بازی با خفاش بزرگ شهر | نقد و بررسی Batman: The Telltale Series Ep.2

تمام تصورات و باورهای ما در دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم بر پایه عدالت و عاقبت پایه ریزی شده‌اند. دنیایی که ما در آن زندگی می‌کنیم قانون دارد و همه افراد جامعه می‌توانند به آن دلگرم باشند. در دنیای ما هر عمل، عکس‌العملی‌ دارد و قانون برای همه یکسان است اما زمانی که یک دنیای موازی را در نظر بگیریم که همه اصول و قوانین آن متضاد و به هم ریخته است، نمی‌توان به چیزی دلگرم بود. نمی‌توان پیش بینی کرد که فردا شهردار را گروگان می‌گیرند یا یک اتوبوس مدرسه را می‌دزدند، نمی‌توان از ساعتی به بعد در شهر قدم زد و زندگی کرد و از همه مهم تر، نمی‌توان به کسی اعتماد کرد. شهر گاتهام، همین دنیای موازی است که با کسی شوخی ندارد. همه چیز در این شهر بوی فساد می‌دهد و شخص قابل اعتمادی در آن پیدا نمی‌شود. این جا است که دیگر GCPD نمی‌تواند نگهدار و محافظ شهر باشد؛ این شهر به یک نگهبان خاموش نیاز دارد، این شهر به چیزی فراتر نیاز دارد؛ این شهر به «بتمن» نیاز دارد.

استودیوی داستان سرای تل تیل گیمز (Telltale Games) که اکثر بازی‌بازان آن را با بازی‌های محبوبی مانند The Walking Dead ،The Wolf Among Us و… می‌شناسند، در آخرین اقدام خود به سراغ دنیای یکی از محبوب ترین و ماندگار ترین شخصیت‌های دنیای کامیک‌های DC، بتمن رفته و سعی دارد از دل این دنیای با پتانسیل و غنی، یک داستان فوق‌العاده و هیجان انگیز بیرون بکشد. قسمت اول Batman: The Telltale Series با نام Realm of Shadows در ماه گذشته عرضه شد و به عنوان یک آغاز و مقدمه، نوید یک داستان فوق‌العاده و قدرتمند را می‌داد. به تازگی قسمت دوم این بازی با نام Children of Arkham عرضه شده است که داستان را وارد مرحله جدی‌تری می‌کند. با بررسی قسمت دوم بازی Batman: The Telltale Series با ما همراه باشید

هشدار: خطر اسپویل داستان

-اگر قاتل پدر و مادرت الان اینجا بود چیکار میکردی؟ «پدر و مادر من می‌تونستن بهش همه چی بدن… فقط میخوام ازش بپرسم چرا؟»

در مقدمه اشاره شد که هر کس در دنیا با توجه به باورها و انگیزه‌های خود زندگی می‌کند؛ بروس وین در کودکی پدر و مادر خود را در نهایت بی عدالتی از دست داده و حال انگیزه‌ و باور‌ش این است که با تلاش و کوشش اجازه رخ دادن چنین اتفاق یا هر اتفاقی بر پایه بی عدالتی را ندهد. این باور بروس وین/بتمن است و برای محقق شدن آن هر کاری می‌کند اما اگر این باور و انگیزه سرد شود چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ داستان اصلی Batman: The Telltale Series دقیقا بر پایه همین نظریه بنا شده است و سعی می‌کند چالشی را برای بروس وین به وجو آورد که تقریبا در جای دیگری به تصویر کشیده نشده است. در پایان قسمت اول مشخص شد که خانواده وین‌ها، با توجه به آن اعتبار و سابقه خوب در شهر گاتهام، با کارماین فالکون (Carmine Falcone)، یکی از رؤسای بزرگ جنایت کاری گاتهام و شهردار فاسد، همیلتون هیل (Hamilton Hill)، همکاری می‌کرده و به نوعی جنایت کار به حساب می‌آیند. حال، بروس نه تنها باید تهدید‌های به وجود آمده در شهر را از بین ببرد، بلکه باید سعی کند تا نام و آوازه خانواده خود را نیز حفظ کند؛ همین موضوع، باعث به وجود آمدن قوس شخصیتی بزرگی در بروس وین می‌شود.

شخصیت منفی جدید و عجیبی در قسمت دوم حاضر شده که البته خوب معرفی نمی‌شود. با توجه به شکل و شمایل او به نظر «سالامون گراندی» می‌آید.

روایت داستان در Batman: The Telltale Series از همان قسمت اول قوی و حساب شده بود. تل تیل دست به روایت داستانی زده که کاملا کشش ۵ قسمت یا حتی بیشتر را دارد. این روالیت قدرتمند در قسمت دوم نیز ادامه دارد. اگر بازی‌های‌ تل‌تیل‌ را دنبال کرده باشید، می‌دانید که صحنه‌های آرام و اکشن بازی با چه نظم و ترتیبی در امتداد هم قرار گرفته‌اند و همین باعث می‌شود مخاطب روایت را به بهترین شکل ممکن بپذیرد و در واقع از تعریف شدن قصه لذت ببرد. با همه این توضیحات، شخصیت پردازی بعضی از شخصیت‌ها بسیار ابتدایی و سطحی کار شده است. به عنوان مثال شخصیت ازوالد کابلپات (Oswald Cobblepot) که یکی از شخصیت‌های شرور بازی به شمار می‌رود، بسیار سطحی است و سکانسی وجود ندارد که بتواند به صورت اختصاصی او را بشناساند. مثال دیگر این موضوع را می‌توان شخصیت ویکی ویل (Viki Vale) دانست؛ این شخصیت در این دو قسمت به جای یک خبرنگار دانا و باهوش، بیشتر نقش یک نفوذی برای سردر آوردن از کارها و برنامه‌های بروس وین و هاروی دنت (Harvey Dent) را ایفا کرده است.

اقتباس‌ها از داستان کلی و دنیای بتمن بسیار زیاد هستند و هر سازنده و نویسنده‌ای سعی می‌کند با توجه به داستان خود، از اقتباسی مناسب و کارآمد از این دنیا استفاده کند. این قضیه در بتمن تل تیل نیز صدق می‌کند. به عنوان مثال در سکانس اولیه قسمت دوم جنبه‌ای از مرگ توماس و مارتا وین به ما نشان داده می‌شود که در هیچ اثری آن را ندیده‌ایم. اقتباس تل تیل از‌ دنیای‌ بتمن را به جرئت می‌توان یک اقتباس هوش‌مندانه و نو در نظر گرفت. با این که بسیاری از طرفداران بتمن نگران هستند که این اقتباس نو، آخر و عاقبت خوب و خوشی نداشته باشد، اما باید به تل تیل ایمان آورد و منتظر ادامه داستان در قسمت‌ها آینده ماند.

صحنه‌های اکشن بازی به شدت هیجان انگیز و فوق‌العاده طراحی شده‌اند.

صحنه‌های اکشن در بازی‌های تل تیل در ابتدا بسیار بد و نا مناسب طراحی کار می‌شدند و تل تیل هر چه در بخش داستان و روایت آن گل می‌کاشت، از آن طرف نمی‌توانست سکانس‌های اکشن را ان طور که انتظار می‌رفت درآورد. صحنه‌های اکشن در بازی Tales From The Borderlands به اوج خود رسیدند و بسیار هیجان انگیز بودند اما با ساخت بتمن، تل تیل نشان داد که می‌تواند فلسفه و باورهای کارگردانی خود را به خوبی تغییر داده و فرمولی جدید را جایگزین آن کند. از همان قسمت اول بتمن دریافتیم که دید کارگردان‌های تل تیل به صحنه‌های اکشن تغییر کرده است؛ حال، مبارزات سریع تر شده بود و فرمولی که در بازی استفاده می‌شد کاملا با سبک و سیاق مبارزات شوالیه تاریکی جور در می‌آمد.

این مبارزات در قسمت دوم نه تنها بیشتر شده بلکه با کارگردانی بسیار بهتری نیز همراه است. بر خلاف قسمت اول که سکانس‌های اکشن ریتم و کارگردانی آن چنان درستی نداشتند، در قسمت دوم شاهد پیشرفت چشمگیر بازی در این بخش هستیم. به عنوان مثال در سکانس مبارزه در کلاب، موسیقی به خوبی اجرا می‌شود و مبارزه و هماهنگی بروس وین و سلینا کایل در بالا ترین سطح ممکن نشان داده می‌شود. سکانس اکشن پایانی بازی نیز حرفی برای گفتن باقی نمی‌گذارد و با یک مخفی کاری خوب آغاز و آهسته آهسته تند می‌شود.

سکانس مبارزه در کلاب فوق‌العده از کار درآمده است. این سکانس یک نقطه عطف در داستان نیز به حساب می‌آید و باعث نزدیک تر شدن سلینا و بروس می‌شود. از صداگذاری بازی نیز غافل نشویم و همین کافی است که بگویم تیم تروی بیکر و لورا بیلی کار خود را مانند همیشه عالی انجام داده‌اند.

نکته‌ مهمی که در قسمت دوم به چشم می‌آید، وجود چند انتخاب مهم و تصمیم گیری سخت است. به عنوان مثال در قسمتی از بازی تصمیم می‌گیرید که به عنوان بتمن به شهردار Hill سر بزنید یا به عنوان بروس وین. اگر به عنوان بتمن با شهردار ملاقات کنید، قطعا احتمال گرفتن پاسخ‌های مستقیم بالا می‌رود (به دلیل ایجاد ترس) اما از طرفی وجهه بتمن در نظر قرار می‌گیرد. این در حالی است که اگر به عنوان بروس وین این کار را انجام دهید، با چالش در مکالمه و مشاجره در مقابل Hill مواجه می‌شوید اما از طرفی به او می‌فهمانید که به عنوان پس توماس وین دست از پا نمی‌کشید و با او تا آخرین قدم مقابله خواهید کرد. این انتخاب‌ها نکته اساسی و مهمی در قسمت دوم به حساب می‌آید. اگر یادتان باشد در قسمت اول یک بخش بررسی صحنه جرم وجود داشت که با توجه به سبک بازی فوق‌العاده از کار درآمده بود. سطح این بخش را به جرئت می‌شد با صحنه‌های بررسی جرم سری آرکهام مقایسه کرد. حالف متاسفانه در قسمت دوم چنین صحنه‌ای را شاهد نیستیم و امیدواریم در قسمت‌های دیگر نظیر آن را ببینیم.

سکانس پایانی بازی در سالن مناظره عالی است. علاوه بر کلی صحنه مخفی کاری و اکشن، در این سکانس یک انتخاب مهم و یک معرفی حیاتی در پیش رو داریم.

به بخش فنی و بصری Batman: The Telltale Series می‌رسیم. همان طور که از قسمت اول دریافتیم، تل تیل برای ساخت بتمن از یک نسخه ارتقا یافته اط موتور خود استفاده می‌کند که باعث نرم شدن انیمیشن‌ها (در مبارزات و صحنه‌های اکشن بازی به شدت به چشم می‌آید) و زیبا شدن بصری بازی به صورت کلی شده است. اما این تغییر با مشکلات بسیاری همراه بود؛ قسمت اول به شدت از افت فریم و سکته‌های گاه و بی‌گاه (مخصوصا در نسخه رایانه‌های شخصی) رنج می‌برد و شاید همین نکته نظر بعضی از بازی‌بازان را نسبت به این عنوان تغییر داد. خبر خوب این است که با عرضه قسمت دوم، یک به‌روزرسانی نیز عرضه شده است که تقریبا تمام مشکلات فنی و افت فریم‌ را برطرف می‌کند (با توجه به نسخه پلی‌استیشن ۴) و تجربه بازی را لذت بخش تر کرده است.

در بحث موسیقی، تل تیل موسیقی متن مناسب و بی عیبی را برای بتمن انتخاب کرده است؛ یک موسیقی حماسی که مانند همه بازی‌های تل تیل به وسیله آقای Jared Emerson-Johnson تهیه شده است و نمی‌توان ایرادی به آن وارد کرد. صداگذاری بتمن از سطح بسیار بالایی برخوردار است. استفاده از هنرمندان مشهور و کاربلدی مانند تروی بیکر (Troy Baker)، لورا بیلی (Laura Bailey)، تراویس ویلینگهام (Travis Willingham) و ریچارد مک‌گناگل (Richard McGonagle) باعث شده تا شخصیت‌ها بسیار باور پذیر و فوق‌العاده به نظر برسند و نمی‌توان از این تیم حرفه‌ای صداگذاری انتظار یک کار بد داشت.

-«مواظب خودت باش… دنبال دردسر نرو» -«اینجوری که حوصلم سر میره». رابطه بین بروس و سلینا در قسمت دوم جدی‌تر می‌شود و این جدی شدن عالی پیش می‌رود.

قسمت دوم Batman: The Telltale Series با نام Children of Arkham یک پیشرفت خوب نسبت به قسمت اول به شمار می‌رود. روایت داستان همچنان عالی است، کارگردانی‌ها بهتر و حساب شده‌تر کار شده و مشکلات فنی تقریبا به طور کامل حل شده است. این یک اصل ثابت شده است که قسمت‌های سوم بازی‌های تل تیل همیشه فوق‌العاده از آب درآمده است. جدا از این که نویسندگان تل تیل نتوانند شخصیت شرور اصلی بازی را به خوبی وارد و معرفی کنند، نگرانی دیگری درباره ادامه بازی به ذهن نمی‌رسد. به شدت منتظر قسمت سوم این بازی هیجان انگیز هستیم.