نگاهی کوتاه به آنچه که در سال ۲۰۱۶ گذشت | از شکست تا پیروزی، از تلخی تا شیرینی…

نمی‌ دانم چگونه، اما حس خوبی دارد که وقتی به تیک تاک ساعت های پایانی گوش می‌ دهی و آخرین دقایق سال را می‌ بینی که چگونه با حرکاتش چشمان زیادی را به خود مجذوب و چشم انتظار سال نو می‌کنند. اکنون دیگر وارد سال ۲۰۱۷ شده ایم و مطمئناً در چنین لحظه ای است که می‌ گویید یک سال گذشت! آری یک سال گذشت! از دید یک گیمر یک سال به اصطلاح گیمری (!) دیگر گذشت و آهسته آهسته باید خود را برای عرضه ی عناوین مهم سال ۲۰۱۷ آماده کنیم. اکنون قصد داریم نگاهی به آنچه در سال ۲۰۱۶ گذشت داشته باشیم، اما پیش از آنکه وارد اصل مطلب شویم یک سری مطالب بی ربط اما جالب را را مرور می کنیم.

درست همه چیز از آنجا آغاز شد که برای نخستین بار کلمه‌ ای عجیب متولد و نام آن را بازی های ویدیویی نهادند که همگان را شگفت زده کرد (!). نمی‌ دانم ایده ی خلاق چه کسی بود (شاید هم چندین نفر)، ولی به خوبی توانست آن کلمه ی میان عموم مردم گسترش دهد و برای ایده ی خود صنعتی به پا کند. نخستین بار که کلمه ی بازی های ویدیویی، به گوش مردم رسید، شاید کسی فکرش را هم نمی‌ کرد که با یک صنعت عجیب اما دوست داشتنی طرف هستند که روز به روز با افکار بلند پروازانه و ایده‌ های ناب در حال گشترش است و در آینده‌ ای خیلی خیلی نزدیک، تحولی بزرگ در بین عامه ی مردم ایجاد می‌کند (!). امروزه بخش زیادی از مردم به خصوص رده‌ های سنی نوجوانان و جوانان را یک گیمر می‌ نامند. آری! همان کلمه ی گیمی که سال‌ ها پیش متولد و خیلی زود به صنعتی بزرگ تبدیل شد. اکنون هر سال که می‌ گذرد هزاران یا شاید هم بیشتر، عنوان محبوب روانه ی بازار می‌ شوند که شدیداً سلیقه ی عموم مخاطب را می‌ طلبد و هفته‌ ها سرگرمی را با خود به همراه می‌ آورد. این سرگرمی‌ ها همان خوراک اصلی گیمر ها می‌ باشند که از صبح تا شب وقت خود صرف آن‌ ها می‌ کنند. گیمر ها همان انسان‌ های افسار گسیخته‌ ای هستند که هیچ گاه از تجربه ی بازی‌ های رایانه‌ ای سیر نمی‌ شوند. شاید در کوچه پس کوچه‌ ها خبری از آن‌ ها نباشد، اما با قدم نهادن به گیم نت‌ های محله، درک این مسئله که بازی و بازی باز بود چیست بسیار راحت تر می شود. هنوز هم در گیم نت ها لذت ناب تجربه ی عنوان «PES 2013» و گل زدن‌ های ناجوانمردانه ی بازی بازان به یکدیگر حس می‌ شود. یا تجربه ی چند نفره ی شاهکار «اینفنیتی ورد» (Infinity Ward) تحت نام «Call Of Duty Modern Warefar 2» که در هر کجا می‌ توان آن را یافت. این دو و خیلی از عناوین دیگر، همان عناوین فاخری هستند که در روز و سال مشخصی بر بازار قدم نهاده‌ اند و با استقبال خوب طرفداران مواجه شدند. بگذریم که هر چقدر راجب به این صنعت دوست داشتنی و اندکی هم لعنتی (!) صحبت کنیم باز هم کم است. معلوم نیست چه سحر و جادویی در آن نهفته است، اما هر چه که باشد خوب توانست قشر عمده‌ ای مردمان را سرگرم خود کند.

پر افتخارترین‌های ۲۰۱۶ بدون شک تجربۀ عناوین بالا تجربه‌ایست که برای همگان ضروری می‌باشد.

یک سال گذشت و یک بازی آن مشخص شد. یک سال پر جنب و جوش که بدون شک تک تک روز هایش بر ذهن همه ی ما حک شده است. سال ۲۰۱۶ سال پر افتخاری بود. سالی که با عرضه ی عناوین مهم و لذت بخش کار خود را آغاز کردن و با عرضه ی عناوین دیگر به پایان رسید. تنها جای نسخه ی جدیدی از سری عناوین محبوب «Assassin Creed» در سال ۲۰۱۶ خالی بود که دیگر به عرضه ی سالانه ی آن عادت کرده بودیم. ۲۰۱۶ سال به بلوغ رسیدن دو کنسول نسل هشتمی «سونی» و «مایکروسافت»، همان «پلی استیشن ۴» (Play Station 4) و «ایکس باکس وان» (Xbox One) بود. سالی که در آن شرکت «سونی» از نسل جدید «Play Station 4» تحت نام «Play Station 4 Pro» پرده برداری کرد و همچنین «مایکروسافت» نیز در طی کنفرانس تحلیلی خود در E3 با تایید کردن پروژه ی «Xbox Scorpio» ، که همانند «Play Station 4 Pro» خواهد بود، به تمامی زمزمه ها و شایعات موجود در فضای مجازی که پیرامون نسل جدید «Xbox One» میچرخید خاتمه داد و وعده داد این پروژه ی جدید، به قوی ترین کنسول بازار تبدیل می شود. هر چند که اکنون این لقب را «سونی» با عملکرد عجیب خود برای «Play Station 4 Pro» به ثبت رسانده است. کار «سونی» پیش از عرضه ی کنسول جدید خود برای خیلی ها حماقت محض محسوب می شد، اما هنگامی که این کنسول پا به بازار گذاشت، به قول معروف، ورقه را برگردانده. (البته بد نیست بدانید کنسول کوچک تر و بهتری از «Xbox One» تحت نام «Xbox One S» که همان اسلیم خودمان می باشد رونمایی و روانه ی بازار شد که از دید خیلی ها حرکت هوشمندانه ای از سوی «مایکرسافت» تلقی می شد. قابل ذکر است در وجه مقابل «سونی» نیز چنین حرکتی را به مرحله ی عمل رساند و اکنون کنسول جمع و جور «پلی استیشن ۴» تحت نام «Play Station 4 Slim» در فروشگاه ها موجود می باشد، که ظریف تر از کنسول اصلی است.) از حق نگذریم که در سال ۲۰۱۶ از دید اینجانب، عملکرد مایکروسافت، «Xbox One» و صد البته انحصاری های این شرکت بسیار بهتر از سالیان گذشته بود. سونی نیز طبق سنت هر ساله اش امسال نیز به قول عامیانه، ترکاند (!) و به تمامی حرف و حدیث ها خاتمه داد. البته تمام ماجرا به این دو شرکت ختم نمی شود و شرکت های دیگر نیز با ارائه ی عناوین جدید ایده های خود را به اشتراک گذاشتند. هر چند که برخی از آنهایی که سال ها طرفداران چشم انتظار گذاشته بودند به شکست و آبرو ریزی محض تبدیل شدند و برخی دیگر با کمال تعجب موفق و گروهی دیگر همان موفقیت پیشین را دوباره در این سال پر شکوه تکرار کردند. امسال سالی پر شکوه برای طرفداران بود. طرفدارانی که زندگی خود را بدون بازی های رایانه ای هرگز تصور نمی کنند. امسال همان بازی ساز افسانه ای، همان که محال است کسی نام محبوب آن ها را نشناسد، همان «بلیزارد» (Blizzard) بزرگ، با ایده ی جدید خود دوباره به دور رقابت بازگشت و عنوان «Overwatch» را به همگان معرفی نمود. کمپانی «بلیزارد» که با سری عناوین «World of Warcraft» به مشهوریت رسید، این بار در کمال ناباوری با در پیش گرفتن ایده ی شوتر اول شخص، باری دیگر لقب بهترین بازی سال را برای عنوان خود ثبت نمود. با اینکه از دید گاه خیلی از بازی بازان من جمله خود بنده، ۲۰۱۶ سالی پر افتخار برای صنعت بازی های ویدیویی نبود، اما از چندسال گذشته یک سر و گردن بالاتر بوده است. امسال نیز به مانند سالیان گذشته رقابت دو عنوان شبیه ساز فوتبال یعنی «FIFA ۲۰۱۷» و «PES 2017» مثل همیشه شیرنی خود را داشت و دو عنوان شوتر محبوب سال (از دیدگاه بازی بازان) یعنی «Battlefield» و «Call Of Duty» نیز پر سر و صدا بود. از جایگاه شایسته ی عنوان جدید «اینفینتی ورد» در ده برتر منفورترین ویدیوهای شبکه ی اجتماعی یوتیوب، تعداد دیسلایک‌ های آن و طعنه‌ های EA به آن که بگذریم، جداً «Call Of Duty Infinite Warfare» همان لذت گذشته ی سری را دوباره در قالبی تازه تکرار کرد و برای طرفداران بسیار زیبا بود. هر چند که «Battlefield 1» با ایده ی جنگ جهانی و بخش چند نفره ی خود غوغا به پا کرد و یکی از بهترین‌ های سال شد. علاوه بر این مسئله، امسال «The Last Guardian»، عنوانی که خیلی وقت پیش منتظر آن بودیم روانه ی بازار شد و باری دیگر ایده های عجیب «Fumito Ueda» به خوبی از آب در آمدند و تلفیق عشق و ماجراجویی انسان با یک حیوان افسانه ای دقیقا همان چیزی بود که توانست احساسات بازی باز نمایان کند (!).

یکی از سوپرایزهای بزرگ مراسم E3 2016. البته معرفی نسخۀ دوم عنوان Last Of Us بزرگ ترین سوپرایز، آخرین تدارکات سونی در سال ۲۰۱۶ بود.

جدید ترین و همچنین آخرین ساخته ی «ناتی داگ» در زمینه ی ساخت سری عناوین «Uncharted» بالاخره با تأخیر های پیاپی امسال روانه ی بازار شد که همانطور انتظار می رفت و معلوم نیز بود مورد تحسین منتقدان قرار و با کسب نمره ی ۹۳ در لیست فاخر ترین های نسل هشت قرار گرفت. همانطور که پیش تر نیز عرض کردیم خوش بختانه در سال ۲۰۱۶ نیز کمپانی «مایکروسافت» همانند کمپانی «سونی» عملکرد و عناوین انحصاری ای که در طی سال برای کنسول نسل هشتمی «مایکروسافت» عرضه یافت، مورد استقبال خوب طرفداران قرار گرفت. «مایکروسافت» در طی سال حرکتی بسیار هوشمندانه ای انجام داد تا میزان طرفدارانش را افزایش دهد. عرضه ی عناوین انحصاری کنسول «Xbox One» بر روی رایانه های شخصی از دید خیلی ها از جمله بنده یکی از بهترین ایده هایی بود که در طی چند سال اخیر از مایکروسافت دیده بودیم. اکنون دارندگان رایانه های شخصی و یا کسانی که نمی توانند کنسول تهیه کنند، این امکان برایشان وجود دارد که عناوین انحصاری «مایکروسافت» را روی رایانه های خود اجرا کنند. البته در نقطه ی مقابل نیز شرکت «سونی»، چیزی مشابه این کار «مایکروسافت» را در قابلیتی تحت نام «Play Station Now» به عمل آورد. بد نیست بدانید این قابلیت امسال برای دارندگان رایانه های شخصی تایید شد. هر چند که استفاده ی از این قابلیت سیستم قدرتمند و البته اینترنت پر سرعت ۵ مگ بر ثانیه را می طلبد که متاسفانه برای خیلی از کاربران ایرانی، این امکان فراهم نبست که از این قابلیت استفاده کنند. این مسئله از دید بنده برگ برنده ای برای «مایکروسافت» در سال ۲۰۱۶ محسوب می شود. پشتیبانی کنسول «Xbox One» از عناوین نسل گذشته، یکی دیگر از خدمات «مایکروسافت» در سال ۲۰۱۶ برای طرفدارن به شمار می آید. علاوه بر این مسئله، امسال نیز به مانند سالیان گذشته، طرفداران کنسول «Xbox One» میزبان انحصاری های بسیار زیبا و البته زیادی بودند که هر یک در ایده هایی متفاوت روانه ی بازار شدند. ساخته ی جدید «سم لیک» تحت نامِ «Quantum Break»، نسخه ی چهارم سری عناوین پر زرق و برق «Gears of War» و البته «Forza» از جمله بهترین انحصاری های «Xbox One» در سال ۲۰۱۶ بودند. بد نیست بدانید که عملکرد سازندگان در سال ۲۰۱۶ بر روی پلتفرم رایانه های شخصی، یک سر و گردن از سال گذشته ی خود بهتر بوده و در طی سال عناوین بهنیه و زیبایی برای این پلتفرم روانه ی بازار شدند، هر چند که در بازار بازی سازان پر سودترین عناوین سال بر روی کنسول های نسل هشتم انتشار یافتند. جدیدترین ساخته ی شرکت «سونی» در زمینه ی واقعیت مجازی که چند سالی می باشد بحث آن جدی شده است، تحت نام «پلی استیشن وی آر» روانه ی بازار شد و استقبال از این محصول جدید سونی بی نظیر بود. با توجه به آنکه در زمنیه ی ساخت محصولات واقعیت مجازی، «سونی» تجربه ی زیادی نداشت، اما ثابت کرد که از عهده ی هر کاری بر می آید.

۲۰۱۶، سالی پر شکوه برای «Xbox ONE» و طرفدارانش بود. در طی سال انحصاری های زیاد و البته زیبایی برای این کنسول عرضه شد.

اما این تمام ماجرا نبود! آبرو ریزی بزرگ استودیوی کوچک «هلو گیمز» (Hello Games) با انتشار جدید ترین ساخته ی خود که چند سالی بود با وعده های بزرگ و صد البته دروغین که انتظار انتشار بازی را برای طرفداران سخت تر می کرد، به یکی از بحث برانگیز ترین های امسال تبدیل شد. به گونه ای که واکنش «شوهی یوشیدا» (Shuhei Yoshida) را در پی داشت. بگذریم. در طی سال عناوین زیادی با مشکلاتی مشابه «No Man Sky» عرضه شدند. در کنار کنسول های ارتقاء یافته ی نسل هشتمی سونی (Play Station 4 Pro) و پروژه ی معروف مایکروسافت تحت نام «اسکورپیو»، کنسول جدید شرکت «نینتندو» نیز تحت نام «نینتندو سوییچ» رسماً معرفی شد و قرار است که در سال ۲۰۱۷ عرضه گردد. البته بد نیست بدانید که پروژه ی «اسکورپیو» مایکروسافت نیز امسال عرضه می شود (با توجه به شایعات). و اما مراسم انتخاب بهترین بازی سال ۲۰۱۶، سوپرایز های بزرگی در پی داشت. بالاخره عنوانی بود که با ایده های بی نقص «ناتی داگ» در عنوان «Uncharted 4» رقابت کند و در آخر نیز پیروز این رقایت باشد. «Overwatch» با آنکه یک عنوان تحت شبکه ای بود، اما با ایده های عالی «بیلیزارد» به موفقیت رسید و انتخاب آن به عنوان بهترین بازی سال از دید خیلی ها کاملا انتخابی درست و منطقی ای بود. هر چند که از دید بنده «Uncharted 4» نیز دست کمی از «Overwatch» نداشت، اما چیزی که برای منتقدان ملاک بود، همین قضیه ی بهره بردن از ایده ی نو بود.

خدانگهدار ۲۰۱۶ و سلام ۲۰۱۷. سال ۲۰۱۷ سال رویاهاست. فقط در حد یک اشاره ی کوچک باید گفت در سال ۲۰۱۷، با عرضه ی عناوینی بزرگی که در راه هستند، سال رویاها خواهد بود.

سال ۲۰۱۶ سالی پر ماجرا بود که در طی سال، کلی عناوین با کوله باری از تجاربی نو روانه ی بازار شدند. کریسمس امسال پایانی بر راه پر فراز و نشیب سال ۲۰۱۶ بود. اکنون وارد ۲۰۱۷ شده ایم. به امید آنکه ۲۰۱۷ بهتر از امسال باشد. هر چند که از همین الآن می توان بهتر بود ۲۰۱۷ نسبت به امسال را حدس زد. اگر دوست دارید بدانید که در سال ۲۰۱۷ چه عناوینی عرضه می شود، می توانید هم اکنون مورد انتظار ترین های ۲۰۱۷ را از قلم سعید آقابابایی در دو قسمت بخوانید. همچنین می توانید عملکرد دو کنسول «PS4» و «Xbox One» در سال ۲۰۱۶ را نیز مطالعه کنید. پرونده ی سال ۲۰۱۶ با تمام اتفاقات و روییداد هایش در همین جا بسته می شود.

نظر شما در رابطه با عناوین سال ۲۰۱۶ چیست؟ همچنین سال ۲۰۱۶ از دید شما چگونه بوده است؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.