نقد و بررسی بازی One Piece Odyssey

امروز قرار است تا به نقد و بررسی جدیدترین اثر منتشر شده مبنی بر انیمه‌ محبوب One Piece بپردازیم. با نقد و بررسی این عنوان همراه گیمفا باشید.

انیمه و مانگای One Piece از آن دسته محصولات سرگرمی‌ای هستند که حتی اگر اوتاکو نباشید، قطعا نامشان را برای یک بار هم که شده شنیده‌اید. این سری، از محبوب‌ترین فرنچایزهای تاریخ بوده و بعد از کمیک‌های سوپرمن، پرفروش‌ترین کتاب مصور تا به امروز به شمار می‌رود. جالب است بدانید که تا به امروز بیش از ۱,۰۰۰ قسمت از این انیمه پخش شده و ماجراهای لوفی و دوستانش حالا حالاها ادامه خواهد داشت.

One Piece Odyssey، با همکاری خالقان اثر، می‌خواهد تجربه‌ای جدید را از این دنیا به تصویر بکشد و ما نیز تصمیم گرفته‌ایم تا جدیدترین اثر منتشر شده از این دنیا را مورد ارزیابی قرار دهیم. در ادامه، قرار است تا بازی را در بخش‌های مختلف بررسی کنیم و در نهایت به یک جمع بندی برسیم.

داستانی وفادار به طرفداران

One Piece Odyssey از نظر روایت و داستان، از همان ابتدا جذاب به نظر می‌رسد و داستان خود را با جزئیات بسیار خوبی روایت می‌کند. بازی قصۀ و حکایات اورجینال خود را دارد و البته همانطور که در ادامه متذکر خواهم شد، اشارات بسیاری به اتفاقات گذشته‌ی این سری می‌کند. ماجرا از آن‌ جایی شروع می‌شود که کشتی لوفی و دوستانش در جزیره‌ی مرموزی به نام Waford به گل می‌نشیند.

در این بین، آن‌ها با کاراکترهایی به نام Adio و Lim آشنا می‌شوند و از آن جایی که Lim حسابی از دزدان دریایی شاکی است، با استفاده از قدرت‌هایش نیروهای دار و دسته‌ی لوفی را از بین می‌برد و آن‌ها را به شکل مکعب‌هایی در دنیای بازی پراکنده می‌کند.

حال شما باید با گشت و گذار در جزیره‌ی Waford و یا مرور خاطرات گذشته‌ی کاراکترها و سفر به دیگر سرزمین‌های دنیای One Piece، این مکعب‌ها را جمع آوری کنید و نیروی خود پس بگیرید. البته این تنها شروع داستان است و در ادامه، اتفاقاتی رخ می‌دهد که باید خودتان آن‌ها را در بازی تجربه کنید.

One Piece Odyssey داستان خوب و درگیرکننده‌ای دارد و کاراکترهای جدیدی که در طول بازی با آن‌ها آشنا می‌شوید نیز، پرداخت مناسبی دارند و همه چیز دست به دست هم داده تا به راحتی با این افراد ارتباط برقرار کنید. البته، بازی بخش بزرگی از این طراحی کاراکتر را مدیون مانگاها و انیمه‌های منتشر شده تا به امروز است و صرفا توانسته تا به خوبی، این روابط دوستانه میان افراد گروه را در یک بازی ویدیویی نیز به تصویر بکشد.

در طول داستان، بنا بر بهانه‌ی بازیابی مکعب‌های گم شده، بازی شما را به مناطق آشنای سری می‌برد و در این بین، برخی از اتفاقات داستانی آن‌ها نیز را تجربه خواهید کرد. اگرچه، این بدان معنا نیست که می‌توان Odyssey را به تازه‌واردهایی که هنوز با دنیای این سری آشنا نیستند توصیه کرد؛ چرا که برای لذت بردن از این اتفاقات، کماکان نیاز کاربر به اطلاعاتی در رابطه با اتفاقات رخ داده در دنیای این فرانچایز احساس می‌شود.

با این وجود، اگر از طرفداران One Piece هستید و به خصوص مانگا و یا انیمه‌های این سری را دنبال کرده‌اید، قطعا از روایت و داستان این بازی لذت خواهید برد و همراه شدن با لوفی و دیگر دوستانش یعنی Sanji، Nami، Zoro و بقیه، لذت بخش خواهد بود.

ماجراجویی خوش رنگ و لعاب، اما کهنه

بازی، دنیای وسیعی را ارائه می‌دهد که از قضا رنگ و لعاب بسیار خوبی دارد و هر یک از مناطق، محیط‌ها، جذابیت‌ها و ویژگی‌های خاص خودشان را دارند و از حق نگذریم، گشت و گذار در بخش‌های مختلف این دنیا لذت بخش خواهد بود. موجودات مختلفی در این دنیا وجود دارند که از نظر ظاهری بسیار بامزه هستند و گاهی میان آن‌ها به موجودات خطرناکی بر خواهید خورد. اولین مشکل بازی اما، در رابطه با همین دنیای جهان آزادی است که سازندگان برایمان در نظر گرفته‌اند.

یک دنیای جهان‌ باز در بد‌ترین حالت، فضای بازی را برای گیمر فراهم می‌کند که بازیکن به راحتی و به شکلی آزادانه بتواند در آن به جابه‌جا شود و حتی اگر این دنیا چندان هم پرجزئیات نباشد، موارد مختلفی وجود داشته باشد که بازیکن رغبت کند تا از آن‌ها دیدن نماید و یا با مراجعه به بخش‌‌های مختلف، آیتم‌های مخصوصی را به دست آورد.

متاسفانه، حتی آزادی عمل در دنیای Odyssey تعریف نشده است و از همین رو، بازیکن بعد از مدتی کلافه می‌شود. جهان بازی از یک سری مسیرها تشکیل شده که معمولا عبور و مرور تنها از این مسیرها میسر خواهد بود و اکثر بخش‌ها با استفاده از موانع مختلف مسدود است و صرفا قابلیت رفتن به محیط‌های بسیار محدودی خواهید داشت. نقشه‌ی بازی هم عملا چیز چندان زیادی برای اکتشاف ندارد و ترجیح می‌دهید که صرفا از نقطه‌ی A به B بروید و مراحل اصلی را به پایان برسانید.

جالب است بدانید که برای عبور از برخی از این راه‌ها، به شکل‌های مختلفی به کاراکتر‌های گوناگون بازی احتیاج پیدا خواهید کرد. برای مثال، برای بریدن لوله‌ها باید از قابلیت‌های Zoro استفاده کنید و یا برای پریدن از بین ‌چاله‌ها، باید با استفاده از قابلیت‌های ویژه‌ی لوفی تاب بخورید.

با وجود این که موانع مذکور موجب می‌شوند تا بازیکن میان دیگر شخصیت‌ها سوییچ کند، اما آنقدر بد طراحی شده‌اند که تنها شما را کلافه‌تر و نوعی اجبار را به بازیکن القا می‌کنند. به عنوان مثال، برای هر بار تاب خوردن توسط لوفی، باید دوربین را به حالت اول شخص دربیاورید و روی صخره‌ی مشخص شده توسط بازی، هدف‌گیری کنید و بعد تاب بخورید و حال فکر کنید که در یک محیط، باید بارها این کار را انجام دهید.

بازی از سبک مبارزات نوبتی استفاده کرده است و با وجود آن که این امر در عناوین JRPG طبیعی است، اما این مبارزات مشکلاتی دارند که به ترتیب به آن‌ها اشاره خواهیم کرد. اولین مشکل ایجاد شده هنگام پیاده سازی این سبک آن است که در طول بازی، موجودات مختلفی در فاصله‌های بسیار کم قرار داده شده‌اند و شما برای پیش‌روی در طول داستان می‌توانید از کنارشان عبور کرده و یا با این موجودات به مبارزه بپردازید.

اما روند مبارزات باعث کند شدن پیش‌روی شما در طول داستان می‌شود و برای مثال در صورتی که با هر یک از این حیوانات برخورد کنید، بازی کات می‌خورد و شما مجبور هستید تا به شکل نوبتی، با آن دشمن و دیگر دشمنانی که در کنار آن‌ها اسپاون می‌شوند به مبارزه بپردازید که این امر، ریتم بازی را به شکل ناخوشایندی کند می‌کند.

دیگر مشکل مبارزات بازی، کهنه بودن مکانیزم‌های آن است. بازی‌های JRPG بسیاری وجود دارند که با وجود استفاده از سبک مبارزات نوبتی، کماکان جذابیت‌های خود را حفظ کرده‌اند و این نوع مبارزات، به عنوان یک ویژگی مثبت در آن‌ها دیده می‌شود؛ بهترین مثال از این موضوع را می‌توان عناوین کلاسیک فاینال فانتزی دانست.

با این وجود، اگر این مکانیزم‌ها به درستی پیاده‌سازی نشوند، می‌توانند در هیبت یک نکته‌ی منفی بزرگ ظاهر شوند. بازی، کاراکترها را در بخش‌های مختلفی با قابلیت‌های مخصوص به خود دسته‌بندی کرده است؛ برخی از آن‌ها حملات دوربُرد بهتری دارند و برخی دیگر، از قدرت‌ بیشتری برخوردار هستند.

آیتم‌های مختلفی نیز وجود دارند که هر یک قابلیت‌های ویژه‌ای را برای کاراکتر شما به ارمغان می‌آورند و هر یک از کاراکترها نیز، مهارت‌‌های مشخصی دارند که در طول داستان به آن‌ها دست پیدا خواهند کرد. با این وجود، مبارزات بازی بسیار ساده و کلیشه‌ای هستند و حتی اگر خیلی خودتان را درگیر نکنید، به راحتی می‌توانید دشمنان مختلف را یکی پس از دیگری از پای دربیاورید.

بازی عملا چالش خاصی را برای شما در نظر نگرفته و بعد گذشت ساعتی، خسته کننده ظاهر می‌شود. ماجرا جایی بدتر می‌شود که بدانید، موارد منسوخ شده‌ موجود در طول One Piece Odyssey، به این موارد خلاصه نمی‌شوند و حتی ذخیره‌سازی بازی به شکل خودکار و یا حتی دستی صورت نمی‌گیرد.

برای ذخیره‌ بازی، باید به چک پوینت‌های از پیش تعریف شده‌ای بروید که گاهی خیلی دیر پیدا می‌شوند و تنها در صورتی که در محدوده‌ی این چک‌پوینت‌‌ها قرار بگیرید، می‌توانید با استفاده از مجسمه‌های مخصوص ذخیره سازی، بازی را Save کنید که این ایده به شکل احمقانه‌ای گنجانده شده است!

همان‌طور که گفتم، بازی از نظر بصری زیبا است و موجودات مختلف طراحی شده در آن، جذاب هستند. Odyssey، به مانگا و انیمه One Piece وفادار مانده و طراحی کاراکترهای جدید نیز، حال و هوای آشنایی دارد. از بعد فنی نیز، مشکل خاصی در طول بازی پیش نیامد و تجربه‌ی روان و به دور از باگی داشتم که باعث شد گشت و گذار در همین دنیای محدود نیز جذاب ظاهر شود و اگر مشکلات ذکر شده نبود، این ماجراجویی بیش از قبل دل‌انگیز می‌بود.

صداگذاری کاراکترهای بازی به شکل فوق‌العاده‌ای انجام گرفته و احتمالا خوش‌حال می‌شوید اگر بدانید که تمامی صداپیشه‌های انیمه‌ی اصلی در این بازی نیز حضور دارند و دیالوگ‌های مطرح شده با حفظ بامزگی، حال و هوای آشنایی دارند و این موضوع در رابطه با طراحی موسیقی و صداگذاری نیز صدق می‌کند و به طور کلی، حال و هوای موجود در دنیای One Piece Odyssey، تفاوت ساختاری چندانی با انیمه ندارد.

این بازی روی PC تجربه و بررسی شده است