پایان خوش یک افسانه | نقد و بررسی بازی Naruto Shippuden: Ultimate Ninja Storm 4

بدون شک همه‌ی کسانی که تا حدودی با انیمه ها و مانگاهای معروف ژاپنی آشنا هستند، حداقل یک بار نام ناروتو به گوششان خورده است. سری ناروتو یکی از پرفروش‌ترین مانگاهای ژاپنی محسوب می‌شود که از آن چندین مجموعه انیمه و انیمیشن سینمایی هم ساخته شده که شاید معروف‌ترین آن‌ها مجموعه Naruto Shippuden باشد که همچنان نیز پخش آن ادامه دارد. از این سری بازی‌های ویدیویی زیادی نیز ساخته شده است که آخرین آن‌ها که به‌نوعی پایان بخش داستان اصلی سری هم به حساب می‌آید، Naruto Shippuden Ultimate Ninja Storm 4 است که در ادامه به بررسی آن می‌پردازیم.

مطمئناً یکی از مهم‌ترین نقاط قوت سری بازی‌های ناروتو نسبت به بسیاری از عناوین سبک مبارزه‌ای، داستان غنی آن‌هاست که در کمتر بازی این سبک شاهد روایت داستان تا این حد هستیم. به جرئت می‌توان گفت که کمتر عنوانی در سبک مبارزه‌ای تا این حد به داستان پرداخته است. در Naruto Shippuden Ultimate Ninja Storm 4 شاید بیش از ۵ ساعت میان‌پرده تنها برای روایت داستان تدارک دیده شده است تا هیچ‌گونه کم و کاستی از این نظر احساس نشود.

از نظر کیفیت داستان و شخصیت‌پردازی هم نمی‌شود هیچ‌گونه ایرادی به این نسخه وارد کرد، چون بر اساس داستان اصلی سری ساخته شده و داستان اصلی سری هم یکی از داستان‌های سطح بالا و باکیفیت در میان مانگاهای ژاپنی است و از این لحاظ نمی‌توان ایرادی به این نسخه وارد کرد. شاید تنها ایراد این نسخه شروع آن از اواخر داستان اصلی و در واقع جایی است که Ultimate Ninja Storm 3 به پایان رسیده بود و ازاین‌رو احتمالاً کسانی که با این سری آشنایی ندارند نمی‌توانند در ابتدا ارتباط چندانی با داستان بازی برقرار کنند، در حالی که نسخه Ultimate Ninja Storm 3 در این زمینه به مراتب بهتر از این عنوان عمل می‌کرد. به‌علاوه روایت داستان نیز نسبت به نسخه قبلی (در این متن منظور از نسخه قبل Ultimate Ninja Storm 3 است و نه Ultimate Ninja Storm Revolution که به نوعی نسخه فرعی محسوب می‌شود) خطی‌تر شده است و حداقل در بخش داستان از آن شیوه گشت‌وگذار عنوان قبلی خارج شده و به یک روند مرحله‌ای تبدیل شده که ممکن است برای عده‌ای خوشایند و برای عده‌ای دیگر ناخوشایند باشد. علاوه بر این‌ها بخش اعظم مبارزات به مبارزه با مادارا و اوبیتو اوچیها می‌پردازد که ممکن است تا حدودی بعد از زمانی تکراری جلوه کند و بهتر بود که تعداد بیش‌تری داستان‌های فرعی در این میان برای جلوگیری از تکراری شدن روند مبارزات قرار داده می‌شد. به هر حال در ادامه به توضیح کلی داستان بازی از ابتدای این قسمت تا اواخر آن به طور خلاصه می‌پردازیم و به کسانی که نمی‌خواهند داستان را قبل از انجام بازی بفهمند، توصیه می‌کنیم این بخش را نادیده بگیرند.

[خطر لو رفتن داستان]

داستان بازی از رویارویی ناروتو و نیروهای متحد شینوبی (Allied Shinobi Forces) با مادارا اوچیها (Madara Uchiha) و توبی (Tobi) در اواسط چهارمین جنگ بزرگ نینجاها (The Fourth Great Ninja War) شروع می‌شود. در طول مبارزه‌ها میان این دو گروه با هم، بالاخره ناروتو با از بین بردن ماسک توبی، پرده از چهره واقعی او بر می‌دارد و معلوم می‌شود که او هم‌رزم پیشینِ کاکاشی (Kakashi Sensei) یعنی اوبیتو اوچیها (Obito Uchiha) است. در همین حین مادارا و اوبیتو سعی می‌کنند از قدرت Gedo Statue که در تمام این مدت سعی در رساندن چاکرا به آن را داشتند استفاده کنند و ناروتو در فرم نه دُم و کیلر بی (Killer Bee) در فرم هشت دُم با یک حمله فوق‌العاده قوی اقدام به نابودی این مجسمه می‌کنند، غافل از اینکه با نابودی این مجسمه، هیولای واقعی که در تمام این مدت در حال احیا شدن بود و همه‌ی دنیای نینجاها از بازگشت آن ترس داشتند، ظاهر خواهد شد؛ ده دُم.

با ظاهر شدن ده دُم، جریانات همه به طور کامل تغییر می‌کنند. این موجود فوق‌العاده بزرگ است و به راحتی می‌تواند روستاهای دوردست را با یک ضربه نابود کند. کسانی که قسمت‌های قبلی انیمه را دیده یا در نسخ قبلی بازی بخش حمله نه دُم به روستایِ مخفی در برگ (Village Hidden in the Leaf، Konohogakure) را مشاهده کرده باشند، به یاد دارند که جثه این موجود بر بخش عظیمی از این روستای بزرگ سایه می‌انداخت. حال تصور کنید که نه دُم تنها به‌اندازه بخشی از دست ده دُم است و این موجود، فوق‌العاده بزرگ‌تر از سایر شخصیت‌ها جلوه می‌کند.

مبارزه نه دم و هشت دم با ده دم؛ شخصیت زرد رنگ نه دم، موجود شبیه هشت پا هشت دم و موجود بزرگ جلوی آن ها ده دم است

در طرف دیگر و در روستای مخفی در برگ، ساسکه اوچیها (Sasuke Uchiha) به همراه تعدادی از یارانش و با کمک افرادی ازجمله اوروچیمارو (Orochimaru)، اقدام به زنده کردن (Reanimate کردن) هوکاگه (نگهبانان روستای مخفی در برگ، Hokage) های قدیمی که در گذشته مرده‌اند و از جمله پدر ناروتو (Minato Uzumaki) می‌کنند. ساسکه اوچیها هرچند به نوعی رقیب ناروتو محسوب می‌شود و چندان با نیروهای متحد شینوبی موافق نیست ولی بالاخره تغییر عقیده داده است و مجبور می‌شود برای مبارزه با دشمن بزرگ‌تر و اصلی‌تر یعنی ده دم و مادارا و اوبیتو اوچیها، به ناروتو در میدان نبرد ملحق شود؛ اما در این میان اوبیتو اوچیها، ده دم را درون خود قفل می‌کند و خود تبدیل به کنترل‌کننده‌ی آن (جینچوریکی، Jinchuriki) می‌شود و از این طریق سعی می‌کند تا قدرت خود را به طور قابل‌ملاحظه‌ای افزایش دهد و توانایی احضار فرم نهایی ده دم، یعنی حالت درخت Shinju را بدست آورد. این درخت منشأ همه‌ی چاکراهای دنیای این مجموعه محسوب می‌شود. اوبیتو از طریق احضار درخت، بسیاری از نیروهای متحد شینوبی را از بین می‌برد.

در این میان نبردهای متعددی میان اوبیتو و نیروهای متحد در می‌گیرد. در طول نبرد ساسکه و ناروتو نیروهای خود و سایر اعضای نیروهای متحد را با هم ترکیب کرده و اوبیتو را شکست می‌دهند. اوبیتو نیز در این مدت بارها به هدف نهایی که دارد فکر می‌کند و در نهایت ناروتو او را قانع می‌کند که دست از کارهایش بکشد. در این میان اوبیتو می‌خواهد از قدرت Rinnegan (چشم‌های مختلفی در دنیای نینجاها وجود دارند و هرکدام قدرت‌های مختلفی دارند و رینگان نام یکی از این نوع چشم‌هاست) استفاده کند تا همه‌ی کسانی را که کشته است، احیا کند اما موجودی به نام زتسوی سیاه (Black Zetsu) که از اولین قسمت‌های ناروتو، حضور مرموزی داشته است بدن او را تسخیر کرده و اقدام به بازیابی کامل مادارا اوچیها می‌کند که قبلاً به‌وسیله جوتسوهایی زنده شده بود ولی در حالت یک فرد طبیعی نبود و در حالتی مابین زنده و مرده قرار داشت و درواقع Reanimate شده بود. با زنده شدن کامل مادارا اوچیها، او مجسمه Gedo را احضار کرده و اقدام به تسخیر موجودات دم‌دار (Tailed Beast ها) می‌کند. نه دم نیز از وجود ناروتو بیرون کشیده شده و او را در حالتی مابین مرگ و زندگی قرار می‌دهد. ساسکه هم به مادارا حمله می‌کند ولی به‌شدت آسیب می‌بیند. از طریق تسخیر موجودات دم‌دار، مادارا ده دم را احیا کرده و تبدیل به جینچوریکی آن می‌شود.

Infinite Tsukuyomi

ناروتو و ساسکه با کمک اوبیتو که از نصفه و نیمه در تسخیر زتسوی سیاه است و کابوتو یاکوشی (Kabuto Yakushi) احیا می‌شوند و در عالم ذهنی خود، با هاگورومو آتسوتسوکی (Hagoromo Ōtsutsuki) که به دانای شش طریقت یا Sage of the Six Path معروف است و در واقع جینچوریکی اصلی ده دم بوده است و یکی از افراد اسطوره‌ای و بسیار قدیمی در دنیای ناروتو محسوب می‌شود، دیدار می‌کنند. او به آن‌ها توضیح می‌دهد که ناروتو و ساسکه، در واقع از نسل بچه‌های او Indra و Asura هستند و تنها اتحاد قدرت آن‌ها می‌تواند ده دم را شکست دهد. به‌علاوه او به ناروتو و ساسکه قدرت خود را اعطا می‌کند.

در همین زمان، مادارا رینگان دیگر اوبیتو را می‌دزدد و از این طریق قدرت کامل درخت نقشه‌ی اصلی خود را به اجرا در آورده و جوتسوی Infinite Tsukuyomi را اجرا می‌کند. طی این جوتسو با قرار گرفتن تصویر چشم ده دم روی کره ماه، تمام مردم زمین به یک خواب دائمی (تا زمان باطل شدن جوتسو) فرو می‌روند. البته در این میان ناروتو و ساسکه و چند نفر از اعضای نیروهای متحد نظیر کاکاشی و ساکورا (Sakura) و همچنین اوبیتو، در زیر یک سپر قرار گرفته و تحت تأثیر این جوتسو قرار نمی‌گیرند.

بعد از اجرای Infinite Tsukuyomi، مادارا اوچیها به زتسوی سیاه فرمانی می‌دهد ولی با نافرمانی او مواجه می‌شود و از این امر تعجب می‌کند؛ زیرا مادارا فکر می‌کرد که خود زتسوی سیاه را بوجود آورده ولی بعد از نافرمانی او، متوجه می‌شود که زتسوی سیاه موجودی بسیار قدیمی‌تر از عمر افراد حاضر در این جمع است. او بدن مادارا را تسخیر می‌کند و حال که Infinite Tsukuyomi اجرا شده، اقدام به احیای کاگویا آتسوتسوکی (Kaguya Ōtsutsuki) می‌کند. کاگویا در اصل قدیمی‌تر از ده دم و همه‌ی این موجودات محسوب می‌شود و درزمانی که انسان‌ها با هم در جنگ بودند و خبری از جوتسو و چاکرا نبوده، پا به زمین گذاشته است و از میوه Shinju استفاده می‌کند. او در اصل متعلق به خاندان فضایی آتسوتسوکی است که سیاره‌های مختلف را به دنبال این درخت جست‌وجو می‌کنند تا از قدرت و چاکرای آن استفاده کنند. او با استفاده از میوه‌ی این درخت، باعث به وجود آمدن جریان چاکرا در سطح زمین می‌شود ولی اقدام به اجرای Infinite Tsukuyomi می‌کند تا از این طریق از نیروی موجود در انسان‌ها برای رشد میوه‌ای دوباره استفاده کند؛ اما دو فرزند کاگویا که همورا (Hamura) و هاگورومو نام داشتند (که به هاگورومو پیش‌تر اشاره شد) با او به مقابله پرداخته و کاگویا را که با درخت ترکیب و تبدیل به ده دم شده بود، شکست داده و او را در ماه و در مجسمه Gedo قفل می‌کنند. حال از همان زمان کاگویا زتسوی سیاه را ایجاد می‌کند تا در طول تاریخ، مقدمات بازگشت او را فراهم کند. در اصل یک دشمنی دیرینه بین فرزندان هاگورومو پیش می‌آید و این دشمنی در میان ناروتو و ساسکه هم که نوادگان دو فرزند هاگورومو محسوب می‌شوند، وجود دارد و ریشه‌ی این دشمنی از صحبت‌های زتسوی سیاه نشأت می‌گیرد که در تمام این سال‌ها، مشغول آماده کردن مقدمات بازگشت کاگویا که به نوعی مادر او محسوب می‌شود، بوده است. از این به بعد داستان، ناروتو و بقیه با کاگویا مبارزه می‌کنند و اتفاقات دیگری می‌افتند که وقایع چند مرحله پایانی بازی را شکل می‌دهند و از ذکر آن‌ها خودداری می‌کنیم تا خودتان این بخش را تجربه کنید.

[پایان خطر لو رفتن داستان]

به‌اندازه کافی از داستان صحبت شد. در مورد گیم پلی، بازی نسخه‌ای کامل‌تر و جامع‌تر از تمام نسخه‌های پیشین Ultimate Ninja Storm است. کلیت اصلی مبارزه در این بازی بر پایه شارژ کردن چاکرای شخصیت‌ها، حملات و هجوم‌های سریع و اجرای تمام‌کننده‌های ویران کننده و فوق‌العاده حماسی بر روی دشمنان است. یکی از فرق‌های اساسی این بازی با عناوین کلاسیک سبک مبارزه‌ای، وجود فضای سه‌بعدی در مبارزه است که شاید تا حدودی آن را شبیه به عناوینی نظیر Samurai Warriors می‌کند که البته از نظر تم کلی، بسیار فانتزی تر و تخیلی‌تر از آن سری محسوب می‌شود. به‌علاوه مبارزات انبوه نیز برخلاف سری Warriors در این بازی وجود ندارد و چندین مبارزه‌ی انبوهی هم که وجود دارد، بیش‌تر بین شخصیت‌های بزرگ باهم دیگر است نه با سربازان عادی.

به طور کلی گیم پلی این سری یک قاعده کلی و فرمول موفق دارد که سازندگان نیز تغییرات زیادی در آن نداده‌اند و صرفاً با روان‌تر کردن آن و اضافه کردن جزییات بیش‌تر و حرکات متنوع‌تر به شخصیت‌ها آن را گسترش بخشیدند. یکی از ویژگی‌های اضافه شده‌ی این نسخه، امکان تغییر شخصیت اصلی در حین مبارزه است. در نسخه قبلی نیز در بعضی از مبارزه‌ها امکان حضور یار کمکی وجود داشت ولی آن‌ها تنها یک ضربه خاص به دشمن وارد کرده و سپس از میدان خارج می‌شدند ولی در این نسخه امکان تعویض شخصیت اصلی در مبارزه به طور کامل فراهم است و شما هنگامی که احساس کنید استراتژی شما در مقابل دشمن جواب نمی‌دهد، می‌توانید اقدام به این کار بکنید تا شانس خود را با شخصیت دیگری بیازمایید و به‌علاوه تنوع بازی نیز افزایش می‌یابد. البته باید توجه داشت که نوار Awakening و نوار سلامتی شخصیت‌هایی که توسط یک بازیباز کنترل می‌شوند، مشترک هستند و مانند عناوینی مثل Marvel vs. Capcom نیست که بتوانید با وجود شکست یک شخصیت با دیگر شخصیت‌ها به مبارزه ادامه دهید و شکست یکی در این بازی به معنی شکست همه است.

تغییر دیگر نیز حذف مکانیک انتخاب میان حالات Ultimate، Awakening و Drive است که در نسخه Ultimate Ninja Storm Revolution به این عنوان اضافه شد و قبل از مبارزه انتخاب می‌کردید که شخصیت شما در کدام یک از حالات گفته شده به مبارزه بپردازد. در حالت اول امکان اجرای یک ضربه‌ی فوق‌العاده قوی، در حالت دوم امکان ورود به یک حالت با ضربات تقویت شده (و برای شخصی مثل ناروتو، تبدیل شدن به نه دم) و در حالت سوم امکان استفاده از یارهای کمکی وجود داشت که همه‌ی این امکانات به طور عادی در این نسخه با هم در دسترس هستند. علاوه بر این موارد ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که سازندگان بخشی را اضافه کرده‌اند که در صورت شکست بازیباز در مأموریت‌های داستانی، هاگورومو آتسوتسوکی در مقابل او ظاهر شده و امکان اجرای ادامه مرحله به همراه قدرت‌های بیش‌تر را به بازیباز می‌دهد که می‌تواند باعث دل‌زدگی کمتر بازیبازهای تازه‌کار در این سری بشود و من به شخصه هر سه تغییر گفته شده را می‌پسندم زیرا باعث افزایش تنوع، جذابیت و هیجان بازی شده و علاوه بر این تغییر آخر در جذب بازیبازهای جدید مؤثر است.

صحنه ای که بعد از مرگ شخصیت نمایش داده می شود و او با هاگورومو آتسوتسوکی ملاقات می کند

بدون شک یکی از نقاط قوت گیم پلی این سری، مبارزات حماسی آن است. در این نسخه، تعداد این گونه مبارزات به‌شدت بالاست و مراحل زیادی را در نقش موجوداتی بسیار بزرگ به مبارزه خواهید پرداخت که همگی به‌خوبی طراحی شده‌اند و فوق‌العاده بازی را هیجان انگیز می‌کنند.

سکانس‌های Quick Time Event (بخش‌های دکمه زنی، QTE) هیجان انگیزی در تمام قسمت‌های سری ناروتو وجود داشته است که در این نسخه نیز همچنان به قوت خود باقی هستند و باعث می‌شوند که بعد از اتمام مبارزات بازی، حواستان همچنان جمع بازی باشد تا سکانس‌های QTE را از دست ندهید. هر چند در اصل از دست دادن این سکانس‌ها باعث شکست شما نمی‌شود ولی انجام آن‌ها امتیاز ویژه‌ای به همراه دارد.

مهم‌ترین نقطه ضعف گیم پلی در بخش Story Mode، بدون شک تعدد مبارزات میان نیروهای شما با اوبیتو اوچیها و مادارا اوچیها است که سازندگان می‌توانستند با اضافه کردن تعداد بیش‌تری داستان فرعی و جانبی سری در میان مأموریت‌های اصلی از بار خسته کننده شدن این مبارزات بکاهند که متأسفانه این کار انجام نشده و داستان‌های فرعی زیادی در طول داستان اصلی بازی روایت نمی‌شود.

یکی از نکات مثبت بازی، حضور تعداد فوق‌العاده بالایی از شخصیت‌هاست؛ تعداد شخصیت‌های قابل بازی در این نسخه به بیش از ۱۰۰ نفر می‌رسد که با احتساب DLC هایی که برای بازی قرار است عرضه شود، به رقم بالاتری هم می‌رسیم. نکته قابل توجه این است که در زمینه اجرای حرکات ویژه فوق‌العاده قوی، تعدادی از این شخصیت‌ها اگر همزمان با هم انتخاب شوند (نظیر ناروتو و ساسکه) امکان اجرای یک حرکت ویژه مخصوص آن دو یا سه شخصیت نیز فراهم می‌شود که نشان از توجه و تلاش بالای سازندگان بازی در پیاده سازی کامل و تمام و کمال بازی دارد. تعداد زمین‌های مبارزه‌ی بازی نیز به‌اندازه کافی بالاست و همگی با جزییات خوبی طراحی شده‌اند و به لطف گرافیک خوب بازی کاملاً زیبا تهیه شده‌اند. ضمن اینکه حین مبارزه یا نقش آفرینی در نقش کاگویا آتسوتسوکی امکان تغییر آنی محیط نیز در بین ابعاد تحت کنترل این شخصیت وجود دارد که نشان از دست آورد خوب گرافیکی سازندگان به نسبت یک عنوان انیمه-محور دارد. به‌علاوه امکان پرت شدن از بعضی از زمین‌های مبارزه هم وجود دارد که باعث ایجاد جذابیت، تنوع و چالش‌های جدیدی در این زمین‌ها می‌شود که همگی نشان از کیفیت بالای طراحی مرحله بازی دارند.

یکی از مبارزه های بازی که میان دو شخصیت غول پیکر صورت می گیرد؛ نبرد میان Susanoo’oی ساسکه با Susanoo’oی مادارا

یک بخش مجزا از داستان بازی با نام Adventure هم وجود دارد که بعد از وقایع داستان اصلی به شما محول می‌شود و در آن به شما مأموریت‌هایی محول می‌شود که باید آن‌ها را با گشت‌وگذار در دنیای نینجاها انجام دهید و به‌علاوه امکان انجام دوباره بسیاری از مأموریت‌های تأثیر گذار و مهم سری که در نسخ قبلی انجام شده‌اند نیز وجود دارد. این بخش به‌نوبه‌ی خود مدت زمان انجام بازی را نسبتاً بالا می برسد.

بازی به مانند همه‌ی بازی‌های مبارزه‌ای، بخش چندنفره نیز دارد که با توجه به گیم پلی روان بازی، این بخش نیز مطمئناً از کیفیت بالایی برخوردار است و طرفداران سری ناروتو، کاملاً از آن راضی خواهند بود.

لازم دیدم که این نکته را هم ذکر کنم که کنترل پیش‌فرض بازی برای کیبورد چندان خوب نیست و در اصل بازی برای کنترلر تهیه شده است و دکمه‌ها با نمادشان روی کنترلر نمایش داده می‌شوند ولی می‌توانید با تنظیمات جزئی که در ادامه می‌نویسم و اصلی‌ترین موارد کنترلی بازی هستند، کمی کنترل آن را با کیبورد بهبود ببخشید (نماد سمت چپ نشان دهنده دکمه بر روی کنترلر Xbox360 و نماد راست دکمه کیبورد است):

Y→I، A→L، X→K، B-→J، LB→Q، LT→E، RB→P، RT→O

در زمینه گرافیک، بازی بدون شک هم از نظر فنی و هم از نظر هنری در سطح بسیار بالایی قرار دارد و کاملاً به انیمه وفادار بوده و در عین حال گرافیکی بسیار زیبا را به نمایش می‌گذارد. از نظر فنی نیز هر چند در بعضی زمینه‌ها نظیر بافت‌های روی زمین امکان کار بیش‌تری وجود داشت ولی با این وجود نیاز بازی از گرافیک خیلی خوبی برخوردار است و همان حس انیمه را منتقل می‌کند.

همان طور که گفته شده تعداد میان‌پرده‌های بازی هم به‌شدت بالاست و همگی از کیفیت فوق‌العاده بالایی برخوردارند. علاوه بر آن حرکات ویژه هر شخصیت با توجه خاصی طراحی شده و همه‌ی حرکات فوق‌العاده زیبا و پر جزییات طراحی شده‌اند و نورپردازی فوق‌العاده بازی و انفجارهایی نسبتاً فراوانی که در آن‌ها اتفاق می‌افتد، همگی به‌خوبی در بازی پیاده سازی شده‌اند و کاملاً هیجان بازی را نیز افزایش می‌دهند و واقعاً باید به سازندگان بابت طراحی این همه حرکت ویژه که به‌خصوص در حرکات انفجاری با نورپردازی فوق‌العاده خوبی همراه هستند و صحنه‌ای کاملاً حماسی را پدید می‌آورند تبریک گفت.

اما گرافیک بازی یک ایراد بزرگ دارد و آن هم مشکلات عدیده گرافیکی و افت فریم بر روی سیستم‌های متوسط و متوسط به بالا در روز عرضه بازی بود. گرافیکی بازی در کل آن‌قدر سنگین نیست که سیستم‌های متوسط به بالا مجبور باشند با چالش زیادی مواجهه باشند ولی متأسفانه بازی به‌اندازه کافی بهینه نبوده و تنها سیستم‌های خیلی قوی می‌توانستند بازی را در بهترین حالت ممکن اجرا کنند و بقیه سیستم‌ها باید از خیر برخی از تنظیمات گرافیکی می‌گذشتند که البته شمار تنظیمات گرافیکی بازی خیلی هم بالا نیست و این در حالی است که امکان پیاده سازی تکنیک‌های گرافیکی خیلی بالایی بر روی کامپیوتر وجود دارد. یکی از نکاتی که به عنوان یک ضعف بزرگ و غیرقابل‌پذیرش در دوره کارت گرافیک‌های قدرتمند محسوب می‌شود، قفل نرخ فریم بازی بر روی ۳۰ فریم بر ثانیه است که واقعاً برای عنوانی که برای کامپیوتر عرضه می‌شود، پذیرفتنی نیست زیرا به هر حال سیستم‌های قوی هستند که می‌توانند بازی را خیلی راحت اجرا کنند و نباید قفل کلی ۳۰ فریم بر روی بازی قرار داده می‌شد. به هر حال این بهینه نبودن بازی باعث شد که تعداد زیادی از کاربران نمرات فوق‌العاده پایینی به بازی بدهند که می‌تواند باعث شود افراد به این بازی به چشم یک بازی سطح متوسط نگاه کنند ولی بازی جدای از این ایراد غیرقابل چشم پوشی، عنوان بسیار خوبی از لحاظ کیفی است.

یکی از حرکات ویژه و قوی ناروتو

در مورد موسیقی نیز حرف خاصی نمی‌توان زد و موسیقی بازی در سطح خوب و قابل قبولی قرار دارد و بر اساس موسیقی انیمه تنظیم شده است و از آن جایی که موسیقی انیمه نیز موسیقی خوبی محسوب می‌شود، نکته خاصی نیز به‌جز اینکه موسیقی بازی از کیفیت خوبی برخوردار است، نمی‌توان گفت.

صداگذاری بازی توسط صداگذاران آشنای خود انیمه انجام شده است و بدون شک از کیفیت خیلی خوبی برخوردار است. خوشبختانه برخلاف نسخه قبلی، در این نسخه کل بخش داستانی به طور کامل صداگذاری شده است ولی در بخش Adventure، صحبت‌های کم اهمیت ناروتو با دیگران صداگذاری نشده که البته خیلی نقطه ضعف بزرگی نیست ولی رفع این مورد می‌توانست سطح کیفی بازی را بالا ببرد.

نتیجه‌گیری نهایی:

بدون شک Naruto Shippuden Ultimate Ninja Storm 4، یکی از کامل‌ترین و بهترین بازی‌های ویدیویی است که بر اساس یک سری مانگا و انیمه ساخته شده است. کیفیت کلی بازی و گیم پلی آن بسیار خوب است و با توجه به اینکه بخش آخر داستان بازی را روایت می‌کند، حس هیجان و حماسی بودن داستان را به‌خوبی منتقل می‌کند. گرافیک عنوان نیز بسیار خوب و برای یک عنوان که بر پایه انیمه ساخته شده قابل قبول است و بزرگ‌ترین ایراد بازی بدون شک، مشکلات گرافیکی عدیده در نسخ اولیه بازی بر روی کامپیوتر است که افراد زیادی را با مشکل روبه رو کرد؛ اما به حال تجربه این عنوان را به همه‌ی طرفداران انیمه ها و مانگاهای ناروتو و طرفداران داستان‌های ژاپنی توصیه می‌کنم. ضمن اینکه به افرادی که با این سری ناآشنا هستند هم پیشنهاد می‌کنم اگر می‌خواهند این سری را دنبال کنند و نمی‌خواهند سراغ عناوین قدیمی بروند از Ultimate Ninja Storm 3 شروع کرده و سپس به تجربه‌ی این عنوان بپردازند تا با داستان این عنوان آشنا باشند.

نقد و بررسی براساس نسخه PC نوشته شده است.