به دنبال آخرین روشنایی | نقد و بررسی Metro: Last Light

Metro: Last Light آمده تا ما را باری دیگر در مسکویی ویران شده قرار دهد و در مترو ها ی تاریک تنهایمان بگذارد. عنوانی که توانسته با حفظ اصول موفق قسمت قبلی به همراه اتمسفری بی نظیر و همچنین گیم پلی بسیار بهبود یافته را جزو بهترین بازی های امسال قلمداد شود.

نام: Metro: Last Light

سازنده: 4A Games

ناشر:Deep Silver

سبک: First Person Shooter

پلتفرم: PC ، Xbox360 ، PS3

باکس آرت نسخه ی pc

کابوس ها ادامه دارند :

Last Light باز هم شما را به مسکویی برمی گرداند که توسط جنگ های هسته ای چیزی جز یک ویرانه از آن باقی نمانده است و بشریت برای  جلوگیری از روبرو شدن  با تشعشعات هسته ای در سطح زمین و در مترو های زیر زمینی با یکدیگر متحد شده اند. در این بین همچنان به مانند نسخه ی قبل یک رنجر جوان با نام آرتیوم قهرمان اصلی داستان می باشد. در آغاز بازی آرتیوم توضیح می دهد که چگونه حوادث Metro 2033 منجر به پایه گذاری Metro: Last Light شد. اگر قسمت قبلی را تجربه کرده باشید حتما می دانید دو پایان در بازی وجود داشت. Last Light با فرض همان پایانی که شما تصمیم به نابودی موجوداتی با نام The Dark Ones گرفتید و چهره ی آن ها را از روی زمین پاک کردید شروع می شود. اما در ادامه فاش می شود که همچنان از بین این گونه های نابود شده یکی ازThe Dark One ها باقی مانده است  حال آرتیوم که این بار به عضویت رسمی گروه رنجرها در آمده دوباره بازگشته تا این موجود  باقی مانده را پیدا کند. هر چند که معلوم نیست که آیا تصمیم درست این است که آن  را نابود کنید یا تلاش کنید که با این موجودات ارتباط برقرار کنید. چرا که محتدانی که همراه شما هستند قطعا خواهان نابودی آن می باشند ، اما ارتباط منحصر به فرد آرتیوم با موجودات Dark Ones باعث شده تا او در مورد ویرانی هایی که برای این موجودات به بار آورده احساس گناه داشته باشد. این در واقع آغازی برای روبرو شدن با خطرات دنیای مترو آخرین نور می باشد.

در واقع همین مسئله ی آرتیوم است که باعث شده تا مبارزات بسیار شخصی تر شوند و یک بازی پر از احساسات را به ارمغان بیاورد. در طول وقایع مترو : آخرین نور شما با احزاب مختلف مترو با نام های Nazis, bandits و Red Line روبرو می شوید که هر کدام از این گروه ها دارای عقاید مختلف خود هستند. Nazis ها را می توان کسانی نامید که به نوعی هر کسی که تغییر شکل داده باشد را می کشند . در واقع Nazis با استفاده از تمامی ترفند های غیر مستقیم خود قصد تصرف کل تونل های مترو را دارند. The Red Line اصلی ترین دشمنانی هستند که در بازی با آن ها روبرو می شوید. آن ها از وضعیت به وجود آمده به نفع خود استفاده می کنند و قصد دارند با شروع یک جنگ داخلی کنترل مترو ها را در اختیار خود درآورند . در آخر نیز bandits ها فقط گروهی از اراذل و اوباش می باشند که تنها هدفشان در مترو ها کشتن و غارت برای بقای خودشان است.

bandits ها در واقع نقش مهمی در خط اصلی داستان ندارند و وجود آن ها به این خاطر است که دنیای آخرین نور را خطرناک تر و جذاب تر جلوه دهند.

از آن گشته روایت داستانی که آخرین نور دارد بسیار جذاب می باشد. شما در این بازی با شخصیت های مختلفی دیدار می کنید که هم می توانند کمک حال شما باشند و هم دشمنی برایتان. چرا که در مترو ها فاصله ی بین خیانت و اعتماد از یک تار مو هم باریکتر است. به هر حال هر یک از شخصیت های بازی به لطف شخصیت پردازی عالیشان بسیار باور پذیر جلوه داده اند.

انصافا نویسندگان بازی در داستان این عنوان سنگ تمام گذاشته اند و با ایجاد تم فوق العاده ای که با لحظات ترسناک در هم آمیخته شده است سزاوار مدال طلا می باشند !

هر یک از شخصیت ها به نوعی در داستان تاثیر گذار هستند.

گیم پلی بهبود یافته:

گیم پلی آخرین نور بر پایه ی سه بخش مخفی کاری ، شوتر و بقا استوار شده است. اولین و مهم ترین ویژگی بازی در این است که این عنوان یک شوتر اول شخص را در هسته ی اصلی خود دارد. پس با این حال باید گفت که چگونه تمامی این عناصر مختلف گرد هم در آمده اند و توانسته اند این بازی را از سایر عناوین اول شخص بازار جدا کنند ؟ خوب در واقع این بخش های تیراندازی بازی نیست که باعث شده این عنوان متفاوت جلوه دهد ، بلکه ارزش جنبه های بقای بازیست که باعث شده مترو : آخرین نور ارزشی دو چندان را داشته باشد. در طول بازی به شما انتخاب های گوناگونی داده می شود تا شما بتوانید بفهمید که چگونه می توان از یک مکان پر از سرباز های دشمن جان سام به در برد.

بازی همان طور که اشاره شد انتخاب های متعددی به شما می دهد ، می توانید برای رد شدن از بین دشمنان و بدون کشتن حتی یک نفر ، از تاریکی به نفع خود استفاده کنید و با خاموش کردن چراغ ها و سوزاندن مدار ها ی برق و یا با استفاده از اسلحه ی صدا خفه کن ماموریت را به اتمام برسانید . اگر هم چندان به این روش علاقه ندارید با ایجاد یک آتش بازی حسابی می توانید همه را نابود کنید که البته با انجام این کار دشمنان بیشتری متوجه ی حضور شما خواهند شد.

مورد اعتماد ترین دوستتان در پیدا کردن راه ها همین نقشه ی در دستانتان می باشد

نکته ای که در مورد آخرین نور بسیار دوست داشتنی می باشد در این است که هر انتخاب نتیجه ای را نیز با خود به همراه خواهد داشت. با تکیه بر اسلحه و کشتن تمامی دشمنان شاید بتوانید مراحل بازی را سریع تر به اتمام برسانید ، اما مقدار زیادی از مهمات را هم هدر داده اید و شاید در مرحله ی بعدی همین مهمات هدر داده ی شما نقش اساسی را در زنده ماندنتان ایفا کنند.

در همین حال اگر روش یک شبح را می خواهید باید زمان بیشتری را صرف پاکسازی منطقه کنید. می توانید در سکوت مرگبار محیط به پشت یک نگهبان نزدیک شده و گلوی او را ببرید و سپس بی سر و صدا چاقویی را به سمت دشمنی دیگر پرتاب کنید. هر چند که زمان بیشتر به معنای از دست دادن تنفس می باشد و در جهانی که حتی یک نفس کالای با ارزش محسوب می شود باید از ماسک های ضد گاز برای زنده ماندن استفاده کنید و اگر این ماسک ها را نداشته باشید ، مرگ را در مقابل چشمان خود خواهید دید و مجبور هستید که از آخرین چک پوینت به انجام بازی بردازید. این دقیقا همان جایی است که برایتان جنبه های survival-horror نمایان می شود. هر چند با این نکته اشاره کرد که دشمنان بازی با این که هوش مصنوی خوبی دارند ولی اغلب کارهایی را انجام می دهند که باعث تعجبتان می شود و گیر کردن در قسمت خاص و در بیشتر مواقع حمله کردن به شما فقط از یک منطقه جزو همین ایرادات می باشد.

سرما ، کمبود اکسیژن و هزار و یک مصیبت دیگر. آیا وقت تسلیم شدن است ؟ … نه !

البته آخرین نور در کل یک بازی خطی می باشد ولی اگر به دنبال کاوش در محیط هستید باید از قبل بدانید که تا چه حد می توانید مقاومت کنید. به عنوان مثال اگر مهمات و ماسک های فیلتر به اندازه ی کافی نداشته باشید قادر نخواهید که به بخش های زیادی از بازی نفوذ کنید و دچار مشکلات زیادی خواهید شد. به عنوان مثال در یکی از بخش های بازی من مجبور شدم که به طور کل مرحله را از اول شروع کنم. چون در یکی از قسمت های بازی هیچ گونه مهماتی وجود نداشت و با توجه به تعداد دشمنان آن جا و همچنین با توجه به مقدار مهمات و گازهای فیلتری که داشتم عملا ادامه ی راه غیر ممکن بود.

البته این یک انتقاد منفی نیست بلکه از هر جهت مثبت می باشد. به این دلیل که این عنوان به شما نشان می دهد که یک بازی survival-horror باید چگونه باشد. بازیکنانی که در طول انجام دادن مراحل هوشمند نباشند مجازات خواهند شد و مجبور هستند که با یاد گرفتن از اشتباهات خود دوباره مراحل بازی را این بار با یک درک بهتر انجام دهند. در ابتدا شاید چندان متوجه ی  این که این بازی یک survival horror می باشد نشوید ، اما در ادامه و زمانی که به مناطق سخت تر می رسید جنبه های بقا برایتان نمایان می شود. خود من این عنوان را بر روی درجه ی سختی متوسط برای بار اول تمام کردم و چند سناریو در بازی وجود داشت که به دلیل برنامه ریزی ضعیف من ، مشکلات نسبتا زیادی را برایم به ارمغان آورد. با این حال با تجربه ای که در طول زمان آموختم در نهایت توانستم که این عنوان را با موفقیت به اتمام برسانم.

این هم از سیستم خرید و فروش. البته صاحباش این بار در قیمت های کالا ها منصف ترن !

اگر یک چالش واقعی را می خواهید پس درجه ی سختی Ranger برایتان بسیار مناسب می باشد . در این درجه ی سختی صبر و شکیبایی حرف اول را در بازی می زند و مهارت هایتان به بهترین نحو در بازی سنجیده خواهد شد. البته برای راحت تر شدن کار به مانند گذشته همچنان فروشگا ه هایی در سرتاسر بازی وجود دارند تا شما بتوانید برای خود گلوله ، اسلحه ، بسته های سلامتی و موارد بیشتر بخرید. مدیریت کردن بر روی منابع همان طور که گفته شد بسیار مهم می باشد چرا که اگر دیگر گلوله ای برایتان باقی نمانده باشد می توانید از پول به به عنوان مهماتی قدرتمند برای اسلحه ها استفاده کنید که مسلما با انجام چنین کاری دیگر توان خرید وسایل را نخواهید داشت.

درآخر آخرین نور در بخش ترسناک بودن نیز بسیار موفق عمل کرده است. اکثر بازی های این روز ها سعی می کنند که با روش های کلیشه ای و قابل پیش بینی شما را بترسانند اما مترو : آخرین نور در بیشتر لحظات ترسناک است و تنها ماندن در تونل های مترو و مواجهه با عنکبوت های غارها یکی از بهترین لحظات ترسناکیست که ضربان قلب شما را چندین برابر خواهد کرد. محیط های بیرونی بازی نیز با موسیقی وهم برانگیز شما را بسیار تحت تاثیر قرار خواهد داد و اتمسفر بی نظیری را ارایه می دهد. در محیط های بیرون هر آن باید ترس این را داشته باشید که موجودات پرنده  شما را گرفته و در چنگال خود قرار دهند.

آخرین نور به خوبی یک دنیای نابود شده را نشان می دهد.

زیباترین نما از نابودی :

حیرت انگیز تنها کلمه ای است که می توان در مقابل گرافیک بازی به کار برد. سازندگان با استفاده از موتور اختصاصی خود یعنی 4A Engine توانسته اند به زیباترین شکل ممکن آخرالزمان را در یک بازی به ارمغان بیاورند.  نورپردازی به عنوان یکی از عناصر مهم بازی در همان نگاه اول توجه شما را بسیار جلب خواهد کرد. با نیم نگاهی به کورسویی از نور در دل تاریکی می توانید زیبایی های آن را با تمام وجود حس کنید و تلالو نور آن میان محیط همانند جادویی است که شما را جذب می کند و به عمق خود می کشاند. کیفیت بافتهای محیط هم بسیار خوب کار شده و همچنین کاراکتر های بازی دارای جزییات خوبی می باشند. البته مقداری نحوه حرکت کردن انیمیشن ها مصنوعی جلوه می دهد و همچنین ممکن است در برخی مواقع با دیوار های نامریی نیز روبرو بشوید که این ایراد در مواقعی که به دنبال پیدا کردن فیلتر های هوا می باشید برایتان مشکلاتی ایجاد خواهد کرد.  ولی در کل آخرین نور توانست به خوبی امتحان خود را در بخش گرافیک پس بدهد.

محیط های بیرون دارای انبوهی از مشکلات خطرناک تر است.

موسیقی های گوش نواز :

صداگذاری بازی در سطحیست که شما را راضی نگه دارد. دلیل این که می گوییم راضی به این علت است که طرز صحبت کردن بعضی از این افراد شاید برای عده ای ناخوشایند باشد ولی با پیشروی بیشتر به آن عادت خواهید کرد . صدای تمامی اسلحه ها نیز کاملا به مانند نمونه های واقعی طراحی شده است. موسیقی های بازی هم یکی از زیباترین بخش های آن می باشد که به هیچ وجه برای شما تکراری نخواهند شد . موسیقی های بازی در قلب و روح شما نفوذ می کند و شما را میخکوب خواهد کرد و در مراحل پایانی به اوج خود می رسد . با ید گفت که تیم سازنده دقیقا می دانسته که در چه لحظاتی از چه نوع موسیقی استفاده کند به گونه ای که شاهد موسیقی های زیبایی از تم های اکشن تا احساسی بوده ایم.

Metro: Last Light

در آخر باید گفت که مترو : آخرین نور یکی از بهترین و متفاوت ترین بازی هایی است که در این مدت عرضه شده و با اتمسفر بی نظیرش شما را غرق خود خواهد کرد. پس اگر یکی از افرادی هستید که در خرید این عنوان مردد هستید شک را کنار گذاشته و با خیالی آسوده اقدام به خرید بازی کنید چرا یکی از بهترین بازی ها را در این سال تجربه خواهید کرد.