روزی روزگاری: مامور ۴۷ | نقد و بررسی Hitman: Absolution

همواره در طول نسل هفتم شاهد نسخه های جدیدی از سری بازی های کم و بیش قدیمی بودیم که سبب ایجاد یک دوگانگی بین هواداران و مخاطبین قدیمی و جدیدشان شدند. زیرا هر یک از این بازی ها مسلما در پی جذب مخاطبی بیشتر و به طبع سود و محبوبیت افزون تر از گذشته بوده و از سوی دیگر به دنبال راضی نگه داشتن هواداران قبلی خود از ساخته ی جدیدشان نیز بودند. اما باید گفت این امر کاری بسیار مشکل است که بتوان مخاطب راحت طلب امروزی و بازیبازان خاطره باز و قدیمی یک سری را در کنار هم راضی نگه داشت. یکی از این سری بازی ها که تا حدودی دچار دوگانگی اشاره شده در نزد بازیبازان شد Hitman و آخرین نسخه ی عرضه شده از آن یعنی Absolution می باشد، زیرا عده ای از منتقدین از آسان شدن بازی و نبود برخی از ویژگی های قدیمی سری دم می زدند و گروهی دیگر از ویژگی های جدید و تغییرات اعمال شده تمجدید می کردند. حال قرار است بعد از گذشت مدتی از انتشار بازی و به دور از حواشی زمان عرضه این عنوان نگاهی بیندازیم بر ساخته ی IO Interactive تا ببینیم این بازی در چه سطی قرار داشته است.

فریب یک قاتل :

در Absolution همانطور که پیش از عرضه ی بازی نیز سازندگان اعلام کرده بودند مخاطبین قرار است کاوش بیشتری در زندگی شخصی ۴۷ و مسائل پیرامون وی داشته باشند. اتفاقات این عنوان در اصل از فریب خوردن ۴۷ توسط CIA شروع می شود. این سازمان اطلاعاتی پیچیده به دلیل این که، Diana ( دیانا ) یعنی دوست و همکار قدیمی ۴۷ به برخی اطلاعات سری که حاکی از جانایات  CIAمی باشد و ممکن است بر علیه این سازمان استفاده شود دست یافته، با کتمان حقیقت و تحویل دادن مشتی دروغ به شیوه ای حساب شده ۴۷ را مجاب به گرفتن تصمیمی سخت یعنی به قتل رساندن دیانا به عنوان یک خائن می کنند. در نهایت امر نیز این چنین می شود و قهرمان قصه ی ما همکار سابقش را به قتل می رساند اما دیانا در آخرین لحظات حیاتش پرده از واقعیت بر می دارد و چهره واقعی سازمان ICA را برای ۴۷ نمایان می کند. همچنین او از ۴۷ می خواهد از دختری به نام ویکتوریا که پیش از این تحت حمایت دیانا بوده است محافظت کند و ۴۷ نیز برای اینکه حداقل اندکی از حس ناخوشایندی که اینک و به سبب فریب خوردن از سوی CIA او را فراگرفته است، بکاهد این در خواست را می پذیرد.

بعد از اتفاقات اشاره شده داستان بازی وارد فاز جدیدی از روایت خود می شود و حال CIA به دنبال ساکت کردن ۴۷ برای همیشه می باشد و در انجام این کار از هیچ عملی قصور نمی کند و برای کشتن وی انواع روش ها و گروه های مختلف را به کار می گیرد و گذشته از آن نام ۴۷ کافی است تا افراد دیگری نیز به دنبال از میان برداشتن او و پیدا کردن ویکتوریا ( دختری که توسط ۴۷ دزدیده و از او محافظ می شود ) دست به کار شوند. علاوه بر این موارد باری دیگر در Absolution شاهد خلق یک شخصیت مناسب برای هواداران سری از قهرمان این مجموعه می باشیم مردی که به خوبی کارش را انجام می دهد، اصول و عقاید خود را دارد و اینک به لطف گرافیک بالای بازی شیک پوش تر نیز شده است! همچنین شایان به ذکر است که در طول بخش داستانی شاهد شخصیت های فرعی و دشمنانی مناسب برای ۴۷ می باشیم که بعضا برخی از آنها با وجود نقش کمی که در بازی دارند به خوبی طراحی شده اند. گذشته از این موارد، در طول بازی شاهد پیچش هایی در زمینه ی داستان سرایی نیز می باشیم که سبب می شود تا حدود زیادی کشش بازی تا پایان نزد مخاطب حفظ شود.

یک ماموریت حساب شده :

بخش گیم پلی Absolution را می توان یک فرایند حساب شده و دوست داشتنی خواند زیرا در طول مراحل بازی همواره گستره ی فراوانی از آزادی عمل در اختیار شما قرار داده می شود و در چگونگی به پایان رساندن مراحل و از میان برداشتن موانع دست بازیبازا بسیار باز بوده که همین موضوع سبب چندین برابر شدن ارزش تکرار بازی به واسطه ی همین تنوع بخش گیم پلی در چگونگی پیشبرد روند مراحل می شود. در طول بازی شما می توانید ابتکار عمل را در دست بگیرید و بدون کشتن حتی یک نفر از دشمنانتان مرحله ای را در اوج مخفی کاری به اتمام برسانید، اما هرگز از این امرغافل نشوید که یک اشتباه کوچک نقشه هایتان را نقش بر آب می کند و تنها را جلوگیری از نابودی کامل برنامه هایتان یک عملکرد سریع که می تواند شامل کشتن فرد مشکوک به شما و یا ترک سریع محل حضورتان و.. باشد. در بخش دیگری از گیم پلی بازی بخش اکشن و هیجانی که سختی های خود را نیز دارد ایستاده است. بخشی که به هیچ وجه مانند برخی از از عناوین شوتر امروزی نبوده و یک لغزش از سوی شما در سنگر ( کاور ) گیری یا تعلل در کشتن دشمنان به خصوص در درجه های سختی بالا می تواند باعث مرگتان شود. همچنین می توان گفت ساختار اصلی گیم پلی و مراحل Absolution به ریشه های سری پایبنده بوده و در واقع شما شاهد یک بازی درگون شده نسبت به Hitman های قبلی نمی باشید. اینک نیز روش هایی مانند استفاده از سیم خفه کن یا استفاده از اشیا محیط برای یک قتل بی سر و صدا وجود دارد. همچنین می توانید با پرتاب کردن برخی از وسایل موجود در محیط مانند بطری، تکه های چوب و… حواس دشمنانتان را به سمت دیگری معطوف و به آرامی کار هدف مورد نظرتان را یکسره کنید. همچنین ویژگی دیگر بارز در گیم پلی این عنوان توانایی برچسب زدن یا همان مارک کردن دشمنانتان می باشد که این توانایی را به بازیباز می دهد با آهسته شدن زمان و در عین حال انتخاب نمودن چند هدف در کوتاه ترین زمان ممکن آنها را از پیش روی بردارد. این ویژگی ( برچسپ زدن ) سبب ایجاد تعادلی میان بخش مخفی کاری و اکشن بازی نیز می شود که به این دلیل توانسته است نظر جمع زیادی از بازی بازان را به خود جلب کند زیرا شما با ایجاد این تعادل می توانید هر جا که لازم است حریفانتان را بکشید و یا به ارامی از کنار آنها عبور نمایید.

گذشته از موارد بالا شما برای مخفی ماندن از دید دشمنانتان می توانید لباس دسته ای خاص از آنها را بر تن کنید. به این شکل که مثلا شخصیت اصلی با پوشیدن لباس باغبانی می تواند خود را از خطر شناسایی توسط پلیس های سمج اما نه چندان با هوش موصون بدارد و یا با بر تن کردن لباس پلیس ها، دیگران خیلی عادی با شما برخورد نمایند و تنها این افراد پلیس باشند که به حرکاتتان شک کرده و در صورت نزدیک شدن به آنها شما را دستگیر و کارتان را تمام کنند! البته همانطور که در بالا نیز اشاره شد این قسمت از هوش مصنوعی حرفانتان چندان بی نقص نبوده و گاهی حرکاتی فرا بشری از آنها ملاحظه می شود! به عنوان مثال می توان به گاهی اوقات اشاره کرد آنها لحظه ای به شما شک می کنند و بعد از آن حتی اگر شما در پشت دیوار یا هر مانع دیگری نیز قرار بگیرید لحظه به لحظه شک دشنانتان نسبت به شما بیشتر می شود و در نهایت مورد شناسایی قرار می گیرید، به نحوی که انگار چشم آنها توان دیدن پشت اجسام را نیز دارد! همچنین این مشکل ( یعنی هوش مصنوعی دشمنانتان ) علاوه بر ایراد بالا، مشکل دیگری نیز در زمینه ی شناسایی و تعقیب بازیباز توسط حریفان دارد که این بار این ایراد به نفع شما کار می کند! زیرا در پاره ای از مواقع ملاحظه  می شود با وجود اینکه شخصیت اصلی تا مقدار زیادی توسط یکی از دشمنان شناسایی شده و نزدیک است نسخه ی فعالیت مخفیانه ی شما پیچیده شود، اما فردی که به شما مشکوک شده بعد از رسیدن به محلی که در آنجا می بایست فعالیت خاصی را انجام دهد به کلی شما را فراموش کرده و انجام کار خود می پردازد!

همچنین بخش دیگری که در گیم پلی Absolution می بایست به آن اشاره کرد ویژگی ” غریزه ” برای ۴۷ می باشد. ویژگی که این توانایی را به شما می دهد تا اهداف مورد نظرتان را حتی از پشت موانع روئیت کرده و به صورت هموار تر آنها را ساکت نمایید. همچنین به کمک غریزه می توانید مسیر های رفت و آمد و مکان هایی که دشمنانتان توقف می کنند را نیز ملاحظه  نمایید که کمک شایانی به شما برای مخفی ماندن از چشم آنها می کند. به طور کلی می بایست گفت گذشته از اشکالاتی که در هوش مصنوعی و حرکات دشمنانتان وجود دارد گیم پلی این عنوان می تواند برای اکثر مخاطبین راضی کننده باشد و در بیست مرحله ی متفاوتی که پیش روی بازیباز قرار دارد می شود گفت تا مدتی شما به امتحان کردن روش های مختلف کشتن رقیبانتان و به پایان بردن مراحل Absolution و آن هم با امتیازی بیشتر از بار پیش مشغول می شوید یا اینکه حال و نقد این بازی در بخش روزی روزگاری می توان گفت مشغول شده بودید!

دنیایی رنگارنگ:

شاید هم اکنون و با گذشت مدتی از آغاز نسل هشتم و انتشار بازی های پر زرق و برق کنسول های جدید هنگامی که قرار است مقاله ای از یک بازی در قالب بخش روزی روزگاری آورده شود، تصور عمومی بر این است که از بالا و قبول بودن سطح گرافیکی و جنبه های بصری یک بازی تنها در زمان انتشارش سخن به میان بیاید اما به جرئت می توان گفت این قاعده در مورد Hitman : Absolution صدق نمی کند زیرا این عنوان در زمره ی چند بازی نسل هفتمی قرار دارد که هنوز هم با وجود گذشت چند سال از انتشارشان حرف هایی برای گفتن در زمینه ی گرافیک دارند. البته این موضوع به این معنی نمی باشد که گرافیک Absolution هم اکنون ( سال ۲۰۱۵ ) یکی از برترین ها می باشد بلکه این معنی را می رساند که در زمان انتشار بازی ( سال ۲۰۱۳ ) جنبه های بصری این بازی بسیار چشم نواز بوده است. موتوری که برای ساخت و توسعه ی بازی مورد استفاده قرار گرفته است  Glacier 2.0 نام دارد که تیم سازنده به خوبی با بهره گیری از آن توانسه است صحنه هایی دل ربا و صد البته شلوغ و پرجزئیات را پدید بیاورد. همچنین شایان به ذکر است که استودیو IO Interactive نسخه های کنسولی را توسعه داده و کار ساخت یا بهتر است بگوییم پورت کردن نسخه ی رایانه های شخصی به استودیو Nixxes Software سپرده شده است که می توان گفت کار هر دوی آنها کم نقص می باشد.

همانطور که در بالا نیز اشاره شد در طول مراحل بازی شما با محیط های شلوغی رو به رو هستید که هر کدام تنوع بافت و جمعیتی خاص خود را دارند. در مرحله ای از بازی شما می بایست در محله ی پر زرق و برق چینی ها که بسیار شلوغ نیز بوده به انجام ماموریت بپردازید و بخشی دیگر از بازی ملزم به پیشروی در محیط های بسته و باز دیگری هستید که در هر کدام از آنها اولین موضوعی که توجه مخاطب را به خود جلب می کند نور پردازی متناسب و جالب محیط می باشد. نور پردازی که جلوه خاصی به بازی داده است و ممکن است برای چند لحظه شما را به رها کردن بازی و خیره شدن به بازتاب نور و محیط اطراف ترغیب کند. همچنین مورد قابل توجه دیگر در بخش گرافیک که Absolution را نسبت به برخی از بازی های هم زمان خود متمایز می کند طراحی، حرکات و انیمیشن های سطح بالایی می باشد که برای ۴۷ در نظر گرفته شده است. برای درک کامل تر این موضوع کافی است با دقت به چین و چروک های ایجاد شده بر روی لباس او به هنگام حرکت و یا قطرات بارانی که از سر ۴۷ جاری شده و به لباس وی می رسد نگاه کنید. طراحی ها و جزئیاتی که برای ساخت شخصیت های فرعی و دشمنانتان نیز به کار رفته است مناسب و قابل قبول می باشد. هر چند که خرده مشکلاتی در فیزیک و حرکات افراد پیرامون تان وجود دارد اما این ایراد ها زیاد نبوده و بیشتر به مواردی همچون فرو رفتن قسمتی از بدن فرد در دیوار یا بدن خودش خلاصه می شود. همچنین کیفیت بافت ها و اجسام موجود در محیط حتی هم اکنون نیز قابل قبول بوده و شما را به خصوص در زمان انتشار بازی از خود را کرده است. زیرا در مراحل مختلف بازی شاهد دیوار ها، سکوها، اشیا پراکنده در اطراف و… بسیاری می باشیم که سبب خالی نشدن محیط و جذابیت بیشتر بازی شده است. هرچند که در پاره ای از مواقع نیز در طول بازی با بافت هایی مواجه می شوید که کیفیت چندان مطلوبی ندارند و می بایست گفت به دلیل بالا بودن کلی کیفیت بصری بازی قابل چشم پوشی هستند. اما عامل دیگری که کمی شما را آزار می دهد باگ های بازی هستند! اتفاقاتی که بیشتر به هنگام جا به جایی و مخفی کردن یکی از دشمنانتان بعد از کشتن آن خود را نشان می دهد که گاهی ممکن است باعث اعصاب خردی شما نیز بشود. همچنین به هنگام انجام یک قتل بی سر و صدا ممکن است برخی مشکلات ( باگ ها ) خودی نشان دهند! در نهایت با یک دید کلی می توان گفت جنبه های بصری بازی با وجود مشکلاتی که بطن خود دارد توانست کسر عظیمی از مخاطبین را راضی کند و می توان گفت کیفیت طراحی ها و نورپردازی Absolution در سال ۲۰۱۲ ممتاز بود.

نوای بازی:

یکی از محبوب ترین و برترین قسمت های این بازی در نزد بازیبازان و منتقدین بخش موسیقی و صدا گذاری آن می باشد. بخشی که به خوبی در زمان انتشار بازی توانست از دید همگان سربلند بیرون بیاید زیرا در طول بازی موسیقی هایی که شنیده می شود به درستی با ریتم و روند گیم پلی هماهنگ شده به گونه ای که به هنگام مخفی کاری و آرام بودن محیط نوایی ملایم شنیده و زمانی که اکشن بازی بالا می رود و درگیری شروع می شود به طبع ریتم موسیقی نیز سریع تر مناسب با روند بازی می شود. همچنین صدا گذاری هایی که برای شخصیت های بازی چه منفی و چه مثبت، حتی آن دسته از شخصیت هایی که در بازی نقش کوتاهی را نیز ایفا می کنند به خوبی صورت گرفته است و صدای شخصیت ها با حالات چهره و لب های آنها هم خوانی دارد که موجب پویایی هر چه بیشتر شخصیت ها شده است. افزون بر این موارد صدا های شنیده شده در محیط و صدای اسلحه ها به خوبی کار شده و مطابق با انتظار بازیباز از وسیله ی مورد نظر عمل می کند. می توان گفت جنبه ی کیفیت بخش شنیداری Absolution مانند بخش دیداری آن سطح بالا بوده و حتی با گذشت چند سال از انتشار آن هنوز هم نظر شما را به خود جلب می کند.

سخن پایانی:

در پایان می بایست گفت Hitman : Absolution  عنوانی است که در پیشبرد مراحل آن دست بازیبازان باز بوده و به چندین روش مختلف می توان هر بخش از بازی را به پایان برد که این امر سبب می شود ارزش تکرار بازی بالاتر برود. همچنین این بازی از گرافیکی مناسب در زمان انتشارش نیز بهره می برده است که با افزودن داستان نه چندان پیچیده اما مطلوبش به همراه کیفیت موسیقی و صداگذاری بالایی که دارد در زمان عرضه بازی توانست جمع زیادی از علاقه مندان به این سری را از خود راضی کند. اما در این میان عده ای از بازیبازان و منتقدین مانند نقد صورت گرفته در سایت PC Gamer که بازی نمره ی ۶٫۵ از ۱۰ را داد نیز بودند که بنابر دلایلی در آن شرایط از بازی به سختی انتقاد کردند. اما اگر بخواهیم از در انصاف وارد شویم و حال که مدت زیادی از انتشار این بازی گذشته است در مورد آن سخن بگوییم باید گفت Absolution عنوانی است راضی کننده که هر مخاطبی را می تواند تا مدتها به خود مشغول نماید.