دل نوشته های یک گیمر خسته؛ یاد باد آن روزگاران، یاد باد!
با سلام خدمت گیمفایی‌های عزیز و گل، امیدوارم لبتون خندون، جیبتون پر پول و تنتون سلامت باشه. با من همراه باشین تا سری به دوران خوش گذشته بزنیم با گیمر خسته!
بعد از یک وقفه‌ی طولانی، با یه قسمت دیگه از دل نوشته‌های یک گیمر خسته در خدمت شما عزیزان هستیم. امروز قراره خاطره بازی کنیم و سری به گذشته بزنیم. وقتی که انرژی بیشتری داشتیم، حال دلمون خوب بود و اصلا از خیلی از مشکلات، روحمون هم خبر دار نبود!
روزگار گذشته، روزگار جالبی بود. وقتی سنمون کمتر بود و اصلا خیلی از چیزا رو نمی‌فهمیدیم، لذت بردن از زندگی برامون خیلی راحت‌تر بود. دنیای ما به تکالیف مدرسه، فوتبال بازی کردن تو کوچه و خوش گذرونی با رفقا خلاصه میشد. از مدرسه خسته و کوفته برمی‌گشتیم، دوتا لقمه غذا می‌خوردیم و میرفتیم سراغ گیم. حالا یکی یه PS2 مشکی رنگ داشت، یکی هم یه سیستم ذغالی که وقتی روشن میشد صدای هواپیما میداد!
سرخوش بودیم … طول روز توی مدرسه فقط لحظه شماری میکردیم زنگ آخر بخوره تا مثل زندونی‌ای که تازه آزاد شده، به آغوش خونواده برگردیم. اون لحظه‌ای که می‌رسیدی خونه، کامپیوتر یا کنسول رو روشن میکردی و خسته شروع میکردی سر و کله زدن با ریچارد شیردل و خلیفه، اونجا حس میکنم اوج لذت و رستگاری برامون بود!
اون موقع نه می‌فهمیدیم مشکلات فنی چیه، نه اونقدر اهمیت می‌دادیم. همین که کنسول سی دی رو بخونه و کامپیوتر موقع کلیک کردن روی آیکون بازی یه ارور عجیب و غریب نده راضی بودیم. اگه وسط بازی، باگی چیزی هم می‌دیدیم، به جای عصبانی شدن معمولا تعجب میکردیم و می‌خواستیم به بقیه نشونش بدیم!
اون موقع از ارزش تکرار بالا، نیو گیم پلاس و این چیزا خبری نبود. این قدر یه بازی رو بازی میکردیم تا از از دبستان برسیم راهنمایی. تعداد دفعاتی که Resident Evil 4 و Max Payne و Assassin’s Creed 2 رو تموم کردم رو نمیدونم، اما میدونم چند صد ساعت پلی تایم داشتم! این که عجیب نیست، یه دوستی دارم، حداقل ۱۰۰ بار فکر کنم Resident Evil 4 رو تموم کرده. یعنی مثلا صبح از خواب بیدار می‌شده، بعد صبحونه یه راست می‌رفته سراغ بازی تا پاسی از شب! وقتی هم به صفحه Credits می‌رسیده می‌رفته توی منو و روز از نو روزی از نو!
اون موقع نه خبری از آنتاگونیست بود، نه پروتاگونیست و نه آنتی هیرو. فقط می‌فهمیدیم که ما خوبیم و اون زنه توی مکس پین بده. بقیش دیگه اونقدر مهم نبود! نه می‌فهمیدیم پرداخت شخصیت چیه، نه اهمیت می‌دادیم، کی به این چیزا اهمیت میده؟ بکش برو جلو حالشو ببر!
توی اون دوران، همه چیز بی عیب و نقص بود. الان که بر می‌گردم و فریم ریت و عملکرد فنی یه سری از بازیا رو می‌بینم، به خودم میگم چجوری ما ساعتها بی وقفه می‌نشستیم پای بازی و آخر سر هم به زور و تهدید از پاش بلند میشدیم!
جادوی بچگی اینه که تکرار برای آدم معنی نداره. با ذوق و شوق یه سی‌دی بازی از دوستمون میگرفتیم که البته توی مدرسه حکم قاچاق رو داشت، بعد خوشحال و خندون می‌آوردیم خونه و اگه موقع نصب ارور نمی‌داد و درست نصب میشد، دیگه ول کن بازی نبودیم. تنوع دشمنا، تنوع مراحل و اینا که حالیمون نبود. بازی میکردیم و لذت میبردیم و وقت می‌گذروندیم، خرج و خوراکمون هم که به عهده خودمون نبود، بهشتی بود زندگی برای خودش!
همون‌قدر که بازیا ساده بودن، ما هم ساده بودیم. معمولا نه خبری از لول آپ شخصیت بود، نه درخت مهارت، نه کار خاصی و نه چیز خیلی متفاوتی. ولی در عین حال هر کدوم از بازیا یه هویت مستقل از خودشون داشتن و به احساس متفاوت منتقل میکردن. چیزی که الان تقریبا خیلی کم به چشم می‌خوره و عملا نود درصد بازیای جهان آزاد برای مثال، یه ساختار ثابت یوبی‌سافتی دارن و همه سازنده‌ها هم به همین ساختار وفاداران!
شور و شوقی که دیگر نیست
امروز، با وجود اینکه بازیها بسیار پیچیده‌تر، کاملتر و واقعی‌تر شدن، اما به همون اندازه، اون حس و حال و شوق و اشتیاق کم‌رنگ‌تر شده. حداقل برای من. یجورایی انتظار کشیدن برای یه بازی، خیلی وقتا از تجربه‌ی همون بازی حس قوی‌تری رو میده. شایدم این بیماری منه و بقیه میتونن ده ساعت بدون وقفه پای کنسول و پی‌سی بشینن و بازی کنن، اما به شخصه حتی بهترین بازی جهان آزاد هم جلوم باشه، بعد دو ساعت کنسول رو خاموش میکنم و میرم تا چند ساعت بعد.
یجورایی غبطه می‌خورم به کسایی که هنوز اون شوق و اشتیاق قدیمی رو دارن و میتونن به معنی واقعی کلمه لذت ببرن. دلایل مختلفی داره به نظرم که من و احتمال قوی یه سری از شماهایی که این مقاله رو می‌خونین دیگه کمتر حس و حال قدیم رو داریم. مشکلات و دغدغه‌هایی که داریم، عوض شدن روحیه و از طرف دیگه تغییر ماهیت دنیای گیم و تغییر به سمت بازیای سرویس محور و چند نفره یا عرضه بازیای ناقص و درب و داغون که سازنده پنج سال بعد عرضه هنوز داره آپدیت میده تا مشکلات رو درست کنه!
روی کاغذ دنیای گیم الان کاملا در شرایط بلوغ به سر می‌بره. بازیای آنلاین، بازیای داستانی، بازیای Co-op، سبکای مختلف، بازیای مستقل و AAA، دنیای گیم امروز همه چیز توش پیدا میشه. هر سلیقه‌ای هم که داشته باشیم، کلی محصول و اثر برای تجربه و لذت بردن وجود داره.
سخن پایانی:
نمیدونم امکان پذیره یا نه، ولی دوست دارم بازم بتونم اون شوق و علاقه و هیجان گذشته رو تجربه کنم. مثل همون لحظه‌ای که اون سنگ بزرگ توی Resident Evil 4 می‌افتاد دنبالمون و باید تند تند X رو میزدیم. همون لذتی که از جمع کردن ارتش سوارکاران عرب و سربازای ویژه میبردیم و قبل‌ترش، با اشتیاق منو لودینگ بازی Stronghold Crusader رو نگاه میکردیم تا بازی کامل بالا بیاد. همون لذتی که توی گیم‌نتای زیرزمینی و با تجربه‌ی گروهی کانتر استرایک میبردیم و تنها دغدمون برای چند ساعت این بود که کسی از در B راش نده!
وقتی که با شاهزاده ایرانی جاذبه و محدودیت برامون معنی نداشت و از در و دیوار و هر چی که فکرشو میشه کرد میرفتیم بالا و یه حس ماجراجویی ناب رو تجربه میکردیم. شور و هیجانی که وقت تجربه Prototype داشتیم و حس میکردیم به معنی واقعی کلمه یه خدا هستیم و هر کاری ازمون بر میومد!
دلم اون هیجانی رو میخواد که موقع تجربه‌ی FIFA 98 و Winning Eleven داشتیم. چه جام‌هایی که روی PS1 و PS2 نمی‌ذاشتیم و چه کار‌هایی که نمی‌کردیم!
دلم اون ترس و اضطرابی رو میخواد که موقع تجربه‌ی نسخه اول سایلنت هیل تجربه کردم. دلم تنگ شده برای اون حسی که نسخه‌های اولیه Devil May Cry به آدم انتقال می‌دادن. وقتی که قیافه دانته شرقی بود و از سلاخی شیاطین لذت میبردیم!
دلم اون شور و هیجانی رو میخواد که موقع تجربه‌ی God of War داشتیم و اینقدر محکم دکمه‌ها رو فشار می‌دادیم که حس میکردیم هر لحظه ممکنه از جا در بیان!
وقتی چشامو می‌بندم و یادم میاد اولین باری که Alan Wake رو تجربه کردم و با وجود حس اضطراب، از لحظه لحظه بازی لذت میبردم.
اونقدر حس نوستالژی برامون قویه که حتی همین الان، وقتی خبر ریمیک شدن یه بازی خیلی قدیمی میاد یا نسخه‌ی جدیدی از فرنچایزای قدیمی معرفی میشه، قند تو دلمون آب میشه و پیش خودمون میگیم: “یعنی میشه بازم مثل گذشته اون لذت و هیجان رو تجربه کنم؟”
اگه هنوزم با معرفی بازیای جدید و مهم‌تر از اون، تجربه بازیای جدید هنوز هم اون لذت و شور و هیجان رو دارین که باید بگم خوش به حالتون! اگه هم مثل من اون حس گذشته رو کمتر دارین، به نظرتون مهم‌ترین دلیلش چیه؟
سوال گیمر خسته از گیمفایی‌ها:
نوستالژیک‌ترین بازی زندگیتون کدوم بازیه؟ برامون توی بخش نظرات تعریف کنین!
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف میکند
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازیهای آن روی تمامی دستگاهها
- این ۱۵ ویژگی منحصر به فرد GTA 6 را به یک تجربه خیرهکننده تبدیل خواهند کرد
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری 
بهترین دیالوگهای انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse 
نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3 
کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد 
خداحافظی احساسی میلی بابی براون با اعضای سریال Stranger Things 
یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره میکند 
زمان اکران انیمه Attack on Titan: The Last Attack مشخص شد 
عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد 
۱۰ طراحی کارکتر برتر انیمه One Piece 
آنا د آرماس به جمع بازیگران فیلم Avengers: Doomsday میپیوندد
- یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره میکند
معرفی ۱۶ از بهترین بازی های جنگی و شوتر ps4 
مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است 
گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵ 
بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است 
گیم‌پلی Cronos: The New Dawn بیشتر شبیه بازیهای مدرن Resident Evil است 
رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد 
پیشبینی یک شرکت تحقیقاتی: در نسل بعدی تنها یک کنسول توان رقابت با نینتندو را دارد 
بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد 
فهرست بازیهای محبوب استودیو ناتی داگ در سال ۲۰۲۴
- نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری
- بهترین دیالوگهای انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse
- نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3
- کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد
- خداحافظی احساسی میلی بابی براون با اعضای سریال Stranger Things
- زمان اکران انیمه Attack on Titan: The Last Attack مشخص شد
- عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد
- ۱۰ طراحی کارکتر برتر انیمه One Piece
- آنا د آرماس به جمع بازیگران فیلم Avengers: Doomsday میپیوندد
زمان آغاز فیلمبرداری فصل سوم سریال House of the Dragon تائید شد
نظرات
آخ آخ دقیقا حرف دلم رو زدید دیگه با بازی های امروزی حال نمیکنم
اون فیفا که وقتی وارد بازی میشدیم میگفت ea sport
اون از igi که همون اول بازی نمیتونستم از نردبوون برم بالا و سربازاش میگفتن هی یو استاپ با اون ak47
اون از شاهزاده ایرانی ۱ عشق میکردیم که از دیوار ها بریم بالا
اون از ۱و ۲ age of empire که زندگی بود
اون از over lord 1 که مدام مینیون ها که دستور میدادی همه جا رو تخریب کنند و به خاطرش رویا پردازی میکردم
اون از two world 2
اون از ایول نمسیس ۳ که سرآغاز شروع من با ایول بود و ابهت نیمسیس و وحشت واقعی که شب ها توام با کابوس بود برام
اون از vice city که شروع من با gta بود
اون از دلتافورس
اون از خانه مردگان
و سرانجام مکس پین ۲ با اون آهنگ خاصش
یادش بخیر میرفتیم سی دی فروشی ها سی دی میگرفتیم و شب ها رویا پردازی می کردیم یادم میاد یک کنسول میکرو داشتم که بازی های مثل بتل تانک و کنترا رو بازی میکردم با پدرم
*********
خدا را شکر که همچین خاطراتی برای ما ثبت شد و به یادگار ماند
********
اما امروز ……
بنده ترسهامو تو اویل ۲ ریختم. سه فقط هیجان داشت
با احترام پس احساس می کنم سن شما بهمیکرو و سگا مگا درایو قد نمی دهد،باور کنید من روح گمیری خودم رو در double dragon,contra,shadow dancer,street rage جا گذاشتم.اندکی به max pein , crash,metal gear رسید….
من هنوز جا نداشتم .الآنم اینارو رو‌سیستم دارم و باهاش خستگی درمیکنم.
Commandos
Serious Sam
Pepsi man
Mario
بازی پلیسی سگا
تانکی میکرو
Tetris tv
مرغابی کشی میکرو
ماشینی اتاری دستی
غول سبز
فوتبال ۹۸ پلی ۱
سرباز کوچولو پلی ۱
ماشین جنگی
نوستالژی فقط ردد۲
پیر شدیم رفت🥹
نه خیلی 🙂
واقعا یادش بخیر، اون دوران یادمه واقعا از بازی کردن لذت میبردم و واسم یه دنیای تازه بود
چیزی به نام لگ و افت فریم حالیم نبود، با اینکه سیستمم دوران بچگی آنچنان قوی نبود و بعضی بازیا رو خوب اجرا نمیکرد ولی هیچی متوجه نمیشدم و نهایت لذت رو از بازی میبردم
نوستالوژی ترین های من جنگ های صلیبی، gta san andreas و assassins creed 1 هستن که توی همه شون زندگی کردم و کلی وقت گذروندم
یه نوستالوژی خاص هم دارم اونم assassins creed odyssey هست /:
بازی بود که بعضی وقتا خیلی ازش بدم اومد و شاید زیاد واسم جذاب نبود
ولی چون تو دوران اوایل خونه نشینی ویروس کرونا بازیش کردم و اون دوران، دوران عجیب و خاصی یود این بازی عم واسم نوستالوژی شد (:
برای خیلی از ما بازی ها اون تازگی قدیم نداره حالا هرچقدر بازیهای امروزی کاملتر و جذاب تر باشه دیگه اون شورشوق سن سال نداریم
چقدر زیبا قلم به دست گرفتید و این مقاله رو تهیه کردید دقیقا با تک تک کلمات تون حس گرفتم چقدر اون موقع ها بی دقدقه و رها بودیم من الان با اینکه همه چیم جور سیستم قوی بازی هایی که میخوام نصب ولی بقول شما دوساعت بازی میکنم میره تا چند روز بعد نمیدونم دلیلش چی هنوز دلم میخواد مثل قدیم بازی کنم اما انگار نمیشه انگار پامون گیره حتی اگر دنیارو ول کنیم دنیا مارو ول نمیکنه. هیییی…. از نوستالوژی ترین بازی ها هم خوب فکر میکنم از زمان ماریو قارچ خور هممون گیمر بودیم و کانتر و جنگ های صلیبی و درایور بازی های پی اس وان همه برامون نوستالژی ولی بازی که خیلی باهاش حس گرفتم یکی just cause 1 بود یکی scarface بود که متاسفانه نسخه جدیدی هم ازش نیامد ولی این دوتا بازی خیلی دوست داشتم
از دوران میکرو قارچ خور و contra(کماندو) و یه تانک بازی بود که یه عقاب داشت که باید ازش محافظت میکردیم
از دوران سگا فوتبال ۹۵ و سونیک و مورتال کمبت و رمبو
از دوران پلی استیشن یک فوتبال ۹۸ و مدال افتخار ۱ و ۲ و درایور ۲ که برای اون زمان حکم جی تی ای نبود حکم جی تی ای داشت و نید فور اسپید ۳ و ۴ و اولین بازی رزیدنت اویلم نسخه سومش و سلطان نمسیس بود که بعد از بازی کردنش تا دو ماه از ترس بغل مامانم میخوابیدم
روی کامپیوتر هم اولین بازیم medal of honor allied assault با دوبله دارینوس بود که هزار بار تمومش کردم
اون موقع خیلی حال میداد. فوتبال شرطی بازی میکردیم. هیچ دغدغه‌ای نداشتیم. دیگه تکرار نمیشه
من اولین بازی که کردم DLC های جی تی ای آی وی بودن با اینکه همه میگن قشنگ نیستن ولی من خیلی خوشم میومد بهش میگفتم بازی تفنگه بعدش جی تی ای sa بازی کردم بهش میگفتم بازی زیر پوشه این دوتا نوستالژیک ترینا هستن
بهترین بازی های که مورد علاقه بوده تانک میکرو ماریو که ایرانی اون زمان بهش میگفتن قارچ خور یه بازی هم بود بهش میگفتن آرد خور یه بازی هم بود یه پسر کچل بود که با کله اش دیوارو میشکوند و رامبو یا همون کنترا بازی های سگا سونیک تاینی تون مایکل جکسون روبو کاپ بتمن پی اس۱ کرش بندیکوت سه گانه و ماشینی پپسی من جکی چان درایور gta2 و مدال افتخار که اون زمان به سرباز آلمانی معروف بود و metal slug که ایرانی به اسم سرباز کوچک میشناختن ps2 هم جت لی خدای جنگ ۱و۲ بازی ۰۰۷ و gta San Andrea’s که ایرانی ها بهش میگفتن جی تی ای ۵ و البته کالافش یه سی دی برای ps1 بود که بازی های سگا و نیتندو روش بودن اگه کسی خاطرش باشه
و البته بازی سوباسا ی ps1
یادش بخیر تلویزیون سیاه سفیدمون رو که روشن میکردیم یهو می‌دیدم یکی از همسایه ها میکرو بازی میکنه و تو تلویزیون ما هم نشون میداد و چه ذوقی میکردیم
بهترین بازی های من هیتمن ۲۰۰۰ و مکس پین ۱ و ۲ و روح ربا و مافیا ۱ و رد دد ۱ و بازی ماتریکس نسخه ۱ اش که بعید میدونم هر کسی یادش باشه و بازی final cut دوبله فارسی دارینوس که قتل در عمارت جردن ترجمه کرده بودنش
هنوز هم واسم سواله که چطور این اتفاق میفتاد . باورت میشه هنوز هم میترسم یکی اینطوری ببینه که من دارم چیکار میکنم ؟! :))
بچه بودم مادرم از مکه یک میکرو (NES) واسم اوورد .اصلا نمیدونستم چی هست . کیفیت دستگاه بسیار پایین بود . عوضی ها بهش انداخته بودن . اداپتورش سوخته بود . صفحه هم رنگی نمیشد تا چند بار میزدی سرش تا درست بشه . ماریو اولین بازی عمرم بود . در مورد دستگاه ولی اشفال ترین مدل میکرو بود . شک ندارم پول خوبی از مادرم گرفته بودن ولی اشغال ترین بار رو بهش انداختن . از همون جا فهمیدم ادم های بد چه شکلی هستن . تا کم کم با ادم های بد کشور خودم اشنا شدم . ویژگی ادم های بد : دزد . حسود . فزول . کنجکاو . دروغگو . حق خور . پر ادعا . فرصت طلب . سوء استفاده کن بی … . دیگه نمیشه گفت . در سن ۳۳ سالگی دارم باهاشون دست و چنجه نرم میکنم . در محیط کار هم با ادم های زیر اب زن و روزی قطع کن اشنا شدم .ادم هایی که دنبال یک فرصتن تا تو رو گله پا کنن .
ببخشید یکم دارک شد ولی خوبه که جوون تر ها بدونن و اشنا شن تا شوکه نشن
برای من همچی با IGI شروع شد😁
یادش بخیر واقعا چنان ذوقی داشتیم که اگر ۱۰۰ بار هم یک مرحله رو می رفتیم خسته نمی شدیم…
اما الان تا یک ساعت بازی میکنیم خسته میشیم…
نوستالژیک ترین بازیها واسه من از کنسول سگا جنسیس هست:
Shinobi III: Return of the Ninja Master
Sunset Riders
Shadow Dancer
Bare Knuckles II , III (Streets of Rage 3 , 2)
Mortal Kombat II
Ultimate Mortal Kombat 3
Contra: Hard Corps
هر موقع بحث نوستالژی میشه دل من خیلی می گیره . منم از نظر سنی شاید از تو بیشتر باشم چون الان حدود ۴۲ سالمه اون موقع که نوجوان بودم تازه PS2 اومده بود بازار ولی من فقط حسرت داشتن یه کنسول رو می خوردم خیلی به گیم علاقه داشتم ولی هم از نظر مکانی و هم مالی هیچوقت نتونستم داشته باشم تا اینکه خودم بزرگ شدم و کارکردم و یه پی سی گرفتم که میشه گفت اولین تجربه حرفه ایی بازی فک کنم IGI باشه بعد هیتمن و … ولی الان با این سنم و مشکلات زندگی و عیالواری واقعا کم بازی می کنم و به قول شما دیگه بازی ها اون حس و حال قدیم رو ندارند یا اینکه ما دیگه سنمون رفته بالا و دیگه بازی کردن برامون جذابیتی نداره . بیشتر وقتم رو پای دستینی هستم و کمتر سراغ بازی های دیگه میرم . فک کنم PS4 دیگه آخرین کنسول زندگیم باشه . تا ببینم چی میشه .
همدردیم منم حسرت ps4 داشتم ps5 که دیگه بماند
نوستالژی ترین بازی هایی که یادم میاد بازی کردم، C&C red alert 2 و tomb raider اولین نسخه، همینطور سری igi و metal slug. حتی serious sam رو یادمه روی pc بازی میکردم وقتی ۷ سالم بود 😅 ولی اگه بخوام یکیش رو انتخاب کنم قطعا tomb raider هست چون با خواهرم بازیش میکردیم هر جا که گیر میکردیم، switch میکردیم.
یه خسته نباشید هم به نویسنده این مقاله میگم واقعا حرف دل خیلی هامون بود به نظرم مخصوصا اونایی که از سنین پایین درگیر video game می‌شدن. بهترین حس و لحظاتی بودن وقتی که بدون هیچ دغدغه ای میومدم خونه و با حوصله بازی ها رو play میکردم و بدون اینکه بدونم سازنده یا ناشر بازی کی هست یا مشکلات فنی چی هست از بازی لذت میبردم، الان ولی خیلی از بازی ها رو بخاطر مشکلات فنی یا نمره کم اصلا سمتشون نمیرم یا خیلی سخت گیر تر از قبل بازی رو انجام میدم اگه تازه بتونم وقتی گیر بیارم که بازی کنم 😢 خیلی از بازی ها رو فقط خریدم و عملا بیشتر از ۲-۳ ساعت بازیشون نکردم
به نظرم نداشتن اون حس قدیمی ۲ دلیل اصلی داره.
یکیش اینکه زندگی خیلی سخته و مشغله های ذهنی اجازه اون لذت کاملو نمیدن. ذهنت باید آسایش داشته باشه تا بتونی اون لذت قدیمی رو ببری. خستگی نمیزاره. منی که غروب میرسم خونه، تا تر تمیز کنم و یه چیز بخورم، اگه بتونم وقتی باز کنم برای بازی نهایت یکی دو ساعت بتونم بازی کنم، بعد خواب و دوباره کار و زندگی… اینا نمیزاره اون لذت محض بچگی رو ببری.
ولی اصلی ترین و بزرگترین دلیل به نظرم چیز دیگه ست… *اینکه بازی خوب خیلی خیلی کم شده!*
با تمام این داستانا و مشکلات و زندگی و خستگی و اینا ، وقتی یه بازی خوب میاد، همون روزانه یا یه روز در میون یه ساعتها لذت بازی ای رو بهم میدن که کل چند هفته ای که اون بازی رو دارم تجربه میکنم اصلاً تو یه دنیای دیگه م… مثل DOOM , Control , Hellblade , RDR2 , DaysGone و چندتا بازی دیگه که توی چند سال اخیر حساب کنیم شاید سالی یکی دوتا بشن… اینجور بازی ها زیاد مارو سمت فریم بر ثانیه و اینجور داستانا نمیبرن… بازی آنلاین PayToWin و سیاه چال پول هم نیستن…
اون لذت دوران کودکی که طبیعتاً تکرارش شاید جز محالات باشه. ولی یه بازی خوب باشه و چهار روز تعطیلی ما حال خودمونو میکنیم… 😄
نوستالژی های من تقریباً تمام بازی های سگا و پلی استیشن یک که بچگی ها بازی میکردیم هستن.
مثل ماریو و کربی و تانک و کمبات…
اویل و ساینت هیل و مدال افتخار و کراش ۴ یا همون CTR و فوتبالی که میگفتیم ۹۹ ولی ۹۸ بود…
اوایل پی سی هم که مسلماً Max Payne و GTA و Stronghold که من Legends رو خیلی بیشتر بازی کردم و خیلی بازی های خوب دیگه…
smash
بازی خوب درسته کم شده ولی الدن رینگ یا ردد یا ویچر از چنیین بازیهای هم لذت بردیم ولی اون حال هوای ۲۰ سال پیش نداره یادمه زمانی که شروع به بازی کردن ماریو میکردم پسر عمو پدر برادر خواهر هم میومدن برای بازی کردن ولی با گذر زمان همچی از بین رفت
دورانی بود , با بچه ها رو دیوارای مدرسه مثل پرنس میدویدیم ببینیم کی بیشتر میتونه رو هوا بمونه , تو خونه مث مکس پین شیرجه میزدیم این ور اون ور , من تو ذهنم دخترایی رو تو اون سن برام مهم بودن میزاشتم جای دختر رییس جمهور آمریکا مثل لیون میرفتم که نجاتش بدم . با رفیقام گروه گرو استریت بودیم همه مون هم سی جی بودیم .گیم نت و کانترم که دیگه هیچی , ساعت ها بحث میکردیم که حماد با اسنایپ نشینه خط بگیره من و امیر جلو بریم سعید کاور کنه . حیف که زود گذشت , الان همه ماها مردای گنده شدیم که وقتی دور هم جمع میشیم تو وجودمون اون پسر بچه ها زنده میشن
فارکرای ۲ ، اما یادمه ی بازی دبلیو دبلیو ۲ بازی میکردم که متاسفانه یادم نمیاد اسمش رو ، خیلی ناراحتم چون میخوام دوباره برم ولی …
Stronghold
همشون 🥲
هیچ بازی ای به اندازه sunset riders بهم حس نوستالژیک نمیده، یادش بخیر بابام برای تولدم یه کنسول سگا خریده بود که همراهش این بازی هم بود، از صبح می‌نشستم بازی میکردم، حتی واسم مهم نبود گرسنه هستم یا نه فقط بازی میکردم تا جایی که مامانم یه مدت دستگاهو جمع کرد و نزاشت بازی کنم، چقدر گریه کردم.
اون زمان بازی کردن یه لذت دیگه داشت که هیچ چیزی جاشو نمیگیره😥
دقیقا سر همین مسائله که دو دل شدم راجع به خرید ps5 . چه خودم چه بازی‌هایی که الان هست هیچکدوم اون حس شیرینی قدیم رو نداریم.
Pes 2018 tekken 7 sonic forces به عنوان دهه نودی
خسته نباشید اقای زاهدی واقعا مقاله قشنگی بود خاطرات بچگیمون رو زنده کردی ، دقیقا بچگی منم تو تکالیف مدرسه و فوتبال تو کوچه و خونه پای کامپیوتر و پلی استیشن و سگا خلاصه میشد چه دورانی بود ، نوستالژیک ترین بازی من Contra هست روی کنسول میکرو برادر بزرگترم بازیش میکردیم یادش بخیر
نوستالژیک ترین بازی برای من جی تی ای سن اندریاس هست که هنوز هم نشستم دارم روی ps2 بازی میکنم/”
واقعا دست مریزاد. حقیقتا از خواندن تک تک جملات لذت بردم. دوران مدرسه که منتظر تعطیل شدن بودیم فوتبال بازی کردنامون تو کوچه. بازی با بچه ها و کل کل کردنا. به نظرم چیزی که باعث لذت نسل ما شد سادگی بود چه سادگی تو زندگی ها چه سادگی تو گیم ها. این سادگی و بی آلایش بودن خانواده و دنیا باعث شده بود دلامون پر از صفا و یکرنگی و صمیمیت و انرژی باشه الان بازیساز بجای خلاقیت تو بازی فقط به فکر راهی برای پول درآوردن بیشتره. اون صمیمیت ها کم شده به نظرم چون الان بعضا بچه های ۱۱-۱۲ ساله هم برا هم کلاس میذارن که مثلا من ps5 تو pc داغون برو … من با بازی کشتی کج و فوتبال و گاد ۲ خیلی خاطره دارم البته از نسل پنج گیم بازی میکنم اما حقیقتا گیم های الان لذت گیم های قدیم رو ندارن بازم ممنون بابت تک تک جملات و کلمات این مقاله
راستی اونجاش که گفتین بازی رو از رفیق تو مدرسه میگرفتیم هم عاااللییی این خودش یکی از دلایل جذابیت گیم تون دوران بود دانلود و گیم پس و… نبود وقتی می‌گرفتی با استرس که کسی کیفتو نبینه یا کسی برا شوخی نزنه به کیف سی دی بشکنه یا نکنه خط و خش بیوفته گیر کنه بالاخره میومدی خونه و …. واقعا یادش بخیر لحظات بسی شیرینی بود که بعید میدونم نسل جدید این چیزا رو تجربه کنن
ولی من همین الانم همون حس بچگی رو دارم موقع بازی جدید خریدن کلن دلخوش بودن ب چیزای کوچیک تا اخر عمر راز خوشبختیه با وجود همه مشکلات و افکاری ک تو ذهن هس واسه چیزای خیلی کوچیک هم تو زندگی شوق داشته باشین اگه ندارین هم این حس تو وجودتون تقویت کنین ادامای ک بلند پروازن و فقط چیزای خیلی خفن خوش حالشون میکنه تو زندگی دووم نمیارن و سرخورده میشن حتی برا ناهار فردا ظهرتون ک قراره مامانتون پیتزا بپزه هم هایپ بشین اینو من ۲۶ساله دارم بهتون میگم
من هم وقتی بازی wwe 2k15 را انجام می دادم خیلی شوق و ذوق داشتم و خیلی برایم جذاب بود و بی صبرانه منتظر dlc هایش بودم و نصب کردم یادم می آید که تمام مراحلش را می رفتم و لذت می بردم داستانش با اینکه انگلیسی بود و من هیچ چیزی ازش نمی فهمیدم ولی تا آخر نگاه می کردم الان حتی 2k22 هم اومده و الان من 2k22 و 2k20 را تجربه کردم ولی اون لذت را نداشت
اینگار من بچگی نکردم
چون الان یه حس بهتری دارم
سن و سال و تغییر نسل و گرافیک مهم نیست
مهم اینه بتونی از دل این همه اثار بهترینشو واسه خودت پیدا کنی
Black skylands
Super animal Royale
Bullet echo
اسفالت هشت
Into the breach
Police academy
اینا بازی های خیلی جدیدی نیستن
ولی واقعا حس میکنم گرافیک بالا تاثیری نداره
مهم با هم بودنه
اون حسی که تو امونگ اس بهت القی میشه و مجببوتش میکنه ۴ ساعت پاش بشینی
اون حسی که بازی ماینکرفت رو ۵ برابر جذابتر میکنه
این چیزا مهمه
برای من توی هر دوره ای یک بازی خیلی نوستالژیک بود
اولین کنسولم که آتاری بود، بلزی های هواپیما و اون بازی بوکس
بعد یک میکرو گرفتم و بازی های قارچ خور و رامبو و سیرک
بعد سگا داشتم )بهترین کنسول تاریخه به نظرم)، بازی های سونیک، شورش در شهر، کومبات، فوتبال گزارشگر، نینجا سگی و …
کنسول بعدی پی اس وان داشتم که بازی های تیکن، فوتبال ۹۹، مدال افتخار
پلی ۲ و ۳ نداشتم و با کامپیوتر بازی میکردم و بازی هایی مثل قلعه دوبله فارسی، مافیای ۱ و ۲ دوبله فارسی، مکس پین ۱و۲ و نیدفور اسپیدها، بهترین بازی هام بودن
یادش بخیر
الان یه سری اس دارم، دیگه مثه قبل اصلا حوصله بازی ندارم، مگه فیفا بازی کنم و یه کم فورزا. بیشتر پسرم بازی میکنه، یاد بچه گی های خودم میوفتم وقتی اون بازی میکنه. اما باز هم شور اشتیاق من با اون بازی های قدیمی خیلی بیشتر بود تا پسرم ک داره بازی های نسل ۹ رو انجام میده.
واقعا میگی همین دیروز بود، چقدر عمر زود میگذره، خیلیییییی زود
فکر کنم سال ۸۳ که وارد دانشگاه شدم، نصف بچه های گیم فا به دنیا نیومده بودن!
کسی از دوستان هستش اینجا که مثل من خاطرع بازی کردن با میکرو با اون دسته تفنگیش 🥺🥺🥲🥲🥲 و اون غازهای که میزدیم اون سگ لعنتی هی بهمون میخندید ….
تا بازی مورتال کومبت روی سگا و بوکس و سونیک اون مرد عنکبوتیش …….
و بعدش پلی وان کراش ماشینی و سرباز کوچولو شورش در کشتی کشتی کج و فوتبال (که ما بهش الون سه میگفتیم) ماشین جنگی و تارزان و مدال افتخار تیکن ۳ (اون ادی و بابا برقی و هف لقته) تا تیکن حیوانی و…..
پلی تو اونی موشا و گاد و رزیدنت اویل و بهترین بازی جی تی ای با اون رمز های خفنش …..
و اما پلی تری که من نداشتم ولی امیدوارم دوستان خاطره خوشی داشته بوده باشن ….
من که ایکس باکس ۳۶۰ چی بگم از این گیرز هیلو بهترین بازی عمرم جی تی ای (خود نسخه چهار رو نه یادمه ی نسخه فرعی داشت دوتا شخصیت بود که همیشه اونی که موتور داشت رو ور میداشتم چه حس حالی داشت) کالاف اساسینز و بتلفیلد ۳ که من سه برابر یک بازی دیگه پولشو دادم اخه ممنوع بود تو ایران و روزی که من گرفتمش و بازیش کردم هیچ وقت یادم نمیره اون صحنه ای که فحش میداد ً……
نسل هشت و بدترین اتفاق برای ایکس باکس و بهترین نسل پلی استیشن و واقعا باید تشکر کرد از سونی بابت بازی های خوبش گاد لست و انچارتد و چندتا بازی دیگه … ردد۲ و بازی خوب و بدی که خاطره ما رو ساختن …
و اما این نسل که ما داخلشیم و عملا پیر شدیم دیگه 🥲🥲🥲چه سریع گذشت یاد اون روز ها بخیر دسته جمعی میرفتیم کلوپ (گیم نت ) کانتر بازی میکردیم یادمه فارکرای دو میشد شبکه ای بازی کرد و یک مپ داشت زندان بود (البته ما میگفتیم ) و بیس زرد و قرمز داشت تفنگ ها اپگرید میشد چه حس و حالی داشت …. جنگ های صلیبی و ژنرال وای وارکرافت این ها رو بازی میکردن بقیه و ما با نگاه کردن بهشون لذت میبردیم ….هی گذشت
چه تجربه نابی بود امیدوارم تک تک شما دوستان از هر نسلی شروع کردین و وارد این صنعت شدین لذت برده باشین و ببرین تا ابد 🙂🙂❤❤
دمت گرم از مقاله خیلی جالبت به نظر من دلیل اینکه دیگه از بازی ، نسل ما دهه ۶۰ ها لذت نمیبریم مشکلات زندگی و غرق در گرفتاری ها هست
سرباز شمشیر زن
لعنتی ها چقدر قوی بودن
نوستالژی برای من پدر بزرگ بازی های بتل رویال امروزی یعنی Operation Flashpoint هست ، ساعت ها شب تا سحر کمپین بازی میکردم عاشق صدای رادیوهاش بودم بعد اینکه کمپین تموم شد mission editor تا چند سال سرگرم نگه میداشت
سلام دوست عزیز .
به نظر من این یک بیماریه که هممون دچارش شدیم .
من تقریبا همه چیز برام بی معنی شده .
قبلا هر بازی ران میکردی یه استارت داشت اونو که میزدی کلا گیم پلی بود تا تموم میشد.
الان کلا بازی ها یه منو دارن هزار تا دکمه و ایونتو …. کوفتو زهر مار ۴ ساعت ایتم میگیری و ۱ ساعت گیم پلی داری .
خلاصه من خیلی دنبال اون حس گشتم . و به خیلی چیزا رسیدم .
اول این که دیگه دنبال اون حس نگردین چون انگار فقط ادما نیستن که ممیرن . حس ها و خیلی چیزای دیگه عمر دارن . اونا هم مردن .
ربطی به سن و سال و بزرگ شدن نداره .الان بچه ها و جوونا هم با این همه تکنولژی پیشرفته و … اون حسو ندارن.
و دوم این که چیزی که من چندین ساله خودم تو زهن خودم کشفش کرده بودم . اینه که کلا زندگی کوتاه شده و داره کوتاه تر هم میشه .
چیزی که امروزه کم کم دارن علنیش میکنن .چندین ساله رخ داده اونم کوتاه شدن شب و روز .( از نظر من تقریبا نسبت به ۳۰ سال گذشته نصف شده . ) کره زمین داره به خورشید هی نزدیک میشه و هرچقدر هم نزدیک بشه سرعت چرخش هم خودش هم به دور خورشید بیشتر میشه .
این گرمای جها نی هم دلیلش همینه . تغیرات اقلیمی و گاز گلخانه ایی و …. کلا چرت و پرتاییه که تو مخ مردم فرو کردن .
شاید اخر این حرفا خندت بگیره .
ولی ما نسلی هستیم که قراره همه اطفاقات این دنیا رو ببینیم .
تا حالا که اندازه ۱۰ نسل اطفاقات عجیب غریب دیدیم بقیشم میبینیم.
ولی اون حسی که تو بچگی داشتیم.بهشت ما بود و ازش غافل بودیم . الانم جهنم.
جوری با احساس نویسنده تفاهم دارم که حس میکنم نویسنده اومده تو قلبم هرچی بوده رو دیده و نوشته… نویسنده ی عزیز دیگه اون گذشته بر نمیگرده چون همونطور که گفتی اون زمان زمونه ی بی دغدغه ای بود و سازنده ها دلی بازی میساختن دیگه خبری از بسته های الحاقی و خرید های دورن برنامه ای نبود و سازنده به فکر فقط جیب خودش نبود.… بگذریم نوستالوژی ترین بازی برای من Arma 1 cold war
استرانگ هولد ۱و۲
درود بر شما و این قلم زیبا و طلایی تون❤️…بواسطه کلماتی که در جای جای متن چیدید تمام خاطرات ماروهم زنده کردید👌🏻…شاید خود بنده آنچنان گیمر کلاسیک نباشم اما تمام تجربه هایی که فرمودید رو شاید در دوره فشرده تر و کوچک تر بنده تجربه کردم…مکس پین رو چقدر زیبا عرض کردید..گیمی که خودش از هزاران نظر خیلی جلوتر از زمانش بود و هزاران درود بر سم لیک خلاق بابت خلق همچین کاراکتری که عمری رو به پای اون گذاشتیم…خیلی راحت میشد که فضای سرد و بی رحم نیویورک رو از این بازی تجربه کرد و مردی رو درک کرد که هرچند رویداد بوجود امده در زندگی اش کلیشه ای بود اما به قدری زیبا و البته مختصر بیان شد که هم قدم با مکس پین ماهم قدم در راه انتقام گذاشتیم و به سادگی میشد با کاراکتری همدردی و همزاد پنداری کرد که شاید درکش سخت تر از حل پازل دویست قطعه ای بود…هیچوقت فراموش نخواهم کرد که اون روزها در اتاق رو میبستم و چراغ هارو کامل خاموش میکردم و اجازه عبور هیچ پرتویی از نور رو نمیدادم و در تاریکی تمام و با موسیقی های مکس پین با ترس و وحشت بازی رو انجام میدادم…به امید یک ریمیک فوق العاده برای این شاهکار هنری❤️
وقتی ۸ سالم بود یه سگا جنسیس داشتم خیلی کنسولی خفنی نبود ولی لذتی که توی سونیکش بود دیگه واسم تکرار نمیشه وقتی بعد مدرسه بلافاصله میومدم کنسولو روشن میکردم می نشستم بازی میکردم، حداقل اون وقتا دیدمون به دنیا اینقد پیچیده نبود و همه چی به سادگی موز خرد کردن بود
یادمه وقتی میومدم خونه صاف می رفتم پشت اون تلویزیونی که وسط هال بود و حتی ناهارمم نمی‌خوردم تا مامانم صدام بزنه. اون وقتا نه خبری از ray Tracing بود نه خبری از dlss و اینجور چیزا تنها چیزی که بود لذتی بود که دیگه نمیشه هیچجا پیداش کرد
نوستالژیک ترین بازی من قارچ خور رو سگا یا هواپیما بود هست الان بازیا بی مزه شده به یاد قدیم یادش بخیر اولین کنسول من سگا بود الان وان اس قبلا بهتر بود یادش بخیر
یادم میاد اولین بار که رزیدنت ایول ۲ رو بازی کردم تا چند شب تو خواب توهم میردم صدای ترسناک زامبی ها رو می‌شنیدم. نمیدونم شروع ترسناک ایول ۲ یادتونه که با یه کلت و پانزده تا تیر و ۱۵ تا زامبی محاصره میشوید.
من الان چهل سالم شده ولی دیشب یه نیم ساعتی soul edge رو بازی کردم . هنوزم یاد اون دورانم که تکرار معنی نداشت و خوش بودم .
آنقدر توتال وار بازی میکردم که یه شب تابستون از خواب پریدم و داد زدم گفتم محاصره شدیم . بابام از خواب پرید یکی زد پس کله ام گفت دیوانه شدی بس که بازی کردی.
برای من stronghold بود که الآنم نسخه ریمیک شده ای که پارسال اومده رو بازی میکنم دروغ چرا واقعا از جذابیتش برام کم نشده( البته فقط این بازی❤️🔥)