نقد و بررسی فیلم The Contractor

کریس پاین و بن فاستر در فیلم هیجان انگیزی در مورد از دست دادن ایمان و پیدا کردن دوباره آن در شرایطی خشونت آمیز به یکدیگر می‌پیوندند.

فیلم «The Contractor» فیلمی اکشن هیجانی با نمره ۵.۵/۱۰ به کارگردانی طارق صالح می‌باشد که در آن کریس پاین نقش یک افسر نیروهای ویژه به اسم جیمز هارپر را بازی می‌کند که در میدان دچار آسیب‌دیدگی شدیدی شده‌ است و از نیروهای ویژه اخراج می‌شود. او در این داستان آسیب‌پذیر است و کشمکش‌هایش وارد زندگی شخصی او نیز می‌شود. مانند اکثر خانواده‌های آمریکایی او بدهکار است و صورتحساب‌ها تمام شدنی نیستند. وی برای حمایت از خانواده خود به همراه بهترین دوستش با بازی بن فاستر با یک سازمان خصوصی قراردادی می‌بندند. در یک ماموریت مخفی، او خارج از کشور است و در تلاش است تا از کسانی که قصد کشتن او را دارند فرار کند.

فیلم «The Contractor» راجع به مسائل مهمی صحبت می‌کند، به ویژه وقتی جیمز ایمان خود را نسبت به خدمت، ملت و میراث پدر نظامی‌اش از دست می‌دهد. یک ساعت صرف به تصویر کشیدن مقدمه و وضعیت جیمز می‌شود و بعد از یک اتفاق دراماتیک روند اصلی داستان شروع می‌شود.

جیمز در حالی که رو به بهبودی است و صورت حساب‌ها روی یکدیگر تلنبار شده‌اند، به علت مصرف داروهای غیر مجاز بدون دستمزد از ارتش خارج می‌شود. او از نظر مالی تحت فشار است و هیچ کاری از او ساخته نیست. او برای حمایت از خانواده خود با یک شرکت نظامی خصوصی قرارداد می‌بندد. بعد از ورود همبازی پاین، جیمز فاستر، انرژی فیلم تغییر می‌کند. انتخاب کیفر ساترلند برای نقش رئیس این سازمان بسیار به‌جا بوده است، زیرا شما می‌دانید مشکلات زیادی به زودی سر راه جیمز قرار خواهد گرفت.

با وجود اینکه این فیلم هیچ نوآوری در ژانر خود نداشته است، ولی عناصر خوب زیادی در آن به کار رفته است. در این فیلم کریس پاین و بن فاستر برای بار سوم با یکدیگر همبازی می‌شوند که منجر می‌شود تماشاگران ارتباط نزدیک، آشنا و عمیق آن‌ها را کاملا احساس کنند. برخلاف فیلم‌های زیادی که صحنه‌های اکشن در آن‌ها دور از واقعیت است، عنصر اکشن این فیلم با سطح زیادی از رئالیسم به تصویر کشیده شده است.

نیمه دوم فیلم به سرعت پیش می‌رود و توانایی صالح را در به تصویر کشیدن صحنه‌های خشن نشان می‌دهد. جیمز در ماموریتی به همراه یک دانشمند به برلین فرستاده می‌شود. پاین و فاستر فرای دیالوگ‌های فیلم با یکدیگر ارتباط می‌گیرند. در سکوت و در عمل، آن‌ها غمی غیرقابل درک را به شما نشان می‌دهند که بقیه فیلم هرگز به طور منسجم بیان نمی‌کند.

مشکل اینجا است که به نظر می‌رسد کارگردان و نویسنده بعد از اینکه قطعات داستان در کنار هم قرار گرفتند، از انجام هر کار جالب یا غیر منتظره‌ای پرهیز کرده‌اند. اصلا تعجب برانگیز نیست که ماموریتی که به پاین و فاستر سپرده می‌شود با مشکل روبه‌رو می‌شود و رئیس آن‌ها تمام اطلاعات لازم را در اختیار آن‌ها قرار نداده است. در نهایت این فیلم شدیدا روتین می‌شود و در داستان صد دقیقه‌ای این فیلم هیچ اتفاق شوکه کننده‌ای رخ نمی‌دهد.

به غیر از کمبود قابل توجه جاه طلبی، این فیلم هیچ عنصر وحشتاک یا اشتباهی ندارد. این فیلم برای مخاطبین بزرگسالی مناسب است که فیلم‌هایی با قهرمانان واقعی به جای ابر قهرمانان را ترجیح می‌دهند. با این وجود، حتی آن دسته از تماشاگران نیز لایق فیلم بهتری بودند.