استراتژی حرف اول را می‌زند | نقد و بررسی عنوان Rainbow Six: Siege

Ubisoft یکی از بزرگ‌ترین ناشران بازی‌های کامپیوتری است که تاکنون عناوین بسیاری را منتشر کرده که اکثر آن‌ها تبدیل به عناوینی پرفروش و محبوب شده‌اند و همین مسئله باعث شده تا این شرکت وسوسه شود  با انتشار سالیانه‌ اکثر عناوین خود سود بسیاری را به جیب بزند. اما راه عناوینی که نام Tom Clancy فقید را به دوش می‌کشند، جداست. عناوین شاخصی که تحت نظارت Tom Clancy ساخته می‌شدند یعنی سری بازی‌های Ghost Recon ،H.A.W.X ،Splinter Cell و Rainbow Six خوشبختانه به سرنوشت سری بازی‌هایی نظیر Assassin’s Creed دچار نشدند و بر روی هر نسخه از آن‌ها، به اندازه‌ کافی وقت گذاشته می‌شود؛ به همین علت، هر بار که نسخه‌ جدیدی از این سری بازی‌ها منتشر می‌شود به خود تغییراتی قابل توجه‌ای را می‌بیند و نسبت به نسخه‌ قبلی خود شاهد پیشرفت‌هایی (و البته در برخی موارد، پسرفت‌ها) می‌شود.

در سال ۲۰۱۱ بود که جدیدترین نسخه از سری بازی‎‌‌های Rainbow Six، با نام Patriots معرفی شد. استودیوهای Ubisot Montreal ،Ubisoft Toronto و Ubisoft Red Storm بر روی آن عنوان مشغول به کار بودند. Patriots قرار بود تا در کنار یک بخش چندنفره‌ جذاب، یک بخش داستانی قدرتمند و درخور توجه را نیز به بازیبازان ارائه دهد و طرفداران نیز با تماشای نمایش‌های آن، بسیار منتظر عرضه‌ آن شدند. در آن زمان اعلام شده بود که قرار است بازی برای پلتفرم‌های PS3 ،XBOX 360 و رایانه‌های شخصی عرضه شود. اما مشکلات از جایی آغاز شد که طراح اصلی و کارگردانان بازی در سال ۲۰۱۲ از Ubisoft جدا شدند. در ماه می ۲۰۱۳ (اردیبهشت سال ۱۳۹۲) نیز فروشگاه معتبر Gamespot، بازی را از فروشگاه خود حذف کرد و تمامی پیش خریدها را لغو کرد. در E3 2013، شرکت Ubisoft اعلام کرد که بازی لغو نشده اما اکنون برای کنسول‌های نسل هشتم در حال توسعه است. اما در ماه ژوئن سال ۲۰۱۴ (خرداد سال ۱۳۹۳) اعلام شد که توسعه‌ عنوان Rainbow Six: Patriots لغو شده است! در عوض، Ubisoft مشغول به ساخت Rainbow Six: Siege است. سپس، مشخص شد که ساخت این عنوان کاملاً به دست Ubisoft Montreal سپرده شده و استودیوهای Ubisoft Montreal و Ubisoft Red Storm دیگر نقشی در توسعه‌ بازی نخواهند داشت. پس از این فعل و انفعالات، بالاخره سرنوشت جدیدترین نسخه‌ سری پرطرفدار Rainbow Six مشخص شد.

باکس آرت رسمی بازی

نام بازی: Tom Clancy’s Rainbow Six: Siege

سازنده: Ubisoft Montreal

ناشر: Ubisoft

پلتفرم: PC، PS4، XBOX ONE

تاریخ انتشار: ۱ دسامبر ۲۰۱۵ (۱۰ آذر ۱۳۹۴)

امتیاز متا: ۷۴/۱۰۰ (نسخه‌ PS4)

اولین نکته‌ای که در مورد جدیدترین نسخه از سری بازی‌های Rainbow Six یعنی Siege وجود دارد و از قضا جنجال‌های زیادی را هم برپا کرد، عدم وجود بخش تک نفره‌ داستانی است. در حالی که Rainbow Six: Patriots مانور زیادی روی بخش تک نفره‌ داستانی خود داده بود و سازندگان نوید یک بخش داستانی پر و پیمان را به بازیبازان می‌دادند، پس از فعل و انفعالاتی که پیش آمد و آن عنوان تبدیل به Rainbow Six: Siege تبدیل شد بخش داستانی هم به طور کلی از بازی حذف شد. سازندگان هم دلیل این امر را تمرکز هرچه بهتر روی بخش چندنفره اعلام کردند. فارغ از اینکه تا چه حد این کار درست بوده اشاره به این نکته خالی از لطف نیست که امروزه بسیاری از عناوین شوتر موجود در بازار که بخش چند نفره‌ قدرتمندی هم دارند از بخش تک نفره‌ داستانی هم بهره می‌برند و سازندگان‌شان سعی می‌کنند توجه بسیاری به بخش داستانی داشته باشند چرا که بسیاری از بازیبازان در کنار بخش چند نفره به تجربه‌ بخش داستانی این عناوین هم می‌پردازند و حتی یکی از عوامل محبوبیت فوق‌العاده زیاد عناوینی نظیر Halo یا Call of Duty وجود یک بخش داستانی قوی در بازی است. در هر صورت، در چند سال اخیر تعداد عناوین تماماً آنلاین (که البته Rainbow Six: Siege تماماً آنلاین نیست اما بخش داستانی نداشته و بخش آفلاین آن تنها دارای چند مرحله‌ آموزشی است که جلوتر به آن‌ها اشاره خواهیم کرد) رو به افزایش بوده و با توجه به استقبالی که طرفداران از اینگونه بازی‌ها به عمل می‌آورند (به طور مثال Destiny یا Titanfall) شمار آن‌ها روز به روز بیشتر می‌شود و در سال‌های آینده به تعداد بیشتری از اینگونه بازی‌ها بر خواهیم خورد. همانطور که گفته شد، Patriots روی بخش داستانی مانور زیادی داده بود و پتانسیل زیادی برای موفقیت داشت و سازندگان می‌توانستند تا روی یک بخش داستانی برای Siege هم کار کنند چرا که این عنوان هم با توجه به گیم پلی دوست داشتنی و جذاب‌اش، پتانسیل زیادی را برای داشتن یک بخش داستانی درگیر کننده دارد اما به هر صورت، سازندگان به طور کلی بخش داستانی را از بازی کنار گذاشته و تمام تمرکزشان را بر روی بخش چندنفره قرار دادند. البته ۱۰ مرحله‌ تک نفره هم در بازی وجود دارند (که با نام Situations در بازی شناخته می‌شوند) که به نوعی، یک بخش آموزشی برای آماده کردن بازیباز برای بخش چندنفره است. هرکدام از این مراحل سه درجه‎‌ی سختی دارند و هرکدام از آن‌ها روی یکی از مکانیزم‌های گیم پلی تمرکز دارد. البته مشخصاً این مراحل نمی‌توانند جایگزین یک بخش تک‌ نفره‌ داستانی و مفصل شوند اما در هر حال تجربه‌ آن‌ها خالی از لطف نیست؛ چرا که با انجام این مراحل شما بیشتر با مکانیزم‌های گیم پلی بازی آشنا می‌شوید و به نوعی این مراحل، مهارت شما را بالا برده و شما را آماده‌ تجربه‌ بخش چند نفره می‌کنند.

دقیق باش تا پیروز شوی

در بخش چند نفره‌ بازی، دو تیم پنج نفره به مبارزه با یکدیگر می‌پردازند؛ یک تیم شامل تروریست‌ها می‌شود و تیم دیگر هم شامل نیروهای ضربتی پلیس. بر خلاف بسیاری از بازی‌های روز، آن کسی که تیراندازی‌اش بهتر از بقیه باشد در Rainbow Six: Siege برنده نخواهد بود. اینجا استراتژی و همکاری حرف اول را می‌زند شما نمی‌توانید تفنگی را به دست بگیرید و هرکسی که پیش رویتان است را قلع و قمع کنید. در Siege، این تفکرات شماست که مشخص می‌کند برنده خواهید بود یا بازنده. همانگونه که از سبک بازی (شوتر تاکتیکال) مشخص است باید با هم‌تیمی‌های خود هم‌فکری کنید، یک استراتژی خاص را برگزینید و بازی را آغاز کنید. این اولین نکته‌ای است که Siege را از دیگر بازی‌های روز متمایز می‌سازد. وقتی که شما تیم مدافع هستید، برای مدت کوتاهی فرصت دارید تا به انجام اعمالی نظیر مستحکم‌تر ساختن در و دیوارها و دیگر موانع، کشیدن سیم خاردار روی زمین و… بپردازید. وقتی که زمان به پایان رسید، تیم مهاجم به سمت شما می‌آید. آن استرسی که هنگام نزدیک شدن نیروهای حریف به شما دست می‌دهد، فوق‌العاده جذاب و جالب است. شما باید در هر لحظه، آماده‌ حمله احتمالی دشمنان باشید و در این لحظات، هیجان را در بند بند وجودتان حس خواهید کرد. باز هم این شما و هم‌تیمی‌هایتان هستید که مشخص می‌کنید چگونه دوست دارید بازی را ادامه دهید ممکن است دوست داشته باشید یکی از اعضای تیم را به بیرون بفرستید تا مخفیانه به شکار دشمنان بپردازد و چهار عضو دیگر گروه در یک اتاق مخفی شوند یا اینکه هر کدام از اعضا در مکانی جداگانه مخفی شوند یا چندین و چند استراتژی دیگر که بسته به خود شما و سلیقه و تفکرات‌تان هستند. بازی به هیچ‌وجه بازیبازان را محدود به استفاده از یک یا چند تاکتیک خاص نمی‌کند و دست آنان را برای انجام آنچه که دوست دارند، باز می‌گذارد. محدودیت در انتخاب استراتژی یک تیم برای مقابله با دشمن، در Siege جایی ندارد.

آماده‌ حمله باشید.

زمانی که تیم شما مهاجم است، باز هم گستره‌ زیادی از استراتژی‌های مختلف پیش پای شما قرار می‌گیرد. ممکن است دوست داشته باشید تا از پشت بام وارد اتاق‌ها شوید، یا شیشه‌ پنجره‌ها را خرد کنید و ناگهان وارد یک اتاق شوید و دشمن را غافلگیر کنید. شاید هم دوست داشته باشید تا به گوشه‌ای تاریک بخزید و منتظر باشید تا دشمنان از مکانی که در آن مخفی شده‌اند بیرون آیند، آن‌گاه می‌توانید از غفلت آنان نهایت استفاده را برده و نابودشان کنید. یکی دیگر از کارهای جالبی که می‌توانید انجام دهید این است که با پرتاب یک نارنجک به گوشه‌ای دیگر، حواس حریفان را پرت کنید و سپس به اتاقی که آن‌ها در آن قرار دارند حمله کنید. همانطور که متوجه شدید شما می‌توانید از هر روشی که دوست دارید برای از بین بردن دشمنان استفاده کنید. انتخاب هر کدام از این روش‌ها به خود شما و میزان خلاقیت‌تان بستگی دارد، پس هرچه خلاق‌تر و دقیق‌تر باشید، می‌توانید راحت‌تر دشمنان را از بین ببرید.

جذاب و نقس‌گیر

اگر در بازی کشته شوید، دیگر به بازی باز نخواهید گشت! با توجه به این نکته، بازیبازان باید تمام حواس خود را معطوف به گوشه و کنار محیط کنند و مراقب باشند که کشته نشوند. این موضوع باعث می‌شود که بازیبازان بی‌گدار به آب نزنند و قبل از اینکه به یک اتاق حمله کنند، ریسک آن را قبول کنند که ممکن است دچار اشتباه شده و به دشمنی که در گوشه‌ای دیگر کمین کرده فرصت آن را بدهند که آن‌ها را بکشد. پس توصیه می‌شود که حتماً قبل از هرگونه حمله به طور دقیق گوشه و کنار محیط را با هواپیمای بدون سرنشین کوچکی (Drone) که در اختیار دارید جست‌وجو کنید تا مطمئن شوید که دشمنان برای گرفتن جان شما و هم‌تیمی‌هایتان در کمین نیستند. این می‌تواند درس خوبی برای برخی دیگر از سازندگان باشد تا با قرار دادن این ویژگی (یعنی اینکه بازیباز پس از مرگ، دیگر به بازی بر نگردد) در بازی‌هایشان، به هرچه جذاب‌تر و نفس‌گیر‌تر شدن آن بازی کمک کنند.

تخریب‌ پذیری بازی فوق‌العاده است.

اما حالات مختلف موجود در بازی، شخصیت‌ها و تجهیزات و البته نقشه‌ها را از دو جهت می‌توان مورد بررسی قرار داد. در نگاه اول، همه‌چیز خوب به نظر می‌رسد در بازی ۱۱ نقشه وجود دارد که بسیار متنوع‌اند و با یکدیگر، تفاوت‌های زیادی دارند. هر کدام زمان‌های مختلفی از روز را شامل می‌شوند و از طراحی خوبی هم برخوردارند. حدود ۲۰ شخصیت مختلف برای انتخاب وجود دارد که هر کدام تجهیزات، وسایل و مهارت‌های خاص خود را دارند و البته تجهیزات هرکدام را هم می‌توان ارتقا داد. حتی برخی از شخصیت‌هایی که در نگاه اول تجهیزات و مهارت‌هایشان کارآمد نیست هم در مواقعی به کمک‌تان خواهند آمد. اما اگر بخواهیم به Rainbow Six: Siege به عنوان یک بازی آنلاین محور که ۶۰ دلار هم قیمت دارد بنگریم، باید گفت که این عنوان می‌توانست محتوای بیشتری هم در دل خود جای دهد، به طور مثال نقشه‌های بیشتر. البته همانطور که گفته شد خوشبختانه همین محتوایی هم که در بازی وجود دارد از طراحی خوبی بهره می‌‎برند و همچنین می‌توان امیدوار بود که با گذشت زمان بسته‌های الحاقی زیادی برای بازی منتشر شوند که قطعاً به بیشتر شدن محتوای بازی کمک خواهند کرد. در مورد بسته‌‎های الحاقی، گفته شده که در سال ۲۰۱۶ در طی دو بسته‌، ۸ نقشه‌ جدید به بازی اضافه می‌شود که خبر خوبی برای طرفداران است. البته با وجود آن‌که نقشه‌های بازی بسیار متنوع هستند و تفاوت‌‎های زیادی میان آن‌ها وجود دارد اما حالت‌های بازی بسیار شبیه به هم هستند. حالت‌های Hostage ،Bomb و Secure Area همگی در نفوذ به منطقه‌ای که گروه دیگری از آن محافظت می‌کند خلاصه می‌شوند. حالت Hostage بیشترین پتانسیل را در میان حالات مختلف بازی داشته که مربوط به گروگان گرفتن یک انسان و جا به جا کردن او توسط یک تیم در نقاط مختلف نقشه به منظور نگه داشتن او از تیم رقیب است و تیم رقیب هم باید او را از چنگال تیم مقابل نجات دهد. البته در بسیاری از مسابقات آن تیمی که باید گروگان را آزاد کند، ناموفق می‌ماند و در نهایت شاهد آن حالت معروف سری بازی‌های Rainbow Six یعنی Terrorist Hunt هستیم جایی که شما و تیمتان باید در مقابل موج‌های دشمنان که توسط هوش مصنوعی کنترل می‌شوند مقاومت کند. اگر این بخش را با درجه‌ سختی Normal بازی کنید خیالتان تخت خواهد بود که دشمنان با شما شوخی دارند! با این درجه‌ سختی، تیراندازی دشمنان دقیق نیست و بسیاری از اعمالی که شما با استفاده از مکانیزم‌های تعبیه شده در این عنوان انجام می‌دهید را آن‌ها انجام نمی‌دهند. پس توصیه می‌شود تا این بخش را با درجه‌ سختی Hard تجربه کنید که در این صورت حرکات دشمنان واقعی‌تر خواهد بود و مقابله با آن‌ها برای شما و هم‌تیمی‌هایتان چالش برانگیزتر خواهد بود.

بازی شما را محدود به روش‌هایی خاص نمی‌کند این شما هستید که استراتژی خود را انتخاب می‌کنید.

یکی از نقاط ضعف بازی، سیستم پیشروی در بازی است که بسیار بد طراحی شده است. به طور مثال، برای باز کردن بخش Ranked PvP، سطح شما باید به ۲۰ برسد. شما برای ارتقای سطح‌تان باید XP کسب کنید که این امتیازها به سختی به دست می‌آیند و شما برای ارتقای سطح‌تان عذاب زیادی خواهید کشید. در بازی همچنین قابلیت ارتقای شخصیت‌ها نیز وجود دارد به این ترتیب که تجهیزات و اسلحه‌های آن‌ها را ارتقا می‌دهید. در این بخش می‌توانید مواردی نظیر صدا خفه کن، نشانه‌یاب و… را خریداری کنید و مورد استفاده قرار دهید. نوعی امتیاز در بازی وجود دارد که به عنوان پول درون بازی به کار می‌رود و با آن‌ها شما می‌توانید وسایل و تجهیزات شخصیت‌هایتان را ارتقا دهید. این امتیازها هم به سختی به دست می‌آیند و بازیبازان عجول را مجبور می‌کند برای خرید این پول‌های مجازی، اسکناس‌های واقعی خرج کنند (با استفاده از قابلیت پرداخت درون برنامه‌ای) البته با وجود این تعداد شخصیت برای انتخاب، هر شخص به چند شخصیت خاص علاقه‌مند می‌شود و به همین خاطر ارتقا دادن تجهیزات آن‌ها چندان سخت نیست؛ وقتی که شما شخصیتی را برای بازی انتخاب نمی‌کنید دلیلی هم برای ارتقا دادن تجهیزات او وجود ندارد. شما امتیازهای بدست آمده را صرف ارتقا دادن شخصیت‌های مورد علاقه‌ خود می‌کنید پس، با این سخت به دست آمدن امتیازها، می‌توان کنار آمد و به اندازه‌ سخت بودن ارتقای سطح، شما را آزار نخواهد داد. یکی دیگر از مشکلات بازی هم این است که وقتی می‌خواهید شخصیت مورد نظرتان را انتخاب کنید ممکن است بازیباز دیگری آن را انتخاب کرده باشد؛ در این مواقع، خود بازی یک شخصیت خاص یعنی Recruit را برای شما انتخاب می‌کند، شخصیتی که تجهیزات، ابزار و مهارت خاصی ندارد و تنها برای افراد تازه کار مناسب است. به عنوان یک بازی آنلاین محور، Rainbow Six: Siege هم از مشکلات آزاردهنده‌ اتصال به سرور رنج می‌برد. البته این مشکلات از خیلی از بازی‌های دیگر کمتر هستند، اما در هر حال، به تجربه‌ بازیبازان لطمه می‌زند؛ به طور مثال مشکلاتی در متصل شدن به سرورهای بازی وجود دارد و گاهاً شما مجبور می‌شوید بارها برای اتصال به سرور تلاش کنید یا برخی از بازیبازان هم مشکلاتی نظیر قطع شدن ارتباطشان با سرورها دارند. بعضی مواقع هم ممکن است که در هنگام استفاده از سیستم matchmaking با مشکل مواجه شوید.

گوش به زنگ باش

افکت‌های صوتی هم نقش خاصی را در بازی ایفا می‌کنند، چرا که تنها صدایی که در هنگام بازی کردن به گوشتان خواهد خورد صداهایی است که ناشی از اعمال دیگر بازیبازان به وجود می‌آید. مسلماً در بازی افکت‌های مختلفی نظیر صدای شلیک گلوله‌ها و… تعبیه شده اما این صدای مواردی نظیر آماده شدن دشمنان برای حمله از سمت یک در یا تخریب یک دیوار برای وارد شدن به یک اتاق و یا تلاش یک دشمن برای رد شدن از سد آن سیم خاردارهایی که روی زمین کشیده‌اید است که به شما کمک می‌کند تا برای پذیرایی از دشمنان آماده شوید. اگر گوش به زنگ باشید و به صداهایی که در بازی به گوش می‌رسد دقت کنید، مطمئناً متوجه فعالیت‌های دشمنان خواهید شد و سعی می‌کنید تا برای درگیری با آن‌ها آماده شوید. تمامی این‌ افکت‌های صوتی با دقت و ظرافت خاصی در بازی قرار گرفته‌اند و نشان از دقت سازندگان به اینگونه موارد دارند. و وقتی هم که درگیر شوید سر و صدای زیادی به پا می‌شود و باز هم از لحاظ صوتی بازی عملکرد خوبی را از خود نشان می‌دهد.

Rainbow Six، اینبار زیباتر از همیشه

و اما از نظر گرافیکی، با عنوانی قابل قبول طرف هستیم. بافت‌ها کیفیت قابل قبولی دارند. نورپردازی بازی نیز در یک کلام، عالی است. افکت‌هایی نظیر خون، دودی که اسلحه‌ها هنگام شلیک گلوله بلند می‌شود و موارد دیگر هم طراحی قابل قبولی دارند. طراحی محیط‌ها هم بسیار خوب و از جزئیات زیادی بهره می‌برد. اما بدون شک مهم‌ترین نکته در مورد گرافیک بازی، مربوط به تخریب پذیری بی‌نظیر آن است که مانور زیادی بر روی آن داده شده بود و خوشبختانه بسیار هم خوب از آب در آمده است. محیط‌ها همگی تخریب می‌شوند و این حس را به شما القا می‌کنند که به هیچ‌جایی نمی‌توانید پناه ببرید و نباید به پناهگاه‌هایتان اتکا کنید. تخریب پذیری بازی جزو بزرگ‌ترین نکات مثبت بازی است که به خوبی برروی گیم پلی بازی هم تاثیرگذار است. همچنین در کنسول‌ها، بخش چندنفره به صورت ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌شود و بخش‌های Situations و Terrorist Hunt به صورت ۳۰ فریم بر ثانیه. این تفاوت هم چندان جالب نیست و ممکن است به مزاق عده‌ای از طرفداران خوش نیاید. هیچ دلیل قانع‌ کننده‌ای هم برای این تفاوت نرخ فریم در بخش‌های مختلف وجود ندارد. در ساخت بازی، از موتور گرافیکی قدرتمند Anvilnext استفاده شده که پیش از این در ساخت اکثر عناوین سری Assassin’s Creed از آن استفاده شده بود و قرار است در توسعه‌ عنوان مورد انتظار For Honor نیز از آن استفاده شود. البته Siege از لحاظ گرافیکی به اندازه‌ عناوین مذکور قدرتمند نیست، اما با توجه به اینکه بخش چندنفره‌ بازی به صورت ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌شود و همچنین تخریب پذیری بازی بسیار بالاست، می‌توان از گرافیک این عنوان هم رضایت داشت.

نورپردازی بازی چشمگیر و طراحی محیط هم زیبا است.

جمع‌بندی

از وقتی که به سرورهای بازی متصل می‌شوید همه‌چیز برای لذت بردن شما از Rainbow Six: Siege فراهم می‌شود. بازی همه‌ چیزهایی را که شما برای سرگرم شدن با آن نیاز خواهید داشت را در خود گنجانده است و باعث می‌شود که ساعات متمادی با بازی سرگرم شوید. زمانی که وارد مسابقات شوید متوجه می‌شوید که دیگر بازیبازان هم با برنامه و همکاری پیش می‌روند و این به دلیل وجود آن مراحل تک نفره‌ آموزشی کارآمد در بازی است و باید از سازندگان تشکر کرد که با قرار دادن چنان بخشی در بازی، همه‌ بازیبازان را برای هرچه بهتر انجام دادن بازی آماده کرده‌اند. نمی‌توان گفت که هنگام تجربه‌ بازی هیچ نکته‌ منفی وجود ندارد اما Rainbow Six: Siege عنوانی است که کمتر بازی به آن شبیه است و از این نظر تجربه‌ متفاوتی را برایتان رقم خواهد زد. با وجود عمیق بودن گیم پلی و آن ذات استراتژیکی آن بازی مسیر خودش را از دیگر بازی‌های روز جدا می‌‎کند و صرفاً یک پروسه‌ خسته‌ کننده‌ “بکش و جلو برو” را پیش رویتان نمی‌گذارد. تخریب پذیری فوق‌العاده‌ بازی هم جزو نکات مثبت بازی است و بر گیم پلی هم کاملاً تاثیر می‌گذارد. این نکته قابل ذکر است که این بازی به مذاق همه خوش نخواهد آمد اما اگر خواهان عنوانی هستید که در آن مجبور شوید که برای تک تک لحظاتی که مشغول به بازی هستید برنامه داشته باشید، این بازی برای شما ساخته شده است. در Rainbow Six: Siege این شما هستید که مشخص می‌کنید چگونه بازی کنید شما برای انتخاب روش بازی‌تان آزادی کامل دارید و این امر موجب شده تا Rainbow Six: Siege علی رغم تمام کم و کاستی‌هایش، به تجربه‌ای لذت بخش بدل شود.