نقد و بررسی Pile Up! Box by Box؛ دنیای مکعب ها

Pile Up! Box by Box

گاهی اوقات انسان از تمام تصمیم‌های خاکستری بازی‌هایی نظیر The Witcher 3، داستان فلسفی و مفاهیم جامعه‌شناسی BioShock و حتی روایت نفس‌گیر The Last of Us خسته می‌شود. در چنین مواقعی تجربه بازی‌هایی سبک‌تر که در عوض ارتقای مکانیزم‌های قبلی به ایده‌پردازی و ماجراجویی در جهانی دیگر می‌پردازند، می‌تواند حکم یک فنجان قهوه را داشته باشد که گاهی از تمام کافه هم جذاب‌تر ظاهر می‌شود.

مشخصاً در سال‌های گذشته همزمان با افزایش هزینه ساخت بازی‌های AAA و عامه‌پسند، سود دریافتی از آن‌ها و مخاطبان هدف هم بیشتر شده‌اند. چنین موضوعی می‌تواند عواقب بسیاری داشته باشد. از طرفی ورود سازندگان مستعد اما کم‌توان به این صنعت سخت‌تر به نظر می‌رسد و از طرفی هم پتانسیل و سود موجود، هر هنرمند و توسعه‌دهنده‌ای را وسوسه می‌کند.

بنابراین افزون بر افزایش هزینه و افزایش سود بازی‌های AAA، توسعه و عرضه بازی‌های مستقل نیز در این اواخر رشد قابل توجهی داشته است. بنابراین سازندگان مستقل چگونه می‌توانند در این بازار اشباع که برخی از بازی‌های موجود حتی با وجود ناشران عظیم، موفقیت چندانی نمی‌یابند، به موفقیت برسند؟

بازی Pile Up! Box by Box سعی دارد که همانند بسیاری از آثار مستقل موجود در بازار، یک هویت ارزشمند و قابل احترام را کسب کند که بتوان فرق آن با دیگر عناوین را تشخیص داد. آیا استفاده از یک تم غیرمتداول و ایده‌های اندک می‌تواند منجر به دست‌یابی به این مهم شود؟

بی‌شک ایده‌پردازی و تفاوت‌های موجود می‌تواند کلید این مسئله باشد. تجربه به خوبی نشان می‌دهد که فارغ از پلتفرم و کاربران هدف، آثار کم‌هزینه در صورت تزریق ایده‌های خوب و استفاده درست از پتانسیل آن‌ها، می‌توانند مثل خورشید بدرخشند و چشم‌ها را مجذوب خود کنند.

سازندگان بازی Pile Up! Box by Box نیز مسلماً با چنین ذهنیتی به خلق ایده‌های خود پرداخته‌اند. بازی مذکور چند روز دیگر به صورت رسمی در دسترس قرار می‌گیرد و ما به لطف توجه سازندگان اثر می‌توانیم پیش از انتشار آن، به شما ذهنیتی درست در این‌باره بدهیم؛ باید دید که آیا Pile Up! Box by Box می‌تواند آن‌گونه که انتظار می‌رود همانند برخی از آثار مستقل بدرخشد یا همه‌چیز برعکس رقم خورده است.

گیم‌پلی؛ یک تفریح خانوادگی

اولین چیزی که شما را مجذوب دنیای Pile Up! Box by Box می‌کند، طراحی و گیم‌پلی بازی است. با وجود آن که برخی از بازی‌های مستقل اصرار زیادی روی داستان دارند اما اثر پیش‌رو هرگز چنین چیزی را به کاربر اجبار نمی‌کند و بیشتر سعی دارد که با ارائه دنیایی شاد، رنگارنگ و منحصر به فرد و یک گیم‌پلی مفرح، ساعات خوبی را برای کاربر رقم بزند.

بازی مذکور یک اثر پلتفرمینگ ماجراجویی است که شما در آن نقش یک جعبه را به عهده می‌گیرید. این جعبه می‌تواند به اطراف حرکت کرده و در این حین نیز حرکات خاصی را انجام دهد. بسیاری از معماهای بازی معمولاً با تغییر مکان جعبه‌های دیگر، قرار گرفتن روی آن‌ها و استفاده از سکوهای پرش حل می‌شوند. حل کردن معماهای یاد شده نیز اغلب منجر به باز شدن یک درب جدید یا دسترسی به مکانی دیگر می‌شود.

گفتنی است که چیزی به نام مکانیزم شکست برای قرارگیری در بازی طراحی نشده است و تنها هنگامی که عملی را به اشتباه انجام می‌دهید، می‌توانید با فشردن یک دکمه، تمام روند را دوباره طی کنید. خوشبختانه شروع مجدد هر مرحله یا به عبارت دیگر معما، فوراً صورت می‌پذیرد و شما را معطل نمی‌کند. زمانی که با تلاش‌های اولیه در انجام هر معما شکست می‌خورید و دوباره از اول و به این صورت با تلاش‌های بیشتر موفق به حل آن‌ها می‌شوید، این حس منتقل می‌شود که شکست برخلاف چیزی که عموم مردم باور دارند، شروع کار است.

گیم‌پلی بازی مشخصاً همراه با دوستان یا اعضای خانواده لذت بیشتری از حالت تک‌نفره دارد. یک محیط رنگارنگ، دنیایی بدون کشت‌وکشتار، همکاری و معما یکی از بهترین هدایایی است که می‌توانید برای فرزند یا اعضای خانواده خود مهیا کنید.

البته این معماها به یک‌باره از وسط آسمان سر در نمی‌آورند؛ در ابتدا به مانند خیل عظیمی از ساخته‌های صنعت بازی‌های ویدیویی، شما با بخش تمرینی مواجه خواهید شد. در این بخش حرکت، جهش و ویژگی‌های اندک جعبه مورد کنترل را یاد خواهید گرفت. گیم‌پلی کلیت بسیار ساده‌ای دارد و خوشبختانه یادگیری آن برای طیف جوان‌تر کاربران که احتمالاً بازی آن‌ها را هدف گرفته است، هیچ چالشی ندارد.

با این حال گویا سازندگان فراموش کرده‌اند که حتی اگر هدف، سرگرم ساختن کاربران جوان‌تر هم باشد، باید از چالش‌های درگیرکننده و گیم‌پلی جذاب استفاده شود. در واقع همان‌گونه که یادگیری مکانیزم‌های گیم‌پلی در کوتاه‌ترین زمان ممکن رخ می‌دهد، معماها و چالش‌های موجود در بازی نیز به همان سرعت رنگ می‌بازند.

البته به جرئت می‌توان گفت که توسعه‌دهندگان به خوبی توانسته‌اند تنها با یک سری مکعب عادی، معماهای زیادی را بسط و گسترش دهند، اما جذابیت این معماها مدتی اندک دوام می‌آورد و در این بین تمام خلاقیت‌های به کار رفته و ابداعات جدید، به دست فراموشی سپرده می‌شوند.

در حقیقت لذت بردن و تمایل به کنکاش و جست‌وجو در محیط، زمانی می‌تواند درگیر کننده ظاهر شود که یک هدف و انگیزه به‌خصوص در کاربر ایجاد شده باشد؛ این اصل در گیم‌پلی بخش تک‌نفره بازی به مرور محو می‌شود و پس از مدتی متوجه می‌شوید که تجربه یک ساعت اخیرتان در بازی Pile Up! Box by Box نه تنها مورد خاصی نداشته، بلکه بسیار مشابه همان روندی است که ساعت‌های پیش طی کرده بودید.

محیط‌های بازی با تمام هنرمندی سازندگان، در بخش تک‌نفره نمی‌توانند مخاطب را پای بازی نگه‌ دارند، زیرا مشکل از بخش گرافیک نیست، بلکه از بخش گیم‌پلی است. اگر گیم‌پلی به مرور چیزهای بیشتری برای عرضه و یک هدف مشخص داشت، می‌توانست فرسنگ‌ها بهتر ظاهر شود.

روند به پایان رساندن مراحل معمولاً با انجام اعمال خاصی به سرانجام می‌رسد. برای مثال جهت به پایان رساندن اولین مرحله بازی (بدون احتساب بخش تمرینی و Intro) باید چندین قورباغه را پیدا کنید. اهداف در همین حد و اندازه ساده هستند و حس اکتشاف و شوق شما را قلقلک نمی‌دهند. این مورد هم از دیگر عواملی است که توی ذوق بازیکن می‌زند و بخش تک‌نفره را بی‌ارزش جلوه می‌دهد.

ولی این موضوع برای بخش چند‌نفره صدق نمی‌کند و نشان می‌دهد که ماهیت بازی در حالت‌های گوناگون، نتایج متنوعی دارد. زمانی که با دوستانتان برای حل معماها تلاش می‌کنید، حس خوب کار گروهی و نیاز به یکدیگر ذره ذره بر محیط بازی جاری می‌شود.

کاربر در بخش چند نفره این اثر در عوض تفکر به این موضوع که با حل مسئله و عبور از درب روبه‌رو باز هم یک درب دیگر خواهد بود و چیزی در انتظارش نیست، به یاری رساندن به هم‌تیمی خود و پاسخ مقابل آن فکر خواهد کرد. این فرایند اگر در کنار دوستان نزدیک و یا اعضای خانواده صورت گیرد، تاثیری دو چندان دارد و دقیقاً به هدف Pile Up! Box by Box دست می‌یابد: تبدیل شدن به یک بازی خانوادگی.

شاید چندان منطقی نباشد که شما با اعضای خانواده خود به تجربه Apex بپردازید (و یا شاید هم شرایط محیطی و باورهای نادرست ما را به چنین ذهنیتی رسانده است) اما تجربه این بازی مستقل در کنار پدر، مادر و خواهران و برادران بسیار لذت‌بخش خواهد بود. همانند تاثیری که شکست انجام اولیه هر معما باقی می‌گذارد، انتقال لذت کار تیمی و فرهنگ‌سازی در این رابطه هم یکی دیگر از تلاش‌های سازندگان است که باید آن را تحسین کرد.

بخش Mini Games یکی دیگر از قسمت‌هایی است که اهمیت تجربه این بازی به صورت چند نفره را فریاد می‌زند. تجربه چند نفره بازی Pile Up! Box by Box به لطف بخش مذکور می‌تواند میان آثار بی‌شمار بتل رویال این روزها، یک تغییر بزرگ باشد.

جدای از روند نسبتاً تکراری بازی به‌ویژه در بخش تک‌نفره، به جرئت می‌توان گفت که بخش Mini Games به دلیل عدم پیروی از گیم‌پلی تکراری بازی و ایجاد فرصت‌های بیشتر، لذت فراوان و متفاوتی دارد. با این حال این Mini Gameها اکثراً برای تجربه به بیش از یک بازیکن نیاز دارند و دوباره روی ماهیت چند نفره اثر پافشاری می‌کنند.

گرافیک فنی و هنری؛ فشرده و کافی

در ابتدای بررسی ذکر شد که طراحی هنری این بازی تاثیر زیادی در جذب مخاطب دارد. محیط‌های رنگارنگ و استفاده از شخصیت‌های مکعبی، پتانسیل‌های بسیار دارند که گویا استودیو Seed by Seed در استفاده از آن‌ها مشکلی ندارد. انیمیشن‌های موجود در محیط بازی نیز با خلاقیت بسیاری پیاده‌سازی شده‌اند و شما معمولاً در اولین استفاده از آن‌ها شگفت‌زده می‌شوید. یکی از خلاقیت‌های قابل توجه تیم سازنده ساخت دروازه‌ای بین دو منطقه است.

این دروازه‌ها به صورتی طراح شده‌اند که بدون حضور همه بازیکنان، راه خروج باز نمی‌شود. این فرایند در حالت عکس هم صدق می‌کند و نشان می‌دهد که برخی از مکانیزم‌های اثر تنها برای استفاده‌های چند نفره تدارک دیده شده‌اند. با این حال این دروازه‌ها در سراسر بخش تک‌نفره (نقشه‌های هر دو بخش معمولاً یکسان هستند) پراکنده‌اند و نمی‌توان توجیه مناسبی برای حضور آن‌ها در حالت‌های غیرچند نفره یافت.

جدای از موارد دیگر، در بخش گیم‌پلی اشاره کردیم که جذابیت بازی مخصوصاً در بخش تک‌نفره به تدریج کاهش می‌یابد. یکی از مکانیزم‌هایی که برای حفظ جذابیت طراحی شده، جمع‌آوری مکعب‌های طلایی است که کاربر می‌تواند در جریان بازی از آن‌ها به عنوان ارز استفاده کند. وجود فروشگاه برای خرید اسکین‌های جدیدتر تا حدودی جمع کردن این مکعب‌های طلایی بازی را توجیه می‌کند و کاربر شاید به واسطه آن‌ها اندکی بیشتر برای جست‌وجو در محیط وسوسه شود، اما دستاورد اصلی سازندگان در طراحی حلقه‌های طلایی بوده است.

هر چیزی که در محیط می‌بینید، به گونه‌ای در طراحی خود از عناصر کارتن‌های بازیافتی بهره‌مند است. یک موضوع ناب که با وجود هنرمندی تیم سازنده در به تصویر کشیدنش، از لحاظ گیم‌پلی چندان دندان‌گیر و قابل توجه نیست. بنابراین باید توجه داشت که بخش‌های یک بازی تا چه اندازه به یکدیگر مرتبط هستند.

این حلقه‌ها در قسمت‌هایی قرار می‌گیرند که حتی با طی کردن راه حل معمای هر قسمت، دستیابی به آن‌ها ممکن نیست و باید از روش‌های خلاقانه بهره گرفت. نحوه استفاده معماهای جانبی در دسترسی به این حلقه‌ها به خودی خود جذاب و چالش‌برانگیز است اما برخلاف مکعب‌های طلایی که منجر به باز شدن اسکین‌های بیشتری می‌شوند، حاصل چندانی ندارند و جمع‌آوری آن‌ها هم پس از مدتی بیهوده به نظر می‌رسد.

بازی Pile Up! Box by Box از حیث پردازش‌های مورد نیاز و حتی موارد بصری چندان سنگین نیست و در یک سناریو قابل پیش‌بینی، استودیو Seed by Seed وظیفه‌اش در قبال بهینگی را به خوبی انجام داده است. هیچ‌گونه افت فریمی در طول بازی رخ نمی‌دهد و انتظار وجود آن هم خنده‌دار است. بافت‌ها نیز معمولاً کیفیت خوبی دارند (در هر مرحله برخی از بافت‌ها کیفیت لازم را ندارند اما این موضوع ابداً چشم‌گیر نیست) و Motion Blur و … حداقل از زاویه دیدی که برای این اثر در نظر گرفته‌اند، خوب به نظر می‌رسند.

تماشای تم مکعبی و اصراری که سازندگان در استفاده از کارتن‌های بازیافتی داشته‌اند، گاهی اوقات واقعاً لذت‌بخش است. شاید چندان موضوع مهمی به نظر نرسد اما تا به حال بازی‌های کمی گرافیک و طراحی‌های دنیای خود را براساس محیطی به این شکل بنا کرده‌اند. بازی یاد شده حداقل از این حیث به زیبایی هرچه تمام‌تر به هدف خود می‌رسد.

در بازی Pile Up! Box by Box شخصیت‌های غیرقابل بازی (NPC) بسیار کمی وجود دارند که شاید نبودنشان بهتر از بودنشان بود! این NPCها هیچ‌گونه تاثیر شگرفی در دنیای بازی ندارند و هیچ کمکی هم در حل معماها نمی‌کنند. به آسانی می‌توان گفت که دو جین پتانسیل در طراحی و تعامل با آن‌ها به هدر رفته است.

موسیقی و صداگذاری؛ عادی و بی‌آلایش

صداگذاری Pile Up! Box by Box در دقایق ابتدایی یکی از زبیاترین نمونه‌های ممکن برای توضیح قابلیت‌ صداهای سه بُعدی و پخش اصوات از منابع گوناگون است که در ادامه به یکی از عادی‌ترین بخش‌های بازی تبدیل می‌شود. در واقع در ابتدا شاید ترغیب شوید که با بستن چشم‌هایتان، به صدای حرکت شخصیت گوش دهید.

به این صورت می‌توانید حتی بدون نگاه کردن به نمایشگر، محل توقف او را حدس بزنید اما همان‌طور که ذکر شد، این مورد چندان دوام نمی‌آورد و عدم معرفی ایده‌های بیشتر و صداهای جدیدتر در طول بازی، آن را به یک عنصر کاملاً عادی تبدیل می‌کند. ممکن است وجود موسیقی پس‌زمینه و گیم‌پلی پیچیده‌تر در برخی از بازی‌ها ما را از توجه به این‌گونه صداگذاری محروم کرده باشد اما Pile Up! Box by Box به هر نحوی که آن را به ارمغان می‌آورد، به همان نحو هم تاثیر آن را از دست می‌دهد.

جدای از آن، شخصیت‌ها سخنگو نیستند و حتی هیچ‌کدام از مراحل هم با صدا به شما دیکته نمی‌شوند. شما تنها با تصویر و صداهای عادی محیط و تعاملات روبه‌رو خواهید شد. برای مثال پر زدن پرندگان، حرکت مکعب‌ها روی زمین و پرش و تعامل آن‌ها موجب تولید صدا می‌شود. تا آن‌جایی که نیاز بوده، به پیاده‌سازی و طراحی این‌گونه اصوات پرداخته شده است و چیز به‌خصوصی نمی‌توان در آن دید.

صداگذاری به معنای واقعی کلمه چیز خاصی ندارد. اگرچه شما هرگز متوجه مشکلی در بازتاب‌های به موقع نخواهید داشت اما حتی موسیقی به‌خصوصی هم در پس‌زمینه شنیده نمی‌شود و هیچ خلاقیتی در به کارگیری عنصر صدا استفاده نشده است. شاید این بخش می‌توانست نواقص بخش‌های دیگر را برطرف سازد اما گویا این‌طور نیست.

حتی انیمیشن باز شدن درب‌های گوناگون و پایان مراحل هم افکت صوتی ویژه‌ای ندارند که بتوان آن را در نکات مثبت ذکر کرد و سبب افزایش هیجان دانست. بخش موسیقی و صداگذاری بازی مذکور هم مانند اکثر بخش‌های دیگر، ابداع خاصی ندارد و فقط از جمله مواردی است که برای خالی نبودن عرصه، آن را تهیه و تدارک دیده‌اند.

جمع‌بندی

بازی Pile Up! Box by Box از جمله بازی‌های خوش آب و رنگی است که تجربه تک‌نفره آن چیزی به لذت‌های شما اضافه نخواهد کرد و سریعاً از آن خسته خواهید شد. گرافیک هنری در تمام مراحل و محیط‌ها با حفظ تم مکعبی بازی، شما را به وجد می‌آورد ولی این مورد هم در کنار فقدان چالش‌ها و معماهای منحصربه‌فرد، راه به جایی نمی‌برد.

بخش Mini Games بازی مذکور پتانسیل‌های بسیاری برای فرا رفتن از مراحل عادی و سرگرم کردن مخاطب به شیوه دیگری دارد که لازمه آن تنها یک چیز است: چند دوست خوب! در واقع نه تنها این بخش، بلکه قسمت‌های زیادی از اثر مورد بحث یادآور می‌شوند که برای بهره بردن از یک تجربه خوب، شما باید حساب ویژه‌ای روی بخش چند نفره باز کنید. بخش چند نفره به خوبی با تلفیق نقش هر فرد، حس کار گروهی را به بهترین حالت ممکن منتقل می‌کند.

نمی‌توان از پافشاری بازی بر عقیده نهراسیدن از شکست‌ها هم به سادگی گذشت. بنابراین بازی Pile Up! Box by Box در مجموع، اثری است که تجربه آن به تنهایی چندان منطقی نیست اما اگر بازی خاصی مدنظرتان نیست و به دنبال تفریح در کنار اعضای خانواده‌تان، تنها برای چند ساعت، هستید، یک گزینه مناسب به شمار می‌رود؛ با این حال در صورتی که آثار مستقل دیگری را در نظر دارید و از تجربه بازی‌های چند نفره دیگری لذت می‌برید، شاید بهتر باشد ابتدا به سراغ آن‌ها بروید.

نکات مثبت:

• بخش چند نفره جذاب
• پافشاری روی همکاری و عدم توجه به شکست
• یک بازی خانوادگی مناسب
• طراحی هنری منحصربه‌فرد
• پرورش مناسب یک ایده به روش‌های گوناگون

نکات منفی:

• بخش تک‌نفره سریعاً تکراری می‌شود.
• گیم‌پلی چالش خاصی ندارد.
• معماها تکراری می‌شوند.
• عدم وجود یک هدف مشخص در بازی، بازیکن را از ادامه آن منصرف می‌کند.
• صداگذاری بازی در نهایت سادگی و بدون هیچ نوآوری جدیدی شکل گرفته است.
• ارزش تکرار بخش تک‌نفره بسیار پایین است

امتیاز گیمفا – بازی Pule Up! Box by Box