در سال ۱۸۶۹ با ۲۴ سال سن، به کرسی فیلولوژی کلاسیک در دانشگاه بازل دست یافتم که جوان‌ترین فرد در نوع خود در تاریخ این دانشگاه به شمار می‌رفتم. در سال ۱۸۷۹به خاطر بیماری‌هایی که در تمام طول زندگی با من همراه بود، از سمت خودم در دانشگاه بازل کناره‌گیری کردم و دههٔ بعدی زندگانی‌ام را به تکمیل هستهٔ اصلی آثار خودم که تا پیش آن به نگارش درآورده بودم، اختصاص دادم. در سال ۱۸۸۹ در سن ۴۴ سالگی، قوای ذهنی‌ام را به طور کامل از دست دادم و دچار فروپاشی کامل ذهنی گردیدم. من سال‌های باقی‌مانده عمر را تحت مراقبت مادرم (تا زمان مرگ مادرم در سال ۱۸۹۷) و پس از آن خواهرم الیزابت فورستر-نیچه گذراندم و سرانجام در سال ۱۹۰۰ در گذشتم