میراث ترس | نقد و بررسی Resident Evil: Revelations

هنوز یک سال هم از خداحافظی با آخرین Resident Evil نگذشته که با سورپرایز کپکام مواجه شدیم. سورپرایزی که برای کسانی که چند نسخه ی اخیر رزیدنت را تجربه کرده اند در حد و اندازه های یک نوستالژی ظاهر شده است. بله، Resident Evil: Revelations…..

نام: Resident Evil: Revelations

سازنده: CAPCOM

ناشر: CAPCOM

سبک: Third person shooter / Survival horror

پلتفرم: PC / X360 / PS3 / Wii U (سال گذشته برای ۳DS منتشر شده)

در بدو ورود به فصل گیمر ها در سال گذشته، یعنی اکتبر ۲۰۱۲ با یکی از مورد انتظار ترین بازی های سال مواجه شدیم: Resident Evil 6. هر چند لیان اس کندی و آدا وانگ در با همان ابهت گذشته بازگشتند و قبل از ورود به منوی بازی همان صدای مخوف نام رزیدنت ایول ۶ را به زبان می آورد اما از آن رزیدنتی که خیلی توقع داشتند فاصله گرفته بود؛ چرا که اعتقاد بسیاری بر آن بود که نسخه ششم اسیر افزایش اکشن شده و دیگر نمی توان آن را یک رزیدنت واقعی برشمرد. البته از نقد های مثبت این بازی هم نباید گذشت.

اما کپکام یه هیچ عنوان دلش نمی خواست که طرفداران چندین و چند ساله ی این IP کارکشته را از دست بدهد و در این راستا Revelations را که سال گذشته در انحصار Nintendo 3DS بود که برای چهار پلتفرم رایج عرضه کرد. خلاقیت های بسیاری در این نسخه گنجانده شد و با بازگشت به سبک و سیاق رزیدنت های قدیمی، به راحتی می توان تضمین کرد که Revelations دل بسیاری از هواداران را دوباره به دست آورده. زیبایی های بازی و تاکید بر دوباره ترسناک بودن آن از همان منوی بازی آغاز می شود تا ویروس جدید و بازگشت جیل ولنتاین.

کابوس دریایی

داستان بازی بسیار ساده و تک خطی است اما به لطف هنرنمایی کپکام جذابیت و روند داستانی بازی دارای جذابیت شده. Jill Valentine (جیل ولنتاین) و Parker Luciani (پارکر لوچیانی) به کشتی مخوف و مشکوک زنوبیا کویین اعزام می شوند. تنها بعد از چند دقیقه متوجه می شوید که پیش از جیل و دستیارش، کریس ردفیلد و جسیکا شراون به این کشتی تجاری و عظیم اعزام شده بودند و بنابر ناپدیدی آن ها، جیل موظف به پیدا کردن این دو تن از همکارانش است. اما سریعا همه چیز تغییر می کند. داستان بازی به همین سادگی پیش نمی رود. اشتباه BSAA در مدیریت نیرو هایش کل روند داستانی بازی را در همان یک ساعت ابتدایی تغییر می دهد و داستان را محتاج به چندین فلش بک می کند. گروهی تروریستی به نام El Veltro (ال ولترو) بانی تمام مشکلات است و کشتی زنوبیا را هم به عنوان چشمه ای از تهدیدات ویروسی اش آلوده کرده و حالا هم جیل و پارکر در دام افتاده اند. با یک فلش بک در آغاز اپیزود سوم با سابقه درگیری BSAA و ال ولترو آشنا می شوید. در حالی که سینماتیک ها و کات سن ها نفوذ زیادی در محیط و سران BSAA دارند تا تمام گره های داستانی در مورد این سازمان باز شود، با اولین فلش بک سازمان FBC وارد داستان بازی می شود. روابط دوجانبه این سازمان نظامی با BSAA با وضوح روشن است اما حضور دوباره ی اعضای FBC در واقعه ی زنوبیا گره داستانی را به موجب این گروه و اعضایش بیشتر می کند.

بازگشت جیل و حضور کریس تنها نقطه ی قوت شخصیت پردازی بازی است. سایر شخصیت ها آن قدر نچسب و بی هویت هستند که به راحتی می توانید عاقبت شان را در انجام ماموریت ها پیش بینی کنید.

سوی دیگر روند داستانی را دو تن از اعضای BSAA در مناطق کوهستانی و سردسیر اروپای شمالی بر دوش می کشند تا موفق به نفوذ در پایگاه ال ولترو شوند. شخصیت جک و دستیارش به نوعی بخش طنز بازی را شامل می شوند که چندان با آن چیزی که از یک RE انتظار می رود مطابقت ندارد.

به طور کلی شیوه ی روایت داستان ضمن تغییر بُعد روایت به طور ناگهانی، پیچیدگی ها و جذابیت خاصی را طی ۱۲ اپیزود به داستان بازی داده است اما افسوس که حضور شخصیت های بسیار باعث شده تا آن طور که باید به آن ها ارتباط برقرار نکنیم.

Resident Evil: Revelations

میراث اقامتگاه شیطان

ترس! واژه ای که در سال های اخیر کمتر طعم آن را در بازی های ویدئویی می چشیم. خوشبختانه اولین چیزی که در مکاشفات دیده می شود بازگشت ترس و دلهره و حس بقا است؛ البته نه ترسناک به اندازه اولین ملاقات جیل و نمسیس. راهروها و دالون های تنگ و تاریک و یک اسلحه که به لطف تعداد خشاب هایش چندان نمی توان بر روی آن حساب باز کرد، خبر از یک رزیدنت واقعی را می دهد. به لطف این عناصر دلهره در RE: Revelations وجود دارد. اکثر زمان گیم پلی بازی در کشتی زنوبیا رخ می دهد و طراحی کشتی هم همین محیط های تنگ و کوچک را تحویل ما داده است. بار ها مجبور می شوید از مناطق تکراری این کشتی عبور کنید و علیرغم آشنایی با محیط های آن باز هم تضمینی وجود ندارد در این تاریکی یک Ooze جلوی تان سبز نشود. بله، Ooze چون در مکاشفات خبری از آن زامبی های احمق raccon city نیست و این موجودات نکرومورف مانند دشمنان اصلی تان هستند. اوز ها به صورت مایع در درز ها و یا کانال های تهویه پنهان هستند و بیشتر مواقع به طور ناگهانی اطراف تان ظاهر می شوند؛ ظاهرشان هم خیلی ترسناک تر از زامبی های قسمت های قبل است. بعلاوه این که این موجودات در مقابل سلاح گرم چندان آسیب پذیر نیستند و بارها مجبور به نبرد تن به تن با آن ها، آن هم در محیط های تنگ و تاریک می شوید که البته قابلیت جاخالی دادن و توانایی چاقو و لگد زدن کمک بسیاری به شما می کند. مراحل تک نفره هم در این قسمت زیاد شده. حتی تقریبا نیمی از یکی از اپیزود ها را مجبور هستید تا بدون سلاح پیشروی کنید. متاسفانه مکاشفات هم از هوش مصنوعی رنج می برد. البته بهانه ی افزایش دلهره در مراحل را می توان توجیهی برای ضعف در هوش مصنوعی یار هایتان محسوب کرد اما این نقص در هوش مصنوعی موجودات جهش یافته هیچگونه توجیهی را نمی پذیرد.

پس از نظر ترس و دلهره می توان RE: Revelationsرا یک عنوان موفق بدانید.

اینجا ها دیگه خبری از هدشات و غیره نیست

تعادل در طراحی مراحل فوق العاده زیباست. بخش های اکشن که با اسلحه های سریع و اتوماتیک پیگیری می شوند مانند RE 6 در کمپین جداگانه ای نیست و بخش کمی از گیم پلی ۹ ساعته ی بازی را شامل می شود که تناسب فوق العاده ای در تنوع مراحل به وجود آورده. البته دشمنان تان در این مراحل همان Ooze های معمولی نیستند؛ چرا که اکثریت این مراحل حول پایگاه ال ولترو رخ می دهد و هانتر ها (البته هانتر های نامرئی هم اضافی شده اند؛ واقعا ترسناک اند) یا گله ای از سگ های جهش یافته و غولآخر ها هدف اسلحه تان واقع می شود. قابلیت حمل چند اسلحه هم تفاوت هایی با نسخه های قبلی داشته. شما هر تعداد اسلحه که بخواهید می توانید داشته باشید اما تنها مجاز به انتخاب سه تا از آن ها هستید و انتخاب این سه اسلحه با قرار گرفتن باکس های اسلحه در محیط بازی است. سیستم نوار سلامتی هم همانند رزیدنت های قدیمی با همان گیاهان سبز ترمیم می شود. با این تفاوت که دیگر خبری از تزکیب انواع گیاهان نیست و تنها با فشردن دکمه ی Y سلامتی تان تکمیل می شود.

بخش Raid Mode هم که می توانید پس از اتمام بازی به صورت دو نفره آن را تجربه کنید، خوش ساخت بودن اکشن بازی را بیش از قبل نمایان می کند.

و اما معما های بازی. وجود درهای قفل شده ی بسیار در اولین نگاه یادآور رزیدنت های قدیمی است و برای گذر از آن نیازمند گشت و گذار در محیط هستید. به مرحمت دستگاهی به نام Genesis می توانید آیتم های پنهان شده ی بازی را پیدا کنید؛ البته به کمک جنسیس قادر به یافت مهمات مخفی شده هم هستید پس گذار در تمام نقاط نقشه را فراموش نکنید. برخی از پازل هاهم شما را به فکر وادار می کند. تعداد کمی از معما های بازی هم به لطف یادداشت های به جا مانده از قربانیان کشتی زنوبیا قابل حل است به همین دلیل پیشنهاد می کنیم به راحتی از کنار این نوشته ها نگذرید چرا که علاوه بر کمک کردن به شما باعث می شود تا کمی هم به حال کشته شدگان اهالی این کشتی افسوس بخورید.

تصویری از محیط جنسیس

سیاه تر از همیشه

بازی با استفاده موتور گرافیکی منقرض شده ی MT Framework ساخته شده است. علیرغم این که گرافیک مکاشفات بر روی N3DS مورد تحسین منتقدان واقع شد اما نسخه HD شده اش که برای پلتفرم های رایج عرضه شد به هیچ عنوان گرافیک فنی رضایت بخشی را تحویل نمی دهد. البته در این مورد نمی توان کپکام را متهم به کم کاری کرد چرا که این بازی تنها برای پلتفرم های مذکور پورت شده. خوشبختانه محیط های زیبا و ترسناک ضمن نورپردازی بسیار زیبا و چشم نواز باعث شده تا توجه چندانی به گرافیک فنی نداشته باشیم. رنگ بندی های بازی هم از سایر نکات مثبت بخش گرافیک است که همواره ابهت بازی را به عنوان یک بازی ترسناک حفظ کزده است.

همچنین این که مانند بسیاری دیگر از بازی ها افت فریم حین چک پوینت نیز شامل حال RE: Revelations هم شده.

فیزیک بازی هم تا حدی انعطاف دارد که سرعت بازی بالا نرود و به طور کلی می توان گفت فیزیک RE: Revelations به اصالت رزیدنت ایول احترام گذاشته است.

حتی در محیط های روشن هم به خاطر این حملات ناگهانی نمی تونید نفس راحت بکشید

و…

و این که Resident Evil: Revelations یک بازی موفق است و تمام. شیوه روایت داستان که به نحوه ی خود خلاقیت را یدک می کشد یا معماهای خلاقانه ی بازی با اکشن های خوش ساخت و دلچسب یک بازی زیبا را حاصل شده که باعث می شود تا هم طرفداران قدیمی RE ابراز رضایت کنند و هم این که با یک اکشن زیبا و متعادل طرفداران بازی های شوتر از حضور مکاشفات خوشحال شوند.

پس به راحتی از کنار Resident Evil Revelations نگذرید.