پردازش های پیچیده و قوی را در اختیار ندارد. از این رو در حال Handheld Mode این کنسول از رزولوشن HD یا ۷۲۰p پشتیبانی می کند. کنسول نینتدو سویچ به یک نمایشگر مالتی تاچ ۶٫۲ اینچی مجهز است که روزلوشن آن در حد قابل قبول ۱۲۸۰x720 پیکسل است. در این حالت سویچ بازی ها را با کیفیت HD اجرا خواهد کرد. اما زمانی که آن را به Dock متصل کنید می توانید از آن انتظار اجرای بازی ها را با کیفیت Full HD یا ۱۰۸۰p داشته باشید.

شاید این سوال برایتان مطرح شود که چگونه Dock می تواند موجب افزایش قدرت پردازش گرافیکی نینتندو سویچ شود؟
برای پاسخ به این سوال باید گفت که طراحان کنسول سویچ درون این بخش (Dock) یک فن کوچک تعبیه کرده اند که با وجود اندازه ی ناچیزش تاثیر به سزایی در خنک کردن کنسول دارد. با کمک این فن کوچک اجزای سیستم خنک می شوند و این توانایی را پیدا می کنند که با کلاک بالاتری شروع به کار نمایند. به همین دلیل کنسول می تواند از پس رندر تصاویر در کیفیت ۱۰۸۰p بر بیاید.

وضعیت حافظه داخلی نینتندو سویچ چگونه است؟

بر طبق اطلاعاتی که نینتندو منتشر نموده کنسول نینتندو سویچ از ۳۲ گیگابایت حافظه داخلی (Internal) بهره می برد. واضح است که این میزان از حافظه با مشاهده ی حجم بازی های امروزی بسیار اندک جلوه می کند. حتی با این که در نینتندو سویچ با حجم های سرسام آور بازی های نسل هشتمی سر و کار نداریم اما باز هم این میزان بهیچ وجه نمی تواند کفاف بازیبازان را بدهد. البته اعلام شده که بازیبازان می توانند ظرفیت حافظه سویچ را با استفاده از کارت های حافظه ی Micro SD افزایش دهند. گرچه این خبر خوبی است اما با توجه به قیمت نسبتا بالای این کارت های حافظه ی کوچک نگرانی های بسیاری در ذهن طرفداران بوجود آمده. البته از این نکته نیز نباید چشم پوشی کرد که تایید شده نینتندو سویچ در آینده از هارد های اکسترنال نیز پشتیبانی خواهد نمود.

وضعیت باتری نینتندو سویچ چگونه است؟

بر اساس اطلاعات اعلام شده از جانب نینتندو کنسل جدید این کمپانی با باتری خود می تواند مدتی در حدود شش ساعت تا شش ساعت و نیم را بدون نیاز به شارژ شدن سپری نماید. اما مصرف باتری این کنسول به فعالیتی است که در حال انجام دادن آن است. برای مثال اگر بخواهید به صورت دستی با سویچ The Legend of Zelda بازی کنید این کنسول می تواند به مدت دو ساعت و نیم تا سه ساعت به شما خدمت رسانی کند. به همین دلیل مدت زمان یاری باتری نینتندو سویچ از شش ساعت و نیم تا دو ساعت و نیم متغیر است. نینتندو سویچ با استفاده از یک ورودی USB-C شارژ می شود که محل آن در بالای دستگاه قرار دارد.

بازی های نینتندو سویچ با چه قیمتی عرضه خواهند شد؟

بر طبق چیزی که اعلام شده بازی های نینتندو سویچ هم همانند همه ی بازی های بزرگ کنسول های خانگی با قیمت ۶۰ دلار عرضه خواهند شد. بازی های مهمی که تا کنون برای نینتندو سویچ معرفی شده اند قیمت هایی در همین رنج دارند. بازی هایی همچون Super Mario Odyssey، Mario Kart 8 Deluxe و بازی Arms قیمتی معادل ۶۰ دلار آمریکا دارند. اما بازی ۱٫ ۲٫ Switch با قیمت ۵۰ دلار آمریکا به بازار ها عرضه خواهد شد. در این میان باید به The Legend of Zelda: Breath of the Wild نیز اشاره کرد که بی شک بزرگترین و مهمترین عنوانی است که برای نینتنود سویچ در دست توسعه است. نسخه معمولی و استاندارد این بازی با قیمت ۶۰ دلار به فروش می رسد. در حالی که باید برای دریافت نسخه Special Edition بازی چیزی حدود ۱۰۰ دلار و برای نسخه ی Master Edition بازی حدود ۱۳۰ دلار بپردازید.

برخی از عناوینی که برای سویچ منتشر خواهند شد.

آیا بازی های نینتندو سویچ گران قیمت هستند؟

شاید هنگامی که بازی های نینتندو سویچ را با سایر بازی های AAA موجود در بازار مقایسه کنید قیمت غالبا ۵۰ دلاری آن ها  بنظرتان کمی زیاد بیاید. به نظر بنده دو عامل باعث شده که در بیشتر بازیبازان چنین تصوراتی بوجود بیاید. نخستین عامل آن است که بازی های نینتندو سویچ معمولا نسبت به بازی های روز پلی استیشن ۴ و اکس باکس وان از گرافیک چندان قدرتمندی برخوردار نیستند و از لحاظ فنی آن درخشش و زرق و برق دیگر بازی ها را ندارند. این مسئله موجب می شود بازی های نینتندو سویچ بیشتر همانند آثار مستقل و کوچک ارزان قیمت موجود در بازار بنظر بیایند و مردم با شنیدن خبر ۶۰ دلاری بودن آن ها به یکباره شوکه شده اند و آن ها را به صرفه نمی دانند. دلیل دیگر مربوط می شود به این مسئله که نینتندو سویچ یک کنسول دستی نیز هست. به خاطر همین موضوع بازی های نینتندو سویچ تا حدی همانند بازی های سایر کنسول های دستی همچون ویتا و ۳DS بنظر می رسند. به همین دلیل باید دانست که اولا نینتندو سویچ گرچه می تواند به صورت یک کنسول دستی نیز در آید اما نینتندو بار ها و بار ها اظهار داشته که تمرکز این کنسول بیشتر بر روی بخش خانگی است و نینتندو سویچ را باید به عنوان یک کنسول خانگی شناخت نه دستی. درباره مسئله دیگر که به گرافیک بازی ها مربوط می شود باید گفت که اولا این که گرافیک بازی های سویچ پایین تر از سایر بازی های ۶۰ دلاری روز است دلیل نمی شود که ساختن آن ها راحت تر و کم هزینه تر از این آثار باشد. بازی های سویچ نیز در پروسه ی ساخت چالش ها و هزینه های زیادی برای ناشر و سازندگان خواهند داشت و منطقی است که قیمتی مشابه با دیگر آثار روز داشته باشند. در ثانی این موضوع را نیز باید دانست که گرافیک بازی های سویچ گرچه از لحاظ فنی به پای بازی های روز نمی رسد اما از حیث هنری نه تنها از دیگر آثار نسل هشتمی دست کمی ندارد بلکه حتی بسیاری از آنان را با فاصله بسیار زیاد پشت سر می گذارد. از آن گذشته طراحان بازی و برنامه نویسان باید همان وقت و زحمتی که طراحان بازی های نسل هشتمی برای بهینه کردن اثرشان روی کنسول و رسیدن به کیفیت و فریم ریت دلخواه می گذارند را برای بهینه سازی و نشاندن بازی ها روی سخت افزار نسبتا ضعیف سویچ صرف کنند و از این رو می توان گفت زحمت و هزینه ی ساخت یک بازی برای سویچ، دست کمی از هزینه های یک اثر نسل هشتمی معمولی ندارد. به همین ترتیب می توان گفت اگر بخواهیم منصفانه نگاه کنیم قیمت های بازی های نینتندو سویچ عادلانه هستند. البته عادلانه بودن قیمت ها هزگر به معنای عاقلانه بودن آن ها نیست. چرا که همین امر در کنار تصورات غلط و باور های ناعادلانه ای که درباره بازی ها ی این کنسول شکل گرفته می تواند یکی از عوامل شکست آن باشد. فراموش نکنیم که از همین حالا نیز به خاطر سخت افزار ضعیف زمزمه ها درباره شکست یا پیروزی نسنتندو سویچ بسیار بالاست و حتی سهامداران نینتندو نیز روز به روز دست هایشان بیشتر می لرزد. در این شرایط حساس نینتندو باید تا می تواند با ضریف و با دقت عمل کند چرا که یک حرکت اشتباه از سوی این کمپانی کافیست تا سیوچ هم به همراه وی یو به آغوش قبر بپیوندد.

ماریو با تمام قوا باز می گردد.

آیا برای انجام بازی های چندنفره سویچ هم باید هزینه کنیم؟

متاسفانه بله. این کنسول نیز همانند پلی استیشن و اکس باکس وان سرویس آنلاین مخصوص به خود را دارد و برای عضویت در آن باید مبلغی را به صورت ماهانه بپردازید. از مزایای این سرویس دریافت تخفیف های بسیار عالی در فروشگاه نینتندو و همینطور دریافت بازی های رایگان به صورت ماهانه است. البته این مورد در مقایسه با سرویس های پلی استین و اکس باکس یک نکته ی بد دارد و آن این است که پس از پایان ماه بازی های رایگان شده مجددا به حالت فروشی در آمده و باید برای تجربه آن ها هزینه پرداخت کرد.

بازی های نینتندو سویچ با چه فرمت فیزیکی ای منتشر می شوند؟

نینتندو در اقدامی جالب برای کنسول جدیدش دیگر از دیسک استفاده نمی کند. پیشتر نیز شایعه شده بود که این کنسول همانند کنسول های قدیمی از کاتریج های مخصوص استفاده می کند. چیزی که باورش برای ما بسیار سخت بود و به آن همچنان به چشم یک شایعه نگاه می کردیم. اما هم اکنون می دانیم که چنین چیزی واقعا صحت دارد و بازی های نینتندو سویچ از دیسک پشتیبانی نمی کنند.
فرمت فیزیکی بازی های سویچ برای انتشار به شکل کارتریج های کوچکی است که “گیم کارت” (Game Card)  نامیده می شوند. گیم کارت ها از شکاف کوچکی که در بالای کنسول به چشم می خورد به داخل آن فرو رفته و به کنسول امکان اجرای بازی را خاهند داد. همچنین خبر خوب این است که برای بازی کردن با نینتندو سویچ  حتما نیازی به تهیه بازی ها به صورت فیزیکی نیست و امکان خرید به صورت دیجیتالی نیز برای بازیبازان در نظر گرفته شده.

گیم کارت ها باید از این قسمت وارد شوند.

چه عناوینی برای نینتندو سویچ در دسترس خواهند بود؟

لانچ تایتل قدرتمندی چون Breath of the Wild می تواند نوید یک شروع طوفانی را بدهد.

لیست کامل عناوینی که همزمان با عرضه این کنسول در دسترس قرار خواهند گرفت (لانچ تایتل ها) به شرح زیر است:

۱-۲ Switch (March 3)

The Legend of Zelda: Breath of the Wild (March 3)

Just Dance 2017 (March 3)

Super Bomberman R (March 3)

Skylanders Imaginators (March 3)

Fast RMX (March)

Has Been Heroes (March)

I Am Setsuna (March)

Snipperclips (March)

لیست کامل عناوینی که تاریخ انتشارشان برای کنسول نینتندو سویچ تایید شده نیز به شرح زیر اند:

Yooka-Laylee (April 11)

Mario Kart 8 Deluxe (April 28)

ARMS (Spring)

Pyou Pyou Tetris S (Spring)

Rime (Summer)

Splatoon 2 (Summer)

Skyrim: Special Edition (Fall 2017)

Super Mario Odyssey (Holiday 2017)

Disagea 5 (2017)

FIFA (2017)

Minecraft: Switch Edition (2017)

NBA 2K (2017)

Sonic Mania (2017)

Steep (2017)

Ultra Street Fighter II: The Final Challengers (2017)

Xenoblade Chronicles 2 (2017)

لیست کامل عناوینی که تا به این لحظه ساختشان برای نینتندو سویچ تایید شده اما هنوز تاریخ انتشاری ندارند به شرح زیر است:

Arcade Archives

Constructor HD

Cube Life: Island Survival HD

Dragonball Xenoverse 2

Dragon Quest 10

Dragon Quest 11

Dragon Quest Heroes 1-2

Dungeon of Zaar

Farming Simulator

Fire Emblem Warriors

Lego City Undercover

Minecraft Story Mode – The Complete Adventure

Monster Boy and the Cursed Kingdom

Nobunaga’s Ambition

Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas

Project Octopath Traveler

Project Sonic 2017

Rayman Legends: Definitive Edition

Redout

Rise: Race the Future

Riverside

Seasons of Heaven

Shovel Knight: Treasure Trove

Shin Megami Tensei

Stardew Valley

Suda 51 Game (No More Heroes)

Syberia 3

Tank it!

Terraria

The Binding of Isaac Afterbirth +

The Secret Hero