۱۰ عدد از بدترین باس فایت‌های سال ۲۰۲۰

با نگاهی به سال گذشته می‌توان دید که سال پیش اگر در هر زمینه‌ای عملکرد بدی داشت، در زمینه‌ی باس فایت‌های عناوین ویدیویی به خوبی عمل کرد و بازی‌بازان بسیاری با این باس فایت‌ها سرگرم شدند و از مبارزه‌ی با آن‌ها گاهی اوقات لذت بردند و گاهی اوقات عذاب کشیدند.

فرقی نمی‌کند که طرفدار چه نوع بازی باشید چون به احتمال زیاد حداقل با یکی از باس‌های زیر مواجه شده‌اید و طعم لذت واقعی پس از شکست دادن یک باس فایت سخت را نیز چشیده‌اید. با این حال، تعدادی از این باس فایت‌ها نیز وجود داشتند که علی رغم طراحی و کیفیت مطلوبشان، به دلایل بسیاری کاملا ناامیدکننده ظاهر شدند و نتوانستند که از پس جذب مخاطب برآیند. حال بیاید تا با هم ۱۰ تا از بدترین باس فایت‌های سال گذشته را مرور کنیم.

هشدار: از اینجا به بعد مقاله شامل اسپویل‌های شدیدی از عناوین مختلف می‌شود.

۱۰- Nemesis (فرم دوم) – بازی Resident Evil 3 Remake

اکثریت می‌دانیم که چقدر نمسیس بازی Resident Evil 3 Remake در مقایسه با با همان نمسیس نسخه‌ی اصلی ناامید‌کننده بود. همچنین این عنوان نتوانست تا تجربه‌ی کلی لذت بخشی مانند نسخه‌ی بازسازی شده Resident Evil 2 ارائه دهد. با این حال کسی منکر این قضیه نیست که دیدن دوباره‌ی حضرت نمسیس (!) لذت بخش بود، هر چند که طراحی آن به اندازه‌ی نسخه‌ی اصلی ابهت نداشت و به نظر می‌رسد که کپکام (Capcom) از پتانسیل این بازی به خوبی استفاده نکرد. علاوه بر این، دیدن فرم دوم این باس فایت هم در نوع خود بسیار جالب و تا حدودی ترسناک بود اما با این حال، هیچ چیزی نمی‌تواند جای حذف مراحل بسیار عالی و نوستالژیکی مانند صحنه‌ی حضور در برج ساعت و معمای آن و همچنین طراحی ضعیف این باس فایت نسبت به نسخه‌ی اصلی را بگیرد. می‌توانید در صورت تمایل نقد و بررسی این عنوان را به قلم مصطفی زاهدی از اینجا مطالعه نمایید.

۹- Eramis – بازی Destiny 2: Beyond Light 

هیچ کس واقعاً انتظار نداشت که ارامیس، که از قدرت Stasis بهره می‌برد، واقعاً بتواند به عنوان یک باس فایت در بازی قرار گیرد. حتی اوریکس (Oryx) نیز در طی چند ساعت در گسترش دهنده‌ی The Taken King کنار گذاشته شد. با این همه، اکثریت انتظار یک باس فایت بسیار بهتر و قوی‌تر را داشتند که به خوبی از پتانسیل‌هاش برای باس فایت نهایی استفاده‌ی لازم را ببرد. با توانایی‌های بسیار زیادی که به بازی‌باز در طول بازی داده می‌شد و همچنین ارتقاهایی که شخصیت اصلی بازی می‌توانست در اختیار بگیرد، پتانسیل این باس فایت تا حدودی هدر رفت و نتوانست تا به عنوان یک باس نهایی در ذهن‌ها ماندگار شود. همچنین می‌توانید در صورت تمایل می‌توانید نقد و بررسی این عنوان را به قلم میثم عداللهی پور زاهدی از اینجا مطالعه نمایید.

۸- شخصیت Zero Day – بازی Watch Dogs: Legion

اگر نخواهم تا داستان بازی Watch Dogs: Legion را تمام و کمال و با توضیح تمام توطئه ها و خیانت‌های موجود توضیح دهم و کل داسان بازی را در چند کلمه خلاصه کنم، باید گفت که سابین (Sabine)، هم گروه و یکی از دوستان شما در گروه ددسک (DedSec)، همان شخصیت Zero Day است! کسی که تمام بمب‌گذاری‌ها را برنامه ریزی کرده بود (و باید بگم که احتمالا درست حدس زدید، وی تا زمانی که به او خیانت شد با آلبیون (Albion) کار می‌کرد). برای رسیدن به هدف خود، وی سعی می‌کند تا بیگلی (Bagley) را تغییر داده تا وادار شود سیستم ctOS شهر را خاموش نموده و بتواند در نهایت با آشوب ایجاد شده در شهر، به هدف غایی خود دست یابد. حال فکر می‌کنید که برای مقابله با سابین، یک جنگ بزرگ با صحنه‌های اکشن و بسیار چشم نواز وجود دارد؟ یا یک صحنه از کشمکش‌های درونی شخصیت‌ها که ناشی از خیانت به رفیقشان است؟ در پاسخ باید بگویم که نه. شما فقط با پرت کردن وی از یک بلندی، این باس فایت را به انتها خواهید رساند! راستش را بخواهید خودم بشخصه انتظار بیشتری داشتم که متاسفانه برآورده نشد. حتی با درنظر گرفتن استانداردهای فرنچایز Watch Dogs نیز این باس فایت به شدت سطحی و کم عمق بود. علاوه بر این در صورت تمایل می‌توانید نقد و بررسی این عنوان را به قلم دانیال دهقانی از اینجا مشاهده نمایید.

۷- Dragon God – بازی Demon’s Souls (انحصاری پلی‌استیشن که امسال منتشر شد)

بلوپوینت گیمز (Bluepoint Games) توانست تا با تغییرات خوبی که در بازی Demon’s Souls اعمال کرد، یک عنوان نسل نهمی بسیار زیبا و بی‌نظیر نسبت به نسخه‌ی اصلی این عنوان، ارائه دهد و نمرات بسیار بالایی هم از سمت کاربران و هم از سمت منتقدین دریافت نماید. در حالی که جلوه‌های بصری و ارائه‌ی آن‌ها در این عنوان، به شدت زیبا و دلپذیر است، اما اگر می‌توانستم تغییری در این بازی ایجاد کنم، بدون شک باس فایت Dragon God را از نو طراحی می‌کردم. البته منظورم این نیست که طراحی بصری آن بد بود بلکه منظورم از طراحی، مبارزه‌ی با این باس فایت می‌باشد. با این که باز هم می‌گویم که Dragon God به شدت طراحی زیبایی داشت اما مبارزه‌ی با آن به شدت ساده بود تا حدی که شما برای شکست دادن این باس تنها نیاز دارید که دزدکی حرکت کنید، برخی از هارپون‌ها (harpoon) را آتش بزنید و در نهایت این نبرد را با پیروزی به پایان ببرید! دقیقا همین بخش از بازی در نسخه‌ی اصلی که سال ۲۰۰۹ منتشر شد، لنگ می‌زد و به نظر می‌رسد که بلوپوینت یک بازسازی کاملا دقیق همراه با همین مشکل را عرضه کرده است! در صورت تمایل می‌توانید نقد و بررسی این بازی را به قلم سعی آقابابایی از اینجا بخوانید.

۶- Kree Sentry – بازی Marvel’s Avengers

در پایان بازی Marvel’s Avengers، شاهد آن هستیم که MODOK با سر غول پیکر کلاسیک و آن صندلی شناور خود (hoverchair) باس فایت نهایی بازی به شمار می‌رود که البته انتظار آن نیز می‌رفت. علی رغم اینکه باز مجبور به مبارزه با ربات‌های به شدت ابله (!) می‌شوید و باید با تعداد زیادی از آن‌ها مبارزه نمایید، می‌توان گفت که حداقل جابجا شدن بین شخصیت‌های مختلف و قهرمان‌های متفاوت مارول لذت بخش است و کمی از حوصله سر بودن این مرحله می‌کاهد. با این حال، به طور ناگهانی MODOK نشان می‌دهد که وی یک کری سنتری (Kree Sentry) به همراه دارد. او کری سنتری را از کجا آورد؟ مگر وی دست خالی نبود؟  این مهم نیست چرا که داستان قرار نیست به این پرسش پاسخ دهد و در نهایت با یک صحنه‌ی آبکی و بسیار کلیشه‌ای که فقط برای قهرمان نشان دادن کاملا (Kamala) تنظیم شده است به پایان می‌رسد. همچنین می‌توانی نقد و بررسی بازی Marvel’s Avengers را به قلم امیر مهدی نامجو از اینجا بخوانید.

۵- Iron Cloud – بازی Disintegration

یادتان هست که این نبرد نهایی چه بود؟ بگذارید یاد آوری کنم، رومر (Romer) و خدمه‌ی تحت فرمان وی شروع به جنگیدن با Shuck’s Iron Cloud، همان کشتی غول پیکر که ابتدا در آن زندانی بودید و از آن فرار کردید، می‌کنند. خب بسیار هیجان انگیز به نظر می‌رسد اما در حقیقت اینگونه نیست. به جای یک مبارزه‌ی نهایی شایسته، شما با موج‌هایی از دشمنان یکسان روبرو می‌شوید و در نهایت پس از شکست دادن آن‌ها با ایجاد یک موج الکتریسته‌ی بسیار قوی، باعث ارسال یک موشک به سمت کشتی شده و در ادمه نابود شدن آن را در یک کات‌سین مشاهده می‌کنید! این پایان حتی نتیجه گیری شایسته‌ای هم برای این عنوان نیست چه برسد به اینکه بخواهد پایان بندی تاثیرگذاری باشد! همانطور که رومر اشاره می‌کند، این یک کشتی فوق‌العاده و انتخاب شده از بین بسیاری از انتخاب‌های موجود است. پس چطور می‌شود که به همین راحتی آن را شکست داد و داستان را به پایان رساند؟ متاسفانه به دلیل همین پایان بندی ضعیف نیز ادامه‌ی داستان خیلی خوب بازی Disintegration را نخواهیم دید.علاوه بر این می‌توانید از طریق اینجا به نقد این بازی توسط محمد آریامقدم دسترسی پیدا کنید.

۴- باس فایت نهایی – بازی Fast and Furious Crossroads 

هیچ کس انتظار نداشت که این بازی به خوبی سایر عناوین ویدیویی باشد. مطلقا هیچکس! اما حداقل امیدوار بودم که یک دیدار نهایی نسبتاً خوب با شخصیت‌های این فرنچایز داشته باشیم و بتوانیم تا افتضاحی که این بازی بر سر ماجراجویی‌های دام (Dom) و لتی (Lettty) آورد را فراموش کنیم. در عوض در باس فایت نهایی، شما بایستی با استفاده از یک هارپون (نیزه) شروع به بیرون کشیدن سلاح‌های نصب شده بر روی وسیله‌ی نقلیه‌ی‌ دشمن کنید. چیزی که دقیقا همان کاری است که در ابتدای اکثریت بازی‌های ویدیویی اکشن میبینیم. البته این پایان کار نیست زیرا در ادامه شما باید با یک موشک مسابقه دهید و در همان حال به سمت آن موشک شلیک کنید! در انتها نیز باید با پرتاب موشک‌های بیشتر دشمنانی را شکست داده و آخر سر با یک هک افتضاح بازی را به پایان ببرید! مگر بدتر از این هم داریم؟ حتی دیده شده در برخی صحنه‌ها از این عنوان بازی Just Cause نیز کم آورده و تسلیم بی منطقی‌های این عنوان شده است! در نهایت می‌توانید بررسی این بازی را از اینجا و به قلم آریا مقدم مطالعه نمایید.

۳- Ordrak – بازی Torchlight 3

انصافاً Ordrak بدترین باس فایت در این لیست نیست اما هنوز هم بسیار ناامید کننده است. به عنوان یکی از اژدهای فاسد بازی Torchlight 1، دیدن او پس از گذشت این همه سال برای دنباله‌ی این بازی به شدت هیجان انگیز است. مسئله‌ی اصلی این است که او علی رغم اضافه شدن برخی حالات حملات جدید، واقعاً پیشرفت بزرگی نسبت به اولین حضور خود نداشته است. حتی می‌توان گفت که با گذشت بیش از یک دهه از عرضه‌ی نسخه‌ی اول این مجموعه، این باس فایت حتی ضعیف‌تر نیز عمل کرده است و می‌توان گفت که باس The Netherlord از بازی Torchlight 2 که در سال ۲۰۱۲ منتشر شده، عملکرد بهتری نسبت به این باس فایت ارائه داد.

۲- Macros – بازی Godfall

این نبرد نهایی دقیقا همان چیزی است که بهتر بود نباشد! آخرین برخورد با Macros که ظاهراً یک خدایی است که دیوانه شده و فکر می‌کنم که در تلاش است تا جهان را به نابودی بکشد، می‌توانست بسیار بهتر طراحی شود. در حالی که با وی مبارزه می‌کنید، کاملاً مشخص می‌شود که این خدا (!) تهدید زیادی ندارد و آنچنان نیز قادر به آسیب رساندن به شما نیست. حتی اگر از این مورد نیز بگذریم، Macros دقیقا با همان سلاح‌هایی که بازی‌باز نیز به آن‌ها دسترسی دارد، مبارزه می‌کند. علاوه بر این، وی واقعاً نمی‌تواند تا از این تجهیزات به خوبی استفاده کند و یک مبارزه‌ی هیجان انگیز و جذاب را پدید آورد. همچنین هیچ فرم دوم، حالت عصبانی یا تغییر ناگهانی توانایی و قدرتی وجود ندارد که باعث تغییر سبک حملات وی شود. با توجه به سبک کلی بازی این نبرد قابل چشم پوشی است اما در مقایسه‌ی با سایر باس فایت‌ها، به شدت ابتدایی و ساده است. در صورت تمایل می‌توانید تا از طریق اینجا به بررسی این بازی توسط امیر مهدی نامجو دسترسی پیدا کنید.

۱- Xemnas – بازی Kingdom Hearts: Melody of Memory

باس فایت‌ها در عنوان Kingdom Hearts: Melody of Memory سعی نمی‌کردند که بیش از حد پیچیده و یا دیوانه کننده باشند تا حدی که مثل برخی از عناوین نتوان به جز چندین بار کشته شدن از آن‌ها گذر کرد. با این حال برای این فرنچایز که خاطرات بسیاری را برای طرفداران رقم زده است، دیدن اینکه Xemnas از Kingdom Hearts 2 به چنین باس فایتی تنزل یابد، به شدت ناراحت کننده است. شما برای پیروزی در مبارزه‌ی با این باس فایت، ابتدا در فاز اول به وی حمله می‌کنید و در فاز دوم تنها حملات لیزری را جاخالی می‌دهید که به نظر خوب و معمولی می‌رسد. اما مشکل از آنجایی آغاز می‌شود که این باس فایت را با همین باس فایت در Kingdom Hearts 2 مقایسه می‌کنیم که شامل چندین فاز، از جمله حمله و دفاع، رخ دادن برخی حوادث سریع و حتی یک کات سین زیبا نیز می‌شد. با این مقایسه می‌فهمیم که چقدر این مبارزه تنزل یافته و چه چیزهای بیشتری را می‌شد در این نبرد نهایی اضافه کرد که متاسفانه این اتفاق نیافتاده است. همچنین می‌توانید از اینجا نقد و بررسی این بازی را به قلم امیر مهدی نامجو مشاهده نمایید.