چگونه Lies of P به سازندگان آثار سولزلایک درس الهام گرفتن می‌دهد
چگونه Lies of P، می‌تواند منبع الهام آثار سولز لایک در آینده باشد؟
الهام گرفتن، در صنعت بازیهای ویدیویی پدیده‌ای پرتکرار و رایج است و حقیقت این است که ترند‌ها، ژانر‌ها و نیمه ژانر‌های محبوب و المان‌های محبوب، جهت‌دهی کلی این صنعت را تغییر می‌دهند و در همین دو نسل اخیر، به کرات شاهد این تغییرات در ساختار کلی بازیهای ویدیویی بوده‌ایم. در یک برهه بتل رویال‌ها و عناوین لایو سرویس به مانند طوفان این صنعت را منقلب و زیر و رو کردند و در دوره‌ای دیگر، اضافه شدن المان‌های نقش‌آفرینی به تک تک آثار امروزه به منبع الهام بزرگی برای سازندگان و ناشران تبدیل شدند.
در چند سال اخیر و به خصوص پس از موفقیت‌های سه گانه Dark Souls و عنوان Bloodborne، آثار هاردکور که غالبا آن‌ها را شبه سولز یا Soulslike می‌دانیم، شروع به رشد کردند و به سرعت، بخش قایل توجهی از سازندگان AA رو به ساخت آثار خاص خودشان، با الهام گیری از آثار فرام سافتور کردند. نتیجه؟ با طیف وسیعی از بازیهای سولزلایک و هاردکور مواجه شده، هستیم و خواهیم شد که اصول این ژانر را با مفاهیم شخصی خود ترکیب کرده و تجارب مختلفی را ارائه می‌دهند. اما متاسفانه با وجود این که غالبا آثار سولزلایک الهام گرفته شده از فرام سافتور، سرگرم‌کننده هستند، فرسنگ‌ها با کیفیت، خلاقیت و ظرافت آثار میازاکی فاصله دارند.
نه اشتباه نکنید، هدف مقایسه مستقیم کیفیت این آثار نیست، هدف شرح این نکته است که صرفا برداشتن یکسری المان و Design Choice، موفقیت یک اثر را تضمین نمی‌کند. اگر من به عنوان سازنده، صرفا محدودیت‌های گیمپلی مثل محدود بودن استقامت (Stamina)، از دست دادن ارز داخل بازی هنگام مرگ، فاصله زیاد Checkpointها و موارد مشابه را از آثار فرام سافتور تقلید کنم و به ظرافت‌های طراحی و هدفمند بودن مکانیزم‌ها اهمیتی ندهم، نخواهم توانست عنوانی با کیفیت و در خور توجه را خلق کنم.
بزرگ‌ترین ایراد و انتقاد وارده به سازندگانی که از آثار فرام الهام می‌گیرند نیز همین نکته است. الهام و تقلید، در فلسفه‌ی کلی بی‌ایراد و مفید است، اما به شرطی که سازندگان و طراحان، تک تک بخش‌های بازی را معنادار طراحی کنند و تجربه‌ی کلی اثر، جذاب از آب در بیاید. در طول دهه گذشته شاهد آثار سولزلایک زیادی بوده‌ایم. از آثار غربی‌ای مثل The Surge گرفته تا آثار شرقی مثل Code Vein و Nioh. برخی کیفیت متوسطی داشته‌اند و برخی دیگر مانند Nioh در بعضی زمینه‌ها از آثار فرام سافتور نیز بهتر عمل کردند.
اما مشکل این جاست اکثریت این آثار، فاقد روح، کیفیت و ارزش لازم هستند و تفکرات درستی پشت ساخت آن‌ها وجود ندارد. به عنوان مثال تقریبا تمامی این آثار، سخت‌تر و چالش برانگیز‌تر از بازیهای میازاکی هستند، گویی سخت‌تر بودن خود را یک دستاورد تلقی می‌کنند و متاسفانه اکثر اوقات سختی آن‌ها نه به خاطر نبوغ طراحی، بلکه به خاطربرخی محدودیت‌های احمقانه با المان‌ها غیر بالانس و بیرحمانه است و هیچ خلاقیت و ظرافتی در آن‌ها دیده نمی‌شود. در حالی که آثار میازاکی، سختی بیرحمانه ندارند و بعد از کمی تجربه و آزمون و خطا، یک چالش منطقی را ارائه می‌دهند. به عنوان کسی که هر ساله آثار سولزلایک زیادی تجربه می‌کند باید بگویم این مسئله به خوبی مشهود است که سازنده‌های دیگر، در زمینه بالانس کردن سختی آثارشان، بسیار دچار مشکل هستند و حالتی سردرگم دارند و به ندرت شاهد مبارزات و باس‌فایت‌های کاملا بالانس در این آثار الهامی هستیم.
در بین آثار متعددی که با الهام از آثار میازاکی ساخته شده‌اند، یکی از بهترین و جذاب‌ترین آثار را باید Lies of P دانست. عنوانی که هم از لحاظ فضاسازی و اتمسفر و هم از لحاظ مبارزات، ساختار و باس فایت‌ها، کاملا از آثار فرام سافتور الهام گرفته است. اما چیزی که Lies of P را از اکثریت آثار الهام گرفته شده متمایز می‌سازد و این اثر را یک سر و گردن و چه بسا بیشتر بالاتر از آثار دیگر این ژانر قرار می‌دهد، کیفیت فوق‌العاده بالای این اثر است. بازی Lies of P تقریبا در تمامی دپارتمان‌ها و بخش‌های خود به عنوان یک بازی ویدیویی، عملکردی فوق‌العاده دارد. مبارزات بازی بی‌نهایت نرم، روان و لذت‌بخش هستند و استاندارد بودن انیمیشن‌ها و فیزیک بازی نیز در این زمینه بسیار تأثیرگذار بوده است.
سیستم ترکیبی ساخت سلاح یا Weapon Assembly فوق‌العاده است و تنوع سلاح‌های بازی، باعث وجود سبک‌های مختلف مبارزاتی می‌شود. از طرف دیگر بازی از لحاظ هنری و بصری بی‌نهایت چشم نواز است و در عین حال بهینه‌سازی بسیار مطلوبی نیز دارد.
نکته‌ی بسیار ارزشمند این است که سازندگان Lies of P، صرفا به الهام و تقلید کورکورانه از آثار فرام سافتور نپرداخته‌اند و عمق زیادی به اثر خود بخشیده‌اند. مکانیزم‌ها و موارد منحصر به فرد بسیار زیادی وجود دارد که این اثر را از آثار بزرگ این سبک متمایز می‌سازند. موردی که در بسیاری از آثار تقلیدی این سبک دیده نمی‌شود. مکانیزم Grindstone بسیار عمق زیادی به مبارزات بخشیده است، Weapon Assembly به کلی سیستم مبارزات را دگرگون ساخته است، Wishstoneهای متفاوت به استراتژی‌های متفاوتی ختم می‌شوند و مهم‌تر از همه، Lies of P بر خلاف اکثر آثار این ژانر، روایتی بسیار مستقیم و مشخص دارد.
روایت مستقیم و آشکار داستان بازی و پرداخت مناسب شخصیت‌های بازی به همگان نشان داد که لزوما آثار سولز لایک نباید داستانی پیچیده و مرموز داشته باشند که صرفا به صورت محیطی روایت شوند و سازندگان می‌توانند یک داستان جذاب، با تعلیق بالا و عمق مناسب را به خوبی در قالب یک اثر هاردکور و سولزلایک پیاده‌سازی کنند و به هیچ کدام از بخش‌های دیگر بازی، خللی وارد نشود.
در واقع شجاعت سازندگان بازی در تجربه و پیاده‌سازی مکانیزم‌ها و تصمیمات ساختاری جدید و بعضا ساختارشکنانه، کاملا جواب داد و با اثری آشنا و در عین حال بسیار خاص و منحصر به فرد طرف هستیم. در واقع Lies of P، بر خلاف آثار مشابه دیگر، صرفا سختی بالا، محدودیت‌های مبارزه و یا ساختار پیوسته آثار میازاکی را تقلید نمی‌کند بلکه آن قدر در زمینه هویت سازی موفق عمل می‌کند که ترکیب المان‌های وام گرفته شده از آثار فرام سافتور با ایده‌های جدید سازندگان، خروجی‌ای بسیار دلچسب و با کیفیت را رقم زده‌اند.
در پایان بگویم هیچ ایراد و اشکالی در الهام گرفتن و حتی تقلید وجود ندارد؛ اما مشکل این جاست که برخی سازندگان تصور می‌کنند که صرفا قرار دادن چند ویژگی خاص از یک عنوان موفق، می‌تواند ضامن موفقیت اثرشان باشد که متاسفانه سخت در اشتباه هستند. یک بازی ویدیویی موفق، در نهایت باید در بخش‌های مختلف کیفیت مطلوبی داشته باشد و انتظارات مخاطبان را برآورده سازد.
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- اینترگلکتیک، کانکورد، ناتی داگ؛ در اتاق فکر سونی چه میگذرد؟
- گزارش: طراحی سختافزار پلی استیشن ۶ برخلاف نسل بعدی ایکس باکس، به پایان رسید
- حساب توییتر پلی استیشن باعث ترند شدن دوباره Bloodborne Remake شده است
- یوشیدا: Horizon Forbidden West در حد انتظارم نفروخت
- یوشیدا: اگر خواهان بازی های انحصاری جدید PS5 هستید، بهتر است از ریمسترها حمایت کنید
- شایعه: اطلاعات فاش شده از GTA 6 توسط کاربری که ادعا می‌کند چندین ساعت از گیمپلی را دیده است
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
نقد و بررسی فیلم Smile 2 | ابتذال هنری به بهانه ژانر 
گزارش: طراحی سختافزار پلی استیشن ۶ برخلاف نسل بعدی ایکس باکس، به پایان رسید 
اولین تیزر از سریال Spartacus: House of Ashur منتشر شد 
ویدیو: بازی جدید سازندگان جنگ های صلیبی در تاریخ ۲۰ ژانویه رونمایی خواهد شد 
برترینها: ۱۰ انیمیشن ۲۰۲۴ 
با انتشار تریلری از بازی Stronghold Crusader: Definitive Edition رونمایی شد 
هانس زیمر یکی از فیلمهای کریستوفر نولان را به عنوان بهترین اثر خود انتخاب کرد 
آشنایی هیکاپ با بیدندان در تریلر جدید فیلم How To Train Your Dragon 
بازیگران سریال Squid Game به تئوریهای فصل سوم اشاره کردند 
برترینها: ۱۰ فیلم ۲۰۲۴
- گزارش: طراحی سختافزار پلی استیشن ۶ برخلاف نسل بعدی ایکس باکس، به پایان رسید
- ویدیو: بازی جدید سازندگان جنگ های صلیبی در تاریخ ۲۰ ژانویه رونمایی خواهد شد
- با انتشار تریلری از بازی Stronghold Crusader: Definitive Edition رونمایی شد
تحلیلگر: ناشران امیدوارند تا GTA 6 با قیمت ۱۰۰ دلار عرضه شود 
گزارش: بازخوردهای اولیه از تجربه Assassin’s Creed Shadows بسیار مثبت است 
یوشیدا: اگر خواهان بازی های انحصاری جدید PS5 هستید، بهتر است از ریمسترها حمایت کنید 
نسخه کامپیوتر Marvel’s Spider-Man 2 قربانی سکوت تبلیغاتی سونی خواهد شد 
از عرش به فرش: استودیوی Arkane 
تریلر گیمپلی Conan The Barbarian در Mortal Kombat 1 منتشر شد + تاریخ انتشار 
نگاهی به برترین رویکردهای آموزشی در بازیهای ویدیویی
- نقد و بررسی فیلم Smile 2 | ابتذال هنری به بهانه ژانر
- اولین تیزر از سریال Spartacus: House of Ashur منتشر شد
- برترینها: ۱۰ انیمیشن ۲۰۲۴
- هانس زیمر یکی از فیلمهای کریستوفر نولان را به عنوان بهترین اثر خود انتخاب کرد
- آشنایی هیکاپ با بیدندان در تریلر جدید فیلم How To Train Your Dragon
- بازیگران سریال Squid Game به تئوریهای فصل سوم اشاره کردند
- برترینها: ۱۰ فیلم ۲۰۲۴
تاریخ انتشار نسخهی جدید فیلم Narnia مشخص شد 
۱۰ شرور دوست داشتنی انیمه My Hero Academia 
تریلر انیمیشن سریالی Win or Lose از پیکسار منتشر شد
نظرات
سولز لایک یه سبک بازی نیست بلکه شیوه زندگیست
متاسفانه سولز لایک حتی سبک بازی هم نیست صرفا یک زیرشاخه از ار پی جیه.
واکنش جهان باز:🗿🚬
😂 داداش سولز لایک جهانش تقریبا با سبک جهان باز مرتبطه
فک کنم دوستان اشتباه متوجه شدن بنده از لحاظ این گفتم که بازی های جهان باز به واقعیت نزدیک ترن و بیشتر (شیوه زندگیست) به بازی های جهان باز میخوره
واقعا منفی دادید؟ وجدانا؟
به شخصه به زیر ژانر سولز لایک علاقه چندانی ندارم.(البته به جزء بازی هایی که الهام میگیرن و تفاوت خاص خودشون رو دارن)
آثار فرام در لول دیگه ای از طراحی و دیزاین هستند، و این مهم چیزی هست که حتی میتونه اونا رو به صدر لیست بهترین بازی های هر فردی برسونه.
درود خدمت آقای زاهدی عزیز
سعی کردم موضوع رو خلاصه بیان کنم و زیاد وارد جزئیات نشم که طولانی نشه.
داخل مقاله زیاد به الهام موفق lies of p اشاره نشده، بلکه بیشتر مقاله مختص موضوع “بالانس در بازی های سولز لایک” هست.
موضوع بالانس بحث پیچیده ای هست و نمیشه راحت از اون عبور کرد.
پس بزارید باهاتون مخالفت کنم
با یک مثال ساده شروع میکنم به نظرتون بالانس ترین بازی میازاکی چی بود؟ قطعا سکیرو بود
حالا چرا
با توجه به تجربه خودم از گیمینگ
“گوناگونی” بزرگ ترین دشمن بالانس محسوب میشه هرچه این مورد بیشتر بشه موضوع بالانس سخت تر، پیچیده تر و چالش بر انگیز تر برای سازنده میشه.
(منظور از گوناگونی چیه؟ منظور هر سیستم که به طور مستقیم بر گیمپلی تأثیر گذار باشه مثل هوش مصنوعی، لول آپ، حالات لول آپ، تنوع اسلحه، تنوع سبکی، شیوه مبارزه، حالات جنگی(حتی برای دشمنان) و و و… این موارد در ابعاد بزرگ بودن و زیر شاخه ها و موارد بسیار جزئی نیز تأثیرگذار هستند)
خوب حالا سطح گوناگونی lies of p رو چه میزان میدونید؟ من چیزی کمتر از سکیرو میدونم و حتی گوناگونی سکیرو نداره و محدود تره.
شما بیشتر تمرکزتون روی بالانس مبارزه بود اما نکته مهم که به طور ویژه بالانس یک فایت رو پیچیده میکنه اینه که تنوع حرکات دشمنان و آزادی ما در پیش روی و مبارزه چه میزان هست؟
به نظرم در lies of p موارد محدود بودن موضوع بالانس حتی در Weapon Assembly به صورت دقیق رعایت نشده بود.
کامنتم رو دیگه طولانی تر نمیکنم فقط یک نکته دیگه بگم به نظرم در lies of p حتی مبارزی به پیچیدگی Iudex Gundyr از Dark souls 3 رو نداشت.
در نهایت به نظرم بهترین اثر سولز لایک نسخه یک nioh بود که حتی در برخی موارد می تونست با بازی های فرام رقابت کنه و به صورت خود کفا تغییرات خوبی رو اجرا کرده بودن.
احسنت! احسنت به FunDark
چگونه Lies of P به سازندگان آثار سولزلایک درس الهام گرفتن می دهد!!!! بگو که داری شوخی می کنی.
همونطور که دوست عزیز فرمودن سرتیتر چرت هست، به عنوان کسی که Lies of P رو تموم کرده من هیچ چیز جدید ندیدم
بگذارید حال این مقاله را نقد کنم تا ببینید که نصف یا بیشتر این مقاله چرت است.
اول با Weapon Assembly شروع می کنم، اصلا نمی دونم چرا این تو بازی بود اونقدر بی کار برد بود که نمیشه بگم، هر مونتاژ که روی صلاح هات میزدی باعث کاهش کیفیت و تخریب صلاح میشد به نوعی همون چیزی که خود بازی چیده بود بهترین نوع چینش دسته و تیغه بود
شاید بخاید بدونید من با چی صلاحی بازی رو تموم کردم برای همین میگم (فقط اسمش رو یادم نمی‌یاد) یک چاقوی هست آتیشی تو جای سوم فکر کنم میداد به نوی بازی رو با صلاح سبک تموم کردم صلاح های سنگین بازی بدرد لا جرزه دیوار هم نمی خورد چرا که یک من اول بازی سبک رو همونی انتخاب کردم که یک گریت سورد داره من فکر می کردم بازی خیلی سخت هست بعد که رفتم روی صلاح سبک (بدون توجه به اینکه من صلاح تلنت تم رو نسبت با صلاح سنگین خریده بودم) دیدم بازی تا چه حد آسون شد که هر باس زیر ۲۰ مین یا بار اول یا دوم می مرده بعدش فهمیدم که چقدر بازی بالانس نیست، باز هم دوباره در وسط ها به بعد بازی رفتم صلاح سنگین بازی رو امتحان کنم (یک صلاحی بود فکر کنم اسمش تبر بزرگ عروسک یا همون ربات های بازی بود سایزشم خیلی بزرگ بود به نوعی بزرگ ترین صلاح بازی) رفتم این رو با چاقوی که دارم بسنجم که تا ببینم که کدوم باس رو زود تر خسته می کنه.
به نظره شما با کدوم باس زودتر استقامت خودش رو از دست داد؟
اینم بگم که من تهاجمی بازی میکنم یعنی تو تمام زمان جنگ با باس عقب نمی یام فقط توی باسم می جنگم و همون جا هم دارو هیل هام رو می خوردم و توی یک بار با باس جنگیدن باس رو حدود دو، سه یا حتی چهار بار میندازم.
خب، با چاقوی مثل همیشه سه بار باس رو انداختم اما با اون صلاح گنده، فقط ضربه می خوری، استقامت باس (با چاقو هم فرقی نداره چون تا با این یک ضربه بزنی با اون سه تا ضربه می زنی) پر میشه تا اون ضربه قدرتی که تا ته ته ته ش هم باید بگیری بخای بزنی یا همش حول می خوری یا میمیری چون اون قدر صول میکشی که حد نداره (باید یک چرت وسط ش بزنی)
من که اصلا بالانسی ندیدم😐
بعدش هم بازی خطی خطی هست یک ذره هم راه های فرعی نداره یک باس فرعی هم نداره (البته اگر باس آخر بازی (عروسک ژپتو) که ربط داره به انتخاب در نظر نگیریم که چیز خواصی هم نیست)
هر وقت رفتی محافظ سایمون رو با صلاح سنگین زدی بعدش بگو بازی بالانس هست!
نکنه که فکر کردی Grindstone چیز جدیدی هست؟ سولز بازی کردی تا حالا؟ توی تمام بازی های فرام و ۹۹٪ از سولزلایک ها این هست منتها به شکل ایتم که استفاده می کنی تموم میشه یا در Nioh فکر کنم یک چیزی مثل مانا بود می خواست.
Wish stone هم یک طوری گفتی که انگار خیلی چیز خفنی!
نمی دونم که چرا فکر می کنید داستان بازی های فرام خیلی پیچیده هست، اگر کمی سواد انگلیسی داشته باشین، از رو تمام ایتم ها میشه داستان رو فهمیدن فقط باید عقل بازی کن توانایی چسبوندن قطعات داستان رو داشته باشه که خوبه بازی کمی روی عقل بازی کن فشار بیاره تا علاوه بر گذراندن اوقات فراغت از عقل طرف استفاده بشه، نه اینه داستان بازی خیلی راحت و ساده گفته بشه، بدون هیچ اما اگری!
باس فایت های بازی هم خیلی با حال نبود تنها باسی که تقریبا خوب بود همون محافظت سایمون بود (هنور هم سولزلایک ندیدم که انیمشین های باس هاش به فرام برسه (3D))
Lies of P در حد بازی های میازاکی نیست به هیچ وجه! هنوز هیچ بازی سولزلایک در حد بازی های فرام ندیدم.
اگر Lies of P می خواست به بازی های سوالز لایک درس الهام بده باید فرش بازی خیلی بیشتر از این باشه، باید متا بازی خیلی بیشتر از این باشه، باید از نظر همه مردم خیلی بهتره از این باشه. نه با این وضعیت…
فقط تنها چیزی که میتونه به بقیه سولزلایک ها (3D) یاد بده بهینه سازی هست نه بیش.
درود
من می خواستم وارد جزئیات بشم اما دیدم باید یک چیزی بیشتر از مقاله بنویسم!
در کل مقاله حرفه ای نبود و تنها دلیلی که بیان شد بالانس بود که اونم خودم قبول نداشتم.
“در نهایت به نظرم بهترین اثر سولز لایک نسخه یک nioh بود که حتی در برخی موارد می تونست با بازی های فرام رقابت کنه و به صورت خود کفا تغییرات خوبی رو اجرا کرده بودن”
منظورم خارج از بازی های فرام سافتورک بود
اثره مورد علاقه ام بازی Mortal shell هست، واقعا نمی‌فهمم چرا یک سولز لایک مشابه این بازی ساخته نمیشه!
بازی سازها ایده های پوچی به خرج میدن و اصلا چیزی درحد عناوین فرام سافتور نیستن، بنظرم فقط مورتال شل میتونه به جایگاهی نزدیک به اثاره میازاکی قرار بگیره
حقیقتش رو بخاید من لایز آف پی رو تجربه نکردم چون از نظرم نمیتونه اون بعد مریض و تاریک سولزبورن رو نشون بده، صرفا یه بازی هاردکور که خیلی هم سعی کرده از سری سولز الهام بگیره، اما یه اثره مریض و تاریک نیست
آره موافقم، بازی بشدت کوتاه بود و منم همچین حسی بهم دست داد بعد تموم کردنش.
تو این سبک ها بدترینش ولانگ بود انگار داشتی جومونگ میدیدی 🤣🤣
به قدری بدتر هست که اون بازی در برابرشون شاهکار خطاب میشه. مثل این که خیلی بازی های سولز لایک رو نمیشناسی
جومونگ حرف نداره یه زمانی خیابون ها خالی میشد برای دیدنش الان دیگه خز شده
وولانگ که به معنای واقعی کلمه نچسب بود
فقط Hack and slash و بهترین گیم های تاریخش Devil may Cry 3 و God of War lll
دویل ۵ یادت رفت
کلا غیر از ۱ و ۲ همه نسخه های دویل عشقن
به نظر من Devil may Cry 1 هم بازی خیلی خوبی بود باید یه ریمیک ازش بدن . و دویل ۲ خیلی خیلی آشغال بود
همچنین DMC3 بهترین نسخه کاراکتر دانته… داستان عالی شاهکار و گیم پلی و سبک های مختلف و صلاح مبارزه شاهکار… و سخت بودن بازی 😫 کابوس بود فک کنم ۵ سطح سختی داشت
DMC 5 بازی خوبیه ولی خیلی سخت نیست دشمنا خیلی وحشی نیستن جز بهترین بازی های Devil may Cry
1🥇_DMC3
2🥈_ DMC5
3_ Dmc Devil may Cry
4_DMC1
5_DMC4
6_DMC2
…
لیست خوبیه ولی خدایی این ظلمه که دی ام سی رو بالای نسخه ۴ بزاری!
نسخه چهار نیرو و گیمپلی استایلیش دانته رو معرفی کرد
1_DMC3
2_DMC5
3_DMC4
4_DMC1
5_DMC Devil may cry
6_DMC 2
زیاد با نسخه چهارم حال نکردم فقط یک بارم تمومش کردم اصلأ یادم نیست…
ولی Devil may Cry 3 هنوز پلی میکنم بعضی وقتا لعنتی خیلی شاهکار 😍
باید یه ریمیک بدن
یک آیتم های کمی در اختیار گیمر قرار میده نه مثل الدن رینگ پر از آیتم های مزخرف بدرد نخور
دو خطی بودن بازی
و… اینا متفاوتش کرده بازی رو
اون ایتمی که از نظر شما مزخرفه شاید همون ایتمیه که از نظر یکی دیگه بهترین باشه و باهاش بازیو تموم کنه این خودش شاهکار بودن الدن رینگ رو ثابت میکنه اصلا لایز اف پی توی لولی نیست که بخواد با پر افتخار ترین بازی جهان مقایسه بشه
به به یکی ازبهترین بازیهای سولزهمینlies of pهست پیشنهادمیکنم اگربازیش نکردیدهنوزبریدتجربه کنیدارزش چندباربازی کردنوداره.
برادر با Space اشنایی ندارید
بعد از نیو ۲ بهترین بازی سولزبورنی هست که به دست میازاکی و فرام سافتور ساخته نشده…
واقعا بازیش فوق العاده بود ..
کاش دی ال سی میساختن یا همین الان ساخت نسخه بعدی رو استارت میزدن ..
اگه کلیپ انتهایی بازی مال دی ال سی نباشه نسخه دوم با شخصیت جدید بازی میکنیم…
تا جایی که یادمه دی ال سی تو راهه
من تنها سولز ک تونستم بازی کنم تموم کنم همین lispبود
لایز اف پی به راحتی بهترین سولز لایکیه که میازاکی نساخته واقعا سولز لایک خفیه اونم به عنوان اولین ساخته استودیویی که هیچ تجربه طولانی نداشته