… و عدالت برای همه | اولین نگاه به Injustice 2

شکی در آن نیست که فرنچایز “مورتال کامبت” (Mortal Kombat)، همواره یکی از محبوب ترین و مشهور ترین نام های موجود در بازی های ویدئویی بوده و هست. این نام نه تنها از بهترین سری بازی های سبک مبارزه ای (Fighting) است بلکه همه جا و نزد همه کس به عنوان یکی از نماد های ویدئو گیم شناخته می شود. مفز متفکر این سری بازی را همواره با نام اد بون (Ed Boon) می شناخته ایم. او که از اولین نسخه مورتال کامبت این سری را رهبری کرد توانست افتخارات زیادی را هم برای مورتال کامبت و هم برای سبک محبوب مبارزه ای کسب کند. اد بون و سری مورتال کامبت، پستی و بلندی های زیادی را تجربه کرده اند. گاه روز های خوب و گاه طعم روز های بد را دیده و چشیده اند. زمانی تیم سازنده کامبت زیر سایه Midway آرامش داشت و می توانست با تمرکز بر روی کیفیت بازی و فراغت از مسائل دیگر آثاری لذت بخش  خونین را برای جامعه بازیباز آن زمان تهیه کند. شاهکار های خاطره انگیزی مانند مورتال کامبت ۳ و نسخه Ultimate آن در همین زمان خلق شدند. اما اوضاع همیشه به این خوبی نبود و روز های درخشان مورتال کامبت و Midway اندک اندک کم فروغ شده و سرانجام به شب رسیدند. درست است. مورتال کامبت همچنان می تازید اما دیگر عناوین و IP های Midway سود دهی شان را به کلی از دست دادند. Midway خود را در سراشیبی سقوط دید. اما به جای چاره اندیشی و تصمیم گیری درست، سیاستی نه چندان خوشایند را در پیش گرفت. آن ها تصمیم گرفتند تا آنجا که ممکن است از نام مورتال کامبت استفاده کرده و به صورت سالانه آن را منتشر کنند. این تصمیم نه تنها اوضاع Midway را بهتر نکرد بلکه تاریخچه و عملکرد طلایی سری مورتال کامبت در طول این همه سال را نیز زیر سوال برد.انتشار بی وقفه و سالیانه این سری، ایده ها و انرژی تیم سازنه را تباه کرد و تاثیر بسیار مخربی بر روحیه و وضعیت روانی و جسمانی آن ها گذاست. در این دوره تاریک تیم کامبت با شتاب بسیار، بازی Mortal Kombat Armageddon را روانه بازار ساخت. عنوانی که اوضاع را بسیار بد تر نیز کرد و تنها باریکه نور امید Midway برای بقا را نیز به تاریکی تبدیل نمود. بازی بعدی، ابر قهرمانان دنیای DC را نیز به دایره مبارزان کامبت اضافه کرد اما این عنوان هم به مذاق هیچ یک از دو طرف یعنی نه طرفداران دنیای DC و نه طرفداران سری مورتال کامبت نیز خوش نیامد و باز هم وضع را بد تر کرد. اوضاع مالی Midway روز به روز بد تر می شد و مورتال کامبت نیز نتوانسته بود این شرکت را از سقوط در گودال سیاه ورشکستگی نجات دهد. سرانجام این شرکت اعلام ورشکستگی کرد و سرنوشت اد بون و نام پر افتخار مورتال کامبت نیز در ابهام فرو رفت. روز های خوب به سر رسیده بودند و تاریکی دنیای کامبت را احاطه کرده بود. حتی اسکورپیون (Scorpion) و ساب زیرو (Sub-Zero) هم با تمام قدرت و محبوبیتشان نتوانستند برای نجات پدر معنوی شان کاری از پیش ببرند.

یاد آن روز ها بخیر.

شروعی دوباره

اما ناگهان شانس در خانه قهرمانان محبوبمان را زد. با ورشکستگی Midway یک شرکت بزرگ و توانا آن را خرید. شرکتی که قامتش آنقدر بلند بود تا تیم کامبت بتوانند در زیر سایه اش آرام گرفته و باز هم روی کیفیت بازی هایشان تمرکز کنند. این شرکت وارنر نام داشت و آن ها با خرید امتیاز بازی های مورتال کامبت و ترکیب کردن Midway با Warner Bros Games Chicago بال و پری تازه به اد بون و میراث با ارزش و خونینش دادند و فضایی را فراهم کردند که آن ها بتوانند بار دیگر با فراغت از هر گونه مسئله جانبی بر روی ساخت بازی های مبارزه ای فاخر تمرکز کنند. پس آن ها با عشق تمام تیم خود را از نو ساختند و به احترام فرزند سختی کشیده و رنج دیده شان، نام Netherrealms را برای استودیوی جدید خود برگزیدند. سپس برای احترام بیشتر به ارزش های این سری بازی، نمادی آشنا از آن یعنی نقش شخصیت اسکورپین را بر روی لوگوی استودیو ترسیم کردند. خانه جدید آن ها بسیار بهتر و راحت تر از خانه قبلی نیز بود و همه چیز مهیا شده بود تا اد بون و تیمش همه خلاقیت های مرگبار خود را به نحو احسن پیاده سازی کنند. پس با همه وجود و شوقی وصف ناشدنی تدارکات لازم را برای بازی بعدی شنا دیدند و با سرعت و انرژی بسیار آن را ساختند و به نام Mortal Kombat مزینش نمودند تا ریبوتی باشد برای این سری. و چنین شد که یکی از بهترین بازی های این سری خلق شد. پس از عرضه موفقیت آمیز بازی Mortal Kimbat در سال ۲۰۱۱  و حلقه زدن اشک شوق در دیدگان تمانی طرفداران دلسوخته و دل شکسته این سری این استودیوی تازه تاسیس و موفق دست به عمل قابل تحسین دیگری زد. آن ها تصمیم نداشتند باز هم به صورت شتاب زده بر روی قسمت دیگری از مورتال کامبت کار کنند. بلکه با همکاری دوست و یاور جدیدشان وارنر، تصمیم گرفتند اندکی فضا را عوض کرده و از دنیای پر از خشونت سری مورتال کامبت به دنیای متفاوت تر کمیک ها DC کوچ کنند. در آن روز ها قهرمانان کمیک های DC پیشرفت های بسیاری کرده بودند. عرضه سری کمیک های New 52 پیشرفت بزرگی برای DC ومحسوب می شد تا بتواند بار دیگر قهرمان کمیکی فراموش شده اش را زنده کند. از طرف دیگر محصولات مربوط به بتمن نیز در آن دوره به شدت می تاختند و فیلم های حضرت کریستوفر نولان و ابر بازی های تحسین شده سری Arkham توانسته بودند نام DC و بتمن را بر سر زبان عده بسیاری بیندازند. اما چیزی که جایش همواره در میان محصولات DC خالی بود و نیاز به وجودش در آن روز ها بیشتر احساس می شد یک بازی مبارزه ای با حضور کارکتر هایی از این دنیای گسترده بود. پیشتر تلاش هایی نیز در این باره صورت گرفته بود (همانند همان بازی Mortal Kombat V.S. DC Universe) اما هیچ نتیجه مطلوبی از آن کار ها حاصل نشد. این زمان برای تیم Netherrealms فرصتی عالی بود تا هم برای مدتی از فضای کار بر روی کامبت بیرون آیند و هم در سبکی که در آن استادند یک بازی مبارزه ای دیگر بسازند. یک بازی مبارزه ای هم سبک کامبت اما با فضایی کاملا متفاوت. پس از ساخت این بازی نیز می توانستند دوباره با انرژی بیشتر به سراغ مورتال کامبت عزیزشان رفته و ایده های جدیدشان برای به پا کردن خون وخونریزی را در آن پیاده کنند. پس این گونه شد که آن ها به سراغ دنیای DC آمدند. شخصیت های قدرتمند این دنیای رنگارنگ بهیچ وجه دست کمی از شخصیت های بی رحم دنیا خشن و خونین کامبت نداشتند. شخصیت هایی همچون بتمن، سوپر من، واندر وومن و… جایگزین های شایسته ای برای اسکورپیون و ساب زیرو بودند. اما در این میان یک تفاوت بزرگ موجود بود. در دنیای DC برای اجرای Fatality و بیرون کشیدن ستون فقرات از گردن و پاره کردن حریفان به دو نیمه چپ و راست جایی نیست! بازی که با محوریت این ابر قهرمانان ساخته شود نمی تواند خشونت را از مقدار مشخصی بیشتر کند. به همین خاطر اد بودن و تیمش که همگی استادان طراحی روش های مرگبار کشتن و دریدن بودند ناچار شدند افکار خونین خود را برای مدتی کنار گذاشته و و فضایی سوپر هیرویی تر را در ذهن خود به وجود بیاورند. ولی به محض این که فضای مطلوب در اذهان تو در توی این سازندگان مریض احوال بوجود آمد، ایده های مرگبار یکی پس از دیگری شروع به خود نمایی کردند. درست بود که نمی شد صحنه های خونین و مملو از خشونت را در یک بازی ابر قهرمانی نمایش داد اما صحنه های اغراق آمیز و زد و خورد های سنگین و درست و حسابی بی شک خوراک یک بازی سوپر هیرویی است! تیم سازنده Fatality ها را حذف کرد اما به جای آن تمرکز بر روی ضربات ویژه یا همان Xray های خودمان بسیار بیشتر شد. هر قهرمان (یا ضد قهرمان) حمله ویژه مخصوص به خود را دارد که با اجرای آن می تواند به شکلی بسیار اغراق شده و بی رحمانه (البته بدون دخلت مایع سرخ حیات!) حریف نگون بخت خود را نوازش دهد. خلاصه کلام آن که با ایده های فوق، تصمیم ساخت یک بازی مبارزه ای برای دنیای ابر قهرمان های دی سی نیز قطعی شد و پس از ساخته شدن نیز تعاریف و تمجید های بسیاری نثار جناب اد بون و تیم لایقش شد. Injustice حتی با وجود برخی مشکلاتش باز هم بازی موفقی بود و بالاخره توانسته بود بازی مبارزه ای آبرومندی برای قهرمانان دی سی باشد. همین کافی بود تا وارنر مهر تایید را با مشت روی برگه مجوز ساخت شماره بعدی این بازی بکوبد. جالب است بدانید ساخت این بازی نیز پیش از عرضه عنوان تحسین شده Mortal Kombat X شروع شد. اگر بیاد داشته باشید زمانی که Batman Arkham Knight زلزله به پا کرده بود و میلیون ها جفت چشم منتظر، به ویدئو های منتشر شده از آن خیره شده بودند، در نمایشگاهی ویدویی به نمایش در آمد که حکایت از تاخیر این بازی تا سال ۲۰۱۵ داشت (انتشار این بازی ابتدا برای اکتبر سال ۲۰۱۴ تنظیم شده بود.) پس از شایعات فراوان و رنجش بسیار جفت چشم های منتظر، خبری منتشر شد که این تیزر اصلا به بازی های Arkham مرتبط نبوده و معرفی عنوان بعدی Injustice است. و از آن موقع فهمیدیم که ساخت بازی دوم شروع شده و باید منتظر آن باشیم. (گر چه بماند که در آخر نیز سازندگان عزیز و محترم بازی بتمن هم فرصت را غنیمت شمرده واعلام کردند: “حالا که تاخیر دوست دارید، صبر کنید تا ۲۰۱۵!”) رها کنیم.
مدتی بعد (منظور از مدتی، چیزی در حدود دو سال است!) شاهد اولین نمایش ها از بازی بعدی جناب اد بون بودیم. گویا دوران دل کندن از مبارزان کامبت و کار کردن با کارکتر های دی سی آنقدر ها هم برای عوامل Netherrealm ناخوش و دشوار نبوده و آن ها با تمام قوا مشغول شاختن یک اثر شگفت انگیز دیگر هستند.

و سرانجام این بازی ساخته شد. اثری ابر قهرمان محور که روحی از کامبت را در درون داشت.

لیگ عدالت

درست مثل سابق، Injustice 2 نیز از مود های بسیاری برای بازی کردن پشتیبانی می کند. مد هایی که آنقدر تنوع دارند که برای مدت زیادی سرتان را گرم خواهند کرد. یکی از مهمترین حالت های بازی حالت داستانی است که طبق رسم بازی های پیشین Netherrealm با کات سین های سینماتیک و طولانی روایت می شود. این حالت از بازی محبوبیت زیادی نزد طرفداران دارد و عملکرد عالی آن در نسخه های پیشین باعث شده تا انتظارات از بخش داستانی این شماره نیز بسیار بالا رود.در این شماره از نویسنده معروف کتاب های کمیک یعنی تام تیلور (Tom Taylor) برای نوشتن داستان بازی استفاده شده. او که با داستان های مربوط به لیگ عدالت (Justice League) آشنایی خوبی دارد به خوبی می داند که برای داستان Injustice 2 چه باید بنویسد. او از این که به عنوان نویسنده بازی Injustice انتخاب شده ابراز خوشحالی نموده و گفته که قصد دارد داستانی متفاوت را برایمان تعریف کند. ما نیز امیدواریم که بتوانیم بار دیگر شاهد یک بخش تک نفره غنی، زیبا و طولانی از Injustice 2 باشیم. (و البته داخل پرانتز عرض کنیم که واقعا دوست داریم داستان بازی به جای تمر کز بر برخی شخصیت های بی ارزش و لج در آر دی سی (!) بیشتر به شخصیت های فاخر و عمیق تری چون بتمن بپردازد!)

ایده ای که بالاخره عملی شد

مانند همیشه این بار نیز با یک بازی مبارزه ای دو بعدی طرفیم. بازیبازان باید شخصیت های دلخواه خود را انتخاب کرده و مقابل هم مبارزه کنند. منوی انتخاب کارکتر نسبت به گذشته تغییراتی کرده و بیشتر شبیه به Mortal Kombat X شده است. در عنوان پیشین هنگام انتخاب کارکتر شاهد تصویری از دو مبارزه بودیم که یکی از بالا و دیگری از پایین به سمت یکدیگر یورش می بردند. این سبک که معمولا در جلد کتاب های کمیک از آن استفاده می شد، باز خورد های خوبی نیز داشت و توانست بار زیبایی منوی بازی را به دوش بکشد. هم اکنون به جای دو تصویر بی حرکت و ثابت، مدلی انیمیشن دار از شخصیت فوق را شاهد خواهیم بود که با ژستی مخصوص در مقابل حریف ایستاده است. به هنگام نهایی شدن انتخاب کارکتر و اراده بازی باز برای شروع مبارزه، دو مبارز با اجرای انیمیشنی مخصوص به یکدیگر صدمه می زنند. حرکتی که جایگزین Versus Screen ها شده است. با شروع مبارزه می توانیم شاهد گفت و گویی کوتاه میان دو مبارز باشیم. مدت ها بود که اد بون و تیمش قصد داشتند دیالوگ های اختصاصی میان هر دو کارکتر را به بازی های خود تزریق کنند اما حتی در مورتال کامبت X نیز این اتفاق به درستی رخ نداد. در واقع در این بازی برخی از شخصیت ها به هنگام رویارویی با هم گفت و گوی خاصی داشتند اما در سایر مواقع گفت و گو های خاصی رد و بدل می شد که فرقی نمی کرد حریف چه کسی باشد. به همین دلیل به وفور شاهد دیالوگ های تکراری بودیم که مبارزان بدون توجه به حریف روبرویشان آن را به زبان می آوردند. اما این بار تیم Netherrealm تنبلی را کنار گذاشته و با رساندن تعدا مبارزین به توان ۲، به تعداد لازم اقدام به نوشتن و ضبط یالوگ ها کرده اند. (البته با احتساب خود کارکتر و موارد تکراری. آری در این بازی هر کارکتر علیه خودش هم دیالوگ های مخصوصی برای گفتن دارد!) و این گونه می بینیم که مثلا بتمن هنگام مبارزه با Supergirl دیالوگ خاصی را به زبان می آورد که کاملا با اتفاقات داخل بازی هماهنگ است. نکته جالب اینجاست که این دیالوگ ها نیز با توجه به پیشینه کارکتر ها و داستان بازی و ماجرا های خاصی که قبلا در کمیک ها برای دو حریف رخ داده است نوشته شده اند. در Injustice 2 حتی کارکتر هایی که به ظاهر هیچ ربطی به یکدیگر ندارند نیز در مقابل هم گفت و گویی مخصوص دارند.

نه آبجی شما ملتفت نیستی! اگه من کلارکو در حد مرگ زدم دلیل نمی شه که دشمنش باشم! من که اسم مادرشو نمی دونستم!!

چند ضرب های مرگبار

همچون روند همیشگی بازی های مورتال کامت و Injustice باز هم هسته اصلی مبارزات با محوریت چند ضرب ها بر پا شده. در بازی تعدادی چند ضرب ساده و عمومی وجود دارند که همه مبارزان توانایی اجرای آن ها را دارند. این کمبو ها مخصوصا زمانی بسیار به کار می آیند که مبارزه با یک کارکتر را بلد نباشید و یا بخواهید در گیم نت ها به عمل شنیع “نوب بازی” بپردازید! (چیزی که همگی مان دل پری از آن داریم! فرقی نمی کند چه بازی مبارزه ای در حال انجام باشد. همیشه گیمر های حرفه ای در حالی که سعی می کنند کمبو های حرفه ای و پیچیده را اجرا کنند، در همان لحظه در زیر سیل مشت و لگد های نوب های گرامی که در همان حین به طرز فجیعی در حال کشتی گرفتن با کنترلر زبان بسته اند، در حال له شدن اند.) اما دسته دیگری از کمبو ها نیز اختصاصی هستند وبرای هر کارکتر متفاوت اند. هر شخصیت از دنیای دی سی توانایی های مختلف دارد و بر اساس این توانایی ها کمبو های مخصوصی نیز برای آن ها تعریف و طراحی شده. این کمبو ها نسبت به کمبو های عمومی سخت تر اجرا می شوند و برای تسلط به آن ها باید تمرین کرد. یکی از ویژگی های مطلوب و هارد کور پسند بازی های مورتال کامبت و Injustice این است که می توان با ترکیب کمبو های اختصاصی و ضربات عمومی، چند ضرب ها طولانی و دردناکی روی حریف اجرا کرد. بطوری که در مسابقات حرفه ای این بازی ها اگر خدای ناکرده دفاعتان را از دست بدهید و پر چند ضرب حریف مقابل به کارکتر شما بگیرد دیگر باید فاتحه آن راند را بخوانید چون معمولا صدمه ای که با این چند ضرب ها وارد می شود از حد اکثر مقدار سلامتی استاندارد یک کارکتر بیشتر است!
اما جدای از بحث چند ضرب ها و کمبو های مختلف، این Xray ها و یا حرکات ویژه هستند که هیجان مبارزات را به درجه لازم و مطلوب می رسانند. Xray ها (عادت کرده ایم بگوییم Xray ها! بیخیال اگر در Injustice اسمش چیز دیگریست!) در مورتال کامبت خشن، خونین و دردناک بودند و مقدار بسیار زیادی از سلامتی حریف را کم می کردند. در Injustice نیز همین شرایط برقرار است با این تفاوت که قسمت خون و خونریزی از آن حذف شده. اصلا غصه نخورید. اد بون و تیمش ثابت کرده اند که نمی توانند یک بازی کم خشونت و آرام بسازند. هر چه باشد در غیاب Fatality ها گیمر باید صحنه جذاب دیگری برای تماشا داشته باشد. Xray ها در بازی نوار مخصوصی دارند. این نوار  ها بر خلاف تصوری که ممکن است در ابتدا برایتان شکل بگیرد با کتک خوردن سریع تر پر می شوند تا کتک زدن! یعنی شخصی که صدمه بیشتری دیده معمولا زود تر می تواند از نوار قدرت خود استفاده کند. این نوار سه قسمت دارد و اجرای بعضی از کمبو ها می تواند یک یا دو قسمت از آن را مصرف کند. اما در صورتی که هر سه قسمت از نوار پر شوند شما می توانید Xray اجرا کنید. از طرفی اجرای Xray نیز نیاز دقیق به زمان بندی دارد. به عبارت دیگر هر زمانی که نوار قدرتتان پر شد نمی تواتنی Xray اجرا کنید. برای این که حمله تان موفقیت آمیز باشد باید در موقع مناسب خود اجرا شود. برای مثال اگر حریف اولین ضربه را دفاع کرده و یا از آن جای خالی دهد، حمله تان به هدر رفته و نوار قدرت نیز به کلی خالی خواهد شد. البته شانسی نیز برایتان هست که مجددا نوار های از دست رفته را بازیابی کرده و بار دیگر Xray بزنید. اما به طور کلی Xray ها باید در جا و مکان درست زده شوند و برای حرفه ای شدن باید این مورد را نیز بطور ویژه تمرین کنید.
Xray ها با توجه به ویژگی های شخصیتی و توانایی ها و قابلیت های کارکتری که انتخاب کرده اید متفاوت اند و هر یک از شخصیت های دنیای دی سی، Xray مخصوص به خود را دارد. برای مثال سوپرمن می تواند حریف را با یک ضربه مشت به روی ابر ها کشانده و پس از یک مشت و مال حسابی، او را مجددا به کف میدان مبارزه ارسال کند. و یا بتمن که از قدرت های ماورایی بی بهره است می تواند از جت مخصوص خود یعنی Batwing استفاده کرده و حریفان نگون بخت را طعمه موشک انداز های بی رحم این خفاش پرنده غول پیکر کند. هر چند که دست تیم سازنده برای تزریق خشونت بسته بوده اما به جایش آن ها تا آنجا که توانسته اند میزان سنگینی زد و خورد ها را افزایش داده اند. به همین دلیل گرچه شاهد صحنه های خشونت باری نیستیم، اما می توان همواره درد را در صحنه های مربوط به اجرای Xray، با تمامی وجود درک کرد. بعید است Xray شخصیتی همچون Aquaman را ببیند و نگویید:”آخخخ!” با اضافه شدن Xray ها دایره ضربات بازی نیز کامل شده و دیگر به شما بستگی دارد که بخواهید با ترکیب همه آن ها زیبا و حرفه ای بازی کنید و یا به سبک اساتید نوب، انگشت شستتان را با سرعت ۱۰ مرتبه بر ثانیه بر سر کنترلر های نگون بخت بگوبید.

آخخخ!! خیلی درد داره!

محیط با شعور

در بازی های پیشین شاهد دخالت محیط در مبارزات بودیم و می توانستیم از ویژگی های محیط استفاده کرده و به حریفمان آسیب های گوناگونی وارد کنیم. این بار تاثیر محیط در مبارزات بیشتر نیز شده و در طول مبارزه، اشیای بسیار بیشتری دم دستتان می آید تا آن را بر سر حریفانتان بکوبید! جالب است بدانید استفاده های مختلف از اشیای محیطی به کارکتران و ویژگی های او نیز بستگی دارد. مثلا سوپر من می تواند یک مجسمه بزگ و سنگین را در کسری از ثانبه بلند کرده و بر سر حریفش بکوبد اما بتمن قادر به چنین کاری نیست. تیم سازنده برای هر کارکتر امتیازات مختلفی در نظر گرفته و هر کدام ضعف ها و قدرت های خاصی دارند تا بازی به قدر کافی متعادل باشد و هیچ مبارزی بیش از حد Over Power نشود. دخالت محیط ها به موارد فوق ختم نشده و شامل مورد مرگبار تری نیز می شوند. برای مثال با نزدیک کردن حریف به گوشه میدان مبارزه، می توان با اجرای حرکتی خاص او را با دردناک ترین روش ممکن، به زاویه ای دیگر از میدان مبارزه فرستاد. هر یک از میادین مبارزه دو زاویه متفاوت دارند. مبارزان می توانند با کشاندن حریف به گوشه میدان و اجرای این حرکت، حریف را به گوشه دیگر بفرستند. در حین انجام این کار بسته به ویژگی های محیط، صدمات بسیار زیادی نیز به حریف وارد می شود. مثلا در تریلر ها شاهد این بودیم که در میدان مبارزه آتلانتیس، شخصی که به آن سوی میدان فرستاده می شد، وارد آب شده و در آنجا مورد حمله موجودات مخوف دریایی قرار می گیرد. پس از آن که این موجودات حسابی از خجالت حریف نگون بخت در می آیند او را به زاویه دوم میدان مبارزه ارسال می کنند. ادامه نبرد در آنجا صورت می گیرد. نکته جالب این است که در این ویژگی هر رفتی برگشتی نیز دارد و پس از فرستاده شدن به زاویه دیگر می توان دوباره با انیمیشن و حرکات متفاوتی حریف را به زاویه فبلی برگرداند.

نقش آفرینی مبارزه ای

یکی از ویژگی هایی که به این شماره از بازی اضافه شده و پیشتر نیز در هیچ یک از بازی های تیم دیده نشده قابلیت ارتقاد دادن شخصیت هاست. این ویژگی (که بنده ارادت خاصی نسبت به آن دارم و آن را عاملی مهم برای عمق یافتن گیم پلی و متنوع شدن بازی می دانم) به شما اجازه می دهد که قهرمان مورد نظر خود را با گرینه های محتلف شخصی سازی کرده و ارتقا دهید.درست همانند یک بازی RPG. پس از پیروز شدن در هر مسابقه شما تعدادی آیتم را دریافت خواهید کرد. این آیتم ها در بخش Gear برای کارکتر مورد نظرتان فعال می شوند و می توانید از آن ها برای ارتقای او استفاده کنید. درست مانند بازی های نقش آفرینی هر کارکتر با تعدادی پارامتر شناخته می شود. پارامتر هایی مانند سلامتی، میزان توان دفاعی، سرعت و چالاکی، قدرت و صدمه ضربات و… با استفاده از این آیتم های جدید که معمولا شامل پوشش ها و تجهیزات جدید هستند می توان، مقدار این پارامتر ها را افزایش داد. همچنین در هر مسابقه شما مقدار مشصی نیز امیتاز تجربه یا XP دریافت می کنید که قادرید با آن کارکتر تان را اصطلاحا Level Up کنید. مثلا شخصیتی چون Supergirl می تواند مواردی چون زره بالا تنه، زره پایین تنه، چکمه ها، شنل، دست بند، کلاهخود وسایر موارد پوششی با تاثیرات متفاوت را با در جریان مبارزات بدست آورده و سپس آن ها را Equip کرده و پارامتر های خود را افزایش دهد. این تفاوت ها نه ته در باطن بلکه روی ظاهر کارکتر ها نیز تاثیر می گذارند. مثلا با ارتقای زره بالاتنه یک قهرمان میتوان دید که لباش ساده قبلی او حالا مجهز تر و قوی تر بنظر می رسد. این تفاوت های ظاهری باعث می شود برای مثال بتمن بنده با بتمن شما متفاوت باشد. من ترجیح داده ام که شنل بتمنم را ارتقا دهم و شما تصمیم گرفته اید که زره بتمنتان را قوی کنید. این ویژگی باعث بوجود آمدن تنوع بسیاری در بازی خواهد شد. جالب است بدانید همه تغییراتی که می توانید روی کارکترتان اعمال کنید، شامل آیتم ها نمی شوند و حتی می توان رنگ بندی پوشش کارکتر مربوطه را نیز تایین کرد. شما حتی می توانید از برخی آیتم های خود استفاده نکنید و آن ها را برای بعد ذخیره نمایید. کارگردان بازی توضیح می دهد: افزودن ارتقا های مختلف به کارکتر ها می تواند تجربه های جدید را بیافریند. تضور کیند که در بخش آنلاین با کسی موجه می شوید که کارکترش را در زمینه های مشخصی ارتقا داده. شما نیز همینطور. حتی اگر دو کارکتر نیز یکی باشند باز هم با یکدیگر تفاوت دارند چون هر یک با راه های مختلفی ارتقا داده شده اند. هر یک نقاط ضعف و نقاط قوت خاصی دارند و این گونه حتی استراتژی های خاص نیز به بازی راه پیدا می کنند. در این بازی دیگر نیازی به این نیست که بدانید مثلا علیه بتمن باید به فلان کارکتر و با فلان روش بازی کرد. دیگر حفظ کردن الگو ها و نقاط ضعف کارکتر های مختلف برایتان کار ساز نیست. چون ممکن است حریف روبرویتان هر کارکتری را از مسیر های بیشماری ارتقا داده باشد. این گونه دیگر نمی شود الگو ها را از بر کرد بلکه باید در حین مبارزه، ویژگی های حریفتان را بشناسید و نقاط ضعف و قوتش را بیابید. سپس با در نظر گرفتن ویژگی های کارکتر خودتان او را از میدان به در کنید. این ویژگی در واقع نسخه بسیار جامع تری از واریانت های بازی Mortal Kombat X است. اگر در آن بازی برای هر مبارز، سه واریانت داشتیم، اکنون هر مبارز می تواند از راه های بسیار بیشتری ارتقا یافته و ده ها شکل مختلف داشته باشد. شاید مهم ترین نگرانی طرفداران در باره اضافه شدن ویژگی جدید، به هم ریختن تعادل بازی باشد. این چیزی است که هر کس بعد از مواجهه با خلاقیت جدید اد بون و تیمش به آن فکر می کند. در این باره از کارگردان بازی یعنی شخص اد بون سوال شده. طبق توضیحات کارگردان این ویژگی صرفا مخصوص برخی از مود های بازی است. قطعا مود هایی نیز در بازی وجود خواهند داشت که بازیبازان بتوانند با فراغت از این که کدام کارکتر در چه سطحی ارتقا داده شده، با سرعت و مهارتشان رو در روی یکدیگر قرا بگیرند. این یعنی که طرفداران قدیمی سری مورتال کامبت و Injustice هنوز هم می توانند به سبک بازی های پیشین مهارت خود را افزایش داده و در مود هایی مانند Tournament با سرعت و مهارت دستهایشان، حریفان را تار و مار کنند.از طرفی بازی در بخش هایی که از کارکتر های ارتقا یافته پشتیبانی می کنند نیز عملکردی هوشمند دارد. مثلا نمی شود که با یک بتمن لول ۵۰ در بازی راه بیفتید و پدر همه را در بیاورید. بازی در یافتن رقیبان سعی می کند افراد هم لول را روبریو هم قرار دهد تا همیشه در بازی چالشی پیش روی شما باشد و هیچ گاه احساس بیش از حد قوی بودن به شما دست ندهد. با این اوصاف بنظر می اید که اضافه کردن ارتقا های این چنینی به به متعادل بودن بازی صدمه ای نخواهد زد. این ویژگی آنقدر خوب و خوشحال کننده است که اگر در نسخه نهایی به خوبی پیاده سازی شود، می توان گفت در Injustice 2 شاهد کامل ترین گیم پلی در میان بازی های Netherrealm هستیم.

سوپر من من! سوپر من تو! سوپر من پسر همسایه… همه با هم فرق دارند.

وارنر هیچ وقت عوض نمی شود

اضافه شدن کارکتر های مختلف شاید گیم پلی بازی را یاری داده باشد اما متاسفانه تاثیرش در تعداد و تنوع کارکتر ها چندان مطلوب نبوده. کم شدن کارکتر ها بر اثر اضافه شدن واریانت های مختلف را پیشتر در MK X دیده بودیم. در این بازی نیز با این که هنوز تعداد کارکتر ها به طور قطعی بیان نشده می توان حدس زد که به نسبت نسخه پیشین Injustice شخصیت های کمتری را خواهیم دید. اما تا دلتان بخواهد شخصیت های خریدنی و اضافه شونده در دی ال سی های مختلف را خواهیم داشت که قرار است برای مدت زیادی با آن ها از Injustice 2 پشتیبانی شود. یادتان هست گفتیم تیم سازنده مورتال کامبت زیر سایه ناشر جدید به خوبی و خوشی کار می کنند و بازی های فاخر می سازند؟ خب درست است ک این ناشر قدرت و سرمایه لازم را برای یاری دادن سازندگان دل شکسته در اختیار دارد، اما خرده شیشه های مخصوص خودش را نیز دارد. وارنر ناشری که به تازگی روی بسیاری از ناشران پول دوست و بد نام صنعت گیم را هم سفید کرده بهیچ وجه از سود کلان عرضه DLC ها وشخصیت های خریدنی نخواهد گذشت و تیم Netherrealm را مجبور کرده تا این بار در عرضه شخصیت های جانبی و دانلودی رکورد پیشنین خود را بزنند. به اعتراف اد بون این استودیو برای ساخت مورتال کامبت ۲۰۱۱ تعداد ۴ کارکتر اضافه شونده را طراحی کرد. برای بازی Injustice نیز شش شخصیت جانبی اضافه شدند، این تعداد در MK X به هشت نفر رسید و هم اکنون نیز اد بون می گوید قصد داریم این روند را ادامه دهیم! این بدان معنی است که تعداد شخصیت های اضافه شونده در Injustice 2 احتمالا چیزی حدود ۱۰ عدد باشد (طبق الگوریتمی که از اعداد قبلی بدست آوردیم!)
همچنین می دانیم که یکی از این شخصیت ها از سری مورتال کامبت میهمان این بازی خواهد بود و اد بون نیز تایید کرده که او اسکورپیون نیست! و شاهد حضور شخص دیگری از دنیای کامبت در این بازی هستیم. شخصیت هایی که تا کنون تایید شده و حضورشان در بازی قطعی است، شامل تعدادی از مهم ترین شخصیت های دنیای دی سی هستند. افرادی چون بتمن، سوپر من، واندر وومن، فلش و… و عده دیگری نیز همچون Supergirl، Gorilla Drodd و دد شات نیز در این شماره اولین حضورشان را تجربه می کنند.
جالب است بدانید سازندگان در زمینه صدا گذاری و دوبله این کارکتر ها نیز سنگ تمام گذاشته و اکثرا از گویندگان و بازیگران اصلی آن ها در سریال ها، فیلم ها و سایر رسانه های دیگر استفاده کرده اند.

بازی از لحاظ گرافیکی چشم نواز بنظر می رسد.

نبردی از جنس بتمن و سوپر من

دومین شماره از Injustice نیز از لحاظ گرافیکی همچون دیگر آثار Netherrealm زیبا و چشم نواز به نظر می رسد. در تریلر های منتشر شده شاهد کیفیت عالی تکسچر ها و طراحی پر جزئیات کارکتر ها هستیم. همچنین افکت های فراوان بازی که به القای حس مبارزه در یک تورنومنت بسیار اغراق شده کمک بسیاری می کنند به سادگی و زیبایی تمام اجرا شده و مشکل خاصی ندارند. تنها مسئله ای که باقی می ماند به طراحی شخصیت ها باز می گردد. به طور کلی بنده هیچ گاه طراحی هایی که برای نسخه پیشین Injustice انجام شده بود را قبول نداشتم و اگر ست Arkham City بتمن در این بازی موجود نبود شاید اصلا آن را بازی نمی کردم! طراحی بتمن و بسیاری از دیگر کارکتر هایی که سر ظاهرشان کمی حساسیم در این بازی به شکل بسیار بد و زشتی انجام شده. اما خبر خوشحال کننده امکان تغییر ظاهر است که به لطف بخش Gear فراهم شده. با این بخش می توان امیدوار بود که حتی اگر قیافه کارکتر مان غیر قابل تحمل است، می توانیم خودمان او را بسازیم!

… و عدالت برای همه

در پایان باید گفت Injustice 2 بازی معرکه ای بنظر می رسد. همه چیز از همین حالا مهیا بنظر می آید تا بار دیگر شاهکاری از اد بون و تیم شریفش را شاهد باشیم. گرچه اظهار نظر کردن درباره این بازی اکنون کمی زود است اما با توجه به نمایش ها می توان دریافت که حتی اگر هم اصلا آن چیزی که باید نباشد بازی افضاحی هم نخواهد بود. و در این دوره و زمانه همین هم قنیمت است! کنترلر هایتان را آماده کنید. باز هم نبردی از جنس بتمن و سوپر من در پیش دارید!