بازی Red Dead Redemption 3 باید از پروتاگونیست محکوم به فنا فاصله بگیرد
بازی Red Dead Redemption 3 باید از پروتاگونیست محکوم به فنا فاصله بگیرد
بازی Red Dead Redemption 3 باید از پروتاگونیست محکوم به فنا فاصله بگیرد
بازی Red Dead Redemption 3 باید از پروتاگونیست محکوم به فنا فاصله بگیرد

بازی Red Dead Redemption 3 باید از شخصیت اصلی محکوم به فنا فاصله بگیرد

محمدرسول میرزاده
۱۰:۰۹ ۱۴۰۱/۱۲/۲۸
بازی Red Dead Redemption 3 باید از پروتاگونیست محکوم به فنا فاصله بگیرد

موضوع هر دو بازی Red Dead Redemption حول محور مرگ غرب وحشی در قرن ۱۹ و قهرمانان آن می‌چرخد. دیگر زمان تغییر این فرمول فرا رسیده است.

بعد از روایت غرب وحشی در قالب مشکلات قهرمانان تیرۀ بازی‌های گذشته، Red Dead Redemption 3 شایستۀ پروتاگونیستی است که محکوم ‌به فنا نباشد. هر دو عنوان Red Dead Redemption داستان یکی از اعضای دار و دستۀ سارقان داچ ون دِر لین (Dutch van der Linde) را روایت می‌کنند، گروهی که از دوران طلایی خود فاصله گرفته است. قصۀ آرتور مورگان (Arthur Morgan) در زمان فروپاشی این گروه جریان داشت و جان مارستون (John Marston) بازماندگان این گروه تبهکاری را شکار می‌کند. هر دوی این یاغی‌های قهرمان به پایانی شوم دچار هستند و آن حس بی‌فایدگی یکنواختی که در گیم‌پلی طولانی Red Dead Redemption 2 تجربه کردیم، نباید در برداشت بعدی این سری تکرار شود.

علی‌رغم برخی لحظات زیبا و حال‌خوب‌کنی که در Red Dead Redemption 2 تجربه کردیم، این عنوان تنها بخش کوچکی از داستان دار و دستۀ داچ را روایت کرده بود. جان و آرتور زمانی عضو این گروه بودند که هدفی پشت آن نهفته بود، گروهی از سارقان با آگاهی اجتماعی که ثروت را به کسانی که دستشان از منابع و فرصت‌ها کوتاه بود، برمی‌گرداندند. در هر دو بازی، بارها به این دوران طلایی اشاره می‌شود، اما بازیکنان هیچوقت نتوانستند این گروه را پیش از نابودی آرمان‌هایشان ببینند. داستان این سری تنها مردانی را نشان می‌دهد که زندگی‌شان را وقف هدفی شکست‌خورده کردند و اکنون نمی‌توانند از سنگینی گناهانشان فرار کنند.

برداشت Red Dead Redemption از یاغیان سردرگم و محکوم به فنا دیگر به پایان راه رسیده است

بازی Red Dead Redemption 3 باید از پروتاگونیست محکوم به فنا فاصله بگیرد

تصور سبک زندگی قانون‌شکنی، که بخشی از غرب قدیم پیش از گسترش ساختار اجتماعی مدرن در آمریکا بود، قطعاً برای بسیاری جذاب است. داستان‌های خشن و واقعی‌ای مثل Red Dead Redemption، روی تبعات ناخوشایند یک زندگی خشن تمرکز می‌کنند و در بخش‌های پایانی Red Dead Redemption 2، در حالی مرگ جان برایمان تداعی می‌شود، که دقیقاً در چپتر قبلی داستان شاهد پایان تراژدی آرتور در نقطۀ اوج این روایت بودیم. هرچند، هر دو بازی اساساً موضوعی یکسان را دنبال می‌کنند و از هم‌ پاشیده شدن این گروه خلافکاری و مرگ اعضای بازماندۀ آن مانند نشان‌دادن یک صانحۀ رانندگی از زوایای مختلف است.

در حالی که به عقیدۀ بسیاری، رویکرد Red Dead Redemption 2 از لحاظ «موضوعی»، به قول معروف، آب در هاون کوبیدن بود، اگر موضوع بازی سوم هم به همین منوال پیش برود، مثل این می‌ماند که فقط آب بیشتری در هاون ریخته باشیم. این مجموعه همین حالا نیز ثابت کرده که راهزنان و یاغیان آرمانی تنها یک توهم هستند و دوران هفت‌تیرکشان، با پیشرفت تمدن امروزی، پایان یافته است. زمان آن فرا رسیده تا شاهد چیزی تازه در سری Red Dead Redemption باشیم، در غیر این صورت، Red Dead Redemption 3 تنها بهانه‌ای است برای بازیکنان تا غرق در جهان باجزئیات بازی شوند. این‌که باری دیگر بازیکنان به قهرمانی خطاکار اما واقعی وابسته شوند و در پایان، زانوی غم بغل بگیرند، زیاده‌روی‌ای بیش نخواهد بود.

بازی Red Dead Redemption 2 ادای احترام زیادی به فیلم‌های وسترن دارد، از جمله فیلم‌های کابوی ایتالیایی و عناوین تازۀ امروزی مانند Django Unchained، و فیلم The Wild Bunch بیشترین تأثیر را روی هر دو بازی این فرنچایز داشته‌اند. این فیلم از موضوعی یکسان، دربارۀ یک دار و دستۀ یاغی که سخت در تلاش برای بقا در دنیایی در حال تغییر است، استفاده کرده بود. دیدن فیلمی که پروتاگونیست‌ها به سمت پایان خونین خود می‌روند بسیار فرق می‌کند تا این‌که بعد از قریب به ۷۰ ساعت محتوا، در طول دو بازی دربارۀ رستگاری،چنین احساسی را تجربه کنید؛ دیگر این فرمول مثل گذشته تأثیرگذار نخواهد بود. قدم‌ برداشتن در مسیری تازه می‌تواند به نفع این سری تمام شود.

پروتاگونیست Red Dead Redemption 3 باید زنده بماند

بازی Red Dead Redemption 3 باید از پروتاگونیست محکوم به فنا فاصله بگیرد

بازی سوم حتی می‌تواند به عقب‌تر بازگردد و سرانجام دوره‌ای که داچ مجاهدی در راه عدالت بود را ببینیم. این تصمیم می‌تواند منجر به تغییر لحن بازی شود، اما با توجه به سرنوشت اعضای گروه در انتها، نمی‌تواند تسکینی بر مشکل قهرمانان محکوم به فنا باشد. اگرچه، Red Dead Redemption 3 توانایی بهبود ساز و کارهای جهان آزاد را دارد، اما به‌سختی می‌تواند برای اتصال معنادار داستانش به آثار گذشتۀ این مجموعه، از ایده‌های قبلی فاصله بگیرد. تصورش سخت است که جک مارستون (Jack Marston)، پسر جان و ابیگیل (Abigail)، که برای انتقام مرگ والدینش مأموران دولت را کشته است، آینده‌ای روشن‌تر از پدرش داشته باشد.

عنوانی از Red Dead Redemption که معنای رستگاری قهرمان داستان چیزی فراتر از کشته‌ شدن باشد، پتانسیل لازم را دارد. جلو بردن زمان به دورۀ جک، اگر اجازه دهد که او پا از زندگی به‌سبک هفت‌ترکشان فراتر بگذارد و به آرامش و صلح درونی دست پیدا کند، می‌تواند گزینۀ خوبی باشد. تمرکز داستان روی یک مجری قانون عادل هم، با توجه به تصویر بی‌رحمانۀ آن‌ها در نسخه‌های قبلی، با فضای پایه‌ریزی‌شدۀ قبل در تضاد خواهد بود. Red Dead Redemption 3 چه دنباله‌ای بر RDR2 باشد یا چه یک پیش‌درآمدی بر آن، باید دربارۀ چیزی بیشتر از داستان یک سارق سردرگم باشد که رستگاری‌اش در گورستان نامتناهی مردگان غرب وحشی خلاصه شود.

پیشنروunknownKurosTES fanSaladin_The_WiseRepatriateDark Fantasyگوربا خسته77Star LordAli_pxDARKSIRENBehzaadکایزر شوزهnobodyAli 0zadeHesamKieblackA Slashوایکینگ کپنهاگmore

مطالب مرتبط سایت

تبلیغات

بازی Red Dead Redemption 3 باید از پروتاگونیست محکوم به فنا فاصله بگیرد
بازی Red Dead Redemption 3 باید از پروتاگونیست محکوم به فنا فاصله بگیرد
بازی Red Dead Redemption 3 باید از پروتاگونیست محکوم به فنا فاصله بگیرد
بازی Red Dead Redemption 3 باید از پروتاگونیست محکوم به فنا فاصله بگیرد
بازی Red Dead Redemption 3 باید از پروتاگونیست محکوم به فنا فاصله بگیرد

نظرات

دیدگاهتان را بنویسید

بازی Red Dead Redemption 3 باید از پروتاگونیست محکوم به فنا فاصله بگیرد