وقتی که بخواهیم ردیف اول ویترین زیبای بازی‌های ویدیویی را بچینیم، یکی از قوی‌ترین نام‌ها و کاندیداها برای قرار گرفتن در برترین جایگاه‌ها، شاهکاری است به نام God of War. مقاله‌ی امروز ما که هفتمین قسمت از سری مقالات “چرا … یک شاهکار است؟”، به بررسی دلایل این که چرا God of War این‌قدر تحسین می‌شود، می‌پردازد و در واقع قصد داریم به شما بگوییم چرا God of War یک شاهکار بی‌نظیر است؟
بدون هیچ شکی بزرگترین دلیل شاهکار بودن گاد آو وار سال ۲۰۱۸ تغییرات عظیمش است. God of War نیاز به تغییرات اساسی نسبت به بازی های قبلی داشت زیرا دیگر همه چیز در ۶-۷ بازی گذشته سری تکراری و لوث شده بود و عنوان Ascension، در واقع آخرین بازی مجاز به استفاده از فرمول همیشگی سری God of War بود و قطعا دیگر بعد از آن نه منتقدین و نه گیمرها یک تکرار دوباره از همان فرمول را آن هم در یک نسل جلوتر بر نمی تابیدند. از نام بدون پیشوند و پسوند بازی جدید “God of War” گرفته تا سیل تغییرات عظیم و ساختاری و بنیادی اش، همه و همه به نوعی نشان از یک شروع مجدد و یک ریبوت برای این سری داشتند تا در همین بستر و تم جدیدی که در این عنوان خلق شد، شاهد ماجراجویی های دیگر (رگناروک) دیگر هم باشیم.
یکی از دیگر دلایل اصلی شاهکار بودن God of War، این موضوع است که با وجود تغییرات عظیم، بازی کاملا به ریشه‌های سری وفادار بود و هنوز هم شاهد یک God of War بودیم که این در واقع نقطه‌ی عطف و بزرگترین مزیت یک نسخه‌ی جدید است. در حقیقت باید گفت با وجود تمام تغییرات بنیادی مخصوصا در گیمپلی بازی و ساختار آن، هنوز هم وقتی در حال تجربه‌ی بازی هستید، کاملا حس و حال بازی کردن یک عنوان از سری God of War را دارید و روح این سری کاملا در بازی جریان داشته و ریشه های آن حفظ شده است تا هنوز روح و عظمت کریتوس و سری God of War کاملا در بازی مشهود بوده و در رگ های بازی جریان داشته باشد. عنوان God of War بهترین شروع دوباره و استارتی جدید برای فرنچایزی افسانه‌ای بود که نیاز به تغییراتی عظیم و انقلابی داشت و خوشبختانه کوری بارلوگ و تیم هنرمندش در سانتامونیکا به بهترین شکل این تغییرات بزرگ را در بازی اعمال کردند تا تمامی صنعت بازی از این تغییرات راضی باشند و آن را تحسین کنند.
God of War مثل همیشه از یک زمینه و تم داستانی قدرتمند و غنی برخوردار بود که تازه در این نسخه به اوجش رسید و باید گفت بهترین داستان در کل این سری را تا امروز در همین عنوان سال ۲۰۱۸ شاهد بوده‌ایم و این داستان معرکه، یکی از دیگر دلایل شاهکار بودن این بازی است، زیرا احساس را خیلی بیشتر به این فرنچایز تزریق کرد. یکی از دلایل اصلی شاهکار بودن داستان این بازی از نظر من، تاکید بر این نکته است که گناهان گذشته به این راحت‌ها آدم را ول نمی‌کنند تا یک زندگی جدید را از صفر بدون هیچ مشکلی آغاز کند. این موضوع داستان را خیلی قوی‌تر و احساس‌تر کرده است و کشمکش درونی کریتوس، ما را خیلی بیشتر به درون داستان بازی می‌برد. در واقع در عنوان God of War بیشترین موضوعی که در مورد داستان بازی به چشم می خورد اضافه شدن بسیار زیاد بار احساسی به داستان است که تاکنون حتی ذره ای از این احساس را در عناوین قبلی سری مشاهده نکرده ایم و نگاه از این زاویه‌ی جدید با بار احساسی بیشتر در عنوان جدید خدای جنگ، موضوعی بسیار جذاب و قابل تحسین است که سازندگان به خوبی آن را در دل خشم و خشونت کریتوس حل کرده‌اند. اولین و واضح ترین تغییر، ظاهر کریتوس محبوب و دوست داشتنی مان بود که در این عنوان، ظاهرش بسیار متفاوت تر از قبل شده و کاملا مشخص بود که سنش کلی بالارفته است و حالا با محاسن بلندی که دارد خیلی راحت‌تر می‌توانیم خدای جنگ را در قامت یک پدر و یک معلم نظاره گر باشیم.
God of War از یونان و اسطوره های یونان و خدایان آن، به سرزمین‌های اسکاندیناوی آمده و کریتوس بعد از سلاخی یونان و خدایانش، در اسکاندیناوی ماموریتی خاص‌تر در قالب تربیت فرزند نیز دارد. مطمئن هستم که شما نیز مانند خیلی از طرفداران دیگر این سری محبوب، دیگر نمی‌خواستید شاهد داستانی مربوط به خدایان یونان و کوه المپ و تایتان‌ها باشید که تا به حال در چند بازی با آن‌ها دست و پنجه نرم کرده‌ایم و این موضوع کاملا از بازخوردهای بازی Ascension مشخص و مبرهن بود که این سری تغییر فضای عمیقی می‌خواهد. کاملا واضح است که کوری بارلوگ و تیم هنرمندش نیز کاملا به این موضوع واقف بوده اند و این تغییر فضای عمیق را با تغییر سرزمین بازی از یونان باستان و کوه‌های المپ، به سمت اساطیر و افسانه‌های اسکاندیناوی در بازی اعمال کردند تا فضا کاملا برای یک افسانه‌سازی شاهکار دیگر فراهم گردد. God of War در زمینه عمق داستان و جذابیت روایت و شخصیت‌پردازی از یک فیلم سینمایی با داستانی بی‌نظیر هم فوق‌العاده تر است و در سطح برترین عناوین از این لحاظ قرار می‌گیرد.
هر کسی که God of War سال ۲۰۱۸ را تجربه کرده و یا بهتر است بگویم هر کسی که این بازی را می‌شناسد، خوب می‌داند که یکی از مهمترین دلایل شاهکار بودم این بازی، ساندترک بی‌نظیرش است. در این بازی واقعا شاهد یک شاهکار موسیقیایی در قالب ساندترک هستیم و هنرمندی که با ساخت این ساندترک اکنون قطعا ارج و قرب خیلی بیشتری در دنیا یافته است یعنی آقای Bear McCreary، با ساخت قطعات موسیقی و آلبوم این بازی یک کار جاودانه و بی‌نهایت شنیدنی را خلق نموده است که دوست دارید و خارج از بازی هم مدام بارها و بارها گوش دهید. قطعات موسیقی متن بازی در هنگام گشت و گذار و مبارزات و نبردهای حماسی و حتی بخش‌های احساسی بازی، بی نظیر ساخته شده اند و هر کدام با ارکستر خبره و فوق‌العاده حرفه‌ای ضبط شده و به حدی زیبا و حماسی هستند که هر شنونده ای را حتی بیرون از بازی به هیجان و وجد می آورند چه برسد به این که آن‌ها را بر روی نبردهای حماسی و عظیم خدای جنگ با موجودات اساطیری اسکاندیناوی بشنویم.
باید بگویم تغییرات گسترده و عمیق، یکی از بزرگترین نقاط قوت این بازی است و داستان و ماجراجویی جدید کریتوس در سرزمین‌های شمالی همه چیز دارد، از عشق و احساس تا پدر بودن و خشم و جنون همیشگی کریتوس. جالب این‌جاست که وقتی بازی را آغاز کرده و مقداری در آن پیشروی میکنید، کاملا در می‌یابید که جدا از فضا و داستان و سرزمین بازی، اصلی‌ترین چیزی که در بازی تغییر کرده است، شخصیت خود کریتوس و جهان‌بینی اوست که بسیار پخته‌تر شده و بهبود یافته است و دلیل این هم چیزی نیست جز داشتن یک فرزند که پدرش را قهرمان خود می‌بیند و از هر کاری که او انجام می دهد درس می‌گیرد و همان را درست می‌داند. در واقع کریتوس خوب می‌داند که اکنون او یک کتاب آموزش زندگی برای فرزندش است و از قدیم گفته‌اند که شاید شرورترین و بدترین آدم‌های دنیا هم وقتی صاحب فرزند می‌شوند، در جلوی فرزندشان سعی می‌کنند بهترین باشند و در کنار فرزندشان خیلی از مسائل را رعایت می‌کنند که این موضوع کاملا در بازی جدید God of War در مورد کریتوس واضح است. در این عنوان ما جنبه‌ای دیگر از شخصیت کریتوس را شاهد هستیم، جنبه‌ای که هرگز آن را ندیده بودیم و نمی‌دانستیم که کریتوس می‌تواند چنین فردی نیز باشد. در واقع در این بازی جدا از خشم و جنون و مرگ و رنج، ما شخصیت پدرانه‌ی کریتوس را به تماشا می‌نشینیم که بسیار جذاب است. کسی که داغ کشتن دختر و همسرش او را دیوانه و مجنون کرد و تبدیل به یک ماشین سلاخی خدایان شد، حالا با داشتن فرزند پسری که کاملا خود را در وی می‌بیند، هرگز نمی‌خواهد که فرصت دوباره‌ای که به دست آورده را از دست بدهد و می‌خواهد که فرزندی خوب و درستکار را در کنار یک جنگجوی قدرتمند بودن، تربیت نماید.
بدون هیچ شکی، از دیگر دلایل مهم و کلیدی شاهکار بودن God of War، این است که شاهد یک بازی خارق‌العاده از نظر اجرا و بازیگری و صداپیشگی هستیم. نکته‌ی قابل تحسین در صداگذاری شخصیت‌ها بدون شک مربوط به کار بی‌نظیر Christopher Judge در قالب کریتوس است (موشن کپچر کریتوس را نیز بر عهده داشته است) که شخصیتی را که ما سال‌هاست در نسخه‌های مختلف این سری با صدای خاص Terrence C. Carson شناخته‌ایم را چنان عالی و حرفه‌ای صداگذاری کرده است که نه تنها ما طرفداران سری کاملا آن را به عنوان یک کریتوس واقعی و کامل قبول می‌کنیم، بلکه این‌طور به نظر می‌رسد که انگار دقیقا صدای کریتوس، همان صدای قبلی است، با این تفاوت که حالا که کلی سنش بالاتر رفته است صدایش هم جا افتاده‌تر شده و مقداری پخته‌تر از قبل است که این موضوع واقعا تحسین‌برانگیز است و حرفه‌ای‌گری Christopher Judge و انتخاب صحیح سازندگان بازی را برای صداگذاری کریتوس می‌رساند که واقعا در تک‌تک لحظات بازی با صدای بی‌نظیر خود مو بر تن مخاطب سیخ می‌کند.
می‌دانیم که در نهایت، گاد آو وار یک بازی ویدئویی تازه از نوع گیمپلی محور است و تا وقتی گیمپلی آن شاهکار نباشد، هرگز نمی‌توانیم به کلیت آن لقب شاهکار بدهیم. خوشبختانه گیمپلی در این بازی شگفت‌انگیز است و با وجود دریایی از تغییر، هنوز یک گاد آو وار خالص است. سوال خیلی مهمی که از قبل انتشار بازی بسیاری آن را می‌پرسیدند این بود که آیا این سطح از تغییرات برای عنوانی که میزان سنجش ژانر هک اند اسلش بوده جواب خواهند داد یا خیر؟ بعد از عرضه مشخص شد که نه تنها جواب داده‌اند بلکه بازی شدیدا به این تغییرات هم نیاز داشته است. در واقع با انتشار بازی مشخص شد که این تغییرات نه تنها برای God of War لازم بوده، بلکه “حیاتی” هم هستند و نمرات بازی نشان داد که اصلا منتقدان چیزی غیر از این نمی‌خواستند. تصور کنید اگر سازندگان می‌آمدند و حتی یک بازی با کیفیت نسخه‌ی سوم هم با همان استایل گیمپلی و سبک گرافیکی عرضه می‌کردند منتقدان چه بر سر بازی می‌آوردند.
زیرا مشخص بود که اگر سازندگان بازی با یک نسل جلو آمدن، باز هم تغییرات بنیادی را در این نسخه ایجاد نمی کردند قطعا منتقدان و خیلی از گیمرها این موضوع را بر نمی‌تابیدند و برای صنعت بازی قابل هضم نبود که چطور یک بازی که دارد بعد از چندین سال از گذشت نسخه‌ی قبلی خود عرضه می‌شود و یک نسل بالاتر آمده است، هیچ تغییری نسبت به قبل نکرده باشد. البته مثال بارز این موضوع را هم تازه در همان نسل هفتم و بدون یک نسل جلو آمدن، با عنوان God of War Ascension دیده بودیم که ضعیف‌ترین بازخوردها را بین تمامی ۵ عنوان دیگر سری دریافت نمود، در حالی که به واقع از لحاظ کیفیت گیمپلی و … تفاوت خیلی خیلی زیادی با عنوان چند سال قبلش یعنی ۳ God of War که به عنوان برترین بازی هک اند اسلش تاریخ شناخته میشد، نداشت زیرا پیشرفت خاصی نسبت به عنوان قبلی خود نکزده بود. به همین دلیل هم بود که سازندگان توانمند بازی و در راس آن‌ها کوری بارلوگ و البته سران سونی، خوب می‌دانستند که بایستی که در بازی تغییراتی بنیادی رخ دهد، اما به ریشه‌های سری هم پایبند بمانند.
گیمپلی و المان‌های مختلف آن، بخشی بود که بیشترین و اساسی‌ترین تغییرات را در بازی God of War به خود دید و به طور کلی در این عنوان تمامی سیستم مبارزات قبلی بازی و سلاح اصلی و اولیه‌ی کریتوس و دوربین بازی و المان‌های گیمپلی مثل QTE دستخوش تغییرات عظیم شد و بهتر است بگوییم کلا تغییر کرد. در واقع تنها خشونت و سلاخی هیولاها به دست کریتوس است که از بازی‌های قبلی به این عنوان آمد که البته اصل موضوع این فرنچایز نیز همین است و به دلیل همین حس مبارزات است که در نهایت می‌گوییم با وجود تمام این تغییرات عظیم، God of War به ریشه‌هایش وفادار ماند و باز هم شاهد یک ” God of War” محض بودیم، منتها در لباسی جدید و با تغییراتی عظیم که اتفاقا بدجوری هم به آن نیاز داشت. بد نیست در اینجا کمی هم به گیمپلی بازی و سبک اکشن آن اشاره داشته باشیم که قبلا در نقد و بررسی بازی به آن‌ها اشاره کرده بودم. مبارزات بازی در این نسخه بر پایه‌ی کمبوهای فوق‌العاده و نبردهای حماسی و عظیم با تمام کننده‌های مثل همیشه مرگبار و خونین همراه با قطع عضو است و زمانی طول می‌کشد تا کاملا قلق مبارزات دستتان بیاید و و بتوانید زنجیره‌های جذابی از کمبوها را خلق نمایید.
سرعت مبارزات قاعدتا با توجه به نزدیک تر شدن دوربین به شخصیت نسبت به قبل پایین آمده است، زیرا می‌دانید که هر چه‌قدر دوربین از شخصیت دورتر برود انگار سرعت بیشتر می‌شود و به همین دلیل است که مثلا در بازی‌های هواپیمایی و یا وقتی که یک ماشین را در بازی می‌رانید، وقتی توربو می‌زنید، ماشین و وسیله‌ی نقلیه از دوربین دورتر می‌شوند و جلوتر می‌روند تا حس سرعت گرفتن را بیشتر به شما منتقل نمایند و در بازی جدید God of War نیز شاهد چنین موضوعی هستیم و البته باید گفت که به طور کلی زاویه‌ی سوم‌شخص و دوربین پشت شانه، مبارزات کندتری نسبت به عنوانی با دهانه‌ی دوربین بازتر و ایزومتریک دارد. با این وجود نکته‌ی اصلی مبارزات این‌جاست که با وجود این تغییرات و حتی کم شدن سرعت نبردها، اصلا کیفیت و حماسی بودن آن ها کم نشده است و حتی به سبب صحنه‌های نزدیک‌تر و دیدن خشونت واضح تر در نبردها، وزن مبارزات بیشتر نیز شده است و دیدن خشونت کریتوس از نماهای نزدیک‌تر، بسیار جذاب و حماسی از کار در آمده است.
یکی دیگر از دلایل کلیدی شاهکار بودن گاد آو وار، جلوه‌های بصری خیره‌کننده‌ی آن بود و مهمترین نکته‌اش هم در اینجا بود که گرافیک بازی در این نسخه بسیار واقع گرایانه‌تر از عناوین قبلی بود که حالتی کارتونی مانند داشتند و در این نسخه با گرافیکی بسیار جدی‌تر و صحنه‌های نزدیک‌تر و نبردهای حماسی‌تر، به سرزمین‌های شمالی و اسکاندیناوی که مقر و قلمرو وایکینگ‌ها بوده است رفتیم تا ماجراجویی جدیدی را با خدای جنگ آغاز نماییم. همچنین نمی‌توانم چیزی از نورپردازی شاهکار بازی نگویم که بسیار حرفه‌ای و باکیفیت است و نورپردازی داینامیک بازی در تک‌تک صحنه‌های آن کاملا خیره‌کننده و واقعی بوده و نقش بسیار مهمی در هر چه زیباتر کردن دنیای بازی و تک‌تک محیط‌ها و مراحل آن در حین ماجراجویی شما با کریتوس کبیر دارد. استودیو SIE Santa Monica در قالب کوری بارلوگ نابغه و تیم توانمندش، با God of War یکی از زیباترین و تماشایی‌ترین جلوه‌های بصری را خلق کرده و بدون هیچ شکی یکی از اصلی‌ترین دلایلی که از گاد آو وار به عنوان یک شاهکار بی‌نظیر یاد می‌کنیم، همین جلوه‌های بصری است که یکی از قدرتمندترین جلوه‌های بصری و طراحی هنری در تاریخ بازیها را در این عنوان شاهد بودیم.
از همان دقیقه‌ی نخست و اولین لحظاتی که بازی آغاز می‌شود، کیفیت بصری God of War، گیمر را شگفت‌زده می‌کند و هر چه‌قدر که جلوتر می‌روید مدام با خود می‌گویید چه‌قدر این دنیا، زیبا و فانتزی و جذاب طراحی شده است و از آن مهمتر نیز تنوع مناطق مختلف این دنیاست که در آن از محیط‌های سرد و یخ‌زده‌ی سرزمین‌های شمالی و اسکاندیناوی گرفته تا مناطق جنگلی و سرسبزتر و رودخانه‌ها و مناطق کوهستانی و غارها و … همه همه به بهترین شکل و ترتیب ممکن در کنار هم قرار گرفته‌اند تا حتی لحظه‌ای هم از قدم زدن و ماجراجویی در دنیای بازی خسته و دل‌زده نشوید. وقتی به موجودات و شخصیت‌های بازی دقت میکنید مشاهده میکنید که تا چه حد مرگباری به تک‌تک جزئیات در خلق آن‌ها دقت شده است و دقت در خلق ریزترین جزئیات آن‌ها نیز بیداد می‌کند تا علاوه بر تنوع از نظر تعداد، از نظر کیفیت طراحی و خلق هر موجود و شخصیت بازی نیز بالاترین سطح را به عنوان یک بازی ویدیویی شاهد باشیم.
بدون هیچ تردیدی، کارگردانی فوق‌العاده‌ی این بازی هم یکی از پایه‌ای‌ترین دلایل شاهکار بودن آن است و God of War از لحاظ طراحی و کارگردانی هنری عنوانی بسیار تحسین شده است و در مورد بخش هنری و طراحی دنیا و مراحل و شخصیت ها و موجودات این بازی به راحتی و به جرات می توان واژه “خارق العاده” را به کار برد و این کلمه دقیقا بیانگر کیفیت گرافیک هنری عنوان God of War است. کارگردانی سکانس های بازی از لحاظ هنری فوق العاده است و زوایای دوربین ها در هنگام صحنه ها و سکانس های مختلف بازی به قدری عالی انتخاب شده است که هیجان بازی را چند برابر بیشتر کرده و جذابیت مضاعفی را به رگ های گیمر تزریق می‌نماید که این نتیجه‌ی انتخاب عالی زوایای دوربین و کارگردانی هنری بی‌نقص سکانس‌های بازی است. محیط‌ها و مراحل و به طور کلی دنیای بازی به قدری زیبا و عالی خلق شده‌اند که نفس هر گیمر و بیننده‌ای را در سینه حبس می‌کنند. دنیای بازی کاملا بر اساس افسانه‌های شمالی و مناطق اسکاندیناوی خلق شده و باید گفت سازندگان و طراحان بازی در این زمینه شاهکار کردند و شاهد محیط‌هایی خارق‌العاده از لحاظ طراحی هنری در بازی بودیم.
در مجموع وقتی تمام موارد گفته شده را در کنار هم بگذاریم و بخواهیم به سوال اصلی این مقاله جواب بدهیم، باید بگویم دلیل اصلی شاهکار بودن گاد آو وار این است که نه تنها خودش را با تغییرات و تکنولوژی روز دنیا به روز کرد، بلکه این تغییرات را در قالبی قبول برای یک بازی که نام گاد آو وار را یدک می‌کشد، انجام داد و نگذاشت بازی از ریشه‌هایش فاصله بگیرد و طرفداران حس کنند که با این همه تغییر، این دیگر یک گاد آو وار نیست. در واقع همان‌طور که قبل‌تر هم اشاره کردم با وجود تمام این تغییرات عظیم، God of War به ریشه‌هایش وفادار مانده است و باز هم شاهد یک ” God of War” محض هستیم، منتها در لباسی جدید و با تغییراتی عظیم که اتفاقا بدجوری هم به آن نیاز داشت. حالا طرفداران این سری فقط برای یک چیز انتظار می‌کشند و آن هم God of War: Ragnarok و رویارویی با جناب Thor و دوستانش است!
نظر شما در مورد دلایل اصلی شاهکار بودن God of War چیست؟ آیا این بازی از عناوین محبوبتان است؟ لطفا به ما افتخار داده و نظراتتان را با ما در بخش کامنت‌ها در میان بگذارید.
شما می‌توانید ۶ قسمت قبلی این سری مقالات که با استقبال بسیار خوب شما مواجه شدند را در زیر مطالعه نمایید:
چرا بایوشاک یک شاهکار بی‌نظیر است؟
چرا ویچر ۳ یک شاهکار بی‌نظیر است؟
به چه دلیل The Last of Us: Part 2 یک شاهکار بی‌نظیر است؟
به چه دلیل اسکایریم یک شاهکار بی‌نظیر است؟
چرا Resident Evil 4 یک شاهکار بی‌نظیر است؟
چرا Bloodborne یک شاهکار بی نظیر است؟
نظرات
آقا سعید کم پیدایید دلمون واست تنگ شده بود برادر.
منتظر مقاله چرا گاد آف وار رگناروک شاهکار بی نظیر هست می‌مونیم تا سال دیگه
سلام آقا سعید، نمی‌گید ما دلمون تنگ میشه؛ این چه ناجوانمردی ایست برادر!
واقعا جاتون خالی هر هفته با یه مقاله انفجاری میومدین میگفتم دیگه میخواد چی رو کنه.ولی یباره جا خالی کردین.یه اطلاعی بدین لطفا که برنامه چیه هستین نیستین کم زیاد چجوریاس
سلام من از آینده میام…
خواستم بگم الان باید منتظر مقاله چرا God of War Ragnarok یه آشغال کم نظیر هست باشید…
خدافظ 😂
آقا آقا بابایی واقعا بابت این مقاله ممنون گاد آف وار ۲۰۸ شاهکاره تنها مشکلش کمبود باس و انمی بود که تو رگناروک درستش کردن
سلام
شما خودت استاد ید و از ما بیشتر می‌دونید ولی وجدانا تعداد باس‌ها و تنوعشون خوب بود.
دشمنان بازی حالت متروی وانیا طوری داشتند، یه پایه داشتند و هر مرحله پیشرفته‌تر، قوی‌تر و متنوع‌تر می‌شدند.
نمونه‌اش دراگرها یا هل‌واکرها
باکس‌های بازی هم همینطور بودند.
بازم کم بودن
تو این حالت هم کم کم باید پونزده نوع باشن که بعد تو شیش منطقه بشه ۹۰ نوع
بازی چند نوع داشت؟
ته تهش بیست نوع
جدا کمه
اتفاقا تنوع انمی ها تو مترویدوانیا مهم تره چون باید هی برگردیم به محیط های قبلی و با انمی ها مبارزه کنیم باید تنوعشون به شدت زیاد باشه
سلام
حداقل ۵ یا ۴ نوع داشت که از هر کدوم ۱۰ تا هم بیاد بیرون میشه ۴۰ یا ۵۰ تا.
بعد اینا با هم ترکیب میشن و همکاری میکنن.
بعد کل کمپین بازی مگه چند ساعته؟
اینا فقط ظاهرشون خیلی شبیه هست و رنگارنگ نیست وگرنه کمبویی و مبارزه‌ای خیلی خوب بودن که!
کمپین بازی سی ساعته ، کم نیست!
G man اون پایین زحمت کشید انواع انمی هارو گفت ، ما تو بازی چهارده نوع انمی داریم ، شیش تا منطقه
بیا مورد مقایسه ی مستقیم قرار بدیم با دوتا بازی که هم سبکن تو بازه ی زمانی مشابه هم عرضه شدن حدودا
Dmc 5 و هالونایت ( اول میخواستم با سولز مقایسه کنم بعد گفتم کی حال داره بشمره اینهمه انمی رو😂)
اولی هک اند اسلشه ، دومی مترویدوانیا ، جفتشون هم هم سبک حساب میشن و مقایسه کار اشتباهی نیست
دی ام سی پنج تقریبا یک سوم گاد ۲۰۱۸ گیم پلی داره و پنج مدل انمی بیشتر
هالونایت هم میشه گفت اندازه ی گاد۲۰۱۸ محتوا داره ، و ۱۲۰ مدل انمی!
وقتی با چهارده ضرب در سه ( در بهترین حالت ) مقایسه میشه به طرز عجیبی کمتره
تو رگناروک تعداد انمی های بازی باید حداقل بیست عدد باشه که هر کدوم حداقل چهار مدل ازشون تو بازی دیده بشه ، در غیر این صورت بنظر من تنوع انمی های بازی کمه
سلام
نسبت به این دو بازی خصوصا هالونایت واقعا کمه.
ولی باز بنظرم برای خودش خوبه و آدم رو خسته نمیکنه و نمیشه خرده‌ای گرفت.
ولی گاد ۲۰۱۸ هم دیگه هک‌اند‌اسلش نیست واقعا، حتی دویل ۵ هم میگن تنوع انمی‌هاش کمه که اونم واقعا تعداد و تنوع خوبی داره.
آره اینکه کمه بنظرم بی انصافیه ، کافی نیست ، حداقل برا من
من گفتم ۱۴ کلاس انمی!!
یعنی کل هل واکرها(از اون غول هاشون که با پتک حمله میکنن تا نوع معمولی)رو یکی در نظر گرفتم!
مثلا الف ها خودشون ۴ نوع مختلف دارن,اگه از دید کلاس بریم که کلاس های انمی توی dmc5از انگشت های دست کمتر میشه(شوالیه ها_خواهران مرگ_شیاطین معمولی(که شامل سه نوع میشن)_حشرات_جونورهای سوسمارشکل(اسمشونو نمیدونم:)))_خفاش ها)
آره چهار نوع حمله ی مختلف دارن ، ولی چند نوع انمی حساب میشن؟
نه ابدا نمیشن ( این تعداد دی ام سی رو خودم در نیاوردم بخاطر همین خیلی دقیق نیست و نمیشه خیلی روش اطمینان کرد ، از اولین سایت موجود کپی کردم😂😂😂)
بازم نسبت به اینکه تایم گیم پلی به مراتب کمتری داره دی ام سی میشه تنوع دشمناشون رو برابر دونست
هم از نظر ظاهری متفاوت بودن و هم از نظر عملکرد.گاد اف وار مشکلش تنوع دشمن ها نبود چون پر از کلاس ها و انواع مختلف دشمن بود ولی مشکلش این بود که اونا رو محدود به ترکیب های خاص و نقاط خاص میکرد.
مثلا تو همین دی ام سی،هیچ قانونی وجود نداشت که مثلا دشمن x همراه با دشمن y نیاد و هر نوع ترکیبی از دشمن ها رو میاورد ولی توی گاد و در جریان مراحل داستانی،هیچ وقت همراه یه الف،هل واکر یا گرگینه نمیدیدی،دراگرهای سنگین و هل واکرهای سنگین هیچوقت در کنار هم ظاهر نمیشدن و یا بازی به جای اینکه یه شوالیه با گوریل بیاره،دوتا گوریل یا دوتا شوالیه تقریبا یک شکل میاورد.گرگینه ها هم که کلا تو دوجای بازی بودن و دشمن هایی که ظاهر میشدن معمولا ترکیب خاصی داشتن که باعث کاهش تنوع در بازی شد
اصلا برام به شخصه مهم نیست به چه دلیلی آدم احساس کمبود تنوع انمی هارو میکرد ، فقط این مهمه که قضیه تو رگناروک برطرف شه ، حداقل برای من
مخصوصا قضیه ی تنوع ظاهری ، نود درصد بازیا فقط با تنوع ظاهری دشمنان رو متنوع جلوه میدن
به آقا آرین گل گلاب چطوری ؟
میدونی تنوع انمی ها و باس ها برای کسی که اولین بار وارد سری شد عالیه ولی کسی که از نسخه اول تا سوم و حتی اسپین آف ها بوده نه والا یکم کمه میدونی تو گاد ۳ باس ها یکی از یکی بهتر ولی تو گاد آف وار ۲۰۱۸ یکم ضعیفه مثلا تقریبا کل بخش کمپین بازی پر از ترول بود ( هرکدوم حملات مخصوص خودشونو داشتن ولی باز شبیه هم بودن ) در کل اینا یکم رو مخ بود اما بازی فرا شاهکاره فراااا شاهکار
سلام، سلامت باشید، تشکر!
دقیقا برمی‌گرده به این نکته که دیگه هک‌اند‌اسلش نیست.
بنظر من این نسخه کریتوس خیلی با ابهت شده با اینکه قبلی هم خوب بود ولی یکمی جوون و خام و زشت😂 بنظر میرسید
سلام
درسته، الآن که به چهره جدید عادت کردیم خامی و جوونی چهره اول به چشم میاد.
اره دقیقا👏
مقاله عالی خسته نباشید ❤💙 سری خدای جنگ هر نسخش هنره خالص و شاهکاره واقعا
نسخه ۲۰۱۸ ۱و۲و۳ شاهکار خالصن …..
نسخه گوست اف اسپارتا همچنین
چینز و الیمپوس عالی بود
اما اسنشن رو دوست نداشتم نمیدونم چرا ولی خیلی باهاش ارتباط برقرار نکردم از نظر داستانی منظورمه
همون معراجشم خوب بود مشکلشو تکراری بودن گفتن وگرنه کم نداشت. یه ریمستر ندادن از اینا حال کنیم
تشکر بابت مقاله ی زیباتون اصلا ابهت خود کریتوس خودش یک دلیل بر شاهکار بودن این بازیه خوب اقای بابایی برای قسمت بعدی از نظر من بهتره برید سراغ the elder scrolls iv oblivion یعنی واقعا حیفه وقتی درمورد بازی شاهکار skyrim نوشتید نرید سراغ oblivion خوب اقای بابایی میخواستم نظرتون درباره ی oblivion رو بدونم از نظرتون oblivion بهتره یا skyrim ؟؟
سلام
دوستان بازی شبیه God of War 2018 چی داریم؟ هیچی!
پایه‌گذار ژانر اگر نه ولی پایه‌گذار سبک و حالا جدیدی بود.
احسنت دفیقا 👏👏👍
بستگی داره منظورت چه شباهتی باشه ، شباهت از نظر کامبت؟
هلبلید شبیه ولی کیفیت گاد رو نداره ، ashen بود اسم بازیه فکر کنم ولی این به شدت شبیهه
تاریخ انتشارش رو نمیدونم
از نظر مترویدوانیا بودن هم که نداشتن شبیه جوکی بیش نیست
بگو از چه نظر ببینیم چی میشه گفت
این کامنتم در جواب به کامنتیه که درباره کم بودن تنوع دشمن ها گفتید
گاد جدید ۱۴ کلاس دشمن(drauger,hel-walker-troll-dragon-wolves-orge-revenant-wulver-nightmare-dark elves-anciens-reaver-traveller-tatzelwurm) داره
که هر کدوم از این گونه ها هم شامل انواع مختلف(به طور میانگین دوتا یا سه تا) و لول های گوناگون میشن و با پیش روی در بازی و افرایش لول دشمن ها، سبک مبارزشون هم تغییر میکنه
به عنوان مثال هل واکرها شامل سه نوع اصلی هستن،نوع معمولیشون با وجود جون و آسیب نسبتا کم سریع حمله میکنن و به صورت گروهی دردسرساز میشن،تعدادیشون هم جون بالاتر و سرعت کمتر دارن و یه نکته مهم دربارشون اینه که با تبر آسیب نمی بینن،وقتی لولشون هم بیش تر بشه کارهای خیلی زیاد و خظرسازی انجام میدن،از پرتاب یخ و ترمیم جونشون تا ایجاد انفجار و ساخت سپر ها و دیوارهای یخی!!!،نوع بزرگ تر این موجودات با استفاده از یه گرز جادویی ضربات به شدت قدرتمندی وارد میکنن و اگه لولشون بالاتر بشه نتنها به خوبی دربرابر ضربات نزدیک دفاع کرده بلکه به راحتی تبر پرت شده رو هم دفع میکنن و پرتاب تبر تاثیری روشون نداره،نوع ضربات هر کدوم از این سه نوع با دیگری فرق داره.اینا تازه فقط هل واکرها بودن!!از دارک الف ها و شوالیه ها و رونانت هاو..چیزی نگفتم!
این همه گونه کاملا مختلف و با اوناع گوناگون که با افزایش لول تغییر هم می کنن واقعا کمن؟؟
علت اینکه بعضیا با احساس کمبود تنوع در این نسخه مواجه شدند،اینه که گاد جدید دشمن هاش رو به مناطق خاصی محدود کرده.برای مثال گرگینه ها فقط در منطقه برفی حاشیه دریاچه حضور دارن و طی مراحل داستانی کلا یک یا دوبار باهاشون روبرو میشیم،الف ها هم تقریبا فقط در الف هایم حضور دارن و دشمن هایی مثل tatzelwurm هم در مناطق خاصی ساکن هستند!!
ببین اتفاقا میخواستم همون چیزی که آخر کامنتت خودت گفتی رو بگم که دیدم گفتی
درسته دراگر ها این شرایط رو دارن ، ولی حتی با تنوع حرکاتشون ، چون ظاهرشون به شدت شبیه به همه یکسان احساس میشن!
چرا نباید یکم تغییر تو شرایط ظاهری اینا ایجاد بشه؟
عقل آدم به چشمشه!
چرا نکردن برای هر منطقه یه ظاهر خاص اون منطقه رو درست کنن
اون چیزی هم که آخر کامنت گفتی بنظرم اشتباه سانتاست ، با الف ها مثلا تو طول داستان بازی کلا یه ساعت درگیریم ( اگر درست بفهمم منظورت کدوم انمیه😂 ، اونایی که پرواز میکنن دیگه؟) ، و دیگه کمتر پیش میاد تو طول بازی آفتابی شن ، خب یعنی چی واقعا!
یه همچین انمی های نابی طراحی شدن و تو طول بازی استفاده نمیشن!
همین مشکل با والکری ها هم هست ، اینا انقدر باس های خوبین ولی بازی حتی تو طول داستان اشاره نمیکنه که اینا وجود دارن!
راحت با یه اتفاق میشد گفت که آقا تو مپ بازی این تعداد والکری هست که باید باهاشون مبارزه کنی
نگا دیسلایکا D:D:
سلام
فندق‌شکن زدم.
نه اتفاقا نظرم unpopular بود ، تعداد دیس ها منطقیه
سلام
خودتون popular اید این مهمه.
حتما!
دوبار😂😂😂
از من منفور تر فقط پیمان هست با علی پاور😂😂😂
سلام
نه بابا، فقط وقتی اینطوری یه که هیتر و ترول‌ها رو حساب کنیم.
سلام
از منظر عشقی و مشتی!
و البته تعصبی و هواداری!
ولی جدا بلاک‌باستر و بازی بزرگ مترویدوانیایی نداشتیم، جهان‌باز هم هست یجورایی.
بعد ترکیبش با این زاویه دوربین و این گیمپلی و این داستان‌گویی یه چیز منحصربه‌فرد و بی‌مانند ساخته.
همچین کامبتی با این سطح و لول به همراه جهان‌باز و مترویدواتیا کم داریم واقعا یا اصلا نداریم والا.
بازی بزرگ مترویدوانیایی مصداق بارزش میشه متروید پرایم و سری سولز
ولی در کل آره عشقی و مشتی نگاه کنیم نداشتیم همچین بازی ای😁
سلام
#مشتی باشید!
هلبلید ۱ رو ۲۰ ۳۰ نفر ساختن😑 تو دیگه کی هستی
هلبلید ۲ اولین ایپی جدیدیه که ۱۰۰ نفر روش کار میکنه که باز به تعداد نفرات سانتامونیکا نمیرسه. توهم ۲۰ نفر سانتا رو بیار بیرون در حد هلبلید ۱ بازی بسازن ببینم😑
هلبلید ۲ هم داره عالی میشه اگه یه متا بالای ۸۵ رو بگیره یعنی توانشو داره بیاد حتی در حد گاد بشه.
هلبلید باز داستان عالی داره ولی گاد چی؟ فقط بکش
همین کم مونده مثل تو گاد رو زیر سوال ببرن فقط !
کمتر فشار بخور انصافا هر بنی بشری دیگه اینو میدونه هلبلید در حد گاد نیست
داستان گاد هم تو نسخه ۲۰۱۸ به اوج خودش رسید و به زیبایی تمام تکامل شخصیت کریتوس رو به همه نشون داد و با یه داستان احساسی و در عین حال حماسی مخاطب رو با خودش رو به رو کرد و تونست حتی بازی سال بشه
حالا اینکه ترول هایی مثل تو میگن هلبلید بهتره طبیعیه چون اصلا تا حالا دستشون به گاد نخورده و کلا همیشه هیتر بازی های سونی هستن
تموم شد؟
خیلی تاثیر گذار بود
خطر پارگی از سه نقطه بعد از خواندن کامنتش😑
ممنون بابت این مقاله عالی که قبل از Ragnarök بازم بهمون یاداوری کرد چه شاهکاری بود god of war اگر تو پایان گاد ۳ اون صحنه بعد از credits رو نمیزاشتن نمیشد ادامه داد داستان رو و مجبور بودن شخصیت اصلی رو عوض کنن. نقاط قوتش رو آقای آقا بابایی عزیز گفتن ولی نقاط ضعف god of war رو هم لطفا تو یه مقاله بگین قبل از گاد رگناروک و چیزایی که انتظار داریم از جمله نقاط ضعف وجود plot hole در داستان و استفاده نکردن از پتانسیل کامل اساطیر نورس (گذشته کریتوس بین گاد ۳ و آشناییش با فی) – شخصیت های فرعی و npc ها و باس های کم و backtracking
با این که gow 2018 یکی از بهترین بازی های عمرم هست ولی نمیدونم چرا همش حس میکنم داستان gow میتونست خیلی حماسی تر و احساسی تر ازین باشه و به دنیای میدگارد بیشتر پرداخته بشه وقتی به داستان گاد ۱ و ۲ فکر میکنم بنظرم بهتر میان احساس میکنم gow 2018 میتونست خیلی فراتر ازین باشه حتی امیدوارم تو gow Ragnarök به اوج پتانسیلش برسه و واقعا ۴۰ ساعت باشه و یه پایانی درخور برای یک دهه داستان کریتوس باشه و بعد از استراحت چند ساله تو نسل بعد برن سراغ اساطیر شگفت انگیز مصر شاید اینبار با آترئوس یا شخصیت اصلی جدید…
به‌به بالاخره آقا سعید هم خودش اومد تو کار🌹
درباره گاد اف وار هم فقط یک دلیل داشت که شاهکار بود:تنها بازی بود که سبک عوض کرد ولی هنوز گاد آف وار بود.یعنی از یک بازی گیم پلی محور شده بود یک بازی داستان محور. دقت کنین توی نسخه های قبلی داستان به کریتوس شخصیت میداد بخاطر همین کریتوس یه شخصیت ساده،خشن،درد کشیده و انتقام جو بود.ولی توی این نسخه به بهترین شکل کریتوس از اون شخصیت پردازی منسوخ شده شد یک شخصیت عمیق چند بعدی.بخاطر همین هم گیم پلی دچار تغییرات زیادی شد. حذف پرش و…. بخاطر اینکه سرعت گیمپلی را کم کنن و با اینکار به‌نظر من می‌خواستن نشون بدن کریتوس کمتر علاقه داره به کشتن.
پ.ن:ممنون لایک و دیسلایک را برگردوندین
فقط دیس کو😑
واقعا عاشق این بازیم ❤
برترین انحصاری سونی در نسل هشتم
که اومد رو پی سی
آره بعد از ۴ سال فشار خوردن 😊
ملت سرشون به بازی خودشونه
فقط جو گیمفا اینطوریه
خودم تا قبل اینکه بیام کامنتارو بخونم فکر نمیکردم برا انحصاریاتون به همه تیکه بندازین /= یا اک درست کنین هیت یا اسپویل کنین.
میدونی اون یه کار اشتباه میکنه .. و تو با ادامه و تقابل اشتباه دوم رو میکنی بهترین کار اینکه جواب ندی !!! ولی وقتی میدی یعنی فشار خوردی
داداش برو کامنت من تو پست PlayStation PC رو بخون ببین چی گفتم
وقتی این هیتر فشاری تو هر پست میاد چرت مینویسه و بن هم نمیشه خب آدم نمیتونه چیزی بهش نگه چون رو نظر بقیه تاثیر میزاره
منظور منو درست نمیفهمی وقتی یکی ترول میکنه نباید در جوابش ترول کنی … تذکر کافیه
منظورتو فهمیدم ولی موضوع اینه با این چیزا فایده ای نداره این همین چند وقت پیش تو پست احتمال اومدن گوست برای PC داشت کلی ترول میکرد و جالبه بدونی از بس هیچی کسی بهش نمیگفت لایک هم میگرفت !
وقتی جواب همچین آدمایی رو ندی یا بخوای با تذکر بدی که فایده ای نداره به مرور زمان رو بقیه هم تاثیر میزارن و باعث میشه بقیه هم همینطوری بشن
خب من طرفدار هم تا یه حدی میتونم تحمل بکنم
خب با جواب دادن فکر میکنی مشکل حل میشه ؟؟ نه بازم ادامه میدن 🙂
نزار دو تا حرف مغزت رو درگیر کنه برار
کاش کامنتو درست بخونی !
گفتم تو پست PlayStation PC این حرف رو زدم و منظورم از گفتن این حرف این بود که از اومدن بازی ها برای PC ناراحت نیستم و هدفم از این کامنت جواب دادن به این ترول و هیتر بود !
۴ سال فشار خوردن هم منظورم فقط با همون بود
خب که چی؟ مشکلش چیه؟
به قطع جزو ۵ بازی برتر کل نسل هشتم😎✌
عالی بودش مقاله تون
واقعا از مقاله ها خیلی خوشم میاد بیشتر بسازید
ولی من بعد از گاد ۲ تنها گادی که بهم خیلی چسبید این گاد ۲۰۱۸ بودش ولی اینکه بعضیا میگن باس کم داشت یا انمی درست میگن ولی گیم پلی آنقدر عالی کار شده بود که آدم خسته نمیشد ازش
اسپویل
مخصوصا اونجا که رفتیم بین رل ها و طبق چند مرحله دشمن می‌ریخت سرمون که واقعا جذاب بود
ببین داداش باس کم نداشت تنوع انمی ها کم بودن تعدادشون نه
مثال میزنم مینی باس ها از روی هم تکرار شده بودن فقط قدرتشون بیشتر شده بود البته تنوع چیزای دگ بالا بود
بازی از هر نظر عالی بود و هست
تنها مشکلی که همیشه به چشم میخوره کم بودن تنوع دشمنان و باس فایت ها هست و میشه گفت در همه بازی ما مشغول مبارزه با draugr ها هستیم و باس فایت ها هم ۸۰ درصدشون ترول ها هستن که همشون حمله هایی بسیار شبیه به هم می‌کنند و بخشی هم والکری ها که اون ها هم تا حدی حملاتش شبیه به هم هستش و فقط باس فایت های بالدر و مگنی و مودی و اژدها متفاوت هستن ولی نقاط قوت بازی به حدی بالاست که این موارد به چشم نمی خوره
ممنون بابت مقاله
دیگه همه عاشقان این مجموعه و بخصوص سلطان کریتوس میدونن که هایپ چه قدر برای رگناروک بالاست
شک ندارم مثل نسخه ۲۰۱۸ خوش میدرخشه
صبر ندارم تقابل بین کریتوس و آترئوسی که حالا بالغ تر و افسار گسیخته تر شده رو از نزدیک ببینم و همینطور ثور که یه تنه خودش دلیلی برای هایپ بودنه
امیدوارم ماد سازا یه ماد بسازن که دوربین بازی رو مثله نسخه های قبلی بکنه
آقای آقابابایی همینطور که همیشه گفتن تا حالا این سری را بازی نکردن
چون یک شاهکار عالیه
یه چیزی هست که میگن اگه میخوای خوشتیپ باشی باید مو داشته باشی، اما اگه میخوای قدرتمند به نظر بیای باید کچل باشی!
واقعا برترین انحصاری سونی همین گاد آف واره نه لست (فقط اولی چون عوام گرا نیست، به همین دلیل نزد طرفدارای سونی این لقبو نداره)
مرسی از آقا سعید ((:
واقعا این تغییری که تو گیم پلی بازی وجود اوردن و این ریسکی که کردن خیلی جای تحسین داره و برای من بعد از گاد ۲ بهترین گاده
امیدوارم سال بعد برای رگناروک هم همچین مقاله ای نوشته بشه (:
داداش راستی تا اینجایی شما پی سی گیمری ؟
والا پی سی دارم ولی سیستمش داغونه دی:
معمولا سعی می کنم بازی های جدید رو تو ps4 ام تجربه کنم
ولی تازگی ها می خوام برم پی سی رو بهینه سازی کنم
مرسی،تو همینطور دادا ((:
اینم از آخرین دکلتون که دیگه اومد رو پیسی
دیگه دلیلی واسه شاهکار و بهتر از ردد۲ دونستنش ندارید 😂
بیا پایین بچه …. ترول کردن رو تموم کنید یکم بزرگ شید
دیگه دکلتون ریخت
کاری نمیشه کرد
حالا مواظب باش خودت از دکلی که رفتی بالا لیز نخوری بیوفتی. نگران دکل بچهای سایت نمیخواد باشی.
داش من سونی فن نیستم ولی بیخیال شو دگ مزش پرید
گاد اف وار ۲۰۱۸=اور ریت ترین بازی نسل هشتم
باشه ، حالا دیگه گریه نکن
اگه میدونستم اینقد وضعیت خرابه خودم به منتقدا پول میدادم همه بهش ۱ بدن😂😂
با کمال احترام به آقا سعید باید بگم که گاد آو وار ۲۰۱۸ شخصا حال من رو بهم میزنه! هر چی تِرند افتضاح توی بازی‌های نسل هشت وجود داره توی این بازی به بدترین شکل ممکن گُنجونده شده! راه رفتن‌های آروم، طولانی و خسته کننده؟ توی این بازی هست؛ ساختن یه دُنیای بزرگ و کاملا پوچ بجای لول دیزاین خوب؟ توی این بازی هست؛ گنجوندن بی فِکر المان‌های نقش آفرینی؟ توی این بازی هست و…
مشکلات این بازی واقعا زیاده و هیچکس راجب بهشون حرفی نمیزنه. تاحالا کسی به دوربینِ آشغال این بازی نگاه کرده؟ به خدا حتی شوتر‌های سوم شخص هم انقدر دوربینشون نزدیک به شخصیت نیست ولی بنا به یه دلیلی اون نابغه‌هایی که این بازی رو ساختن فکرکردن دوربین یه بازی هک اند اسلش باید انقدر چسبیده به پلیر باشه، و نتیجه‌اش چی شده؟ یه بازی هک اند اسلش که در اون بجای داشتن کنترل روی محیط اطرافت فقط باید دعا کنی که از خارج از دوربین ضربه نخوری و برای کمک کردن بهت فقط چندتا فلش روی صفحه گذاشتن و یه احمق که مدام با صدای اعصاب خورد کنش میگه “Look out!”، “on your left”، “watch out father” و یک ثانیه هم نمیتونه خفه شه.
داستان بازی یکی از مسخره‌ترین چیزهایی هست که به عمرم دیدم و باورم نمیشه که چطوری مردم میتونن ازش تعریف کنن. داستان بازی راجب به دو نفره که میخوان برن بالای کوه و برای اینکه مردم واسه قسمت بعد هیجان زده بمونن این داستان پُر شده از اشاره به اساطیر معروف نورس که قراره بعدا بیان و تا اون موقع باید داستان مزخرف رفتن بالای کوه همینطوری کِش داده بشه!
-اوکی رسیدیم بالای کوه، وقتشه از شَر خاکسترها خلاص بشیم.
-بلندترین کوه که اینجا نیست! توی سرزمین غول‌هاست!
-اوکی کلید رسیدن به سرزمین غول‌هارو پیدا کردیم، وقتشه از شر خاکسترها خلاص بشیم.
-اِی وای، من بالدر رو به دقیق ترین شکل ممکن کوبیدم به دروازه سرزمین! وقتشه داستان رو بیشتر کِش بدیم…
-ای وای مهمترین شخصیت بازی مریض شد! وقتشه یکم توی جهنم وقت تلف کنیم!
-اوکی الان توی قلعه تیِر کلی وقت تلف کردیم، دیگه وقتشه که از شَر خاکستر خلاص بشیم.
-ای وای! واسه رفتن به سرزمین غول‌ها به چشم میمیر نیاز داریم و اون چشم بنا به یه دلیلی وصل به مجسمه ثور بوده که یورمانگاندر خوردش! وقتشه بیشتر تلف کنیم…
حتی یه آدم کور هم میتونه ببینه که بازی داره داستانش رو کِش میده! حالا ممکنه یه نفر بگه “داستان این بازی راجب به سفر نیست و راجب به رابطه پدر و فرزندی بین کریتوس و احمقه”. اولا که هزار تا بازی با محوریت رابطه بین دو نفر که اولش با هم جور نیستن و کم کم با هم کنار میان وجود داره، دوما اینکه وقتی یه شخصیت نچسب و حال بهم زن باشه (آترئوس) من نمیتونم به عنوان چیزی بیشتر از چند تا پیکسل بهش نگاه کنم و برام یک در صد هم اهمیت نداره که کُل بازی کریتوس بهش میگفته “بوی” و آخر کار بهش میگه “سان”. تازه اون هزارتا بازی دیگه هم که این داستان رو دارن اکثرشون از این بازی بهترن. تا تو بحث داستان هستیم جا داره به کاتسین‌های افتضاح این بازی اشاره کنم که باعث میشه آدم خوابش بگیره! تک پلان بودن این بازی فقط یک خوبی داره و اینه که بازی کاملا حس یک سفر رو منتقل میکنه و شما در تک تک لحظات همراه شخصیت‌ها هستید و همین و بس! از اون طرف بازی پُر شده از کاتسین‌های خسته کننده که مدام دوربین درشون به آروم ترین شکل ممکن تکون میخوره. من وقتی بازی رو برای بار دوم (و آخر) رفتم بجز کاتسین گرفتن شمشیرهای اصلی کریتوس همه چیز رو زدم جلو…
خیلی‌ها میگن که گیمپلی بازی خوبه و درست هم هست. ولی اصلا چیزی بیشتر از خوب نیست و بخصوص نسبت به نسخه‌های اصلی ۱۰۰٪ افت کرده.
اگه پریدن و کومبوی‌های هوایی رو نادیده بگیریم که واضح ترین افت بازی نسبت به نسخه‌های اصلی هست باز هم گیمپلی این بازی افت داشته. توی نسخه‌های اصلی میشد هر موقع، هر جور کومبویی که میخوای بزنی، توی این بازی حداکثر کومبویی که میشه زد اینه که دشمن رو پرت کنی هوا و چند تا ضربه و تیر بهش بزنی. تنها چیزهایی که اجازه زدن کومبوهای بهتر رو به شما میدن رونیک اتک‌ها هستن که هر چند وقت یک بار قابل استفاده هستن. چیزی که ایین قضیه رو بدتر میکنه اینه که این چیزهایی که بازی داره بهشون میگه “رونیک اتک” توی نسخه‌های اصلی همیشه قابل استفاده بودن و محدودیتی نداشتن. برای اون آدم‌هایی هم که میخوان واسه وجود آترئوس دلیل بیارن و میگن “آترئوس تیر میزنه”، کریتوس توی نسخه‌های اصلی خودش تیر میزد، بدون محدودیت رونیک اتک میزد و تازه کُلی هم جادو داشت که در این بازی اصلا وجود ندارن… این بازی از همه نظر گند میزنه به شخصیت کریتوس، یادتونه کریتوس کُل خدایان یونان رو لُخت کشت؟ الان واسه اینکه یه دراگر با دوتا ضربه نکشتش باید بره زره بخره، یادتونه کریتوس به علاوه قوی و خشن بودن باهوش هم بود و برای کشتن غول‌ها از عقلش استفاده میکرد؟ الان بجز باس اژدها کشتن همه‌ی غول‌های بازی خلاصه میشه به لِه و لورده کردنشون و دیگه از روش‌های هوشمندانه‌ای که در نسخه‌های اصلی برای کشتن باس‌ها استفاده میشد خبری نیست و حتی نقطه ضعف بالدر هم فقط با شانس پیدا میشه (الان یه نفر میاد میگه بخاطر افسانه‌های اصلی نقطه ضعف بالدر اینطوری پیدا میشه و من در جواب به این حرف میگم که در افسانه‌های اصلی اصلا شخصیتی به اسم کریتوس وجود نداشته و خود شخصیت بالدر هم خیلی متفاوت بوده با چیزی که داخل بازی هست، پس لازم نیست افسانه‌های اصلی رو زیاد جِدی بگیرید). تا در بحث گیمپلی هستیم و اینکه چقدر نسبت به نسخه‌های قبلی این بخش افت داشته جا داره به پلتفرمینگ اشاره کنم که در این بازی اصلا وجود نداره! در این بازی پرش‌ها کاملا بصورت خودکار انجام میشه (مثل جوری که در بقیه بازیها دَر هارو بازی میکنید، یا آیتم برمیدارید و…) و برای بالا رفتن هم فقط باید آنالوگ سمت چپ رو به سمت بالا نگه داری تا کریتوس برسه به مقصدش و همون نگه داشتن آنالوگ هم گیمپلی فِیک محسوب میشه و فقط برای اینه که پلیر احساس کنه در این بخش‌ها نقش داره ، در بازی‌های اصلی پلتفرمینگ یکی از بخش‌های اصلی بازی بود و خیلی از لحظات اکشن بازی در اینجور جاها رخ میداد و حتی میشد موقع بالا رفتن از دیوار مبارزه کرد! اینجا پلتفرمینگ اصلا وجود نداره و چه مبارزات و چه پازل‌های بازی ازش ضربه خوردن و یکنواخت شدن، ظاهرا کوری بارلوگ فکر میکرده اگه کریتوس بپره بازیش حالت جدی نداره، بازی که راجب به پارو زدن و بالا رفتن از کوهه… راجب به کمبود دشمن‌ها و باس‌ها هم که فکر نکنه لازم باشه چیزی بگم چونکه این تنها مشکل این بازیه که دیدم مردم راجب بهش حرف میزنن.
به نظرم تونستم منظورم رو برسونم و این کامنت همین الانش هم به اندازه کافی طولانی شده و اگه بخوام راجب به بقیه مشکلات بازی هم حرف بزنم بعیده کسی تا آخرش رو بخونه. این بازی واقعا گَند میزنه به همه چیزهایی که سِری گاد آو وار رو ساخته بودن و با بدترین گزینه‌های ممکن جایگزینشون میکنه. خیلی از بازیها هستن که من ازشون خوشم نمیاد ولی میتونم کاملا درک کنم که چرا بعضی‌ها دوستشون دارن (مثل ویچر)، ولی من اصلا نمیتونم بفهمم که چرا مردم از این بازی خوششون میاد، احساس میکنم مردم بیشتر دارن مشکلات اساسی این بازی رو نادیده میگیرن و همینطور الکی و چشم بسته از این بازی تعریف میکنن…
به جز این قسمت:“ داستان بازی یکی از مسخره‌ترین چیزهایی هست که به عمرم دیدم و باورم نمیشه که چطوری مردم میتونن ازش تعریف کنن”، نظرتون رو کاملا درک می کنم (نه که موافق باشم البته). امیدوارم بقیه هم نظرتونو کامل بخونن، نکات جالبی از یه دیدگاه متفاوتی توشه.
سلام
خیلی از ایراداتی که فرمودید بخاطر دلبستگی و علاقه‌تان به سه نسخه اول هست.
آتری‌آس یه پسر ۱۳ ۱۴ ساله ست، انتظار زیادی ازش نداشته‌باشیم.
حرف زدن‌هاش هم باعث شخصیت‌پردازی کریتوس میشه، موقع مبارزه هم زیاد چیزی نمی‌گه که!
داستان هم حماسه دیگری ست! از جنس یونان نیست.
بار احساسی و شخصی‌اش بیشتر شده.
من رفیق خودم هم از داستان خوشش نیومد، می‌گفت فقط یه پخش خاکستر بود.
ولی این نبود واقعا.
چند تا نکته داشت این داستان:
۱. درگیری و کشمکش با نورسی‌ها
۲. شکل‌گیری رابطه کریتوس و آتری‌آس
۳. دوستان و شخصیت‌های جدید.
۴. آشنایی با محیط و فضای جدید.
همه‌ی اینا با یه سفر شروع میشه که علتش فریا ست.
وجود اسمش حتی پس از مرگ باعث بلوغ این دو نفر شده.
مطمئنی اینایی که گفتی درباره گاد اف وار بود؟🤔
دوست من اینجوری تو میخوای بگی هیچ بازی ای خوب نیست
همه بازیا نقطه A به نقطه B هستن
طبق گفته های شما پس:
نیتن فقط رفت گنج پیدا کنه
جول فقط رفت الی رو تحویل بده به فایرفلای ها
اتزیو فقط رفت انتقام خانوادشو بگیره
آرتور فقط میخواست دستبرد بزنه و تا آخر عمر بازنشسته بشه
پرایس هم فقط میخواست بره ماکاروف رو بکشه!
Neil.druckmann@
دوباره کامنتتون رو بخونید، تموم این داستان‌هایی که گفتید جذاب‌تر از رفتن بالای کوه هستن! بحث این نیست که داستان بازی از نقطه A شروع میشه و در نقطه B به پایان میرسه، بحث اینه که بازی اومده موضوع مسخره و خسته کننده‌ای مثل رفتن بالای کوه رو به عنوان مرکزیت داستان قرار داده.
منم بالاتر به بعضی ازین موارد اشاره کردم و با اینکه برای من یه شاهکار بود gow این نقصا رو بعضیاشون رو داشت ولی به نظرم زیاده روی کردی و اونقدرا که میگی بد نیست اولا از نظر گیم پلی بازی action adventure شده و میشه از لحاظ مبارزات با ویچر و assassins creed مقایسش کرد در حد بهترین بازی های هک اند اسلش تاریخ یعنی سه گانه اصلی گاد هرکار بکنن نمیتونه باشه اما میتونستن پلتفورمینگ و خلاقیت بیشتر تو مبارزات رو داشته باشن و یکم زیادی از the last of us الگو برداری کردن.
درمورد داستان تا حد زیادی باهات موافقم اقتباسشون از دنیای نورس و مخصوصا میدگارد چندان چنگی به دل نمیزنه و یک دنیای خالی و نیمچه اوپن ورلد رو میبینیم با کلی backtracking ضد حال اما در عین حال تو دوره ای که داستان تو بازی ها کمرنگ شده و بازی های آنلاین بی محتوا دنیا رو گرفتن داستان گاد ۴ موهبتی بود و بازم از شاهکار بودنش کم نمیشه
نود درصدش منطقیه
با نصف چیزی که گفتی هم موافقم ( مخصوصا بخش پلتفورمر ) ولی بیست داستان رو هر چیزی میتونه بنا شه
همون طوری که تو سه گانه شخصیت پردازی کریتوس و کرکتر ها فدای داستان بازی شد ، اینجا هم داستان ( اینجا منظور از داستان بیس بازیه ) فدای روایت و شخصیت پردازی و روابطشون شد
آترئوس نماد قابل لمس یه بچه ی امروزیه ، بچه ای که با پدرش رابطه ی خوبی نداره و مادرش رو به تازگی از دست داده
این رابطه ای که تو طول بازی شکل میگیره واقعا زیباست
آترئوس چطور از یه بچه ای که رابطه ی خوبی با پدرش نداره و ازش می‌ترسه تبدیل شد به یه خدا و بچه ی سرکش و بعد تبدیل شدن رابطه ی کریتوس و آترئوس به دوتا رفیق ، دو رفیق از جنس پدر پسری
برای توضیح دادن داستان خیلی بیشتر از اینا لازمه که گفته بشه ولی این بخش رو باهاش موافق نیستم
یه چیز دیگه ، تو سه گانه کریتوس نقش حمله کننده رو داشت ، اینجا داره دفاع میکنه
دلیل بی نقشه بودنش همینه
بتمن نیست برای همه چیز برنامه داشته باشه که😂
Commander shepard@
این چیزی که راجب به داستان بازی گفتید همون چیزیه که من هم گفتم، دو نفر که اولش با هم جور نیستن ولی کم کم با هم کنار میان. این جور داستان هزاران بار انجام شده و نه تنها انجام دادن همچین داستانی خیلی آسونه، بلکه بقیه جاها خیلی بهتر از این بازی این کار رو انجام دادن. هیچ چیز خاص و عجیب و غریب و زیبا و عمیق و… هم راجب به این داستان وجود نداره، همونطور که گفتم این جور داستان هزاران بار قبلا وجود داشته و الان تبدیل شده به یک کلیشه‌ی کاملا نخ نما. واقعا نمیدونم چطوری ممکنه یه نفر به این داستان به عنوان چیزی بیشتر از یک کلیشه نو ساز نگاه کنه…
آترئوس هم جاش توی سطل آشغاله! این شخصیت انقدر نچسب بود که من با هر بار شنیدن صداش یه کوچولو از عقلم رو از دست میدادم. تعامل برقرار کردن باهاش آخرین چیزی هم نبود که بهش فکر میکردم…
آره الان دیدم جملتون رو
ببین یه داستان نباید حتما عجیب غریب باشه تا زیبا باشه
اون سکانس مشت زدن آترئوس به دست کریتوس چقدر زیبا بود
اونجایی که کریتوس به آترئوس گفت که خداست چقدر عالی بود
طغیان آترئوس و کشتن مودی ( مگی؟😐) چه اتفاق جذابی بود ( یکم نحوش جای کار داشت فقط😑 ، انگار بچه ی پنج ساله دیالوگ های مودی رو نوشته بود😂)
یورش های کریتوس برای نجات آترئوس چقدر خوب کار شده بود
اینا همه بخاطر اینه که داستان بازی خوب کار شده
اینم که میگی آترئوس نچسبه یکم برام عجیبه و دلیلی نمیتونم بیارم براش ( نمیدونم چرا حس میکنم خاطرات اشلی رو برات زنده کرده😂)
.
یه چیز دیگه ،میدونی فرق این داستان با داستان های مشابه چیه؟
این داستان داستان کریتوسه
کسی که زده کل خدایان یه کشور رو سلاخی کرده و الان همین آدم میخواد به بچش آدم خوبی بودن رو یاد بده ، جلوی بچش آدم دیو هم که باشه سعی میکنه خوب باشه
این بهترین نقدی بود که تا حالا در مورد گاد اف وار ۲۰۱۸ خوندم
یک زمان گیم اسپات و ای جی ان اینجور نقدهای پرمغزی مینوشتن
ولی خیلی از اون دوران گذشته.
برای شخص من گاد اف وار تموم شده است و واقعا دیگه پیگیرش نیستم بعد از نسخه های شاهکار یک و نسخه تکمیل شاهکار یعنی نسخه دوم گاد اف وار ۳ افت کرد و نسخه های psp هم افت کردن کلا خلاقیت سازندگان برای تکمیل بازیشون انگار ته کشیده بود و به جای تکمیل و ارتقا گاد اف وار یه بازی دیگه ساختن که هیچ ربطی به گاد اف وار نداشت و فقط اسم گاد اف وار رو گذاشتن روش و به کمک تبلیغات و البته رسانه اماتور گیمینگ اونو به موفقیت رسوندن
میشه گفت گاد اف وار ۲۰۱۸ بزرگترین دروغ تاریخ گیمینگ بود که برای اکثر طرفدار های سری به نوعی اعلام پایان سری محبوبشون بود.
مقاله مثل همیشه عالی بود. ایشالا بعدی آنچارتد ۴ باشه…
سعید جان مثل همیشه سنگ تموم گذاشتی.👌👍 و گاد آو وار هم واقعا لیاقت این مقاله و یدک کشیدن صفت شاهکار رو داره. ❤️🌹
گاد ۲۰۱۸ خیلی خیلی عنوان خوبی بود و با تغییرات خودش نه تنها خود این عنوان رو احیا کرد که واقعا جزو مهمترین و اولین عناوینی بود که نسل هشتم رو به اوج رسوند و انتظارات رو برآورده کرد.
یعنی اینجوری بگم، خیلیا که تعریفی برای اوج تفاوت نسل هفتم با هشتم نداشتن، گاد ۲۰۱۸ رو مثال میاوردن. ❤️👍👌کوتاه ترین توضیحی که برای شاهکار بودن این بازی داشتم همین بود…
به پای سه گانه نمیرسید .ضمنا دیگه گاد اف وار نبود شاید برای نسل جدید خوب باشه
من که برام خسته کننده بود ممنون
عشق کردم
دقیقا چیزی که میخواستم😀
نوشته های عکس ها خیلی باحال بود😂😂
خیلی ممنون آقا آقابابایی
یه دلیل بگید چرا این بازی اصلا شاهکار نباشه؟؟؟
از لحاظ بصری عالی، گیم پلی عالی، داستان بهتر از سه گانه، مبارزات، هیجان انگیز، کمبو های خفن، ادونچر هیجان انگیز و سرگرم کننده کارگردانی شاهکار، بدون کات و کریتوس!!!!
کوری بارلوگ استادیه برا خودش
اگه نبود شاید بازی در این حد شاهکار نمیشد. جالبه بدونید اترئوس ایده ایشون بود. اون موقع خودش یه پسر داشت و پدر بودن خوب درک میکرد و اینطوری بود که این ایده به ذهنش خورد. البته باهاش مخالفت کردن چون میگفتن روند گیم پلی رو کند میکنه ولی از پسش بر اومدن و به بهترین شکل ممکن در بازی پیاده اش کردن
اترئوس براشون خیلی چالش برانگیز بود
سه گانه گاد داستان جالبی داشت. توی سه گانه کریتوس دنبال انتقام بود و چیزی جز خون نمیدید. میگرفت همه رو سلاخی میکرد! شخصیت پردازی باس های بازی و طراحیشون اصلا شاهکار بود
سی کارسون برای اون دوره کریتوس خیلی مناسب بود و کارشو به بهترین نحو انجام داد اما خب توی گاد ۲۰۱۸ کریتوس پخته تر و پیرتر شده بود و یکی دیگه لازم بود. به لطف کریستوفر جاج کریتوس صداش یه ابهت دیگه ای گرفته بود اصلا
درباره انمی ها و باس ها که میگن تنوعشون کم بود
توی رگناروک این دو ایراد مطمئنا رفع میشن ولی میخوایم درباره گاد ۲۰۱۸ صحبت کنیم
انمی هارو تا حدودی میشه قبول کرد ولی درباره باس ها
اگه قرار بود مثل سه گانه کلی روی باس ها تمرکز کنن شاهد این روایت و داستان سرایی نبودیم. باس های بازی خیلی خوب بودن ولی تعدادیشون از یه مبارزه و سبک پیروی میکردن و منکرش نمیشم اما خب زمان کافی برای اینکار نبود و در ضمن چندتاشون کلا حذف شده بودن به عنوان مثال اون پرنده که توی هلهایم بود. ولی اینا در رگناروک حل میشن
در رگناروک کلی شخصیت و اسطوره حضور دارن. مثل هایمدال، اودین، فنریر، اسکول و هاتی، سورت، ثور و…….. که همشون پتانسیل یه باس خفن رو دارن
بی صبرانه منتظر رگناروکم
خیلی مشتاقم بدونم چه اتفاقاتی میفته
God of war💙
دورو خدمت سعید عزیز کم پیدا هستی سعید جان امیدوارم هر جا هستی موفق باشی ، مقاله عالی بود و با تمام حرفات موافقم این بازی همه چی داشت ولی چیزی که خیلی برام ارزشمندش کرد این فضای خلق شده و برداشت زیباشون از اساطیر نورس بود یک دنیای عظیم خلق کردن دنیایی که وجود نداره و ساخته ذهنه این خیلی مهم و ارزشمند هست و خیلی در اون موفق بودن مورد بعدی سطح بالای کاگردانی بازی هست واقعا جزو تاپ ترین هایی بود که دیدم و سکانس هایی این بازی با خودش یدک میکشه که واقعا جزو بهترین های بازی های ویدیویی هست مورد بعدی که همون اول بازی هست یعنی تا نگاهم به کریتوس افتاد قفل کردم این برترین طراحی از یک کاراکتر بود که تا حالا دیده بودم واقعا کریتوس با ابهت ترین شخصیت بازی های ویدیویه و سانتا مانیکا اینو به شاهکار ترین شکل ممکن به تصویر کشیده بود و مورد های دیگه که به زیبایی بهشون پرداختی ….. گاد ۲۰۱۸ جزو برترین تجربه هام بود و همین باعث شده هایپ برای تجربه رگناروک بسیار زیاد باشه
به به سعید جان
یه مدت نبودی دلتنگت بودیم حتی یه لحظه فکر کردم خدای نکرده از گیمفا رفتی که دیدم الان پست گذاشتی
در مورد گاد آف وار این که بله واقعا یه شاهکار بی بدیل هست
من فقط گاد ۳ و گاد ۲۰۱۸ رو بازی کردم و واقعا جفتشون از بهترین بازیای عمرمن
این که زاویه دوربین عوض شده واقعا برای من مشکل ساز نبود و اتفاقا واسم لذت بخش تر شده بود و یه حالت داستانی جالب به جای هک اند اسلش گرفته بود که من بیشتر دوستش داشتم
گاد آف وار واقعا در کنار آنچارتد و لست یک شاهکار بی بدیله و تجربش برای هر آدمی واجبه
خیلیا شاید با من مخالفت کنن ولی من واقعا از گاد بیشتر از رد دد ۲ لذت بردم و به نظرم واقعا گیم اوارد حقش بود
امیدوارم رگناروک با باس فایت ها متنوع مناطق جدید با طراحی ناب و داستان جذاب دوباره بترکونه و یه گیم اوارد دیگه به کارنامه سونی اضافه کنه
اگه جسارت نباشه چند پیشنهاد برای مقاله های بعدی بدم:
Assassin’s Creed II
Red Dead Redemption 2
GTA V
Uncharted 4 A Thief’s End
Ghost of Tsushima
حتماً نسخه یک و دو رو یکبار هم که شده تجربه کن تا روح واقعی عنوان God of war رو احساس کنی، اون دو نسخه ریشه های اصلی به حساب میان و هر گاد اف وار بازی باید تجربشون بکنه تا متوجه شه کریتوس چطور اون لقب رو از خدای جنگ میگیره و..
عذر میخوام بابت اسپم
قصد راه اندازی جنگ و اختلاف و ترول رو ندارم فقط کنجکاوم نظراتتون رو بشنوم
با انتشار انحصاری های سونی روی PC موافقین یا مخالف؟ و چرا؟
من نظرمو بخوام بدم از جهاتی موافقم از جهاتی مخالف
موافق از این نظر که خب افراد بیشتری میتونن تجربه اش کنن و از این شاهکار لذت ببرن و به اشتراک گذاشتن چیزی که به آدم لذت میده خودش شادی آوره
از طرفی این کار باعث سرازیر شدن پول به سمت سونی میشه که میتونه با استفاده از اون پول بودجه بازی های شاهکار AAA دیگه ای رو تامین کنه
مخالف از این نظرم که از همون اول سونی روی این بازیا نوشت Only on PlayStation و الان انگار دروغ گفته به طرفداراش. خیلیا که یه چیزی رو میخرن به علت انحصاری بودن و کمیاب بودنشه. اصلا برای همینه که ما نسخه های Limited Edition و Collector’s Edition داریم برای این افراد.
مثل این میمونه سونی یه نسخه پلی استیشن Limited Edition بزنه بعد چند سال همه کنسولاش رو شکل Limited Edition طراحی کنه و بفروشه خب کسایی که همون اول Limited Edition خریدن طبعا شاکی میشن چون فکر میکردن یه نسخه کمیاب خریدن
این دروغ سونی روی بازیاش رو من اصلا نمیپسندم
ممنون میشم نظراتتون رو باهام به اشتراک بذارین
دوست دارم نقطه نظراتتون رو بدونم
پی نوشت:
از جیم رایان متنفرم نه به خاطر سیاست هاش
کلا این بشر رو میبینم کهیر میزنم واقعا شاون لیدن و اندرو هاوس به نظرم مدیران لایق تری بودن
شاهکار گاد اف وار ۱ و ۲ بودن نه اینا، شاهکار اون ریشه ها بودن که از ابهت و خارق العاده بودنشون هر چقدر بگی کم گفتی.! کریتوس واقعی اون بود مخصوصاً در کات سینگ های بازی اول گاد اف وار ۱. شاهکار سی جی و شاهکار هک اند اسلش دو نسخه ی اول بودن و بَس.، خدای جنگ اصلی متعلق به بازی اول بود که کریتوس اون لقب رو با عطش انتقام و شکست ازش میگیره.
همون حکمی گاد اف وار تو بازها داره سعید آقا بابایی تو گیمری و نویسندگی داره ؛ خدایی آدم لذت میبره مقاله ها و طرز فکرشو میخونه …
عالی.
برای من همه ی این موارد هست و علاوه بر اینا پایان بندی داستان بازی. وقتی پرده ها می افتن (هم مجازاً و هم واقعاً) و اسم واقعی آترئوس مشخص می شه (البته شاید اینم پیچش داستانی دیگه ای باشه). در همون لحظه خیلی از دیالوگا و اتفاقای بازی تازه معنی پیدا می کنن. جایی که آترئوس می فهمه نیمه خداست می پرسه می تونم تبدیل به یه گرگ بشم و ما می دونیم که لوکی یه تغییر شکل دهنده بوده. یا مهمتر، می دونیم که این لوکی بود که مرگ بالدور رو توسط چوب درخت داروش برنامه ریزی کرد و این همون اتفاقیه که در بازی افتاده بود و اول متوجهش نمی شدیم و البته خیلی نکات دیگه ی داستانی که در دیالوگ ها و تصاویر و حکاکی ها وجود داره. علی الخصوص در مور تییر که خیلی جذاب بودن.
البته گاد ۲۰۱۸ خالصانه یک بازی شاهکار تمام عیار به حساب میاد اشتباه نشه چون باید این و هم میگفتم. ولی من بخاطره تعصب خیلی زیادی که نسبت به اونها دارم و از جنبه ی گاد اف وار بودنشون سره مقایسه اینطوری میگم و.. چون من مقاله رو کامل می خونم و از قبل هم میدونستم که این عنوان چقدر بی نظیر و عالی هست.. حداقل از نظره من به عنوان یک بازی بی نقص و همه چیز تمام.
مقاله عالی بود ، خسته نباشید ،
یه مقاله دیگه از اقا سعید گل کم پیدایی سعید جان
زنده باد سعید آقا بابایی عزیز..
بسیار زیبا نوشتید
شاهکار بودن تو ژنشه.. تو خونشه
تمام نسخه هاش بغیر معراج که البته اون هم خیلی خوبه شگفت انگیز و عالی بودن..
زنده باد سانتا مونیکا