نقد و بررسی بازی Neon White؛ پارکور مردگان

Neon White یکی از متفاوت‌ترین بازی‌های عرضه شده در سال ۲۰۲۲ است. با نقد و بررسی این بازی همراه گیمفا باشید.

چشمانش را به آرامی باز می‌کند و خود را در میان آسمان و زمین می‌بیند. گویا همه منتظر رویدادی هستند و در نهایت، موجوداتی نورانی با صدایی آرام به او و دیگر افراد حاضر در صحنه سلام می‌کنند. کمی گیج است و بدتر از همه، هیچ چیز از گذشته‌اش به یاد نمی‌آورد.

راستی، این ماسک روی صورتش چیست، دنیا چرا عوض شده؟ همینطور با خود سوال‌هایش را مرور می‌کند و به دنبال پاسخ می‌گردد که ناگهان موجودات نورانی شروع به سخنرانی می‌کنند: «ای گناهکاران، به بهشت خوش آمدید! شما مرده‌اید و تنها ده روز فرصت دارید تا خود را از جهنم سوزان نجات دهید… »؛ آری، او مرده است …

چند بار در سال پیش می‌آید تا یک بازی شما را به معنای واقعی کلمه معتاد خود کند؟ چند بازی وجود دارد که شما را مجبور کند تا ثانیه به ثانیه مراقب حرکاتتان باشید و یک گلوله هم برایتان معنا داشته باشد؟ امسال، شاهد ساخت چنین اثری توسط تیمی بسیار کوچک به نام Angel Matrix هستیم.

بیاید با هم سری به Neon White بزنیم و با دقت، بازی را در بخش‌های مختلف بررسی کرده و در نهایت به یک جمع‌بندی برسیم.

گناهکارانی در طلب رحمت

Neon White از همان لحظه‌ی ابتدایی جذاب به نظر می‌رسد. داستان، حول محور شخصیتی بی‌نام و نشان است که بازی او را با نام مستعار White معرفی می‌کند. آنطور که به نظر می‌رسد، او جانش را از دست داده و قرار است به زودی به جهنم برود، منتهی توسط موجوداتی به نام بلیورها (Belivers) که خود را به عنوان فرستادگان خداوند معرفی می‌کنند، به بهشت آورده می‌شوند تا طی یک رویداد، شیاطینی که به صورت غیرمجاز به این مکان مقدس وارد شده‌اند را نابود سازند.

درنهایت، قرار است تا بهترین افراد در میان گناهکاران، بلیط ماندن در بهشت را دریافت کنند و لطف و رحمت خدا، شامل حالشان شود. بلیورها ماسک‌هایی بر صورت گناهکاران قرار داده‌اند که کاربردی مانند بمب درون مغز اعضای گروه جوخه‌ی انتحار را دارد.

در صورتی که گناهکاران (که از اینجا به بعد از آن‌ها با عبارت Neon نام خواهیم برد) این ماسک‌ها را از روی صورت خود بردارند، انفجار صورت می‌گیرد و صاحب ماسک به همراهش نابود خواهد شد. در طول داستان، با شخصیت‌‌های مختلفی آشنا می‌شویم و جالب است بدانید که اکثر آن‌ها، از گذشته‌ی White خبر دارند، اما از گفتن حقیقت به او خودداری می‌کنند. بازی، قصه‌ی مرموز و جالبی دارد و تا انتها، جذابیتش را حفظ می‌کند.

در طول بازی، به جز یکی دو مورد، هیچ کات‌سین یا میان‌پرده‌ای پخش نمی‌شود و داستان به صورت عناوین رمان بصری به نمایش در می‌آید که البته با فاکتور از انتخاب نهایی، پلیر حق انتخاب دیالوگ‌ها را نخواهد داشت و صرفا باید به آن‌ها گوش فرا دهد.

ممکن است فکر کنید که اثری که حتی در آن یک کات‌سین یافت نمی‌شود، چگونه توانسته تا داستان را به خوبی روایت کند؟ پاسخ اینجاست که تیم کوچکی که وظیفه‌ی ساخت Neon White را برعهده داشته، به خوبی توانسته تا با الهام از عناوین ژاپنی، روایت رمان‌وار برای بازی تعریف کند و با استفاده از صداگذارانی قابل قبول، احساسات موجود را منتقل کرده و از طرفی با معرفی کاراکترها و گذشته‌ی White در طول زمان، مخاطب را تا انتها مشتاق کشف اسرار بازی کند.

اما در نئون وایت، بیشترین چیزی که توجه شما را به خود جلب می‌کند، گیم‌پلی است و داستان از آن جهت که به بازیکن در طول مسیرش یک هدف جمع و جور و فکرشده می‌دهد، این بخش را بیش از پیش جذاب جلوه می‌دهد.

شیاطینی در دل بهشت

سخت است که در مورد سبک Neon White نظر دهیم! بازی به خودی خود یک اثر سکوبازی (پلتفرمر) و اول شخص است، اما ماجرا جایی جالب می‌شود که پای کارت‌های موجود در دنیای بازی به گیم‌پلی باز می‌شود. در Neon White، یک‌ سری کارت رنگی وجود دارد که هر یک دو ویژگی مهم به کاراکتر می‌دهند.

این کارت‌ها در مرحله‌ی اول، نمادی از سلاح‌های فانی مثل AK-47 و یا شات‌گان هستند و با توجه به میزان گلوله‌ای که دارند، می‌توان از آن‌ها به شکل یک اسلحه استفاده کرد؛ اما نکته‌ی ویژه در مورد این کارت‌ها آن است که هر یک از آن‌ها دارای یک ویژگی و قابلیت مخصوص به خود هستند و باید بدانید که در صورت استفاده از قابلیت مذکور، کارتتان از بین خواهد رفت.

بگذارید با ذکر یک مثال، این مکانیزم را توضیح دهم. فرض کنید که در طول بازی، کارت مخصوص به سلاح Pistol را به دست آورده‌اید و طبق قوانین بازی، این کارت دارای تعداد مشخصی گلوله است و حال شما می‌توانید از آن به عنوان اسلحه استفاده کنید، اما این کارت یک ویژگی دیگر به شما می‌دهد و آن قابلیت دابل جامپ و یا پرش دوگانه است. اگر قبل از به اتمام رسیدن گلوله‌های کارت از قابلیت آن استفاده کنید و دوبار پرش را انجام دهید، کارت شما نابود خواهد شد و دیگر امکان استفاده از گلوله‌هایش را نخواهید داشت.

بازی به شما اجازه می‌دهد تا هر دست، تنها ۳ کارت با خود حمل کنید و تنها در صورتی می‌توانید از کارت جدیدی استفاده کنید که کارت قبلی را جایگزین کرده و یا از قابلیتش به شکل اجباری استفاده کنید. این مکانیزم باعث شده تا Neon White دارای سبک مخصوص به خود باشد و حتی می‌توانیم از این بازی به عنوان اولین شوتر اول شخص کارتی یاد کنیم!

طراحی مراحل بازی فوق‌العاده هنرمندانه صورت گرفته و سازندگان از تمامی امکانات محدود خود در جهت خلق یک بازی سرگرم کننده استفاده کرده‌اند. در هر دست فرصت دارید تا خود را به چک‌ پوینتی که بازی مشخص کرده برسانید و البته در طول مسیر، تمامی شیاطینی که در مسیرتان قرار گرفته‌اند را نابود کنید. موضوع آن جایی جالب می‌شود که برای اتمام هر مسیر، زمان مشخصی در نظر گرفته شده و با توجه به تلاشتان، یکی از ۴ نمره‌ی درنظر گرفته شده برای اتمام مرحله را دریافت می‌کنید.

در انتهای هر ماموریت (بازی دارای ۱۲ ماموریت است که جز یکی دو مورد خاص، هر یک دارای ۱۰ مرحله‌ی به خصوص هستند)، باید تعداد مشخصی از این مراحل را با رکورد خوبی به پایان برسانید و نمره‌ی طلایی را از آن خود کنید؛ در غیر این صورت، امکان رفتن به ماموریت بعدی را نخواهید داشت.

یک سری آیتم به خصوص در مراحل وجود دارد که با جمع‌ آوری آن‌ها می‌توانید روابطتان را با دیگر Neonها خوب و کم کم حافظه‌ی خود را بازیابی کنید. این کار باعث می‌شود که در انتها بتوانید پایان دوم بازی را مشاهده کنید.

در طول بازی، با ۳ باس رو‌به‌رو شدم که هر یک از کیفیت بالایی برخوردار بودند، زیرا این مبارزات به ریتم بازی ضربه نمی‌زدند و از بازیکن می‌خواستند تا با همان سرعت قبلی به مبارزه بپردازد. با این وجود، تعداد باس‌فایت‌‌ها بسیار کمتر از چیزی است که باید باشد و ترجیح می‌دادم که با شخصیت‌های متفاوت‌تری به مبارزه بپردازم.

در Neon White، زمان و بهره‌گیری حداکثری از تمامی لحظات در اختیار شما، نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کنند و در صورتی که لحظه‌ای غفلت کنید، باید مرحله را از ابتدا اجرا کرده و در طول بازی، بارها و بارها این کار را تکرار خواهید کرد. کارت‌ها و دشمنان به خوبی در محیط‌های بازی پراکنده شده‌اند و سازندگان از تمامی محیط‌ها، آبجکت‌ها، تله‌ها و کارت‌های بازی استفاده کرده‌اند تا پلیر را به چالش بکشند.

Neon White، بازی بسیار بی رحمی است و اصلا نباید از آن انتظار یک گیم‌پلی ساده را داشته باشید، اگرچه به نظرم در مراحل ابتدایی بازی ریتمی بیش از حد آهسته در افزایش درجه‌ی سختی دارد و در انتها به طور جدی سخت می‌شود که اندکی تعادل مراحل را به هم زده‌ است؛ اما این موضوع آنقدری آزاردهنده ظاهر نمی‌شود که بتوان از آن به عنوان یک نقطه ضعف یاد کرد.

ساده، اما زیبا

شاید Neon White ظاهری ساده داشته باشد، اما سازندگان بازی توانسته‌اند با الهام از انیمه‌ها و طراحی بصری مشابه با مانگاهای ژاپنی، محیط‌های زیبایی خلق کنند که با توجه به سبک و سیاق بازی، جالب کار شده‌اند و طراحی هنری ویژه‌ی Neon White، مخاطب را زده نخواهد کرد.

بهشتی که Angel Matrix طراحی کرده است، ظاهری مدرن و حتی در برخی از بخش‌ها صنعتی دارد و در آن شاهد آسمان‌خراش‌هایی هستیم که در طول مراحل به مرور به چشمتان خواهند آمد؛ البته تمامی این موارد، توجیه بسیار جالبی از حیث داستانی دارند و نباید از وجودشان تعجب کنید.

موسیقی در Neon White یکی از بهترین بخش‌هایش است و ترک‌های در نظر گرفته شده برای مخاطب با استایل خاص خود بر سرعت و هیجان اثر افزوده‌اند و با توجه به تنوع بسیار بالایی که دارند، تا انتهای بازی تکراری نمی‌شوند و بر کیفیت تجربه‌‌ی گیمر خواهند افزود.

این بازی روی PC تجربه و بررسی شده است