۱۰ ترند رایج که از دنیای بازی ها رخت بستند
در این مقاله به ۱۰ ترند رایج در بازی های ویدیویی اشاره خواهیم کرد که به تدریج از دنیای بازیها رخت بسته و ناپدید شدند.
صنعت بازیهای ویدیویی مانند تمامی رسانه‌های دیگر همچون سینما، همواره از ترندهای خاصی پیروی کرده است. اصولاً ترندها، راه‌های امتحان‌شده‌ای هستند که نتیجه‌ی آن‌ها در یک بازه‌ی زمانی بسیار مطلوب بوده است. معمولاً ترندها عمر کوتاهی دارند و در بهترین حالت، پس از دو سه سال، جای خود را به ترندهای جدیدتر می‌دهند. در این میان، برخی از ترندها آن‌قدر رایج می‌شوند که پس از محو شدنشان، جای خالی آن‌ها کاملاً حس می‌شود. حالا این جای خالی می‌تواند دلتنگی و حس نوستالژی را برانگیزد، یا برعکس، باعث شود شکرگزار باشیم که دیگر شاهد چنین چیزهایی نیستیم!
در این مقاله به ده نمونه از این ترندها اشاره کرده‌ایم که روزی جزء جدایی‌ناپذیر صنعت بازی به حساب می‌آمدند و حالا بسیار کمرنگ‌تر شده و حتی در مواردی کاملاً محو شده‌اند. هرچه سن‌تان بالاتر باشد، احتمالاً موارد بیشتری از این لیست را با پوست و گوشت درک خواهید کرد. پس برویم که ترندها را زیر و رو کنیم!
۱۰- کدهای یکبار مصرف حالت آنلاین
احتمالاً در کشور ما خیلی‌ها این قضیه را بخاطر نداشته باشند، چون ما معمولاً عادت داشتیم از سی‌دی فروشی سر محله‌مان که ویترینش مستند حیات وحش تا پلنگ صورتی را دربرمی‌گرفت بازی بخریم! اما در نقاط دیگر جهان که بسیاری از مردم بازی اورجینال را تهیه می‌کردند، ورود کدهای یکبار مصرف به دنیای بازی، باعث غافلگیری خیلی‌ها شد. هر نسخه از بازی دارای یک کد بود که تنها یک بار می‌توانست استفاده شود. اگر بازی دست‌دوم می‌خریدید، احتمالاً باید برای آنلاین بازی کردن دوباره هزینه میکردید.
این سیستم، به نظر می‌رسید راهی برای مقابله با بازار بازیهای دست‌دوم است، اما در واقع برای بازیکنان عذاب‌آور بود. هیچ‌چیز بدتر از این نبود که پس از خرید بازی، بفهمید کد قبلاً استفاده شده و شما مجبورید بیشتر هزینه کنید.
خوشبختانه، این ترند با ظهور سرویس‌های اشتراکی و روش‌های مدرن‌تر کنار رفت. اما آن دوره کوتاه هنوز به عنوان یکی از عجیب‌ترین تصمیمات صنعت بازی در یادها باقی مانده است.
۹- فیلتر زرد مشهور!
به سال‌های میانی دهه‌ی ۲۰۰۰ بازمی‌گردیم، زمانی که انگار سازنده‌ها قسم خورده بودند روی هرچیزی فیلتر زرد بگذارند! تکنیک Bloom Lighting تازه به میدان آمده بود و توسعه‌دهندگان بازی فکر می‌کردند هرچه صفحه نمایش بیشتر بدرخشد و نور از همه جا جاری شود، بازیها واقعی‌تر به نظر می‌رسند. نتیجه؟ یک بازی تار و زردرنگ که مذبوحانه تلاش می‌کند رئال به نظر برسد!
چنین جلوه‌هایی در بازی‌هایی مثل Deus Ex: Human Revolution یا Gears of War به چشم میخورد، و انگار همه سازنده‌ها توافق کرده بودند که رنگ زرد، رنگ آینده است. حس نوستالژی این ترند درست مثل دیدن یک عکس قدیمی است که با فیلتر گرفته شده و می‌دانید دیگر هرگز نمی‌شود آن را بازسازی کرد.
شاید امروز این سبک خنده‌دار به نظر برسد، اما در آن زمان، هر بازی که زرد بود، واقع‌گرایانه به حساب می‌آمد! بازیکنان نیز ناخواسته به این ترند تن داده بودند، حتی اگر چشمانشان کمی می‌سوخت. این ترند با آمدن تکنولوژی جدیدتر و نورپردازی بهتر از بین رفت، اما هنوز خاطرات آن خیابان‌های زرد و مه‌گرفته در ذهن‌مان باقی مانده است.
۸- اسپلیت اسکرین
با اینکه شخصاً هیچ‌وقت خیلی طرفدار این ترند نبودم، اما خیلی‌ها معتقدند هیچ چیزی بهتر از این نیست که با دوستانتان روی یک مبل بنشینید و با یک صفحه که به طور عادلانه دو نیم شده، رقابت کنید. اسپلیت اسکرین، تجربه‌ای بی‌نظیر از بازیهای چندنفره بود. Mario Kart و GoldenEye 007 تنها چند نمونه از بازی‌هایی بودند که بازیکنان را ساعت‌ها مشغول می‌کردند.
هیجان و دعواهایی که سر تقلب در این بازیها پیش می‌آمد از یاد گیمرهای قدیمی‌تر محو نمی‌شود! اما بازیهای آنلاین کم‌کم جای این صمیمیت را گرفتند و اسپلیت اسکرین از صحنه کنار رفت. البته هنوز هم بازیهای این‌چنینی تولید می‌شوند، اما تعداد آن‌ها نسبت به گذشته به شکل چشمگیری کمتر شده است. با وجود پیشرفت‌ها، چیزی جای احساس آن رقابت‌های رو در رو را نمی‌گیرد. اسپلیت اسکرین نماد دوران بی‌خیالی و لذت‌های ساده بود.
۷- سبک RTS
بازیهای استراتژی لحظه‌ای (RTS)، مانند Command & Conquer یا Age of Empires، زمانی پادشاهان صنعت گیم بودند. بازیکنان برای ساخت امپراتوری‌ها، مدیریت منابع، و شکست دشمنان ساعت‌ها وقت صرف می‌کردند. حس نابغه بودنی که از هدایت یک ارتش قدرتمند و مدیریت کشوری بزرگ به انسان دست میداد بی‌نظیر بود!
اما وقتی که سبک‌های جدید مانند MOBA و بازیهای تیراندازی آنلاین ظهور کردند، این ژانر کم‌کم به پس‌زمینه رفت. دلیل؟ شاید بازیکنان دیگر صبر و حوصله ساخت و ساز را نداشتند و اکشن فوری را ترجیح می‌دادند.
با این حال، یاد و خاطره آن روزهایی که با دوستان LAN Party می‌گرفتید و دنیا را فتح میکردید، همیشه در قلب طرفداران این سبک باقی مانده است. در چند سال اخیر شاهد بازسازی برخی از عناوین کلاسیک این سبک بوده‌ایم. شاید دوباره روزی، بازیهای RTS بازگشتی شکوهمند داشته باشند و شخصاً امیدوارم آن روز هرچه زودتر اتفاق بیفتد!
۶- محتوای قفل!
آیا بهتر از این حس وجود داشت که بعد از ساعت‌ها بازی و سختی کشیدن، یک ماشین جدید، یک اسلحه خاص یا حتی یک شخصیت افسانه‌ای باز شود؟ بازیها زمانی بازیکنان را به چالش می‌کشیدند تا بهترین خودشان باشند و پاداش بگیرند. از باز کردن تمام ماشین‌های Need for Speed گرفته تا شخصیتهای مخفی در Tekken، این تجربه‌ها جزو هیجان‌انگیزترین لحظات بودند.
محتوای قفل‌شده مثل جایزه‌ای بود که به سخت‌کوش‌ترین بازیکنان داده میشد. شما نمی‌توانستید آن‌ها را بخرید، بلکه باید به دستشان می‌آوردید. این حس دستاورد، چیزی بود که بازیکنان را برای ساعت‌ها درگیر بازی نگه می‌داشت.
اما اکنون؟ بیشتر محتوای قفل‌شده به پرداخت درون‌برنامه‌ای تبدیل شده است. دیگر لازم نیست زحمت بکشید، فقط کارت اعتباری‌تان را در دست بگیرید! هرچند آسان‌تر شده، اما لذت و غرور تلاش برای باز کردن آن جوایز از بین رفته است.
۵- دوربین ثابت
دوربین ثابت، ترندی که در بازیهای ترسناک مثل Resident Evil و Silent Hill نه‌تنها بخشی از طراحی بازی بود، بلکه ابزاری برای خلق اضطراب و وحشت به شمار می‌آمد. دوربین از زاویه‌ای خاص شما را نگاه میکرد، و شما احساس میکردید که زیر نظر هستید. این زاویه‌ها هوشمندانه طراحی شده بودند تا ترس را تشدید کنند. گاهی چیزی در دید دوربین نبود، اما صدای قدم‌ها یا سایه‌ای گذرا، شما را به وحشت می‌انداخت. هیچ‌چیز ترسناک‌تر از لحظه‌ای نبود که می‌دانستید چیزی پشت سر شماست، اما دوربین نشانش نمی‌داد!
با پیشرفت گرافیک و طراحی بازیها، دوربین‌های قابل‌کنترل جایگزین شدند، و بازیها سینمایی‌تر شدند که قطعاً این تغییر باب میل اکثر گیمرهاست اما آن حس محدودیت و ناامنی که دوربین‌های ثابت خلق می‌کردند، هنوز در ذهن عاشقان بازیهای ترسناک جاودانه است.
۴- بازیهای ریتمیک
زمانی بود که همه با گیتار پلاستیکی یا طبل‌های کوچک در دست، احساس می‌کردند راک‌استار هستند! بازیهای ریتمیک مثل Guitar Hero و Rock Band نه تنها سرگرمی بودند، بلکه خانواده و دوستان را دور هم جمع می‌کردند. این بازیها روزی واقعاً بازیهای مهمی در صنعت به شمار می‌رفتند و سری Guitar Hero با ابداع جدیدش در زمینه‌ی گیم‌پلی توانست میلیون‌ها نسخه بفروشد.
از لحظه‌ای که اولین نت را می‌نواختید تا زمانی که آهنگی را بی‌نقص به پایان می‌رساندید، حس ستاره بودن با شما بود. اما بهتر از آن، دیدن کسی بود که داشت برای نواختن یک گیتار پلاستیکی عرق می‌ریخت!
با اینکه این ترند جذاب با گذشت زمان کنار رفت، اما برای کسانی که آن را تجربه کرده‌اند، خاطره آن مهمانی‌های پر از خنده و مسخره‌بازی هرگز فراموش نمی‌شود!
۳- سیستم سنگرگیری
به اواخر دهه ۲۰۰۰ خوش آمدید، زمانی که سیستم سنگرگیری همه‌جا بود. بازیها از Gears of War گرفته تا Uncharted، همگی یک دکمه مخصوص سنگرگیری داشتند. چه می‌خواستید چه نه، شخصیت شما مثل آهنربا به نزدیک‌ترین دیوار می‌چسبید! این سیستم، بازیکنان را مجبور میکرد تا به جای شلیک بی‌هدف، استراتژیک فکر کنند. اما اگر کمی بیش از حد استفاده میشد، بازی به “جنگ پشت دیوار” تبدیل میشد. البته، تماشای انیمیشن‌های شخصیتها که با عجله پشت موانع می‌رفتند، بخشی از لذت ماجرا بود.
این ترند به حدی همه‌گیر شد که هر روز شاهد یک کلون جدید از Gears of War بودیم. البته این کلون‌ها فقط همین سیستم را کپی‌برداری می‌کردند و در اکثر آن‌ها خبری از کیفیت فنی و بصری Gears of War نبود!
با گذشت زمان، این سیستم از بازیها حذف یا اصلاح شد، چون دیگر به چشم یک کلیشه خسته‌کننده نگاه میشد. اما برای کسانی که عاشق این سبک بودند، سنگرگیری هنوز نمادی از دوران خاصی از بازیهای اکشن است.
۲- کدهای تقلب
اگر در دهه ۹۰ یا اوایل ۲۰۰۰ بازی میکردید، احتمالاً کدهای تقلب جزئی از روتین بازی شما بود! چند دکمه پشت سر هم فشار می‌دادید و ناگهان یک تانک وسط خیابان‌های GTA ظاهر میشد یا تمام اسلحه‌ها در Doom در دستان شما بود. تقلب؟ شاید. اما لذت؟ قطعاً!
حس کشف این کدها مثل باز کردن گنج بود. یادداشت‌های دست‌نویس پر از ترکیب دکمه‌ها بین دوستان ردوبدل میشد و مجله‌های گیمینگ پر از کدهایی بود که به شما حس خدا بودن میداد. حتی یادم می‌آید کلوب‌ها، چند سی‌دی پر از کد و ترینر را در قالب یک پک ویژه به تمام متقلبان می‌فروختند و هر کس این پک را داشت خفن‌تر بود! چه کسی می‌تواند رمزهای معروف مثل “IDDQD” در Doom، یا “HESOYAM” در GTA را فراموش کند؟
اما امروزه، به لطف دستاوردها (Achievements) و سیستم‌های آنلاین، کدهای تقلب دیگر جایی ندارند. بازیها جدی‌تر شده‌اند و تقلب کردن دیگر مثل گذشته راحت نیست. با این حال، یاد آن لحظه‌هایی که حس میکردید کنترل جهان در دست شماست، همیشه باقی می‌ماند.
۱- بازیهای حرکتی
زمانی بود که بازی کردن فقط به دسته‌ها محدود نمی‌شد. با ورود Wii، Kinect، و PS Move، ناگهان یادشان افتاد ورزش را دوست دارند و در رقابت بودند تا ببینند چه کسی بهتر می‌تواند با دست‌هایش یک توپ مجازی پرتاب کند یا در بازیهای ورزشی دیگران را شکست دهد!
بازیهای حرکتی، مثل Wii Sports یا Dance Central، مردم را از روی مبل بلند کردند. از مادربزرگ‌ها تا کودکان، همه درگیر این موج بودند. اما بیایید صادق باشیم: هیچ‌چیز خنده‌دارتر از دیدن کسی نبود که بی‌وقفه دست تکان میداد و فکر میکرد در حال انجام کار بزرگی است!
این تب با گذشت زمان فروکش کرد، زیرا کنترلرهای سنتی دوباره محبوب شدند و بازیهای حرکتی در کشاندن بازیکنان به دنیای خود شکست خوردند. اما خاطرات آن رقابت‌های دوستانه و تلاش‌های خنده‌دار هنوز در یادها باقی مانده است.
به نظر شما جای کدام ترندها در دنیای بازیها خالیست؟ از حذف شدن کدام ترندها خوشحالید؟ در بخش نظرات منتظر شما هستم!
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- کانیه وست، رپر آمریکایی اعتقاد دارد که The Last of Us: Part II بهترین بازی تاریخ است
- کامنتهای هفته ۲۸؛ هیتلر: The Last of Us Part 2 بهترین بازی تاریخ است
- کامنتهای هفته ۲۹؛ بَک تو بَک
- سازندگان Astro Bot امید زیادی به Intergalactic دارند
- کارگردان Alan Wake 2: رمدی میخواهد نسخه اروپایی ناتی داگ باشد
- دل نوشتههای یک گیمر خسته؛ نگاهی به حواشی پیرامون The Witcher 4
- گزارش: کنسول جدید کشور روسیه توانایی رقابت با ایکس باکس و پلی استیشن را ندارد
- توسعهدهنده Witcher 4 به استفاده از بات برای کنترل جنجال پیرامون شخصیت سیری متهم شد
- تحلیلگر: آینده درخشانی در انتظار Xbox خواهد بود
- کارگردان Black Myth Wukong: محدودیت سختافزاری سری اس علت عدم عرضه بازی برای Xbox است
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
نتفلیکس اولین تیزر فصل سوم سریال Squid Game را منتشر کرد 
خانه والتر وایت به فروش گذاشته شد 
کامنتهای هفته ۲۸؛ هیتلر: The Last of Us Part 2 بهترین بازی تاریخ است 
نقد فیلم Elevation | ارتفاعِ ساقط 
بازگشت احتمالی اندرو گارفیلد به نقش Spider-Man 
کریس همسورث به عنوان جذابترین ستاره سال ۲۰۲۴ انتخاب شد 
نقد و بررسی فیلم Maria | خالقی که مخلوقش را دوست دارد 
کانیه وست، رپر آمریکایی اعتقاد دارد که The Last of Us: Part II بهترین بازی تاریخ است 
یکی از سکانسهای مبارزه در فیلم Ballerina حذف شده است 
احتمال ساخت اسپین آف سریال Squid Game پس از پایان فصل سوم
- کامنتهای هفته ۲۸؛ هیتلر: The Last of Us Part 2 بهترین بازی تاریخ است
- کانیه وست، رپر آمریکایی اعتقاد دارد که The Last of Us: Part II بهترین بازی تاریخ است
چرا GTA IV بهترین ساخته راکستار است؟ 
دل نوشتههای یک گیمر خسته؛ نگاهی به حواشی پیرامون The Witcher 4 
تریلر معرفی GTA 6 به بیش از دو برابر بازدید تریلر GTA 5 رسید 
Assassin’s Creed Shadow رتبه اول بازیهای Wishlist شده در فروشگاه Epic 
پلی استیشن: عمر کنسول PS5 مانند PS4 خواهد بود 
ریمیک Resident Evil 5 چگونه می‌تواند مکانیکهای کوآپ نسخه اصلی را ارتقا دهد؟ 
یوبیسافت در بحران؛ ارزش سهام این شرکت بیش از ۴۵% کاهش یافته است 
پیشبینیهای جیسون شرایر برای سال ۲۰۲۵؛ از تاخیر GTA 6 تا معرفی Half-Life 3
- نتفلیکس اولین تیزر فصل سوم سریال Squid Game را منتشر کرد
- خانه والتر وایت به فروش گذاشته شد
- نقد فیلم Elevation | ارتفاعِ ساقط
- بازگشت احتمالی اندرو گارفیلد به نقش Spider-Man
- کریس همسورث به عنوان جذابترین ستاره سال ۲۰۲۴ انتخاب شد
- نقد و بررسی فیلم Maria | خالقی که مخلوقش را دوست دارد
- یکی از سکانسهای مبارزه در فیلم Ballerina حذف شده است
- احتمال ساخت اسپین آف سریال Squid Game پس از پایان فصل سوم
تریلر جدیدی از فیلم Flight Risk منتشر شد 
ده دیالوگ برتر شخصیت آنگ در انیمیشن Avatar: The Last Airbender
نظرات
تو یه دوران تاریکی بتل رویال مد شده بود حتی یوبی باگ هم بتل رویال میداد بیرون
گل گفتی
و از همه مهمتر
لوت باکس که همین الانم هستش
یادش بخیر
زمانی که بولی بازی میکردیم یکی پلی میداد اونیکی با دسته دوم تند تند کد میزد جونشو پر کنه مخصوصا توی مراحل سخت مثل مبارزه با راسل
لای اینا فقط دلم برای سبک ار تی اس و ریتمیک میسوزه دوست دارم حداقل قبل از نابود شدن این ژانرا یه بازی مثل warcraft 4 یا یه بیت سیبر جدید ببینم(از دیدگاه کیفیت بازی)
خوب بود در بخش پایانی به کنسول شاهکار امپراتور هم اشاره میکردین.
با مورد ۸ خیلی خاطره دارم مخصوصا سر بازی کراش اصلا ی لذتی داشت فراموش نشدنی
درود
Deus Ex: Human Revolution کلا تمش اینطوری بود. رنگ طلایی ب همراه مشکی کلا تم بازی رو تشکیل دادن و حتی تو پوستر یا منو بازی هم میتونید ببینید.
واقعا حالت اسپلیت اسکرین یه جذابیت بی نظیر دیگه ای داره 😍 وقتی پیش رفیقتی و هی میزنید سرو کله ی همدیگه واقعا صفاش خیلی بیشتر از حالت انلاینه
امیدوارم بازم بازیای بیشتر ساخته بشه در این حالت❤️
gears of war killzone army of two
فقط کسایی که تجربه کردند می فهمن.
گرس اف وار جوری شاهکار بود تو حالت اسپلیت اسکرین که قابل وصف نیست ❤️❤️❤️
ولی من شخصا it takes two رو بهترین بازی دو نفره میدونم هرچند اصلا بازی سختیه خاصی نداشت اما قشنگ بود
A,way out هم عالی بود اما مث بازی it takes two خیلی اسون بود
اما گرس اف وار معرکه بود هر لحظه ممکن بود بمیری و اگه یارت یکم خنگ بود بیچاره میشدی
gears of war افت اف پی اس داره در حالت کوآپ. و لذت بازی رو میگیره
بهترین بازیای اسپلیت اسکرین it takes two, a way out, cuphead, overcooked, lovers in a dangerous space time, crash Teamracing, mario kart
این اخریا اسپلیت اسکرین نیستن و رو یک صفحه بازی میشن. ولی به نظرم ۲ Overcooked استراتژیک ترینشون هست و نیازمند همکاری شدید پلیرهاست.
من هم هنوز با دوستم BO2 بازی میکنیم و هر دفعه از رو صفحه ش پیداش میکنم و می‌کشمش😂
اسپیلیت اسکرین خداست😍😍
یادش بخیر با پسرخالم چقد با اسپیلیت اسکرین بازیای مختلفو بازی میکردیم😭😭
خداروشکر هنوز مثلا Rocket League این قابلیتو دارن
اگه بگیم جوزف فارس یه تنه این قابلیت رو نگه داشته ، اشتباه نکردیم
دقیقا🔥
✅ درود بر این جوزف فارس خلاق 👌🏻
به امید خدا کِی یه مورد یازدهی هم پیدا میشه به نام “چیتر” ؟؟ 🤔🤔
این مورد به قدری رو مخه که حضورش اینجا جایز نیست
سلام کاش بازی های اسپیلت اسکرین بیشتر ساخته بشن واقعا یه لذت دیگه ای دارن.
RTS تو این چند سال پیشرفت خوبی کرد ولی امیدوارم به اون شکوه سابق برگرده❤️
وای فیلتر زرد… یکی از آپشن های مورد علاقمه
یکی از دلایلی که اتمسفر بازیهای قدیمی رو خیلی بیشتر از بازیهای جدید دوست دارم همین فیلتر زرده که همیشه یه ابهت به بازی میداد
Split screen هم جاش به شدت خالیه، هنوز برام جای تعجب داره که چرا بعضی بازیها مثل Forza horizon 5 نباید split screen داشته باشن
.
در کل مقاله ی خوبی بود خسته نباشید آقای مقدم👐
بهترینش کاور گیری بود
شوتر سوم شخص و حتی اول شخصو لذت بخش کرد
اسپلیت اسکرین یادمه سر بازی مدال افتخار پلی وان چه شاهکاری بود یا کراش ماشینی اون دوره خدا بودن …
بازی های RTS یادش بخیر از ژنرال جنگ های صلیبی وارکرافت اینا که خیلی معروف بود تو ایران و چه دورانی داشتیم البته الان هم بازی خفنی داریم مثلا قلعه نسخه بازسازی شدش که قوی تر شدن شخصیت ها شخصیت های ایرانی اضافه کردن یک گونه مد هستش دیگه …
بازی ژنرال ۲ رو میتونید تو گیم رنجر آنلاین بازی کنید دوستان ایرانی هم هستن … بازی های خب که من تجربه کردم یکی بشخصه
ACT بازی مال سال ۲۰۱۶ هستش تو سبکه ژنرال هستش با گرافیک بهتر نمیدونم آنلاین هنوز فعال هستش من آفلاین با بات بازی می‌کردم
توتال وارها هم بد نیستن این نسخه وارهمر۳ هم خوبه …
یک بازی هم تازگی بتاش تموم شد بروکن ارو خیلی خفن بود
منرلردز هم خوب بود … کلی بخوام بگم بازی RTS بدی نداشتیم این مدت پلیرهاش کم شدن مثل بازی های ریسینگ شده یک زمانی خیلی طرفدار داشت الان کم شده RTS هم همین طوری شده
دوربین ثابت یکی از ارکان مهم تو بازی های ترسناک بود استرس و ترسی که میداد مخصوصا تو سری Resident Evil واقعا عالی بود مثلا نمیتونستی بفهمی اونطرف در یا دیوار زامبیه، لیکره، نمسیسه تو یک زاویه هایی این دوربین ها رو کار گذاشته بودن که قشنگ ترس و استرس رو بهت القا میکرد
یک عذابی هم که ما سر این دوربین ها میکشیدیم بحث کات کردنشون بود یعنی هر بخش رو که رد میکردی دوربین کات میخورد میرفت رو دوربین بعدی بین همین کات خوردنا بازی گیر میکرد بعد جاهایی هم گیر میکرد که سیو نکرده بودیم برای همین مجبور میشدیم ریست کنیم دوباره بریم من خودم به شخصه سر Resident Evil 3 بارها کنسول رو ریست کردم طوری که از شمارش خارجه D:
یکی از ضربات بزرگی که به بازیهای فایتینگ در این چند سال اخیر وارد شده حذف محتوای قفل یا همون قابلیت آنلاک کردن شخصیتها یا کاستومها با پیشرفت در بازیه. شما در یک بازی مثل تکن ۵ باید با تک تک شخصیتها بازی رو به اتمام میرسوندید تا بتونید همه شخصیتهای قفل شده رو باز کنید یا باید برای باز کرد کاستومهای خاص بردهای زیاد و امتیازات بالایی رو کسب میکردید. یا باز کردن شخصیتها در مورتال کامبت دسپشن که جذابیت خاصی داشت. در نسل هفت و هشت کم کم این مورد از بین رفت و جاشو به محتوای پولی داد. نسل هشت کپکام سیستم خوبی رو در بازی استریت فایتر ۵ گذاشته بود و اون امکان خرید شخصیتها و استیجهای اضافه هم با پول واقعی و هم با پول کسب شده از بازی بود و همین سیستم حداقل به مدت دو سال منو سرگرم نگه داشته بود. میشه گفت تنها انگیزه قوی برای ادامه دادن بازیهای فایتینگ بصورت تک نفره همین باز کردن محتوای قفل شده بود. ولی الان تمام بازیهای فایتینگ دسترسی به محتوای جدید رو پولی کردن و بازیکن هیچ انگیزه ای برای گذروندن زمان پای این بازیها نداره و به همین دلیل هم روز به روز محبوبیت این ژانر داره کمتر میشه.
مورد بعدی اسپلیت اسکرینه که به نظر من برای بازیهای ریسینگ یه ویژگی ضروری به حساب میاد و متاسفانه بیشتر بازیهای جدید این مورد رو نادیده میگیرن. ابتدایی ترین انتظار از یک بازی ریسینگ اینه که بتونی با دوستت بشینین و کنار هم مسابقه بدین.
سلام خدمت همه دوستان بی ادبیه داداش گل همه مثله قدیم همو دعوت کنید خونتون برای دورهمی بودن و بازی کردن از غیبت دور شدن شاملش میشه دوستیو بر پا کنید دنیا در حال تغییر پس شماهم تعقییر کنید ممنون چاکریم P T M
ایشالا مورد بعدی QTE ها هستن :)
ممنون از جناب مقدم با یک مقاله ی جذاب و پر از حس نوستالوژی 🙏👍
البته ایدسافتور یه کار جالب کرده بود سر اترنال اونم این بود چیت کد یا همون کد های تقلب رو توی محیط بازی به صورت سکرت قرار داده بود و بعد از پیدا کردنش و تموم کردنش میشد ازشون استفاده کرد که خیلی لذت خوبی میداد استفاده ازش.
مثل چیت کد جون و تیر بینهایت، قوی تر شدن سلاح، سریع تر شدن کاراکتر و …
یعنی میشه یروزی شماره ۱۱ هم بیاد : اسکین و پرداخت درون برنامه
بازیای ریتمی حیف بودن و بنظر من عشق کمتری دارن میگیرن نسبت به چیزی که هستن
خوشبختانه fortnite جدا از اختراع بتل پس و رایج کردن خرید درون برنامه ای fortnite featival رو ساخت و بازیای ریتمی رو دوباره زنده کرد،همین الان کم کمش ۲۰ هزارنفر دارن بازیش میکنن
هروقت دیدم یه بازی مولتی پلیر قدیمی نسل هفت یا شیشمی اسپلیت اسکرین داره، کلی روح اموات سازندگانش رو دعا کردم!
بدون نیاز به اینترنت، سروری که کار کنه، پلیر بیسی که هنوز فعال باشه و خرید اشتراک میتونی یه تجربه خوب مولتی پلیر داشته باشی.
این موضوع بسیار برای کسانی که به کنسول های قدیمی علاقه دارن و یا نگهشون داشتن و یا بصورت کلکسیونی جمع میکنن، مهمه.
وقتی به شدت اعصاب خوردکن میشه که مولتی پلیر بازی صرفاً بخاطر نبود اسپلیت اسکرین کلا قفله!
یه unpopular opinion هم در رابطه با این مطلب دارم و با عرض احترام نسبت به افرادی که با بازی های ژانر وحشت دوران دوربین ثابت نوستالژی دارن، بنده اصلا دوربین ثابت رو دوست نداشتم و خیلی خوشحالم که منسوخ شد!
یه وقت ها مثل گاد آو وار های قدیمی مشکل خاصی پیش نمیاوردن ولی تو ژانر ترسناک به همراه تانک کنترل، اصلا ترکیب خوبی نبود (البته اقتضای زمان بود).
من کلا از اونهایی هستم که تازه وقتی رزیدنت ایول ۴ اومد گفتم حالا این شد… درستش همینه! و سری ریمیک هم که اومد عملا بازگشت به نسخه های قدیمی رو برام تقریبا غیرممکن کرده!
موارد دیگه که نیمه منسوخ شدن و بزودی اونها هم ممکنه «رخت ببندن» یکی کنترلر های سیمی هستن که الان دیگه جز وقتهایی که شارژ دسته تموم میشه و از روی اضطرار وصل میکنی، تقریبا هیچکس استفاده نمیکنه. کنسول نینتندو سوییچ مثلا اصلا جوی کانش هیچ سیم و جای اتصال سیم نداره!
یه مورد دیگه دیسک ها و کلا رسانه فیزیکی هستش که طبق آخرین آماری که چندماه پیش خوندم بسیار خریدار و مصرف کننده اش در مقایسه با کسانی که دانلود میکنن کمه. نسل ۹ از اول اصلا با آپشن کنسول بدون دیسک خور وارد بازار شد!
هاردهای HDD هم یه مورد دیگه هست که الان بازی مین استریمی تقریباً نمیاد که SSD required نباشه.
Memory ps1😞😞
مموری کارت پلی وان دهه هفتاد دست هر کی بود قبل از اینکه بیاد تو کلوپ مینداخت دور گردنش یا مچ دستش دومی هم آلبوم انتخاب بازی وای گیمرها جدید یادشون نیست چون از دوره خرید دیجیتال گیمر شدن ولی زمان پلی وان اواسط دهه هفتاد تا اوایل هشتاد وقتی کلوپ میرفتی پلی استیشن ۱و۲دیسک هارو تو آلبوم میذاشتن از تو اون آلبوم انتخاب میکردی بازی رو وای این جمله یه بازی جنگی بهم بده برای بچه های دوره ما خیلی آشناس نه اینترنت بود نه متا نمره میدونستیم چیه نه فروش بازی جایزه هاش راهنمایی تو یوتوب فقط سر خر کج میکردیم میرفتیم کلوپ هر بازی عکسش شلوغ پلوغ تر خون آتیش اسلحه داشت می‌گفتیم اینو میخوام موقع خرید دیسک بازی هم همینجوری انتخاب میکردیم
.
اسپلیت اسکرین فقط ، ماشین جنگی (twisted metal )
خواهر من تو عمرش یه بازی نکرده بود نشستیم دو تایی مرحله رو ps3 با مدال طلا تموم کردیم
هعی
اسپلیت اسکرین دلم لک زده براش
کاملا حساب نمی شه ولی
بهترین دوران گیمینگم نشستن پای بازی guns gore and cannoli با برادرم بود
واقعا یکی از بهترین بازی های زندگیم عه حتما تجربه اش کنید
اگه هم برادر خواهری/رفیقی دارید می شه یکی از بهترین تجربه های زندگیتون
اتفاقا تازه گیرز یک رو شروع کردم
و چقدر این سیستم مخفی کاریش خوبه
حیف