تاریخ محرمانه | نقد و بررسی The Bureau: XCOM Declassified

ایده ی نبرد با فضایی ها و حمله ی ناگهانی آن ها به زمین دیگر یک ایده ی خلاق نیست. سال هاست که این ایده با گوشت و خون بازی های ویدئویی و فیلم ها درآمیخته اما چیزی که در XCOM جدید با آن مواجه می شویم، همان کلیشه های داستانی مبارزات علیه فضایی ها نیست؛ همان شوتر سوم شخص بکش برو جلو هم نیست. The Bureau XCOM Declassifeid پر از ایده های خلاقانه است اما سازندگان آن طور که باید از پس تک تک این ایده ها برنیامدند.

نام: The Bureau: XCOM Declassified

سازنده: 2K Marin

ناشر: 2K Games

سبک: Third person shooter / Tacticall

پلتفرم ها: PC / X360 / PS3

جالب است بدانید که The Bureau XCOM Desclassified از سال ۲۰۰۶ در حال ساخت است و تا زمان اتمام ساخت و انتشار آن، بین سه استودیو دست به دست شده. زحمت طرح های اولیه ی بازی توسط استودیو خوش سابقه ی Irrational Games کشیده شده. چندی بعد هم تایید شد شعبه ی استرالیای 2K هم دستی در ساخت XCOM جدید خواهد داشت اما تنها چند کانسپت که بهانه ای برای معرفی این بازی بود، به تمام اخبار حول این XCOM خاتمه داد. پس از آن فقط خبر از توقف یا روند کند پیشرفت ساخت این بازی به بیرون درز می کرد. اما پس از نشر یک XCOM استراتژی در سال ۲۰۱۲، وقت آن بود که XCOM بعدی هر چه سریع تر اعلام حضور کند و می ۲۰۱۳، بازی The Bureau XCOM Decalssified معرفی شد اما این بار سازنده ی بازی استودیو خوش سابقه ی 2K Marin اعلام شد. اما به نظر در پیاده سازی همان طرح های اولیه بازی که در سال ۲۰۰۶ به معرض دید گذاشته شده بود هیچ تجدیدی صورت نگرفت و شاید دست به دست شدن های بسیار و متوقف شدن ساخت بازی برای چندین ماه مهم ترین عاملی باشد که اجازه نداده تا ایده های خلاق The Bureau آن طور که باید پویایی داشته باشند.

آغاز، در هاله ای از ابهام

فکرش بکنید که یک مامور CIA هستید و انتظار دارید مانند خیلی های دیگر پس از چند سال انجام وظیفه بازنشسته شوید اما زندگی ویلیام کارتر (William Carter) شخصیت اصلی The Bureau سرنوشتی متفاوت داشت؛ مانند مردم آمریکا و بسیاری دیگر از مردمان زمین. داستان بازی دقیقا از جایی آغاز می شود که ویلیام پس از یک روز کاری ملال آور در اتاق نشیمن خانه اش نشسته و یک موسیقی دهه شصتی و نوشیدنی های الکلی را بهانه ی رفع خستگی اش کرده. اما پس از این که ویلیام چشم باز می کند، می بیند که کشورش در جنگ است؛ جنگی که بعید است به واسطه ی سلاح های شوروی شکل گرفته باشد و آمریکا را به آن حال و روز انداخته باشد. زندگی همه در یک چشم بهم زدن تغییر می کند و حالا، ویلیام کارتر یک مامور معمولی CIA نیست و عضوی از X-COM است. داستان The Bureau یک پیش درآمد برای این سری محسوب می شود از این رو آغاز و پایان The Bureau برای طرفداران این IP می تواند جذابیت خاصی داشته باشد. اما مهم ترین نکته ای که داستان این بازی را از کلیشه ها دور می کند و جذابیت ویژه ای به آن می بخشد، رخ دادن وقایع این بازی در سال ۱۹۶۲ است؛ زمانی که آمریکا درگیر جنگ سرد با کمونیسم و شوروی بوده و اعتقادات مردمی مبنی بر تبعیض های نژادی در آمریکایی ها موج می زند. از همان آغاز بازی کارتر سعی دارد تا از دلایل حمله ی فضایی ها با خبر شود؛ سعی دارد بداند که چرا X-COM نمی خواهد به مردم و جهانیان اطلاع رسانی کامل شود اما برای این کار اول باید از شر فضایی ها راحت شود. به همین بهانه ویلیام کارتر و چند نفر دیگر به عضویت X-COM در می آیند و داستان بازی سعی در نشان دادن همان کلیشه ی مبارزه بر علیه فضایی ها و نجات جان بشریت دارد. اما از آن جایی که ما می دانیم The Bureau به حمله بیگانگان خاتمه نمی دهد، برای جلوگیری از اسپویل داستانی، سازندگان کنجکاوی های ویلیام کارتر را چاشنی داستان بازی کرده اند. از طرفی سیستم پرسش و پاسخ ها بهانه ای برای برقراری ارتباط بیشتر با سایر شخصیت ها شده اما در کل شخصیت ها به قدری بی روح هستند که فاز دوم داستان بازی به هیچ وجه اثرات مثبتی ندارد.

فکرش می کردید کنترل مامور CIA را بر عهده بگیرید که در دهه ۶۰ میلادی، با این تیپ کلاسیک و کلاه تمام لبه به نبرد با بیگانگان فضایی می رود؟

جنگ تغییر کرده!

همان طور که می دانید The Bureau XCOM  مانند XCOM های قبلی استراتژی نیست و یک شوتر سوم شخص تاکتیکال محسوب می شود. البته بخش تاکتیکال بازی نشان از احترام به اصالت XCOM دارد چرا که در این بخش هر از گاهی همان طعم استراتژی های خاص ایکس کام چشیده می شود. شیوه ی دریافت ماموریت در این بازی دقیقا مشابه همان چیزی است که پیش از این در سه گانه ی موفق Mass Effect تجربه اش کرده ایم. به این صورت شما خودتان از بین چند ماموریت فرعی و اصلی یکی را انتخاب می کنید و از بین چند نفری هم دو نفر را به عنوان همراه در ماموریت ها انتخاب می کنید. کاورگیری هم که دیگر جزئی از بازی های سوم شخص شده و به کلی با آن درآمیخته. در این TB هم شاهد یک کاورگیری کم نقص و انعطاف پذیر هستیم و باتوجه به طراحی محیط، مکانیک کاورگیری به خوبی از پس کمک به اکشن بازی برآمده. اما از همان اوایل بازی یکی از ایراد های بخش اکشن خود را نمایان می کند که آن هم Gunplay خشک و نسبتا بی روح بازی است. حال این که این خشکی را به حساب اسلحه های دهه شصتی بگذاریم یا کم کاری سازندگان یا فیزیک بد بازی (که بد هم نیست!)، این بخش از اکشن بازی آن طور که باید مخاطب را مجذوب خود نمی کند و این نکته ی منفی برای یک شوتر سوم شخص محسوب می شود. مشکل بعدی بازی هم در هوش مصنوعی است؛ متاسفانه هوش مصنوعی بیگانگان فضایی از بالانس قابل قبولی بهره نمی برد و هر از گاهی بر روی اعصاب شما خواهند بود؛ به خصوص Sectoid ها که خیلی از مواقع حتی از یک زامبی هم احمق تر می شوند و در مقابل Outsiders ها برخی اوقات به قدری باهوش ظاهر می شوند که تمام معادلات بالانس درجه ی سختی بازی را برهم می زند. این عدم تعادل در هوش مصنوعی برای یارهای تان هم کاملا محسوس است به خصوص در درجه های سختی پایین تر که روی کمک آن ها حساب بازکرده اید و از همه مهم تر این که این بازی یک تاکتیکال است و نقش یارهای تان باید پر رنگ تر آن چه که انتظار می رود باشد. البته با توجه به این که The Bureau از سیستم Revive هم بهره می برد، ضعف در هوش مصنوعی یاران بیش از حد خود را نمایان می کند. به طور کلی بازی در بخش گیم پلی آغاز ضعیفی دارد. چرا که در این بخش هنوز مکانیک های بازی قابل استفاده نیستند و مکانیک Battle Focus که بهانه ای برای اجرای دستورات تاکتیکی شما است، کمی استفاده از آن جذاب به نظر نمی رسد یا بهتر است بگوییم در اوایل بازی نیازی به این مکانیک نیست و باعث می شود که تصور کنید بازی از روند یکنواختی برخوردار است اما حقیقتا این طور نیست.

مکانیک Battle Focus: علیرغم ظاهرش کار کردن با آن خیلی هم ساده است؛ فقط تسلط بر آن به کمی حوصله نیاز دارد

برخلاف تنوع نه چندان قابل قبول اسلحه ها، سطح قدرت دشمنان تنوع پذیری قابل قبولی دارد. در هر ماموریت با برخی موجودات قوی پیکر و غول پیکر مبارزه می کنید که به نوعی حس و حال باس فایت را به بازی تزریق می کند و در هر میدان نبرد، با چند نوع از بیگانگان فضایی درگیر می شوید (که بلا استثنا هیچ کدام از آن ها هد شات نمی شوند!). وقتی هم که مکانیک های جدید بازی اضافه می شوند مانند کنترل ذهن و کنترل هواپیما های بدون سرنشین. بخش تاکتیکال بازی هم از اواسط بازی کارآمدی خود را نمایان می کند. البته با توجه به ضعیف بودن هوش مصنوعی، باز هم آن طور که باید این اهمیت احساس نمی شود. به هنگام ورود به منوی Battle Focus Mode، حرکت زمان آهسته تر می شود و شما می توانید دستورات خود مبنی بر شلیک کردن بر روی یک هدف خاص، حرکت کردن و یا Revive یا چند دستور دیگر، اِعمال کنید. همین سیستم تاکتیکال نسبتا وسیع بازی است که The Bureau را به اصالت XCOM نزدیک کرده و این بازی از هر شوتر سوم شخص دیگری مسثنی کرده است. سیستم نوار سلامتی بازی و چندی دیگر از قابلیت ها هم مرحله به مرحله ارتقا می یابند و شما می توانید در کنار شخصی سازی، مهارت های خود و یارهای تان را هم ارتقا دهید. شخصی سازی لباس خود و یاران تان، متاسفانه تاثیر و پویایی خاصی ندارد. هر چند خود بازی در هر مرحله زحمت تغییر لباس شخصیت اصلی بازی می کشند اما لباس ها همگی کلاسیک و مشابه هم هستند و شخصی سازی در این بخش فقط در تغییر رنگ خلاصه می شود اما به طور کلی وجود این مکانیزم در The Bureau خالی از لطف نبوده. اما مقوله ی پرسش و پاسخ ها The Bureau که متاسفانه به هیچ وجه جذاب و کارآمد نیستند. سوالات و جواب هایی که در این بخش رد و بدل می شوند دیالوگ هایی ساده و پرداخته نشده هستند و فقط کمکی به سازندگان بوده تا از زیر بار ساخت چند کات سن دیگر هم راحت شوند. به هر حال هر کسی ترجیح می دهد تا به جای تلف کردن وقتش با این پرسش و پاسخ ها، طی چند کات هیجان انگیز شاهد گفتگوی میان شخصیت ها باشد!

چند تایی هم از این اسلحه ها فضایی قابل استفاده هستند؛ فقط چند تا!

عقبگرد به سبک X-COM

به موازات این که داستان بازی یک پیش درآمد است و وقایع قبل از نسخه های پیشین را روایت می کند، گرافیک بازی که چند سالی ما را به عقب تر می برد. The Bureau XCOM Decalssified با بهره گیری از موتور گرافیکی Unreal Engine 3 ساخته می شود و دقیقا از تک تک مشکلات این موتور گرافیکی در این بازی بیداد می کند به جز کیفیت بافت ها که باید به حساب کم کاری سازندگان بگذاریم. طراحی بافت های در این بازی واقعا در حد و اندازه های یک تجربه ی کنسولی در سال ۲۰۱۳ نیست. البته طراحی های هنری و فضاسازی ها به داد بازی رسیده اند تا محیط ها در عوض غیرقابل تحمل شدن، خیلی هم جذاب و گیرا باشند. برای خیلی ها نمایش آمریکا و رویای آمریکایی در دهه های ۵۰ و ۶۰ میلادی جذابیت خاصی دارد. بازی The Bureau با بهره گیری از همین تم محیط هایی جذاب به وجود آورده و با ترکیب آن با جو علمی تخیلی بازی، بر این جذابیت افزوده است. به علاوه با استفاده از رنگ بندی های سرد و مرده و مردم به دار آویخته شده و جنازه های خونینی که پهن بر زمین هستند و شهری ویران، آخرالزمان به سبک دهه ۶۰ میلادی را به ارمغان آورده. به طور کلی بازی در بخش طراحی هنری عملکردی خوبی داشته و اگر بتوانید با این تم ارتباط برقرار کنید، پس خیلی هم راحت می توانید اهمیت چندانی برای افت فریم ها و دیر لود شدن بافت ها و عدم تخریب پذیری ها و نورپردازی نه چندان قدرتمند بازی، قائل نشوید.

در کنار فضاهای جذاب دهه شصتی، فضا های علمی تخیلی هم خیلی خوب طراحی شده اند

یک قدم رو به عقب دیگر

متاسفانه بازی در بخش موسیقی و صداگذاری عملکرد مثبتی نداشته. بخشی اکثر بازی های امروزی به خوبی آن را ارائه می کنند اما علیرغم تجارب سازندگان The Bureau، این بازی در این بخش موفق ظاهر نشده است. موسیقی های بازی تا حدودی آن تناسب های لازم را با سبک های دهه شصتی دارد اما مشکل این جاست که تنها پس از یک ساعت از گوش دادن به موزیک های این بازی خسته می شوید و تنها طعم تلخ تکرار آن را می چشید. در بخش صداگذاری هم، خوشبختانه صداپیشه ها خیلی خوب انجام وظیفه کرده اند ولی صدا های ناشی از محیط و سلاح ها، پرداخته شده نیست و سر و صدا های زاید و بی ربط، باری دیگر توجیه سازندگان برای کم کاری بوده!

The Bureau XCOM Decalssified بازی خوبی است. بازی که پر از ایده های خلاقانه است اما این که چرا سازندگان در پردازش این ایده کم کاری کرده اند خود سوالی بزرگ است. بازی که می توانست یک پیش درآمد رویایی برای IP دوست داشتنی XCOM باشد. اولین چیزی که باعث می شود تا The Bureau را به شما پیشنهاد کنم، تاکتیکال بودن  و فضای جذابش است. فضایی که تلفیقی از آمریکایی دهه ۶۰ و اتمسفر علمی تخیلی است و طعم متفاوت نبرد با تیپ ها کلاسیک با کلاه شاپو و کراوات را، برای شما معنی خواهد کرد و حتی اگر تجربه ی لذت بردن از یکی هشت XCOM را دارید، این کم لطفی را در حق این IP نکنید و تجربه ی The Bureau را از دست ندهید.