واتاشینو سورو سوسایتیه (بانکای) 🥷
(پست جالبی بود انتظارشو نداشتم خسته نباشی آقای کریمی ❤️)

بسیار عالی بود

نمی دونم چرا وقتی یهو سمت راست عکس پنجم رو دیدم ذهنم تفکرات ترسناکی رو ایجاد می کنه.🌚

مقاله جالب و باارزشی بود دست نویسنده درد نکنه 🫀🖐🏻
احساس می‌کنم چنین مقالاتی میتونن شماره دار باشن جوری که در هر قسمت به نوعی فرهنگ خاص که بعد از رخداد مهمی به دلایلی در یک کشور یا منطقه شکل گرفتند بپردازیم .

عالی . خسته نباشید 🙌🙌

به‌نظرم نگاه مقاله یه‌جور برداشت بیش‌ازحد سیاست‌زده از فرهنگ کاواییه. اگه بخوایم دقیق‌تر و تاریخی‌تر نگاه کنیم، کاوایی نه صرفاً ابزاری برای مهار زنان یا کنترل فرهنگی، بلکه پاسخی چندلایه به تجربه‌ی مدرن‌شدن ژاپنه.
بعد از شکست توی جنگ جهانی دوم، ژاپن دچار فروپاشی هویت ملی شد. در دهه‌ی ۵۰ و ۶۰، جامعه‌ی ژاپنی با فشارهای سنگین اقتصادی، نظم شغلی خشک، و ساختارهای مردسالار روبه‌رو بود. هم‌زمان، موج مدرنیته و فرهنگ آمریکایی وارد شد، ولی مردم مخصوصاً نسل جوون، یه حس تضاد بین سنت و مدرنیت رو تجربه می‌کردن.

تو چنین فضایی، فرهنگ کاوایی در دهه‌ی ۷۰ و ۸۰ شکل گرفت، نه به‌عنوان یه “محصول صادراتی دولت ژاپن” بلکه بیشتر به‌عنوان شکلی از ابراز هویت فردی، مخصوصاً توسط دخترهای نوجوانی که با فشاری شدید برای تطابق با نظم اجتماعی روبه‌رو بودن. مجله‌هایی مثل Olive یا Junie دقیقاً همین صداهای حاشیه‌ای رو نشون می‌دادن.
اینجا کاوایی بیشتر شبیه یه «جنبش نرم» بود: یعنی به‌جای فریاد زدن، با انتخاب رنگ‌های پاستلی، فونت‌های گرد، و رفتارهای شیرین، می‌گفتن “ما مثل بقیه نمی‌خوایم باشیم”. حتی خط ماروی‌ که بعدها ممنوع شد (اون سبک نوشتار گردگرد کودکانه)، دقیقاً یه اقدام فرهنگی از پایین بود، نه از بالا.

از دهه‌ی ۹۰ به بعد، بله، سرمایه‌داری ژاپن شروع کرد به بهره‌برداری از این فرهنگ؛ برندها و شرکت‌ها کاوایی رو تجاری کردن. اما این اتفاق در فاز دوم رخ داد، نه در لحظه‌ی تولدش. این نکته توی مقاله تقریباً نادیده گرفته شده. وقتی همه‌چیز رو به ساختار نسبت می‌دیم، نقش مردم، انتخاب فردی، و لایه‌های درونی فرهنگ کاملاً گم می‌شه.

ژاپن در زمان جنگ یکی از خشن ترین کشورها بود شما بری تو گوگل بنویسی یونیت ۷۳۱ یا کشتار نانجینگ چیزای میاره که هفت پشتت رو می لرزونه اینکه بگیم فرهنگ کاوایی محصول آمریکا برای ژاپن بود یک جور تقلیل گرایی و ساده انگاری بود خود دست اندرکاران ژاپنی با اوشین و فرهنگ کاوایی یک جورایی سفیدشویی جنایت های ژاپن رو کردند و جای ظالم و مظلوم رو عوض کردند

واقعا مقاله جذابی بود بخصوص نوشتارش که خسته کننده نبود و بگمونم این برای اینکه من جدیدا بتونم یه مطلب رو بخونم مهم ترین چیز باشه. خلاصه و مفید و روون
فقط کاش اندازه تصاویر متناسب باشه مثلا یه تصویر افقی نباشه یکی عمودی و یکی کوچیک و یکی بزرگ و … . شایدم این خودش هدف نویسنده که شما باشی بوده نمی دونم…
درکل حتی منی که هیچ علاقه ای به تاریخ ندارم و هیچی هم نمی دونم رو کنجکاو کرد در این مورد که تعجب برانگیز بود
هرچند برام سوال پیش اومده چرا وقتی انقدر درگیر این فرهنگ ژاپنی ها شدم و طرفدار انیمه ها هستم هیچوقت درگیر چراییش نشدم که اتفاقا گریبان فرهنگ های دیگه رو هم می گیره که تاسف برانگیزه
از کجا می تونم این مدل مقالات یا کتاب یا … مبنی بر تاریخ که مرتبط با دنیای سرگرمی هم مثل گیم و فیلم و انیمه مثل همین مقاله باشه پیدا کنم؟
ترجیحا مقاله😅

دست پدر آمریکا یعنی امپراتوری بریتانیا بود مثل هند و ایران قحطی چند صد میلیونی با بدبختی برای مردم درست می کردن. به نوعی خوش شانس بودن، اونطوری که من شنیده بودم میخواستن مثل کره ، این کشور ۴ قسمت کنن

راجب تغییر چهره زنان بگم که اینا از قدیم یکم کاوایی بودن
تغییر فقط خودمون که از سوگلی ناصرالدین شاه رسیدیم به کاواییای الانمون😅

احسنت یکی از جالب مقاله هایی که تا حالا خوندم، واقعا لذت بردم.
ابعاد تاثیرات آمریکا و انگلیس طی دوران غیر قابل باور هست، از سامورایی های خونریز تا nerd های منحرف که واقعا میشه دید، به لطف آمریکا و فرهنگ کاوایی عجیب ترین فتیش ها و الگو های رفتاری رو میشه تو اشخاص ژاپنی دید.

یک از اثرات بمب اتم ، زوال عقل و فرهنگ ژاپن در طول زمان است . فرهنگ اصیل سامورایی آرزوست

به به بسیار عالی بود
خسته نباشید.

این حجم از تحول واقعا غیرباوره،

مخصوصا وقتی با کارهای خیلی جزئی، این اتفاقا میوفته

بهترین مقاله امسال تا به امروز

خیلی پست جالبی بود و تا الان اصلا خبر نداشتم و نمیدونستم. دم آقای نویسنده گرم

بمب هسته ای زناشونو از سامورایی تبدیل کرد به عروسک.

واقعا مقاله جالب و عمیقی بود، دست مریزاد آقای کریمی ❤️
به عنوان کسی که ژاپن رو دوست داره، از این اتفاقاتی که آمریکا برای ژاپن رقم زد واقعا متاسفم. غرور ملی ژاپنی هارو جریحه دار کردن، و اونارو تحقیر کردن
واقعا نمیدونم چی بگم، همین قدر کافیه که اثری مثل گوست رو غربی ها از ژاپن میسازن، و اون ها آثارشون چیزای انیمه ای مانند و با سبک و سیاق متفاوته.
همین فرهنگ کاموایی و انحرافات … و تمایل به انزوا و تخیل، باعث شده که اکثر جوان های ژاپنی به جای…، درگیر فانتزی هاشون با انیمه و اینجور شخصیت ها باشن، و آمار جوان سازی جمعیت ژاپن بسیار منفی باشه. به حدی این موضوع شدیده که یه سری تخمین هایی هست از منقرض شدن ژاپنی ها در آینده دور.

مقاله بسیار جالبی بود و بنظرم روزی باید به این پرداخته میشد
(1930s-1944):🗿👍🏻