نقد و بررسی بازی Choo-Choo Charles؛ قطار وحشتی که به مقصد نرسید

امروز قرار است به بررسی یکی از آثار مورد انتظار طرفداران ژانر وحشت بپردازیم. با نقد و بررسی بازی Choo-Choo Charles همراه گیمفا باشید.

Choo-Choo Charles، یکی از آن بازی‌هایی بود که قبل از عرضه، حسابی در فضای مجازی مطرح شد و راستش را بخواهید، من هم کم و بیش ویدیوهای منتشر شده از سوی سازندگان را دنبال می‌کردم و شباهت‌های چارلز و کاراکتر توماس، همان قطار آبی محبوب، برایم جذاب بود.

حال مدتی می‌شود که بازی منتشر شده و قرار است در این نقد و بررسی، بازی را موشکافی کنیم و آن را در بخش‌های مختلف مورد ارزیابی قرار دهیم.

پتانسیل‌های از دست رفته

بگذارید از همین ابتدا بگویم که Choo-Choo Charles نه تنها یکی از بدترین آثار ترسناک، بلکه یکی از بدترین آثار منتشر شده در سال ۲۰۲۲ به شمار می‌رود. راستش نمی‌دانم از کجا شروع کنم چرا که در کمتر بخشی از بازی نکته‌ مثبت پیدا می‌شود؛ در هر صورت، نقد را از داستان شروع می‌کنیم.

کلیت داستان بازی چیز پیچیده‌ای نیست و در چند خط خلاصه می‌شود. آن‌ طور که بازی روایت می‌کند، شما یک شکارچی هیولا هستید و توسط پیرمردی به نام یوجین به یک جزیره‌ی مرموز دعوت می‌شوید تا یک موجود دورگه‌ی نیمه عنکبوت، نیمه قطار که امنیت جزیره و ساکنانش را به خطر انداخته است را نابود کنید!

در مسیر، پیرمرد شما را به یک ایستگاه متروکه برده و لکوموتیوی کوچک برای گشت و گذار در محیط جزیره را در اختیارتان قرار می‌دهد. از قضا روی این لکوموتیو یک مسلسل نصب شده که قرار است در طول مسیر، شما را برای کشتن دشمنان مختلف و البته خود چارلز همراهی کند.

ماجرا به همین خوبی پیش‌ نمی‌رود و در ادامه‌ چارلز به شما حمله می‌کند و پیرمرد توسط او کشته می‌شود. حال شما وظیفه دارید تا با پیدا کردن تخم‌های این عنکبوت و وارد کردنشان به معبد مرکزی جزیره، چارلز را به فرم فانی‌اش احضار کرده و در نهایت او را بکشید و به خواسته‌ی پیرمرد عمل کنید.

در این میان، یک فرقه‌ی شیطانی هم در طول بازی سر و کله‌اش پیدا می‌شود که قصد دارند با استفاده از چارلز دنیا را تسخیر کنند و از قضا رهبر این گروه برای محافظت از چارلز، ماموران مختلفی در سراسر نقشه مستقر کرده تا از تخم‌های هیولا محافظت کنند و به آن‌ها دستور داده تا مانع رسیدن شما به آن‌ها شوند.

حال در این راه با کاراکترهای اصلی و فرعی مختلفی آشنا می‌شوید که هر یک ابزار و امکانات مختلفی را در اختیار شما قرار می‌دهند و از طرفی یک سری اطلاعات در مورد گذشته‌ی چارلز و جزیره‌ی مذکور به دست می‌آورید که راستش را بخواهید چرندیاتی بیش نخواهند بود!

باور کنید تمام داستان بازی به همین خنده‌داری بوده و قرار نیست اتفاق یا پیچش داستانی خاصی در طول اثر رخ دهد. حتی با وجود آن که می‌دانم بیشتر مراحل ساخت بازی توسط یک نفر (Gavin Eisenbeisz) انجام شده، روی این موضوع پافشاری خواهم کرد، زیرا باور دارم که نوشتن یک داستان مناسب برای یک اثر با چنین پتانسیلی نباید اینگونه صورت بگیرد و حتی ساده‌ترین استانداردها نیز در ماجرا و روایت بازی رعایت نشده است.

این مشکلات حتی در خلاصه‌ای که سعی کردم برایتان جمع‌آوری کنم مشهود است. روایت بدون منطق، انسجام و یکپارچگی و همچنین روند خسته‌کننده‌ی آن، از مواردی هستند که می‌توانند دلایل خوبی برای غیر‌ قابل‌‌ قبول خواندن این روایت کفایت کنند.

طبیعتا وقتی سعی می‌کنیم یک قصه را روایت کنیم، مهم است که آن قصه برای مخاطب جذاب باشد و او را تا انتها برای یافتن اسرار نهفته، آشنایی با کاراکترهای مختلف و همچنین کشف پایان ماجرا ذوق‌زده نگه‌دارد یا حداقل او را خسته نکند.

متاسفانه چنین اتفاقی در بازی نیفتاده است و همه چیز به یک سری یادداشت خسته‌کننده و سخنان حوصله‌ سر بر NPC‌ها خلاصه می‌شود. جالب است بدانید که لب کاراکتر‌های بازی هنگام سخن گفتن تکان نمی‌خورد و به اصطلاح چیزی به نام Lip Sync داخل بازی وجود ندارد. این مورد با توجه به طراحی احمقانه‌ی چهره کاراکترها قابل قبول نیست.

Gavin Eisenbeisz نتوانسته پتانسیل‌های زیاد بازی در بخش داستان و روایت را به تصویر بکشد و عبارت «بد» بهترین توصیف برای این بخش از بازی خواهد بود.

از بخت بد ماجرا، مشکلات Choo-Choo Charles به بخش داستان ختم نمی‌شود و در گیم‌پلی نیز شاهد مشکلات متعددی هستیم که تجربه‌ی اثر را بیش از پیش به یک کابوس تبدیل می‌کنند.

گیم‌پلی Choo-Choo Charles یک چرخه‌ی به خصوص دارد که در تمام طول مسیر بسیار کوتاه ۳ تا ۵ ساعته‌اش تکرار و حتی در این مدت کوتاه نیز خسته‌کننده ظاهر می‌شود. شما به دنبال NPC‌های آبی‌رنگ داخل نقشه می‌گردید، یک صحبت نهایت ۱ دقیقه‌ای با هر یک کرده و کلید مربوط به یکی از معادن خطرناک بازی را که تخم هیولا در آن مخفی شده به دست می‌آورید.

سپس، با لوکومتیو خود یک فاصله‌ی کوتاه درون نقشه‌ی بسیار کوچک بازی را طی کرده و به صورت پیاده وارد معدن می‌شوید. با استفاده از روش‌های مخفی‌کاری که در ادامه راجع بهشان توضیح خواهم داد، آیتم مورد نظر را جمع آوری و کرده و سپس فرار می‌کنید؛ در ادامه ۳ مرتبه این عمل باید تکرار شود!

در نهایت، به انجام مراحل فرعی مختلف که باز هم صحبت کردن با NPC‌ها است خواهید پرداخت و با دریافت جوایز مربوط به هر یک، خود را برای رویارویی با باس‌ نهایی بازی آماده می‌کنید. مراحل فرعی بازی این‌گونه است که هر یک از شخصیت‌ها ماموریتی به شما می‌دهد که عموما مربوط به مبارزه با اعضای فرقه بوده و در نهایت یک سری سلاح جدید به صورت پاداش به شما اهدا خواهد شد.

در این بین، باید یک سری آیتم به نام Scrap جمع‌آوری کنید که به شما این امکان را می‌دهد تا بتوانید قطار خود را تعمیر کرده و یا آن را در بخش‌های مختلفی چون میزان سلامتی، سرعت و مقاومت در برابر آسیب ارتقا دهید.

روی کاغذ شاید این موارد حداقل قابل قبول باشد، اما هر یک مشکلات خاص خودشان را دارند. برای مثال، مخفی کاری بازی افتضاح کار شده است و هوش مصنوعی دشمنان بازی با یک عدد سیب‌زمینی برابری می‌کند!

خیلی راحت می‌توانید از میان اعضای فرقه عبور کنید و یا حتی اگر در محدوده دیدشان قرار بگیرید و بر حسب اتفاق متوجه حضورتان شوند، آنقدری سلامتی دارید که بتوانید به کارتان برسید و خیلی راحت دکمه‌ی دویدن را فشرده و از معرکه بگریزید.

از طرفی، حداقل بازی‌ساز می‌توانست سلاحی برای بازیکن درنظر بگیرد تا شاید سناریو‌های تیر‌اندازی بازی بتوانند این گیم‌پلی شدیدا خسته‌کننده را بهبود ببخشند. متاسفانه این امر صورت نگرفته و تنها راه شما برای نابود کردن دشمنان فرار به سمت لوکومتیو و استفاده از سلاحی است که روی آن نصب شده.

در این بین، شاید بتوان بخش ارتقای قطار را اندکی جذاب دانست. ارتقا‌های درنظر گرفته شده بسیار کاربردی بوده و بازیکن می‌تواند پیشرفت را به خوبی احساس کند. متاسفانه این بخش از بازی به علت خسته‌کننده بودن مراحل و افتادن بازی در چرخه‌ی تکرار در میان سیل عظیمی از نکات منفی گم خواهد شد.

تونل وحشتی قابل قبول

به خود چارلز و المان‌های ترسناک بازی می‌رسیم. به جرات می‌توانم بگویم که تنها بخش سرگرم کننده‌ و هیجان‌انگیز بازی برای شما، این نیمه قطار، نیمه عنکبوت وحشتناک خواهد بود. حضور این موجود در مناطق بازی کاملا تصادفی است و درست زمانی که حس می‌کنید هیچ دلیلی برای ترسیدن از بازی وجود ندارد، چارلز به شکلی ناگهانی ظاهر می‌شود و شما را تعقیب می‌کند.

تعقیب و گریزهای بازی سرگرم کننده پیاده‌سازی شده و ظاهر ترسناک چارلز و البته موسیقی هیجان‌انگیز بازی در این هنگام نقش به‌سزایی ایفا می‌کنند. از ظاهر چارلز گفتیم، طراحی ظاهری و انیمیشن‌های این موجود بسیار جالب بوده و حتی در برخی از مواقع بازیکن را زهره‌ترک می‌کند. این موضوع ریشه در الگوریتم غیرقابل پیش‌بینی حضور چارلز در مناطق مختلف و نحوه‌ی بسیار دقیق برنامه‌ریزی آن دارد.

از طرفی جزیره‌ی بازی فضای مه‌‌آلود و نسبتا ترسناکی دارد که راندن لکوموتیو در آن لذت‌بخش است. از بعد فنی‌ نیز، شاهد یک اثر متوسط هستیم که توسط Unreal Engine 5 ساخته شده و از آن جایی که بازی اثری مستقل است، همین حداقل‌های بخش فنی نیز قابل قبول ظاهر شده‌اند و شاهد مورد آزاردهنده‌ای در بازی چون باگ و یا مشکل به خصوصی نیستیم.

این بازی روی PC تجربه و بررسی شده است