امید نمرده است! | تحلیل نمایش Metro Redux در Gamescom 2014

روزی که موشک اصابت کرد که شاید به نظر آخرین روز می آمد، اما این طور نبود. روزی که خورشید برای همیشه با ما قهر کرد، آخرین روز ما نبود. هیچ کس نمی تواند ما را به آخر خط برساند. هیچ کس نمی تواند، باعث سرنگونی ما شود. هنوز هم می توان زندگی کرد و می توان برای بازگشت به روزهای خوش جنگید. شاید آسمان آبی سابق ما رنگ خاکستری به خود گرفته باشد، اما آسمان دل های ما هنوز آبی است و هنوز روشنایی و طراوت در آن موج می زند. مسکوی دوست داشتنی ما دیگر زرق و برق پیشین را ندارد، اما ما هنوز زنده ایم و برای بهتر زیستن تلاش می کنیم، حتی اگر رسیدن به این امر انرژی زیادی به طلبد و ما مجبور باشیم تمام عمرمان را وقف این کار کنیم، ارزشش را دارد. دشمنان بی شماری در این راه جود دارند که کار ما را سخت تر می کنند، دشمنانی که هر یک به نوبه خود خواهان براندازی ما هستند، خواهان مرگ ما اما باید بدانند، این آخرین روز ما نیست.

کاور رسمی بازی Metro Redux

سازنده: Deep Silver
ناشر: ۴A Games
پلتفرم: PC, Xbox One, PS4, Mac, Linux,
سبک: First Person Shooter, Survival Horror
تاریخ انتشار: ۲۶ آگوست ۲۰۱۴

مترو: ریداکس نسخه بهینه سازی شده ی دو بازی Metro 2033 و Metro: Las Light است که اولی در سال ۲۰۱۰ و دومی دو سال ۲۰۱۳ منتشر شدند. اکنون Deep Silver اختیار ساخت این بازی را در دست گرفته است، اما نباید از استودیو ورشکسته THQ چشم پوشی کرد که برای اولین بار ساخت بازی را شروع کردند. بازی که داستانش را از رمان مشهور نویسنده روسی دیمیتری گلوخوفسکی گرفته است. رمانی که دو نسخه از آن در سطح جهان منتشر شده است و اکنون همه طرفداران از خوانندگان کتاب گرفته تا طرفداران بازی مترو منتظرند تا نسخه دیگری از این کتاب منتشر شود تا هر دو قشر دلی از عزا در آورند.
داستان بازی در سال ۲۰۳۳ و ۲۰۳۴ میلادی اتفاق می افتد، مسکو در سال ۲۰۱۳ در اثر انفجار بمب اتم تحت پوشش مواد رادیواکتیو قرار گرفته است و زندگی در آن به کابوس تبدیل شده است، اکنون مردم این شهر برای ادامه زندگی به زیرزمین ها و متروها پناه برده اند و در از نور گرم و لذت بخش خورشید محروم شده اند. در این بین گروه های مختلفی به وجود آمده اند، که برخی از آن ها به دیگران که از توان کمتری برخوردارند حمله می کنند و منابع حیات بخششان را تصاحب می کنند. اما این پایان ماجرا نیست و موجودات جهش یافته ای هم در این سرزمین به وجود آمده اند که صدها برابر مرگبارتر از انسان ها هستند و از گوشت انسان های بخت برگشته تغذیه می کنند.

حیواناتی که براثر تاثیر مواد رادیو اکتیو درنده تر و خشن تر شده اند. در همان سال نحس ۲۰۱۳ پسری متولد شد که آرتیوم نام گرفت، او در سال ۲۰۳۳ در حالی که تنها بیست سال سن دارد و جوانی بیش نیست، می بایست به قهرمانی برای مردمش تبدیل شود. قهرمانی که می تواند مردمش را از بدبختی و هلاکت خارج کند و بار دیگر امید را به قلب های ناامید و خسته آن ها بازگرداند. در این شهر رادیواکتیویته موجودات دیگری به نام Dark Ones ها هم حضور دارند که در نسخه اول بازی برای انسان ها تهدیدی ایجاد می کنند. Metro: Last Light دقیقا پس از بازی قبل آغاز می شود، در این جا آرتیوم کمی پخته تر شده است. یکی از این Dark One ها بار ها به کمک آرتیوم می آید و شما مجبورید راه های پرپیچ و خم مسکو را به دنبال این موجود کوچک طی الطریق کنید. در بازی انتخاب هایی به وجود می آید که با درست تصمیم گرفتن در آن ها می توانید پایان خوب بازی را تماشا کنید. تصمیماتی که گهگاه باعث سردرگمی شما می شوند. داستان بازی داستانی است، برای زنده ماندن و برای تسلیم مرگ نشدن. با توجه به این که داستان بازی داستان مشهوری است، در این زمینه توانسته نمایش خوبی داشته باشد.
گیم پلی بازی مترو ترکیبی از دو سبک FPS و SH است که به شکلی دلخواه طرفداران دو سبک ساخته شده است. در نسخه اول یعنی Metro 2033 کفه ترازو به سمت SH سنگینی می کند ولی در نسخه دوم یعنی MLL بازی بیشتر به سمت تیراندازی پیشرفته است. در هیچ کدام از دونسخه ای که از این بازی منتشر شده است، بخش چند نفره وجود ندارد و سازندگان تمرکزشان را روی بخش تک نفره گذاشته اند که نتیجه کار هم قابل قبول است. بازی بیشتر در محیط های تنگ و تاریک و سرپوشیده دنبال می شود و نورپردازی بخش مهمی از بازی را تشکیل داده است که به لطف ۴A Engine این بخش هم قابل قبول از کار در آمده است. در مترو ۲۰۳۳ کمی جزییات و مشکلات گرافیکی دیده می شد که در مترو ریداکس به لطف سخت افزار کنسول های نسل هشتم این نقیصه نیز بر طرف شده است. کات سین ها در زاویه دوربین اول شخص قرار گرفته اند که با بازی اصلی تفاوت دارد. اسلحه های بازی MLL و DLC هایش به بازی مترو ۲۰۳۳ افزوده شده است. نورپردازی و کیفیت بافت ها بالاتر رفته است و اکنون بازی با طعم نسل هشتم به طرفداران تقدیم خواهد شد. TakeDown ها که تاثیر مهمی در روند بازی دارند هم به شکل بهتری در این نسخه کامل تر قرار گرفته اند که تفاوت های عمده ای با نسخه اصلی و اوریجینال بازی دارد. صداپردازی هم در این دنیای تاریک و متوهم در بازی نقش مهمی دارد و در جایی که دیدن دشمنان و به سختی انجام می شود، باید از گوش هایتان کمک بگیرید که سازندگان به شکل بسیار خوبی این امر را در بازی پیاده کرده اند. در نسخه Metro: Last Light در بازی خاصیت تمیز کردن ماسک از خون و کثیفی وجود داشت که این خاصیت به بازی Metro 2033 هم راه پیدا کرده است. ماسک شما بعد از اسلحه تان مهم ترین یار و یاور شما در این دنیای تاریک و مملو از موجودات شیطانی است که در مواقع سختی به کمک شما می آید و شما می توانید به وسیله ماسکتان تنفس کنید و اکسیژن را وارد ریه هایتان کنید.

یکی از نقاط ضعف بازی به شخصه برای خودم دنبال کردن Dark One بود، این موجود کوچک همیشه جلوتر راه می رفت و من مجبور بودم برای پیدا کردن مسیرم او را که هم رنگ زمین بود، پیدا کنم و اصلا از این کار خوش حال نبودم.
دشمنان بازی هم بیشتر انسان ها هستند که گهگاه راهزن و حتی دوستان خودتان هستند. دوستانی که مراحل بسیاری را با آن ها طی می کنید و برای نجات آن ها هرکاری می کنید، اما در مراحل بعد علیه شما می شوند و باید آن ها را از پیش رو بردارید. اما دشمنان شما تنها به انسان ها ختم نمی شوند و حیوانات و موجودات جهش یافته و متاثر از مواد رادیواکتیو هم در بازی حضور دارند که باید آن ها را نیز از پیش رو بردارید.
خوب بودن در این دنیای بد چیزی است که بازی از شما می خواهد و این شمایید که می توانید با کمی حوصله و کمی وقت گذاشتن خوب بشوید و یا بد باشید و تنها به فکر نجات خودتان. نجات دیگران یا گوش کردن به حرف هایشان همه و همه از کارهای بسیار حوصله سربری است که باعث خوب شدن و پاک نیت بودن شما در این دنیای زشت می شود. کاری که من به شخصه از انجام آن تنفر دارم و اصلا حوصله طولانی شدن بازی را ندارم. در بسیاری از دقایق بازی پیاده روی های طولانی پیش روی شماست که باز هم برای من بی حوصله ملال آور است و فکر می کنم بسیاری مثل من باشند. اما نمی توان از داستان مهیج و محیط زیبا طراحی شده بازی چشم پوشی کرد که مطمئنا در نسخه مترو ریداکس با جزییات و طراحی بسیار زیباتری روبرو خواهیم شد.
بازی با تمام نقاط مثبت و منفی اش توانسته متای ۸۵ را کسب کند و این متایی است که بسیاری از بازی های پرخرج تر و وسیع تر نتوانسته اند به آن برسند. از موفقیت این نسخه نیز نمی توان مطمئن بود، اما می توان صبر کرد و نتیجه را فهمید.

[jwplayer mediaid=”158142″]

دانلود با کیفیت HD

دانلود با کیفیت SD

در این چند سال به قدری بازی های ساخته شده با Unreal Engine را تجربه کرده ام که با دیدن یک عکس می توانم تشخیص دهم که آن بازی با آنریل انجین ساخته شده است، یا خیر. این بازی با این که اول شخص است و با موتور اختصاصی ۴A ساخته شده است، اما شباهت هایی با آنریل انجین دارد و برای ما که چشممان به طراحی ها و رنگ پردازی های آن بازی ها آشنا است، مناسب است.
در این بازی (مترو: ریداکس) سازندگان سعی داشته اند که سختی بازی را به گونه ای در بازی قرار دهند که هم دوست داران سبک SHو سختی های آن راضی باشند و هم دوست داران سبک FPS که علاقه زیادی به شلیک کردن دارند. حالت Spartan مخصوص طرفداران FPS است که در آن مهمات به مقدار بیشتری یافت می شود و از این جهت به Metro: Last Light شباهت دارد و از طرف دیگر حالت Survival قرار دارد که مختص طرفداران سبک SH است و شباهت هایی به بازی Metro 2033 دارد. در این حالت مهمات کم تر یافت می شود و گیمران با چالش های سخت تر و خطرناک تری مواجه خواهند شد. علاوه بر کمی مهمات، آرتیوم با سرعت کمتری خشاب اسلحه هایش را عوض می کند که سختی کار را دوچندان می کند. Ranger Mode هم دیگر حالت بازی است که سخت ترین آنان نیز محسوب می شود. در این حالت گیمران با بیشترین سختی و مشکلات روبرو می شوند که کار را برای به پایان رساندن بازی بسیار سخت می کند. در این حالت که تنها بر روی نسخه های ویژه ی این بازی قرار گرفته بود، تعدادی تفنگ بیشتر را در بازی جا داده بود.
در پایان باید به پیشرفت های گرافیکی این نسخه نسبت به نسخه قبل اشاره کرد. نسخه کامپیوتری این بازی برای کامپیوترها با سیستم های ضعیف تر عملکرد بهتری دارد. مراحل DLC بازی به مترو: ریداکس اضافه شده است. چرخه شب و روز در مترو ۲۰۳۳ قرار گرفته است و کات سین ها هم با کیفیت بهتر و کامل تری در این نسخه حضور دارند و در آخر بازی با ۶۰ فریم ثابت و ۱۰۸۰P اجرا می شود که هیچ گونه لگ و تاخیری را از بین می برد.