نقد و بررسی عنوان Starfield: Shattered Space

در دنیایی زندگی می‌کنیم که استودیوی سی‌دی پراجکت با بسته‌های الحاقی خود می‌تواند بازی شکست خورده را به رستگاری برساند و از سوی دیگر بتسدا فرصتی در اختیار دارد تا Starfield را به اسکایریم بعدی تبدیل کند. قطعاً در چنین موقعیتی، انتشار یک DLC که مدت‌هاست وعده داده شده و برچسب قیمت ۳۰ دلاری دارد، تمامی نگاه‌ها را به Starfield جلب می‌کند. اما آیا واقعاً Shattered Space توانسته از پس وظیفه سنگین خود بر بیاید؟

داستان Shattered Space در سیاره Va’ruun’kai و شهر Dazra روایت می‌شود، جایی که باید در میان فرقه‌ای مذهبی، منشاء فاجعه‌ای علمی که طی یک آزمایش شکست خورده به بار آمده است را بیابید. در ابتدا، زمینه داستانی این دی‌ال‌سی جذاب به نظر می‌رسد و انتظار می‌رفت که با روایت مناسب بتواند بهانه بازگشت به Starfield را به گیمرها بدهد، اما مشکل همینجاست، داستان این DLC و پیچش‌هایی که دارد، پخته نیستند. تقابل عده‌ای که طبق رسوم خود، مار عظیم (Great Serpent) را به عنوان خدای خود می‌پرستند و کسانی که در پی توجیهات علمی اتفاقات‌اند، می‌تواند بسیار جالب‌تر از جر و بحث‌های محدود به دیالوگ باشد. شخصیت‌پردازی‌ها طی داستان، بسیار معمولی است و خبری از کاراکترهای چند لایه و مرموز نیست. در واقع چند روز بعد از اتمام داستان، شخصیت‌ها به دلیل پرداخت سطحی نویسندگان، در ذهن بازیکن کم رنگ و کم رنگ‌تر می‌شوند.

Shattered Space می‌توانست در قالب یک اتمسفر تاریک‌تر و ترسناک‌تر روایت شود و بار گناه انتخاب‌های شیطانی شخصیت اصلی تنها به خشم همراه‌هانش ختم نشود. همین انتخاب‌هایی که در داستان انجام می‌دهیم، در پایان چندان موثر به نظر نمی‌رسند و گویی فقط تصمیمات پایانی سرنوشت این سیاره را رقم خواهند زد و این چیزی نیست که از جدیدترین دستپخت تاد هاوارد انتظار داشتم.

با به‌روزرسانی‌های متعدد جهت حل مشکلات بازی و افزودن قابلیت‌هایی مانند وسیله نقلیه و نقشه سطوح سیارات قبل از عرضه DLC، به شخصه می‌خواستم موفقیتی در سطح Cyberpunk 2077 Phantom Liberty را برای Starfield ببینم، اما نه تنها این بسته الحاقی در بخش روایت ناکام مانده، بلکه مشکلات فنی، باگ‌های متعدد و افت فریم گریبان‌گیر آن شده است.

در حالت عادی روی نسخه ایکس باکس سری اس افت فریم‌های گاه و بی‌گاه مشاهده می‌شوند که حداقل به خاطر نسخه اصلی بازی به آن‌ها عادت کرده بودم. اما کافیست در محیط باز، هنگامی که چند نفر درحال تیراندازی به شما هستند، از آیتمی مانند اسپری AMP استفاده کنید که سرعت دویدن را افزایش می‌دهد، اینجاست که به عمق فاجعه پی می‌برید و نرخ فریم به زیر ۱۰ می‌رسد! حالا به این عملکرد فنی، دیر لود شدن بعضی تکسچرها و باگ‌های کلاسیک بتسدایی را هم اضافه کنید.

توزیع آیتم‌ها و مهمات در طول مراحل به خوبی انجام شده و سخاوتمندی و سخت‌گیری بیش از حد خوشبختانه به چشم نمی‌خورد. در بحث طراحی مراحل، زور DLC تا اواسط داستان می‌رسد اما رفت و آمد‌های بیهوده از A به B و سپس بازگشت به B به همراه مسیرهای نه چندان هموار برای وسیله نقلیه، حس تکراری بودن ماموریت‌ها را به بازیکن القا می‌کند. ابعاد عرفانی داستان Shattered Space می‌توانست چالش‌های خلاقانه‌تر و مراحل خوبی را حتی مانند مراحل توهم دیداری مرسوم در Far Cry جلوی پای ما بگذارد. از این قضیه استفاده شده اما صد حیف که بتسدا با عجله خود، تنها قطره‌ای از این دریا را به ما می‌رساند.

طراحی دشمنان جدیدی که به بازی اضافه شده‌اند با جزئیات مناسبی انجام شده و تنوع نسبتاً خوبی برای یک تجربه ۶ الی ۸ ساعته در داستان دارند. سیاره Va’ruun’kai تماماً به صورت دستی طراحی شده است و مکان‌های متفاوتی برای کاوش در آن وجود دارد. تکمیل کردن ماموریت‌های فرعی و کاوش مکان‌های به خصوص این سیاره، حدودا ۱۰ الی ۱۵ ساعت جدا از داستان اصلی، می‌تواند گیمر را برای ۱۰۰ درصد کردن سرگرم کند. اما مسئله اینجاست که اگر عاشق کاوش در دنیای Starfield نباشید، این DLC پاداش خاصی در قبال تکمیل کردن ماموریت‌های فرعی نمی‌دهد.

می‌رسیم به پررنگ‌ترین نقطه قوت این بسته‌الحاقی، یعنی طراحی سیاره و گرافیک هنری. چه طی اکتشاف یک محیط بسته و چه در مورد محیط‌های باز، نتیجه کار تیم طراحی هنری می‌تواند بارها شما را حیرت زده کند. با وجود این که چندان علاقه و ذوقی در استفاده از حالت عکاسی یا همان فوتو مود (Photo Mode) در اکثر بازی‌ها ندارم، اما باید اعتراف کنم که محیط جذاب این سیاره برای مدتی طولانی من را سرگرم عکاسی با فوتو مود کرد!

در بحث صداگذاری و موسیقی، این بسته‌الحاقی پاسخگوی انتظارات است و حتی از نقاط قوت آن محسوب می‌شود. اگرچه در طول داستان با دیالوگ‌های سطحی زیادی برخورد می‌کنیم اما کار صداگذاران در بیان آن‌ها بی‌نقص بوده و توانسته‌اند نتیجه را به بهترین شکل تحویل دهند. طراحی ظاهر شخصیت‌ها و حس و حال چهره آن‌ها به خوبی بازی اصلی پیاده‌سازی شده و در حین دیالوگ‌ها حس خشک بودن حرکات NPCهای Fallout را حتی از جانبی‌ترین شخصیت‌ها دریافت نمی‌کنید.

یکی دیگر از موارد جذاب در حین گشت‌وگذار در Shattered Space، حباب‌های ضد جاذبه است که علاوه بر طراحی بصری زیبا و کمک به صعود بازیکن از صخره‌های بلند، تنوع جالبی در محیط ایجاد می‌کنند. همینجا با یکی دیگر از فرصت‌های از دست رفته روبه‌رو هستیم. بتسدا می‌توانست حس اکتشاف بازیکن را با جای‌گذاری جوایز و حتی ایستر اگ‌های (Easter Egg) مختلف در این سیاره و استفاده از همین حباب‌ها برای رسیدن به آن‌ها تحریک کند.

لباس‌ها، زره‌ها و اسلحه‌هایی که در Shattered Space به بازی اضافه شده‌اند تنوع و طراحی بسیار خوبی دارند و خون تازه‌ای در این زمینه به بازی تزریق کرده‌اند. اما متاسفانه مکانیزم جدیدی در گیمپلی یا مهارت تازه‌ای نیست که بگوییم این دی‌ال‌سی توانسته راه خود را از بازی اصلی جدا کند. به همین دلیل است که برخی این بسته را تنها قسمتی برش داده شده از بازی اصلی می‌دانند.

خوشبختانه همانطور که انتظار داشتم، سازندگان دو همراه جدید برای استخدام در خدمه سفینه در نظر گرفته‌اند که به خدمت گرفتن آن‌ها کاملاً به تصمیمات بازیکن در طول داستان اصلی دی‌ال‌سی بستگی دارند. به شخصه هر دو کرکتر را دوست‌داشتنی می‌دانم و نحوه تعامل آن‌ها برای استخدام در سفینه رضایت‌بخش است.

این بسته‌الحاقی روی ایکس باکس سری اس تجربه و بررسی شده است