مقاله:بیشتر گیمر ها بازی ها را به اتمام نمی رسانند و این اتفاق بدی نیست
بیش تر گیمر ها بازی ها را به اتمام نمی رسانند. این یک فاجعه نیست. بلکه این ویژگی طراحی بازی های ویدئویی است. کارگردان خلاق Ubisoft ، آقای Jason VandenBerghe درباره ی این مسئله توضیحات کامل و جامعی را داده اند که شما می توانید ترجمه ی آن را در ادامه ی مطلب مشاهده کنید.
استدلال: به عنوان طراح بازی ، شما در ساخت پایان بازی نسبت به سایر اقسام بازی آزادی عمل بیشتری را در دسترس دارید.
در ابتدای امر به هیچ وجه داشتن یک پایان مد نظر شما نیست. بازی ها حالت گره خورده ای دارند. اگر شما از چارچوب های خود خارج شوید ، به شما لقب شرکت خوب را می دهند. همچنین باید به این نکته توجه داشت که هیچ کس تا کنون فوتبال را تمام نکرده است.
اما برای بازی های که پایان دارند ، همیشه تنها بخش کوچکی از گیمر ها آن را می بینند. ما هنوز به عنوان یک صنعت و یک تمدن در مورد این موضوع سردر گم هستیم. ما از ایجاد پایان های سطح پایین در بازی هایمان وحشت داریم و گیمرهایی که قبل از دست یافتن به پایان بازی ، کنترلر خود را زمین می گذارد ، درواقع با یک صحنه ی مبهم به تیم بازیسازی توهین کرده است.
هنوز این مهارت گیمر ها برای توفق بازی ها در هر زمانی که احساس کنند ، یک مسئله ی ذاتی و طبیعی به حساب می آید! این اتقاق بدی به حساب نمی آید ; این اتفاق خوبی است. این ها جزئی از طراحی بازی می باشد. و اگرشما یاد بگیرید در اصرار ورزیدن به این که هر کسی که بازی را شروع می کند باید آن را به پایان برساند ، کمتر نگران باشید و تو جه و تمرکز خود را بر مزایای این حقیقتی که بازی ها به شما می دهند ، بگذارید ، آزادی عمل بیشتری را در طراحی بازی نسبت به طراحی پایان آن پیدا نخواهید کرد.
این سوال پیش می آید که : چطور می توان از این آزادی و استقلال استفاده کرد؟
یاد گیری تفریحی انجام کاری
چندین سال پیش در اواخر سال ۱۹۹۰ من با یک دوست غیر عادی به نام Dylan زندگی می کردم. Dylan یک فرد عیاش ، عاشق شمشیر و تئاتر ، یک کلکسیونر تجربیات و مشتاق بازی های ویدئویی بود. او دها یا شاید صدها بازی در طول سال انجام می داد. و این قضیه به قبل از اینترنت بر می گردد. بیشتر بازی ها از فروشگاه ها می آمدند. اما با تمامی این شور و اشتیاق به یاد نمی آورم که تا کنون او را بیشتر از یک ساعت در حال بازی کردن یک عنوان دیده باشم. او بازی ها را می خرید ، برای آن ها تلاش می کرد ، به آن ها عشق می ورزید و.. و بعد برای همیشه آن ها را کنار می گذاشت. این همان مردی است که بعد از یک ساعت یا همین حدود بازی کردن Diablo ، از آن دست کشید. غیر عادی تر از این موضوع این است که او همیشه از خرید خود راضی بوده و هیچ وقت حسرت و ناراحتی ندیدن پایان بازی در چهره اش دیده نمی شد. او هیچ این کار را با کتاب ها و فیلم ها نمی کرد. مشاهده ی رابطه ی عجیب و غریب Dylan با بازی هایی که انجام می داد به من آموخت که کاملا ضروری نیست برای درک یک بازی ، آن را به پایان رساند.
این مسئله ی بدی نیست
شاید سال قبل را به یاد داشته باشید که CNN مقاله ای را توسط Black Snow منتشر کرد. در این مقاله اشاره شد که تنها ۱۰ تا ۲۰ درصد گیمرها بازی هایی را که شروع می کنند به پایان می رسانند.
هیچ استدلالی وجود ندارد. وقتی ما می بینیم که تعداد افرادی که بازی ها را به اتمام می رسانند ۳۰ تا ۴۰ درصد است. از تیم بازی سازی تقدیر به عمل می آوریم. این اعداد حاکی از آن است که ما مدیریت خود را به گونه انجام داده ایم که بازی هایی پر محتوا را ارائه دهیم و راه خود را در این مسیر هموار تر کنیم. تنها چند بازی با ارزش به این هدف دست پیدا می کنند.
اما من در این مقاله و دیگر مقالات مشابه این مقاله ، یک شکایت به همراه یک فرض ناگفته دارم.
لطفا در این جمله کمی تفکر کنید: از هر ده نفر که بازی های مورد علاقه ی عموم (بازی های سال) را انجام می دهند ، تنها یک نفر آن را به پایان می رساند. شما چه برداشتی از این جمله می کنید؟ آیا یک بازی با نمرات بالا نمی تواند مردم را مشغول به خود کند؟ یا ظرفیت توجه گیمرها به بن بست رسیده است؟ چه کسی مقصر است؟ سازندگان یا گیمرها؟ یا شاید به خاطر فرهنگ ما است؟
شکایت من همراه یا یک ایده است که شکست در اتمام بازی یک اتقاق بد به حساب می آید. در بازی های ویدئویی بر زمین گذاشتن کنترلر قبل از صحنه ی آخر بازی که در آن هیجان به اوج خود رسیده است ، یک گناه به حساب می آید. این جزء بخش اصلی کار هنری ما می باشد.
ناتمام
من هیچ وقت شماره ی اول بازی Bioshock را تمام نکردم. در عین حال به عنوان یک بازی که به حق از آن لذت بردم ، در ذهن من باقی مانده است. بازی های زیادی هستند که حتی پایانی ندارند. The Sims پایانی ندارد. فوتبال. شطرنج. بسکتبال و…
در حقیقت اکثریت افراد دنیا بازی هایی را علاقه دارند که هیچ وقت پایان نیابند. در طراحی بازی حتی گذاشتن یک پایان در بازی امری واضح و کاملا اختیاری است. ما از این موضوع با خبریم. این موضوعی بدیهی است. خب پس چرا وقتی تنها ۲۰ درصد گیمر ها به پایان داستان بازی هایمان می رسند ، ما دندان های خود را به بفشاریم(دندان قرچه کنیم) و مو های خود را پاره کنیم؟
فیلم نیست
من به شخصه معتقدم که ایده های ما در مورد دیگر رسانه ها ریشه در اعتقادات ما دارند. وقتی که شما از دیدن یک فیلم دلسرد می شوید و مکان تماشای فیلم را ترک می کنید ،تلویزیون را هنگام بخش برنامه خاموش می کنید. کتابی را قبل از اتمام آن کنار می گذارید ; در این مواقع یک نوع حس رد غیر مستقیم در ما به وجود می آید. در مورد این رسانه ها دلیل انجام این کار واضح است: “من از این داستان به اندازه کافی لذت نبرده ام که بخواهم آن را ادامه دهم.”
وقتی یک شخص از بازی کردن دست می کشد، دلایل انجام این کار بسیار زیاد و متنوع می تواند باشد:
“من در ابتدا از این بازی لذت می بردم ، اما اکنون بسیار اذیت کننده شده است. و این بازی برای من نیست.”
“من عاشق این بازی هستم ولی از تمدن بازیکن خسته شده ام. پس خود در جای دیگری مشغول می کنم.”
“دوستان من مانع بازی کردن می شوند.”
این ها لزوما خطاهای طراح بازی نمی باشد. بازی ها به اندازه ی شیوه ی زندگی سرگرم کننده هستند و اگر یک بازی با زندگی شخصی هماهنگ نباشد ، آن ها آن بازی را کنار می گذارند. این یک فاجعه نیست. بلکه این ویژگی طراحی بازی های ویدئویی ما است. پس به جای اینکه به بازی های ما به چشم مقصر نگاه کنید و به خیال خود فکر کنید که ۹۹ درصد مردم که بازی ها را شروع می کنند به پایان آن هم دست پیدا می کنند ، یک نگاهی به دور و اطاف خود بیندازید وببینید چه کاری را می توانیم با واقعیت های موجود انجام دهیم.
ایجاد تلنگری در خود
بیشتر از نصف گیمر ها قصد پایان بازی را ندارند. و فکر می کنند که محدودیت در طراحی باعث ایجاد چنین حسی در آن ها شده است. این برای شما چه مفهومی دارد؟
اولا: نقش اصلی را در بازی حس و حال شخص ایفا می کند. بیشتر شبیه این است که گیمری ساعات خوب وخوشی را پشت سر گذاشته باشد. آن ها بازی را خریداری می کنند. شما به عنوان بازیساز آن عنوان ، به یک خود باوری عظیمی دست پیدا می کنید. و احتمالا می خواهند بدانند که شما چه چیز های دیگری را در آستین خود دارید.
دوما: گیمر ها خود می دانند که رسیدن به پایان بازی یک رویداد نادر است. زیرا آن ها به شخصه ، به احتمال زیاد معمولا این کار را نمی کنند. اما اگر تصمیم بگیرند که یک بازی را به اتمام برسانند ، این واقعیت را می پوشانند و این کار را به عنوان یک نشان افتخار ثبت خواهند کرد(ما امیدواریم). بدین ترتیت آن ها در ابتدا نوعی تشکر وسپاس گزاری دریافت می کنند .
حقیقت را بگو
من تنها همین یم توصیه را برای شما دارم: حقیقت لعنتی را بگو.
هرچه که هست در درون قلب شما قلب قرار دارد ، هرچه که هست شما را به سمت اول شدن بازی سوق می دهد ، این کار را با استفاده از مرکز اعتقادات شما انجام می دهد. به طریقی به آن ها می گوید “وقت خود را صرف آن کن”
اولین Modern Warfare مثال خوبی برای این قضیه است: ماموریت آخر بسیار دیوانه وار ، پر زد و خورد ، تقریباغیر ممکن بود که آن را بازی را به پایان رساند. هیچ توضیحی ندارد ، هیچ چیزی فراهم نبود(هواپیما! ، تروریست ها!) ، و با تمام سادگی بی نظیر بود. این سطح از بازی طوری است که شما فقط با اتمام بازی می توانید جشن بگیرید.
یکی از رضایت بخش ترین پایان هایی که من تا کنون آن را بازی کرده ام ، پایان بازی The Darkness بود. داستان بدین صورت مطرح می شد ; حقیقتی از خیال را که آن ها بوجود آورده بودند را افشا کرد و به من حقوق کاملی را برای مجازات شیطانی که من از آن بیزار بودم پرداخت. حقیقتی که در آن جا وجود داشت به همراه داستان استحکام یافت. من از تبه کاران آن بازی متنفر بودم و در پایان بازی کاری نکرد که مجبور شوم به دست خود فشاری وارد کنم(به جز بستن در پشت سر خود). وقتی من انتقام خود را گرفتم ، این من بودم که این کار را انجام دادم و این عمل با من ماند.
به عنوان مثال
ما این حقایق را در این مقاله به کار بردیم.
شما با من اینجا گیر کرده اید. وانمود می کنید که حرف هایی که زدم شما را تحت تاثیر قرار داده است. ما تقریبا به پایان راه رسیده ایم. و شاید به این فکر می کنید که چه نوشته ای را بعد از این بخوانم یا مشتاقانه منتظر هستید که پس از خواندن خط آخر این متن یک حس درونی رضایت بخشی به شما دست دهد.
منظور اصلی من از پایان چیست؟
پایان دادن شما را آزاد می کند
این منظور اصلی من از پایان دادن است: من آن ها را مشخص می کنم ، از آن ها در جهت عکس استفاده می کنم ، و اگر بتوانم برداشتی از آن داشته باشم ، از تمامی افرادی که در زندگی من تاثیر داشتند ، تشکر می کنم.
به عنوان یک طراح ، شما وقتی که پایان خود را مشخص می کنید نسبت به ساخت سایر اقسام بازی احساس آزادی عمل بیشتری می کنید. بنابراین در پایان ، حقیقت لعنتی را بگو. به بهترین شکل ممکن به این سوال پاسخ بده. و می بینی که به دنیا چیزی را ارائه خواهی داد که به خاطر بسپارند.
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- مایکروسافت هماکنون روی پلی استیشن بازیهای پرفروش بیشتری نسبت به سونی دارد
- شایعه: احتمال عرضه Helldivers 2 روی Xbox Series X|S وجود دارد
- خالق Nier: استودیوهای ژاپنی نمیتوانند با تکنولوژی غربیها رقابت کنند
- بازی هایی که مورد بیمهری مخاطبین قرار گرفتند (قسمت دوم)
- سیستم مورد نیاز Ghost of Tsushima مشخص شد؛ اولین بازی که روی PC از تروفیها پشتیبانی می‌کند
- دنیاهای آخرالزمانی که اگر در واقعیت رخ بدهند بقاء در آنها دشوار خواهد بود (قسمت اول)
- سونی ممکن است اجرای بازیها با نرخ فریم ۳۰ روی PS5 Pro را قبول کند
- نسخه PS5 بازی Starfield به مدت ۴ سال در دست توسعه بود
- رتبهبندی شخصیتهای اصلی سری GTA
- Fallout 4 پرفروشترین بازی هفته گذشته در اروپا
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
بهترین فیلمها و سریالهای زامبی محور کره جنوبی 
معرفی ویلن انیمیشن Inside Out 2: احساس اضطراب 
رتبه بندی بهترین فیلمهای پاد-آرمانشهر و جنگی سینما 
درجه سنی انیمیشن Despicable Me 4 اعلام شد 
فصل دوم سریال Squid Game اواخر سال ۲۰۲۴ پخش میشود 
دنیاهای آخرالزمانی که اگر در واقعیت رخ بدهند بقاء در آنها دشوار خواهد بود (قسمت اول) 
نبرد ولورین و ددپول در تریلر جدید Deadpool & Wolverine 
فیلم Five Nights at Freddy’s 2 باید ترسناکتر باشد 
رونمایی از فیلم جدید هیولای نمادین سینما یعنی Godzilla 
معرفی آثاری جذاب برای تازه واردان به دنیای انیمه | قسمت پایانی
Inside Out 2 احساسات، شخصیتها و ماجراجوییهای جدیدی را نشان میدهد 
هر آنچه از فصل دوم سریال Wednesday میدانیم - درجه سنی انیمیشن Despicable Me 4 اعلام شد
- رتبه بندی بهترین فیلمهای پاد-آرمانشهر و جنگی سینما
رتبه بندی بهترین فیلمهای اکشن یک دهه اخیر سینما - بهترین فیلمها و سریالهای زامبی محور کره جنوبی
حضور سونیک در ویدیو جدید سریال Knuckles - معرفی ویلن انیمیشن Inside Out 2: احساس اضطراب
سینماکان: اعلام تاریخ اکران The SpongeBob Movie: Search for SquarePants 
رونمایی از گرالت جدید در ویدیویی از فصل چهارم The Witcher
- هر آنچه از فصل دوم سریال Wednesday میدانیم
- سینماکان: اعلام تاریخ اکران The SpongeBob Movie: Search for SquarePants
هر آنچه از انیمیشن Moana 2 میدانیم 
اعلام زمان آغاز فیلمبرداری فصل دوم Wednesday 
ویدیو: اگر بازی پاندای کونگ فو کار جهان باز برای پلتفرمهای نسل بعدی ساخته شود - Inside Out 2 احساسات، شخصیتها و ماجراجوییهای جدیدی را نشان میدهد
آندرتیکر به ایران میآید 
پیکسار اولین تصویر از احساس نوستالژی در انیمیشن Inside Out 2 را منتشر کرد 
فیلمهای کمدی که سال ۲۰۲۴ اکران میشوند - درجه سنی انیمیشن Despicable Me 4 اعلام شد
نظرات
امیررضا جان دستت درد نکنه
اشالا بعد افطار میخونیم.چشامون باز نمیشه الان
حال خوندن ندارم {تیتر}…
راست میگه بازیای چرتو نمیشه تا اخرش بری …مثل remember me……. 😎 :chic:
درسته remember مثل شکنجه بود ولی اینقدر قحطی بازی بود که تمومش کردم و تا اخر عمرم دیگه بهش فکر هم نمیکنم :laugh:
دارم میخونم یکم طولانیه………ممنون بابت مقاله
به نظر می باید از بازی لذت بر همین به پایان رسوندنش مهم نیست :yes: :yes: :yes:
در مورد بازی هایی مس بتلفیلد یا کال اف راس میگه ولی مسلن بایوشاک با بتمن چی؟
مقاله رو کامل میخونم میام نظر میدم.
در مورد بازی هایی مس بتلفیلد و کال اف راس میگه چون خیلی ها رو میشناسم که هنوز اینا را تموم نکردن والی تو کال اف توی انلاین پرستیژ ١٠ هستن.
(اکثریت افراد دنیا بازی هایی را علاقه دارند که هیچ وقت پایان نیابند) دقیقا من یکی از همون افرادم 😀
ممنون امیر رضا جان
خوندم و باحال بود ممنون امیر رضا جان. من اگه یه بازیو تموم نکنم خوابم نمیبره!! خیلی باحال بود ممنون.
یعنی قیافه این یارو منو کشته از اول تا اخرش داشتم میخندیدم :rotfl: :rotfl: :rotfl:
بازی اگه جذابیت داشته باشه مثل COD+BF یا کلا تو این سبک تا آخرش میرن
ولی بعضی بازی ها هستن آدم رو خسته میکنه و پایانش فایده ای نداره لول :shutmouth:
الان به من بگو پایان جذاب bf3 چی بود ؟ 😐
من خودم به شخصه از تموم شدن GTA San anderias خیلی غصم گرفت چون ۱ سال فقط همونو بازی میکردم. وقتی تموم شد با خودم گفتم چیکار کنم؟
بازیی مثل Heavy rain یه بازی بی پایانه چون هر دفعه تا اخر میری یه پایان جدید میبینی من تا حالا ۵ دفعه این بازی رو تموم کردم وباز هم دوست دارم تمومش کنم :yes:
نه تورو خدا بیا از تمام بازی خوشت بیاد (من اولشو دوست داشتم بقیش مثل اولش بود) این ها همون نوب هایی هستن که تا یه صحنه ی ضعیف میبینن میگن اه این دیگه چی بود آشغال بود…نمیتونن بازی کنن بازی براشون سخته از بازی ایراد میگیرن(عروس بلد نیست برقصه میگه زمین کجه) مثل دد اسپیس که خیلی ها به دلیل سختیه این بازی، بازیش نمیکنن..
خیلی از Gta باز ها اصلا مراحل بازی رو نمیرن فقط میزن تو بازی دور دور کنن..
اسمشون هم میگذارن گیمر…
البته GTA یه اسطورس شکی هم درش نیست…
بابا بازی کن بازی های قشنگ رو باید بازی کرد مثل یه فیلم، یه فیلم براتون میارم تا دو ساعت به فیلم فوش میدی بعدش تو صحنه ی آخر اتفاقی می افته میگی عجب فیلمی بود البته مقایسه ی فیلم با بازی کار درستی نیست ولی بازی های قشنگ و دلچسب رو من تا آخر میرم یعنی بازی که خوشم بیاد رو تا آخر میرم…
بازی هایی مثل Gta خیلی طرف دار دارن چون مثل حرف این آقا استقلال دارید ولی من این جور بازی ها رو اصلا دوست ندارم چون داره شما رو از محور اصلی بازی خارج میکنه برو خلاف کن، لباس عوض کن، تفنگ بخر و این جور حرفا خیلی از آدم هایی که سر این بازی ها میشینن دوست دارن خیلی از کارای تو بازی مثل خلاف کاری کردن دزدی کردن اذیت کردن مردم و… رو تو واقعیت انجام بدن ولی چون نمیتونن تو دنیای مجازی این کارو میکنن یه جوری بعضی از عقده هارو خالی میکنن البته با همه نبودم ولی خیلی ها به خاطر این دلیل این کارو میکنن من با چشم های خودم هزار بار دیدم…
باز هم میگم همه این جوری نیستن وGTA یه اسطورس….
:no: :no:
چه حوصله ای داری انقدر مینویسی
ولش فقط بخون بره خاستی یه نضرکی هم بده بره :yes: :yes:
داداش آخه نمیتونم تحمل کنم حرف های این یارو تو کتم نمیره…
تا حالا توجه کردی تو چی میگی این آقای خوش تیپ چی میگه ؟؟؟
این آقا داره طبق آمار صحبت می کنه و دلیلشم ضعف بازیباز می دونه نه خود بازی . اگه یه دور متنو می خوندی و بعد فقط با توجه به تیتر نظر میدادی به این نتیجه نمی رسیدی .
یکم برو بالا تو متنو یه نگاه کن ، نه ولش کن خودم میگم :
آیا یک بازی با نمرات بالا نمی تواند مردم را مشغول به خود کند؟ یا ظرفیت توجه گیمرها به بن بست رسیده است؟ چه کسی مقصر است؟
یا اینجا که میگه :
این ها لزوما خطاهای طراح بازی نمی باشد. بازی ها به اندازه ی شیوه ی زندگی سرگرم کننده هستند و اگر یک بازی با زندگی شخصی هماهنگ نباشد ، آن ها آن بازی را کنار می گذارند. این یک فاجعه نیست. بلکه این ویژگی طراحی بازی های ویدئویی ما است. پس به جای اینکه به بازی های ما به چشم مقصر نگاه کنید و …
نگفت بازی ای مثله دد اسپیس چون سخته نمیشه رفتش میگه بازیباز مشکل داره و علاقه نداره به دلیل :
“من در ابتدا از این بازی لذت می بردم ، اما اکنون بسیار اذیت کننده شده است. و این بازی برای من نیست.”
“من عاشق این بازی هستم ولی از تمدن بازیکن خسته شده ام. پس خود در جای دیگری مشغول می کنم.”
“دوستان من مانع بازی کردن می شوند.”
در ضمن آزادی عملی که این داره میگه ربطی به آزادی gta نداره ! این داره از آزادی بازیباز تو طراحی مراحل مختلف صحبت می کنه ، اینکه اگه به پایان فکر کنه واسه طراحی این میشه اگه فکر نکنه آزادیش این میشه ….
بازم بخونی بد نیست !
بازیباز نه سازنده ها …
آزادی سازنده تو …
مرسی هادی!
واقعا شفاف سازی کردی برای برخی از دوستان
داداش خیلی آقایی ولی من متن رو کامل خوندم این جوری دست گیرم شد همون دو تا جمله ای هم که نوشتی به حرف های من تا حدی مربوط بود طرف از اول بازی خوشش اومده بعد یه ذره بازی براش یک نواخت شده حالا این مشکل خیلی بزرگی نیست تقریبا ۸۰ درصد بازی ها این جورین من میگم آدم باید بازیه خوب رو تا آخر بازی کنه….
:yes:
اتفاقا من عادت دارم تمام بازی هایی که انجام میدم رو تا آخرش برم و تمومشون کنم :yes:
فقط Remember Me بود که واقعا چرتو پرت ترین بازی عمرم بود و بعد از رفتن ۱ مرحله پاکش کردم.
داداش بستگی داره بازی رو تو چه حالتی تمومش کنی
من همیشه وقتی میخوام یه بازی رو برم اول رو درجه ی نرمال تمومش میکنم و اگه ازش خوشم میاد روی سخت ترین درجه که تو بازی وجود داره تمومش میکنم :yes:
Dishonored رو ۳ بار تموم کردم. دفعه ی اول رو حالت نرمال و دو دفعه ی بعدی رو حالت Very Hard :yes:
من هم همه بازی ها رو تموم میکنم….. حتی با شکنجه…..ولی تنها بازی که رسید دستم تمومش نکردم dead space 3 بود نمیدونم چرا؟؟؟؟؟ ولی تا مرحله ۶ رفتم بیخیالش شدم اصلا از رو ترس نبود چون من عاشق این نوع سبکم ولی خوب نتونستم… با این که بازی خوبی بود. :yes:
مرسی بابت مقاله……..
من بازی رو برای تموم کردن میرم ولی اخیرا بیشتر بازی ها که خیلی هم سر و صدا کردن رو تموم نکردم و وسط راه ازشون خسته شدم
مثل cod black ops2 و ac iv و ….
در حقیقت در دو سال گذشته حدود ۵ تا بازی از ۲۰ تا رو تموم کردم در حالی که همه معروف بودن
بازی باید هر پارت که میری آدمو به پارت بعد بکشه هیجان داشته باشه :silly:
از همه ی دوستان ممنونم
امیدوارم این مطلب مفید واقع شده باشه
من با این مقاله کاملا موافقم
درسته
من خودم بتمن رو تموم نکردم اما همون مقداری که بازی کردم من رو وادار میکنه که سری جدیدشو بخرم
شاید باورتون نشه ولی مکس پین ۳ رو هم هنوز تموم نکردم
ولی اگه ۴ بیاد حتما میخرم 😀
من بازی ای رو تا آخرش میرم که هیجان زیادی داشته باشه و وقت گیر و اعصاب خورد
کن نباشه البته منظورم از وقت گیر بودن وقت تلف کردنه مثل assassin 3.
در ضمن امیر رضا جان ممنون از این که عکس این یارو گذاشتی یه تنوعی در سایت ایجاد شد.
یعنی من و بقیه ی دوستان که زحمت می کشیم و مطلب های متفاوت در اختیار شما قرار می دیم هیچ تنوعی را برای شما ایجاد نمی کنه؟!!
اگرشما یاد بگیرید در اصرار ورزیدن به این که هر کسی که بازی را شروع می کند باید آن را به پایان برساند ، کمتر نگران باشید و تو جه و تمرکز خود را بر مزایای این حقیقتی که بازی ها به شما می دهند ، بگذارید ، آزادی عمل بیشتری را در طراحی بازی نسبت به طراحی پایان آن پیدا نخواهید کرد.
در پایان ، حقیقت لعنتی را بگو …
با این دوتا جملش بیشتر حال کردم و صد در صد باهاش موافقم … خودش توضیح داده دیگه نیازی به چرت و پرتای من نیست ولی دمش گرم که میفهمه چیکار می کنه … ممنون امیر جان … ترجمت که همیشه عالیه ولی متنت هم روان بود و صد البته موضوع جالبیو انتخاب کردی :yes:
لطف داری هادی. خوشحالم که شما و خیلی های دیگه از این مطلب خوشتون اومده
راست میگه… :laugh: 😀
he says true :yes: :yes: :yes: :yes: :yes: :yes:
من که یا یه بازی رو شروع نمیکنم یا اگه شروع کنم تا آخر میرم
نظر جالب توجهی داشت;شاید دلیلش اینه که سازنده ها بیشتر به اغاز و پایان اهمیت میدن یا روند بازی رو به صورت تصاعدی پیش میبرن,به همین دلیل گیمرها یا از بازی دلزده میشن یا میبینن که ارزش وقت گذاشتن رو نداره,که این موضوع برای بزرگسالان بیشتر صدق میکنه.
من خودم فقط ۳ بازی بوده که از خریدش پشیمون شدم : Dragon Age 2 و دو نسخه اخیر Medal Of Honor,به دلیل این که معیارم رو برای تهیه بازیها سایت های Metacritic – IGN – Gamespot – Game Informer و اخیرا گیمفا قرار دادم.
ممون امیر رضا جان همیشه مقاله هات مفید و جالب توجه هستند.
ولی من بر خلاف خیلی ها عادتمه که اگه یه بازی رو شروع کردم،تا آخرش میرم…حتی اگر خیلی مزخرف باشه مثل Remember me 😎 😎 😎 البته یه سری بازی ها رو نمی شه تموم کرد،مثل فیفا و … 😀
راستی،ممنون بابت خبر :yes: :yes: :yes: :yes:
آره منم بازی portetype 2 با sniper elite 2 رو تموم نکردم.. خیلی تکراری بودن… بازی نباید همه ایده هاشو اولین مراحل نشونه گریمر بده.. اینجوری بازی تکراری میشه… باید تا آخرین مرحله گیم پلی رو جذاب پیش ببره.. :yes: :yes:
من ۲ تا بازی امسال وقتی بازی میکردم و وقتی تموم شده ناراحت شدم که چرا تموم شد و ای کاش بازم ادامه داش .. بازیهای DmC با Far Cry 3 بود :inlove: :inlove: :inlove:
remember me اصلا هم مزخرف نبود.. یه بازی خوب بود.. فوق العاده و شاهکار نبود.. ولی بازی خوبی بود.. من که لذت بردم.. شماها خیلیاتو از وقتی که به RE6 امتیاز پایین دادن سایتا هرچی کپکام میسازه و خبر ازش میاد میگین چرته.. :no: :no:
:yes: :yes:
من تقریبا ۹۸درصد بازیهایی که تو کل عمر گیمریم خریدم رو تموم کردم، یا یه بازیو نصب نمیکنم یا تمومش میکنم،کلا عنوانی رو نمیخرم که تمومش نکنم!از بازیای بدون پایان بدم میاد چون صرفا برای ادرنالین یا پر کردن وقت هستن و درون مایه ای ندارن!اگه یه بازیو شروع کنم اگه به هر دلیلی تمومش نکنم یکی به قول این اقا به تیم سازنده توهین کردم(حالا هر بازیو هر سبکی که باشه)و کلا از خودم راضی نیستمو تا چند ماه این موضوع روی اعصابم راه میره! کلا از همون اول هدفم دیدن اخر بازی هست خیلی خیلی برام مهمه!ببخشید طولانی شد!
در ضمن شده یه بازیو تو طول یک یکو نیم سال چند بار نصب وپاک کنم ولی اخرش تا تمومش نکنم دست از سرش بر نمیدارم(البته خیلی کم پیش اومده) خیلی ناراحتم از دوستانی که این جوری فکر میکنن!چه جوری؟قرار نیست که همه بازیا شاهکار و اون جوری که دلتون میخواد باشه شاید خیلی بازیا خوب یا شاهکار نباشن ولی تقریبا هیچ بازی نیست که لقب مضخرف یا اشغال بهش بدین،هر چی هست بالا خره زحمتی روش کشیده شده به اندازه اون زحمتم که شده باید بهش حداقل احترام رو گذاشت نظرتون چیه؟؟؟؟
آخ قربون دهنت :-* من که وقتی بچه بودم بازی GTA Voice City رو ۱۰ بار بازی کردم ولی آخرشم مرحله دزدی از بانک رو نتونستم تموم کنم 🙁
خب بازی ای که قشنگ نباشه آدم نمیتونه تا آخر بره زور که نیست :reallyangry:
ممنون بابت مقالت….
:yes: :yes: :yes:
مرسی بابت مقاله :yes: جالب بود
من خودم تو این دو سه سال فقد شیش هفتا بازی رو تموم کردم ولی نزدیک ۵۰ تا خریدم که با دوتاش خیلی حال کردم
tomb rider . spilinter sell convection . 😉