نقد و بررسی بازی Weird West؛ نمایشی بی‌پرده از غرب وحشی

ساخت یک بازی وسترن باکیفیت کار ساده‌ای نیست؛ اما Weird West به ما ثابت می‌کند که یک استودیو تازه‌کار خوش‌ذوق هم می‌تواند عنوانی باکیفیت در این سبک بسازد.

آیا فکر می‌کنید فقط راکستار می‌تواند یک عنوان وسترن با سطح کیفی بسیار بالا و راضی‌کننده بسازد؟ شاید هم فکر می‌کنید عناوین غرب وحشی فقط می‌توانند یک اکشن سوم شخص یا نهایتا یک عنوان جهان باز باشند. متاسفانه باید بگویم سخت در اشتباهید؛ فقط کافیست چند ساعت از وقتتان را به Weird West، اولین دستپخت استودیوی Wolfeye، بدهید تا متوجه شوید جهان پرپتانسیل غرب وحشی چقدر می‌تواند غافلگیرتان کند.

بازی Weird West حاصل تلاش یک استودیوی کاملا جدید، متشکل از برخی از کارکنان سابق استودیوی Arkane و بتسدا است. حتی اگر این موضوع را ندانید و بازی را آغاز کنید، شباهت‌های انکارنشدنی بازی و حال و هوای آشنای آن، ناخودآگاه فکر شما را به سمت برجسته‌ترین ساخته‌ی آرکین یعنی Dishonored می‌برد. فضای سنگین و بیمار بازی، رنگ‌بندی‌ها، حالات شخصیت‌ها و مواردی از این قبیل، همه و همه نشان از بازی مذکور دارند و وعده‌ی یک Immersive Sim کم‌نظیر را می‌دهند.

داستان چند شاخه‌

داستان بازی Weird West متشکل از ۵ قسمت است که هر قسمت شما را در نقش یک کاراکتر متفاوت قرار می‌دهد. شاکله‌ی داستان بازی در اپیزود اول شکل می‌گیرد و شما در قسمت اول تقریباً با تمام قبایل و کاراکترهای اصلی آشنا می‌شوید. داستان از این قرار است که گروهی تروریستی و بسیار خشن به نام Stillwater، به قتل و غارت مردم می‌پردازد و تقریبا کل منطقه‌ی Weird West (جهان بازی) را به خطر انداخته است. شما در نقش زنی به نام Jane Bell، یک جایزه‌بگیر سابق، بازی را آغاز می‌کنید.

Jane Bell، یکی از حرفه‌ای‌ترین جایزه‌بگیرهای Weird West است که به دلیل حفاظت از خانواده و فرزندان خود، دست از این کار کشیده و حالا زندگی آرامی دارد. اما تروریست‌های Stillwater با او نیز درگیر می‌شوند، فرزندش را می‌کشند و شوهرش را می‌دزدند. او به کمک کلانتر منطقه‌ Albrighton، مجدداً به شغل سابق خود باز می‌گردد و به دنبال نجات همسر و از بین بردن قاتلین فررزندش می‌رود.

داستان بازی شاخ و برگ‌های زیادی پیدا می‌کند. در جهان Weird West، انتظار هرچیزی را در داستان داشته باشید و از هیچ‌چیز تعجب نکنید. اگر در هنگام سفر بین دو منطقه هستید و ناگهان یک گله خون‌آشام، گرگینه، جادوگر یا حتی زامبی به شما حمله‌ور شد، بدانید که اتفاقی کاملا عادی است و شما باید برای آن آماده باشید. هرچه باشد این بازی یک عنوان Immersive Sim بوده و این سبک هم مملو از اتفاقات پیش‌بینی نشده است!

خوشبختانه شخصیت‌پردازی کاراکترها کاملاً به جا است و از کاراکترهای مثبت ( که به انگشتان دست هم نمی‌رسند) تا آنتاگونیست‌های فرعی و اصلی، همگی به خوبی پرداخته شده‌اند و با شخصیت‌های پوچ مواجه نیستیم. حتی اگر مایل باشید، می‌توانید با خواندن روزنامه‌ها و نامه‌های صندوق‌های پستی، از پیشینه و انگیزه‌ی کاراکترها بیش‌تر بدانید تا کاملاً با ابعاد آن‌ها آشنا شوید. Weird West به ما ثابت می‌کند که دوربین Top-side خللی در گرفتن ارتباط با یک کاراکتر ایجاد نمی‌کند.

یک نقش‌آفرینی موفق

درست است که داستان بازی کاملاً خوب از آب درآمده و شما را تا انتها با خود همراه می‌کند؛ اما وزنه‌ی سنگین‌تر این عنوان، گیم‌پلی پرجزئیات و لذت‌بخش آن است. Weird West یک عنوان اکشن نقش‌آفرینی سوم شخص با دوربین Top-side و المان‌های Immersive Sim است. بازی تاکید بسیار زیادی روی بعد نقش‌آفرینی‌اش دارد و اگر صرفاً به دنبال یک بازی وسترن بسیار شلوغ و اکشن هستید که بیش‌تر وقت خود را در درگیری‌های مستقیم بگذرانید، این عنوان برای شما نیست.

برای تجربه‌ Weird West باید باحوصله باشید. مخفی‌کاری حرف اول را در عناوین Immersive Sim می‌زند و این اثر هم از این قضیه مستثنی نیست. به چند دلیل باید اولویتتان مخفی‌کاری باشد: اول آن‌ که مهمات در بازی چندان زیاد نیست و اگر بخواهید متناسب با تعداد دشمنان مهمات داشته باشید، احتمالاً باید پول زیادی را برای آن بدهید که با توجه به نیاز زیاد شما به پول در وقایع مختلف، این امر اصلاً منطقی نیست. دوماً، بازی سیستمی به نام Reputation دارد که با کشت و کشتار زیاد منفی و منفی‌تر می‌شود و کاهش آن اصلاً برای شما خوشایند نخواهد بود و تقریباً بازی را برایتان جهنم می‌کند.

آزادی عمل

بازی دست شما را برای آن‌که چگونه می‌خواهید بازی کنید، کاملاً باز می‌گذارد. شما می‌توانید یک فرد مهربان و محبوب در نزد مردم شهر باشید یا یک انسان خشن و بی‌رحم که دشمنان از او می‌ترسند، اما پیش مردم چهره‌ی خوبی ندارد! انتخاب با شما است و بازی به هیچ عنوان امر و نهی نمی‌کند. همین مورد یکی از دلایل اصلی همذات‌پنداری شما با بازی خواهد بود و حس غرب وحشی را القا می‌کند.

اگر راه اول را انتخاب کنید، افراد بی‌گناه بسیار شما را دوست خواهند داشت و مزایایی مانند تخفیف در فروشگاه‌ها، پیدا کردن دوستان زیاد که در مبارزات سنگین به کمک شما می‌آیند و تردد کم دردسر در معابر آرام و مردمی را خواهید داشت؛ اما پیش گنگسترها بسیار بدنام خواهید بود و وقت و بی‌وقت در سفرهای بین منطقه‌ای مورد تهاجم قرار خواهید گرفت. انتخاب مسیر خشن و کثیف، هیچ یک از مزایای راه اول را ندارد، اما کم‌تر مورد هجوم دشمنان قرار می‌گیرید. توصیه من به شما این است که راه اول را انتخاب کنید تا اعصاب آرام‌تری داشته باشید.

الهامات مناسب Weird West از آثار موفق این سبک

Red Dead Redemption 2 نشان داد که همیشه نزدیک بودن یک بازی به زندگی واقعی چیز آزاردهنده‌ای نیست. نزدیک‌تر شدن یک عنوان به حقایق زندگی روزمره اگر افراطی نباشد، باعث انس گرفتن بیش‌تر گیمر با بازی می‌شود. خوشبختانه Weird West نیز به خوبی این مورد را عملی کرده و موارد به کار رفته حول این مورد بسیار مناسب هستند. برای مثال تحویل دادن افراد تحت تعقیب به صورت زنده پول بیش‌تری برای شما به همراه دارد. با این حال، مشکل این است که این افراد بعد از آزاد شدن از زندان به دنبال کشتن شما خواهند بود. یا این‌که گوشت حاصله از کشتن حیوانات یا تخم مرغ خام را نمی‌توانید درجا استفاده کنید و سلامتی خود را افزایش دهید، بلکه نیاز به کمپ کردن و پختن آن‌ها خواهید داشت.

سیستم دوستی و دشمنی بازی یکی از دقیق‌ترین مکانیک‌های بازی است. مثالی از این سیستم را در پاراگراف بالا زدم، اما این فقط یکی از موارد مختلف است. این سیستم حتی در مورد NPC ها هم کاربرد دارد و اگر شما افراد عادی را اذیت یا از آن‌ها دزدی کنید، وقتی دفعه‌ی بعد شما را ببیند گزارشتان را به پلیس می‌دهند و در واقع NPC های بازی کاملاً هوشمند عمل می‌کنند. سیستم دوستی بازی نیز Friends For Life نام دارد و افرادی که به نوعی کمکشان کرده‌اید، در مواقعی که فکرش را هم نمی‌کنید به کمکتان می‌آیند و ممکن است جانتان را نجات دهند.

المان‌های RPG حرف اول را می‌زنند

المان‌های RPG در بازی، از انتخاب دیالوگ گرفته تا مدیریت کوله‌پشتی، درخت مهارت و تغییر روند بازی با انتخاب‌ها، همه و همه به وفور در بازی به چشم می‌خورند و باید به دقت آن‌ها را مدیریت کنید. سیستم پیشرفت در بازی از روند کلاسیک سطح‌بندی استفاده نمی‌کند و سطح پروتاگونیست بازی و دشمنان به گونه‌های دیگری مشخص می‌شود. سطح دشمنان بازی با بهره‌گیری از علائم اطراف اسمشان تعیین می‌شود و بعد از مدتی ساز و کار آن را متوجه می‌شوید. سطح پروتاگونیست بازی اصلاً نشان داده نمی‌شود و قدرت شما همان قابلیت‌های شما و سطح تجهیزاتی است که در اختیار دارید. میزان نایابی تجهیزات مختلف با رنگ‌های متفاوت نشان داده می‌شود و می‌توانید با پیدا کردن اشیائی به نام Copper، آن‌‌ها را ارتقا دهید.

این المان‌ها شاید تا قبل از انجام بازی برایتان بی‌اهمیت یا کم‌ارزش باشند و حتی ممکن است از روند پیروی نکردن بازی در استفاده از این موارد به صورت کلاسیک و قدیمی عصبانی شوید؛ اما کافیست فقط کمی به بازی زمان بدهید تا خودش را با همین سیستم‌های جدید در دلتان جا کند.

عمق مناسب درخت مهارت‌ها

برای به دست آوردن Ability Point باید سر حیواناتی به نام Nimp را پیدا کنید و امتیاز مهارت به دست بیاورید. امتیازهای مهارت خود را می‌توانید برای ارتقای مهارت‌های فیزیکی خود مانند افزایش قدرت ضربات مشت و لگد و میزان Stamina و سلامتی خود استفاده کنید یا از آن‌ها برای باز کردن یک مهارت جدید در کار با اسلحه بهره ببرید. هر سلاح در بازی یک ردیف مهارت‌ خاص دارد که با باز کردن آن‌، عملکردی جدید در کار با آن سلاح به دست می‌آورید. مثلا می‌توانید مهارتی را آزاد کنید که با فعال کردن آن، برای ده ثانیه نیاز به ریلود کردن شاتگان ندارید یا برای چند ثانیه فرصت دارید کل خشاب Revolver خود را با یک شلیک روی یک دشمن خالی کنید.

مهارت‌های Passive با پیدا کردن کارت‌هایی به نام Golden Aces Of Spade آزاد می‌شوند. این مهارت‌ها شامل افزایش قدرت شلیک‌، افزایش بُرد شلیک، افزایش شانس شما در باز شدن درها با Lockpickهای کم‌تر و مواردی از این دست می‌شوند. این کارت‌ها اغلب در ماموریت‌های فرعی و مکان‌های مخفی پیدا می‌شوند و برای پیدا کردن آن‌ها باید شخصیت جست‎وجوگری داشته باشد.

اکشن لذت‌بخش Weird West

از المان‌های Immersive و نقش‌آفرینی زیاد صحبت کردیم؛ کمی هم در مورد اکشن بازی حرف بزنیم. اکشن بازی Weird West قسمتی است که تنها مشکل مهم بازی خود را نشان می‌دهد. همان‌طور که گفتیم دوربین بازی نمایی از بالا دارد و با وجود آن‌که می‌توانید نزدیکی دوربین به کاراکتر را در سه حالت تنظیم کنید، اکثر گیم‌پلی را با دورترین حالت پیش خواهید برد. معمولا نشانه‌گیری و شلیک در بازی‌های این‌چنینی چندان مشکل نیست و اغلب این کار به راحتی صورت می‌گیرد؛ اما در این عنوان این‌گونه نیست و قلق‌های خاصی دارد که کمی عادت‌کردن به آن طول می‌کشد.

بازی یک حالت شبیه به Bullet Time بازی مکس‌ پین هم دارد که در این مواقع اکشن بسیار لذت‌بخش‌تری را به شما ارائه می‌کند. خوشبختانه دوربین بازی در صحنه‌های شلوغ و اکشن اصلاً اذیتتان نمی‌کند و به خوبی نمای گسترده‌ای را پوشش می‌دهد. اگر در حالت نشانه‌گیری دکمه B (کنترلر ایکس باکس) را فشار دهید حالت Bullet Time فعال می‌شود و اگر بدون نشانه‌گیری این دکمه را بزنید، کاراکترتان صرفا جاخالی می‌دهد. با آن که تاکید بازی روی مخفی‌کاری است، قسمت‌های تیراندازی و اکشن هم اوقات لذت‌بخشی را برای شما فراهم می‌کند.

مخفی‌کاری و هوش مصنوعی بازی در سطح بسیار خوبی قرار دارد. محیط‌های بازی کاورها، عناصر استتار و مخفی‌کننده‌ی زیادی دارد و برای عاشقان سبک Stealth بسیار مناسب است. شما حتی می‌توانید کل بازی را بدون کشتن یک فرد و صرفاً با دست‌گیری یا بی‌هوش کردن کاراکترها به پایان برسانید! در حین مخفی‌کاری باید حواستان به تمام دشمن‌ها باشد؛ آن‌ها خیلی زود وجود شما را حس می‌کنند و بسیار به موقع واکنش نشان می‌دهند.

گیم‌پلی پرجزئیات با مشکلات اندک

در انتهای بررسی گیم‌پلی، به یک مشکل جزئی از بازی هم باید اشاره کنم. در حین انجام هر بازی‌ای، ممکن است بخواهید برای دقایقی آن را رها کنید و بعد به آن برگردید. در این موارد پیش می‌آید که دستگاه به حالت Screen Saver یا Stand-by برود تا انرژی ذخیره شود. اگر این اتفاق برای بازی Weird West رخ دهد، بعد از بازگشت شما به دستگاه و زدن یک دکمه بازی ادامه پیدا می‌کند، اما حرکات کنترلر شناسایی نمی‌شوند و مجبور خواهید بود بازی را از آخرین سیو خود لود کنید. اگر در حین بازی به صورت دستی دستگاه را روی Stand-by بگذارید این مشکل پیش نمی‌آید و احتمالا این باگ در آینده با یک آپدیت برطرف شود.

کیفیت بصری راضی‌‌کننده

معمولا گرافیک وکیفیت بصری در عناوین با دوربین نمای بالا، چندان حائز اهمیت نیست؛ مخصوصاً که در این بازی هم با وجود اهمیت زیاد مخفی‌کاری و اشراف به اکثر محیط، کم‌تر نیاز می‌شود که دوربین را زوم کنید. با این وجود، سبک گرافیکی Cell-Shade بازی کاملا روی بازی و اتمسفر آن نشسته و چشم‌نواز است. رنگ‌بندی‌های سیاه و تیره بیش‌تر محیط‌ها، آن حس ناامیدی و تاریکی داستان بازی را به خوبی نمایان می‌کنند. کیفیت تکسچرهای بازی هم چه از دور و چه از نزدیک راضی‌کننده هستند.

انیمیشن‌های شخصیت‌ها اصلا خشک نیست و شاید تنوع زیاد آن‌ها برای چنین سبکی متعجبتان هم بکند. NPC ها و شخصیت‌های اصلی و فرعی حرکات بسیار طبیعی‌ای از خود بروز می‌دهند. نرخ فریم بازی هم کاملاً ثابت است و هیچ مشکل فنی‌ای اعم از افت فریم یا باگ‌های آزاردهنده در بازی دیده نشد.

موسیقی بازی متشکل از ترک‌های نسبتاً زیادی است که در مواقع مختلف و متناسب با جو بازی نواخته می‌شوند. از موسیقی منو گرفته تا موزیک پایانی بازی کیفیت بسیار بالایی دارند و در حد یک عنوان AAA عمل می‌کنند. کاراکترها اکثرا فقط در میان‌پرده‌ها یا مواقع خاصی صداگذاری شده‌اند و شبیه به بازی Disco Elysium عمده‌ی دیالوگ‌ها به حالتی کمیک‌مانند نشان داده می‌شوند. کیفیت صداگذاری محیط، افکت‌ها و کاراکترها کاملاً قابل قبول است.

این بازی بر اساس کد ارسالی ناشر و روی پلی استیشن ۴ تجربه و بررسی شده است.