روزی روزگاری در مریخ | پیش‌نمایش The Technomancer

استودیوی فرانسوی «اسپایدرز» (Spiders) این چند ساله با پاهای خسته‌ و تاول‌زده‌اش همچنان پا به توپ است و با این‌که سرعت آتشینی ندارد ولی همه‌ی زورش را دارد می‌زند تا توپ را گل کند. ولی منتقدها وقتی این استودیو را در زمین بازی‌سازی پا به توپ می‌بینند کاتانای‌شان را از رو می‌بندند تا مانع گل‌زنی و موفقیت اسپایدرز شوند. اسپایدرز در خیلی از سبک‌ها و برهه‌های زمانی شانسش را در بازی‌سازی امتحان کرده است. از شرلوک هلمز و بازی‌های کارآگاهی بگیرید تا عناوین ماجراجویی و نقش‌آفرینی و فانتزی. اما انگار که هیچ‌وقت ستاره‌ی بخت نمی‌خواهد به آن‌ها رو کند تا بتوانند در زمین بازی‌سازی توپ‌شان را گل کنند. آخرین جان‌کندن‌ها و بارقه‌های امید اسپایدرز، بازی «تکنومنسر» (The Technomancer) است که با وجود ستاره‌ی سهیل بودنش همچنان امید بسته‌ایم که می‌تواند کمی در میان کارنامه‌ی این استودیو خوش بدرخشد. در ادامه با پیش‌نمایش این بازی همراه گیمفا باشید.

اسپایدرزها این بار بازی‌کن را در نقش یک تکنومنسر به اسم زکریا و در سیاره‌ی مریخ قرار می‌دهند؛ اصولاً به کسی چنین لقبی اعطا می‌شود که جزو نژاد افرادی باشد که خیلی خوب بلدند با قدرت‌های فرابشری و جادوها بازی کنند. چنین افرادی از سوی جامعه طرد شده‌اند و ما شخصیت تنها و بی‌کسی را در مریخ شاهدیم. با این‌که بشر بعد از قرن‌ها توانسته مریخ را مثل کره‌ی خاکی به جایی برای زیستن تبدیل کند، اما از حالا بعد در این سیاره جمعیتی را می‌بینیم که به‌شدت از فقدان مایه‌ی حیات یعنی آب رنج می‌برند. طی یک اتفاق مصیبت‌بار حالا تمامی ارتباطات مردم با زمین قطع شده و ما در جدالی بر سر «آب» گیر افتاده‌ایم. البته این همه‌ی مصیبت و بدبختی‌ای نیست که بر سر مریخی‌ها آمده، بلکه استعمارگران با تصاحب کمپانی‌های حفاری چاه بخش بزرگی از مایه‌ی حیات را مال خودشان کرده‌اند. همچنین به‌دلیل اشعه‌های خورشیدی بعضی از افراد جهش‌یافته‌اند و بی‌لطفی است اگر این هیولاهای کریه‌الچهره را موی دماغ مریخ و شخصیت نخست قصه ندانیم. با این حال، تکنومنسرها طوری بدنشان برنامه‌ریزی شده است که می‌توانند مقابل شرایط نابه‌سامان مریخ دوام بیارند. قصد و نیت مجهول‌شان از جمله رازهایی به‌شمار می‌رود که محرکی هست برای مخاطب که داستان را دنبال کند.

با این‌که زکریا در همه‌ی تصاویر چنین شکل‌وشمایلی دارد، اما در آغاز بازی می‌توانید صورتش را شخصی‌سازی کنید.

 معدن‌چی‌ها، هیولاهای عجیب‌الخلقه، مردم عجیب و غریب و… از جمله چیزهایی‌اند که تکنومنسر قصه در میان سفرش روی این سیاره‌ی قرمز با آن صورت به صورت می‌شود. با وجود پیشرفت بی‌رویه‌ی فناوری در مریخ و وجود زره‌های قلنبه‌سلنبه اما همچنان اسپایدرزی‌ها ترجیح داده‌اند که مبارزات بازی تن‌به‌تن باشند؛ زیرا در بازی قبلی‌شان یعنی Bound by Flame کمی در این موضع خودی نشان دادند و حالا با کوله‌باری از تجربه می‌خواهند مبارزات تن‌به‌‌تن درست و حسابی‌ای را در آشپزخانه‌شان برای مخاطبان سِرو کنند. مکانیزم‌های موفقیت‌آمیز و تاْثیرگذاری که «راک‌استدی» در سری «بتمن: آرکام» با آن حسابی گردوخاک کرد هم آلت تقلید اسپایدرز شده تا مبارزاتی شبیه آن‌ها درست کند. البته با این تفاوت که سلاح سرد، سپر، انوع‌واقسام شمشیر و امثالهم به آن اضافه کرده‌اند تا کمی از تقلید کورکورانه فاصله گرفته باشند. مدیر عامل اسپایدرز، جوحانا روسو، در پاسخ به این‌که نسبت به Bound by Flame بیش‌ترین پیشرفتشان چه بوده پاسخ می‌دهد: «ما سعی کرده‌ایم که تا جای امکان بازی را از هر جهت به آن تجربه‌ای عمیق بیافزاییم. مهارت‌های جدیدی افزودیم، تعداد تجهیزات و آیتم‌ها را بالا بردیم، مبارزات تاکتیکی‌تری به ارمغان آورده‌ایم و هوش‌مصنوعی یاران خودی را برای همکاری افزایش دادیم. ما می‌خواهیم که بازی‌کن‌ها انتخاب‌ها و فرصت‌های بیش‌تری داشته باشند اما در عین حال چالش بازی را حفط خواهیم کرد.»

بسته به‌ شیوه‌ی بازی‌ کردنتان، سلاح‌های متفاوتی را می‌توانید انتخاب کنید. اگر جزو آن دسته از آدم‌های کند هستید که بیش‌تر اهل مبارزه‌های قلچماقانه هستند باید سپر و گرز انتخاب کنید. اگر هم می‌خواهید گیم‌پلی چست و چابکی را ببینید باید از یک کلت کمری و شمشیری سبک استفاده کنید تا راحت‌تر هم جاخالی دهید. سلاح‌ها را هم می‌شود با چیزهایی که در محیط پیدا می‌کنید به‌وسیله‌ی کرفت کردن (Crafting) از چیزی سبک به غولی بی‌شاخ‌ودم تبدیل کنید؛‌ مثلاً بر سر گرز خود تیغه‌های برنده بزنید تا بهتر بتوانید با سلاخی کردن حمام خون راه بیاندازید. زره‌ها و قابلیت‌های تکنومنسری هم که کنترلش را در دست دارید هم می‌شود به تیغ آپگریدهای فوق‌العاده متنوع و فراوان بازی برد. در واقع چیزی که در نمایش‌های بازی بیش‌تر از هر چیزی دارد به مخاطب چشمک می‌زند، همین ارتقاهای بسیار زیاد بازی است. شما از شخصیتی که زره‌ی سبکی دارد می‌توانید غولی بسازید با زره‌هایی به ابهت شوالیه‌های قرون وسطی. همین باعث شده تا میزان چگالی نقش‌آفرینی بازی تا آسمان علیین بالا رود. نکته‌ی دیگری هم که بر غلطت نقش‌آفرینی بازی می‌افزاید دیالوگ‌های متغیر و داینامیک است که بسته به تصمیم‌گیری‌های بازی‌کن طی داستان تغییر می‌کند. عوامل تغییر پایان بازی بستگی دارد به ارتباط‌تان با شخصیت‌ها، میزان کرفت کردن، کوئست‌هایی (Quest) که انجام می‌دهید و میزان کشف مکان‌های مریخ.

فقط با کمی ور رفتن به کرفت و قاطی کردن وسایل مختلف با هم سلاحی بسازید با چاشنی برق یا آتش.

مریخی که در تکنومنسر هست مثل فیلم‌های علمی‌-تخیلی سیاره‌ی بایر و دور از تمدنی را نشان نمی‌دهد. حیات را تا مغز استخوان‌تان در مریخ حس می‌کنید. شهرهای گوناگونی را می‌بینید و با مردم مختلفی روبه‌رو می‌شوید که هر کدام داستان خودشان را برای تعریف کردن دارند. به‌طورکلی، شش جناح و حذب مختلف در بازی هست؛‌ افراد ارتش، اراذل و اوباش، گروه‌های شورشی و تعدادی دیگر که سازندگان از بازتاب اطلاعات پیرامونش سکوت را ترجیح داده‌اند. حتی در نمایش گیم‌پلی بازی هم به‌وضوح می‌شود دید که مریخ چه‌قدر دارودسته درونش قرار داده است که هر کدام نسبت به دیگری تمایز دارد. اگر اسپایدرز بعد از تراژدی‌های اخیرش یک درس مهم گرفته باشد، این است که یک دنیای جهان‌آزاد برای موفقیت باید به شهرها و مردمی پویا چنگ بزند تا مخاطب را مریخ‌زده نکند.

با همه‌ی این تفاسیر، هنوز بسیاری از اِلمان‌های تکنومنسر در هاله‌ای درخشان از ابهام به‌سر می‌برد. بازی‌های نقش‌آفرینی اخیر این استودیو هرچند موفقیت چندانی به‌دست نیاورده‌اند اما هر کدام نسبت به قبلی کمی پیشرفت داشته است. از Faery: Legends of Avalon تا اثر اخیرشان یعنی Bound by Flame پیشرفت را داریم می‌بینیم. بیش‌ترین چیزی که اسپایدرز برای موفقیت هرچه بیش‌تر تکنومنسر به آن نیازمند است، تعبیه‌ی یک سیستم «فست تراول» چرب‌وچیلی و روان است و همین‌طور داستانی با شخصیت‌های خاطره‌انگیز. این‌ها مشکلاتی‌اند که همیشه در بازی‌های اخیر اسپایدرز تکرار شده و شاید تکنومنسر بتواند این طلسم منحوسِ مشئوم و فادع را بشکند.