گزارش اختصاصی گیمفا از “ورکشاپ نمایش شب‌گرد” به قلم کامران گلشاهی

ورکشاپ “نگاهی به اولین بازی نوآر ایرانی؛ شب‌گرد” روز پنچشنبه در مجتمع فنی تهران با حضور تیم سازنده‌ی شب‌گرد و جمعی از منتقدین و خبرنگاران حوزه‌ی بازی‌های ویدئویی و فناوری اطلاعات برگزار شد.

دوست عزیزم کامران گلشاهی به نمایندگی از گیمفا در این ورکشاپ حضور پیدا کرد و علاوه بر کشیدن آرت ورک اختصاصی برای بازی شب‌گرد گزارش کاملی را برای ما نوشت.

به نام خداوند بخشایشگر و مهربان

سلام خدمت همگی . من می خوام به نوبه خودم گزارشی از جلسه ی رونمایی از شبگرد برایتان به نمایش بگذارم . در اینجا نمیخوام از قواعد و اصول گزارشگری استفاده کنم و هر اطلاعاتی که گفته شد رو در قالب یک متن ساده با بیان ساده براتون در نظر گرفتم .

اول از همه من برای شما از نوآر توضیحاتی میدم .

 نوآر در واقع یک نوع گرایش هنری هست که شاخه های مختلفی در زمینه های مختلف هنری داره مانند نقاشی ، سینما و ادبیات و … ، اینجا کلیاتی از این شیوه رو براتون میگم .

سیاهی ، ابهام ، اغراق … تضاد نوری بالا و شخصیتی قهرمان یا ضد قهرمان ، شخصیتی که با دیگران غریبگی میکنه. درگیری های روانی ، فساد و … . محیط های مه آلود و گاه حزن انگیز و داستان هایی از شخصیت های گانگستر یا مافیایی آمریکایی . حضور زن ها اکثرا در این فیلم ها در نقش های منفی هست ..

باید گفت که نوآر از مکتب اکسپرسیونیسم آلمان ریشه گرفته .

حالا توضیحی از مکتب اکسپرسیونیسم داشته باشیم که بهتر متوجه ماجرا بشید . میشه در این جمله اونو نشون داد : بیان بیرونی احساسات درونی انسان همراه با اغراق .

این مکتب جنبشی در هنر های تجسمی ، ادبیات و تئاتر و سینما بود که در فاصله ی سال های ۱۹۰۳ تا ۱۹۳۳ در آلمان شکل گرفت . از خصوصیاتش میتونم بگم از دیوار هایی با زوایای تیز و غیر عادی ، سایه های کج و تاریکی ای که فضا رو در خودش به حبس در آورده  و دستکاری های عمدی در واقعیت جلوی چشممون ، اینها از چیزایست که برای نشون دادن دنیای خوف آلود و روحیه های انسان و نا امیدی و جنون زدگی و اضطراب و… استفاده میشه .

سبک نوآر دست کمی از این قضایا نداره و همونطور که گفتم ، قهرمان ما در داستان خودبیگانگی و سردرگمی در مشکلات رو به همراه داره . اضطراب و فضای مه آلود .

در این جلسه از فیلم ها و بازی هایی که این روح سیاه شب ، شبگرد ، ازشون الهام گرفته و خودشو ساخته ، گفته شد که از فیلم ها ، ۲۱ grams – fight club – memento – seven – Nolan’s Batman و از بازی ها سه بازی معروف Darkness و MAX PAYNE1 و MAX PAYNE 2 .

بیاییم بیشتر با شخصیت شبگرد و دیگر افرادش آشنا بشیم.

صدای عدالت خواهی ، سفر اودیسه وار شخصیت شبگرد به زیبایی این بازی می افزونه . سفر ادیسه وار همان تحول شخصیت در طول اثر هست ، از یک فرد که شاید سردرگم ، فرو رفته در تاریکی های درون تا رسیدنش به شخصیتی دگرگون شده .

شبگردی که اول به فکر خود و راهش بود ، سردرگم در انتخاب ها ، با تفکرات و مشکلات روحی به سراغ سختی ها میره و آخر شاید بتونیم بگیم ، عدالت ، عدالت و عدالت .

چیزی که ما از اون در این بازی میبینیم یک فرد بی گناه مقدس و خوب نیست ، طبق شرایط سبک نوآر یا اصلا میشه گفت خصوصیاتی که برای این شخصیت در نظر گرفته شده ، اون هم شخصیتی خاکستری داره . فساد ها و بدی هایی انجام داده . گناهکار هست و در طول بازی همیشه به این فکر میکنه که آیا این کشتن ها و مبارزات و اینا ، ارزشی داره ؟ آیا درسته ؟ کدوم راه ؟ و در آخر هم در همین شک فرو مانده می مونه .

باید گفت که روانشناسی هم حضور داره که به اون مشاوره میده .

می بینین ؟ ، شخصیتی که همش با خودش در طول بازی زمزمه میکنه ، حرف میزنه و راه میره و میکشه و تا به هدفش برسه . بر اثر اتفاقاتی پوستش داغون شده و همین که به این دلایل صورتش رو باند پیچی کرده و ما نمیتونیم ببینیمش ، نمادی از سردرگمی در شناخت هویت خودش هست .

شاید سوال باشه که ظاهر این شخصیت چندان شباهتی به ایرانی ها نداره یا چنین افکاری ، باید گفت که نه ! در واقع اصلا این بازی روند داستانیش در ایران نیست بلکه یک جای خیالی ساخته شده اتفاق میوفته .

شبگرد ، کارکتری الهام گرفته از دو شخصیت  Rorschach در Watchmen و Dark man با یکم ایرانیزه شدن هست. شاید بشه اونو در مخفیگاهش که در یک زیر شیروانی هست ملاقات کرد .

و نقش منفی اصلی ، گفته شد که اون مریضی اختلال تجزیه ای داره ، از نوع فراموشی . مثالی که میشه برای اون در نظر گرفت ، واکر در Spec ops هست و اینکه بخشی از داستان بازی هم بر اساس همین موضوع شکل میگیره .

شخصیت ها ، دشمنان در این بازی یک بعدی نیستن ، دارای یک بک گراند داستانی و شخصیت پردازی ای هستن که در کات سین ها شاهد این روایت ها خواهیم بود .

حال بریم به سخنان کارگردانان این بازی بپردازیم که درباره ی مشکلات پیش رویشون و … صحبت هایی داشتن .

درباره ی موشن کپچر میگفتن ، اینکه سیستم های موشن کپچر در ایران اصلا جالب نیست و اونا کلا یک صبح تا شب وقت داشتن که حدود شصت دقیقه کات سین های بازی رو ضبط کنن و همونطور که گفتن ، چیزی حدود چهار ماه مشغول تمرین برای این قضیه بودن که اگر به آنجا برن ، چیزی رو از قلم نندازن چون واقعا این سیستم ها هزینه ی بالایی دارن.

اما خب این وضعیت در خارج از کشور اینطوری نیست ، سوله های بزرگ و سیستم های موشن کپچر عالی با متخصصین و بازیگرای زیاد که از مشکلاتی که کارگردان ها به اون اشاره کردن همین بازیگر بود .

از دیگر سختی های موشن کپچری که داشتن ، در اختیار بودن یک محیط کوچک برای ضبط بود ، با این وجود که صحنه های بزرگی در بازی هست که به خاطر این مشکل مجبور به تیکه تیکه برداشت کردن این صحنه ها بودن که همین کار انیمیت رو بسیار سخت میکنه و حتی مجبور به ساخت انیمیت های دستی برای بعضی لحظات شدن .

از مشکل دیگه میشه به نداشتن تلویزیون نمایش دهنده اتفاقات ضبط شده در صحنه ی موشن کپچر اشاره کرد که همین خودش کار رو سخت تر میکنه .

همچنین به موضوع دوبله هم اشاره کردن که یک بار وقت داشتن که تمامی دوبله هاشون رو بگیرن . در خارج از کشور دوبله و حرکات دهن بر اساس همون بازیگر هست که در ایران چنین امکانی اصلا وجود نداره بنابر همین گفته شد که دوبار برای صدا گذاری رفتن و هر دو دفعه نزدیک به هشت ساعت طول کشید . دوبلر ها در جریان بازی نبودن و برای همین سازندگان باید بر اونا نظارت میداشتن و راهنمایی میکردن که در همین بین متاسفانه میگفتن که دوبلر ها سختی نشون میدادن ، یا میخواستن که حرف خودشون باشه . اما خب این مشکل در دفعه دوم با نشون دادن ویدیو هایی از بازی که حس و حال محیط و اشخاص رو بهتر به دوبلر ها برسونه ، برطرف شد.

به گفته کارگردان ها ، تیم چند بار عوض شد ، سیستم ها دزدیده شدن و از این قبیل مشکلات که پیش رو داشتن .

سوالی پرسیده شد که چرا با وجود این همه مشکلات این بازی رو ساختین ؟

کارگردان ها از پیشینه ی کاری خود در صنعت-هنر بازی سازی به طور لیست وار توضیحی دادند که رسید به جایی که به خودشون گفتن ، ما دیگه باید یک بازی خوب بسازیم ، یه بازی حرفه ای با کیفیت بالا چیزی که استاندارد باشه و البته گفت که ادعایی نداریم که بخوایم بگیم این بازی بتونه با بازی های روز دنیا مثلا جی تی ای پنج رقابت بکنه .

 نزدیک به شصت دقیقه کات سین در بازی وجود داره و سعی شده که یک ای آی سیستم خوب و متفاوت براش تعریف بشه . برای مثال ، یک سری دشمن معمولی داره که کاور میگیرن ، ریلود میکنن ، اگر جایی قایم بشین میان دنبالتون ، به گفته ای حتی فحش میدن ! و برای اینکار فقط هشت صداگذار مختلف استفاده شده است و همین هشت ها هم دوبلر های معروف بودن .

از مثال های دیگه میشه گفت که سیستم های ای آی متفاوتی رو برای جذاب تر شدن بازی در نظر گرفتن مثل Fighter enemy که با اسلحه سرد به شخصیت حمله میکنن و برای از پا در آوردنشون روش خاص خودش رو نیاز به اجرا دارید یا یک نوع دیگر از دشمن ها به نام full armor اتمی ، همونطور که از اسمش پیدا هست ، کاملا پوشیده از زره هستن و بازم از بین بردنشون روش خاص خودشو داره

 –

همچنین باس فایت های فرعی و اصلی در این بازی وجود داره و طبق گفته خودشون ،مراحل این بازی سعی شده که طوری طراحی بشه که حوصله ی فرد از بازی کردنش سر نره و از شروع بازی تا تموم کردنش چیز های جدیدی در هر مرحله وجود داشته باشه تا گیم پلی رو متنوع بکنه .

دیالوگ ها و صحبت هایی که دربازی وجود داره عظیم تر از هر بازی رایانه ای دیگه ساخته شده هست . فراموش نکنین که داریم در محدوده ایران صحبت میکنیم . و وعده ی دیگر سازندگان ، داشتن یک پایان غافلگیر کننده و گیم پلی ای که استاندارد باشه و فرد خسته نشه و حس خوبی رو به گیمر منتقل کنه و همچنین داستانی که چفت و بست داره و به خوبی کار شده است .

این بازی پنج چپتر اصلی و یک سری چپتر های کوچیک داره که بینشون شاید کات هر کات سین که بخواد پخش بشه هفت تا هشت دقیقه زمان ببره و این ها همه ریل تایم هستن .

و درباره ی تاریخ عرضه هم عرض کردن که این بازی فعلا در آخرای ساختش ، در مرحله ی تست قرار گرفته و دوست ندارن که این بازی که جا افتاده ، با ایراد یا کم و کاستی ای خلاف میلشون وارد بازار بشه و از همین جهت فراخوان تست این بازی رو هم دادن و میخوان که عیب جویی های نهایی رو انجام بدن.

بعد از بحث ها ، سوالی پرسیده شد که چرا بازی سوم شخص هست ؟ و در جواب گفته شد که برای سازنده ها اول شخص راحت تر بود اما چون طرح پایه بر اساس سوم شخص بود و همچنین دوست داشتن که ساختار شکنی ای در روند بازی سازی ایران که همگان بیشتر به سمت اول شخص میرن ، انجام بدن ، به سمت و سوی سوم شخص رفتن هرچند که بعد از چند وقت کار متوجه سختی زیاد این نوع سبک شدن . اما اون چیز که مهمه ، بروز بهتر و ارتباط برقرار شدن بهتر بین یک کارکتر که در زاویه ی دید سوم شخص قرار داره با گیمر هست که اگر این اول شخص می بود امکان چنین چیزی کم و یا برای خیلی ها بی اثر میشد .

طبق گفته ی سازنده ها این بازی دارای بخش مولتی پلیر هم هستش که هرچند یک تیم دیگر ، جداگانه داره بر روی اون کار میکنه و افرادی که این نسخه اصل این بازی رو تهیه میکنن ، بعدا با آپدیت هایی که میاد میتونن از بخش مولتی پلیر بازی هم لذت ببرن .

امکان اینکه این بازی بر روی کنسول ها هم بیاد ، هستش و درباره ی فروش در خارج از کشور ، صاحب انجین ، به گفته یکی از کارگردان ها مهربونه و از صفر تا بیست و پنج درصد ازشون سود میگیره که این هم باز بستگی به کیفیت خود پروژه داره .

فیزیک بازی رو هم از یک سری کلاس های اماده یو دی کی استفاده کردن و همچنین یک سری پایه هایی که خودشون برای بازی نوشتن و همچنین کت شبگرد که شاید خیلی ها فکر کنن چه چیز ساده ای هست که تکون میخوره و در بازی های دیگه هم هستش اما تقریبا شش ماه فقط وقت صرف فهمیدن روش و ساخت این قضیه شد .

و این بود گزارشی از این جلسه خوب که برای شما تهیه کردم . امیدوارم که اطلاعات خوبی رو براتون در اینجا نوشته باشم و اینکه منتظر تریلر رسمی شرکت سازنده باشید .

در آخر میخوام سخنی از خودم بگم . اینکه این سازندگان زحمت زیادی برای بازی کشیدن و اشتباهی که خیلی ها در ایران دارن اینه که ممکنه بیان این بازی رو با بازی های معروف و روز دنیا مقایسه بکنن و ضعف هایی بی جا از بازی به بیرون بکشن ؛ امیدوارم که افراد به زحمت های این اشخاص پی برده باشن و از حمایت کردنشون دریغ نکنن و با حمایت های ما به گفته خود سازندگان شاید بتونیم در آینده شاهد قسمت دوم این بازی با ویژگی های ارتقا یافته تر، باشیم.

اینم از آرت ورک اختصاصی آقای گلشاهی، هدیه ما به سازندگان بازی “شب‌گرد”