نقد و بررسی بازی Riders Republic؛ لذت بخش، مهیج و بی‌انتها

بازی Riders Republic سعی دارد تا با پوشش ضعف‌های بازی Steep و میزبانی از ویژگی‌های جدید، به عنوانی سرگرم کننده و فرح بخش برای تجربه در کنار دوستان تبدیل شود.

حدود پنج سال پیش، استودیوی فرانسوی یوبیسافت اَنِسی (Ubisoft Annecy) با خلق عنوانی جهان آزاد به نام Steep سعی داشت تا نظر مثبت علاقه‌مندان به بازی‌های ورزشی از جمله ورزش‌های زمستانی را به خود جلب کند. این بازی با جهانی وسیع و فوق‌العاده زیبا که شامل محیط‌های بسیار متنوعی می‌شد، از چندین و چند ورزش مختلف از جمله اسکی، اسنوبرد و چتربازی میزبانی می‌کرد. اما وجود ضعف‌های فنی و تمام آنلاین بودن بازی به همراه خاص‌پسند بودن آن باعث شدند تا آن طور که باید و شاید از Steep استقبال نشود و حتی با وجود پتانسیل‌های فراوان و پشتیبانی نسبتاً خوب یوبیسافت از آن، این بازی نیز در نهایت به دست فراموشی سپرده شود.

اما اکنون، جدیدترین ساخته‌ی این استودیو یعنی بازی Riders Republic به وضوح سعی دارد تا با پوشش ضعف‌های بازی Steep و افزودن ویژگی‌های جدید، به عنوانی کامل، سرگرم کننده و فوق‌العاده فرح بخش برای تجربه در کنار دوستان تبدیل شود. در واقع، فارغ از مشکلات بازی، بزرگترین نقطه‌ی عطف Riders Republic را می‌توان خارج شدن آن از بند “بازی‌های زمستانی” که طبعاً علاقه‌مندان محدودی دارد قلمداد کرد که می‌تواند به فرآیند جذب شدن گیمرهای بیشتر به این بازی کمک شایانی کند.

به Riders Ridge خوش آمدید!

خوشبختانه این بازی برخلاف بسیاری از عناوین ورزشی که هیچ گونه محتوای داستانی یا حتی شبیه به آن ندارند، سعی دارد تا با داستانی بسیار جزئی و مختصر گیمرها را با جهان وسیع بازی و فعالیت‌هایی که می‌توان در آن انجام داد آشنا کند. در واقع، وجود چند NPC قابل تعامل در بازی و چالش‌هایی که آن‌ها برای گیمرها تعیین می‌کنند نیز می‌تواند بهانه‌ای برای ادامه دادن روند بازی و رسیدن به سطوح بالاتر تلقی شود.

در نظر گرفتن رویدادهای فوق‌العاده چالش برانگیزی به نام Shackdaddy Bandits، گیمرها را به انجام بازی به صورت گروهی و شکست دادنشان تشویق می‌کند که حقیقتاً تجربه‌ی متفاوت و لذت بخشی را رقم خواهد زد. البته، این موضوع هیچ‌گاه بدین معنا نیست که از تجربه‌ی Riders Republic به صورت تک نفره لذت نخواهید برد، اما در هر صورت با یک بازی تمام آنلاین که سرورهای آن به لطف پشتیبانی از ویژگی کراس-پلتفرم مملو از گیمرهای دیگر هستند روبرو هستیم و ناخودآگاه لذت تجربه‌ی بازی به صورت گروهی به حالت تک نفره‌ی آن می‌چربد.

به هر ترتیب، گیمرها پس از ورود به این بازی به بخش شخصی‌سازی کاراکتر خود هدایت خواهند شد که حقیقتاً این بخش گزینه‌های چندان زیادی را در اختیار آن‌ها قرار نمی‌دهد. در حقیقت، همین موضوع باعث می‌شود تا تعداد بسیار زیادی از گیمرها در بازی ظاهری مشابه داشته باشند. البته، قابلیت‌های شخصی‌سازی بیشتر به مرور زمان و یا از طریق فروشگاه قابل دسترسی خواهند بود، اما متاسفانه این آیتم‌ها عمدتاً از طریق پول واقعی قابل خرید خواهند بود و یا بسیار دیر به دست گیمرها می‌رسند.

اما پس از شخصی‌سازی، نوبت به آشنایی با سوکی (Suki) و برت (Brett) می‌رسد که در واقع به عنوان راهنما در این بازی ایفای نقش می‌کنند. شخصیت سوکی و برت به همراه محتواهایی که در قالب یک برنامه‌ی تلویزیونی به نام Ridge TV به نمایش درمی‌آیند، گیمرها را در معرفی انواع مسابقات، فراگیری مهارت‌های ورزش‌های مختلف و در انجام بخش‌های تمرینی بسیار مفصل و صد البته طولانی و بسیار خسته کننده‌ی بازی همراهی می‌کنند.

در ابتدا سعی داشتیم تا وجود این دو شخصیت در بازی را به فال نیک بگیریم، اما با اولین برخوردهای خود با آن‌ها متوجه ایراد بسیار عجیبی در بازی شدیم. در واقع، به نظر می‌رسد که استودیوی انسی یوبیسافت که در فرانسه واقع شده است، کارمند مسلط به زبان انگلیسی ندارد؛ چرا که اکثر دیالوگ‌های در نظر گرفته شده برای شخصیت‌های بازی امروزه در کشورهای انگلیسی زبان اصلاً کاربرد ندارند. برای مثال، فرض کنید استودیویی یک فیلم سینمایی فارسی زبان بسازد و از لغات رایج مردم ایران در قرن گذشته استفاده کند.

به هر ترتیب، پس از فراگیری اصول اولیه و انتخاب یکی از دو کلاس Racer یا Trickster، نوبت به آشنایی با کمپ اصلی بازی یعنی Riders Ridge می‌رسد که شباهت زیادی به بخشی مشابه در عناوین متعددی نظیر Splatoon دارد. از طریق این کمپ می‌توان به فروشگاه آیتم‌ها، بخشی به نام Lab که تصاویر منتخب گیمرها را به شکل زیبایی به نمایش در می‌آورد، بخش‌هایی برای شروع Matchmaking مسابقات مختلف و موارد این چنینی دیگر دسترسی داشت.

وسیع، پر محتوا، متنوع، هیجان‌انگیز و سرگرم‌کننده

پس از پشت سر گذاشتن مراحل فوق، بالاخره نوبت به گشت و گذار آزاد در جهان وسیع بازی که هر منطقه‌ی آن از شرایط خاص جغرافیایی بهره‌مند است می‌رسد. لازم به ذکر است که جهان بازی از پارک ملی یوسمیتی (Yosemite) واقع در ایالات متحده الگوبرداری شده و هرکدام از مناطق مختلف آن با توجه به اقلیم خود میزبان تعداد فراوانی از مسابقه‌های مختلف، چالش‌ها، آیتم‌های قابل جمع‌آوری، لندمارک‌ها و موارد دیگر هستند. در واقع، انتخاب این منطقه به شرکت یوبیسافت اجازه داد تا کوه‌های پوشیده شده از برف را در کنار دهکده‌های کوچک، دشت‌های وسیع، جنگل‌ها و مکان‌های صعب‌العبورِ خشک و بی‌آب و علف ببینیم تا شرایط برای انجام هر ورزش و سرگرمی‌ای که فکرش را می‌کنید فراهم باشد.

هنگامی که برای اولین بار به صورت آزادانه در جهان بازی رها می‌شوید، با انبوهی از انتخاب‌های مختلف روبرو خواهید شد. وجود چندین رشته‌ی ورزشی از جمله دوچرخه‌سواری، اسنوبورد، اسکیت، وینگ‌سوت و حتی جت‌پک و قابلیت انتخاب هر کدام از آن‌ها در هر لحظه، مسیر شما را به سمت خاصی از نقشه‌ی بازی تغییر می‌دهد. از طرفی دیگر، هر کدام از ورزش‌های فوق، به چند شاخه‌ی مختلف تقسیم می‌شوند. برای مثال، ورزش‌های اسنوبرد، اسکی و دوچرخه‌سواری عمدتاً به دو بخش کلی سرعت و انجام حرکات نمایشی تقسیم می‌شوند و بنا به موقعیت جغرافیایی که در آن حضور دارید، چالش‌های مختلفی نظیر صعب‌العبور بودن مسیر نیز پیش روی شما قرار خواهد گرفت.

اما نکته‌ای در این بین وجود دارد که بازی Riders Republic را خاص می‌کند. در واقع، جز وینگ‌سوت و جامپ‌سوت که چالش‌برانگیز بودن بیش از اندازه‌ی کنترل آن‌ها گاهاً آزار دهنده می‌شود، تجربه‌ی سایر ورزش‌ها و سرگرمی‌هایی که در این بازی گنجانده شده‌اند، چه به صورت تیمی و چه به صورت تک نفره به طرز معجزه‌آسایی لذت بخش هستند.

در حقیقت، به نظر می‌رسد که استودیوی یوبیسافت انسی به خوبی از نقدهایی که به عنوان Steep شده بود درس گرفته است. برای مثال، عدم تفکیک ملموس ویژگی‌های خاص هر ورزش به همراه درجه‌ی سختی وحشتناک ورزش جامپ‌سوت در بازی Steep باعث می‌شدند تا کسی جرات و میل تجربه‌ی برخی از آن‌ها را نداشته باشد و ورزش‌های دیگر نیز همگی تحت شعاع لذت بالای اسنوبرد قرار گرفته بودند.

در نظر گرفته شدن دکمه‌ای مشخص برای از سرگیری مسابقه‌ها در هر لحظه از تجربه‌ی بازی Steep، نشان از چالش‌برانگیز بودن غیر اصولی آن دارد. برای مثال، اتفاقی که دائماً برای من در تجربه‌ی این بازی رخ می‌دهد، از دست دادن یکی از چک‌پوینت‌ها در مقاطع پایانی مسیر مسابقات گاهاً طولانی است. در واقع، برخی از مسیرها شیب‌های بسیار تندی دارند و اگر از نقطه‌ای گذر کنید، به هیچ عنوان حتی یک متر نیز نمی‌توانید به عقب بازگردید. همچنین، گشت و گذار در جهان بازی Steep نیز مصائب خود را دارد و پس از رسیدن به کوه‌پایه‌ها، استفاده از جامپ‌سوت خسته کننده، خرید بلیط هلیکوپتر گران قیمت و یا انجام فست‌تراول تنها راه‌های شما برای رسیدن به ارتفاعات خواهند بود.

خوشبختانه، بازی Riders Republic به ما ثابت می‌کند که حداقل برخی از استودیوهای یوبیسافت به فرمول “محتوای یکسان در قالبی متفاوت” اعتقادی ندارند. در واقع، این بازی نه تنها تمامی ایرادات و نواقص عنوان Steep را رفع می‌کند، بلکه از برخی از آن‌ها یک نقطه‌ی اتکا نیز می‌سازد. به‌طور مثال، جهان وسیع و متنوع از نظر اقلیمی بازی با تفکیک عالی ورزش‌ها و در نظر گرفتن انواع مختلف دوچرخه، اسکیت‌برد و موارد دیگر که هر کدامشان سطح‌بندی و ویژگی‌های خاص خود را دارند، همراه شده تا انجام تمامی سرگرمی‌های بازی لذت بخش باشد و گیمرها به صورت پراکنده به تجربه‌ی ورزش‌های مختلف بپردازند.

نقاط ضعفی که به ویژگی‌های مثبت تبدیل شدند

از طرفی دیگر، وجود تنظیمات متعددی برای شخصی‌سازی درجه‌ی سختی بازی از جمله افزایش مهارت رقبا و کاهش Assistها، از دیگر نقاط قوت Riders Republic قلمداد می‌شود. همچنین، قرارگیری حالتی به نام Backtrack نیز باعث می‌شود تا در صورت رد کردن چک‌پوینت‌ها و بروز خطاهای احتمالی، بتوانید بازی را چند ثانیه‌ای به عقب بازگردانید و اشتباهتان را جبران کنید. در نهایت، گشت و گذار آزادانه در جهان بازی نیز با وجود دوچرخه‌های پر سرعت و حتی اسنومبیل به امری لذت بخش تبدیل می‌شود و می‌توان به سرعت در محیط‌های مختلف جهان بازی جابه‌جا شد و به جمع‌آوری آیتم‌های مختلف و یا مشاهده‌ی لندمارک‌های چشم‌نواز پرداخت.

البته، به شخصه معتقد هستم که انیمیشن‌ها، فیزیک و سرعت گیم‌پلی بازی Steep بیش از عنوان Riders Republic به واقعیت شباهت دارند و هیجان و جدیت بیشتری در گیم‌پلی آن دیده می‌شود، اما به نظر می‌رسد که تصمیم یوبیسافت برای سوق دادن گیم‌پلی Riders Republic به سمت آرکیدتر شدن گیم‌پلی آن بسیار منطقی به نظر می‌رسد.

در مجموع، چنین نتیجه می‌گیریم که تمامی کمبودها و ایرادهای اساسی گیم‌پلی بازی Steep به نقاط قوت گیم‌پلی بازی Riders Republic تبدیل می‌شوند. از طرفی دیگر، سیستم پیشرفت در بازی و اصطلاحاً سطح‌بندی آن، به‌وسیله‌ی ستاره‌هایی که از طریق مختلف قابل کسب هستند ارتقا می‌یابد. البته، این بازی هیچ‌گاه گیمرها را مجبور به انجام مسابقه یا ورزشی خاص نمی‌کند و کسب XP و متعاقباً ستاره‌ها نیز عمدتاً به کسب آیتم‌هایی خاص و پول رایج درون بازی ختم می‌شوند.

علاوه بر مسابقات PvP که از حداکثر ۶۴ بازیکن همزمان پشتیبانی می‌کنند و از طریق سیستم‌های Matchmaking در دسترس هستند، هر ورزش در این بازی میزبان مسابقاتی در کلاس‌های مختلف است و فرآیند آزادشدن دسترسی به مسابقه‌های بیشتر، با انجام مسابقه‌ها صورت می‌پذیرد. در واقع، هر ورزشی که بیشتر تجربه شود، مسابقه‌های بیشتری را میزبانی خواهد کرد و این موضوع هیچ ارتباط حیاتی‌ای به فرآیند جمع‌آوری XPها و یا ستاره‌ها ندارد. در نهایت، به مرور زمان نقشه‌ی بازی مملو از مسابقات متعددی خواهد شد که هر کدام جز برنده‌شدن، سه چالش مختلف دیگر از جمله اتمام مسابقه در مدت زمانی محدود را تعریف می‌کنند تا ارزش تکرار آن‌ها به شدت افزایش یابد.

البته، علیرغم این که تنوع مسابقات و ارزش تکرار بسیار بالای آن‌ها در Riders Republic غیر قابل انکار هستند، اما ممکن است که تجربه‌ی پشت سر هم مسابقه‌ها و عدم گشت و گذار آزادانه در جهان بازی و صرف‌نظر کردن از جمع‌آوری کالکتیبل‌ها، باعث شود چنین حس کنید که تنها در حال انجام مداوم آبجکتیوهای روی نقشه هستید. این موضوع به خصوص در حالت تک نفره می‌تواند به گیم‌پلی بازی ضربه بزند.

به طور خلاصه، جهان این بازی حتی در تنها حالت آفلاین خود که Zen نام دارد و می‌توانید هر عملی را به صورت آزادانه در آن انجام دهید، به وضوح پتانسیل فراوانی برای گشت و گذار از خود نشان می‌دهد. همچنین، سرمایه‌ی عظیم شرکت یوبیسافت نیز باعث شده است تا شرکت‌های بزرگی از جمله Red Bull و Ford در زیباسازی سراسر جهان این بازی مشارکت کنند. همانطور که استودیوی یوبیسافت انسی وعده داده بود، Riders Republic کاملاً دست گیمرهایش را برای انجام هر فعالیتی باز می‌گذارد. برای مثال، شما حتی می‌توانید بدون اینکه ورزش جامپ‌سوت را تجربه کنید، به انجام سرگرمی مورد علاقه‌ی خود بپردازید و سطح خود را ارتقا دهید.

گرافیک فنی قابل قبول؛ نه بیشتر و نه کمتر

نتیجه‌ی تحلیل کیفیت فنی بازی‌های یوبیسافت (Ubisoft) مدت‌ها است که در دسته‌بندی سبک وحشت-بقا قرار می‌گیرند. در واقع، حتی پیش از عرضه می‌توان عملکرد عناوین یوبیسافت را از نظر فنی در بازه‌ای بین “قابل قبول (با ارفاق فراوان) تا فاجعه‌بار” در نظر گرفت و سپس به دنبال اثبات خلاف این موضوع رفت. بازی Riders Republic نیز از نظر فنی مشکلات خاص خودش را دارد، اما در مواردی خاص امیدوارکننده به نظر می‌رسد. برای مثال، یکپارچگی نقشه‌ی عظیم بازی باعث می‌شود که حتی روی کنسول‌های پایه‌ی نسل هشتم نیز بتوان در کمتر از چند ثانیه به نقاط مختلف آن فست‌تراول کرد. البته، این چند ثانیه در کنسول‌های نسل نهمی تقریباً به صفر می‌رسد.

همچنین، به دلیل ماهیت بازی و دشوار بودن بسیاری از مراحل آن، دائماً مجبور به از سرگیری مسابقات خواهید بود و این امر در کنسول‌های نسل نهمی به صورت آنی انجام می‌گیرد، اما این موضوع در کنسول‌های نسل هشتمی نیازمند مکثی نسبتاً کوتاه است. در مجموع، بهره‌مندی از بارگذاری‌های سریع برای بازی‌ای نظیر Riders Republic ضروری قلمداد می‌شود و خوشبختانه شاهد تحقق این امر در این بازی هستیم.

در نقطه‌ی مقابل، Riders Republic ایرادات تقریباً ملموسی در برخی از زمینه‌های فنی دارد. برای مثال، کیفیت بافت‌های بازی تفاوت شگرفی با کیفیت بافت‌های عنوان Steep که چندین سال پیش عرضه شده بود ندارد. همچنین، تداخل بافت‌های محیطی با وسایل نقلیه و شخصیت‌ها از جلوه‌ی زیبای بازی می‌کاهند و پس از انجام فست‌تراول‌های سریع در کنسول‌های نسل هشتمی نیز شاهد دیر لود شدن بافت‌های بازی هستیم. البته، افت فریم چندانی در بازی دیده نمی‌شود اما هنگام تغییر رشته‌ی ورزشی از بخش Sports Wheel، شاهد بروز اشکالاتی در انیمیشن‌ها و افت محدود نرخ فریم خواهیم بود.

در زمینه‌ی وضعیت سرورهای بازی، باید به این نکته اشاره کنیم که وضعیت کلی آن‌ها در هاله‌ای از ابهام قرار دارند. در ابتدا دسترسی برخی از کاربران ایرانی از جمله ما به سرورهای بازی تنها از طریق نرم‌افزارهای تغییر آی‌پی میسر می‌شد، اما برخی دیگر مشکلی با ورود به سرورهای آن نداشتند. حال چنین به نظر می‌رسد که این مشکل رفع شده است و تنها گاهی اوقات با قطع اتصال به سرور بازی روبرو هستیم. در واقع، برای بازی‌ای که تنها به صورت آنلاین (جز بخش Zen) قابل تجربه است، ثبات وضعیت سرورها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار خواهد بود.

جهانی وسیع، متنوع و زیبا

بازی‌های شرکت یوبیسافت فارغ از هرگونه ایراد فنی‌ای که احتمال دارد گریبان‌گیرشان باشد، معمولاً از نظر طراحی هنری و جذابیت بصری در شرایط خوبی قرار دارند. البته، طی چند سال اخیر، کیفیت بصری اکثر عناوین این شرکت در کنسول‌های نسل هشتمی نسبت به جذابیت بصری آن‌ها در پلتفرم رایانه‌های شخصی اختلاف فراوانی یافته است. در مجموع، کیفیت بصری بازی Riders Republic حتی بدون وجود تکنولوژی‌های جدیدی نظیر رهگیری پرتو، به عنوان یک بازی جهان آزادِ وسیعِ نسل هشتمی، روی کنسول‌های نسل نهمی و رایانه‌های شخصی زیبا و چشم‌نواز است.

در نقطه‌ی مقابل، دارندگان کنسول‌های نسل هشتمی باید با حداقل‌ها سر کنند و به تنظیمات حداقلی گرافیکی و نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه که برای بازی رقابتی سریع طبعاً مناسب نیست قانع باشند. البته، حتی با این وجود نیز همچنان می‌توان از کیفیت بصری بازی در کنسول‌های پایه‌ی نسل هشتمی لذت برد؛ چرا که سراسر جهان این بازی مملو است از طراحی‌های عالی و محیط‌های دیدنی.

افکت‌های صوتی و موسیقی به عنوان یکی دیگر از جنبه‌های مهم هنری بازی‌های ویدیویی طبعاً باید نقشی اساسی در بازی Riders Republic ایفا کنند. اما متاسفانه حتی با در نظر گرفتن رادیوی اختصاصی برای بازی و قابلیت انتخاب موسیقی‌های مطرح از خواننده‌های مشهور از طریق Tools Wheel، باز هم چنین حس می‌شود که ناهماهنگی بین موقعیت‌های مختلف و افکت‌های صوتی بازی موج می‌زند.

در واقع، این بازی سعی دارد تا با انتخاب چند موسیقی فوق‌العاده محبوب برای گیمرها از جمله موسیقی All I Want از بازی Crazy Taxi، نظر مثبت آن‌ها را جلب کند. اما واقعاً هیچ لطفی در پخش شدن چند موسیقی محدود که عمدتاً با شروع مسابقه مجدداً از ابتدا پخش می‌شوند وجود ندارد.

در پایان…

گاهاً گیمرها در میان تجربه‌ی عناوین داستان محور یا چالش‌برانگیز، حوصله و انرژی خود را از دست رفته می‌بینند و عمدتاً به تجربه‌ی موقت عناوین ورزشی از جمله فوتبال می‌پردازند. دست بر قضا، Riders Republic از همان لحظات ابتدایی خود نشان می‌دهد که این قشر از گیمرها را هدف قرار داده است. همانطور که اشاره شد، محتوای این بازی به قدری متنوع است که گویی برای ساخت آن ویژگی‌های مختلف سه یا چهار بازی متفاوت از جمله Tony Hawk و Forza Horizon را در قالبی مدرن با یکدیگر ترکیب کرده‌اند. در نهایت، می‌توان Riders Republic را به صورت مقطعی ساعت‌ها، روزها و یا حتی ماه‌ها تجربه نمود و از سرگرمی خاص و به‌نظر بی انتهای آن لذت فراوانی برد.