گامی نو در شکستن ابعاد | بررسی هدست واقعیت مجازی Playstation VR

از زمانی که رسانه ای به نام بازی ویدئویی وارد تاریخ بشر شد دیدیم که با سرعتی باور نکردنی شروع به پیشرفت و کامل شدن کرد. این رسانه توانسته بود علاوه بر تعریف قصه تعامل را نیز به تجربه مخاطبان اضافه کند و مستقیما مخاطب را درون قصه قرار دهد. سال ها گذشت مرز بین مخاطب و دنیای بازی ها باریک و باریک تر شد. تکنولوژی های جدید، سخت افزار های بهتر و قوی تر و کیفیت بهتر گرافیک و تصاویر، مخاطبان ویدئو گیم را هر چه بیشتر در دنیای بازی فرو می بردند. هر بار نیز با ارائه ی یک تکنولوژی جدید گامی بزرگ در راستای باریک تر کردن این مرز برداشته می شود.
تکنولوژی واقعیت مجازی (Virtual Reality) یکی از بزرگترین گام ها برای رسیدن به این هدف است. این تکنولوژی به بازیبازان کمک می کند تا بازی را از صفحه مانیتور و تلوزیونشان به روی چشم ها انتقال دهند و مستقیما بازی را از درون کاسه چشم هایشان نظاره گر باشند! واقعیت مجازی گامی دیگر است تا مرز هایمان را با بازی ویدئویی بشکنیم! گامی دیگر تا بتوانیم با همه وجود بازی ها را احساس کنیم و از دنیای خودمان بیرون برویم!

تابحال برای تجربه واقعیت مجازی هدست های زیادی ساخته شده اند. نکته آزار دهنده همواره در این تکنولوژی گران بودن تجهیزات مورد نیاز برای تجربه آن است. به همین خاطر مدت ها پس از دستیابی بشر به این تکنولوژی آن را فقط می شد در شهر بازی ها و نمایشگاه های مختلف پیدا کرد! اما با تلاش های تیم های مختلف شاهد پیشرفت در این تکنولوژی و کاهش پیدا کردن هزینه دستیابی به این هدست ها بودیم. اولین هدستی که در این راه مرز شکنی کرد و راه را برای دیگر محصولات باز نمود Oculus Rift نام داشت. پس از آن نیز سونی با شناخت صحیح و دقت کافی به نیاز مخاطبان دست به طراحی و تولید هدست خود زد. هم اکنون با معرفی و عرضه هدست واقعیت مجازی پلی استیشن می توانیم بگوییم یکی از به صرفه ترین راه های تجربه این تکنولوژی در اختیار بازیبازان قرار گرفته. این هدست دو رقیب جدی دارد. یکی همان Oculus Rift است که همچنان مثل کوه استوار است و میدان را خالی نمی کند. و دیگری نیز HTC Vive نام دارد. اوضاع زمانی وخیم تر می شود که بدانیم ارزان بودن هدست پلی استیشن نسبت به رقبایش بی حمکت نیست و این هدست از هر دوی آن ها ضعیف تر است! این مسئله ممکن است به ضرر سونی تمام شود و اوضاع را خراب کند. اما باید دید که آیا واقعا تفاوت به قدری هست که تجربه PlayStation VR با تجربه دیگر هدست ها تفاوت عمده داشته باشد یا نه. پس شاید بد نباشد تا این هدست ارزان ولی کارامد را کمی دقیق تر بررسی کنیم.

هدست دلربای سونی که بی شک کمک شایانی به پیشرفت تکنولوژی واقعیت مجازی خواهد کرد.

در جعبه چه داریم؟

هنگام خریداری هدست پلی استیشن اولین کار پس از انتقال آن به خانه باز کردن جعبه است! هدست واقعیت مجازی پلی استیشن در دو باندل عرضه می شود که هر یک شامل موارد مختلفی است. باندل اصلی و باندل لانچ. جعبه نسخه اصلی این هدست شامل موارد زیر است:
هدست واقعیت مجازی پلی استیشن
واحد پردازنده
کابل های رابط هد ست
کابل HDMI
کابل USB
گوشی های Stereo
آداپتور برق AC
کابل برق AC
دستمال مخصوص تمیز کردن لنز
در نسخه لانچ نیز موارد زیر به باندل معمولی هد ست اضافه می شود:
دیسک دموی Play Station VR
دوربین پلی استیشن (Play Station Camera)
دو عدد کنترلر حرکتی Move (PS Move Motion Controller)
یک نسخه از PlayStation VR Worlds

محتویات جعبه هدست پلی استیشن.

بحث تلخ هزینه ها!

و اما نوبت مهمترین ویژگی هدست پلی استیشن نسبت به رقباست. این هدست به طرز قابل توجهی نسبت به HTC Vive و Oculus Rift ارزان تر است. باندل اصلی این هدست که تنها شامل خود دستگاه هدست و واحد پردازنده می شود با قیمت ۳۹۹٫۹۹ دلار ایلات متحده فروخته می شود. همچنین باندل لانچ کنسول نیز که شامل موارد اضافی چون دوربین پلی استیشن و کنترلر های حرکتی می شود، با صد دلار اضافه تر یعنی ۴۹۹٫۹۹ دلار ایالات متحده در دسترس بازیبازان قرار گرفته. دوربین پلی استیشن و کنترلر های حرکتی شاید در ابتدا اضافه و بلا استفاده بنظر برسند اما باید دانست تجربه واقعی این تکنولوژی بدون آن ها بهیچ وجه میسر نیست. بخصوص با وجود بازی هایی که اکثرا از Move پشتیبانی می کنند. در این بازی ها بهیچ وجه نمی توان تجربه کنترلر های حرکتی را با تجربه کنترلر دستی پلی استیشن مقایسه کرد. با این همه تاکید بر روی استفاده از Move، اگر هنوز هم مایل به استفاده از کنترلر پلی استیشن خود هستید خوب است بدانید در صورتی که بازی مورد نظر از این قابلیت پشتیبانی کند شما قادر خواهید بود از طریق هدست کنترلر خود را با شمایلی زیبا و پیشرفته درست در مکانی که آن را در دست گرفته اید، مشاهده کنید.

تجربه واقعیت مجازی پلی استیشن بدون داشتن یک جفت از این دستگاه فایده ای ندارد.

هدست وی آر پلی استیشن با تمامی موارد اضافه و جانبی اش باز هم ۱۰۰ دلار ارزان تر از هد ست Oculus Rift ششصد دلاری و ۳۰۰ دلار نیز ارزان تر از HTC Vive هشتصد دلاری است. مسئله مهم دیگر که این هدست را بسیار به صرفه تر از دو رقیب خود خواهد کرد نیاز Vive و Rift به کامپیوتر هایی با سخت افزار های قدرتمند است که قطعا فراهم کردنشان هزینه بسیار بالایی نیز خواهد داشت. اما این هدست به راحتی بر روی یک دستگاه پلی استیشن ۳۰۰ دلاری (و یا پلی استیشن پرو ۴۰۰ دلاری) قابل نصب و استفاده است. این مورد هزینه های استفاده از تکنولوژی نوپای واقعیت مجازی را به طرز قابل توجهی کاهش می دهد و این برای سونی امتیاز بزرگی است. البته تمامی هزینه ها به همین جا ختم نمی شود و شما به بازی های مخصوص هدست وی آر نیز نیاز دارید. بازی هایی همچون Thumber 20 دلاری و Rez Infinite 30 دلاری می توانند بهترین تجربه ها را برایتان فراهم کنند. Batman Arkham VR نیز با قیمتی ۲۰ دلاری در بازار ها موجود است. این که چقدر بخواهید بازی بخرید به خودتان بستگی دارد اما به هر صورت با خرید باندل لانچ این هدست شما PS VR Worlds را خواهید داشت.

چشم های جدید شما!

راه اندازی و نصب

شاید برای افراد معمولی یکی از چالش برا انگیز تزین مسائل در خرید هدست واقعیت مجازی، راه اندازی و نصب آن باشد. درست است که بسیاری از گیمر های کارکشته و مجربان دنیای تکنولژی و سخت افزار می توانند به راحتی از شیوه کار دستکاه ها و سخت افزار های جدید سر در بیاورند و به سرعت آن ها را سر هم کنند. اما این کار برای اکثر کاربران معمولی یک کابوس است. در بحث هدست های واقعیت مجازی نیز به دلیل سر و کار داشتنمان با کابل ها و قطعات بسیار زیاد، راه اندازی و نصب، مرحله سخت و چالش بر انگیزی خواهد بود. درباره هدست سونی می توان گفت که از لحاظ سختی در راه اندازی، این هدست جایگاهی در میان دو هدست رقیب خواهد داشت. اکثرا راه اندازی هدست Oculus را آسان توصیف کرده اند. و برای HTC Vive معمولا کلماتی همچون “کابوس” به چشم می خورد. اما ظاهرا هدست پلی استیشن میان این دو جای دارد و می توان آن را متوسط لقب داد. هنگام باز کردن جعبه شما با تعداد زیادی کابل روبرو خواهید شد. کابل هایی که ابتدا وحشت زده تان می کنند اما کم کم و به مرور کاربرد و جایگاه هر یک را خواهید فهمید. برای سر هم کردن و راه اندازی این هدست علاوه بر دستور العمل ها، ویدئو های اموزشی مخصوصی نیز وجود دارد که می توانید با جست و جو کردن، آن ها را بیابید. گفتیم که در جعبه هد ست قطعه ای شبیه خود کنسول پلی استشین نیز موجود است که به آن واحد پردازنده می گویند. این قطعه با یک کابل HDMI به تلویزیون شما متصل خواهد شد. یک کابل HDMI دیگر نیز از این قطعه به پلی استیشن ۴ شما می رسد. و سپس یک کابل AUX و یک کابل HDMI دیگر نیز واحد پردازنده را به هدست متصل می کنند. این کابل و کابل AUX نسبته به دو کابل دیگر HDMI یک ویژگی دارد و آن هم اضافه شدن کابلی مخصوص به میان آن هاست. این کابل اضافی شامل یک ریموت خوش دست و زیبا می شود که می توان با استفاده از آن براحتی هدست را روشن و خاموش کرد و دستورات دیگری نیز به آن داد. این کابل همچنین طول کابل های متصل به هدست را بیشتر می کنند. این گونه می توانید تا فاصله زیادی از واحد پردازنده دور شوید و هد ست را روی صندلی مورد علاقه خود بر سر بگذارید. راه اندازی این هدست تقریبا سی دقیقه از وقت شما را خواهد گرفت. اما زمانی که به درستی قطعات را سر جایشان قرار دادید دیگر همه چیز مطابق میل است. نه درایوری هست و نه حداقل سیستم مورد نیازی. و نه تنظیمات گرافیکی که بخواهید با آن ها کشتی بگیرید. فقط و فقط یک آپدیت نرم افزاری ساده مشکلات را حل خواهد کرد.

این تصویر راهنمای خوبی برای اتصال سیم هاست.

طراحی و ویژگی های ظاهری

در بحث طراحی ظاهری هدست های واقعیت مجازی باید گفت هر سه هدست بزرگ به خوبی توانسته اند انتظارات را براورده کنند. نظر شخصی این نگارنده این است که هدست پلی استیشتن با این که در میان این هدست ها ارزان ترین مدل است اما در میان آن ها زیبا ترین و فاخر ترین جلوه می کند. البته این نظر شخصی است و ممکن است هر کس سلیقه متفاوتی داشته باشد. هدست از یک محور دایره مانند تشکیل شده که دور سر شما را فرا می گیرد. قسمت جلوی آن بر روی پیشانی و قسمتی از بالای سر شما را خواهد گرفت و قسمت پشتی نیز پشت سر شما را خواهد پوشاند. برای نصب بهتر هدست روی سر و سازگاری آن با سایز ها و سر های افراد مختلف، مهره ای نیز در پشت آن تعبیه شده تا با چرخاندنش اندازه محور هدست را تنظیم کرده و آن را به بهترین شکل روی سر خود ثابت کنید. محور دایره ای شکل از پایین به بخش دوم هدست یعنی نمایشگر آن متصل شده. نمایشگر نیز طوری با دایره هماهنگ شده که به خوبی بر روی چشم ها قرار گیرد.

این محور کمک می کند این هدست راحت ترین هدست واقعیت مجازی باشد و حتی روی سر کودکان نیز به خوبی جای بگیرد.

این قسمت نیز دارای یک پیچ مخصوص است که فاصله نمایشگر را با چشم های شما تنظیم می کند. می توانید با استفاده از این پیچ فاصله و زاویه ی دلخواه خود را انتخاب کرده و بهترین و واضح ترین دید را از دنیای مجازی واقعی داشته بشید. طراحی هدست از نمای بیرون نیز به زیبا ترین شکل ممکن صورت گرفته. استفاده از صفحه مشکی مات در جلو و نواری سفید رنگ به دور آن نمای کلی زیبایی را فراهم کرده. همینطور وجود چراغ های آبی رنگ زیبا در دور نوار سفید و درست در مرکز صفحه مشکی به هدست حالتی علمی- تخیلی و پیشرفته داده. البته خوب است بدانید این چراغ های آبی رنگ، صرفا برای زیبا بنظر آمدن هدست نیستند و در واقع سنسور های حرکتی هدست در این مکان ها تعبیه شده است. این سنسور ها به دوربین پلی استیشن اجازه می دهد تا موقعیت دقیق قرار گیری هدست را شناخته و حرکات آن را در بازی اعمال کنند.

با این مهره می توانید هدست را روی سرتان چفت کنید. طرز استفاده از آن نیز راحت است و نیازی به کشتی گرفتن نیست.

یکی دیگر از اجزای مهم این بسته واحد پردازنده است که بی شک طراحی آن بسیار مهم است. اگر کنسول شما روی میز تلوزیون قرار داشته باشد و بخواهید هدست را نیز به آن متصل کنید واحد پردازنده هدست را نیز، به عنوان عضوی ثابت در جمع اعضای موجود بر روی میز تلویزیونتان جای دهید. بی شک طراحی این بخش تاثیر قابل توجهی بر ارزش های ظاهری میز تلویزیون شما خواهد گذاشت. طراحی این قطعه شباهت بسیار زیاد و قابل تقدیری به کنسول پلی استیشن دارد. با این تفاوت که ابعاد کوچک تری داشته و به صورت یک مکعب مستطیل کامل طراحی شده. یعنی همانند کنسول پلی استیشن شیب ندارد. این قطعه نیز همچون کنسول سونی ساختاری دو قسمتی دارد و شیاری در میانه آن دیده می شود. می توان گفت این قطعه نیز طراحی بسیار زیبایی دارد و می تواند در کنار کنسول پلی استیشن عضو زیبایی برای میز تلوزیون باشد. مسئله دیگر مربوط به کابل های بیشماری است که باید در میان این همه قطعه بروند و بیایند. نمی توان منکر آن شد که این کابل ها کمی منظره میز تلویزیون را به هم خواهند زد اما اگر با دقت و حوصله آن ها را وصل کنید می توانید بخش زیادی از کابل ها را پشت میز و دستگاه ها پنهان کنید.

واحد پردازنده از طراحی مشابه با کنسول پلی استیشن بهره می برد.

آمار و ارقام فنی

در بخش فنی می توان گفت که هدست پلی استیشن در بسیاری موارد نسبت به دو رقیب قدرتمندش ضعیف تر است اما برتری هایی جزئی نیز نسبت به آن ها دارد. شاید مهترین مورد در این بخش مربوط به وضوح نمایشگر ها و رزولوشن آن ها باشد. نمایشگر هدست پلی استیشن از کیفیت ۱۰۸۰ در ۱۹۲۰ پیکسل پشتیبانی می کند که برای هر یک از چشم ها رزولوشنی برابر ۱۰۸۰ در ۹۶۰ پیکسل را نمایش خواهد داد. این در حالی است که هر دو هدست رقیب می توانند رزولوشنی برابر با ۱۲۰۰ در ۱۰۸۰ پیکسل را برای هر چشم فراهم کنند. این تفاوت نیز به سلیقه و سطح انتظارات شما بستگی دارد. تفاوت این دو رزولوشن آنقدر نیست که بتوان هدست پلی استیشن را تجربه ای سطحی و غیر حرفه ای نامید اما به هر حال ممکن است شما همین تفاوت را نیز مهم دانسته و در انتخابتان لحاظ کنید. برتری دیگر رقیبان نسبت به هدست وی آر پلی استیشن زاویه دید ۱۱۰ درجه ای آن ها است. این یعنی شما هنگام استفاده از Oculus Rift و HTC Vive می توانید تا ۱۱۰ درجه از محدوده جلوی چشم هایتان را در داخل هدست تماشا کنید. در هدست پلی استیشن این مقدار به ۱۰۰ درجه می رسد یعنی از هر دو طرف ۵ درجه کمتر می شود. البته که این تفاوت بسیار جزئی است اما توجه به آن باز هم به شما بستگی دارد!
اما به سراغ برتری هدست پلی استیشن برویم. دو هدست رقیب اگر چه توسط کامپیوتر های قدرتمند پشتیبانی می شوند اما میانگین نرخ فریمی که برای مخاطب به نمایش در می آورند در حدود ۶۰ فریم بر ثانیه است. ولی هدست پلی استیشن می تواند تا نرخ ۱۲۰ فریم بر ثانیه را نیز در اختیار مخاطب قرار دهد. این تفاوت می تواند تجربه ای عالی را برای صاحبان این هدست رقم بزند و صد البته یکی از امتیازات بزرگ هدست سونی باشد.

سه تفنگدار

گامی نو در شکستن ابعاد؟

آیا هدست پلی استیشن همان چیزی است که واقعیت مجازی لازم داشت؟ آیا این محصول می تواند آغازی برای دورانی جدید در بازی های کامپیوتری باشد و مرز هایی که در ابتدا گفتیم را از هم بدرد؟ البته همگی امیدواریم چنین اتفاقی رخ دهد. محصول جدید سونی محصول محبوبیست و احتمالا با استقبال خوبی نیز روبرو خواهد شد. اگر همه چیز همانطور که باید پیش رود می توان به جرئت گفت: آری. هدست پلی استیشن همان چیزی است که واقعیت مجازی لازم داشت. هر چند اکنون نمی توان به طور قطع نظر داد اما می توان امیدوار بود.