بیوگرافی بری لارسون | کاپیتان نچسب

بری لارسون مسیر بازیگری سختی را تجربه کرد تا در نهایت بتواند به ستاره‌ای ارزشمند تبدیل شود.

برین سایدونی دیسولنیرز در تاریخ ۱ اکتبر ۱۹۸۹ (۹ مهر ۱۳۶۸) در شهر ساکرامنتو واقع در ایالت کالیفرنیا کشور آمریکا چشم به جهان گشود. والدین وی هر ۲ متخصص همسان‌درمانی بوده و او در خانواده‌ای به زندگی پرداخت که علم و مقررات حرف اول را می‌زدند. بری لارسون همچنین صاحب خواهری به نام میلین نیز می‌باشد که رابطه‌ صمیمانه‌ای را با وی دارد.

به سبب اصلیت پدرش، بری لارسون از همان کودکی زبان فرانسوی را یاد گرفت و به راحتی سخن می‌گفت. او همچنین به سبب سخت‌گیری و فرهنگ خانواده‌اش، تمام دوران تحصیل اولیه خود را در خانه گذراند و این مسئله سبب شد تا بسیاری از مسائل زندگی را به صورت تجربی بیاموزد و به سبب این که از اختلال اضطراب اجتماعی بهره می‌برد، رابطه گرمی با خانواده‌اش، مخصوصاً مادرش داشت و برای فرار از جامعه به سمت آن‌ها پناه می‌برد.

بری لارسون از همان کودکی به اجرا بر روی صحنه علاقه نشان داد و با اعضای خانواده‌اش به مانند تیمی از عوامل پشت صحنه رفتار می‌کرد و در نهایت نیز در سن ۶ سالگی به صورت جدی وارد دوره‌های تئاتر شد و به عنوان جوان‌ترین هنرجو آکامی خود، مسیر بازیگری را در پیش گرفت. در حالی که او دوران خوب و خوشی را سپری می‌کرد اما در سن ۷ سالگی با طلاق والدینش مواجه شد و این مسئله نه تنها اختلال اضطراب اجتماعی وی را شدت بخشید، بلکه ضربه روحی جبران‌ناپذیری را متحمل او کرد و از پدرش فاصله گرفت.

فاصله گرفتن بری از پدرش اما نه تنها مانعی برای خواسته‌ و آرزوهای او نشد، بلکه مادرش او و خواهرش را به لس‌آنجلس برد تا بری بتواند رویای بازیگری را جدی‌تر از همیشه دنبال نماید. البته که جدایی از پدر و مسئولیت‌های دو چندانی که مادر بری متحمل شده بود، سبب گشت تا اوضاع مالی آن‌ها رو به وخامت گذاشته و مجبور به زندگی در آپارتمانی بسیار کوچک شده و بسیاری از دارایی‌های خانواده لارسون به فروش گذاشته شد تا حدی که حتی لباس‌های بسیاری کمی برای پوشیدن باقی مانده بود.

به سبب آن که بری از پدرش فاصله گرفته بود و تلفظ نام خانوادگی سایدونی دیسولنیرز نیز برای اطرافیانش دشوار جلوه کرده بود، او نام خانوادگی لارسون که متعلق به مادربزرگ مادری‌اش می‌شود را انتخاب کرد و با این نام نیز در نهایت به شهرتی جهانی دست پیدا کرد. شهرتی که البته مسیری سخت و مشقت‌بار را برای بری لارسون در آغاز راه ترسیم کرده بود.

پس از کش و قوس‌های فراوان بالاخره در سال ۱۹۹۸ بری لارسون به صورت جدی در مقابل دوربین شوی تلویزیونی The Tonight Show with Jay Leno (نمایش گفتگومحور امشب با جی لنو) به عنوان بازیگر کودک مهمان حضور پیدا کرد که البته نمایش نام برده شده چندان باب میل مخاطبین واقع نشد و حضور بری لارسون نیز به چشم نیامد. با این حال ورود او به این عرصه مسیر را برای حضور در نخستین پروژه مهم زندگی وی یعنی Raising Dad (بزرگ کردن پدر) هموار نمود. پروژه‌ای که پس از چندین و چند نقش مهمان و فرعی، بری لارسون را به عنوان یکی از نقش‌های اصلی در مقابل دوربین قرار می‌داد.

تا سال ۲۰۰۴ میلادی بری لارسون به صورت جسته و گریخته در پروژه‌های مختلفی همچون Hope & Faith (امید و ایمان)، Sleepover (دور از خانه) و ۱۳ Going on 30 (رفتن از ۱۳ به ۳۰) حضور پیدا کرد و خود را به عنوان بازیگر آثار دسته دوم سینما و تلویزیون به مخاطبین معرفی کرده بود. مسئله‌ای که سبب شد تا به صورت کوتاه مدت از حرفه بازیگری فاصله گرفته و روی به فراگیری ساز گیتار بیاورد تا در سن ۱۱ سالگی نخستین موسیقی خود را پدید آورده و شروع به ضبط و قرار دادن آن در وبسایت اختصاصی‌اش کرد.

پس از تجربه عرصه موسیقی او دوباره به عرصه بازیگری بازگشت و برای ایفای نقش شخصیت وندی در فیلم Peter Pan (پیتر پن) تست بازیگری داد که چندان موفقیت‌آمیز نبود و این نقش به ریچل هرد-وود رسید. با این حال او تسلیم نشد و حرفه موسیقی را جدی ادامه داد تا در نهایت در سال ۲۰۰۵ با همراهی لیندزی لوهان قراردادی را با کمپانی نشر موسیقی کازابلانکا رکوردز به ثبت رساند و نخستین آلبوم خود را در همان سال منتشر کرد که مورد توجه نسبی مخاطبین عرصه موسیقی قرار گرفت. آلبومی که الهام گرفته از فرصت‌های شغلی از دست رفته‌اش بود و از طریق این آلبوم سعی داشت تا احساسات خود را با مخاطبین به اشتراک بگذارد.

در حالی که بری لارسون به همراهی جسی مک‌کارتنی راهی تورهای کنسرت مختلفی شدند اما در کمال تعجب او در زمینه موسیقی نیز توفیقی کسب نکرد و آلبوم وی تنها ۳۵۰۰ نسخه فروش داشت و باعث ناامیدی شدیدی در این هنرمند نوجوان شد. با این حال او همچنان بین موسیقی و بازیگری در حال جابجایی بود و در سال ۲۰۰۶ با فیلم کمدی Hoot (هوت) دوباره شانس خود را امتحان کرد. اثری که علی‌رغم دریافت نقدهای بسیار ضعیف اما هنرنمایی بری لارسون مورد تمجید مخاطبین و منتقدین قرار گرفت.

1 سال بعد با همکاری امبر هرد در فیلم درام Remember the Daze (زیبای معمولی) به ایفای نقش پرداخت و در ادامه مجله ادبی اختصاصی خود تحت عنوان Bunnies and Traps را راه‌اندازی کرد که محتوای آن را به نظرات و اندیشه‌های هنرمندان مختلف هالیوود اختصاص داده بود. مسیر نه چندان موفقیت‌آمیز بازیگری و عدم کسب توجه مخاطبین به حدی برای وی گران تمام شده بود که نه تنها از لحاظ مالی تحت شرایط سختی قرار گرفته بود، بلکه در نظر داشت تا این حرفه را برای همیشه کنار گذاشته و خواستار تبدیل شدن به دی‌جی باشگاه‌های ورزشی شده بود.

در کمال ناامیدی اما شانس ۱ بار دیگر به وی داده شد تا ایفای نقش یکی از شخصیت‌های سریال کمدی و درام United States of Tara (ایالات متحده تارا) را بر عهده بگیرد. در اصل برای بر عهده گرفتن نقش خود، با چنگ و دندان وارد رقابت شد و با کنار زدن پورشیا دابلدی نقش اختصاصی خود را دریافت نمود. با وجود آن که سریال United States of Tara پس از تنها ۳ فصل توقیف شد اما به طلسم ناکامی‌های بری لارسون پایان داد و او مورد توجه مخاطبین قرار گرفت و با واکنش‌های مثبتی از سوی منتقدین مواجه شد.

هنرنمایی تماشایی بری لارسون در سریال United States of Tara او را از کناره‌گیری از عرصه بازیگری منصرف کرد و به ایفای نقش در فیلم‌هایی همچون Just Peck (جاست چک) و House Broken (خانه خراب) پرداخت که آثاری مخاطب‌پسندی در زمانه خود محسوب می‌شدند. او همچنین به حضور در صحنه تئاتر نیز روی آورد و علی‌رغم آن که در ابتدا موفق نشد تا اجرای زنده را موفقیت‌آمیز به نتیجه برساند اما شانس خود را در این زمینه امتحان نمود.

در حالی که بری لارسون تا سن ۲۱ سالگی شهرتی نسبی را برای خود به ارمغان آورده بود اما فیلم‌های Scott Pilgrim vs. the World (اسکات پیلگریم در برابر دنیا) و Rampart (رمپارت) عملاً زندگی حرفه‌ای او را زیر و رو کردند. مخصوصاً Rampart که هنرنمایی وی در کنار ستاره بزرگی همچون وودی هرلسون حسابی توجه مخاطبین را جلب نموده بود تا حدی که حتی کارگردان این پروژه یعنی اورن موورمن نیز محو رابطه پدر و دختری بین آن‌ها شده بود.

پس از حضور چند ساله در عرصه بازیگری، بری لارسون وارد عرصه فیلم‌سازی شد و نویسندگی و کارگردانی فیلم The Arm (بازو) را بر عهده گرفت. فیلمی که جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم ساندنس را به نام خود به ثبت رساند. در عرصه بازیگری نیز بری لارسون به مسیر رو به رشدی قدم گذاشته بود که با فیلم و سریال‌هایی همچون The Trouble with Bliss (دردسر با بلیس)، Community (اجتماع) و Short Term 12 (بخش کوتاه مدت شماره ۱۲) قدرتمندانه ادامه یافت تا جایی که بسیاری از منتقدین او را نه تنها بازیگری زیبا خطاب می‌کردند، بلکه شیوه هنرنمایی‌اش را نیز مورد ستایش قرار دادند.

فیلم درام Short Term 12 نخستین پروژه بری لارسون به شمار می‌رود که او در نقش اصلی آن ظاهر شده است. اثری که مورد توجه ویژه منتقدین قرار گرفت و همگی یک صدا هنرنمایی بری لارسون را تحسین نمودند تا جایی که او در جریان جشنواره ایندیپندنت اسپیریت نامزد دریافت جایزه برای بهترین بازیگر نقش اصلی زن شد. او بعدها فاش کرد که این پروژه درهای بسیاری را به رویش باز کرد و زندگی او را برای همیشه دگرگون نمود و پیشنهادات کاری بسیاری را به سمت این بازیگر جوان روانه کرد.

پیشنهاداتی که مسبب حضور او در فیلم‌هایی نظیر Don Jon (دان جان)، The Spectacular Now (اکنون شگفت‌انگیز)، The Gambler (قمارباز) و Digging for Fire (حفاری برای آتش) شد که هر یک به شیوه‌های مختلفی در جلب نظر مردم و منتقدین موفق عمل کردند که هنرنمایی تماشایی بری لارسون ویژگی مشترک همگی آن‌ها بود. آثاری که زمینه‌ساز هنرنمایی بری لارسون در پروژه‌ای شد که صنعت سینما را مبهوت بازی بسیار حرفه‌ای و شگفت‌انگیزش در پروژه‌ای قرار داد که مهمترین دستاورد زندگی این بازیگر را در پی داشت.

در سال ۲۰۱۵ و پس از مدت‌ها تلاشی که گاهاً ناکامی را برای بری لارسون در پی داشت، لنی آبراهامسون به عنوان کارگردان فیلم درام Room (اتاق) به سراغ این بازیگر رفت تا در اقتباسی از رمانی به همین نام به نقش آفرینی حول محور مادری بپردازد که برای سال‌های متوالی در حصر مردی روانی قرار گرفته و در همین شرایط غیرقابل تصور نیز فرزند خود را به دنیا می‌آورد. اثری که سبب شد تا بری لارسون با متخصصان روان پزشکی بسیاری گفت و گو کرده تا بتواند زندگی زنی که در شرایطی جهنمی به زندگی می‌پردازد را به نحو احسنت به معرض نمایش بگذارد.

او برای ارائه بهترین بازی خود، برای مدت‌های بسیار از نور خورشید فاصله گرفت، رژیم غذایی طاقت‌فرسایی را دنبال کرد و کاهش وزن شدیدی را به ارمغان آورد تا بتواند چنین نقشی را ایفا نماید. در نهایت نیز فیلم Room اکران شد و شگفتی مخاطبینش را در پی داشت و هنرنمایی بری لارسون به حدی مورد توجه قرار گرفت که در جشنواره‌های بزرگ صنعت سینما همچون اسکار، گلدن گلوب و بفتا، جایزه بهترین بازیگر زن را از آن خود نمود و در سن ۲۶ سالگی به رویاروی کودکی خود دست یافت.

پس از موفقیت بزرگ فیلم Room، بری لارسون در فیلم اکشن و کمدی Free Fire (آتش آزاد) به ایفای نقشی متمایز نسبت به کارنامه‌اش پرداخت. اثری که نگاهی هجوآمیز به مقوله خشونت با اسلحه داشت و هنرنمایی بری لارسون نیز مورد توجه منتقدین قرار گرفت. مخصوصاً که او عملاً روی متفاوتی از قدرت بازیگری خود را به معرض نمایش گذاشته بود. پس از آغاز دنیای سینمایی هیولایی کمپانی لجندری که ساخت فیلم جدیدی از کینگ کونگ تحت عنوان Kong: Skull Island (کونگ: جزیره جمجمه) به میان آمده بود نیز با همکاری بازیگران مشهوری همچون تام هیدلستون و ساموئل ال. جکسون به ایفای نقش در آن پرداخت. اثری بلاک باستری و هیجان‌انگیز که با فروش ۵۶۶ میلیون دلاری‌اش، به نخستین پروژه سینمایی پرفروش بری لارسون تبدیل شد.

پس از گذشت ۶ سال از همکاری بری لارسون با وودی هارلسون، آن‌ها باری دیگر برای هنرنمایی در فیلم درام The Glass Castle (قصر شیشه‌ای) در کنار یکدیگر حضور یافته تا دوباره در قامت پدر و دختر مقابل صحنه حاضر شوند. پدر و دختری که رابطه بسیار پرتنشی با یکدیگر داشته و عملاً زندگی‌شان تحت تاثیر جنگی خانوادگی قرار می‌گیرد. مسئله‌ای که تا حدودی یادآور رابطه بری لارسون با پدر واقعی‌اش بوده و این مسئله سبب رقم خوردن سکانس‌هایی تاثیرگذار در The Glass Castle شده بود.

در حالی که در سال ۲۰۱۷ فیلم Basmati Blues (بلوز باسماتی) شکست سنگینی در گیشه خورد و مسائل نژادی آن با واکنش تند مخاطبین مواجه شد اما بری لارسون در همان سال نخستین فیلم بلند خود به نام Unicorn Store (فروشگاه تک‌شاخ) را کارگردانی کرد که در جریان جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو به معرض نمایش گذاشته شد و سپس در سال بعد توسط کمپانی نتفلیکس برای مخاطبین در دسترس قرار گرفت. اثری که در سال ۲۰۱۲ بری لارسون شانس ایفای نقش در آن را از دست داده بود اما ۵ سال بعد موفق شد تا در قامت کارگردان، تهیه‌کننده و بازیگر نقش اصلی، باعث احیای آن شده و اثری سرگرم کننده را پدید بیاورد.

در حالی که بری لارسون به بازیگری توانمند و ارزشمند در سینمای هالیوود بدل گشته بود و در سوی دیگر نیز استودیو مارول و کمپانی دیزنی با دنیای سینمایی مارول مشغول پارو کردن پول بودند، پیشنهاد ایفای نقش در قامت کارول دنورز به وی داده شد. ابرقهرمانی بسیار قدرتمند در کمیک‌های مارول که ابتدا در فیلم انتقام‌جویان ۳ مورد اشاره قرار گرفت و سپس در فیلم Captain Marvel (کاپیتان مارول) سال ۲۰۱۹ در مقابل دیدگان مخاطبین ظاهر شد تا نه تنها نخستین ابرقهرمان زن دنیای سینمایی مارول لقب بگیرد، بلکه بری لارسون در نظر داشت تا با ارائه این نقش بتواند مشوق زنان جوانی باشد که به توانایی‌های خود شک دارند.

در حالی که فیلم Captain Marvel با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می‌کرد و نقش آفرینی بری لارسون نیز بسیار مصنوعی و نه چندان جالب توجه جلوه کرده بود اما به فروشی سرسام‌آور دست پیدا کرد و به نخستین فیلم ابرقهرمانی زنی تبدیل شد که فروشی بالای ۱ میلیارد دلار را به ثبت رسانده است. او نقش کاپیتان مارول را مدتی بعد در فیلم انتقام‌جویان ۵ تکرار کرد که این‌بار مدت زمان نسبتاً کوتاهی را در مقابل دوربین ظاهر شد که باز هم هنرنمایی مصنوعی وی با انتقادات بسیاری از سوی مخاطبین مواجه گشت و فیلم درام و قضایی Just Mercy (فقط رحمت) نیز آخرین پروژه سینمایی بری لارسون پیش از اغاز همه‌گیری ویروس کرونا لقب گرفت.

با آغاز همه‌گیری ویروس کرونا، بری لارسون کمی از بازیگری فاصله گرفت و به سمت پادکست و وبلاگ‌نویسی روی آورد که فعایت‌های او در فضای مجازی با واکنش‌های متفاوتی از سوی طرفدارانش مواجه شد. وی همچنین در این بین در سریالی واقعیت مجازی به ایفای نقش پرداخت که جایزه پرایم‌تایم امی را برایش به همراه داشت و سپس با همکاری کمپانی دیزنی و استودیو مارول، به عنوان یکی از ابرقهرمانان دنیای سینمایی مارول در پارک تفریحی انتقام‌جویان حضور پیدا کرد و با طرفداران خود لحظاتی به یاد ماندنی را به ارمغان آورد.

از آن زمان تاکنون نیز به عنوان یکی از صداپیشگان بازی ویدیویی Fortnite Battle Royale (فورتنایت بتل رویال) برای نخستین‌بار وارد صنعت بازی‌های ویدیویی شده و به صورت همزمان نیز در داوری جشنواره فیلم کن سال ۲۰۲۳ را بر عهده داشته است. سالی که زمینه‌ساز حضور او در یکی از فرنچایزهای بزرگ تاریخ سینما نیز شده است.

فرنچایز سریع و خشمگین که با فیلم Fast X (فست ایکس) بری لارسون را نیز به حمع خانواده دام تورتو اضافه کرده است. فیلمی که علی‌رغم کلیشه‌های خسته کننده و تکراری اما تاکنون به فروشی بالغ بر ۷۰۴ میلیون دلار دست یافته است. او همچنین در همکاری با کمپانی اپل سریالی درام به نام Lessons in Chemistry (درس‌های شیمی) را برای مخاطبین تدارک دیده که برای پخش در اواخر امسال در نظر گرفته شده است. پس از گذشت ۳ سال نیز شاهد بازگشت کاپیتان مارول دنیای سینمایی مارول در دنباله‌ای به نام The Marvels (مارولز) هستیم که تریلر آن با واکنش منفی مخاطبین مواجه شده و به نظر می‌رسد که به یکی از آثار کلیشه‌ای فاز پنجم MCU تبدیل خواهد شد.

بری لارسون که برای تبدیل شدن به ستاره سینما، مسیر پر فراز و نشیبی را طی کرده، حال در سن ۳۳ سالگی نه تنها به عنوان یکی از ۱۰۰ زن تاثیرگذار جهان از دید مجله تایم شناخته می‌شود، بلکه به عنوان ابرقهرمان زن دنیای سینمایی مارول، با مسائل و جنجال‌های بسیاری در فضای مجازی نیز دست و پنجه نرم می‌کند. کسی که بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ با خواننده گروه فانتوم پلنت به نام الکس گرینوالد نامزد کرد و سپس از یکدیگر جدا شدند.

منبع: گیمفا