چه بر سر بازی GTA: The Trilogy آمد؟

طی چند روز، کلمه‌های “شاهکارها در راهند” و یا “بازی‌های مورد انتظار” در وصف بازی GTA: The Trilogy جای خود را به توهین‌ها و تهدیدها دادند؛ اما چرا؟

پس از ماه‌ها شنیدن شایعات و سپس، هفته‌ها هیاهو و انتظار، بالاخره نسخه‌ی ریمستر سه‌گانه‌ی افسانه‌ای راکستار (Rockstar) با نام کامل Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition منتشر شد. البته، به راحتی می‌توان دلیل هیجان زده بودن گیمرها برای این بازی را درک کرد. در واقع، این بازی ریمسترهای عناوین Grand Theft Auto 3 ،Grand Theft Auto: Vice City و Grand Theft Auto: San Andreas را در خود جای داده است که سه مورد از محبوب‌ترین بازی‌های تمام تاریخ محسوب می‌شوند.

اما چند روز قبل از انتشار این بازی، نگرانی‌های متعددی وجود داشت. چرا که شرکت راکستار و یا توسعه‌دهنده‌ی این بازی یعنی استودیوی گرو استریت گیمز (Grove Street Games)، هیچ ویدیوی جامعی از گیم‌پلی بازی به نمایش نگذاشت. اما در همان ویدیوهای منتشر شده از بازی، شاهد پیشرفت‌هایی نظیر کنترلی به سبک بازی Grand Theft Auto 5 نبودیم. همچنین، این سه‌گانه به دلیل سبک زیباشناسی کارتونی و سه‌بعدی‌اش مورد اقبال گیمرها قرار گرفته بود و تغییر این سبک به رئالیسم نیز با واکنش‌های منفی مواجه شد.

اما مطمئناً تا زمانی که این سه گانه برای کنسول‌ها منتشر نشود، نمی‌توان هیچ ویدیوی قابل استنادی از مقایسه‌ی آن با آن چه که از Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition انتظار داشتیم بیابیم. البته، منظور ما از انتشار این بازی برای کنسول‌ها این است که خریداران Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition در پلتفرم رایانه‌های شخصی به مراتب بدشانس‌تر از سایرین بوده‌اند و حتی نتوانستند موفق به تجربه‌ی طولانی مدت آن شوند.

Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition به عنوان دیگر بازی مورد انتظاری شناخته خواهد شد که در زمان عرضه‌ی خود روی یکی از پلتفرم‌های اصلی و شاید اصلی‌ترینِ آن‌ها، غیر قابل بازی بوده است. البته، به ادعای راکستار از کار افتادن لانچر Rockstar Games به منظور اعمال اصلاحات روی آن صورت گرفته بود، اما در هر صورت خریداران این بازی ۶۰ دلاری نتوانستند بیش از یک روز به تجربه‌ی آن روی رایانه‌های شخصی بپردازند.

نهایتاََ لانچر Rockstar Games مجدداً در دسترس قرار گرفت اما بازی GTA Trilogy به دلیل اختلال در فایل‌های خود برای خرید و یا بازی در دسترس قرار نداشتند. در واقع، این بازی حاوی چندین موسیقی بدون مجوز بود که بعدها توسط دیتاماینرها کشف شدند. طبق اصول قانونی، شرکت راکستار باید تمامی موسیقی‌هایی که مجوز پخش آن‌ها از صاحب امتیاز دریافت نشده است را از این بازی پاک می‌کرد و این شرکت تصمیم گرفته بود که تنها آن‌ها را در این بازی غیرفعال کرده و سپس برای کسب مجوز اقدام کند.

به خاطر داشته باشید که تمام این مسائل تنها برای کاربران نسخه‌ی رایانه‌های شخصی این بازی رخ داده است. از طرفی دیگر، نسخه‌های کنسولی بازی به دلیل وجود مشکلات عدیده‌ای در عملکرد فنی بازی، از جمله کاهش نرخ فریم حتی در کنسول‌های پلی استیشن ۵ و ایکس باکس سری ایکس و اس (چه برسد به نینتندو سوییچ!) مورد شکایت و حمله‌ی گیمرها قرار گرفتند.

در حالی که طراحی محیط‌ها در این بازی عالی به نظر می‌رسد و مدل‌سازی شخصیت‌ها نیز بهبود یافته‌اند، اما انیمیشن‌های عجیب شانه‌های شخصیت‌ها، ناخن‌های عجیب و غریب و یا چهره‌هایی که کاملاً با بازی‌های اصلی این مجموعه تفاوت دارند، این دو نقطه قوت را به کلی تحت شعاع قرار می‌دهند. از همه بدتر، باران وحشتناک San Andreas، غلط‌های املایی فراوان، اشکالات جزئی، پارگی بافت‌ها و موارد متعدد دیگری در این بازی وجود دارند که کاربران نسخه‌های کنسولی را نیز کلافه کرده‌اند.

شرکت راکستار اخیراً روند عودت پول خریداران نسخه‌ی رایانه‌های شخصی این بازی را آغاز کرده است. استودیوی گرو استریت نیز قول به‌روزرسان‌های جدید و کاملی را به گیمرها داد و انتقادات گیمرها را به فال نیک گرفت و چنین گفت که “از این سطح از ریزبینی و بررسی دقیق گیمرها لذت می‌برد”. البته، به شخصه بعید می‌دانم که مقایسه‌ی این بازی با وضعیت بازی Cyberpunk 2077 در زمان عرضه‌اش چندان لذت بخش باشد.

از حق نگذریم، این بازی‌ها هر چه که باشند در هسته‌ی خود هنوز هم رگه‌هایی از حس و حال نوستالژی و کلاسیک را می‌بینند و این موضوع باعث می‌شود تا گیمرها بیش از پیش با آن‌ها ارتباط برقرار کنند. اما واقعیت امر این است که عرضه‌ی این بازی پس از انتشار Red Dead Redemption 2 از سوی راکستار، طرفداران و گیمرها را به کلی گیج و سردرگم کرده است.

اما دقیقاً چه بر سر این بازی آمده است؟ چگونه توسعه‌دهندگان اهمیت و ارزشی که گیمرها برای این مجموعه قائل هستند را فراموش کردند؟ بسیاری از افراد به این واقعیت اشاره کرده‌اند که استودیوی گرو استریت گیمز در اصل همان استودیوی وار درام (War Drum Studios) است. این استودیو سابقاً این سه گانه را برای کنسول‌های نسل هفتم و گوشی‌های هوشمند پورت کرده بود که آن نسخه‌ها نیز مشکلات فنی و باگ‌های متعددی را در خود می‌دیدند.

در واقع، عناوینی که توسط استودیوی گرو استریت گیمز توسعه می‌یابند، همواره در زمینه‌ی مسائل فنی و باگ‌ها مشکلات عدیده‌ای را در خود می‌بینند. البته، ناگفته نماند که این استودیو نیز همانند تمامی استودیوهای دیگر تلاش خود را به کار می‌گیرد تا با عرضه‌ی بازی‌های کامل و عالی، به شهرت بیشتر و درآمدزایی برسد. اما رسیدن به چنین هدفی قطعاً پیش نیاز‌هایی از جمله پشتیبانی مالی و زمان کافی برای توسعه‌ی بازی‌ها را طلب می‌کند و در این لحظه پای شرکت راکستار یا شاید تیک تو (Take-Two) به میان میدان کشیده خواهد شد. در حقیقت، دور از ذهن نیست که نقش اول این بحران را این دو شرکت ثروتمند ایفا کرده باشند.

تغییر سبک هنری این بازی‌ها و یا ساخت ریمستر و ریمیک از آن‌ها موضوعاتی نیستند که استودیوی گرو استریت گیمز بتواند در تصمیم‌گیری آن‌ها نقشی داشته باشد. همچنین، احتمال این که این استودیو از سوی دو شرکت مذکور با کمبود بودجه و یا وقت روبرو باشد نیست بسیار فراوان است.

شرکت تیک تو در تمامی این سال‌ها تمامی سعی خود را به کار گرفت تا مادها و نسخه‌های دست ساز طرفداران از این مجموعه را حذف کند. این امر به این دلیل رخ داد که گیمرها به خرید نسخه‌ی رسمی ریمستر بازی ترغیب که نه، مجبور شوند. در نهایت، حرف آخر را در زمینه‌ی کم و کیف بازی Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition تیک-تو می‌زند. این ابرهولدینگ که شرکتی نظیر راکستار را به عنوان زیر مجموعه‌ی خود می‌بیند، قطعاً ملاک‌های متفاوتی با آنچه که ما در ذهنمان داریم در نظر خواهد داشت و شاید تصمیمات تیک-تو باعث شده است که این بازی به چنین حال و روزی بیفتد.

برای مثال، تیک-تو تصمیم گرفت که این سه گانه قیمتی معادل ۶۰ دلار داشته باشد و نسخه‌های اصلی آن نیز از ویترین عناوین فروشگاه اختصاصی راکستار حذف شوند. از طرفی دیگر، امکان پیش‌بارگیری یا همان پری-لود بازی Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition برای کاربران رایانه‌های شخصی در نظر گرفته نشد تا از هر گونه عمل که احتمالاً به آمار فروش آن ضربه می‌زند جلوگیری شود. اما چرا شرکت‌ها تنها پیش‌فروش بالا را ملاک قرار می‌دهند و حس می‌کنند که گیمرها بعد از عرضه‌ی بازی بیخیال پولی که پرداخت کرده‌اند خواهند شد؟

در حقیقت، گیمرها پس از گذشت چند دقیقه از دشنام‌هایی که به سمت Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition، راکستار، استودیوی گرو استریت و تیک-تو روانه می‌شود، به سراغ تجربه‌ی همین بازی پر از اشکال و ایراد که ۶۰ دلار بابتش پول داده‌اند می‌روند. ناگفته نماند که در بسیاری از موارد، ما گیمرها مقصر اصلی وقوع چنین اتفاقاتی هستیم و اگر به سود حاصل شده از فروش بازی‌های مورد انتظاری که در زمان عرضه وضعیتی مشابه داشتند دقت کنید، به این نتیجه خواهید رسید.

آیا این شکست عواقب بلند مدتی برای راکستار یا تیک-تو خواهد داشت؟ جواب خیر است. همانطور که اشاره شد، حتی با این وضعیت نیز خیل عظیمی از گیمرها به سراغ خرید Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition رفته‌اند و در آینده نیز با به‌روزرسانی‌های آن، این آمار و ارقام بیشتر خواهد شد. همچنین، تمامی این عصبانیت‌ها و تشنج‌های وارده به گیمرها از سوی راکستار و همراهانش، با انتشار تریلری از Grand Theft Auto 6 به کلی فراموش می‌شود و یک “لوپ هایپ” اختصاصی دیگر برای راکستار آغاز خواهد شد.

اما این که سال گذشته و سال جاری شاهد بروز چنین اتفاقاتی برای عناوین مورد انتظار بوده‌ایم، شدیداً آزاردهنده است. در واقع، بسیاری از ناشرها در حال سو استفاده از سلاحی هستند که گیمرها برای آن‌ها ساخته‌اند. برخی از ناشرها به این موضوع عادت کرده‌اند که هایپ پیرامون یک بازی را افزایش دهند تا آمار پیش خرید بالایی داشته باشند یا بازی‌ها را ناقص عرضه کنند و گیمرها را به صبر برای انتشار به‌روزرسان‌ها تشویق کنند.

بازی GTA: The Trilogy – The Definitive Edition، برای پلی استیشن ۴، پلی استیشن ۵، ایکس باکس وان، ایکس باکس سری ایکس/اس، نینتندو سوییچ و رایانه‌های شخصی (از طریق لانچر راکستار گیمز) عرضه شده است و نسخه‌ی موبایلی آن نیز در نیمه‌ی اول سال ۲۰۲۲ در دسترس کاربران اندروید و iOS قرار خواهد گرفت.