فوتبال خیابانی ساختن هم هنر می‌خواهد| نقد و بررسی بازی Street Power Football

بدون شک بسیاری از ما ها فوتبال خیابانی یا Street Football را با عنوان Fifa Street در سال ۲۰۰۶ شناختیم. هرچند عناوین قدیمی‌تری هم در این سبک وجود داشت و از جمله آن‌ها می‌توان به Urban Football اشاره کرد; اما Fifa Street به دلیل استفاده از بازیکنان مشهور دنیای واقعی فوتبال و مکانیسم‌های کار شده و در عین حال آرکید بودن، به عنوان بهترین عنوان فوتبال خیابانی شناخته می‌شود. البته ناگفته نماند که EA سال قبل با ایجاد بخش Volta در FIFA 20 یک تجربه بسیار زیبا و فوق‌العاده از فوتبال خیابانی به ما تقدیم کرد و حتی در حد یک بازی کامل بود، اما در هر صورت به عنوان یک بخش از بازی دیگر عرضه شد و نمی‌توان آن را  با فوتبال فانتزی چون FIFA Street مقایسه کرد. محبوبیت بازی‌های فوتبال خیابانی بین فوتبال دوستان، قطعا هر استودیویی را به ساخت یک بازی با این موضوع ترغیب می‌کند، کاری که SFL Interactive بهتر بود انجام ندهد.

بخش داستانی بازی Become The King نام دارد و توسط Sean Garner، یکی از اساطیر فوتبال خیابانی روایت می‌شود و احتمالا یکی از بی‌معناترین داستان‌های فوتبالی باشد که تا به حال دیده‌اید. شما شخصیت خود را می‌سازید و با کمک Sean Garnier هر زمان یکی از مادهای بازی را که شامل Street Power، Pana، Freestyle و Trick Shot می‌شود را انجام می‌دهید.   در ادامه حالت Elmination هم اضافه می‌شود که در بخش گیم‌پلی همه را کامل توضیح خواهم داد. اصولا کسی که هنوز اول راه است و چیزی از آن ورزش نمی‌داند، ابتدا کارش را از یک تیم آماتور شروع می‌کند و کم کم پیشرفت می‌کند. اما در حالت داستانی این بازی اصلا از این خبرها نیست و شما کاراکتر خود را از بین مدل‌های از پیش ساخته شده انتخاب می‌کنید و یکهو Sean Garnier که ملاقاتش هم آرزوی بسیاری از حرفه‌ای‌های این رشته است، می‌آید دستتان را می‌گیرد و می‌گوید حالا برو هر کدام را انجام بده تا بعد از چند ماه بشوی برترین بازیکن فوتبال خیابانی جهان!

بخش داستانی بازی که Become The King نام دارد، توسط Sean Garner، یکی از اساطیر فوتبال خیابانی روایت می‌شود، شاید یکی از بی‌معناترین داستان‌های فوتبالی باشد که تا به حال دیده‌اید. شما شخصیت خود را می‌سازید و با کمک Sean Garnier هر زمان یکی از مادهای بازی را که شامل Street Power، Pana، Freestyle و Trick Shot می‌شود را انجام می‌دهی

Sean Garnier در بین انجام مادهای بازی در بخش داستانی توسط شما، ظاهر می‌شود و با یک مدلسازی بسیار مضحک، از داستان زندگی خودش و این که چه سختی‌هایی در این راه متحمل شده می‌گوید و ترفندهای فوتبالی به شما یاد می‌دهد. امید می‌دهد و پیچ و خم مسیر موفقیت را به شما می‌گوید و مثلا بعد از چند حرف قلمبه و سلمبه می‌بینید که ماموریت مرتبط با این حرف‌ها این است که باید به چند بطری نوشابه شوت کنید که نهایتا دو دقیقه طول بکشد! یعنی می‌خواهم بگویم جدای از بی‌منطق بودن داستان بازی و نحوه ی تبدیل شدن شما به یک بازیکن بزرگ، حتی این روند بی‌منطق هم به خوبی روایت نمی‌شود و انگار سازندگان فقط می‌خواستند قبل از بازی شدن هر ماد توسط شما، صرفا یک سری حرف توسط بزرگان این عرضه زده شود و زحمتی به خود برای مرتب کردن آن‌ها نداده‌اند.

گیم‌پلی بازی در بخش تک‌نفره شامل بخش داستانی و ۵ ماد برای بازی Solo یا دونفره محلی می‌شود. در بخش داستانی هم شما همین پنج حالت را به صورت پراکنده بازی می‌کنید و حالت بازی Elmination هم به آن‌ها اضافه می‌شود. در بخش Trick Shot شما یک محدودیت زمانی دارید که باید تا قبل از اتمام آن مرحله را به اتمام برسانید. در این قسمت، شما باید با انتخاب زاویه ضربه و میزان قدرتتان و با استفاده از آزمون و خطا، به تمام اشیای تعیین شده ضربه بزنید. هر سکانس به تدریج سخت و سخت تر می‌شود و در سکانس پایانی کمی هیجان هم چاشنی کار می‌شود. این حالت کمی سخت‌تر از بقیه Modeهای بازی است.

گیم‌پلی بازی در بخش تک‌نفره شامل بخش داستانی و ۵ ماد برای بازی Solo یا Co-op می‌شود. در بخش داستانی هم شما همین پنج حالت را به صورت پراکنده بازی می‌کنید و حالت بازی Elmination هم به آن‌ها اضافه می‌شود. در بخش Trick Shot شما یک محدودیت زمانی دارید که باید تا قبل از اتمام آن مرحله را به اتمام برسانید. در این قسمت، شما باید با انتخاب زاویه ضربه و میزان قدرتتان و با استفاده از آزمون و خطا، به تمام اشیای تعیین شده ضربه بزنید. هر سکانس به تدریج سخت و سخت تر می‌شود و در سکانس پایانی کمی هیچان هم چاشنی کار می‌شود.

در حالت بازی Pana، شما در برابر یک بازیکن قرار می‌گیرید و باید با زدن کلیدهای تعیین شده او را با حرکات تکنیکی تحقیر کنید. این بخش از معدود قسمت‌های خلاقانه بازی است; اما متاسفانه به محض  اوج گرفتن، خیلی زود تمام می‌شود. Freestyle هم که از نامش پیداست. شما باید دکمه‌های تعیین شده و یک سری کمبوهایی که باید حفظ کنید، به اجرا دربیاورید و امتیاز بگیرید. این قسمت سختی خاص خودش را دارد و به دلیل استفاده از کمبو می‌توانید در آن خلاقیت هم خرج کنید. مشکل این بخش این است که گاها شما کلیدها یا کمبوهای درست می‌زنید اما بازهم با خطا مواجه می‌شوید، مشکلی که امکان وقوع آن در مدت زمان کوتاه پانا هم وجود دارد!  Street Power همان فوتبال خیابانی خودمان است و از یک به یک تا سه به سه و در زمین‌های متنوع جریان دارد.

بخش Street Power که اتفاقا اصلی‌ترین بخش گیم‌پلی بازی است از بیش‌ترین مشکل رنج می‌برد. اول آن که به دلیل انیمیشن‌های بسیار خشک و باگ‌های بسیار زیاد، گیم‌پلی بازی تبدیل به عذاب می‌شود. شاید به خودتان بگویید باگ که در همه بازی‌ها هست; اما خود را گول نزنید. دارم از مقدار بسیار زیاد باگ و آزاردهندگی آن صحبت می‌کنم نه صرفا یک باگ معمولی و رایج. برای بازیکن پاس فرار می‌اندازید و در حالی که به شدت به گل احتیاج دارید هر چه دکمه سرعت را می‌گیرید حرکت نمی‌کند و حتی در جایی هم گیر نکرده و بعد از چند ثانیه که کار از کار گدشت بیدار می‌شود و می‌دود! برای مهاجمتان پاس هوایی می‌اندازید، اما تا بخواهد بفهمد با زدن دکمه شوت باید والی بزند و نیازی به استپ کردن توپ نیست چندثانیه طول می‌کشد و با به نمایش گذاشتن دو سه انیمیشن مسخره موقعیت را از دست می‌دهید.

در حالت بازی Pana، شما در برابر یک بازیکن قرار می‌گیرید و باید با زدن کلیدهای تعیین شده او را با حرکات تکنیکی تحقیر کنید. این بخش از معدود قسمت‌های خلاقانه بازی است; اما متاسفانه به محض  اوج گرفتن، خیلی زود تمام می‌شود. Freestyle هم که از نامش پیداست. شما باید دکمه‌های تعیین شده و یک سری کمبوهایی که باید حفظ کنید، به اجرا دربیاورید و امتیاز بگیرید. این قسمت سختی خاص خودش را دارد و به دلیل استفاده از کمبو می‌توانید در آن خلاقیت هم خرج کنید

مشکل دیگر گیم‌پلی بازی اجرای ضعیف حرکات تکنیکی و کمبود آن‌هاست. فوتبال خیابانی معروف است به دریبل‌های زیبا و بازی فانتزی بازیکنانش. اما در کمال تعجب شما فقط دو حرکت تکنیکی می‌توانید در حالت Street Power به نمایش بگذارید و خب دو حرکت هم بعد از نهایتا دو ساعت به حد سر دردآوری تکراری می‌شود. بازی فوتبال بدون غافل‌گیری‌هایش اصلا معنی ندارد; در این بازی، عنصر غافل‌گیری کاملا حذف شده است. همه‌چیز از قبل تعیین شده و شما می‌دانید اگر در چه موقعیتی از چه شوتی استفاده کنید قطعا گل می‌زنید یا موقعیت از دست می‌رود. کافی است در اکثر مواقع دکمه شوت را همراه با بالا بردن آنالوگ سمت چپ نگه‌دارید، حتی در فواصل دور هم گل خواهید زد. هم‌چنین می‌توانم بگویم چیزی به نام سیستم دفاع هم در بازی وجود ندارد و تنها می‌توانید با دکمه مربع توپ بازیکن را بگیرید که این عمل فقط در تئوری انجام می‌شود و در عمل بعد از پنج بار زدن این دکمه کوچکترین تغییری در محل توپ نخواهید دید و در نهایت هم گل خواهید خورد.

همه موارد ذکر شده در بالا، باعث می‌شود بخش اصلی گیم‌پلی بازی که نام بازی هم یدک می‌کشد، عذاب‌آور و به دور از لذت‌ باشد. حالت بازی بعدی، Elmination است. این حالت بهترین Mode بازی است و می‌تواند شما را هیجان زده کند. در این حالت شما وارد زمین می‌شوید و دو نفر دیگر از تیمتان روی نیمکت ذخیره‌ها می‌نشینند. تیم مقابل هم بازیکن منتخبش را می‌فرستد و به رقابت می‌پردازید. در هر زمان که شما گل بزنید، بازیکن حریف می‌بازد و باید نفر بعدی وارد زمین شود. این رویه تا پایان ادامه پیدا می‌کند تا یکی از دو تیم دیگر هیچ بازیکنی نداشته باشند. چیزی که Elmination را جذاب می‌کند قانون دیگر آن است. اگر توپ را بگیرید و به مدت ۱۰ ثانیه نتوانید گل بزنید، دروازه حریف قفل می‌شود. این قفل زمانی باز خواهد شد که یا از محوطه جریمه حریف خارج شوید یا توپ را از دست بدهید. Elmination، سریع‌ترین حالت بازی است.

مشکل دیگر گیم‌پلی بازی اجرای ضعیف حرکات تکنیکی و کمبود آن‌هاست. فوتبال خیابانی معروف است به دریبل‌های زیبا و بازی فانتزی بازیکنانش. اما در کمال تعجب شما فقط دو حرکت تکنیکی می‌توانید در حالت Street Power به نمایش بگذارید و خب دو حرکت هم بعد از نهایتا دو ساعت به حد سر دردآوری تکراری می‌شود. بازی فوتبال بدون غافل‌گیری‌هایش اصلا معنی ندارد; در این بازی، عنصر غافل‌گیری کاملا حذف شده است. همه‌چیز از قبل تعیین شده و شما می‌دانید اگر در چه موقعیتی از چه شوتی استفاده کنید قطعا گل می‌زنید یا موقعیت از دست می‌رود.

اگر با وجود ضعف‌های بازی، هنوز معتقدید بازی کردن آن به صورت آنلاین لذت‌بخش است، باید بازهم ناامیدتان کنم. بازی در بخش آنلاین خود فقط حالت بازی با دوستان دارد و هیچ حالت آنلاین دیگری برای Street Power Football در نظر گرفته نشده. اگر خوش شانس باشید و دوستی از شما حاظر باشد برای این بازی ضعیف ۵۰ دلار بدهد، می‌توانید از قسمت آنلاین بازی لذت ببرید. از حالت‌های زیاد بازی برای سرگرم شدن نمی‌توان گذشت، اما کاش سازندگان در کنار کمیت، کمی به فکر کیفیت اثر هم بودند.

گرافیک هنری و رنگ‌بندی بازی واقعا زیباست. رنگ‌های شاد و متنوع به کار رفته در تم‌های متفاوت تابستانی، پاییزی و برف و باران و باد و آفتاب، نمای کلی بازی را زیبا می‌کند و از نگاه کردن به بازی خسته نمی‌شوید. هرچقدر طراحی مدل‌های کاراکترها و پروتاگونیست بخش داستانی ضعیف است، از نظر رنگ‌بندی و شادابی، بازی چیزی کم ندارد. کیفیت بافت‌ها کم‌تر از چیزی است که انتظار می‌رفت، اما با توجه به استایل گرافیکی بازی نمی‌توان آن را ضعف قلمداد کرد. محیط‌های بازی هم چندان شلوغ نیست و بعید است فریم‌ریتی پایین‌تر از ۶۰ را حتی برای لحظه‌ای تجربه کنید. اگر سازندگان در طراحی چهره شخصیت‌ها بیش‌تر دقت می‌کردند، حداقل بازی از لحاظ گرافیکی نقظه ضعفی نداشت.

اگر با وجود ضعف‌های بازی، هنوز معتقدید بازی کردن آن به صورت آنلاین لذت‌بخش است، باید بازهم ناامیدتان کنم. بازی در بخش آنلاین خود فقط حالت بازی با دوستان دارد و هیچ حالت آنلاین دیگری برای Street Power Football در نظر گرفته نشده. اگر خوش شانس باشید و دوستی از شما حاظر باشد برای این بازی ضعیف ۵۰ دلار بدهد، می‌توانید از قسمت آنلاین بازی لذت ببرید

بهترین بخش بازی موسیقی آن است. توجه به تمامی فرهنگ‌ها از آمریکایی گرفته تا قطعات شرقی و عربی، همگی در طول بازی پخش می‌شوند و شاید بعضی از موسیقی‌های غیر انگلیسی زبان آن شما را متعجب کند; زیرا حتی آن‌ها هم کیفیت بالایی دارند و از شنیدنشان لذت خواهید برد. این را قاطعانه می‌گویم که در بخش موسیقی، Street Power Football باید یک الگو برای دیگر بازی‌های ورزشی باشد تا از این عنصر مهم به سادگی عبور نکنند. بازی هرچقدر در بحث موسیقی خوب است، از نظر صداگذاری افکت‌ها مانند باران و ضربات توپ و برخوردها، ضعیف کار می‌کند و اصلا حس واقع‌گرایانه‌ای ندارند.

Street Power Football با ایده خوبی کارش را شروع کرد، اما این ایده‌ها در اجرا ضعیف عمل کردند و مشکلات بسیاری را در بازی می‌بینیم. بخش داستانی ضعیف در کنار گیم‌پلی نه چندان لذت‌بخش، بازی را از یک عنوان قابل احترام و تحسین دور می‌کند. متاسفانه باید بگویم این بازی اصلا ارزش ۵۰ دلار شما را ندارد.