تنها، سرد، تاریک | نقد و بررسی بازی Kholat

هرسال در کنار عناوین بزرگ، شاهد بازی‌های مستقل زیادی هستیم که هرکدام دارای نقاط قوت و ضعفی هستند. در ادامه به بررسی بازی Kholat، محصولی از استودیو مستقل IMGN pro که به تازگی منتشر شده است می‌پردازیم. با ما همراه باشید… .

روایت کوهستان اسرار آمیز: (این قسمت حاوی تصویری است که ممکن است دیدن آن برای همگان مناسب نباشد).

داستان بازی برگرفته از یک رویداد واقعی است که محور اصلی آن، سفر ۹ کوهنورد به منطقه خولات، بخشی از کوهستان اورال روسیه می‌باشد.

مدتی می‌گذرد اما خبری از آن ها نمی‌شود. به همین منظور گروهی برای بررسی به آن منطقه اعزام می‌‍شوند، گزارشی که تیم بررسی ارائه می‌دهند، حاکی از مرگ مرموز تمام کوهنوردان است. یکی از افراد صورت او به طور کامل خورد شده بود،فرد دیگری زبان وی از کام کنده شده بود و فردی دیگر بدون هیچ جراحت خارجی در اثر تشعشعات رادیواکتیو مرده بود. بقیه کوهنوردان نیز هر کدام به نحوی تسلیم مرگ شده بودند.

مدت ها از این قضیه می‌گذرد اما همچنان مرگ آن ها به عنوان یک راز باقی مانده است و فقط نظریه هایی احتمالی درباره این حادثه ی مخوف مطرح شدند که هیچکدام به طور کامل نمی‌توانستند این واقعه را توجیه کنند. عدم وجود مدارک کافی و دلایل قانع کننده درباره نحوه مرگ آن ها، این واقعه را به افسانه ای محلی تبدیل کرده است که بین مردم پیچیده است.

اما جای شما در این داستان کجاست؟ شما در نقش یکی از افرادی که برای بررسی این واقعه به منطقه خولات رفتند بازی را دنبال می‌کنید و در این مسیر با اتفاقات جالب و اسرار آمیزی مواجه می شوید (برای جلوگیری از اسپویل شدن داستان بازی، توضیح بیشتری از روند داستان بازی نمی‌دهم.)

کوهستان خسته کننده:

اگر با توجه به داستان بازی، انتظار یک گیم پلی هیجان انگیز و ترسناک را دارید، باید به شما بگویم که زیاد امیدوار نباشید، زیرا بازی در بخش گیم‌پلی از تمامی بخش های دیگر آن ضعیف تر عمل کرده است که در ادامه به بررسی این نقاط ضعف میپردازیم.

اولین نقطه ضعف بازی که میتوان به آن اشاره کرد، نبودن هیچگونه فعالیتی جز راه رفتن دربازی است. شما در بازی عملا کاری جز راه رفتن نمی‌کنید، شما باید با توجه به مسیر هایی که پیش روی شماست راه خود را به سمت مقصد بعدی پیدا کنید و به حرف های صدایی عجیب که با شما صحبت می‌کند که هویت آن هم معلوم نیست، گوش کنید. درطول مسیر یادداشت هایی از کوهنوردان پیدا می‌کنید که محتوای آن ها معمولا وصف روز و شرایطی بوده است که با آن مواجه بوده اند واین یادداشت ها هیچ انگیره ای به شما نمی‌دهند که به دنبال بقیه آن ها بگردید.

یکی دیگر از ایرادهایی که می‌شود به بخش گیم‌پلی گرفت، عدم وجود پریدن در بازی است، بازی ای مثل kholat که از هیچ المان خاصی در بخش گیم پلی بهره نمی‌برد، با نبود پرش بسیار خسته کننده می‌شود. ممکن است بگوئید پریدن چطور تاثیر زیادی روی گیم‌پلی بازی می‌گذارد؟ در جواب شما باید گفت: در بازی ای که تنها کار شما گشتن و به دنبال سرنخ بودن است، اگر پرش نباشد و شما فقط محدود به قدم زدن و دویدن در منطقه باشید،خسته کننده نخواهد بود؟ یا بهتر است اینطور بگویم که اگر شما در این بازی می توانستید با پریدن یا بالا رفتن از خیلی موانع و اجسام موجود در محیط، به جستوجو بپردازید، بازی جذاب تر نمی‌شد؟

یکی از نکاتی که نمی‌شود گفت خوب است یا بد، سردرگمی در محیط بازی است. شما ممکن است بعد از چهل دقیقه در محیط بازی راه رفتن به مکان اول خود بازگردید و دقیقا همان لحظه ممکن است که alt+f4 رو بگیرید یا ممکن است بیشتر کنجکاو شده و به جستجو در محل بازی بپردازید.

شما در بازی بعد از چند ثانیه دویدن به خسته شده و چشمان شما تار می بیند. وقتی بار اول با این صحنه مواجه می‌شوید برایتان جالب باشد، اما چندبار که این اتفاق رخ دهد شما به جای لذت بردن. از بازی زده می‌شوید زیرا شما کاری جز راه رفتن ندارید و وقتی بین همان هم وقفه ایجاد شود فقط باید به صفحه مانیتور نگاه کنید.

قسمتی از محیط بازی که در اثر سردرگمی بارها به آن بر می‌خورید.

جلوه کوهستان:

قبل از این که گرافیک بازی را مورد بررسی قرار دهیم لازم به ذکر است که این بازی کلا با گرافیک های amd مشکل داشته و شما هر نوع کارت گرافیکی از خانواده amd داشته باشید بازی را می‌توانید در پایین ترین سطح گرافیکی، با افت فریم تجربه کنید که این قطعا از نکات منفی گرافیک بازی است.

سازندگان این عنوان از موتور unreal 4 استفاده کرده اند، unreal 4 برای ساخت بازی هایی با گرافیک بالا بسیار مناسب است و تیم سازنده هم با درک این موضوع در بحث گرافیک عملکرد نسبتا خوبی داشته اند اما نتوانستند از تمامی قدرت این موتور استفاده کنند.

طراحی محیط بازی بسیار خوب کار شده به طوری که شما می‌توانید حس یک نفر در آن کوهستان سرد و ترسناک را به خوبی درک کنید، به هر طرف نگاه کنید قله هایی مرتفع و محیطی سراسر پوشیده شده با برف همراه با درخت های سوزنی برگ می‌بینید که فضای بازی را به خوبی برای ترس و اظطراب فراهم کرده اند، اما همانطور که گفته شد گیم پلی خشک بازی باعث می‌شود آدم پس از یک ساعت بازی کردن، از این گرافیک زیبا نیز دل زده شود. جزئیات محیط بازی نیز قابل قبول است، مانند طراحی خوب ذرات برف ، بافت های گرافیکی خوب سنگ ها و یا حرکت برگ درختان با باد شدید، همگی در حد خوبی قرار دارند. در خیلی از بازی ها شما وقتی از دور به اجسام و اجزا محیط بازی نگاه می‌کنید همه بسیار با کیفیت هستند اما هنگامی که به آن ها نزدیک می‌شوید شاهد بافت های ضعیف گرافیکی و مصنوعی بودن آن ها خواهید بود، اما در بازی kholat شما خیلی کم شاهد این قضیه هستید و هنگامی که یک قسمت از محیط را چه از دور و چه از نزدیک نگاه کنید شاهد افت کیفیت نخواهید بود. به طور کلی بازی kholat به عنوان یک بازی مستقل از لحاظ گرافیکی در سطح بالایی قرار دارد اما باز هم یادآوری می‌کنم که این گرافیک در کنار گیم پلی خسته کننده نهایتا بازیباز را یک ساعت می‌تواند مشغول کند.

از منظره های چشم نواز بازی

نوای سرما و ترس:

اگه بخواهیم بهترین بخش بازی Kholat را انتخاب کنیم، با قاطعیت باید بگوییم که موسیقی و صداگذاری این بازی از همه ی بخش های آن موفق تر می‌باشد. از لحظه ای که بازی را اجرا می‌کنید، در منو بازی، موسیقی بسیار زیبایی پخش می‌شود که واقعا حس خوبی به بازیباز منتقل می‌کند. سپس بازی را که شروع می‌کنید، داستان با صدای گرم sean bean، راوی مشهور بریتانیایی روایت می‌شود که واقعا داستان بازی را به زیبایی توصیف می‌کند و آدم را در داستان بازی غرق می‌کند (البته باز هم گیم پلی ناقص این بازی این احساس خوب را پس از گذشت یک ساعت از شما می‌گیرد.) در طول بازی در قسمت های مختلف موسیقی های آرام و به تعبیری مرموز پخش می‌شوند که در فضا سازی بازی تاثیر بسیار زیادی دارد، اما بسیاری از زمان بازی را شما باید بدون هیچ موسیقی ای بگذرانید که اگر اینطور نبود بازی دلچسب تر می‌شد. یکی از صداهای زیبایی که در طور بازی می‌شنوید، صدای زوزه باد در کوهستان است که شما رو به خوبی در آن فضا قرار می‌دهد. در کل موسیقی و صداگذاری بازی مشکل خاصی ندارد و در سطح بالاتری از سایر بخش های این بازی قرار دارد.

کلام آخر:

این بازی با توجه به این که به صورت مستقل ساخته شده است در بخش داستان، گرافیک و صداگذاری در سطح قابل قبولی قرار دارد اما گیم پلی بازی باعث می‌شود این خوبی ها از چشم بی‌افتند. در کل با توجه به حرف های زده شده این بازی نمی‌تواند شما را تا انتهای بازی مشغول کند و بعد از نهایتا دو ساعت از بازی زده خواهید شد.