سریال Shōgun همه آن چیزی است که بازی تاج و تخت باید میبود
مجموعه تلویزیونی Shōgun با روایت پیچیده و سیاسی خود هر بینندهای را شیفته خود کرده و یادآور دوران افول داستان بازی تاج و تخت شده است.
تاریخ مدیوم تلویزیون برای دههها میزبان پخش سریالهای مختلفی بوده که برخی از آنها به سبب برخورداری از کیفیتی مثال زدنی، تاریخساز ظاهر شده و یک دگرگونی را رقم زدهاند. با این حال در سال ۲۰۱۱ میلادی ما با پخش اثری تحت عنوان Game of Thrones (بازی تاج و تخت) روبرو شدیم که به معنای واقعی کلمه مدیوم تلویزیون را به قبل و بعد از خود تقسیم کرد و چنان انقلابی را به راه انداخت که پس از گذشت ۱۳ سال هنوز هم میان مخاطبین تلویزیونی مورد بحث بوده و به صورت کلی به نیکی از آن یاد میشود.
سریالی فانتزی و حماسی با روایت داستانی سیاسی که متاسفانه از فصل هفتم دچار افت کیفیت عجیب و غیرقابل قبولی شد که در نهایت به یک پایانبندی فاجعهبار و نابخشودنی منجر شد که تمام انتقادات را به سمت نویسندگانش یعنی فیلمنامههای دیوید بنیاف و دی. بی. وایس روانه کرد؛ کسانی که با فاصله گرفتن از محتوا و کلیت چیزی که جرج آر. آر. مارتین به عنوان خالق این حماسه تدارک دیده بود، قدم در مسیری گذاشتند که حتی شخصیتهای اصلی که برای چندین و چند فصل مورد پرداخت قرار گرفته بودند نیز به یکباره سقوط کرده و به شدت کلیشهای و احمقانه جلوه نمودند.
با این حال مهمترین ویژگی از دست رفته بازی تاج و تخت به روایت سیاسی داستانش مربوط میشد. مجموعهای که در بستری از دنیایی فانتزی و غیرواقعی جریان داشت، جنگ سیاسیاش بود که هر مخاطبی را به وجد آورده و شیفته خود کرده بود. ویژگیای که از فصل هفتم نادیده گرفته شد و در نهایت در فصل هشتم دیگر چیزی از آن باقی نماند و همین مسئله افت کیفیت شدید پایانبندی را به ارمغان آورد.
اینجاست که اقتباس پرهزینه و جاهطلبانه Shōgun (شوگان/شوگون) ساخته شبکه FX قدم به میدان میگذارد. اقتباسی از رمان جیمز کلیول که کشور ژاپن را در اواخر دوره سنگوکو بین سالهای ۱۴۶۷ تا ۱۶۰۰ به تصویر میکشد. اثری که چند دهه پیش یک اقتباس دیگر نیز دریافت کرد که با وجود کیفیت بالایش از یادها فراموش شد و اساساً کسی انتظار ساخت چنین سریال شگفت انگیزی را نداشت که چه بسا بخواهد آن را با بازی تاج و تخت مقایسه نماید؛ مقایسه بین ۲ سریالی که اگرچه در ظاهر هیچ شباهتی نداشته و یکی فانتزی و دیگری تاریخی بوده اما هر جفت آنها چنین بستری را برای روایت داستانی سیاسی در نظر گرفتهاند که وجه تشابهشان را رقم زده است.
از زمان انتشار نخستین تریلر Shōgun گرفته تا پخش قسمت اول، به یکباره تمامی توجهات به سمت ساخته شبکه FX معطوف شد و علیرغم میل باطنی دست اندرکاران این مجموعه، بحث مقایسه با بازی تاج و تخت به ترندی پرسر و صدا میان مخاطبین بدل گشت. مخصوصاً آن که پس از چندین سال با سریال بسیار باکیفیت و بزرگی طرف بودیم که جلوه دیده نشدهای از عصر سامورایی را به تصویر میکشید؛ عصری که با سیاست گره خورده و افراد پشت پرده به راحتی میتوانستد فراتر از هر ارتشی، سرزمین خود را درگیر آشوب و جنگ داخلی نمایند.
داستان سریال در دوره و زمانهای روایت میشود که امپراتور ژاپن فوت شده و جانشین وی به سبب سن کمی که دارد، شرایط لازم برای رهبری کشورش را نداشته و این مسئله سبب میشود تا افراد سیاسی وارد میدان شده و برای کسب قدرت و چه بسا کنار زدن نایبالسلطنه، به جان یکدیگر افتاده و سرزمینشان را در شرف وقوع یک جنگ داخلی ویرانگر قرار دهند؛ آن هم در شرایطی که کشورهای غربی به مرزهای ژاپن رسیده و قصد دارند تا از فرهنگ و تاریخ این کشور برای مقاصد خود بهره بگیرند.
در حالی که این سریال شخصیت محور نبوده و حول محور چندین و چند فرد داستان خود را گسترش میدهد اما تمرکز این مجموعه بر رهبری مقتدر به نام لرد توراناگا جریان دارد که توسط بازیگر افسانهای سینمای ژاپن یعنی هیرویوکی سانادا به شکلی استادانه و به یاد ماندنی نقش آفرینی شده است. لردی شرافتمند و اخلاقمدار که در ابتدا اگرچه علاقهای به نایبالسلطنگی ندارد اما پس از قدرت گرفتن باقی لردها و خاندانها، چارهای پیش روی خود ندیده تا با تمام قدرت وارد میدان شده و برای کشورش از هر چیزی که در توان دارد، مایه بگذارد.
جنگ سیاسی به راه افتاده برای کسب قدرت، کنار زدن رقبا و کنترل تمام داراییهای کشور ژاپن قطعاً یادآور وقایع داستانی فصلهای نخست Game of Thrones خواهد بود. زمانی که پس از مرگ غیرمنتظره رابرت براتیون و اعدام بیرحمانه دستیار وی به نام ادارد ند استارک، تمامی خاندانهای سرزمین وستروس برای سود بردن از تاج و تخت پادشاهی وارد میدان شده و درگیر جنگ داخلی ویرانگری شدند که چیزی جز نابودی و تباهی را برای مردمش در پی نداشت و سیاستمداران به عنوان رهبران این جنگ، اتفاقاتی را رقم زدند که بارها و بارها مخاطبین را در بهت و حیرت و چه بسا وحشت فرو میبرد.
نکته حائز اهمیت Shōgun در این است که برخلاف بازی تاج و تخت که اساساً روایتی فانتزی محسوب میشود، ما با یک روایت تماماً تاریخی و واقعی طرف هستیم که ما را به ژاپن باستان و دوران ساموراییها برده و وقایعی را به معرض نمایش میگذارد که با تمام وجود میتوان درکش کرد و نسبت به آن واهمه داشت. بازیهای سیاسی پشت پرده که حتی امروزه نیز به شیوههای مختلفی میتوان آن را در جوامع مختلف شاهد بود که چگونه برای نمایش قدرت، جان انسانها پشیزی ارزش نداشته است.
در سریال بازی تاج و تخت میبینیم که شخصیتهای زن همچون دنریس تارگرین یا سرسی لنیستر در جنگ مردانه، از چه قدرتهای قابل توجهی برخوردار هستند. دنریسی که با ارتشی عظیم از آن سوی دنیا در حال کنار زدن تمامی موانع بوده تا تاج و تخت از دست رفته پدرش را تصاحب کند و سرسی باهوش و بیرحمی که با بازیهای ذهنی حتی به اعضای خانوادهاش نیز رحم نکرده و برای باقی ماندن در اوج قدرت، حاضر به زیر پا گذاشتن تمام اصول و اخلاقی است که از او یک شخصیت منفور و غیرقابل تحمل ساخته است. اتفاقی که Shōgun به شکل ارزشمندی آن را در دنیای واقعی نمایش میدهد.
متاسفانه این یک حقیقت غیرقابل انکار است که در تاریخ زنان همیشه در اولویتهای چندم سیاستمداران قرار داشتند و حتی ملکهها نیز از قدرت چندانی به جز موارد معدود، برخوردار نبودهاند. Shōgun در عین وفاداری به تاریخ، این مسئله را مورد کنکاش قرار داده و علیرغم این که همچنان آنها را به نسبت بازه زمانی و شرایط، یک دارایی تلقی میکند، اجازه میدهد تا خودی نشان داده و فراتر از صرفاً یک کاریکاتوری باشند که در ۹۹ درصد فیلم و سریالهای تاریخی شاهد بودهایم. زنانی که برای تحقق اهدافشان و پایمال نشدن حق و حقوقشان، ابایی از در افتادن با سیاستمداران نداشته و چه بسا خود نیز به یکی از آنها تبدیل میشوند.
در همینجا میتوان نخستین برتری Shōgun را کشف کرد. از قسمت نخست به شیوه داستانسرایی حول محور شخصیتهای زن آن هم در بستری از تاریخ واقعی توجه نموده و ببینید که چگونه نه با ظاهر زیبایشان، بلکه با عقل و ذکاوت وارد میدان میشوند. برخلاف بازی تاج و تختی که در ابتدا به شیوه عجیب و غریبی دنریس تارگرین را نمایش داد و صرفاً با تکیه بر ظاهرش، قدرت را در دست گرفت و خودی نشان داد؛ آن هم در شرایطی که بازیچه دست برادرش شده بود و از خود هیچ اجازهای برای زندگی نداشت.
جرج آر. آر. مارتین اعتقاد دارد که حماسه خود را براساس قرون وسطی خلق کرده است؛ جایی که هیچ برابری جنسیتی وجود نداشته و مردان کنترل تمام امور را در دست گرفتهاند. با این حال سوال میشود در دنیایی که اژدهایان وجود دارند، نمیشد دیدگاه بهتری نسبت به زنان را برای معرفی آنها به کار گرفت؟ رویکردی که در دنیای امروز و در شرایطی که برابری جنسیتی تبدیل به سلاحی شده تا فرهنگ مبتذلانه خود را به خورد مخاطب دهند، سریال Shōgun وارد میدان شده و جایگاه زنان را با احترام به معرض نمایش گذاشته و چه قاتل بوده باشند و یا ملکه، شخصیتپردازی ارزشمندی را در قبالشان پیش گرفته است. اگر رویکرد بازی تاج و تخت بدون اشکال و صحیح میبود، اسپینآف House of the Dragon سعی در تغییر آن و اصلاحش برنمیآمد.
نکته حائز اهمیت دیگری که باید به آن اشاره کرد و سریالهای نام برده شده را مورد مقایسه قرار دارد، به نمایش اقشار مختلف جامعه مربوط میشود. در حالی که بازی تاج و تخت دوربین را در دست گرفته و ما را به کوچه و خیابانهای قشر فقیر سرزمین وستروس برده و با آنها آشنا میکند اما این صرفاً یک نمایش ساده بوده و زندگیشان را مورد کند و کاو قرار نمیدهد. حال در سمت مقابل ما Shōgun را داریم که توجه ویژهای به اقشار مختلف جامعه و فاصله طبقاتی داشته و به عنوان مثال نشان میدهد که ورود یک لرد به شهر چگونه میتواند حتی وضعیت زندگی قشر ضعیف را نیز تحت تاثیر قرار دهد و به شیوههای مختلفی مخاطب را درگیر این مسئله کرده تا با تمام وجود خود را در آن شرایط تاریخی و اجتماعی قرار داده و انسانهای آن زمان را درک نماید.
البته که باز هم باید اشاره کنیم Game of Thrones و Shōgun سریالهایی ارزشمند با فضاسازی و حال و هوای کاملاً متفاوتی هستند که هرکدام از جذابیتهای خاص خود بهره بردهاند. بازی تاج و تخت سریالی ۸ فصلی محسوب میشود که تا پایان فصل ششم کیفیت خود را حفظ نمود و یک شاهکار لقب گرفت ولی در ۲ فصل پایانی به افت فاجعهباری دچار شد. در سمت دیگر ماجرا ما سریال جدید و تک فصلی Shōgun را داریم که تمام و کمال براساس مستندات تاریخی ساخته شده و قاعدتاً از محدودیتهایی نسبت به ساخته شبکه HBO برخوردار میباشد که مهمترین آن به وابستگی تاریخی و تعداد قسمتها و تنها ۱ فصلی بودنش مربوط میشود. با این حال در همین مدت زمان کم و محدود المانهایی را به معرض نمایش گذاشته که Game of Thrones در برخورداری از آنها با فراز و نشیب روبرو شده است.
به صورت کلی امید میرود که کیفیت مجموعه تلویزیونی Shōgun و المانهای کلیدی آن الگویی برای باقی کمپانیهای فیلم و سریالسازی بوده باشد تا داراییهای خود را فدای ابتذال و صرفاً زرق و برق داستان نکرده و محتوایی چشمگیری را به معرض نمایش بگذارند که بتواند شگفتی مخاطب را در پی داشته و تا مدتها در یادها باقی بماند. مسئلهای که متاسفانه خلاف آن را شاهد هستیم و ساخته تاریخی FX پس از ۱۳ سال از زمان پخش بازی تاج و تخت، یک استثنا در دنیای امروز محسوب میشود.
منبع: IGN
پر بحثترینها
- رسمی: Death Stranding Director’s Cut برای ایکس باکس عرضه شد
- ۱۰ بازی ویدیویی با گیمپلی عالی و داستان ضعیف
- آیپی Death Stranding دیگر متعلق به سونی نیست
- ویدیو: Marvel’s Spider-Man 2 در حالت Fidelity ویژه PS5 Pro با نرخ فریم ثابت ۶۰ اجرا نمیشود
- دیجیتال فاندری: پلی استیشن ۵ پرو نمیتواند برخی بازیها را با نرخ فریم ۶۰ اجرا کند
- دیجیتال فاندری: کیفیت Horizon Forbidden West روی PS5 Pro معادل با قویترین رایانههای شخصی است
- سونی از ۲۰۲۵ به بعد سالانه بازیهای انحصاری تکنفره بزرگی را برای PS5 عرضه خواهد کرد
- کار ساخت STALKER 2: Heart of Chornobyl به پایان رسید
- ۱۴ دقیقه از گیمپلی Indiana Jones and the Great Circle را مشاهده کنید
- گزارش: ایکس باکس درحال آمادهسازی پیشنمایشهای South of Midnight است
نظرات
خواهشا جو ندید. مثل تاج و تخت دیگه نمیاد!
در خوب بودنش شکی نیست ولی آره باهات موافقم خیلی بیهوده دارن سعی میکنن از چیزی که هست بزرگتر نشونش بدن
اتفاقا شما هستین ک دارین جو میدین گیم اف ترون شاید عالی شروع کرد ولی در نهایت به طرز فاجعه باری تموم شد
تعصب در هر زمینه ای نشانه جهل
تو رو خدا اینو نزنین به قد گیم اف ترانز
توی شوگان الکی فقط دارن سریالو کش میدن و علنا توی خیلی از قسمتا اتفاق مهمی نمیفته.
کل هشت قسمت رو میشد توی ۵ قسمت جمع کرد فقط یک مشت دیالوگ بدون هیچ پیشرفت داستانی
مخصوصا سکانس هایی که اتفاقات خونه هاتاموتو رو به تصویر کشید یا ماجرای انجین توی چای خونه کلا همش رو میزدم جلو بسکه بیخود و حوصله سر بر بود.
دقیقا نمیدونم نویسنده روی چه حسابی شوگان رو با گیم مقایسه کرده
تا اتفاقا شما هستین ک دارین جو میدین گیم اف ترون شاید عالی شروع کرد ولی در نهایت به طرز فاجعه باری تموم شد باهات موافق بودم
دنیایی که گات خلق کرد و وسعت خیلی زیادش کم چیزی نیست که انقدر سرسری ازش رد میشی ، با وجود پایان فاجعه ای که داشت خیلی دوسش دارم چون ساختن دنیایی تخیلی به اون زیبایی کار هر سریالی نیست
وقتی که کتاب هاش رو نخوندی و نظر میدی:
میشه نظر شما🤧🤧🤧
بحث کتاب نیست مقایسه این دو سریال با هم دیگست.اگه طبق کتاب پیش میرفت واقعا میشد برترین سریال تاریخ
واقعا, مخصوصا با اون گندی که به فصل اخرش زدن 😆
میشه قبل نظر دادن فکر کنید؟؟؟؟؟
بازی تاج و تخت تخیلی بود ، این اقتباسی است از اقتباسی که از واقعیت است،
گات نویسنده ها از همون فصل ۱ میدونستن چندین فصل باید ساخت، شوگان کلا ۱ فصل داره و تمام
خواهشا قبل تعصبی شدن فکر کنید
وقتی که سریال گیم اف ترونز رفت تو فاز مثبت ۱۸ شدن دیگه ارزش دیدن نداشت
داداش از همون قسمت یک اینطوری بود دیگه یعنی میخوای بگی کلا خوب نبود؟ احساس میکنم سریالو ندیدی
Ok good boy
تقصیر اونا چیه که تو سنت ۱۸- هست
من نظر شخصیمو گفتم چون زیاد از این مسائل خوشم نمیاد که خیلی این روزا درون فیلم ها استفاده میشه برای اینکه یک مثبت سنی R داشته باشن
بیشتر منظورم کلی بود
ولی میدونم کامنتم یه مقداری ایراد داشت
از همون قسمت اولش هم +۱۸ بود
lol
همین :)
خیلی فاز خودکشی دارن
کلا درک نمیکنم که میخوان با ناجوان مردا جوانمردانه بجنگن
چون مرگ با هدف و افتخار جزوی از دین کهن ژاپن بوده هیچ آدمی نباید بیهوده میزیسته و باید سره هدفی از دنیا میرفتن یکی برای شرافت یکی برای افتخار..
هاراکیری یا خود کشی با کاتانای کوچک جزوی از پر افتخار ترین مرگها بوده
به اسم شرافت ، افتخار و شجاعت ولی در اصل حماقت ، تعصب ، نادانی ، کوته بینی و در نهایت یک مرگ با ذلت برای یه عده حقیر و پست
فکر کنم همون کامنت اولت کافی بود. نیازی به تحقیر فرهنگ نیست.
OK
ولی منم نظرم رو نسبت به این فرهنگ گفتم.
هر کی هم خواست بره هاراکیری کنه من کیم که بخوام جلوشو بگیرم
آفرین . بی ارزش شمردن زندگی برای یک مرگ با ارزش
جذابیت های فرهنگی ژاپن باعث شده فکر کنیم دیگه همش درسته تو جنگ جهانی دوم همین ژاپنی های با فرهنگ کلی چینی سلاخی کردن و به زنا تجاوز میکردن
من خودم عاشق فرهنگ کلی شون هستم اما خوب تعصب تعصب دیگه ما که خاور میانه زندگی میکنیم اینو خوب باید بفهمیم
مشکل اینه ادما دوتا دوره زمانی رو باهم مقایسه میکنن ، اینکه اجداد ما یا یه کشور دیگه کارهای مضخرف و زشتی انجام دادن که انکار کردنشون ممکن نیست درست ، ولی چه ربطی به نسل امروزی اون کشور داره ؟ یعنی همونطوری که هزار سال پیش بودن میمونن ؟ بهتر نمیشن ؟…. راجب همه کشور ها صحبت میکنم کلا
مشکل اصلی این جاس که شما فکر کردین من یا ایشون گفتیم “تمام” فرهتگ ژاپن بده، یا “همه” ادمای ژاپن پستو و حقیر و … “”بلکه فقط”” در مورد اینکه بزنی خودتو بکشی بود برای “””یه عده””” هم که گفتم ربطش بدید به کسایی که تو میزنی خودتو میکشی براشون تا اونایی که زندن به هدفشون یا دستوری که داده شده برسون حالا میخواد ژاپنی (سامورایی) باشه چینی باشه امریکایی باشیه اروپایی باشه آفریقایی باشه خاورمیانه ای باشه، کسی در مورد کل فرهنگ ژاپن حرفی نزد اینجا که بگیم آدمای خوبین یا بدین و ببریمشون زیر سوال
کامنت پایینیتون در مورد حماقت و غرب زدگی هم واقعا بی ربط میدونم و ربطش میدم به همون کامنتی که در مورد “انسانیت ۰/۱۰” دادین بهم چند وقت پیش
اینکه بزنی هاراکیری کنی خودتو بکشی رو با شرافت و تعهد به حرف و شجاعت میدونین هم درست، آیا الان تو خود ژاپن این حرکت مثلا شرافتمندانه باقی مونده یا قابل قبوله و ازش استقبال شده ؟؟ خیر ، درسته با فیلم ها و بازی های سامورایی حال کردین و لذت بردین و کلی چیزا ازش یاد گرفتید ولی واقعیت ها رو هم باید دید
همین الانشم خیلی از قوانین ژاپن و فرهنگشون جای سوال داره. چیزه که خوبه میگیم خوب و چیزی که بده هم میگیم بد
از نظر شما خوب و شجاعت ولی از نظر من بد و حماقت
خب من با حرف شما کلا موافقم ، حالا این بحث خودکشی شرافت مندانه جاش جداست ولی من هم حرفم این بود که نمیشه دوتا دوره تاریخی رو مقایسه کرد
“اینکه بزنی هاراکیری کنی خودتو بکشی رو با شرافت و تعهد به حرف و شجاعت میدونین هم درست، آیا الان تو خود ژاپن این حرکت مثلا شرافتمندانه باقی مونده یا قابل قبوله و ازش استقبال شده ؟؟ خیر ، درسته با فیلم ها و بازی های سامورایی حال کردین و لذت بردین و کلی چیزا ازش یاد گرفتید ولی واقعیت ها رو هم باید دید
همین الانشم خیلی از قوانین ژاپن و فرهنگشون جای سوال داره. چیزه که خوبه میگیم خوب و چیزی که بده هم میگیم بد
از نظر شما خوب و شجاعت ولی از نظر من بد و حماقت”
حرف منم همینه ، فقط با این تفاوت که من از دید حماسی و شجاعت به هاراگیری نگاه میکنم شما یه کار بی ارزش
معنی زندگی برای هرکسی فرق داره ، هرکسی با هرچیزی که بخواد به زندگیش معنی میده ، اوج حماقت و غرب زدگی همین کامنت شما بود (:
حداقل اونها شرافت داشتن و تعهد به حرف و کارشون ، چیزی که ادمای امروزی اصلا بلد نیستن D:
اون ژاپنی ها که خودشون رو برای آدمای پولدار فدا میکنن شرافت دارن🤣؟
اونا مثل زامبی شست و شوی مغزی شدن تا خودشونو برای اربابشون بکشن همونطور که دانمارکی ها همون دوران به وایکینگ ها میگفتن برید جنگ بمیرید بعد برید والهالا نفری یه والکری بهتون میرسه
پسر این ژاپنی ها با هواپیما انتحاری میزدن برای افتخار، اصلا شرافتمندانه نیست! پس داعشا هم باشرفن که برای حدفشون انتحاری میزنن؟
سامورایی ها زندگی محدودی داشتن و به شدت وابسته به چهارچوب ها بودن . شرافت از نظر سامورایی ها تعهد بی چون و چرا به شوگان ها بود یعنی اگه شوگان میگفت برو یه قبیله رو سلاخی کن با افتخار اطاعت میکرد و اکه شکست میخورد سرشکسته میشد و هاراکیری میکرد . حالا کشتار قبایل بدون فکر کردن به درست و غلط شرافت یا سر پیچی از دستوری که موجب قتل و غارت میشه . مثل فدایی ها . عوامل انتهاری و … انتخاب اهداف والا به خیلی چیزا بستگی داره . در اون زمان وقتی حرف از شرافت و افتخار میشد بخش اندکی مربوط به کمک به مظلومان و انسانیت بود و بیشتر کسب پیروزی در میدان نبرد میشد . کشته شدن و گذشت از زندگی بدون اینکه درکی ازش داشته باشی حماقت . مرگ یک چیز قاطع هست اما زندگی پر از احتمالات پس بهتره تا وقتی زنده هستیم بدون چون و چرا و پرسش ازش نگذریم اینجا میشه یه گریز هم زد به آرتور مرگان که معنای واقعی شرافت و رستگاری رو خیلی زیبا به نمایش میذاره
لازم نیست فرهنگ هارو مسخره کنیم.
این نوع مرگ نمونش رو ما داریم فقط با اسمی دیگر و با شیوه ای دیگر.
منظورم شهادت و … است.
به نکته خوبی اشاره کردی.
این رفتار ژاپنیها حداقل برای ما جای تعجب باقی نمیذاره چرا که متاسفانه یا خوشبختانه(!) مشابهش را در فرهنگ و تاریخ خودمان داریم.
اگه واقعا شهادت رو با خودکشی مقایسه کردی خیلی مسخرس !
واقعا سریال بی نظیریه 👌👌
البته شوگان مینی سریال هست مثل چرنوبیل.
دنبالهدار نیست.
جذابه…نمیدونی دقیقا چی میشه و کی میمیره…یجورایی مث تاج و تخت،فرقش اینه که اینا همش نقشه بوده و یکی داره همه رو بازی میده
واقعا ارزش داره وقتتو بزاری
آنجین
همون چیزیه که از شرقیه غمگین و خشن انتظارش رو داشتم
فردا قسمت اخر میاد و تموم میشه خیلی داستان جمع و جور کردن این حداقل دو سه قسمت دیگه لازم داره
نیومد؟؟؟؟
نه زیرنویس شده میخوای فردا ظهر ساعت ۳ میاد
سریال به شدتتتتت خوبیه. شاید بهترین سریالی باشه که تا حالا دیدم. به نظرم تنها نقطه ضعفش یه مقدار overacting و اغراق در شخصیت اون انگلیسیه آنجین هست که یه سری جاها واقعا نچسب بود. توراناگا هم یه سری جاها نچسب و احمقانه بود رفتارش
من ندیدم این سریالو هنوز
دوستانی که دیدن دیدنشو پیشنهاد میدین یا خیر؟
اره مخصوصا اگه به فرهنگ ژاپن علاقه داشته باشی
ممنان از شما
تماشاش رو به هیچ وجه از دست نده مخصوصا اگر به تاریخ ژاپن و دوره ادو علاقه داری ولی فارغ از این سریال بی نظیریه
ممنانم
قطعا می بینم✨
یکی از رفیقام کلا با زبان ژاپنی و فرهنگشون حال نمیکرد ولی وقتی این سریال رو دید یکم نظرش عوض شد و حتی تا حدودی از زبان ژاپنی خوشش اومد.خیلی سریال حقیه و صد در صد دیدنش پیشنهاد میشه
می خوام ببینم اونم به شدت، اما بدبختی اینه که نهایی دارم، باید بزارم برای بعد از خرداد🥲ای خدا
آره حقیقتا منم میشناسم کسی رو که با دیدن این سریال شروع کرده به یاد گرفتن زبان ژاپنی
ممنان از شما ✨
پر قدرت همه امتحانا رو به پشت سر میذاری و بعد با خیال راحت تابستون میشینی هرچی فیلم وسریاله رو درو میکنی🤝
راستی سید پیاز کیلویی چند؟😅
سریال به شدتتتتت خوبیه. شاید بهترین سریالی باشه که تا حالا دیدم. به نظرم تنها نقطه ضعفش یه مقدار overacting و اغراق در شخصیت اون انگلیسیه آنجین هست که یه سری جاها واقعا نچسب بود. توراناگا هم یه سری جاها نچسب و احمقانه بود رفتارش.
همین که فکر کنی احمقانه داره تصمیم گیری میکنه نشون دهنده بازی خوبه یه اکتور هست که بیننده رو مورد خشم قرار میده سره تصمیم گیری هاش
فیلمنامه بد ربطی به بازی نداره. چه خوب بازی کنه چه بد. وقتی فیلم نامه بد باشه بده
Overrated AF
سریال تموم شد هنوز یه ذره پرداخت برای شخصیت توراناگا ندیدیم ، همچنان غیرقابل درک. اینطور سریالهایی مثال روشن و واضحی هستند که چرا همیشه نباید به جو حاکم به فضای رسانه برای کیفیت آثار اعتماد کرد.
شخصیت توراناگا جوری ساخته شده که به هیچ کس اعتماد نکنه و راز هاشو به هیچ کسی نگه حتی پسرو بهترین دوستش و همیبشه برای همراهانش سوال هستش که قدم بعدیه این شخص چیه و کارگردان هم میخواد این حس علامت سوال بودن توراناگا رو به بیننده بده اتفاقا برای یه همچین سریالی زیادیم بهش پرداخته اینکه شما فقط برای اینکه نمیتونی قدم بعدیه این شخصیت رو حدس بزنی عصبی میشی نشون میده کار سازنده درسته ولی اینم بگم همچی باید فردا مشخص شه اگه در قسمت اخر تمام سوال ها رو پاسخ نده من هم میام با شما به این سریال هیت میدم اما تا فردا مشخص نمیشه
حرف شما درسته ، باید پایانش رو دید و بعد یه قضاوت کلی داشت. متوجهم که توراناگا اصلا در وهله اول “قرار بوده” که اینطوری باشه که غیرقابل پیش بینی باشه و جزو خصوصیاتش بوده … اما مسئله من اینه که کاش یکم ابعاد بیشتری از همین شخصیت غیرقابل پیش بینی رو میدیدیم بلکه بشه حداقل بیشتر باهاش ارتباط برقرار کرد. برای من توراناگا کمابیش همونیه که توی قسمت های اول دیدم ، این همه قسمت گذشت اما چیزی از معمای شخصیت توراناگا کم نشد و این بنظرم ضعف شخصیت پردازیه. از عواطفش چیزی ندیدم. اما شخصیت ماریکو در مقابل بنظرم پرداخت به مراتب بهتری داشت. ماریکوی قسمت نهم همون ماریکوی قسمت اول نیست! الان میشناسیمش و درکش میکنیم تاحدودی.
و منی که از اول عید تا الان دانلودش کردم و ندیدم 🙂
سریال Shōgun همه آن چیزی است که بازی تاج و تخت باید میبود ( جناب نویسنده زمانی از گیم اف ترونز اسم ببرید که سریالی در ابعاد واندازش وجود داشته باشه ) اصلا شوخیشم قشنگ نیست.
رسما شوگان همون گات هست اگر جان استارک عقلش کم نبود.
خیلی دیگه دارن گندش میکنن در حالی که اونچنانم چیزه خاصی نداره
مقاله از ign و روی ترند و موج فمنیستی سواره پس هیچ ارزشی نداره
دوستانی که با فکر سریال اکشن میرن سمتش همون بهتر که نبینن و غر نزنن، این سریال یک سریال دیالوگ محور زیباست که عمده بخش فیلم صرف بازی های سیاسی و نشان دادن تفاوت های فرهنگی بین ژاپن و انگلستان میشه.
سریالی زیبا که کمتر دقیقه ای پیدا میکنی که توش بیهوده باشه، تمام اجزا و شخصیت ها دقیق سر جای خودشونن ، تمام رفتار ها معنی داره ، و بازی بازیگرای جونش واقعا تحسین برانگیزه…
من سه قسمت این سریال رو دیدم و به نظرم واقعا سریال ضعیفی بود تعجب میکنم هیچکس از مشکلات فجیع این سریال چیزی نمیگه دوستان من یه مطلبی رو مینویسم اگر اشتباه میکنم بهم بگید :
در سه قسمت اول بارها اتفاقاتی افتاد که به دور از منطق بود
۱- توراناگا اومد انگلیسیه رو آورد که انگار میخاد یه حرکت عجیبی بزنه بعد به سادگی اجازه داد ببرنش برای اعدام بعد عمه رو همونجا اعدام میکردن اینو خواستن ببرن جای دیگه که توی راه فراریش دادن بعدشم که بیخیال اعدامش شدن به همین سادگی
۲- جایی که توراناگا قصد فرار داشت با یه مسخره بازی و سر و صدای انگلیسیه بیخیال گشتن شدن ( اینم بماند که همچین رفتار زشتی توی ژاپن حکمش اعدام بود )
۳- موقع فرار از بندره که کلی قایق جلوشون بود همچین جو دادن که اصلا امکان رد شدن نیست و اینا بعد وقتی با اون کشتی بزرگه رفتن سمت قایق ها اونا عملا هیچکاری نکردن و فقط منتظر بودن که بمیرن انگاری
۴- توی همین سکانس هم اونا به توراناگا گفتن انگلیسی رو بیخیال شو تا همینجا بمیره بعد اونم دوباره گفت باشه خب ولی اونا با یه کشتی کوچیک راه افتادن و به مسخره ترین شکل ممکن فرار کردن
اینا توی سه قسمت اول بود
من هیچ سریالی رو ندیدم که اینقدر مسخره و شانسی بخاد توش اتفاقی بیفته خواهشا نه با got بلکه با هیچ سریال دیگه ای مقایسه نشه این سریال
اونجا که اینگیلیسیه سر و صدا کرد رو موافقم. اما
۱_اونا گفتن این اینگیلیسیه رو ول کن،و اینگیلسی هم تنها اومد.
۲_کشتی به اون بزرگی با چهارتا قایق از بین نمیره.
۳_توراناگا تحت فشار بود ، مجبور بود بزاره ببرنش برای اعدام و اینکه بعدشم بی خیال نشدن، توراناگا بردش.
وقتی فقط میخوای حرف بزنی و حتی سریال رو هم دقیق ندیدی…
.
.
دقیقا برای تمام سوالات و حرفات تو سریال جواب هست ولی متاسفانه شما ندیدید
قبل نظر دادن فکر کنید
دوست عزیز من توی نظرم گفتم برداشت من از سه قسمت این بود و قصدم فقط حرف زدن نبود
و خب بله قطعا مورد هایی توی قسمت های آینده جوابش شاید داده شه
ولی اگر مطلب رو کامل بخونید متوجه میشید که بعضی هاش هم مثل فرار توراناگا از قصر و فرار همشون از کشتی آنچنان باگ های بزرگی هستند که جوابی هم براشون نیست
اتفاقا هست
خودت می دونی چی نوشتی تو که از تاریخ ژاپن چیزی نمیدونی لازم نیست نظر الکی بدی نمیدونه سریال درباره چیه بعد میاد اینجا نظر میده تو اول هر وقت فهمیدی علم تاریخ درباره چیه بعد بیا اینجا نظر الکی بنویس
دوست عزیز که خیلی هم با لحن بدی پاسخ میدی
تاریخی بودن یک سریال صرفا نمیتونه دلیل بر خوب بودنش باشه
کیفیت ساخت سریال مثل کارگردانی و شخصیت پردازی و روند پیشروی داستان و خیلی نکات دیگه هست که نشون میده یک سریال چطوره نه فقط نکات تاریخی
تتنها مشکلش بیش از حد کم پرداخته شدن به بعضی شخصیت ها بود که اگر تعداد قسمت ها بیشتر بود اونم حل بود.
به نظر من سریال بسیار چشم نواز و زیبایی بود. ولی نمره هاش بیش از حد بالاس. ینی به قول دوستان سریال بعضی جاها میکشه و حوصله سر بر میشه. اکت اکثر بازیگرا صرفا خوبه نه بالاتر. ولی خیلی فرهنگ ژاپنو در اون دوران به زیبایی به تصویر کشیدن. و یه نگاه نقادانه ای داره به اینکه اون زمان به اسم شرافت و احترام و یه سری قوانین چقدر گاها احمقانه دست به خودکشی میزدن.
یا شما جزو مرفهین بی درد هستین یا جزو بیکاران دردمند که برای دو سریال خارجی که هیچ سودی نه برای خودتون نه مملکت نه وضعیتمون داره باهم بحث میکنید،عجب بابا عجب
فیلم چیزی است برای سرگرم کردن.
اینجور تیتر ها به ما میگن آیا این فیلم ارزش دیدن قبل از اینکه بری ببینیش رو دارند یا نه.
چرا از IGN ووک مقاله میزارید؟ مثل اینکه انتظار داشتن GOT هم مثل سریال ویچر الف سیاه پوست داشت، راستی تو سریال حلقه های قدرت ارک زن هم دارن؟ من ندیدمش
نمیخوام داستان هاشونو باهم مقایسه کنم چون هنوز کامل ندیدم ، ولی به نظرم وسعت دنیای گات خیلی خیلی بیشتر بود نسبت به شوگان ، شاید هم دلیلش اینه که شوگان یه فصله و فرصت شخصیت پردازی برای شخصیت های خیلی زیاد رو نداره
نه اتفاقا چون شوگان بر اساس تاریخ غنی ژاپن است شخصیت پردازی بهتر از بازی تاج و تخت داره
قطعا با اون سطح از فاجعهای که پایان بازی تاج و تخت داشت باید ازش به عنوان بدترین پایان مدیوم تلویزیون یاد کرد معمولا که شوگان از بازی تاج و تخت بهتره چه بسا که با ساخت فصل های بعدی حتما جای بازی تاج و تخت را بگیره دست از این مقایسه احمقانه بردارید همین که با اون پایین فراموش نشده تا الان خودش جای تعجب داره