پیروزی بازنشستگان | نقد و بررسی Resident Evil HD Remaster

وقتی در رابطه با زامبی ها با یکدیگر سخن میگوییم خواه ناخواه نام سری Residen Evil نوک زبانمان می آید زیرا همه ی ما معنی واقعی زامبی را در بازیهای ویدئویی با این فرنچایز تجربه کردیم . با عرضه ی همگانی این سری بر روی انواع کنسول ها و قدرت نمایی سازنده ی افسانه ای اش یعنی Shinji Mikami توانست ترس و وحشت را برای این عرصه ی تعریف کند. هیچکس فکر نمی کرد با در دست گرفتن کنترلر و بازی کردن همچون دیدن یک فیلم ترسناک و چه بسا ده ها برابر آن از جای خیس شده ی خود بپرد . هر نسخه تازگی خود را داشت به ویژه نسخه های انحصاری Gamecube که تجربه ای متفاوت از Resident Evil به ما میدادند و جزو داغترین بازی های کلوپ ها در دوره ی خود بودند و …

کاور بازی Resident Evil HD Remaster

عنوان: Resident Evil HD Remaster
ناشر و سازنده: Capcom
پلتفرم ها: PC-PS4-PS3-Xbox360-Xbox One
تاریخ انتشار: ۲۰ ژانویه ۲۰۱۵

دوستان همیشگی

یکی از مهمانان همیشگی صنعت بازی های ویدئویی که در قلب ما گیمر ها حظور دارند زامبی ها هستند که با تاریخچه ی پر رنگ ولعاب و حظور مداوم و ثابتشان در این صنعت خودشان را به عنوان عضوی جدانشدنی به ما معرفی کرده اند و به هیچ وجه نمیشود اینده ای را تصور کرد که زامبی ها چه به شکلی کلیشه ای و چه به شکلی کمرنگ باعث آزردگی خاطر ما شوند و یا از خاطرمان پاک شوند .

دوستان قدیمی

مرگ تدریجی یک شاهکار

اما این لذت ها به خاطره تبدیل شدند و سال ها از سرزندگی این فرنچایز گذشت و ما شاهد دور شدن این فرنچایز از اصل و ریشه اش شدیم. بازی دیگر حس و حال یک بازی در سبک Horror را نداشت و کاملا به یک بازی Action بدون هیچ مضمون ترسناکی تبدیل شده بود و ما این مرگ تدریجی را از نسخه ی چهارم شاهد بودیم و در نسخه ی ۵ استارت این افت را به چشم دیدیم به گونه ای که Resident Evil 5 بازی ای سراپا اکشن با اسلحه هایی مخرب و درگیری هایی خونین بود اما به هیچ وجه ترسی را در شما ایجاد نمیکرد . پس آن زامبی های کرخت و تلوتلو خور چه شده بودند و چه بلایی سر حمله های ناگهانی زامبی هایی مملو از خون در یک تاکسی آمده بود . آیا مقاصد تجاری ارزش پرداختن چنین هزینه ی گزافی را داشت؟
ایا ما دلمان برای صدای نفس های Nemesis و بخیه های صورتش تنگ نشده بود. معما ها و پازل های کلافه کننده و فوق سخت این سری. دوربین ثابت بازی که اجازه میداد بازی ترس و وحشت را دو چندان کند زیرا محدودیت زاویه دید به مناسبت هر موقعیت و مکان خودش جزو فاکتور هایی بود که Resident Evil را ترسناک تر از هر بازی ایی در سبک Horror میکرد. ممکن است در جواب بگویید که با افزایش قدرت کنسول ها و پا گذاشتن به نسل های بعدی دیگر استفاده از دوربین ثابت برای بازی یک افت محسوب میشد. اگر این بهانه ی شما برای توجیح یکی از کوتاهی های این سری است پس باید بگویم که دور و برتان را خوب نگاه نکرده اید و بازی God of war 3 یکی از با عظمت ترین بازی های PS3 (و نمونه ای از یک بازی نسل جدید)و پر طرفدارترین سری بازی انحصاری سونی تماما دوربینی ثابت و منوط به بازی داشت و گیمر هیچگونه کنترلی بر روی دوربین نداشت و این در وصف باز ایی برای نسل هفت است دقیقا همچون Resident Evil 5 .
این سیر نزولی ادامه داشت تا با عرضه ی Resident Evil6 به اوج خود رسید که با عرضه ی آن نمرات بازی به دودسته ی کاملا مجزا تبدیل شد . نمرات بازی بلا استثنا یا فوقالعاده پایین بودند و یا فوقالعاده بالا و اما این به چه معنا بود و کدام منتقدان کدامین نمره را دادند.
منتقدین کهنه کار و اصل پسند . منتقدانی که از اولین روز هر فرنچایزی همچون گیمر ها با فرنچایز زندگی کردند و خود را در خط زمانی این سری قرار می دادند, به بازی نمره هایی همچون ۳/۱۰ دادند و به نظر بنده منصفانه هم بود. بازی به حدی به یک بازی اکشن تبدیل شده بود که از کشتن زامبی خسته میشدید.
و منتقدینی که به بازی به عنوان نسخه ای کاملا تفکیک شده از این سری نگاه کردند و بخاطر صحنه های اکشن,گرافیک فوقالعاده,گیم پلی روان و عالی آن ۸ و یا ۹ از ده دادند اما اینطور میشود گفت که Resident Evil 6 گذشته درخشان و پر افتخار خودش را به این نمرات فروخت .
از همین رو هنوز گیمر هایی هستند که خاطرات نسخه های ابتدایی Resident Evil را در ذهن خود مرور میکنند و سر تاسف و حسرت تکان میدهند. حال با عرضه ی Resident Evil HD Remastered نیاز این دسته از گیمر ها رفع و حاجت آنها روا شده است و میتوانند خاطرات خود را با طعم نسل هشتم مرور کنند.
تجدید یک خاطره
الان ۱۹سال از عرضه ی بازی ای که ژانر Survival Horror را به رخ همگان کشاند و نامش را بر سر زبان ها انداخت نیزمیگذرد و حال شاهد بازگشت خوش رنگ و لعاب آن هستیم.از زمانی که وارد نسل هشتم شده ایم بجای تجربه کردن عناوینی درخور این نسل بیشتر شاهد عرضه ی نسخه هایRemasteredشده از نسل هفت بودیم اما هیچوقت فکر نمیکردیم که یک نسخه ی بهبود یافته از این نسخه ی رزیدنت اویل که بر روی Gamecube عرضه شد را تجربه کنیم.مثل گذشته راهرو ها و اتاقک ها و حتی محل نگه داری حیوانات قصرSpencerمملو از معما های طاقت فرسا و ترس و وحشت است.هنوز هم باید با زامبی های سر سختی ک تنها راه کشتنشان خیساندن انها در بنزین و سپس اتش زدنشان است نیز دست و پنجه نرم کنید.

اگر میخواهید زامبی ها را به شکل دائمی بکشی یا باید بسوزانیدشان یا هدشات کنید

سگ های دوبرمن وحشی هنوز هم از گوشه کنار و فرورفتگی ها با تمام قدرت بهتان حمله میکنند .دیگر نیازی به یاد آوری و اشاره به زنبور های دیوانه و کلاغ های شیطانی و عنکبوت هایی با طراحی افسانه های یونانی نیست .بازی به ریشه و اساس،ترس و وحشت خود همچنان پایبند است و حس یک بازیSurvival horror اعلا را می دهد.مثل گذشته و بر خلاف خیلی از بازی های امروزی در ابتدای بازی از بین.دو مامور ویژه به نام های chris redfield و یاJill valentine انتخاب میکنید.اما مسئله ای ک ممکن است شما را از لذت بردن از این بازی محروم کند معماها و پازل های بازی است که گاهی شما باید مدت ها ثابت ایستاده و به یک معمای بسیار پیچیده فکر کنید تا دری برای شما باز شود که آنسوی در معمایی دیگر انتظارتان رامیکشد.یکی از دلایلی که سبب این امر می شود حالت پرپیچ و خم و ماز گونه ی محیط بازی است که قصر اسپنسر می باشد.

نمایی از محیط های تو در توی قصر که با دوربین ثابت سازگاری ندارد

نورپردازی ستودنی بازی به عنوان یک نسخه ی Remake شده

همین نحوه ی معماری قصر زمینه ای عالی برای ایجاد معماهای غیر قابل تحمل بازی فراهم کرده است.از جمله گشت و گذار در اتاق های پرت و دور افتاده با حظور دوربین ثابت بازی و پیدا کردن آیتم هایی حیاتی در بازی معروف اویل یعنی “کلید را پیدا کن و با قفل تطبیق بده”با این وجود پازل های بازی مضحک و لوس هستند که فقط به درد اضافه کردن زمان گیم پلی بازی می خورند.بر فرض مثال اگر میخواهید از مرگ ناگهانی خود جلوگیری کنید باید در منطقه ای یک آبجکت کپی شده از اصل آن را بر روی یک صفحه ی فشاری قرار بدهید و این آبجگت در قلاده ی یک سگ مخفی شده است. نیازی نیست اشاره کنیم که سگ را باید بکشیم اما بحث اینجاست که قبل از کشتن سگ و بدست آوردن آبجکت از قلاده ی براقش می بایست در نقطه ای خاص از بالکن خارج قصر بایستید و در سوتی مخصوص بدمید تا جناب سگ تشریف فرما شوند.
سر نخ های بسیار کمی در رابطه با این پازل مخصوصا در سراسر بازی وجود دارد و یکی از اعصاب خرد کن ترین پازل ها محسوب می شود.شاید کپکام سر نخ های ناچیز این پازل را با ویروس T اشتباه گرفته است و به این امید بوده که سرنخ های شیوع پیدا کنند و بازیکن ها به حل پازل بپردازند آن هم قبل از اینکه این پازل به تیتر و موضوع اصلی سایت هایHelps &Tips تبدیل شود و جزو سوالات متداول بازیکن ها در فروم های بازی بشود.
در بازی نه تنها باید از خطراتی که در گوشه و کنار قصر کمین کرده اند جان سالم به در ببرید بلکه باید اعصابی پولادین داشته باشید. زیرا در کنار معما های رذیلانه طراحی شده ی بازی منابع دیگری روانتان را خط خطی میکند.
یکی از منابع Inventory شماست که به طرز غیر منصفانه ای کوچک و کم جا است و باید میلیمتری تجهیزات خود را درش قرار بدید.هر دفعه که از یکی از Saferoom های قصر خارج میشوید باید تصمیم بگیرید که چه ایتم هایی را میخواهید با خودتان ببرید البته لازم به ذکر است که ایتم های مازاد را میتوانید در یک جعبه ی آلومینیومی در Saferoom ها انبار کنید اما چه فایده. مهم این است که هنگامی که به تجهیزات خود نیازمند هستید نمیتوانید راه خود را به saferoom بکشید و از جعبه ایتم مورد نظرتان را بردارید .وگویا تنها کاربرد Inventory شما این است که مبادا به مقصد رسیده باشید و اشتاباها به جای آوردن یک گل سینه یک تاج آورده باشید.( این مثال را زدم تا با نمونه آیتم های حیاتی ای که برای حل معماهای بازی لازم است نیز اشنا شوید و بدانید که قرار است با چه مسایلی سر و کله بزنید.)
منبع بعدی حرص خوردن در بازی جابجایی در قصر دوست داشتنیه ماز مانند اسپنسر است.همانطور که در ابتدا ذکر کردم دوربین های ثابت یک فاکتور خوب بود که فرنچایز رزیدنت اویل به این ژانز معرفی کرد اما در چنین لوکیشنی بس پیچیده و تو در تو نه تنها این فاکتوری مثبت نیست بلکه مایه ی عذاب گیمر است. دوربین های ثابت در این بازی به لذت بخشی رزیدنت اویل ۳ نمیباشد.زاویه ی دوربین یک مزاحمت اضافی و غیرضروری را ایجاد کرده که از جابجایی دوربین بین زاویه های مختلف نشات میگیرد و دستورات مخچه ی شما را زیر سوال میبرد زیرا در حین عبور از یک راهرو در میابید که در ابتدای راهرو سمت بالا همان بالا را معنی میدهد و دقیقه ای دیگر با تغییر دوربین جهت پایین بالا را معنی میدهد و این مشکل را به یک قصر مملو از راهرو و کوریدور تعمیم دهید تا حساب کار دستتان بیاید.
پس از اندکی بازی و عبور و مرور از قسمت های مختلف قصر ,از معطل شدن و فس فس کردن کاراکتر در باز کردن در ها به ستوه میایید و سر به بیابان میگذاریید.این انیمیشن بس آرام و اعصاب خرد کن گویا از طراحی و خوش ذوقی های سازندگان بوده تا حس ترس را به شما القا کنند و با خود می پنداشتند که اگر شما در یک راهرو تنگ و تاریک توسط یک سگ دوبرمن آلوده شده که دست کم از زامبی ها ندارد ,تحت تعقیب باشید و حال به انتهای راهرو میرسید و میخواهید در را باز کنید , اگر به چنین انیمیشنی بر بخورید حتما حس ترس و استرستان دو چندان میشود. بنده از همینجا اعلام میکنم که خیر. سازندگان محترم اشتباه میپنداشتـــــند.بلکه هدفشان این بوده که از این تامل اندک برای تغییر محیط بازی برای لود کردن محیط بعدی استفاده کنند که به پاره شدن رشته ی تمرکز گیمر ها وحس درگیری در بازی منجر شده است
قصد بنده از ذکر کردن این نکات تخریب بازی نبود بلکه میخواستم ابتدا نکات منفی بازی را ذکر کنم تا بعد با خیال راحت به نکات مثبت بازی که مستحق این فرنچایز است بپردازم.
بعد از اینکه با اوضاع قمر در عقرب دوربین و محیط بازی خو گرفتید و با همه ی بدی ها و خوبی ها (که خوبی هایی دیده نمیشه) به این وضع عادت کردید,در این لحظه ست که اتمسفر سیراب کننده ی بازی را بیش از پیش آماده میبینید.بسیار لذت بخش تر و آماده تر از نسخه ی Gamecube .
باز سازی HDبازی پس زمینه های از پیش رندر شده را از نسخه ی ۲۰۰۲ این بازی حفظ کرده است در حالی که کاراکتر ها آبجکت ها و تکسچر ابجکت های سه بعدی بسیار تمیز رندر شده است.با وجود نورپردازی بهبود یافته,اجسام سه بعدی به خوبی در محیط و و گوشه کنار و در موقعیت هایی که پشت جسمی دیگر مخفی شده اند نیز دیده میشوند و به چشم می آیند.
در این مابین میتوانید خودرا در مرکز یک نمایشگاه هنری بیابید.طراحی محیط داخلی قصر خبر از استعداد های فوقالعاده ی تیم هنری بازی میدهد.پرده های سلطنتی کت و کلفت و سنگین,نقاشی های یک جنتلمن خوش قد قامت کر در قاب هایی آراسته و تزیین شده نیز جا خوش کرده و همچنین نرده ها قطور و جلا خورده ی راه پله ها که با چنین نورپردازی ای برای اغوای گیمر دست به یکی کرده اند.

تفاوت بین نسخه ی اصلی و Remastered شده

تفاوت بین نسخه ی اصلی و Remastered شده

با تمام نقاط ضعف تاریخی بازی باید این نکته را ذکر کنم که که این نسخه با وجود بهبود یافتن در حد یک نسخه ی Definitive هنوز هم گیمر های کهنه کار و آشنا به سبک Survival Horro را میطلبد.
گیمر هایی که بتوانند خود را با تغییر کاراکتر بازی که به نوعی مساوی با تغییر درجه سختی بازی است, وفق بدهند.
سیستم اچیومنت بازی شمارا به کارهایی که از محدود کردن گیمر فقط و فقط به یک چاقو میکند گرفته تا به اتمام رساندن بازی بدون حتی یکبار سیو کردن نیز تشویق میکند .اچیومنت و تروفی هایی که هیچ سازنده ی امروزی بازی هایی ویدئویی(به جز استاد اعظم هیدئو کوجیما که با تروفی های متال گیر سالید ۴ اشک گیمر هارا در آورده بودند) جرئت نمیکند از گیمر ها بخواهد. فقط تصور کنید,اتمام بازی بدون سیو کردن!!!!!!
اما خوب این وضعیتی است که بر بازی حاکم است و گیمر هایی پوست کلفت میطلبد اما برای گیمر هایی که میخواهند یکی از ناب ترین نسخه های فرنچایز رزیدنت اویل که خود, گل سرسبد ژانرش است را زیارت کنند چه؟ آیا از پس زحمتش بر می آیند یا زیر بار بازی کمر خم میکننند؟
این بازی گروه جامعی از گیمر هارا به چالش میطلبد و وسوسه به انجام بازی میکند . گیمر هایی که طی این سال ها توسط سازندگان دل رحم و دست و دل باز بازی های ویدئویی ,تنبل و راحت طلب شده اند.به ندرت پیش می آید که در یک بازی در سال ۲۰۱۵ برای ساعت ها درگیر یک پازل موجود در بازی باشیم ,به ندرت در محیط بازی گم میشویم,و به ندرت از حرص کنترلر را به زمین میکوبیم.گیمر های کهنه کار حتما درک میکنند که سختی ده ها بازی امروزی روی هم رفته به پای سختی یک مرحله از مگا من سگا جنسیس نمیرسد.
اما سوال اینجاست که رزیدنت اویل بخاطر طراحیش سخت از آب در آمده یا بخاطر غفلت و کوتاهی سازندگان؟
گیمر هایی که از پس این بازی بر نیایند یحتمل به سراغ گزینه ی دوم میروند.
اما حقیقت امر و جواب این سوال پیچیده تر از این حرف ها می باشد.بسیاری از طراحی های اعصاب خرد کن بازی از قصد بوده و بر پایه ی طراحی های عمدی سازندگان بوده است یعنی گزینه ی اولی که ذکر کردم . بر فرض مثال تبدیل کردن قابلیت سیو کردن بازی به یکی از توانایی های کاراکتر به مانند توانایی های دیگر در هر بازی ویدئویی .بدین معنا که قابلیت سیو کردن شما یک نوار دارد که پس از سیو کردن بازی تخلیه میشود و تا پر نشدن کامل آن باید قید ذخیره کردن بازی را بزنید. این حرکت سازندگان تهی از نبوغ و نوآوری است و لی خوب ,کاملا از عمد است و برای بالا بردن درجه سختی بازی اعمال شده تا گیمر های کهنه کار از تازه کار را توسط این صافی و صافی های مذکور جدا کند. (گفتنی است که این ایده ی نوار ذخیره ی بازی در Alien:Isolation هم دیده شده بود که استقبال چندانی از آن نشد . هر بازی ای حق انجام کارهای جسورانه ی سری رزیدنت اویل را ندارد)
نمونه ای از دیگر از الطاف سازندگان که شامل حال گیمر های امروزی میشود سیستم تیر اندازی بازی است که به گونه ای طراحی شده که باید در حالت ثابت شلیک کنید و سعی کرده اند با اینکار و چسباندن شما همانند بختک به یک نقطه و شلیک کردن حس ترس را بهتان القا کنند. مسئله اینجاست که ایا قبل از رسیدن زامبی به نقطه ی ایستادن تان نیز قادر به کشتن وی میشوید یا خیر. این سوالی است که در درگیری های ناگهانی بازی, ذهن گیمر را مشغول میکند.

بیا بغل عمووووو!!!

تا به اینجا بخش اول سوال را توجیه کردیم اما به بخش دوم میرسیم یعنی غفلت سازندگان در طراحی و ساخت بازی.
عمده ی این ضعف در معماها و پازل های بازی به چشم میخورد که کاملا از بی حوصلگی سازندگان نشات گرفته.کمبود شدید سرنخ ها برای حل پازل ها و عقب و جلو رفتن های بیهود ه و تکراری در بخش های مختلف قصر جزو این کوتاهی ها میباشد.هیچ توجیهی جز ضعف در طراحی وجود ندارد (توجیهاتی بی ربط همچون نسبت دادن سختی سادیسمی معماهای بازی به سبک تاریخی آن). و البته این نتیجه ی سپردن بازی به دست یک تیم جوان از طراحان و سازندگان است که مجبور به شناخت و آشنایی با نوآوری های محیط های سه بعدی و قابلیت های حجمی فراوان بازی های دیسکتی ,شده اند.

در مجموع باید گفت که با یک نسخه ی ناب از این سری روبرو هستید.یک رزیدنت اویل خالص که سایه ی خودرا بر سر سه افتضاح قبلی این سری یعنی نسخه ۵ و ۶ و بالاخص Operation raccon cityنیز انداخته و سعی دارد که رزیدنت اویل واقعی را به گیمر ها نشان بدهد و شهرت از دست رفته ی خود را یا یک Remake از نسخه ی Remake شده ی سال ۲۰۰۲ نیـز بدست آورد.
نسخه ای که برای گیمر هایی که تمامی نسخه هارا دنبال کرده باشند همچون ستاره ای میدرخشد و از آن به عنوان بهترین یاد می کنند.