به جهنم، به درک … | نقد و بررسی بازی Ride to Hell: Retribution

تا قبل از باز کردن Ride to Hell Retribution فکر میکردم ساختن یک بازی، به بدترین شکل ممکن هم حدودی برای خودش دارد. مثلا حتی گرافیک در سطح پایین ترین مرحله ی خودش هم که باشد بازهم میتوان آنرا تحمل کرد و تا جایی رساند. اما همه ی اینها تا قبل از بازی کردن بازی جدید Eutechnyx بود. الان میگویم : Ride to Hell Retribution را در اولین فاضلابی که دیدید بیندازید!

سازنده : Deep Silver/Eutechnyx

ناشر: Deep Silver

پلتفرم : PC/ Xbox 360/ PS3

تاریخ انتشار: ۲۵ . ۲۸ ژوئن ۲۰۱۳

ژانر: Action / Adventure

امریکا – دهه ۶۰ میلادی. جیک کانوی به تازگی از ارتش خارج شده و به شهرشان بر میگردد تا با عمو برادرش یک زندگی آرام را داشته باشد. جیک به خانه باز میگردد و یک شب که حوصله اش سر رفته از خانه بیرون میزند تا دنبال برادر طغیان گرش برود که حالا فکر میکند جیک یک پشتوانه ی مناسب برایش است. اما در این بین برادرش به دست گروهی که بعدا معلوم میشود Devil’s Hand نام دارند کشته شده و جیک قصه ی ما قسم میخورد که انتقام خون برادرش را بگیرد!

خواهش میکنم یکی راهنمایی کند! از کجا شروع کنم؟!

به داستان ( البته اگر بشود اسمش را داستان گذاشت!)دقت کنید که در فرهنگ موتورسوارهای غرب ایالات متحده در دهه ۶۰ میلادی اتفاق می افتد. اولین سکانس هایی که جیک( قهرمان اصلی بازی) را مشاهده میکنیم با چاقویش بازی میکند و مثل فیلمفارسی های عصر جاهلیتِ سینما، منتظر است تا مردی بیاید و بگوید که “‌ سوزوکی! از زندان آزادی!”. فرقش این است که اینجا فرمانده اش می آید و خبر آزادی را بهش میدهد. سکانس بعدی جیک با عمویش است و دقیقا از همینجا کات میخورذ به یک شب که در خانه نشسته و تلویزیون میبینید. به قدری سردستی و خام دستانه این سکانس ها پشت هم چیده شده اند که انگار هرکدام گرفتار سانسورینگ همین تلویزیون خودمان اند و هر سکانس از یک جایی گرفته شده.

بگذارید کمی از جیک کانوی، شخصیت اصلی بازی بگویم. برای اینکه تصور کاملی از این شخصیت داشته باشید؛ بر و بازو و بالاتنه ی  راک،‌ ستاره ی کشتی کج را متصور شوید. مرام و مسلک لاتی فیلمهای دهه ۶۰ را هم به همچین آدمی گره بزنید. حالا یک آدم داریم که با هدفی “قیصر مانند” به دنبال خون برادرش است. این قهرمانی که سیگار به بازوی خود میزند و با چاقوی ارتشی اش میخواهد انتقام خون برادرش را بگیرد را از داخل بازی بردارید و یک مترسک جایگزینش کنید. ببینید واقعا فرقش در چیست! باور کنید هیچ فرقی نمیکند. به خصوص اینکه طراحی شخصیت های زشت بازی هم اصلا اجاز ه نمیدهد که کات سین های بی کیفیت و فوق العاده آشغال بازی را تحمل کنید.

من به شخصه نتوانستم خیلی از میان پرده های بازی را تماشا کنم. اولا که دیالوگ ها به قدری بلاهت بار نوشته شده است که رو به مضحک بودن میگذارد. از دهان نقش اول بازی همین بس که چندین بار هدفش را بیان میکند : “‌ I need a name”.  واقعا هم همین است. همینطور نام به نام جلو میرود و شما هم اگر بتوانید کارگردانی فجیع میان پرده ها را تحمل کنید چیزی بیشتر از همین یالوگ ذکر شده گیرتان نمی آید.

حالا اینجا را ببینید. آقایون سازنده ی بازی میخواستند بخش “‌رومنس” بازی را هم خالی نگذارند، نه اینکه این بازی پر از سورپرایزهای ریز و درست برای مخاطب است و فقط همین یک تکه باقی مانده بود. جیکِ داستان ما که داداشش را هم به تازگی از دست داده با هربار دیدن جنس مخالفش،‌کنترلش را از کف میدهد و …! جالب اینجاست که  زنانی هم که به نقش اول ما بر میخورند همه خودشان نصف این “حس رمانتیک”‌ جیک را بر می انگیزانند! برای یک بازی، خیلی احمقانه است.

و شروع یک رابطه ی … هوووق!

طبق آمار منتشر شده، این بازی بدترین بازی کنسول Xbox 360 در تمام دوران هاست. این لقب به حق برازنده ی بازی است و یکی از دلایلش گرافیک فاجعه ی آن است.به منوی بازی که وارد شوید، اولین مشکل گرافیکی میبینید. بله، با دیر لود شدن بافت ها آشنا شوید. بدون استثنا در تمامی مراحل باید  کمی منتظر بمانید که بافتها بالا بیایند. بعضی هایشان که تا‌ آخر مرحله اصلا لود نمیشوند. و همان بهتر که لود نمیشوند چون چه چیزی را میخواهید ببینید؟ اگر بگویم گرافیک این بازی در حد PS2 است،‌ در حق بدترین بازیهای‌آن کنسول افسانه ای هم ظلم کرده ام. از حرکات صورتها و باقتهای لباس گرفته تا افکتهای خون و دود و انفجار و زمین و آسمان این بازی همه چیز مسخره است. به مقوایی میماند که در سرتاسر یک نقشه ی خالی پراکنده شده است. در عنوانی که حتی برای افتادن و تصادف در بخش های موتور سواری بازی هیچ انیمیشنی در نظر گرفته نشده، است؛ میخواهید از یکنواختی در ترکیب رنگ و طراحی شخصیتهای جانبی و فرو رفتن آبجکتها در شخصیت اصلی و شخصیت اصلی در موتورش و موتورش در جاده هم بگویم؟

چند لحضه قبل داشتم در جاده رانندذگی میکردم! … ببخشید الان من کجا هستم؟

اگر در سایت اصلی بازی بروید، یک موزیک در سبک راک خواهید شنید که در منوی اصلی بازی هم آنرا خواهید شنید. این تنها نکته ی مثبت بازی ride to Hell Retribution است. تقریبا دو سه قطعه ی دیگر هم برای کل بازی در نظر گرفته شده که آنقدر تکرار میشود که پیشنهاد میکنم اگر میخواهید این “چیز” را بازی کنید حتما صدای موزیکش را قطع کنید، زیرا بعد از سه بار تکرار شدن دستش رو میشود و حالتان را بهم میزند. از عجایب همین موزیک تکراری هم این است که وسط یک دعوا ناگهان قطع میشود و ناگهان وسط یک میان پرده ادامه اش پخش میشود، حالا مهم نیست که این موسیقی به میان پرده ای که پخش میشود میخورد یا نه. اصلا مهم نیست! چون هیچ چیز این بازی مهم نیست، همانطور که صداپیشگی صداپیشگانش مهم نیست. این بازی حتی برای سازندگانش هم مهم نبود. میخواهید صداپیشگی بازی را تصور کنید؟‌ به سایت google translate بروید و متن ” I need a name” را بنویسد، حالا گزینه ی “Listen” را بزنید. همه ی شخصیتهای بازی همینطوری حرف میزنند. Deep Silver هرچه پول به این صداپیشه ها پرداخت کرده را باید همین الان پس بگیرد! دیالوگهای بی احساس، صداهایی هستند که از درون شخصیتها بیرون می آیند، که حتی با لبهایشان و حرکات دستشان هماهنگی ندارند چه برسد به …

میخواهید کسی را عذاب بدهید؟ اول نگاه کنید که این شخص مستحق این عذاب سخت باشد؛ حالا فرد مورد نظر را به یک صندلی ببنید و دسته ی کنسول را به دستش بدهید و حالا بهش بگویید تا به سراغ گیم پلی ride to Hell Retribution برود.اگر از بخش موتور سواری بازی شروع کنید خیلی بهتر است. کنترل؟ اصلا فکر کنترل کردن را از ذهنتان خارج کنید، حتی فکرِ فکر کردن به گیم پلی این بازی را هم نکنید. جون آنقدر بد ساخته شده که خودش به تنهایی میتواند آشغال بودن این بازی را ثابت کند. آخر از یک بازی که اول قرار بوده Open-World باشد و بعد به سه قسمت تبدیل شده و حالا در قالب یک بازی کامل به بازار عرضه شده چه انتظاری میشود داشت؟ واقعا نمیتوان سبک این بازی را مشخص کرد. در جاهایی مثل Dead End به شما امکان گشت و گذار میدهد اما اگر کمی آنطرف تر بروید به سرجای اولتان بر میگردید. اگر open-World بودن به حق انتخاب مراحل باشد، بله این بازی یک open-world کامل است.سکانس های موتورسواری طولانی و بی مصرف این بازی زمانی به اوج خودش میرسد که سوار یک تریلی میشوید. فرق راندن تریلی و موتور در این بازی فقط ظاهری است. تریلی هم مثل موتور است. همانقدر عذابتان میدهد. اتفاقا این مراحل یادآور یکی دیگر از بدترین بازیهای تاریخ است که باید با تریلی از دست پلیس ها فرار کنید، که در آن بازی مشکل این بود که پلیسی وجود نداشت!

ای کاش ویدئویی از این قسمت بازی گرفته بودم تا دور هم کلی میخندیدیم!

من تمام تلاش خودم را کردم تا هرکسی که این متن را میخواند ز بازی کردن Ride to Hell Retribution صرف نظر کند. اگر راضی نشدید، ازتان خواهش میکنم سراغ این بازی نروید، حتی فکر تحمل کردن این بازی را بعنوان یک بازی ضعیف هم از سرتان بیرون کنید. اصلا فکر کنید همچنین بازی ای تا حالا وجود نداشته و به زندگی گیمری تان ادامه دهید، من قول میدهم هیچ چیز تغییری نمیکند.

پا نوشتی از مدیریت سایت دانیال نوروزی : 

هیچوقت فکرشو نمیکردم یه بازی تا این حد آشغال باشه که این نمره رو از سایت ما بگیره !این لحظه ی تاریخی در گیمفا همیشه ماندگار میماند ! :دی