نقد و بررسی بازی The Casting of Frank Stone

طی این بررسی، عنوان The Casting of Frank Stone، اثر تازه‌ی استودیوی Supermassive Games و داستانی اورجینال از دنیای Dead By Daylight، را زیر ذره‌بین می‌گذاریم.

از زمانی که عنوان Dead By Daylight در سال ۲۰۱۶ به بازار عرضه شد، یکی از اهداف اصلی استودیوی Behaviour Interactive گسترش دنیا و Lore این اثر بود که در حال حاضر پس از گذشت هشت سال تا حد زیادی به این هدف دست یافته است. امروزه DBD محبوب‌ترین اثر Asymmetrical Horror محسوب می‌شود که با ده‌ها IP مختلف از ژانر وحشت همکاری کرده است و در واقع خانواده‌ای از نمادین‌ترین کاراکترهای دنیای ترس سینما و گیمینگ تشکیل داده است که بسیاری از طرفداران این ژانر از جمله من را از همان روز‌های ابتدایی به خودش جذب کرده است. شخصا همیشه باور داشتم دنیای این بازی پتانسیل بسیار زیادی برای ساخت بازی‌‌ها و داستان‌سرایی‌های مختلف دارد و سرانجام شاهد اولین اثر اقتباسی داستان‌محور از این دنیا توسط یکی از برترین توسعه‌دهندگان آثار ترسناک داستانی هستیم.

سوالی که بوجود می‌آید آن است که آیا Supermassive Games موفق به خلق و روایت داستانی جذاب و استفاده بهینه از پتانسیل‌های داستانی Dead By Daylight شده است یا خیر؟ با گیمفا و نقد و بررسی این بازی همراه باشید.

قبل از هر چیزی باید گفت The Casting of Frank Stone اولویت خود را طرفداران بازی و دنیای DBD و در وهله‌ی دوم پلیرهای تازه قرار می‌دهد. البته این بدان معنا نیست که اگر آشنایی با این دنیا نداشته باشید نمی‌توانید از این بازی لذت ببرید اما مسلما اگر از مخاطبان DBD بوده باشید نه تنها اشارات و مکانیزم‌های بسیار جالبی را در طول این بازی مشاهده خواهید کرد بلکه از لحاظ داستانی نیز می‌توانید ابعاد تازه‌ای از این دنیا را از لنزی کاملا متفاوت تجربه کنید که قطعا برایتان هیجان انگیز خواهد بود.

اما داستان The Casting of Frank Stone حول محور چه چیزی می‌چرخد؟ داستان این بازی در سه بازه‌ی زمانی مختلف جریان دارد؛ در ابتدا شما بازی را در سال ۱۹۶۳ آغاز می‌کنید تا شاهد زمینه چینی روایی برای کاراکتر Frank Stone باشید، پس از آن و در ادامه‌ی تجربه شما بین دو گروه از کاراکترها بین سال‌های ۱۹۸۰ و ۲۰۲۴ جابه‌جا می‌شوید. در واقع این دو خطوط داستانی همچون مکمل‌هایی هستند که به نوعی اتفاقات یک‌دیگر را توجیه و تکمیل می‌کنند.

بازی در نقش یک افسر پلیس به نام Sam Green در سال ۱۹۶۳ و شهر Cedar Hills آغاز می‌شود، در این بازه از زمان چندین و چند قتل زنجیره‌ای و همچنین پرونده‌های مختلف ناپدید شدن افراد در جریان است و Sam در حال جست‌وجو برای یک نوزاد ربوده شده است. این جست‌وجو او را به یک کارخانه فولاد می‌رساند که از قضا محل کار Frank Stone نیز محسوب می‌شود. او شب هنگام و پس از بازجویی از نگهبان این کارخانه تصمیم به ورود و جست‌وجوی آن می‌گیرد، تصمیمی که به کلی مسیر زندگی او و همچنین شهر Cedar Hill را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

همانطور که انتظار می‌رود Frank پشت قتل‌های زنجیره‌ای اخیر و ناپدید شدن افراد مختلف بوده و نوزاد مذکور نیز قرار است به یکی دیگر از قربانیان او تبدیل شود اما تنها لحظاتی پیش از آن که این نوزاد به درون مواد مذاب اندخته شود، Sam موفق می‌شود خودش را به Frank برساند و پس از درگیری با او، با شلیک به سرش Frank را از پا درآورده و نوزاد را نجات می‌دهد اما در عین حال پای Entity که موجودیت اهریمنی اصلی دنیای DBD محسوب می‌شود را نیز به داستان باز می‌کند و در اینجا ما به پایان مقدمه‌ی داستان این اثر در سال ۱۹۶۳ می‌رسیم.

پس از آن بازی، پلیر را به زمان حال یعنی سال ۲۰۲۴ می‌آورد و کاراکتری تازه به نام Madison را معرفی می‌کند که به نظر می‌رسد از کابوس‌هایی از دنیای Fog رنج می‌برد و همچنین دعوت‌نامه‌ای از شخصی به نام Augestine Lieber به منظور حضور در عمارتش دریافت کرده است. او همچنین در مسیر خود به این عمارت با یکی دیگر از کاراکترهای اصلی داستان به نام Linda Castle آشنا می‌شود که به نظر می‌رسد او نیز دقیقا دعوت‌نامه‌ای مشابه به Madison دریافت کرده است. پس از ورود به عمارت و ملاقات با یکی دیگر از کاراکترهای زمان حال بازی یعنی Stan مشخص می‌شود که آن‌ها همگی به منظور فروش تکه‌ای از فیلمی به نام Murder Mill توسط Augestine دعوت شده‌اند، فیلمی که بسیاری بر این باورند بسیار عجیب و حتی شاید تسخیر شده باشد.

دقیقا در همین نقطه بازی ما را مجددا به شهر Cedar Hill اما این‌بار در سال ۱۹۸۰ برده و با گروهی از نوجوانان عاشق فیلم آشنا می‌کند! این گروه که متشکل از Jaime Rivera، Chris Gordon و Linda Castle می‌شود سعی بر ساخت فیلمی ترسناک دارند که از قضا محل فیلم‌برداری آن‌ها دقیقا همان کارخانه‌ای است که حدود ۱۸ سال قبل محل قتل بسیاری از قربانیان Frank Castle است! البته این مسئله نه تنها موجب ترس آن‌ها و تغییر محل فیلم‌برداری‌شان نمی‌شود بلکه کارگردان فیلم یعنی Chris به شدت مجذوب داستان حول محور Frank شده و از همین رو شروع به تحقیق درباره آن در راستای بهره بردن از این داستان در راستای تبلیغ فیلم‌شان می‌کند غافل از اینکه سایه‌ی اعمال سیاه Frank هرگز از روی آن کارخانه و شهر Cedar Hill برداشته نشده است.

فکر می‌کنم به اندازه‌ی کافی راجع به کلیات داستان بازی صحبت کردیم و پرداختن بیشتر به آن صرفا موجب اسپویل داستان می‌شود. حال سوالی که پیش می‌آید آن است که این ساختار روایی آیا بازدهی کافی در این بازی دارد یا خیر؟ به طور کلی باید گفت این اثر به شکلی بسیار جذاب داستان خودش را پایه‌گذاری کرده، کاراکترها را معرفی و در همان راستا شروع به پرورش هر یک از آن‌ها و اهداف مختلف‌شان می‌کند. از آن جایی که این داستان از دل دنیایی پایه‌گذاری شده و گسترده بیرون می‌آید سازندگان به وضوح ابزار مختلفی برای پیچش جذاب داستان بازی و تازه نگه داشتن آن داشتند.

همچون بسیاری دیگر از آثار Supermassive Games بازی به سرعت پلیر را به خود جذب کرده و با پرورش مناسب کاراکترهایش، پل ارتباطی بین این شخصیت‌ها و پلیر را پایه‌گذاری می‌کند. شما به سرعت کاراکترهایی که به آن‌ها علاقه‌مند هستید، از آن‌ها خوشتان نمی‌آید و کاراکترهایی که به آن‌ها اعتماد ندارید را پیدا می‌کند و همین مسئله داینامیک ارتباطی شما با داستان بازی و در همین راستا انتخاب‌هایتان را شکل می‌دهد.

یکی دیگر از خصوصیات برجسته‌ی روایت این اثر آن است که از عوامل ناشناس داستانش و همچنین ابهامات آن به خوبی استفاده کرده و دائما پلیر را برای دریافتن اطلاعات بیشتر مشتاق نگه می‌دارد. همچنین مکمل روایت اصلی داستانریال نوشته‌های فرعی است که در طول بازی به آن‌ها دسترسی پیدا می‌کنید که معنای بسیار بیشتری به برخی عوامل داستان می‌بخشند. اما این روایت کاملا بی‌نقص نیست، چرا که در حالی که در کلیات روایت شاهد عملکردی بسیار خوب هستیم در زمینه‌ی شخصیت‌پردازی برخی کاراکترها و همچنین توجیه پایان داستان برخی از آن‌ها با مشکل روبه‌رو هستیم.

همانطور که احتمالا می‌دانید چنین آثاری که بر پایه‌ی انتخاب‌ها و تصمیمات شما داستان خودشان را شکل داده و ارائه می‌دهند نیازمند آن هستند که پایانی منطقی و مناسب را نیز برای تمامی کاراکترهایی که تحت تاثیر این تصمیمات قرار می‌گیرند ارائه دهند در غیر این‌صورت وزن و اهمیت بسیاری از تصمیمات شما از بین می‌رود. The Casting of Frank Stone تا حد زیادی در این زمینه موفق است اما در قبال برخی کاراکترها کم لطفی کرده و زمان کافی به پردازش و همچنین ارائه‌ی یک سرنوشت معنادار برای آن‌ها صرف نمی‌کند. البته این مسئله صرفا در قبال تعداد محدودی از کاراکترها صادق است و در اکثریت موارد ما همچنان شاهد شخصیت‌پردازی‌های بسیار مطلوبی هستیم که همانطور که اشاره شد به خوبی پل ارتباطی با روایت را شکل می‌دهند.

همچنین انتخاب‌های شما در این بازی همچنان بسیار سرنوشت‌ساز و بعضا استرس‌زا بوده و در لحظات اوج داستان به خوبی اهمیت خود را نشان می‌دهند. همچنین بازی در بازه زمانی ۱۹۸۰ از تعلیق بسیارخوبی برخوردار است و دائما شما را مضطرب نگه می‌دارد چرا که داستان در رو کردن کارت‌های خود عجله نداشته و اجازه می‌دهد به خوبی با روند کلی آن همراه شوید.

اما یکی دیگر از مواردی که شخصا دوست داشتم این بازی پرداخت بیشتری به آن داشت خود کاراکتر Frank Stone است؛ مقدمه‌ی بازی با وجود اینکه به خوبی میزان وحشی‌گری و همچنین تاریکی این کاراکتر را به تصویر می‌کشد اما لزوما زمان کافی به او به منظور نشان دادن میزان تهدید واقعی‌اش اختصاص نمی‌دهد. فکر می‌کنم اگر پیش از سکانس داستانی Sam بازی ما را در نقش یکی از قربانیان Frank قرار داده و اجازه می‌داد به صورت دست اول بی‌رحمی این کاراکتر را تجربه کنیم تاثیرگذاری آن چندین برابر می‌شد.

در این بین بد نیست از یکی از مشکلات بخش روایی یاد کنم که حقیقتا در برخی نقاط از بازی تا حد زیادی یک‌پارچگی روند داستانی را از بین می‌برد و آن هم کات‌های ناگهانی و به اصطلاح قطع شدن سکانس‌ها و انتقال ناگهانی به سکانس بعدی بود.

در واقع منظور از این مسئله آن است که در برخی از بخش‌های بازی شما شاهد سکانس‌هایی هستید که در آن انتخابی انجام می‌دهید و یا در طی آن کاراکترها بسیار مضطرب و عصبانی هستند اما زمانی که به سکانس بعدی منتقل می‌شود به وضوح احساس می‌کنید که گویی شرایط ریست شده و این دو سکانس پی‌درپی در واقع جدا از هم ساخته شده و به شکلی غیر بهینه به یک‌دیگر متصل شدند. لحظه‌ای کاراکتری در حال بلند حرف زدن از ترس است و در سکانس بعدی ناگهان لحن او آرام و عادی می‌شود! این مسئله در بخش‌های مختلفی از داستان دیده می‌شد که تا حدی پیوستگی و یک‌پارچگی میان‌پرده‌ها را تضعیف می‌کرد.

یکی از خصوصیات بسیار برجسته‌ی این اثر به عنوان یک داستان از دنیای DBD لنز متفاوتی است که ارائه می‌دهد و Supermassive Games به شکلی عالی روایتی اورجینال را خارج از Fog ارائه داده و معنای بیشتری به مفاهیم مختلف این دنیا و تباهی واقعی آن می‌بخشد. در حالی که بخش داستانی از برخی مشکلات رنج می‌برد اما به طور کلی و در اکثریت مواقع به خوبی توجه شما را جلب کرده و زمان زیادی را هدر نمی‌دهد، مخصوصا اگر آشنایی پیشین با DBD داشته باشید در طول روند داستانی دائما با اشارات و مفاهیمی روبه‌رو می‌شوید که برایتان آشنا هستند اما حالا به شکلی متمایز به تصویر کشیده می‌شوند که از جذابیت بالایی برخوردار است.

رویکردی که این بازی نسبت به روایت خود دارد کمک به‌سزایی به المان غافل‌گیری و همچنین جذاب نگه داشتن روند داستانی بوجود می‌آورد؛ جابه‌جایی بین دو بازه‌ی زمانی به خوبی انتظارات شما را به چالش کشیده و از آن جایی که این دو خط داستانی به طور مستقیم با یک‌دیگر در ارتباط هستند به شکلی عالی حس‌وحال «ناشناس» یا به اصطلاح “Unknown” را در روایت کلی تزریق کرده و از آن برای غافل‌گیر کردن پلیر استفاده می‌کنند. Frank Stone به عنوان یک آنتاگونیست و قاتل در این بازی به خوبی کار خود را در راستای ایجاد ترس و استرس انجام می‌دهد و روایت نیز راه‌های جالبی برای بهره بردن از او پیدا می‌کند به طوری که حتی نام او نیز با پیش‌روی در بازی دائما حس ناامنی عجیبی را با خود به همراه می‌آورد.

صداپیشگی کاراکترهای مختلف این اثر نیز یکی از بزرگ‌ترین خصوصیات مثبت آن است که البته در این نقطه از زمان به یک استاندارد برای آثار Supermassive Games تبدیل شده است اما همچنان دیدن چنین عملکرد مطلوبی از بازیگران و صداپیشگان بازی قطعا کمک به‌سزایی به غوطه‌ور کردن هرچه بیشتر پلیر در روند بازی کرده و بسیار قابل تحسین است.

به طور کلی می‌توان گفت روایت کلی این بازی از جذابیت بسیار بالایی برخوردار بوده و به خوبی می‌تواند پلیر را مشتاق و کنجکاو نگه دارد و همچنین از المان‌های ترس و ظرفیت‌های روایی نیز در اکثریت اوقات به شکلی بهینه استفاده می‌کند. هرچند برخی از کاراکترها زمان کافی برای پردازش و توجیه خود پیدا نمی‌کنند اما همچنان بسیاری از کاراکترها مخصوصا شخصیت‌های حیاتی‌تر در این زمینه با مشکل روبه‌رو نیستند. اگر از طرفداران DBD باشید حتما از این داستان و نگاه متفاوت آن لذت خواهید برد اما حتی اگر جزو مخاطبان آن بازی نباشید همچنان یک ماجراجویی ترسناک بسیار جذاب و سرگرم کننده در این اثر نهفته است که به خوبی می‌تواند شما را درگیر خود کند.

همانطور که می‌دانید آثار روایت‌محور/انتخاب‌محور آن چنان روی گیم‌پلی خود مانور خاصی نمی‌دهند چرا که هدف اصلی این آثار ارائه‌ی داستانی درگیرکننده است و گیم‌پلی صرفا وسیله‌ای برای درگیر کردن هرچه بیشتر پلیر در این روند است بنابراین کلیات ابعاد تعاملی این بازی بسیار مشابه به آثار دیگر این ژانر است با این تفاوت که این اثر برخی موارد اختصاصی گیم‌پلی محور به ارث برده از DBD دارد که برای کسانی که آن اثر را تجربه کرده‌اند بسیار آشنا خواهد بود.

بخش عمده‌ای از روند گیم‌پلی صرف گشت‌وگذار در محیط‌ها در نقش کاراکترهای مختلف، یافتن نوشته‌ها و آیتم‌ها و همچنین حل برخی پازل‌ها می‌شود. همانطور که در بخش قبلی اشاره کردم به دلیل جذابیت کلی داستان، داستان به خوبی پلیرهایش را به جست‌وجو و یافتن آیتم‌ها و نوشته‌های مختلف برای درک بهتر آن تشویق می‌کند.

همچنین در طول تجربه‌ی این اثر شما با برخی پازل‌ها نیز روبه‌رو می‌شوید که برای پیش‌روی در بازی نیازمند حل آن‌ها هستید و در حالی که این پازل‌ها لزوما سخت یا چالش برانگیز نیستند اما بهانه‌ی خوبی برای گشتن در محیط‌های بازی ارائه می‌دهند.

علاوه‌بر این موارد ما شاهد بازگشت ژنراتورهای DBD هستیم و شما در بخش‌هایی از بازی به منظور پیش‌روی نیازمند تعمیر آن‌ها خواهید بود؛ در این راستا گاها نیازمند جست‌وجوی محیط به منظور یافتن قطعات مورد نیاز بوده و در مرحله‌ی بعدی شروع به تعمیر این ژنراتورها می‌کنید که دقیقا مشابه به سازوکار این مکانیزم در عنوان Dead By Daylight پیاده‌سازی شده است.

روند انجام این عمل بدین شکل است که شما باید در لحظات مشخص دکمه‌ی مشخص را به منظور انجام Skill Checkها در زمان و بازه‌ی مناسب فشار دهید وگرنه در غیر این صورت ژنراتور خراب شده، صدای بلندی می‌دهد و پیش‌روی شما در روند تعمیر ژنراتور ریست می‌شود. همچنین در برخی نقاط از بازی عدم موفقیت در انجام صحیح Skill Checkها موجب جلب توجه خطرات بازی به شما خواهد شد.

لازم به ذکر است که در برخی بخش‌هایی از بازی که در سال ۱۹۸۰ در جریان هستند شما توانایی استفاده از یک دوربین فیلم‌برداری به منظور مقابله با Frank را خواهید داشت و در حالی که لزوما مکانیزم بسیار عمیقی محسوب نمی‌شود اما پیچش موقتی مناسبی برای بازی به شمار می‌آید که می‌تواند کمی دوز استرس را افزایش دهد.

اما بد نیست کمی از مشکلات گیم‌پلی بازی هم صحبت کنیم؛ یکی از بزرگ‌ترین مشکلات این بازی که حقیقتا تا حدی هم عجیب جلوه می‌کند مشکل Input Lag یا همان تاخیر در دریافت دستورات ورودی از طریق فشردن دکمه‌هاست و این مشکل به شدت سکانس‌های مربوط Skill Check را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

در طول تجربه‌ی بازی شخصا مجبور شدم خودم را با تاخیر ورودی بازی در این بخش هماهنگ کنم و دکمه‌ها را کمی زودتر فشار دهم تا نشانه در محل امن متوقف شود. در اثری که تا حد زیادی به چنین سکانس‌ها و سناریوهایی تکیه می‌کند چنین مشکلی حقیقتا در ساعات ابتدایی بسیار آزاردهنده بود و حتی در چند مورد تقریبا مرا نزدیک به کشتن برخی از کاراکترهای داستان کرد.

در طرف دیگر نیز مشکل دوربین بازی وجود دارد که گاها ممکن است زوایای عجیبی به خود بگیرد و دید شما را کور کند، این مشکل بیشتر در محیط‌های کوچک و یا باریک بروز می‌کند اما به طور کلی مسئله‌ای نیست که ضربه‌ی چندان بزرگی به تجربه‌ی شما بزند.

عنوان The Casting of Frank Stone در دپارتمان گرافیک و جزئیات ظاهری بسیار عالی جلوه می‌کند و این مورد نیز یکی از خصوصیات همیشگی عناوین استودیوی سازنده‌ی این اثر به شمار می‌آید. موشن کپچر و نقش‌آفرینی بازیگران در نقش کاراکترهایشان فوق‌العاده باورپذیر و بی‌نقص انجام شده است و تک‌تک کاراکترها به خوبی عملکردی پویا در این اثر به نمایش می‌گذارند که زمانی که با صداپیشگی عالی آن‌ها ترکیب می‌شود یکی از چرخ‌دنده‌های بسیار مهم در این اثر داستان‌محور را به حرکت در می‌آورد.

از طرف دیگر تنوع، جزئیات و طراحی محیط‌های مختلف این بازی نیز بسیار عالی انجام شده است و شما با دو رویکرد کاملا متفاوت بین سال‌های ۱۹۸۰ و ۲۰۲۴ روبه‌رو هستید. در همین راستا فضاسازی و اتمسفر بازی نیز بسیار عالی جلوه می‌کند و به خوبی لحن تاریک کلی بازی را به لطف نورپردازی پویا به تصویر می‌کشد و پلیر را غرق در خود می‌کند.

اتمسفر کارخانه‌ی فولاد در سال ۱۹۸۰ سنگین، مخوف و ناملایم است در حالی که عمارت Lieber مرموز، عجیب و نابسمان جلوه می‌کند و هر کدام از این محیط‌ها به خوبی اهداف خود را دنبال کرده و حس ترس و ناامنی بازی را تقویت می‌کنند.

بخش فنی با وجود آن که در بسیاری از ابعاد خود عملکرد مطلوبی دارد اما همچنان بی‌نقص نیست؛ مشکلاتی اعم از دیر لود شدن تکسچرها و Pop Upهای متعدد به وفور در طول تجربه‌ی این اثر به چشم می‌خورند که حقیقتا برای عنوانی با این مقیاس غیر معمول است البته لازم به ذکر است که سازندگان اظهار داشتند که ممکن است برخی از این مشکلات تا زمان عرضه به طور کلی حل بشوند و در نهایت نیز در حالی که چنین مشکلات فنی ممکن است یک‌پارچگی چنین تجربه‌هایی را بر هم بزند اما لزوما یک مشکل عظیم در کلیت سازوکار این آثار محسوب نمی‌شوند.

صداگذاری بازی اما یکی دیگر از بخش‌های قدرتمند آن است که کمک بسیاری به نحوه ارائه‌ی کلی بازی می‌کند، در همین راستا موسیقی و ساندترک نیز به طور مستقیم با الهام از ساندترک اصلی Dead By Daylight نواخته شده‌اند اما حالا پیچش‌ها و نوای تازه‌ای دارند که بهتر با تم و لحن کلی این اثر هم‌راستا است.

همانطور که در بخش ابتدایی نقد و بررسی نیز اشاره کردم صداپیشگی کاراکترها نیز به نحوی عالی انجام شده است که در نهایت ابعاد صوتی این اثر را به یک سازوکار پویا و جذاب تبدیل می‌کند که در راستای سینماتیک‌تر شدن هرچه بیشتر روند این تجربه حرکت می‌کند.

این بازی بر اساس کد ارسالی ناشر (Behaviour Interactive) و روی PS5 بررسی شده است