Gamefa Replay : عقاب ها بر فراز فلورانس | نقد و بررسی بازی Assassin’s Creed II

سال ۲۰۰۶ را هرگز فراموش نمیکنم. آن سال یکی از بزرگترین و باشکوه ترین نمایشگاه های E3 عمرم را دیدم. جایی که UbiSoft، ناشر فرانسوی، با همکاری کارگردانی خلاق به نام Patrice Desilts دست به خلق عنوانی جدید زد. این شروع کار یک IP ناب و موفق بود. IP که افشا شد در ابتدا قرار بوده نسخه جدیدی از سری Prince Of Persia باشد. اما با شناسایی پتانسیلهای موجود در اثر ان را یک فرانچایز جدا از شاهزاده پارس در دست توسعه قرار دادند. همانطور که گفتم، معرفی IP جدید یوبیسافت در نمایشگاه E3 2006 رخ داد. جایی که شخصیتی به نام Altaïr Ibn-La’Ahad خلق شد. جایی که فرانچایزی به نام Assassin’s Creed شکل گرفت. آری همگان با تماشای حرکات شگفت انگیز و انعطاف فوق العاده الطایر به وجد آمده بودند. نسخه اول عرضه شد و با کسب متای ۸۱ به فروش بسیار خوبی نیز دست یافت. پس از آن جرقه های ساخت نسخه دوم زده شد. قرار بود این دفعه همه چیز اعم از شخصیت اصلی، دوران تاریخی و حتی مکان وقوع بازی تغییر کنند. این دفعه الطایر جای خود را به شخصیت نوپایی به نام Ezio Auditore Da Firenze داد. شخصیتی که مطمئناً خود نیز تصور نمیکرد به چنان محبوبیتی دست یابد! اکنون ما نیز برای ادای دین به نسخه دوم این فرانچایز دست به نقد و بررسی این بازی رده ایم. باشد که برخی از خاطرات ما را زنده کند، چرا که بسیاری از ما AC II جزو اولین عناوین پرقدرتی بود که تجربه کرده بودیم. برای خود من این عنوان اولین بازی قدرتمند از لحاظ گرافیکی بود.

کاور باکس آرت AC II

نام:Assassin’s Creed II

سبک: مخفیکاری، اکشن ماجراجویی

نام ناشر: Ubisoft

توسعه دهنده: Ubisoft Montreal

پلتفرمها: PS3, X360, PC, OnLive, Mac OS X

تاریخ انتشار: نسخه کنسولی:November 17, 2009

نسخه رایانه های شخصی: March 4, 2010

نسخه مک: October 1, 2010

اولین پرواز یک عقاب

داستان این نسخه به دو بخش تقسیم میشود: بخش اول مربوط به زمان حال و اقدامات انجام شده توسط Desmond Miles و بخش دوم به بررسی چند سال از زندگی یکی از اجداد دزموند به نام اتزیو میپردازد. میدانید که دزموند تنها یک گارسون ساده بود و تنها در طول چند روز همه چیز در زندگی وی تغییر میکند. پدرش وی را از وجود دشمنانی که ما آنها را تحت عنوان آبسترگو میشناسیم آگه میکند. میدانید که یکی از مهمترین ابعاد این سری داستان پیچیده با دامن زدن به برخی حقایق تاریخی است. در این فرانچایز قطعات عدن وسایلی هستند که توسط نسلهای اولیه ساخته شده اند و قدرت خارق العاده ای را به صاحب خود ارائه میدهند. تمپلارها(همان آبسترگو امروزی) رقبای جدی و دشمنان قسم خورده فرقه قاتلان سعی در یافتن این قطعات دارند تا با کمک آنها حاکمان بلامنازع جهان شوند. اما این قاتلان هستند که مانع این اهداف شوم میشوند. برخی از قاتلان نظیر الطایر قطعات عدن را در محیطی مخفی کرده اند که دست کسی به آنها نرسد.  آبسترگو دستگاهی به نام انیموس را طراحی می کند تا با کمک آن خاطرات شخص را بازسازی کرده و میتوانند به بسیاری از اسرار پی ببرند. اما در این میان چیزی ناقص است. آن هم طعمه ای برای قرار دادن در انیموس! آن طعمه باید خون قاتلان را در رگهای خود داشته باشد. آنان دزموند را شناسایی کرده و او را به آزمایشگه خود میبرند. اما ممکن است برایتان سوال پیش بیاید که آبسترگو چگونه به راحتی وی را یافت در حالی که دزموند سعی در افشا نشدن هویتش داشت. پاسخ آن بسیار ساده است، آبسترگو به مانند گروههای مافیایی نفوذ بسیاری در ادارات و شرکتهای مختلف دارد. دزموند در نسخه اول در صحبتی که با لوسی داشت گفت که برای خرید موتورسیکلت ناچار به انگشت زدن شده که این باعث افشای هویتش گردید. در پس این داستان ظریف یک واقعه مهم نهفته است؛ آن این است که دنیا در این بازی در حال نابودی است. دزموند و لوسی سعی در نجات آن دارند. در اواخر نسخه اول دزموند قابلیت Eagle Vision را از الطایر به ارث میبرد و متوجه می شود که دکتر سرپرست وی یک تمپلار است! لوسی نیز با رنگ آبی که یک متحد را نشان میدهد نمایش داده میشود. پس از فراز و نشیبهای بسیار لوسی و دزموند موفق به فرار از آبسترگو شده و به ساختمانی خالی از سکنه روی می آورند. دزموند در آنجا با دو تن از شخصیتهای اصلی ین سری یعنی شائون هستینگز و ربکا آشنا میشود. در آنجا نوع ارتقا یافته انیموس وجود دارد. این بار او به سراغ یکی دیگر از اجداد خود میرود… اتزیو آدیتوره اهل فلورانس! خب اکنون زمان بررسی داستان مربوط به اتزیو است. داستان نسخه دوم در سال ۱۴۷۶ اتفاق می افتد، درست ۳۰۰ سال بعد از وقایع زندگی الطایر در نسخه اول. داستان در ۳ شهر مهم فلورانس، ونیز و توسکانی رخ می دهد. زندگی اتزیو تنها در یک شب تغییر میکند. او از جوانی سر به هوا و خوش گذران به یکی از برترین قاتلان این فرقه  جانشین پدر فقیدش، جُوانی آدیتوره، بدل می شود. پدر و دوبرادرش را به دار می آویزند آن هم به جرمی که مرتکب نشده اند. توطئه ای که تمپلارها با سرکردگی پاپ یعنی بزرگ خاندان بورجیا انجام میگیرد. اتزیو سعی در خنثی کردن این توطئه دارد و در این راه با گروه های بسیاری نظیر دزدان، که همان مافیا ی نخستین هستند و گروه های دیگری رو به رو میشود. بهتر از دیگر راجع به داستان سخن نگوییم!

My Name Is Desmond Miles & This Is My Story

اوج گرفتن عقاب

نسخه اول ایرادهای بسیار زیادی در زمینه گیم پلی داشت. شما تنها میبایست به شهر مورد نظر رفته، ۳ ماموریت انجام دهید و پس از کشتن هدف مورد نظر از شهر بگریزید، همین! این ماموریتها در ابتدا بسیار جذاب به نظر میرسیدند اما تکرار بیش از اندازه آنها در هر شهر این عنوان را به ورطه کسالت میکشید. اما یوبیسافت با عرضه نسخه دوم همه چیز را تغییر داد، ورق برگشت! ماموریتها به طور کامل تغییر کردند و برخی از آنها چنان جذاب شدند که در طول بازی آرزو میکرید برای یک بار دیگر هم که شده آن ماموریت تکرار شود. اما برای هر شهر ماموریتهای ویژه ای طراحی شده بود. اگر نسخه اول را تجربه کرده باشید قطعاً میدانید که انیمیشنهای الطایر بسیار پویا و خیره کننده طراحی شده بودند و اگر در نسخه دوم همان انیمیشن ها را کپی میکردند باز هم زیبا بود؛ با این حال تیم سازنده با تلاشهای خود انیمیشنهای اتزیو را کاملاً از نو طراحی کردند.

یکی از سمج ترین دشمنان بازی!

تغییرات به حدی بود که اگر دقایقی کنترل اتزیو را بدست میگرفتید دیگر تمایلی به کنترل الطایر نداشتید! اتزیو از  همه لحاظ چابک تر از الطایر بود. او به سرعت ساختمان ها را طی میکرد. یکی از نکات منفی گیم پلی نسخه اول این بود که نمیتوانستید از سلاح های دشمنان بر علیه خودشان استفاده کنید یا سلاح هایی که بر زمین افتاده بودند را بردارید، تمامی این محدودیتها در نسخه دوم کنار رفت و یوبیسافت پاسخ صبر دو ساله ما را به خوبی داد. در بازی ماموریت های فرعی نیز به خوبی گنجانده شده بود و این ماموریتها مشابه ماموریتهای اصلی نسخه اول بودند! در بازی تعدادی پازل(۶ عدد) قرار داده شده بود که با حل آنها مهره هایی را بدست می آوردید و درنهایت لباسی از الطایر را آزاد کرده و به تن میکرید که اثر ضربات دشمنان را به میزان قابل توجهی کاهش میداد.

یکی از پازلهای ۶گانه بازی

در بازی وسایلی مثل قایق وجود داشت و مهمترین چیزی که به این بخش اضافه شده بود این است که اتزیو بر خلاف جدش الطایر مهارت شنا کردن را داراست. یکی از مهمترین ارکان گیم پلی خرید و فروش بود. شما میتوانستید به مراجعه به بازار وسایل مورد نیاز خود را نظیر لباس، انواع سلاحهای سبک و سنگین و … تهیه کنید. نماد قاتلان را که میشناسی؟ منظورم تیغه مخفی قتل یا همان Hidden Blade است که در این نسخه نقش بسیار مهمی را ایفا میکند. دوست صمیمی اتزیو و هنرمند و مخترع معروف، لئوناردو داوینچی، در بازی حضور داشت که وسایل مختلفی را برای اتزیو طراحی میکرد و به لطف وی اتزیو صاحب دو خنجر مخفی و یک سلاح گرم که روی تیغه مخفی دست راستش تعبیه شده بود، گردید.

دستگاه پروازی که توسط داوینچی طراحی شده است

در بازی حتی اگر در پشته ای کاه پنهان میشدید بازهم از دست دشمنان راحت نمیشدید و این را باید مدیون هوش مصنوعی بسیار خوب بازی بود. راه های مختفی برای مخفی شدن وجود دارد، در میان جمعیت و خوشبختانه برخلاف نسخه اول که تنها میتوانستید در میان راهبان پنهان شوید در نسخه دوم میان مردم عادی نیز امکان اختفا وجود داشت. با این حال دشمنان همه سوراخ سنبه ها را برای یافتن شما جست و جو میکردند. گیم پلی اثر در نهایت چیزی که ما انتظار داشتیم بود و تمام  انتظارات بنده رو برآورده کرد و حتی پا را فراتر از حد انتظارات نهاد. قابلیتی به نام Notority در بازی وجود داشت که درصد آن در اثر شناسایی شدن بیشتر میشد و با رشوه دادن به سخنرانان مذهبی، کندن پوسترهای تحت تعقیب و … این درصد را کاهش میدادید. اسب سواری نیز یکی از ارکان اصلی گیم پلی بازی میباشد. استفاده از تیغه های مخفی برای کشتن دو نفر به صورت همزمان چنان لذتی را به شما القا میدهد که در وصف نمیگنجد!

استفاده از قایق برای جابه جایی در ونیز ایده بسیار جالبی است

معجونی با طعم Anvil Engine

نسخه اول در سال ۲۰۰۷ به یکی از قدرتمندترین بازیها بدل شد. نسخه دوم نیز راه برادر بزرگتر خود را در پیش گرفت و از لحاظ گرافیکی سنگ تمام گذاشت. گرافیک بازی در زمان خود به حدی بالا بود که به عنوان بنچمارک از آن استفاده میشد. جزئیات شخصیتها بسیار خیره کننده بود. کیفیت بافتها و آب بویژه در نسخه PC واقعاً چشم نواز بود. اما یکی از بزرگترین ایرادات بازی باگهای بسیار زیاد آن بود که گاهی بسیار آزار دهنده میشد.

بدون شرح! 😐

این عنوان توسط موتور Anvil طراحی شده و Havok نیز موتور طراحی فیزیک این عنوان به شمار میرود. فریم بازی بسیار خوب بود اما در نسخه PS3 گهگاهی با مشکل افت فریم رو به رو میشدیم. شهرها به مدل واقعی خود شباهت بسیاری داشتند و این را باید مدیون تلاشها و تحقیقات ماهانه سازندگان بود. شما کوچکترین جزئیات را هم در بازی مشاهده میکردید . ساختمان هایی که قسمتی از دیوارشان ریخته و یا گرد و غباری  که بر اثر پردین اتزیو از مکانی به مکان دیگر بلند میشود همه و همه زیبا و ڇشم نواز طراحی شده بودند، البته یک نقطه ضعف در این زمینه به ڇشم میخورد و آنن هم اینکه طراحی ڇهره کاراکتر های بازی نسبت به نسخه قبل پیشرفت ڇشمگیری نکرده ولی باز هم کار طراحی صورت کاراکتر ها زیباست ولی سازندگان با صرف وقت بیشتر میتوانستند چهره ها را بسیار بهتر طراحی کنند اما بازهم طراحی کلی آن قابل قبول بود.

جزئیات به خوبی طراحی  و به تصویر کشیده شده اند

آوای ایتالیا

رسیدیم به بهترین بخش این عنوان، در ابتدا به بررسی موزیک و صدا میپردازیم. به جرئت میگویم در جهان کسی را نمیتوان یافت که با کارهای استاد جسپر کید آشنایی نداشته باشد. ایشان موزیکهای بسیار گوش نوازی را برای این اثر طراحی کرده اند. آهنگ Ezio’s Family را تا عمر دارم فراموش نخواهم کرد. موزیکهای بازی کاملاً حس ایتالیای قرن ۱۵ را به بازیباز القا میکند. هرگاه به بالای برجی میروید و آن را آزاد میکنید آوای عقابی را میشنوید و در آن لحظه آرامشی عجیب وجودتان را فرا میگیرد. صداگذاری بازی و شخصیتها نیز در نوع خود بی نظیر است. با این که تعداد شخصیتهای بازی بسیار زیاد است اما صداگذاری تک تک آنها با وسواسی خاص و قابل قبول طراحی شده است. صداپیشگی Roger Craig Smith در نقش اتزیو نیز گواهی بر این ادعاست. اکثر شما ایشان را به جای کریس ردفیلد افسانه ای میشناسید. راجر کرگ اسمیث علاوه بر اتزیو صداپیشگی کریس ردفیلد در عناوین Resident Evil5, 6, Revelations را نیز عهده دار بوده است. به این بخش از بازی هیچ ایرادی وارد نیست!

سخن آخر…

عنوان AC II توانست در سال ۲۰۰۹ متای بسیار خوب ۹۱ را کسب کند و این خود جواز لازم برای خرید بازی را به شما میدهد. البته مطمئن هستم تمامی شما این اثر فراموش نشدنی را حداقل برای یک بار هم که شده تجربه کرده اید، اگر نه که حتماً دست به کار شوید و آن را تهیه کنید. با اینکه به نوعی این اثر از میدان خارج شده است اما هنوز هم طبق نظر بسیاری از منتقدان لقب بهترین نسخه از این سری را یدک میکشد و واقعاً هم برازنده آن است. این عنوان آنچنان زیباست که در هر زمان که دست به تجربه کردن آن بزنید احساس قدیمی بودن نکرده و با اشتیاق به تجربه آن خواهید پرداخت. امیدوارم سازندگان این سری به خود بیایند و این فرانچایز را از باتلاقی که در آن غوطه میخورد بیرون کشند. هنوز هم پتانسیلهای این سری بسیار زیاد است.

برای آشنایی با بخش Gamefa Replay کلیک کنید