تفاوت مانیتور معمولی با مانیتور گیمینگ چیست؟

بسیاری از ما ها، جامعه ای که دوست داریم از زندگی واقعی دور شویم، دقیقه‌ها و ساعت‌ها در دنیای زیبای بازی های محبوب خودمان سپری کنیم قطعا به تجهیزاتی امروز نیاز داریم تا این تجربه هر چه بهتر شود. خط داستانی خوب، روایت و یا هر المان دیگری در خود بازی بسیار بر این موضوع تاثیر گذار هستند اما آنچه که این موارد را در کنار همدیگر قرار می دهد، سخت افزار های اصلی و جانبی شما هستند تا حس درستی با دنیای بازی برقرار کنید. در این نوشتار قصد داریم تا در مورد اولین بعد از تجربه بازی ها یعنی تصویر (نمایشگر) صحبت کنیم. اگر در مورد محتوای این نوشتار و دیدگاه‌هایی که در ادامه مطلب به آنها اشاره می شود نگاه و یا نظری متفاوت با بنده دارید، خوشحال می شوم تا در قسمت کامنت ها میزبان سوالات شما عزیزان باشم.

نمایشگرها در دنیای بازی

قدیمی ترین کنسول و یا پلتفرمی که با آن مشغول به بازی بوده اید را به یاد می آورید؟ ذهن ما در این چنین لحظات کیفیت بسیار خوبی را از آن دوره برای تجسم می کند؛ اما یک عنوان جدید تحت همان پلتفرم قدیمی داشته باشید، جدا از حس خوب نوستالژی، آیا آن کیفیت نمایش را دوست خواهید داشت. بدون دید تعصبی باید گفت خیر! تکسچرها و بسیاری از المان‌ها که در موتور اصلی بازهای ها پردازش می شود و در نهایت توسط پردازشگر گرافیکی ما رندر می شوند تا ما آنها را ببینیم تفاوت چشمگیری با دنیای قبل دارند. این تغییر برای رابط های برنامه نویسی جدید و قدیم در دنیای پی سی گیمینگ یا حتی نسل هفتم تا نهم در کنسول ها کاملا مشهود است.

بحث از اینجا به بعد کمی تخصصی تر می شود اما سعی میکنم با کمی طولانی تر کردن هر خط از توضیحات این موضوعات را برای شما بیشتر قابل درک کنیم. وقتی بعد اول یا همان تصویر قرار است تا همه چیزهای مربوط به بازی را به نمایش بدهد، چیزهایی مانند نوع پنل نمایشگر و استانداردهای جدید مانند HDR که می تواند تیره ترین تا روشن ترین رنگ ها را به صورت بهتری نمایش دهد تاثیر پذیری بیشتری خواهند داشت. اینجا جایی است که ما تفاوت نمایشگرهایی برای بازی ساخته شدند با نمایشگرهای عادی را به خوبی حس خواهیم کرد.

هنگام رانندگی در جدیدترین نسخه Forza Horizon، جزئیاتی که در هر مایل گشت و گذار آنها را پشت سر می گذرانید و به چشم می بینید، هر چه بهتر نمایش داده شوند قطعا تجربه شما بهتر و بهتر خواهد بود؛ در این نقطه باید افزود، این مطلب را با در نظر گرفتن سخت افزاری کاملا مناسب پیش خواهیم برد، زیرا که شما پیش از نمایشگر خوب می بایست سخت افزاری قدرتمند داشته باشید. حال به موضوع خود بر می گردیم، اجازه بدهید تنها یکی از ویژگی هایی که در مثال ها به آن اشاره کردیم را در همین لحظه به موضوع خود مجددا اضافه کنیم. در همان حین رانندگی در بازی که به آن اشاره کردیم، HDR می تواند در هر نوع نورپردازی و سایه زنی بازی شما تصاویر را پویا تر و شفاف تر نمایش دهد. نکته جالب این است که چنین ویژگی فرقی نمی کند که وضوح تصویر شما در چه میزان و گستره ای باشد، در نهایت تصاویر رندر شده با حال و نوعی متفاوت به نمیاش در می آیند.

نمایشگرهای عادی؛ همانند سرطانی برای بازی کردن!

قصد دارم یک خاطره کوتاه برای شما تعریف کنم؛ در سن هجده سالگی با انبوهی از ذوق و شوق برای تهیه کامپیوتر جدید گیمینگ خودم به بازار کامپیوتر همراه با یکی از دوستانم رفتم. در آن زمان سخت افزار قابل قبولی را برای اجرای بازی های آن دوره تهیه کردم به جز نمایشگر! هنوز من آن نمایشگر معروف پشت دار (CRT منظورمه) قدیمی را در خانه داشتم و تنها دلیل تهیه نکردن یک نمایشگر گیمینگ توصیه دوست من در این مورد بود که «مانیتور که مهم نیست، قطعات قوی باشه بازی کردن کیف میده حالا با هر مانیتوری که باشه». وقتی قطعات را اسمبل کردم از همان ابتداری نصب ویندوز آن حجم از شوق و ذوق را به دلیل تجربه نکردن تفاوتی با نسل قبل از دست دادم.

حقیقت این است که شما به چیزی برای لمس پردازش های لحظه ای در حافظه ویدیویی، ۴٫۵ گیگاهرتز فرکانس پردازنده دارید. این چیزها با صدا هم قابل درک نیستند، شما می بایست به چشم خود ببینید! این دسته از نمایشگرها حداکثر با وضوح ۷۲۰p با بدترین نوع کنتراست برای یک گیمر همراه هستند. البته دیگر کمتر کسی است که با حداکثر حالت نداشتن تجهیزات کافی، از این دسته مانیتورهای CRT استفاده کند اما LCD های معمولی و رایج در بازار نیز باز همین حکایت را دارند. در بهترین حالت در این سری شما می توانید درگاه ورودی تصویر HDMI را در اختیار داشته باشید. اما خبری از گستره رنگی صحیح، حداقل فواصل بین پیکسل ها، زاویه دید مناسب، نرخ بروز رسانی بالا، کمترین زمان پاسخ دهی، پایین ترین فاصله بین فریم های رندر شده و ویژگی های انحصاری نیست. تمام این چیزها تاثیر گذار هستند و تنها برای تبلیغات بر روی نمایشگرهای گیمینگ زنده نشدند تا شما فقط پول بیشتری را خرج کنید. البته برای آن دسته از افرادی که علاقه خاصی به فورتنایت دارند (صرفا جهت شوخی) نیز باید افزود، این سری از نمایشگرهای معمولی نورپردازی پشت زمینه RGB هم ندارند.

نمایشگرهای گیمینگ؛ یکبار تجربه کنید، تفاوت را حس کنید!

در حقیقت هر آنچه که از کمبود مانیتورهای معمولی گفته شد، در این قسمت این امکانات با انبوهی از امکانات انحصاری مانند GamePlus در نمایشگرهای گیمینگ ایسوس دیده می شود. مانیتور خوب برای هر کاربری ارزشمند است و برای بازی‌خورها هم اهمیت مانیتور کمتر از کارت گرافیک نیست. حتی بد نیست بخشی از هزینه‌ی کارت گرافیک را برای خرید مانیتوری که حداقل ویژگی‌های گیمینگ را داشته باشد، صرف کنیم و برای حل مشکل سرعت اجرای بازی‌ها، کمی جزئیات گرافیکی را کاهش دهیم.

این روزها تنوع مانیتورهای گیمینگ زیاد شده است. برخی رزولوشن بالایی مثل ۴K دارند و برخی دیگر پنل IPS بسیار باکیفیت و برخی نیز پنل خمیده دارند. تمام این موارد بسته به سلیقه‌ی گیمر و هدف وی می‌تواند مفید یا مضر باشد. به عنوان مثال اگر رزولوشن بالاتر را در اولویت قرار دهیم، ممکن است از پس تهیه کردن کارت گرافیکی که مناسب این رزولوشن باشد، برنیاییم.

اندازه‌ی نمایشگر که در حقیقت قطر مانیتور برحسب اینچ (هر اینچ معادل ۲.۵۴ سانتی‌متر است) است، نباید کم باشد. مانیتور بزرگ حس غرق شدن گیمر در بازی را قوی‌تر می‌کند. به ویژه اگر مانیتور خمیده باشد و بخش بیشتری از زاویه‌ی دید شخص را احاطه کند. بنابراین مانیتوری با قطر نسبتاً زیاد تهیه کنید و توجه کنید که قیمت مانیتورهای بزرگ، بیشتر است.

اما صبر کنید! حتی اگر محدودیت بودجه هم ندارید، نباید مانیتور بسیار بزرگ بخرید. برای بازی‌ها نباید از مانیتوری با قطر بسیار زیاد مثل ۴۲ اینچ استفاده کرد. در حقیقت این مانیتور غول‌آسا یک تلویزیون است و گیمر می‌بایست در فاصله‌ای بیش از ۱ متر بنشیند و مشغول بازی شود. طبعاً کسی که در فاصله‌ی ۱ متری نشسته، منوها و نوشته‌ها و آیکون‌های کوچک را به سختی می‌بیند. به علاوه همیشه نمی‌توان فضای لازم و محل خوبی برای قرار دادن مانیتورهای غول‌آسا پیدا کرد.

اغلب مانیتورها و تلویزیون‌های معمولی از نسبت تصویر ۱۶ به ۹ بهره می‌برند که نسبت تصویر خوبی است. برای امور آفیس و اداری می‌توان نسبت تصویر ۴ به ۳ را بهتر دانست. در بازی‌ها و همین‌طور برای تماشای فیلم نیز نسبت تصویر کشیده‌تر، بهتر است. به همین جهت است که این روزها مانیتورهای اولترا واید با نسبت تصویر ۲۱ به ۹ بیشتر و بیشتر می‌شوند. به هر حال تماشای محیط گرافیکی یک بازی در حالی که بخش زیادی از زاویه دید ما را پوشانده، جذاب‌تر است.

با کلید F5 می‌توان صفحه‌ی وب را ریفرش کرد تا از نو بارگذاری شود. مانیتور هم پس از نمایش یک فریم تصویر، نوسازی فریم انجام می‌دهد و این کار به صورت خط به خط انجام می‌شود اما به قدری سریع است که فکر می‌کنیم ناگهان تصویر غیب شده و تصویر بعدی ظاهر شده است. حین تماشای فیلم و تصاویر متحرک و همین‌طور حین بازی، در هر ثانیه ۵۰ یا ۶۰ تصویر و حتی بیشتر نمایش داده می‌شود و آن قدر سرعت زیاد است که متوجه تغییر تصویر نمی‌شویم بلکه تصور می‌کنیم که همه چیز در حرکت است. در واقع چشم انسان فیلم‌های معمولی که با سرعت ۲۴ فریم بر ثانیه فیلم‌برداری شده‌اند و با تکثیر فریم‌ها، با سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه پخش می‌شوند را کاملاً روان و متحرک می‌بیند. البته اگر دقیق شویم می‌توانیم تفاوت فیلم‌ها و بازی‌هایی که با سرعت ۳۰ و ۶۰ فریم بر ثانیه نمایش داده می‌شوند را تشخیص دهیم. ریفرش‌ ریت را بر حسب هرتز بیان می‌کنیم که معادل یک بر ثانیه است. ۱ هرتز یعنی ۱ نوسازی در هر ثانیه و ۶۰ هرتز یعنی ۶۰ بار تغییر تصویر در یک ثانیه.

ریفرش ریت یا نرخ نوسازی مانیتور گیمینگ می‌بایست بالا باشد تا حرکات روان‌تر به نظر برسند. بنابراین در سال‌های اخیر مانیتورهایی با نرخ نوسازی بالاتر از ۶۰ هرتز بیشتر شده‌اند. ریفرش ریت مرسوم در مقال بهترین مانیتورهای گیمینگ، ۱۴۴ هرتز است و صد البته محصولاتی با نرخ نوسازی ۲۰۰ هرتز هم معرفی شده که به نظر بیش از حد سریع است!

حرف ها و توضیحات در این مورد می توانند تا صدها کلمه نیز بیشتر شوند اما آنچه که بیشتر از همه می تواند برای انتقال کلمه و مفهوم اصلی این محتوا برای شما تاثیر گذار باشد، تنها یک بار تجربه این سری از محصولات گیمینگ است.