روزی روزگاری: بررسی بازی Zombie Army Trilogy، اسنایپر الیتی ضعیف‌ تر

سری Sniper Elite بازی شناخته‌شده‌ای، چه در ایران، چه در بین دنبال‌کنندگان صنعت گیم در تمام جهان، محسوب می‌شود. باتوجه به این‌که ما بازی‌هایی که تماما برپایه‌ی اسنایپر و تک‌تیراندازی از راه دور باشند، به تعداد زیادی نداریم، این مسئله چندان دور از ذهن نیست و طرفداران این سبک قطعا به سمت این سری کشیده خواهند شد.
امروز قرار است نسخه‌ی Zombie Army Trilogy که اسپین_آف سری اسنایپر الیت بوده، و مجموعه‌ای است از سه عنوان نخست سری زامبی آرمی را، بررسی کنیم.
محبوبیت این اسپین_آف، به مراتب از سری اصلی کمتر است. سری اصلی از جلوه‌های بصری بهتری برخوردار است، المان‌های مخفی‌کارانه‌ی قوی‌تری دارد، که از نظر من برای یک بازی تک‌تیراندازی وجود این المان‌‌ها بسیار لازم هستند؛ و البته از درجه سختی نسبتا متعادل‌تری هم برخوردار است. همه‌ی این عوامل باعث می‌شوند که سری اصلی، پرطرفدارتر ظاهر شود.
امروز با ما در بررسی تک‌تک اجزای این سه‌گانه همراه باشید تا ببینیم که آیا این نسخه، چه برای طرفداران قدیمی، چه برای کسانی که با این سری آشنایی ندارند، ارزش تجربه دارد یا خیر.

گیم‌پلی:

یکی از ویژگی‌های جذاب این بازی و البته سری اصلی یعنی اسنایپر الیت، حالت ایکس ری موقع شلیک‌های موفق با اسنایپر در بازی است. وقتی از فاصله‌های دور، مخصوصا وقتی از قابلیت آهسته کردن و مکث تنفس استفاده می‌کنید و به سمت دشمنان شلیک می‌کنید، بازی یک حالت سینماتیکی پیدا می‌کند و مسیر حرکت گلوله را از اسلحه‌ تا لحظه‌ی برخورد به دشمن دنبال می‌کند که این حالت معمولا با انفجار چندتا از اعضای بدن ناتزی‌های بخت برگشته همراه است!
به جز این، بازی ویژگی‌ چندان شاخص و قابل توجه دیگری ندارد، ولی خب بیان این نکته هم شایان ذکر است که در بازی انواع و اقسام تله‌ها و مین‌ها و … وجود دارند که با جای‌گذاری مناسب‌ آن‌ها می‌توانید اندکی از ترس و استرس خودتان را، مخصوصا در مکان‌ها و مراحلی که زامبی‌ها از همه طرف و حتی پشت سر به شما هجوم می‌آوردند کاهش دهید.
تنوع دشمنان بازی نسبتا خوب کار شده و این‌گونه نیست که از اول تا آخر بازی فقط با یک نوع زامبی برخورد داشته باشید و با انواع مختلفی از دشمنان، از سربازهای معمولی از گور برگشته گرفته تا اسکلت‌هایی که تنها عضو باقی مانده از جسم‌شان قلب آن‌ها بوده و اتفاقا نقطه ضعف آن‌ها هم همان ناحیه است، برخورد خواهید داشت.
درجه سختی بازی اصلا بالانس نیست و شما در مراحل مختلف، با تعداد غیرحساب‌شده‌ و نسبتا غیرمنطقی‌ای از دشمنان مواجه خواهید شد و این مسئله از همان مراحل اولیه به چشم می‌خورد. ولی خب خوشبختانه بازی مهمات و گلوله‌ی کافی در اختیارتان قرار خواهد داد و اگر خوب محیط اطراف خودتان را در حین مراحل جست‌وجو کنید، در این زمینه به مشکلی برنخواهید خورد. در کل این بازی در حالت نرمال، یکی دو درجه از سری اصلی یعنی اسنایپر الیت و یا بازی‌های تک‌تیراندازی دیگر سخت‌تر است که باتوجه به تم آخرالزمانی بازی، این مسئله چندان دور از ذهن نیست.

حالت ایکس ری قطعا بهترین ویژگی این بازی و کلِ این سری و فرنچایز است … همین حالت به تنهایی ارزش بازی را کلی بالاتر می‌برد.

گرافیک:

گرافیک بازی را در دو بعد فنی و بصری بررسی خواهیم کرد.
از بعد فنی، بازی عملکرد بسیار خوبی دارد. باتوجه به این‌که ما در مراحل مختلف، با گله‌هایی از زامبی‌های مختلف طرف هستیم که دارند به سمت ما هجوم می‌آورند، نیاز به واکنش‌هایی سریع برای حمله و مبارزه با آن‌ها خواهیم داشت و اگر بازی با افت فریم همراه بود، نقطه ضعف بسیار بزرگی برای آن محسوب می‌شد. خوشبختانه بازی به خوبی پولیش شده و من در طول تجربه‌ی خودم از بازی با افت فریم قابل توجهی مواجه نشدم، که البته باتوجه به این‌که بازی یک ریمسترد محسوب می‌شود، جز این هم از آن انتظار نمی‌رود، هرچند که باید گفت عملکرد سازندگان برای بهینه‌سازی یک بازی با این تعداد زیاد از دشمنان، ستودنی است.
از نظر بصری، بازی ابدا در حد و اندازه‌های یک عنوان نسل هشتمی ظاهر نمی‌شود، حالا چه از نظر کیفیت بافت‌ها و تکسچرهای محیط، چه از نظر طراحی ظاهری دشمنان و زامبی‌ها و …
بازی اسنایپر الیت ۴، که حدود دو سال بعد از این سه‌گانه عرضه شده، کیفیت بصری به مراتب بهتری را شامل می‌شود.
البته گرافیک بازی، در حد و اندازه‌ی خودش با مشکل خاصی مواجه نیست و می‌توان آن را تحمل کرد! ولی مسلما نقطه‌ی قوتی برای آن محسوب نخواهد شد.

باوجود محیط‌های شلوغ و تعداد بالای دشمنان، با افت فریم خاصی مواجه نخواهید شد …

صدا‌گذاری:

بخش صداگذاری بازی را به هم به دو قسمت مجزا تقسیم می‌کنیم؛
صداگذاری اسلحه‌ها و ساندترک‌های بازی:
ساندترک‌های بازی که در حین مبارزات و حمله‌ی زامبی‌ها پخش می‌شوند، حس هیجان و استرس را به خوبی به شما منتقل می‌سازند ولی باید اذعان داشت که متأسفانه، این موسیقی‌ها، هیچ سنخیتی با تم و فضای بازی ندارند! کم‌کاری سازندگان کاملا در این قسمت به چشم می‌آید؛ آن‌ها صرفا چند ساندترک را که به نظرشان برای یک شرایط تنش‌زا مناسب بوده برگزیده‌اند، فارغ از این‌که با تم و دنیای بازی‌ آن‌ها هماهنگی دارد یا خیر …
در نقطه‌ی مقابل، صداگذاری اسلحه‌ها واقعا خوب کار شده و مخصوصا وقتی شلیک گلوله حالت آهسته به خود می‌گیرد، کیفیت خوب صداگذاری این قسمت، کاملا به چشم می‌‌آید.

نمایی از هیلتر در بازی … احتمالا تا شروع جنگ جهانی سوم هم‌چنان بازی‌سازان و فیلم‌سازان غربی ایشون رو رها نمیکنند.

داستان:

قطعا ضعیف‌ترین بخش این بازی، مربوط به قسمت داستان آن است.
بازی با یک کات سین کوتاه شروع می‌شود: آلمان در جنگ شکست خورده و هیلتر، مثل همیشه عصبانی، تصمیم می‌گیرد که پروژه محرمانه زد را راه‌اندازی کند‌. در طی این پروژه، سربازانی که در طی جنگ کشته‌ شده‌اند، دوباره از گور برخواهند خواست با این امید که ورق دوباره به نفع آلمان برگردد.
کل داستان بازی در همین کات سین چند ثانیه‌ای خلاصه می‌شود و پس از آن ما صرفا باید چندتا مسیر را از نقطه‌ی A تا B پیش برویم و مناطق را از دست زامبی‌ها آزاد کنیم و فرماندهان زامبی‌ها را شکست دهیم. این قسمت‌ها هم کاملا فاقد از هرگونه کات‌سین و دیالوگ و یا روایت خاصی هستند و تنها قبل از هر مرحله یک خط دیالوگ وجود دارد که توسط یک راوی، خوانده می‌شوند.

درجه سختی بازی واقعا بالانس نیست و گاها با تعداد غیرمنطقی‌ای از دشمنان روبه‌رو خواهید شد که قدرت بسیار بالاتری هم از شما دارند.

جمع‌بندی:

در یک جمع بندی کلی، باید بیان داشت کسی که به سراغ این فرنچایز و یا حتی سری اصلی یعنی اسنایپر الیت می‌رود، قطعا به دنبال شنیدن یک روایت زیبا و یا حتی گرافیکی خیره کننده و … نیست. شاخصه‌ی اصلی این بازی، گیم پلی آن است که بازی در این زمینه، به اهداف خود تا حد نسبتا خوبی دست می‌یابد. هرچند که اگر سازندگان همت و توجه‌ بیشتری به خرج می‌دادند، قطعا تجربه‌ی نهایی نیز بسیار لذت‌بخش‌تر از آب درمی‌آمد.

نقاط قوت:
گیم پلی لذت‌بخش، مخصوصا برای طرفداران شلیک با سلاح تک تیرانداز
بهینه‌سازی مناسب بازی
تنوع خوب دشمنان
وجود آیتم‌های متنوعی همچون انواع مین‌ها و تله‌ها
حالت ایکس ری که واقعا بی‌نظیر است و نقطه قوت اصلی این سری بازی است

نقاط ضعف:
داستان بسیار سطحی، ضعیف و کلیشه‌ای
ساندترک‌های بازی ابدا مناسب با فضای زامبی زده‌ و آخرالزمانی بازی نیستند …
درجه سختی غیر بالانس بازی و وجود تعداد غیرمعقولانه‌‌‌ای از زامبی‌ها که بر سر بازیکن خراب می‌شوند!
تکراری شدن بیش از حد بازی بعد از گذشت مدت زمانی محدود، به دلیل فقدان تنوع در قدرت و ویژگی‌های سلاح‌های مختلف.

امتیاز گیمفا